Omgang wijzigen ivm sport?
Hi iedereen,
Ik heb met mijn ex een zoontje van 9, ik bleek al zwanger te zijn voordat we überhaupt een relatie hadden (toen nog gewoon voor de fun zeg maar). Toen zoonlief 2 maanden was, zijn we uit elkaar gegaan.
Wij wonen op een uur rijden van elkaar af, zoonlief gaat om het weekend naar vader die niet werkt en het merendeel van de vakanties (bij mij zou hij anders naar de kinderopvang moeten). Zoonlief wil heel graag een sport doen, maar alles wat hij leuk vindt is op zaterdag.
Inmiddels heeft hij zijn zinnen gezet op een sport die in de zomertijd op vrijdagavond plaatsvindt en in de wintertijd op zaterdagochtend. In praktijk zou dit betekenen dat hij in de wintertijd op zaterdagochtend ipv vrijdagmiddag naar vader gaat. Vader wil dit niet, is dit gegrond?
Ik vind het belangrijk dat de omgang met vader blijft plaatsvinden maar vind ook dat onze zoon een (zelf uitgekozen) sport moet kunnen beoefenen. Zoonlief vindt het zelf niet zo'n groot probleem om een dag later naar vader te gaan, hij wil heel graag op die sport.
Lanza
Het zou zoveel vriendelijker, geloofwaardiger, oprechter overkomen als je gewoon ik had geschreven in plaats van IK.
Alsof ik het niet in eigen hand had willen houden maar soms is de ontreddering zo groot dat je dankbaar bent voor professionele hulp.
Hulp die je behoed voor impulsaankopen als een tweede auto die misschien wel handig lijkt maar waar je op termijn niets aan hebt
Het moet
natuurlijk geen impulsaankoop zijn, maar als jouw man altijd weg is met jullie auto en je kind kan niet zelfstandig op school komen en het is te ver voor de fiets, dan zul je toch echt naar alternatieven moeten zoeken.
Dat hoeft geen tweede auto zijn, maar je moet wel zelfredzaam blijven. Dat kan ook betekenen dat je man met de trein naar zijn werk gaat, zorgverlof opneemt, of dat je een tweede auto neemt. Of auto 1 verkoopt en 2 goedkopere wagens ervoor in de plaats neemt. Om maar een aantal mogelijke oplossingen te noemen.
Alles binnen de mogeli j heden uiteraard van jullie tijd en budget.
Lanza en Kopzorg
Het is wat ongevoelig om iemand als Kopzorg, die met haar gezin toch wel een schoolvoorbeeld is van “er ondanks tegenslag wat van maken”, een lesje “er wat van maken” te geven. Hoe goed je het ongetwijfeld ook bedoelt.
Kopzorg, ik lees al een tijdje met je mee en ik vind dat jullie het super doen!
Dank Donna
Lesje er wat van maken heb ik inderdaad niet meer nodig en zeker niet kort door de bocht Lanza oplossingen.
Voor Lanza:
Zelfredzaam zijn kan ook betekenen dat je die taxi accepteert, hoewel het geen perfecte oplossing is.
4x per dag 12 km rijden is nl best een aanslag op je tijd, je blijft namelijk niet wachten tot je kind klaar is op school.
Tijd die je dan aan andere dingen kunt besteden, zelf je huis schoonmaken en even naar de sportschool gaan bijvoorbeeld.
Alles zelf doen met een zorgintensief kind is namelijk geen optie.
Maar dat zul je pas zien als je er zelf heel dichtbij mee te maken krijgt.
Het is bovendien een puber van 1.80 m lang en 55 kg zwaar dus achterop de fiets is geen optie
Als de afstand
minder was, dan had hij wellicht zelf kunnen fietsen. Al kan ik niet inschatten van welke aard zijn handicap is. Geloof mij maar dat ik genoeg ervaring heb van dichtbij met allerlei handicaps, dus ik snap de struggle, maar juist dan moet je inventief zijn.
Lanza wat wil je nou?
Inventief dat ben ik al.
Als ik namelijk dat leerlingenvervoer accepteer dan hoeft het leven van de rest van het gezin er niet onder te leiden.
Dan zorg ik zelf voor het huishouden en staat er iedere avond een goede maaltijd op tafel. Heb ik nog vrijwilligerswerk waar ik voldoening uit haal en ben ik niet alleen maar de moeder van....
