Oorbellen dochter
Hallo,
Mijn dochtertje wil heel graag oorbellen. Dochter is alleen om het weekend bij haar vader en verder kijkt hij niet naar haar om. Belt haar nooit, en wil verder ook niet op de hoogte gehouden worden .
Nu vraagt ze al enkele maanden om oorbellen, en het leek mij wel zo netjes om aan haar vader te vragen of hij bezwaar heeft.
Nu heeft meneer samen met zijn nieuwe partner besloten dat ze een jaar moet wachten. Dit is zonder overleg met mij tegen dochter gezegd. Er is dus niks overlegd met mij.
Aangezien hij verder weinig naar haar omkijkt vroeg ik me af wat de regels zijn w.b.t. oorbellen laten schieten. Hoort dit bij allerdaagse zorg of is dit echt iets waar toestemming voor nodig is ?
Mij leek een goede tussenweg over 3 maanden zodat ze het echt zeker weet. Een jaar vind ik niet nodig, ze weet heel goed wat ze wilt.
Hebben jullie tips? Ze is 9.
Bedankt alvast!
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 13:05:
[..]
Ik lees en hoor om mij heen dat oorbellen vallen onder allerdaagse zorg netzoals kapsels, kleding, sieraden etc.
Als vader verder niet omkijkt naar dochter en haar alleen wil zien/spreken als ze daar een weekend is lijkt deze vraag mij niet heel raar.
Oorbellen zijn een blijvende en technisch gezien medische handeling.
En daar is toestemming voor nodig. Haar groeit weer aan, kleding en sierraden zijn geen wijziging van het lichaam.
Ysenda schreef op 13-10-2025 om 13:53:
[..]
Oorbellen zijn een blijvende en technisch gezien medische handeling.
En daar is toestemming voor nodig. Haar groeit weer aan, kleding en sierraden zijn geen wijziging van het lichaam.
Precies, van piercings is wettelijk geregeld dat daar tot je zestiende toestemming voor nodig is. Dus dat besluit je samen. Waarbij nee altijd zwaarder telt dan ja, omdat je dit nooit ongedaan kunt maken.
Of je ergens wel of geen toestemming voor nodig hebt is niet afhankelijk van hoe iemand zijn/haar ouderschap vormgeeft.
Natuurlijk is het heel verdrietig dat vader amper naar zijn dochter omkijkt en zonder haar op vakantie gaat met zijn nieuwe gezin. Die pijn en dat verdriet staan los van waar je wel en niet toestemming voor nodig hebt en waarvoor dat gebruikelijk is.
Feit is dat als je iets vraagt, je iemand inspraak geeft. Als je dat niet wil, moet je niks vragen. En vooraf goed uitzoeken wanneer dat nodig is en wanneer niet.
Deze man denkt en handelt niet zoals jij graag zou willen, dat is duidelijk. Daarom kun je dat ook beter niet als uitgangspunt aannemen.
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 12:58:
[..]
Dat ik geen beste indruk achterlaat hij vader kan mij vrij weinig schelen. Als je mijn andere berichten in dit topic leest zie je dat haar vader haar aan de kant zet voor zijn nieuwe gezin en haar op meerdere manieren heeft gekwetst. Dat hij nooit naar haar omkijkt en nu alles op eigen houtje bepaald daar vind ik wat van. Hij had met mij in overleg moeten gaan over een tijdsbestek. Maar dat zit er niet in want communiceren doet hij niet aan. Met alle goede bedoelingen heb ik hem inderdaad gevraagd hoe hij er over dacht.
Als je dit al weet, waarom verwacht je dan toch overleg over die oorbellen? Ik vrees dat jij nog wat werk te doen hebt, namelijk je onrealistische verwachtingen bijstellen.
Wacht nu gewoon dat jaar, dat is heus geen ramp. Meer voorpret, daar is ook wat voor te zeggen.
Denk volgende keer 3x na voordat je hem om zijn mening vraagt, hoe je die formuleert, en of je verwachtingen wel realistisch zijn.
