Parallel solo ouderschap —> en daarna?

Hi!

Zijn hier ouders die ook een heel traject parallel ouderschap hebben doorlopen en daarna eigenlijk gewoon nog in dezelfde situatie zitten als eerst (viel te verwachten, maar toch)? 
En als gedrag de spuigaten uit blijft lopen, wat hebben jullie toen ondernomen?

Hier dus het hele traject afgesloten en eigenlijk direct daarna is het weer als vanouds. De afgesproken mails die we bij de wisselmomenten sturen, worden door ex constant beantwoord met ‘laat me met rust, je valt me lastig, ik bel de politie’. Naar school gaan hele essays over hoe slecht ik als moeder functioneer en ik ontvang mails over hoe ik faal als moeder omdat ik te kleine kleding aan had gedaan. De kinderen krijgen ook nog wekelijks te horen hoe slecht ik ben. Ook krijg ik van de kinderen nog regelmatig terug dat ex en partner uit hun velletje springen en daarbij scheldcannonades en de nodige tikken tegen de kinderen niet schuwen.
En dat allemaal terwijl hij tijdens dat traject waarschijnlijk het allerbeste van zichzelf heeft laten zien aan zijn begeleider.

Hoezeer ik ook heb geleerd om alles te laten gaan, gaan sommige dingen je gewoon niet in de koude kleren zitten. Mijn mogelijkheden zijn echter op. Het meeste laat ik gaan, ik blijf geduldig uitleggen aan mensen bij wie ik zwart ben gemaakt dat er verschillende visies zijn, ik ben er voor de kinderen en laat hen hun verhaal doen, maar het emmertje loopt hier soms behoorlijk vol…

Iedereen die zegt dat ik geduldig af moet wachten, ‘want dit wordt vanzelf minder’, heeft tot nu toe behoorlijk ongelijk gekregen. Wanneer komt zo’n moment? En als dit de spuigaten uit blijft lopen, bij wie kun je dan nog aankloppen zonder alles enorm te laten escaleren?