Kan ik met ongelijke vakanties een dagje met andere kind de stad in zodat zij niet het gevoel krijgt altijd van alles te moeten missen omdat broer....
Maar goed ik praat tegen dovemansoren geloof ik.
Goed plan pennenstreek
Anna123, buiten de rest om wat er ter sprake kwam op je topic om, zijn jullie er nog uitgekomen??? Is kindlief al op zijn graag uitgeoefende sport?
Wat vervelend dat vader dit niet wil, heeft het te maken met werk? Of wat is zijn insteek?
Of ben je gevlucht op je topic....?
Kopzorg, houdt je hoofd koel, niemand, niemand weet wat het daadwerkelijk is om een kind met zoveel zorgen te hebben als dat je er 24/7 mee te maken hebt, je kunt je inleven maar ik begrijp je frustratie dat het in het écht toch heel anders is als op een afstand. Ik wil je heel erg veel sterkte wensen!
Kopzorg
Kopzorg - ik zou als ik jou was, de opmerkingen van Lanza vanaf nu laten voor wat ze zijn: de "oplossingen" van iemand die -godzijdank voor haar- niet weet waar ze het over heeft.
Leerlingenvervoer is een heel fijne oplossing. Mijn jongste zoon maakt daar ook gebruik van, en ik vind het echt een zegen.
Ze zei zelf
dat ze niet kan rekenen op leerlingvervoer, omdat ze nogal vaak niet komen opdagen. Als dat perfect zou verlopen, dan was het geen onderwerp van gesprek.
%#%"& Lanza
Ik heb nergens gezegd dat dat nogal vaak gebeurt. Dit was mijn tekst:
===Als onverwacht de taxi (waarmee jongste naar school gaat) niet komt opdagen en===
Een taxi kan ook in de file staan, of erger nog, een lekke band krijgen net als iedere andere auto.
Leerlingenvervoer geeft lucht aan ons gezin hoewel het niet perfect is. Als je kind ermee naar regulier onderwijs gaat zijn er wat hobbels te nemen. Roosters die niet standaard om 8.30 beginnen om nog maar niet te beginnen over lesuitval wat je niet adhoc kunt regelen met de taxi.
Als jouw gezin wat overkomt kan jij het doen zoals hij wilt en alles in eigen hand houden maar vertel mij niet hoe ik het moet doen.
Wij hebben een zorgintensief kind binnen ons gezin en dat hoeft niet te betekenen dat ons hele leven nu in het teken van dat kind staat.
Ik ben de moeder van het kind maar ben ook moeder van ons andere kind, vrouw van mijn echtgenoot en kind van ouder wordende ouders, zus van mijn zussen, ik heb ook nog vrienden en met iedereen moet ik wat. Als ik daar tijd voor heb door die taxi dan accepteren wij die taxi ook al is het niet perfect.
Het is
nergens voor nodig zo tekeer te gaan. Het enige wat ik heb willen doen is met je meedenken. Je schreef zelf dat je soms op het laatste moment een noodoplossing moet bedenken, daar reageerde ik op. Maar als jij het zo prima vindt, dan is er toch niks aan de hand?
sorry Lanza
maar wat jij deed was niet zozeer meedenken, maar aangeven, keer op keer, dat jij gelijk hebt en Kopzorg niet zo moet zeuren. Als ze gewoon zou doen wat jij adviseerde, was haar leven echt een eitje. Dat schreef je misschien niet letterlijk zo, maar dat was wel waar je boodschap op neerkwam of wat je erg liet doorschemeren. Ik kan me heel goed voorstellen dat Kopzorg daar wel een beetje klaar mee is.
Quote:
Als onverwacht de taxi (waarmee jongste naar school gaat) niet komt opdagen en man is met onze auto gaan werken dan moet er iemand opgetrommeld worden met een auto om kind op school te krijgen.
Dar wil ik niet/die keuze maak ik niet zelf, dat overkomt ons.
Op basis van deze post heb ik alternatieven genoemd om het heft in eigen hand te nemen. Dat het je allemaal overkomt is natuurlijk niet zo. Je hoeft niet iemand anders op te trommelen. Je zou dit ook op andere manieren kunnen oplossen, samen met je man die kennelijk de auto doodleuk meeneemt, ook als deze thuis hard nodig is.
Ik zou in elk geval niet jouw kind steeds op het laatste moment willen wegbrengen, omdat het jou 'overkomt' . Als het eens een keer gebeurt, prima! Ik neem hem met alle liefde mee, maar als het steeds een probleem blijft dan verwacht ik van de ouders dat zij naar structurele oplossingen gaan zoeken voor dit probleem.