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 13:39:
[..]
Nou mooi dat jij dat zo goed weet dat hij een vader voor haar is. Dat weekend is een moetje aangezien dat vast staat. In de vakanties is ze daar nooit, ze gaan zonder haar op vakantie etc etc. Als zij een dag langer wil blijven wordt dit geweigerd ondanks dat hij vrij is. Dus het is maar net wat jij als een vader ziet.
Ik snap heus - afgaande op jouw verhaal - dat hij niet de ideale vader is. Maar hij ís wel haar vader. Het doet de zaak gewoon niet goed om zo negatief over hem te praten. Genoeg vaders die de kinderen om de week zouden 'moeten' zien maar dat gewoon niet doen. Deze vader doet dat wél. En voor jouw dochter is hij de enige echte vader, en ze ziet hem ook nog eens regelmatig. Dit is een belangrijk persoon in haar leven, koester dat, help haar van haar vader te mogen houden, ook al is hij niet perfect.
Ik snáp je boosheid, en die is mogelijk ook terecht. En natuurlijk is het niet handig dat hij niet met jou overlegt (misschien niet bewust, zoals iemand hier al schreef, maar gebeurde het in een vader-dochter-gesprek als vanzelf en kwam de boodschap zo weer bij jou terecht). Maar voor het welzijn van je dochter: verwerk je boosheid op hem, zoek vrede met hoe hij vader is. Je dochter zal je boosheid aanvoelen en komt in een loyaliteitsconflict. Zij wil van jullie allebei kunnen houden, van zowel jou als haar vader.
IMI-x2 schreef op 13-10-2025 om 14:15:
[..]
[..]
Als je dit al weet, waarom verwacht je dan toch overleg over die oorbellen? Ik vrees dat jij nog wat werk te doen hebt, namelijk je onrealistische verwachtingen bijstellen.
Wacht nu gewoon dat jaar, dat is heus geen ramp. Meer voorpret, daar is ook wat voor te zeggen.
Denk volgende keer 3x na voordat je hem om zijn mening vraagt, hoe je die formuleert, en of je verwachtingen wel realistisch zijn.
Omdat ik wel moet communiceren als er ergens toestemming voor nodig is. Ik heb dan niet echt een keuze. Anders komen die oorbellen er nooit.
Courage schreef op 13-10-2025 om 14:15:
[..]
Ik snap heus - afgaande op jouw verhaal - dat hij niet de ideale vader is. Maar hij ís wel haar vader. Het doet de zaak gewoon niet goed om zo negatief over hem te praten. Genoeg vaders die de kinderen om de week zouden 'moeten' zien maar dat gewoon niet doen. Deze vader doet dat wél. En voor jouw dochter is hij de enige echte vader, en ze ziet hem ook nog eens regelmatig. Dit is een belangrijk persoon in haar leven, koester dat, help haar van haar vader te mogen houden, ook al is hij niet perfect.
Ik snáp je boosheid, en die is mogelijk ook terecht. En natuurlijk is het niet handig dat hij niet met jou overlegt (misschien niet bewust, zoals iemand hier al schreef, maar gebeurde het in een vader-dochter-gesprek als vanzelf en kwam de boodschap zo weer bij jou terecht). Maar voor het welzijn van je dochter: verwerk je boosheid op hem, zoek vrede met hoe hij vader is. Je dochter zal je boosheid aanvoelen en komt in een loyaliteitsconflict. Zij wil van jullie allebei kunnen houden, van zowel jou als haar vader.
Ik snap wat je zegt. Maar als dochter keer op keer teleurgesteld wordt door haar vader is dat heel lastig. Maar geloof me, van mij zal ze geen negatief woord horen over haar vader. Sterker nog, ik probeer het altijd naar het positieve te draaien als hij haar teleursteld. Maar het is gewoon erg lastig dat hij nooit omkijkt naar haar, nergens ooit bij is, ze niet mee mag op vakantie, hij haar prima de hele zomervakantie kan missen, maar vervolgens wel bepaald dat ze een jaar moet wachten. Dat voelt gewoon oneerlijk. En daarmee zeg ik niet dat ik het nu alsnog stiekem ga doen.
