Oorbellen dochter
Hallo,
Mijn dochtertje wil heel graag oorbellen. Dochter is alleen om het weekend bij haar vader en verder kijkt hij niet naar haar om. Belt haar nooit, en wil verder ook niet op de hoogte gehouden worden .
Nu vraagt ze al enkele maanden om oorbellen, en het leek mij wel zo netjes om aan haar vader te vragen of hij bezwaar heeft.
Nu heeft meneer samen met zijn nieuwe partner besloten dat ze een jaar moet wachten. Dit is zonder overleg met mij tegen dochter gezegd. Er is dus niks overlegd met mij.
Aangezien hij verder weinig naar haar omkijkt vroeg ik me af wat de regels zijn w.b.t. oorbellen laten schieten. Hoort dit bij allerdaagse zorg of is dit echt iets waar toestemming voor nodig is ?
Mij leek een goede tussenweg over 3 maanden zodat ze het echt zeker weet. Een jaar vind ik niet nodig, ze weet heel goed wat ze wilt.
Hebben jullie tips? Ze is 9.
Bedankt alvast!
Als je een vraag stelt, kan de ander nee zeggen. Dat geldt voor alles en dat moet je je realiseren. In zo'n winkel wordt toestemming verondersteld, zeker als er een ouder bij is. Gaat een kind met oma, tante of de oppas, wordt het misschien wel geweigerd, dat weet ik niet.
Feit is dat je het nu gevraagd hebt en dat je een antwoord krijgt dat niet eens heel gek is, namelijk 'denk er vooral goed over na'.
En als de rol van vader zo beperkt is, maak die dan zelf ook niet groter door alles te overleggen en toestemming te vragen, dat vraagt om gedoe want dan wordt iemand uitdrukkelijk gevraagd om een mening te hebben/positie in te nemen en ergens wat van te vinden. En dat kan dan ook niet overeenkomen met jouw mening.
Houdt het overleg dus beperkt tot datgene wat echt noodzakelijk is, zoals schoolkeuze. Een tattoo met 15 zou ik ook allerminst blij mee zijn trouwens.
Meander schreef op 13-10-2025 om 10:20:
Maar... als je die oorbellen gewoon wilt laten zetten, dan had je de vraag helemaal niet bij de vader moeten neerleggen. Nu is er een vraag gesteld, hij geeft een (redelijk) antwoord en vervolgens doe je toch wat je zelf goeddunkt. Dat lijkt me een recept voor gedoe. Gewoon oorbellen laten zetten zonder overleg had ik mogelijk wel gedaan, dat is zó iets gewoons. Maar nu de kwestie is voorgelegd aan de vader kun je zijn redelijke antwoord toch niet gewoon van tafel vegen?
Ik snap wat je bedoeld. Ik was alleen in de veronstelling dat ik hier toestemming voor nodig had. Maar hoor nu van mensen om mij heen dat dit niet het geval is.
Dat neemt alsnog niet weg dat hij dit dan met mij hoort te overleggen en niet via dochter. We hadden samen een tijdsbestek kunnen afspreken. Nu beslist hij.
MamaE schreef op 13-10-2025 om 10:39:
Als je een vraag stelt, kan de ander nee zeggen. Dat geldt voor alles en dat moet je je realiseren. In zo'n winkel wordt toestemming verondersteld, zeker als er een ouder bij is. Gaat een kind met oma, tante of de oppas, wordt het misschien wel geweigerd, dat weet ik niet.
Feit is dat je het nu gevraagd hebt en dat je een antwoord krijgt dat niet eens heel gek is, namelijk 'denk er vooral goed over na'.
En als de rol van vader zo beperkt is, maak die dan zelf ook niet groter door alles te overleggen en toestemming te vragen, dat vraagt om gedoe want dan wordt iemand uitdrukkelijk gevraagd om een mening te hebben/positie in te nemen en ergens wat van te vinden. En dat kan dan ook niet overeenkomen met jouw mening.
Houdt het overleg dus beperkt tot datgene wat echt noodzakelijk is, zoals schoolkeuze. Een tattoo met 15 zou ik ook allerminst blij mee zijn trouwens.
Ik was in de verontstelling dat ik toestemming nodig had. Maar hoor nu om me heen dat dit niet het geval is. Mijn idee was om samen tot een besluit te komen wanneer ze dit mag. Maar nu bepaald hij.
Meander schreef op 13-10-2025 om 08:03:
Je vraagt je ex of hij bezwaar heeft. Dan geeft hij antwoord en dan ben je nijdig omdat het antwoord je niet aanstaat. Had dan meteen juridisch advies ingewonnen. Hoewel, als juristen zich hierover moeten buigen, over juridisch advies over oorbellen voor een 9-jarig kind...