Dat mis ik in jouw verhaal.
C'est le ton qui fait la musique
Lanza, je zegt dat je "alleen hebt willen helpen", maar meerdere mensen hebben je al gewezen op je superieure toontje en je "kijk mij alles eens goed geregeld hebben"-houding. Kopzorg "gaat niet tekeer", dat maak jij ervan. Jij, die zichzelf zo perfect vindt, maar die overduidelijk nog het een en ander te leren heeft op het gebied van o.a. empathie.
Kopzorg: zoals gezegd, heb ik ruime ervaring met leerlingenvervoer. Nu zal het wel verschillen per regio en per organisatie, maar in alle jaren waarin mijn zoon gebruik heeft gemaakt van leerlingenvervoer, is het echt nog nooit voorgekomen dat de taxi niet kwam. Heeeeeel soms is de taxi te laat, vanwege file of panne, en dan ga ik gewoon wat later naar mijn werk. Het komt namelijk zo weinig voor, dat daar gewoon een mouw aan te passen is. Ik denk echt dat het je enorm mee zal gaan vallen.
Regulier onderwijs
Persephone Het valt ook enorm mee. Ik geloof dat het in het jaar dat we gebruik maken van leerlingenvervoer er nu 1 keer echt geen taxi is gekomen. Wat wel vaker voorkwam was een taxi die eerst een rit voor speciaal onderwijs reed en daarna mijn zoon zou wegbrengen die het 3e uur pas moest beginnen echt veel te laat zou komen in verband met files. Dan stapte ik zelf in de auto om kind weg te brengen, zodat hij nog op tijd zou zijn. Met halen net zo, foutje in de planning waardoor zoon 3 uur moest wachten op zijn taxi dan haalde ik hem ook zelf.
Die wisselende tijden van voortgezet onderwijs zijn moeilijk voor de planning. Iedere dag van 8.30 tot 14.30 is makkelijk en overzichtelijk, daarbij worden (heb ik het idee) minder fouten gemaakt in de planning.
Lanza, je doet het weer
Je framet zaken echt enorm door hoe je dingen verwoordt. Voorbeeldje: "samen met je man die kennelijk de auto doodleuk meeneemt, ook als deze thuis hard nodig is." Door het zo op te schrijven ontstaat er direct een beeld van een vader/echtgenoot, die gewoon vertrekt en zijn vrouw en kind het lekker uit laat zoeken. Maar ik vermoed zo, dat die man allang vertrokken is als de taxi niet op blijkt te komen dagen. En er dus totaal geen weet van heeft. Zo leg je een schuld waar die niet hoort. En dat is heel erg naar communiceren.
En alle alternatieven je noemt liggen zo voor de hand, als die tot de mogelijkheden hadden behoord waren ze vast al ingevoerd, denk je ook niet? Kopzorg is geen zacht eitje dat met gebogen hoofd af zit te wachten wat het leven nu weer voor narigheid over haar uitstort, maar zo zet je haar wel neer door je neerbuigende toon.
structurele oplossingen voor een ongrijpbaar iets?
maar als het steeds een probleem blijft dan verwacht ik van de ouders dat zij naar structurele oplossingen gaan zoeken voor dit probleem.
Iedere zondag gaan hier de agenda's naast elkaar om een plan te maken voor de komende week.
Man gaat bijna altijd met de trein naar het werk, zodat ik de auto thuis heb voor onverwachte zaken. Soms denken we het goed te plannen dat man met de auto gaat, kind met de taxi naar school, ik met de bus naar school en dan na school met zijn drieën naar de revalidatieafspraken en een oudergesprek ter begeleiding voor ons. Man komt dan met de auto kind en mij ophalen. Dit om de afspraken op het werk van man ook nog te kunnen doen. Juist op zo'n dag belt de taxichauffeur dat hij met een lekke band staat naast een enorme file.
Dan denk je dus dat je plan sluitend is maar dat blijkt niet zo te zijn. Daar zijn geen structurele oplossingen voor te bedenken.
Pennestreek
Dank je wel dat je voor me opkomt. Heel helder die post 227
Kopzorg
Oe ja - mijn zoon gaart naar speciaal onderwijs en de taxitijden zijn iedere dag hetzelfde. Als dat net zoals bij jou wisselt, dan snap ik dat er sneller een fout gemaakt kan worden. Wat vervelend 
.