Bedankt allemaal voor de reacties. Ik wil het hier nu bij laten. Ik wilde alleen weten of ik wel echt toestemming nodig had en dat heb ik volgens jullie, dus dat is helemaal prima.
Ysenda schreef op 13-10-2025 om 13:53:
[..]
Oorbellen zijn een blijvende en technisch gezien medische handeling.
En daar is toestemming voor nodig. Haar groeit weer aan, kleding en sierraden zijn geen wijziging van het lichaam.
Prikken van gaatjes in je oor, is geen medische handeling, valt daar niet onder. Er is wel een regulatie dmv hygienerichtlijnen. En onder de 12 jaar met toestemming en aanwezigheid van een ouder.
Gaatjes groeien na jarenlang niet zo snel meer dicht, krimpen wel, binnen een jaar groeien ze nog wel dicht.
De ergenis en de woede over hoe je ex zijn vaderschap nu vormgeeft, kan ik me voorstellen. Van mij mag die er ook zijn. Daarnaast zou ik jou en je dochter een lichter pad gunnen, waarin je niet de (innerlijke) strijd steeds hoeft aan te gaan. Dus ik zou dit nu laten rusten, en bedanken voor zijn advies om bedenktijd in te lassen, en dat je die samen met je dochter vaststelt.
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 14:24:
[..]
Omdat ik wel moet communiceren als er ergens toestemming voor nodig is. Ik heb dan niet echt een keuze. Anders komen die oorbellen er nooit.
Als je weet dat hij niet communiceert, dan moet je ook geen overleg verwachten. Dan krijg je een ja of een nee, zoals nu. Daar kun je je mentaal op voorbereiden, dan hoef je niet zo boos te worden. Dat bedoel ik.
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 13:53:
Bedankt voor de goedbedoelde adviezen. Ik ga hier ook zeker wat mee doen, maar het is lastig te begrijpen voor anderen als jullie niet het hele verhaal weten. Er speelt meer dan alleen dit.
Ik zal zelf een gesprek met hem aangaan face to face, om proberen af te spreken dat wij deze dingen eerst samen besrepeken voordat het met dochter wordt besproken. Zo kunnen wij beide onze mening geven, en samen afstemmen wat het beste is.
Nou ik begrijp je ergens wel hoor. Als je in co-ouderschap had willen opvoeden en vader kiest voor één weekend in de twee weken, wordt je tegen je voorkeur in behoorlijk belast. Niet alleen moet je vrijwel al het opvoedwerk doen, jij hebt ook waarschijnlijk voor 100% de mentale load, die dan ook nog eens uitgevoerd moet worden (zoals kapper, tandarts, verjaardagen van vriendinnetjes enz enz). Als vader dan vanuit zijn positie van vier dagen van de dertig jouw poging tot overleg gaat overrulen door zijn autoriteit te laten gelden tegenover kind, dan baal je. Ik begrijp niet waarom men daar zo vergoeilijkend over kan doen. Stel dat een moeder haar kind maar een paar dagen per maand zou hebben en van daaruit deze actie zou plegen, ik denk dat de stemmen anders zouden zijn.
Maar goed, het kan natuurlijk gewoon een misverstand zijn, dat hij dacht dat jij hem eindbeslissingsbevoegdheid gaf terwijl je het overleggend bedoelde. Ik denk dat zo' n gesprekje veel goed kan doen.
Klinkt wel of er veel meer dingen hoog zitten over hem. Dat kunnen ook tal van kleine dingen zijn. En joh als dat zo is: dat mag en is begrijpelijk.
