Oorbellen dochter
Hallo,
Mijn dochtertje wil heel graag oorbellen. Dochter is alleen om het weekend bij haar vader en verder kijkt hij niet naar haar om. Belt haar nooit, en wil verder ook niet op de hoogte gehouden worden .
Nu vraagt ze al enkele maanden om oorbellen, en het leek mij wel zo netjes om aan haar vader te vragen of hij bezwaar heeft.
Nu heeft meneer samen met zijn nieuwe partner besloten dat ze een jaar moet wachten. Dit is zonder overleg met mij tegen dochter gezegd. Er is dus niks overlegd met mij.
Aangezien hij verder weinig naar haar omkijkt vroeg ik me af wat de regels zijn w.b.t. oorbellen laten schieten. Hoort dit bij allerdaagse zorg of is dit echt iets waar toestemming voor nodig is ?
Mij leek een goede tussenweg over 3 maanden zodat ze het echt zeker weet. Een jaar vind ik niet nodig, ze weet heel goed wat ze wilt.
Hebben jullie tips? Ze is 9.
Bedankt alvast!
Aan je ex laten weten dat je had verwacht dat hij zijn bezwaar met jou had overlegd. Dat je zijn bezwaar mee laten wegen. (blijf constructief ook al ben je pissig, want dat lees ik uit je 'meneer') Dat de keuze voor oorbellen onder de alledaagse zorg valt die jij hebt als verzorgende ouder. Dat je uitgekomen bent bij het besluit om nog 3 maanden te wachten, als je dochter dit nog steeds wil. dat je dochter oorbellen kan laten schieten.
Labyrinth schreef op 12-10-2025 om 23:10:
Aan je ex laten weten dat je had verwacht dat hij zijn bezwaar met jou had overlegd. Dat je zijn bezwaar mee laten wegen. (blijf constructief ook al ben je pissig, want dat lees ik uit je 'meneer') Dat de keuze voor oorbellen onder de alledaagse zorg valt die jij hebt als verzorgende ouder. Dat je uitgekomen bent bij het besluit om nog 3 maanden te wachten, als je dochter dit nog steeds wil. dat je dochter oorbellen kan laten schieten.
Bedankt voor je reactie. Ja ik ben inderdaad pissig omdat hij verder niet naar haar omkijkt.
Wat ik vooral zeker wil weten is of dit onder allerdaagse zorg valt, en er dus niet ineens gedoe komt met een rechter mocht ik het toch over 3 maanden gaan doen.
Jasmijn_blue schreef op 12-10-2025 om 23:22:
[..]
Bedankt voor je reactie. Ja ik ben inderdaad pissig omdat hij verder niet naar haar omkijkt.
Wat ik vooral zeker wil weten is of dit onder allerdaagse zorg valt, en er dus niet ineens gedoe komt met een rechter mocht ik het toch over 3 maanden gaan doen.
Het is best een grijs gebied. Met een laag inkomen is deze vraag stellen aan het juridisch loket een mogelijkheid. Wat is zijn bezwaar? heeft hij dat duidelijk kunnen maken?
Ik vind een jaar wachten best verstandig. Als ze dan nog wil, dan weet ze het echt zeker. Hier was het bij twee van mijn kinderen drama, met ernstige ontstekingen en een keer zelfs een blijvende nikkelallergie. Een piercing is voor het leven, dat moet een zorgvuldige beslissing zijn. In dit geval geldt toch echt wat mij betreft dat beide ouders het hier mee eens moeten zijn, of ze nu weekend ouder zijn, of meer betrokken.
Je vraagt je ex of hij bezwaar heeft. Dan geeft hij antwoord en dan ben je nijdig omdat het antwoord je niet aanstaat. Had dan meteen juridisch advies ingewonnen. Hoewel, als juristen zich hierover moeten buigen, over juridisch advies over oorbellen voor een 9-jarig kind...
Overigens lijkt de reactie van de vader me zeer redelijk, hij vindt het prima, maar graag pas over een jaar. Hem daarvoor 'mijnheer' gaan noemen en dat mogelijk uitstralen naar je dochter is vele malen schadelijker dan een jaartje wachten met oorbellen.
Mijn kinderen kwamen dus thuis met oorbellen. Verrassing van papa. Kinderen waren nog jong overrompeld.
