Ots dreiging

Het gaat niet over erkenning, van wie dan ook. Laat los dat jij of je partner die erkenning nodig hebben. Jullie moeten elkaar die erkenning geven en verder strategisch het spel spelen. Door boosheid te ventileren maak je je onnodig kwetsbaar. Laat je niet teveel in de kaart kijken. Maak je niet te afhankelijk van deze buitenstaanders.

@TS, maar het gaat aan de beeldvorming die ze van jou, als ouder, willen krijgen. Je ex zet je neer als ongeschikt. Je kan happen door juist zijn gebreken op tafel te gooien en daarmee aantonen dat je eigenlijk net zo ongeschikt bent als hij of je kan erboven staan zoals van een verstandige ouder verwacht wordt, die loyaliteitskwesties geen ruimte geeft.

Want zoals je de berichten van je kinderen over hun vader verwoordt, komt namelijk best wel rancuneus over. Ook al is het waar, een wijze ouder gooit niet met modder. Als je ex dat voor de rechter wel gaat doen, zegt dat meer over hem dan over jou, helemaal als jij je niet laat opjutten. Dat is dat strategische spel waar je in beland bent; laat je niet op de kast jagen.

—-Even over je partner; hij doet veel, maar wie is nu de ouder? Ergens stel je jezelf zo afhankelijk op terwijl het juist de bedoeling is dat je laat zien prima voor je kinderen te kunnen zorgen en hen een veilige plek kan bieden. Het gaat niet om jou, je partner of je ex; het gaat om het welzijn van de kinderen. Houdt dat op je netvlies. Als iemand het nodig vindt om de steun van je partner toe te lichten, is dat de taak van de objectieve gezinscoach. Laat haar voor je praten.
—-Verder kan je besluiten om tijdelijk wat speelgoed te minderen. Te veel speelgoed kan tegen je gebruikt worden alsof je de liefde van je kinderen naar je toe aan het trekken bent dmv van veel speelgoed. Dat ondermijnt de band tussen vader en kind. Als je dat negeert, kan dat tegen je gebruikt worden. Voorkom dat men jou dit gaat verwijten.

Moeder, op grond van het procesreglement wordt vziw de stiefouder die met de ouder samenwoont en die de kinderen mede verzorgt en opvoedt, als belanghebbende beschouwd door de rechtbank. Dat betekent dan dat hij ook voor de zitting wordt opgeroepen. Dit is een beslissing van de rechtbank en niet van de RvdK. 

Als je samenwoont met je partner en hij wordt niet opgeroepen dan moet je advocaat (of jijzelf als je geen advocaat hebt) dat aankaarten bij de rechtbank. "Goh, ik dacht dat hij als belanghebbende zou moeten worden opgeroepen". Maar je kan het ook laten. Als hij hetzelfde zegt als jij voegt het niets toe, en zijn aanwezigheid werkt mogelijk slecht op de zitting. Als je partner iemand is die vanuit beschermingsdrang erg nadrukkelijk voor jou in de bres gaat springen op de zitting kan hij beter thuisblijven. Erg aanwezige nieuwe-partners-van worden in familiekwesties niet erg gewaardeerd.

Hoe dan ook: het is uiteindelijk de rechter, niet de Raad, die bepaalt of je partner tot de zitting wordt toegelaten.

Zeg binnen gehoorsafstand van raadsmedewerkers, jeugdhulpverleners en dergelijke niet dat je partner een veel betere vader is dan hun vader. Ook niet binnen gehoorsafstand van je kinderen trouwens. Dat helpt jou en je zaak werkelijk op geen enkele manier vooruit.

Groeten,

Temet

@MoederTripleD, ergens is dit draadje als een spiegel voor jou en je kan er veel van opsteken. Beter nu, dan tijdens de procedure, zou ik zo zeggen. Je kan door de ‘stekelige’ vragen juist nu trainen in wenselijke antwoorden. Het zijn niet eens stekelige vragen, maar zo komen ze wel bij jou binnen.
vb Het is niet duidelijk of je partner wel of niet mag aanschuiven. Maar je reageert boos. Lijkt mij niet slim om irl je boosheid te delen. Train jezelf hoe te reageren als dat onderwerp aan bod kom, zonder dat het jou nadeel bezorgen kan.