Jasmijn_blue schreef op 13-10-2025 om 13:53:
Bedankt voor de goedbedoelde adviezen. Ik ga hier ook zeker wat mee doen, maar het is lastig te begrijpen voor anderen als jullie niet het hele verhaal weten. Er speelt meer dan alleen dit.
Dat is overduidelijk, dat er meer speelt dan de oorbellen.
Je neemt vader (al dan niet terecht) van alles kwalijk. En dat uit zich nu in die oorbellen.
Wat Temet en anderen ook al zeggen: het is niet handig om eerst instemming te vragen, en als hij het er niet mee eens is het alsnog te doen. Jij zegt dat je niet bedoelde hem ruimte voor een veto te geven, maar dat je overleg wilde en nog geen beslissing.
Maar dit doe je ook een beetje zelf. Je bent niet van die man gescheiden omdat jullie elkaar zo fantastisch aanvoelden. Hij hakt een knoop door terwijl jij eens wilde polsen. Dat is vervelend maar op dit onderwerp lijkt het me geen drama. Alleen jij hebt allerlei frustraties over andere zaken en daarom ben je nu boos over de gang van zaken. Nogmaals, misschien zijn die frustraties helemaal terecht en begrijpelijk maar die gaan dus niet over de oorbellen.
IMI-x2 schreef op 13-10-2025 om 14:15:
[..]
Denk volgende keer 3x na voordat je hem om zijn mening vraagt, hoe je die formuleert, en of je verwachtingen wel realistisch zijn.
Precies wat ik dacht! Ik vermoed dat als je gewoon de oorbel gaatjes had laten schieten of piercen haar vader er nooit over begonnen was. Voor OP het advies om voortaan alleen nog bij echt belangrijke zaken contact op te nemen met hem om te overleggen. Je bedoelde het goed maar zie het nu maar als een wijze les.
Net als de tattoo die mijn ex bij mijn dochter heeft laten zetten... ik vind er wat van maar verder ik kan er helemaal niks tegen doen. Voor mij is het een extra bevestiging van de persoonlijkheid van m'n ex en hoe ze met dit soort zaken omgaat.
JohanV76 schreef op 13-10-2025 om 16:19:
[..]
Precies wat ik dacht! Ik vermoed dat als je gewoon de oorbel gaatjes had laten schieten of piercen haar vader er nooit over begonnen was. Voor OP het advies om voortaan alleen nog bij echt belangrijke zaken contact op te nemen met hem om te overleggen. Je bedoelde het goed maar zie het nu maar als een wijze les.
Net als de tattoo die mijn ex bij mijn dochter heeft laten zetten... ik vind er wat van maar verder ik kan er helemaal niks tegen doen. Voor mij is het een extra bevestiging van de persoonlijkheid van m'n ex en hoe ze met dit soort zaken omgaat.
Vind een tattoo zetten veel permanenter en ingrijpende dan een oorbel door een oorlel schieten. Ik denk dat dit juridisch eigenlijk niet had gemogen zonder jouw toestemming. Want je dochter was 15 jaar. Maar inderdaad als het al gebeurt is, wat heeft dan een gang naar de rechter nog zin?
Ik negeer mijn bovenbuurman maar even.
Ik heb ook zo'n ex. Mijn dochter is inmiddels volwassen, maar toen ze minderjarig was, deed ik gewoon wat mij goed leek en anders deelde ik het mede.
Is je dochter niet toevallig over een paar maanden jarig? Dan zou ik zeggen: "Beste ex, ik heb er nog eens over nagedacht en ik wil dochter oorbellen/gaatjes in haar oren voor haar verjaardag geven. Dat is iets minder dan een jaar, maar wel een mooi memorabel moment, vind je niet?"
En dan gewoon doen. Nog even een tip: spreek met je dochter af dat als er één gaatje is geschoten, het andere ook gaat gebeuren. Mijn dochter had een vriendinnetje dat na één gaatje niet meer wilde, die liep dus met 1 oorbel rond. Mijn dochter was overigens 6 toen ze gaatjes kreeg, de halve klas had ze toen al.