Ik was niet blij, zacht uitgedrukt. Doe niet wat je ook niet wilt wat jou overkomt.
Sowieso een goede vraag om in je achterhoofd te houden. Hoe zou ik het vinden als dit andersom zou gebeuren?
Meander schreef op 13-10-2025 om 08:03:
Je vraagt je ex of hij bezwaar heeft. Dan geeft hij antwoord en dan ben je nijdig omdat het antwoord je niet aanstaat. Had dan meteen juridisch advies ingewonnen. Hoewel, als juristen zich hierover moeten buigen, over juridisch advies over oorbellen voor een 9-jarig kind...
Overigens lijkt de reactie van de vader me zeer redelijk, hij vindt het prima, maar graag pas over een jaar. Hem daarvoor 'mijnheer' gaan noemen en dat mogelijk uitstralen naar je dochter is vele malen schadelijker dan een jaartje wachten met oorbellen.
Lekker vooroordelen, ik praat nooit maar dan ook nooit negatief over mijn ex tegen mijn dochter.
Waar Het mij om gaat is dat ik hem heb gevraagd of hij bezwaar heeft, en hij NIET met mij overlegd en dus zonder overleg met mij bepaald dat ze een jaar moet wachten. Dit had hij ook met mij kunnen bespreken inplaats van via dochter te doen.
Het gaat er niet om dat hij weekend ouder is, maar dat hij verder nergens bij betrokken is, zijn dochter laat vallen voor zijn nieuwe gezin, en nu zo iets als dit wel gaat bepalen zonder overleg.
Niet vooroordelen voordat je weet hoe het echt zit.
Natuurlijk weet ik niet hoe het echt zit. Maar je ex 'meneer' noemen in plaats van 'de vader van mijn dochter' brengt bij mij (als kind van gescheiden ouders) nare gevoelens naar boven. Ook al hoort, of leest, je dochter dit niet. Het is niet repectvol; deze man is geen 'meneer', het is haar vader.
Evaluna schreef op 13-10-2025 om 08:27:
Mijn kinderen kwamen dus thuis met oorbellen. Verrassing van papa. Kinderen waren nog jong overrompeld.
Ik was niet blij, zacht uitgedrukt. Doe niet wat je ook niet wilt wat jou overkomt.
Sowieso een goede vraag om in je achterhoofd te houden. Hoe zou ik het vinden als dit andersom zou gebeuren?
Jeetje wat vervelend zeg. Wel een goede tip om de situatie omgekeerd voor te stellen denk ik.
Maar 9 lijkt me eigenlijk niet meer te jong voor oorbellen. Maar ik heb werkelijk geen idee of er gevolgen kunnen zijn als moeder het tegen de zin van vader doorzet of omgekeerd. Wij waren er samen bij, dus dan lijkt toestemming me vanzelfsprekend en ik herinner me ook niet meer of daar naar gevraagd werd. Wel dat een twijfelend meisje met een pushende moeder voor ons weggestuurd werd trouwens. Die moest er nog maar eens over nadenken
Meander schreef op 13-10-2025 om 08:52:
Natuurlijk weet ik niet hoe het echt zit. Maar je ex 'meneer' noemen in plaats van 'de vader van mijn dochter' brengt bij mij (als kind van gescheiden ouders) nare gevoelens naar boven. Ook al hoort, of leest, je dochter dit niet. Het is niet repectvol; deze man is geen 'meneer', het is haar vader.
Klopt en tegen haar zou ik dit zeker niet zo zeggen.
Maar hij is zeker niet respectvol tegen mij, en hij uit dit 'wel' in bijzijn van haar. Je wil niet weten op wat voor manieren hij haar heeft gekwetst, en ze daarvoor nu naar maatschappelijk werk moet. Ze wordt compleet aan de kant gezet. Dan lijkt het me niet heel gek dat ik op deze toon praat over hem op een forum.
HelloKitty123 schreef op 13-10-2025 om 08:53:
[..]
Jeetje wat vervelend zeg. Wel een goede tip om de situatie omgekeerd voor te stellen denk ik.
Maar 9 lijkt me eigenlijk niet meer te jong voor oorbellen. Maar ik heb werkelijk geen idee of er gevolgen kunnen zijn als moeder het tegen de zin van vader doorzet of omgekeerd. Wij waren er samen bij, dus dan lijkt toestemming me vanzelfsprekend.