Train sowieso hoe tot 3 te tellen, als je stekelige vragen krijg of onwaarheden moet aanhoren. Want hoe je hier reageert is menselijk, maar ook tekenend voor iemand die zich snel aangevallen voelt. Dan ga snel scherpte verliezen en info geven, waarop juist meer vragen komen. Voor je het weet, zit je knel. Vb; je geeft aan dat je kinderen zeggen wat papa doet. Vraag rechter: ‘ mevrouw, hoe komt het dat de kinderen die vervelende onveilige voorvallen vertellen, vraagt u daar soms naar?’ Ben je voorbereid op dergelijke inkoppertjes, die je had kunnen voorkomen door op de punt van je tong te bijten.

Eens was ik in een schoolconflict beland. Er werd over mij geschreven dat ik kind emotioneel onder druk zette waardoor kind niet aan werken toekwam. Het was een leugen; je mocht als ouder blijkbaar geen vraagtekens plaatsen. Tijdens gesprek met bestuur heb ik een ‘poker-face’ kunnen opzetten; geen greintje traan of bevestiging van hetgeen waar ze mij van betichtte. Directeur zat daarentegen zelf met grote paarse vlekken in de hals en decolleté, geïrriteerd omdat ik niet uit mijn rol viel. Je kunt dat toneelstukje ook opvoeren want het is in belang van je kinderen. Training is in deze geen overbodige luxe.

Ik snap je boosheid wel maar het werkt niet mee. Vaak ook een teken van te weinig nachtrust; rust goed uit, dan kan je meer hebben.

Oh ja, wat mij goed hielp was een tabletje valium in de avond voor ik op een zitting moest verschijnen. Of zelfs een gesprek met de Kinderbescherming. Dan kwam ik in elk geval goed uitgerust en met een helder hoofd op een gesprek.

Wel even uitproberen. Ik reageer er goed op maar sommigen zijn de volgende dag dan juist suf.

Ik kreeg van mijn huisarts een recept voor 10 tabletjes.

Flanagan heeft gelijk. Korte zinnetjes die je paraat hebt helpen daarbij. Bedenk dat de rechtszaak de plek is om jouw visie te geven, liefst zo bondig en helder mogelijk. Niet om je gelijk op te eisen. De rechter moet een beslissing nemen en is gebaat bij een helder overzicht van de verschillende standpunten.

En als het kan een alternatief. Bijvoorbeeld: wij zijn meer gebaat bij de voortzetting van het werken met de gezinscoach in de komende 6 maanden (of zoiets). Ik wil graag met haar het gesprek voortzetten over onze doelstellingen en daarna met haar evalueren.

Tsjor

Eventueel enkele tegenvragen paraat hebben:

rechter, een OTS wordt ingesteld als de ontwikkeling van kinderen ernstig bedreigd wordt. Vind u dat de ontwikkeling van mijn kinderen ernstig bedreigd wordt? (de term 'ernstig bedreigd' staat in de wet).

Rechter, na een OTS moet een gezinsvoogd binnen 6 weken een plan van aanpak opstellen, samen met mij en vader. Mag ik bij u terugkomen als dat plan van aanpak er dan niet ligt en wilt u dan de OTS opheffen?

Rechter, op dit moment heb ik regelmatig contact met de gezinscoach. Ik hoor dat gezinsvoogden heel druk zijn en geen tijd hebben voor contact met ouders en kinderen. Mag ik na 3 maanden bij u terugkomen als de gezinsvoogd niet meer gedaan heeft dan een plan van aanpak opstellen en er verder geen contact is geweest?

Op 6 november 2012 hebben de ombudsman en de kinderombudsman in een gezamenlijk rapport 'de ondertoezichtstelling bij omgangsproblemen' geconstateerd, dat een OTS niet effectief is bij omgangsproblemen, maar zelfs de problemen kan verergeren. Waarom bent u dan nog optimistisch over de effectiviteit van een OTS bij omgangsproblemen zoals wij die kennen?