Overigens lijkt de reactie van de vader me zeer redelijk, hij vindt het prima, maar graag pas over een jaar. Hem daarvoor 'mijnheer' gaan noemen en dat mogelijk uitstralen naar je dochter is vele malen schadelijker dan een jaartje wachten met oorbellen.
Maar vind jij het dan okay dat hij moeder passeert?
Ik ben het eens met Meander en MamaE. Je hebt toestemming gevraagd, nu staat het antwoord je niet aan, maar het is dan niet handig om toch te doen wat je al van plan was.
Het verhaal "ja maar dacht dat het moest" is wel begrijpelijk, maar dan nog is het niet handig om nu zijn bezwaren te passeren. Want dat zet alleen maar kwaad bloed.
Tenzij het je niet kan schelen dat je vader tegen je in het harnas jaagt en geen beste indruk maakt, dat kan natuurlijk, maar ik zou dat niet doen.
Les voor de volgende keer: als je iets van plan bent, zoek dan van tevoren goed uit of je toestemming nodig hebt. Dat is lang niet altijd duidelijk. Maar zoek het zo goed mogelijk uit. Is de conclusie dat het niet duidelijk is, doen dan gewoon wat je van plan was, en als vader dan achteraf piept, dan zeg je eventueel sorry. Maar niet op voorhand toestemming vragen en dan, als puntje bij paaltje komt, zijn mening naast je neerleggen. Als iemand anders zoiets bij jou zou doen zou je ook pissig worden.
Temet schreef op 13-10-2025 om 12:07:
Ik ben het eens met Meander en MamaE. Je hebt toestemming gevraagd, nu staat het antwoord je niet aan, maar het is dan niet handig om toch te doen wat je al van plan was.
Het verhaal "ja maar dacht dat het moest" is wel begrijpelijk, maar dan nog is het niet handig om nu zijn bezwaren te passeren. Want dat zet alleen maar kwaad bloed.
Tenzij het je niet kan schelen dat je vader tegen je in het harnas jaagt en geen beste indruk maakt, dat kan natuurlijk, maar ik zou dat niet doen.
Les voor de volgende keer: als je iets van plan bent, zoek dan van tevoren goed uit of je toestemming nodig hebt. Dat is lang niet altijd duidelijk. Maar zoek het zo goed mogelijk uit. Is de conclusie dat het niet duidelijk is, doen dan gewoon wat je van plan was, en als vader dan achteraf piept, dan zeg je eventueel sorry. Maar niet op voorhand toestemming vragen en dan, als puntje bij paaltje komt, zijn mening naast je neerleggen. Als iemand anders zoiets bij jou zou doen zou je ook pissig worden.
Dat ik geen beste indruk achterlaat hij vader kan mij vrij weinig schelen. Als je mijn andere berichten in dit topic leest zie je dat haar vader haar aan de kant zet voor zijn nieuwe gezin en haar op meerdere manieren heeft gekwetst. Dat hij nooit naar haar omkijkt en nu alles op eigen houtje bepaald daar vind ik wat van. Hij had met mij in overleg moeten gaan over een tijdsbestek. Maar dat zit er niet in want communiceren doet hij niet aan. Met alle goede bedoelingen heb ik hem inderdaad gevraagd hoe hij er over dacht.
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 11:04:
[..]
Ik was in de verontstelling dat ik toestemming nodig had. Maar hoor nu om me heen dat dit niet het geval is. Mijn idee was om samen tot een besluit te komen wanneer ze dit mag. Maar nu bepaald hij.
Natuurlijk heb je hiervoor toestemming nodig van gezaghebbende ouders. Dat je ermee wegkomt als je die toestemming niet vraagt is heel wat anders.
Daglichtlamp schreef op 13-10-2025 om 12:59:
[..]
Natuurlijk heb je hiervoor toestemming nodig van gezaghebbende ouders. Dat je ermee wegkomt als je die toestemming niet vraagt is heel wat anders.
Ik lees en hoor om mij heen dat oorbellen vallen onder allerdaagse zorg netzoals kapsels, kleding, sieraden etc.
Als vader verder niet omkijkt naar dochter en haar alleen wil zien/spreken als ze daar een weekend is lijkt deze vraag mij niet heel raar.
Ik weet niet of ik vind dat hij de moeder passeert. Ik stel me voor dat het onderwerp bij vader besproken wordt;
En papa, van mama mag het, en van jou?
Nou, dan geef je antwoord;
Jawel, maar pas over een jaar, want..