Mijn bedoeling is ook zeker niet om stiekem oorbellen te laten schieten. Maar wel aan te geven dat wij dit samen als ouders moeten overleggen en we dus een tussenweg kunnen nemen omdat het niet de bedoeling is dat hij die beslissingen in zijn eentje bepaald terwijl hij er verder ook niet naar om kijkt.
Ja, sorry, ik was misschien wat fel. Eigen oude pijn enzo.
Eens dat je ex-partner het even met je had kunnen overleggen. Maar ja, zo van een afstandje klinkt het op zich niet zo raar. Als je dochter haar oorbellen-wens ook met haar vader bespreekt, dan lijkt het me niet raar dat hij zijn mening geeft.
En als ik jou was zou ik me daar, denk ik, naar voegen. Je kunt nu vast een datum met je dochter prikken. En je ex steunen: papa vindt het goed, maar pas over een jaar. Zijn mening telt hierin mee, dus zo gaan we het doen.
Het klinkt alsof je gedoe genoeg hebt. Alles wat je enigszins soepel kunt regelen lijkt me winst. En voor je dochter mogelijk fijn dat haar vader en moeder soms als een ouderpaar optreden. Maar dat weet ik niet natuurlijk ook niet zeker.
Mijn ex vrouw heeft samen met mijn dochter een tattoo laten zetten (op haar onderarm) toen dochter 15 was. Daar kwam ik pas later achter. Ik ben het er eigenlijk niet mee eens omdat het niet in overleg is gegaan en liever had gehad dat ze had gewacht tot ze 16 was om echt zelf te kunnen beslissen over wat ze voor de rest van haar leven op haar huid laat zetten. Verder kan ik er niks aan veranderen. Oorbellen voor een kind van 9 is ook helemaal niks geks dus als ik jou was zou ik wellicht nog even wachten om zeker te weten dat je dochter het echt heel graag wil en dan gewoon doen. Je ex kan er eigenlijk ook niks tegen doen. Je hebt echt geen toestemming nodig.
Ik krijg het idee dat hij het meer doet om jou dwars te zitten. Je geeft aan dat ie verder niet zo veel omkijkt naar haar dus dan zou het hem eigenlijk niet zo veel kunnen schelen dat ze oorbellen heeft of niet. Mogelijk wil hij gewoon het gevoel van controle hebben en daarom besloten hebben dat het pas over een jaar mag. Hij gaat dit echt niet voor de rechter laten komen o.i.d.
De opmerking van Labyrinth vind ik eigenlijk wel een goede. Geef hem aan dat ze nog even bedenktijd heeft om zeker te weten dat ze het wil en zo ja, je het dan binnenkort laat doen. Zo bewaar je toch een beetje de vrede maar laat wel merken dat hij niet zomaar kan bepalen dat er nog een jaar gewacht moet worden.
Maar... als je die oorbellen gewoon wilt laten zetten, dan had je de vraag helemaal niet bij de vader moeten neerleggen. Nu is er een vraag gesteld, hij geeft een (redelijk) antwoord en vervolgens doe je toch wat je zelf goeddunkt. Dat lijkt me een recept voor gedoe. Gewoon oorbellen laten zetten zonder overleg had ik mogelijk wel gedaan, dat is zó iets gewoons. Maar nu de kwestie is voorgelegd aan de vader kun je zijn redelijke antwoord toch niet gewoon van tafel vegen?
Oorbellen is niet voldoende om naar de rechter te gaan. Echter als dit de standaard is, dan heb je wel kans dat je een keer daar terecht komt.
Dan nog heeft de rechter geen zin in dit geneuzel en zal daadkrachtig jullie naar ouderschaps bemiddeling sturen met de boodschap om te stoppen met deze onzin en beschuldigingen.
Jullie voeden je kind beiden op verschillende manier op. Van beide gezinnen zal je dochter dingen leren. In dit soort situaties kan het zelfs wel verstandig zijn om je te richten op de tijd dat dochter bij je is. Dan moet je voor haar zorgen en regelen. Dat geldt dus ook voor haar vader.
Veel overleg heen en weer is recept voor drama.
Richt je op wat je zelf kan doen en laat los hoe een ander zijn tijd in vult.
Als je hier meer over wilt lezen kan je zoeken op solo- parallel ouderschap.