Hier vind je het hele rapport. Soms kan het behulpzaam zijn om zo'n document met gekleurde kaft in een mapje 'onopvallend' bi je te hebben.

https://www.dekinderombudsman.nl/publicaties/rapport-de-ondertoezichtstelling-bij-omgangsproblemen

Rechter, onze situatie is niet eenvoudig. Dat heb ik al jaren ervaren. De gezinscoach heeft het ook ervaren. Ik verwacht dat de gezinsvoogd dezelfde ervaring op zal doen. Nu komt het voor, dat een gezinsvoogd die de situatie niet opgelost krijgt grijpt naar een zwaarder middel: uithuisplaatsing van kinderen. Kunt u mij garanderen dat, als ik actief meewerk met de gezinsvoogd, er geen uithuisplaatsing van mijn kinderen komt, als de situatie blijkbaar moeilijk blijft? Met andere woorden: zal het falen van de gezinsvoogd niet op de rug van mijn kinderen worden afgewenteld?

Voor jezelf: hHier vind je een rapport van het NJI, waarin een methodiek voor gezinsvoogden wordt voorgesteld voor situaties met een complexe echtscheiding. Misschien is dat iets voor jezelf om door te lezen, dan weet je wat er 'aan de andere kant' wordt gedacht en bedacht.

https://www.jeugdzorgnederland.nl/contents/documents/complexe-scheidingen-methodiek.pdf

Je moet eigenlijk transformeren van een moeder die alles doet uit liefde voor haar kinderen (en daar ook haar legitimiteit vandaan haalt) naar een 'collega', 'gesprekspartner' voor de hulpverlening die binnen dat kader kan meepraten. Dan haal je je legitimiteit uit kennis van zaken. Met een heel klein beetje blufpoker en een heel klein beetje kennis van zaken heb je al snel een voorsprong.

Tsjor

Beste moeder Triple D

Je verhaal is mij herkenbaar, op meer punten soortgelijk. Het belangrijkste verschil is (nog) dat ik al in een fase verder zit. Ik ben ervaringsdeskundig in het hebben van een OTS met dit 'soort' problemen. De ondertoezichtstelliing duurt vanaf half 2018, dus ik ga er vanuit dat ik straks mijn derde jaar heb gehad en de vierde in ga. Het helpt niets en ik lees daarom met belangstelling mee, vooral met de reacties en adviezen.

Qua advies snap ik heel veel antwoorden, al is dat met emotie en kennis tegelijk soms gigantisch lastig. Het beste advies dat ik beaam is echt wel een advocaat. Ook in dit stadium nog. Die kan het woord doen en vragen kun je altijd zelf nog beantwoorden. 

Verder is je gedachte dat je van het slechtste uitgaat, iets wat ik altijd doe en soms nog behoorlijk ben geraakt met hoe men denkt. Afgelopen jaar was in mijn situatie echt dat het nog enigzins goed ging met kind echt ondanks dan dankzij de jeugdbescherming. E.e.a. heeft ook te maken met de coronatijd waar we in zitten waardoor de voorspelbaarheid en duidelijkheid voor kind maar ook mij in moeilijke situaties heeft gebracht. Een van de grootste verschillen in onze sitatie is dat jij een metgezel hebt, ik ben alleenstaand. Ik hoop dat je partner jou en jullie elkaar goed kunnen steunen.

Wat betreft de adviezen voor zijn rol, dan lijkt mij dat hij pas in beeld komt/er iets aan kan toevoegen naar de vraag van de rechter/rvdk/hulpverlenning. Tuurlijk kom je voor hem op, maar hij is niet de vader en 1 ding is zeker. Ouders blijf je levenslang en dus zit je ook levenslang aan je ex/vader van de kinderen. Een dooddoener maar ga daar vanuit en inderdaad dat er omgang is, is het meest korte antwoord die je op een vraag kan laten weten in je reactie. Dat je daar voor zult zorgen is bij mij ook aan de orde. Het is momenteel de jeugbescherming zelf die zonder goede motivatie de omgang heeft stop gezet bij mij, niet in belang van kind dud mij. We waren voor het eerst in 7 jaar in opbouw en uitbreiding bezig met omgang thuis bij vader en we waren net op het punt van 2 nachtjes slapen. Waarna er maand geleden weer van alles niet gebeurde (niet aan afspraken houden vanuit de vader en waarop het weekend dat zou volgen gedoe was over de tijden en dat een professional niet werkten met pasen. Daarop is dan i.i.g. besloten door de gezinsvoogden dat de omgang tijdelijk geheel is stopgezet. Daar zit ik nu dus midden in.