Tja, hij had ook kunnen zeggen: ik vind er wel iets van maar ga dat eerst met mama bespreken. Maar goed, dan wordt het wel een groot onderwerp, ook gezien de moeizame realatie tussen beide ouders. Ga je dan onderhandelen over 12, 10 of 6 maanden? Nee toch. Het resultaat telt: jullie zijn het eens. Oorbellen mogen. De termijn waarop is vast belangrijk voor de dochter maar toch vast en zeker minder relevant dan het krijgen van 2 x een ja.
Meander schreef op 13-10-2025 om 13:06:
Ik weet niet of ik vind dat hij de moeder passeert. Ik stel me voor dat het onderwerp bij vader besproken wordt;
En papa, van mama mag het, en van jou?
Nou, dan geef je antwoord;
Jawel, maar pas over een jaar, want..
Tja, hij had ook kunnen zeggen: ik vind er wel iets van maar ga dat eerst met mama bespreken. Maar goed, dan wordt het wel een groot onderwerp, ook gezien de moeizame realatie tussen beide ouders. Ga je dan onderhandelen over 12, 10 of 6 maanden? Nee toch. Het resultaat telt: jullie zijn het eens. Oorbellen mogen.
Maar dat zijn aannames. Wat we wel weten is dat moeder het aan hem vraagt terwijl zij denkt dat ze samen een overleg hebben. En dat hij dat dus anders opvat. Als dat vaker gebeurt, zou dat adresseren geen overbodige luxe zijn
Vader kijkt wel om naar zijn dochter; hij heeft haar om de week een weekend.
Het is minder/anders dan jij wil en misschien gaat hij anders om met zijn nieuwe gezin, maar hij is wel degelijk een vader voor haar.
Wacht gewoon dat jaar.
En verdiep je in die tijd over het schieten van oorbellen. De experts zullen je vertellen dat je beter kan piercen dan kan schieten bijvoorbeeld. Verheug je alvast samen met je dochter op het hebben van oorbellen.
Courage schreef op 13-10-2025 om 13:18:
Vader kijkt wel om naar zijn dochter; hij heeft haar om de week een weekend.
Het is minder/anders dan jij wil en misschien gaat hij anders om met zijn nieuwe gezin, maar hij is wel degelijk een vader voor haar.
Wacht gewoon dat jaar.
En verdiep je in die tijd over het schieten van oorbellen. De experts zullen je vertellen dat je beter kan piercen dan kan schieten bijvoorbeeld. Verheug je alvast samen met je dochter op het hebben van oorbellen.
Nou mooi dat jij dat zo goed weet dat hij een vader voor haar is. Dat weekend is een moetje aangezien dat vast staat. In de vakanties is ze daar nooit, ze gaan zonder haar op vakantie etc etc. Als zij een dag langer wil blijven wordt dit geweigerd ondanks dat hij vrij is. Dus het is maar net wat jij als een vader ziet.
Courage schreef op 13-10-2025 om 13:18:
Vader kijkt wel om naar zijn dochter; hij heeft haar om de week een weekend.
Het is minder/anders dan jij wil en misschien gaat hij anders om met zijn nieuwe gezin, maar hij is wel degelijk een vader voor haar.
Wacht gewoon dat jaar.
En verdiep je in die tijd over het schieten van oorbellen. De experts zullen je vertellen dat je beter kan piercen dan kan schieten bijvoorbeeld. Verheug je alvast samen met je dochter op het hebben van oorbellen.
Uitstekend advies. Zoek samen een erkende piercing shop, lees de reviews, vraag om de meest kindvriendelijke piercer en maak over een jaar een afspraak. En tel gezellig samen af, vier de voorpret, kies samen leuke oorbelletjes van chirurgisch staal uit.
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 13:39:
[..]
Nou mooi dat jij dat zo goed weet dat hij een vader voor haar is. Dat weekend is een moetje aangezien dat vast staat. In de vakanties is ze daar nooit, ze gaan zonder haar op vakantie etc etc. Als zij een dag langer wil blijven wordt dit geweigerd ondanks dat hij vrij is. Dus het is maar net wat jij als een vader ziet.
Toch is dit de vader die je dochter heeft en nu mag ze over een jaar oorbellen.
Bedankt voor de goedbedoelde adviezen. Ik ga hier ook zeker wat mee doen, maar het is lastig te begrijpen voor anderen als jullie niet het hele verhaal weten. Er speelt meer dan alleen dit.
Ik zal zelf een gesprek met hem aangaan face to face, om proberen af te spreken dat wij deze dingen eerst samen besrepeken voordat het met dochter wordt besproken. Zo kunnen wij beide onze mening geven, en samen afstemmen wat het beste is.