Pennestreek: helemaal eens; over dat "doodleuk de auto meenemen" viel ik ook al.
Nog even een aanvulling
Dat in #228 geschetste doemscenario heb ik niet verzonnen, dat is waargebeurd.
Het moge duidelijk zijn dat daarvoor een tweede auto aanschaffen geen noodzaak is.
Dat zijn onnodige kosten, geld dat beter besteed kan worden aan andere dingen. Bijvoorbeeld een rijbewijs voor oudste, zodat zij de nood ook eens kan verlichten met heen en weer rijden😂😂😂😜🤔
O nee dat is geen goed idee dan krijg ik Lanza weer over mij heen dat ik de oudste teveel laat moederen over de jongste.
Een vergelijkbare situatie als die je schetst
zal echt niet vaak voorkomen. Misschien eens per jaar? Je kunt dan prima de school opbellen en vertellen wat er is gebeurd. Je zoon zal echt de eerste niet zijn, die eens een dagje mist omdat er iets aan de hand is in de privésituatie.
Natuurlijk probeer je dat te vermijden en kun je het ook op het laatste moment oplossen, maar dit soort dingen horen toch echt bij het leven. Ook van ouders waarvan de kinderen gezond zijn gebeurt er wel eens iets. Dan is de fiets stuk, of de treinen rijden niet doordat er veel sneeuw is gevallen, of iemand loopt een blessure op tijdens voetbal.
Allemaal geen dingen waarin jij alleen staat, dat geldt echt voor iedereen die op aarde leeft.
Lanza
"Allemaal geen dingen waarin jij alleen staat, dat geldt echt voor iedereen die op aarde leeft."
Ja, dus? Is het dan minder vervelend?
Eens een dagje mist? laat me niet lachen!
Je moet echt het laatste woord hebben he Lanza?
Je hebt werkelijk geen idee wat er komt na ernstig ziek zijn.
Revalidatie
Fysiotherapie
Ergotherapie
Logopedie
Psychologie
Controles bij diverse artsen
Bovengemiddeld ziekteverzuim (dagen dat naar school gaan echt niet lukt)
Gesprekken op school over de opbouw van de re-integratie
Gesprekken met de lpa over het grote verzuim
Niet alles kan buiten schooltijden dus de uren die hij naar school kan, moet hij naar school
Ik weet
hoeveel het kan zijn met een zorgintensief kind, ben ermee opgegroeid. Wel een vraag aan jou: hoeveel van de bovenstaande taken pakt jouw man op?
Het valt me op dat juist bij zorgintensieve kinderen vaak alles op de moeder neerkomt, terwijl je juist zou verwachten dat je de taken zou verdelen als het er zoveel zijn.
sorry Lanza
maar wat jij doet, is niet zozeer meedenken, maar aangeven, keer op keer, dat jij gelijk hebt en Kopzorg niet zo moet zeuren. Als ze gewoon zou doen wat jij adviseert, wordt haar leven echt een eitje. Dat schrijf je misschien niet letterlijk zo, maar dat is wel waar je boodschap op neerkomt of wat je erg laat doorschemeren. Ik kan me heel goed voorstellen dat Kopzorg daar wel een beetje klaar mee is.
Inderdaad
Ben er klaar mee
Bovendien
Het doet er ook helemaal niet toe wie wat doet.
Het zorgen voor en het van alles regelen voor een ziek kind is zwaar. Of de vader of de moeder dat nou doet.
Kopzorg klaagt ook niet. Ze geeft aan dat het pittig is en dat je steeds voor verrassingen komt te staan.
Ook is het niet simpel op te lossen door allebei 32 uur te gaan werken, alle zorgtaken te verdelen en een tweede auto te kopen. Was het leven altijd maar zo eenvoudig.
Natuurlijk doet het er wel toe
Stel er zijn gemiddeld vier zorgafspraken per week, dan scheelt het ontzettend als je er twee kunt doen ipv vier. Twee extra afspraken zijn nog wel te combineren met werk, met vier wordt dat echt al lastiger als je ook nog eens anders wil doen en nog een kind hebt die vast ook eens iets wil.
Onzin dat het niet uitmaakt. Het maakt ontzettend veel uit. Het kan net het verschil zijn tussen er volledig aan onderdoor gaan of het allemaal net redden.
andere aanpak na 223 en 236
Ja, Lanza, je hebt gelijk
Tine
je mist de rollende oogjes in #240 