Verder wat ik herken, zijn de rechtszaken die je alsnog moet aangaan omdat vader geen toestemming geeft (hier ook wel eens gepost voor advies). Bij mij was het echter binnen de OTS. Mijn advocaat gaf dan ook vanuit haar aan bij de jeugdbescherming dat zij het moesten doen, omdat in geval van dat ik het zelf moest doen het door de rechtbank gezien werd als dat ik weer een zaak begin. Dit was betreft medicatie voor ADHD (voor mij is overduidelijk dat het ASS-problematiek is), school wilde dat hij dit ging proberen/gebruiken en ik gaf al een half jaar aan dat ik ermee instemde. Totdat de school kind helemaal schorste. De jonge gezinsvoogd die ik toen had (ja ik heb inmiddels nummer 3 en 4), heeft nog vader zooo lang de kans gegeven het met praten te tekenen voor akkoord maar tijdens de zitting bleek voor mij weer genoeg. Kind had gezegd dat ik hem sloeg en dat herken ik wel uit je verhaal. Zodra er iets met zoon is, ligt het aan mij en mijn opvoeding. Ritalin was vergif daarnaast volgens hem. De rechter volgde dit niet. Uiteindelijk is er nog een uitgebreidere verklaring van vader nodig geweest want ook na de uitspraak was voor elke verandering ook zijn mening nodig. Bovendien heeft die jonge meid ook zelfs enorme steken laten vallen en was vader boos toen hij niet op de hoogte was van in het weekend gebruiken en daar was zij wel van op de hoogte. De jeugdbescherming zegt wij zijn nergens verantwoordelijk voor, dat zijn ouders zelf. Dan weet je dat even. 

Daarnaast heb ik 7 jaar gedaan over een ID-bewijs voor zoon. Bij de een-na laatste zitting werd het nog grimmiger. Nu was ik opeens niet meer alleen een moeder die zou vluchten naar het buitenland maar wellicht wel aangesloten bij ISIS volgens vader. Ik ben gewoon Nederlandse en ook mijn ouders zijn NL, ik blijf mij dan ook maar verbazen. Tijdens die zitting is van de 50 minuten minstens 30 min naar het verhaal van hem en zijn advocaat gegaan, wellicht 10-15 min aan mij en mijn advocaat. De gezinsvoogd heeft een of twee zinnen gezegd. Dat kind gewoon net zoals ieder kind een ID nodig heeft. Maar toch alle inzet vanuit de tegenpartij op dat als er een ID moest komen dat vader die dan moest hebben en bewaren. Ik heb uiteindelijk sinds begin dit jaar een positieve uitslag en met die vervangende toestemming eindelijk het kunnen regelen.

Kind bij mij is acht en heeft ook de nodige toestanden meegemaakt. Er is omgang sinds ongeveer zijn derde en dat is jarenlang (ook door de jeugdbescherming) steeds 2-2,5 uur op lokatie geweest, dan hadden ze ook mogelijkheid om eruit te gaan. Daar heb ik ook genoeg van gevonden. Waarbij alles wat je zegt wordt weggezet als strijd. Dat lees ik nu al jaren. 

Ik heb zelfs geen tot nauwelijks contact met vader. Ik lees hier allemaal soortgelijke dingen. Het kan gewoon niet met deze persoon. Ik sta er dus op (en dat blijf ik) geen persoonlijk contact en direct aan elkaar te mailen. De omgang gaat dus ook via een derde partij (de partij waar hij zich niet aan de afspraak houdt). Dit wordt mij niet in dank afgenomen. Zelfs de rechters vinden steeds dat ouders het zelf moeten kunnen. Er wordt ook gewoon steeds weer in beschikkingen geschreven dat dat dus een soort bedreiging is voor kind, het niet communiceren en ook de begrippen loyaliteit identiteit en bla bla komen steeds weer voor. De gezinsvoogd kan het niet doen, ouders moeten het zelf doen. Is gewoon een cirkeltje wat een rotonde zonder afslagen is. 

Inmiddels gaat het heel slecht met kind. Er is weer van alles aan de hand, school wil advies inwinnen bij de kinderggz, wat dus wederom heden niet gebeurt (kan) is omdat vader geen toestemming geeft. 

Dat niet willen meewerken is gewoon tegenwerken, blokkeren, dwars zitten. Wat ik uit jouw verhaal ook begrijp. Ik heb ook letterlijk gezegd tegen de rechter bij toestemming ID, zodra ik op vakantie (buitenland) wil heb ik u weer nodig, dan zien wij elkaar hier weer. Vader heeft vanaf begin af aan zijn wil dat kind aan hem toekomt en zelfs liever heeft dat kind uit huis wordt geplaatst, wel liefst bij hem. Dit is elke zitting en mail die ik (alsnog) lees voelbaar. En dat doet echt wel wat met je.

Daarnaast is de jeugdbescherming aan zet, geregeld duren zaken lang lang en zit kind alweer in een fase verder (van huis) en heb je inmiddels nog meer nodig.

Ik heb vrijwillig ingestemd met gezinstherapie, dat was op zich geen must. Ook die geven al ruimschoots aan dat het aan voorspelbaarheid en duidelijkheid voor kind ligt, die de instelling dus zelf regelmatig niet geeft aan mij/ouders. Nadat ik klachten heb ingediend over de gezinsvoogden en in gelijk ben gesteld, is het nog erger geworden. Ik kreeg laatst pas de tijden voor overdracht en omgang na het weekend dat waar het over ging. Ik heb het vtv kunnen achterhalen bij de professional die de overdracht verzorgt maar niets vanuit de gezinsvoogden (ja ik heb er twee). Ze hadden de tweede nodig om nog meer richting aan te geven, maar deze valt voor mij elke keer door de mand als we een overleg hebben. Hij blijkt dan geen idee te hebben van gemaakte afspraken. De eerste is zo groen als wat (heb ik gelezen in dossier, hij zegt het zelf). De tweede is er puur om de ervaring van misplaatste manieren voor te doen. Het is echt erg, ik wijd maar niet verder uit want ik laat ook niet over me heen lopen. En dat maakt hun gedrag ook duidelijk onvoorspelbaar en zeer opbegrijpelijk.

Ik was dus ook naarstig op zoek naar "lotgenoten" en ik weet dat hier een aantal zijn die altijd en ook vanuit hun beste idee meedenken. Ook zij laten hier weten hoe de jeugdzorg vandaag de dag werkt (onderbouwd met links). Links die ik nog niet heb gezien zijn die van de rechters die online anoniem uitspraken hebben gezet om aan te geven dat bij een ondertoezichtstelling en helemaal geen gezinsvoogd/hulp beschikbaar is. Dit is hetgene wat ik erg bemerk. Ik weet dat ze 10-15 gezinnen onder zich hebben. Ze kunnen de caseload niet aan, modderen maar wat aan en er zijn enorme wachtlijsten voor de hulp, nog los van of dat de juiste is. De eerste gezinsvoogd die ik had heeft maanden lang de aanvraag voor hulp ondertekend (door beide ouders) in de la gehad, terwijl ik dacht dat kind op die wachtlijst stond. Lag de aanmelding gewoon weg te rotten op kantoor. De volgende die het overnam vroeg mij ernaar, zodoende kwam ik er achter. Ik wist niet eens waar ik moest zijn en precies waar aangemeld. Denk maar niet dat de gaan vertellen, ze praten er gewoon overheen als het bij hun zelf ligt. Ik had dus maandenlang geen gezinsvoogd, enkel iemand die de gaatjes met praatjes vulde. De tweede (die jonge meid) was binnen 6 maanden vertrokken. En de twee die ik nu heb zijn echt hels. 

Nog een belangrijk punt (waar ik ook met mijn advocaat over heb) is het stukje dat een OTS rechtvaardigt. In de wettekst staat dat 'binnen afzienbare tijd wordt verwacht dat ouders het zelf weer kunnen' dit in de zin van dat een OTS een tijdelijk iets is. 

Wat ik vergelijkbaar vindt in onze situaties, het duurt en speelt al langer dan 5 jaar, en toch steeds (in mijn geval) de OTS verlengen. Er zijn doelen waar totaal niet aan wordt gewerkt bij mij. SMART zijn ze al helemaal niet! (Specifiek, Meetbaar...) en dat is ook door mij en advocaat gezegd. 

Binnen 5 werkdagen zou je een voogd moeten hebben. Ik had er pas een na 3 maanden. Daarvoor kwam alleen eentje hallo zeggen omdat ze volgens eigen zeggen binnen 6 weken contact moet zijn geweest. Dit is echter binnen 6 weken moet er een plan zijn. Dat plan was bij mij pas aan het einde van het jaar en zonder bespreking met ook maar een ouder aan de rechtbank ter verlening gestuurd. Ik heb er stennis over gemaakt en ben inmiddels bezig met het SKJ, tuchtrecht ze daar aan te klagen. Want bij alles op de normale manier, liegen ze zichzelf eruit. Zeggen ze zelf ook dat ze het enorm druk hebben. Maar het leidt allemaal tot niets.

Mijn kind heeft nu meer onwikkelingsbedreigingen erbij en die er volgens de rechtbank waren is totaal niets aan veranderd of mee gedaan. 

Ik las ook nog iemand over, in beroep gaan. Dat was bij mij dan ook nog enig reden om niet gelijk te beginnen. De term uitvoerbaar bij voorraad is een belangrijk gegeven onderaan de beschikking van de uitspraak. Dat betekent namelijk niets meer dan gelijk aan de slag. Als er staat niet uitvoerbaar bij voorraad dan moet men wachten tot hoger beroep heeft gediend. M.a.w. na de uitspraak is het gewoon aan de bak maar ze moeten wel eerst tijd hebben. 

Ik adviseer je echt een advocaat, die je bijstaat, je vragen beantwoord. Specifiek in jouw situatie jouw standpunt goed kan beargumenteren. En dan nog, zoals bij mij is het heel lastig. Eenhoofdig gezag is bij mij al uitgespeeld, ook in hoger beroep vindt met gezamelijk gezag meest in belang van het kind. Dus begin daar niet over. Dat is pas ver na dat alles wat met uit de kast weet te vinden en er daadwerkelijk uitgetrokken is. Of zoals in de reactie van sandra dacht ik, dat het echt zo erg moet zijn dat de rechter zelf geen andere oplossing meer ziet.

Ik lees vol belangstelling mee en ik hoop echt dat je niet in dit vreselijke gedoe beland. Het gaat echt niets aan mensen waar niet mee te communiceren valt veranderen. En ik wens je vooral heel veel sterkte!

En dit gaat nog over 2009, het is 2021. De tijd na 2015 waar alles vanuit de gemeente waarin je woont wordt bekostigd. Een ots kost circa 9000 euro per jaar, de toestroom begint als de ots is uitgesproken. 

Onze politieke helden hebben veel minder naar de jeugdzorg begroot dan toen het al moeizaam ging en de wachtlijsten er al waren. En met dezelfde helden die kinderen met ouders met de enige affaire waar het laatste woord nog niet over is gesproken enorm hebben geschaad. ik wordt elke keer boos als ik weer hoor dat er kinderen zijn geadopteerd door de problemen die door deze wantoestanden van de overheid konden gebeuren. De bureaucratie is de grootste vijand. En wat heb je aan een schadevergoeding als je nog verder heen bent dat je had kunnen inschatten. 

Dit is allemaal terzijde van of een OTS gaat helpen, wie je krijgt en wanneer dan de boel weer aan ouders wordt toegeschoven en in welke hoedanigheid. 

Heel veel over je heen laten komen maar ook niet de boel zijn gang laten gaan en daar heb ik wel adviezen over gelezen. Het gecontroleerd laten misgaan bijvoorbeeld.

Als je schadevergoeding claimt wegens stilzitten van jeugdzorg claim je dat je door dat stilzitten schade hebt geleden. Ik zou wel goed oppassen hoe je dat formuleert, want de claim dat je schade lijdt doordat de jeugdzorg niet in actie komt kan denk ik op gespannen voet staan met een claim dat de bemoeienis van jeugdzorg geen enkel positief effect heeft.

Anders gezegd: als je van mening bent dat je met een gezinsvoogd niks opschiet, lijd je ook geen schade als die gezinsvoogd niks doet.

Groeten,

Temet