Partner heeft affaire en wil samen in een huis blijven wonen
Mijn man heeft sinds maart een affaire met een collega. Het was niet de bedoeling dat ik erachter kwam, maar dat kwam ik wel en dat was ook vrij snel nadat hij een heel weekend met haar seks heeft gehad in ons huis (ik was dat weekend bij mijn ouders met de kinderen). Na een time-out van een aantal maanden te hebben gehad (waarin we beide om beurten thuis waren voor de kinderen of op een vakantiepark), heeft hij nu aangegeven niet meer met mij verder te willen. Ik wilde dat nog wel en heb meermaals gevraagd zijn affaire te beëindigen en in relatietherapie te gaan. We zijn 18 jaar samen en hebben 2 kinderen die nog op de basisschool zitten. We hadden al langer strubbelingen maar dit had ik nooit verwacht en ik wilde ook vanwege het feit dat ik nog veel van hem hou en ons gezin niet kwijt wil, in relatietherapie gaan. Hij heeft nu de keuze gemaakt en ik zal me daarbij neer moeten leggen. Hij gaat verder met zijn collega, die 10 jaar jonger is en zelf nog geen kinderen heeft. Los van het feit dat ik me enorm verraden en vernederd voel, krijg ik ook de gedachte van die twee samen rollebollend op mijn bank niet uit mijn hoofd. Ik ben bang dat zij straks zwanger van hem is en ze 'mijn plek' inneemt.
Mijn man woont (nog) niet samen met zijn collega en wil we dat we voorlopig weer samen in ons huis gaan wonen met de kinderen. Hij geeft aan dat dat het beste is voor de kinderen, dat we als ouders samen zijn maar niet meer als partners. Ik heb aangegeven dat niet te willen/kunnen, ik ben erg emotioneel onder de situatie en kan niet met hem onder 1 dak wonen terwijl hij doorgaat met zijn affaire. Hij kan/wil daar geen begrip voor opbrengen en vind dat ik me over mijn emoties heen moet zetten. Ik wil geen strijd of vechtscheiding maar weet niet goed hoe ik hiermee verder moet. Ik kan in mijn eentje niet het huis bekostigen en een (betaalbare) huurwoning lijkt niet te vinden te zijn. Mijn voorstel om dan nog maar een poosje op vakantieparken te verblijven om beurten, schiet hij af maar hij komt niet met een alternatief behalve samen in 1 huis wonen. Ik heb te kampen met een flinke depressie en angstklachten, waarvoor ik in behandeling ben, ik sta dus niet in mijn kracht. Ik zoek adviezen hoe hiermee om te gaan en misschien ook wel een hart onder de riem. Ik ben bang voor de toekomst en hoe ik het allemaal moet gaan doen.
Jouw partner is natuurlijk een enorm ezelsgat dat hij jou beschuldigt van te emotioneel zijn en niet in het belang van de kinderen handelen terwijl hij zelf degene is die een bom onder het gezin heeft doen afgaan door achter zijn jeweetwel aan te lopen. Alsof dat allemaal zo rationeel is.
Bovendien, een mens heeft recht op emoties, zeker in deze situatie en daarover klagen is natuurlijk volkomen onterecht al komt het hem nu even niet uit.
Hij gaat maar lekker naar zijn liefje toe, en niet bij jou thuis. Waarom zou jij in moeten schikken? Is hij nou helemaal belatafeld.
Heb je al een advocaat? Ik zou er zo snel mogelijke eentje zoeken. Ik wens je heel veel sterkte, en ik hoop dat anderen hier je aanvullende (en beter) advies gaan geven.
Oh meid wat naar voor je. Je leven is nu een grote rollercoaster. Je staat niet in je kracht dat is logisch, want het is nogal wat. Maar je bent sterker dan je denkt. Je kunt stoppen met vechten om hem voor jou te laten kiezen. Misschien tijd om vooral boos te worden?
Ik ben het helemaal met je eens dat je niet in 1 huis wil wonen met een man die voor een andere vrouw kiest terwijl jij verder zou willen gaan. En de historie dat hij vreemd is gegaan met deze vrouw maakt het extra zuur. En dat je man met haar een relatie voortzet maakt het onverkoopbaar. Wat een botte boer is hij. Laat hem lekker bij zijn nieuwe vriendin intrekken. Kan zij ook meteen wennen aan het hele pakketje.
Mijn advies: wordt veel harder. Wees niet halfbakken in je communicatie. Jij gaat niet gelijktijdig met hem in jullie huis wonen. Punt. Zoek rustig door naar een betaalbaar eigen plek. En dat vakantiehuis lekker aanhouden. Misschien kan hij daar fulltime in?
Overigens is het helemaal niet zo goed voor de kinderen hoor om in deze situatie wel dat te doen. Samen in het huis wonen. Laat je geen dingen aanpraten.
Sterkte.
Wauw!! Is hij nou helemaal besodemieterd??? Eerst jou dit flikken, dan wil je notabene nog met hem verder wat hij niet wil en vervolgens moet JIJ je maar over je emoties heen zetten? Wat een ongelooflijke egoistische schoft is die kerel van jou.
Je moet inderdaad kordater worden en hem vertellen dat hij het huis niet meer inkomt. Laat hem lekker intrekken bij zijn collega.
En beter voor de kinderen? Wat precies? Toekijken hoe hun moeder belazerd en vernederd wordt? Nee, lijkt mij absoluut niet goed voor de kinderen.
Wegwezen!
Wauw, jouw ex is wel een next level klootzak zeg. Eerst vreemdgaan en dan verwachten dat jij met je bedrieger in een huis blijft wonen 'voor de kinderen'. Als hij nou gewoon niet vreemd was gegaan 'voor de kinderen' dan had dat misschien gekund.
Dus inderdaad; harder worden en grenzen stellen. Het huis is op dit moment van jullie allebei, dus hij kan je er niet zomaar uit zetten en andersom ook niet. Gewoon dat vakantiehuisje aanhouden dus. En een advocaat nemen. Hij heeft geen genade of medelijden met jou, dat hoef jij ook niet met hem te hebben.
Wat een verhaal… Je ontmoet hier verschillende ervaringsdeskundigen. Allemaal met hun eigen verhaal. Maar een ding zal voor iedereen herkenbaar zijn: die periode na de schok is een rollercoaster en je staat strak van de emoties. Echt moeilijk om die ruimte te geven en tegelijk verstandige keuzes te blijven maken. Heb je hulp van een of meer personen die het beste met je voor hebben en wijs met de situatie kunnen omgaan? Dat lijkt me nu het meest belangrijk. Iemand die je helpt om voor jezelf op te komen en de kracht in je aanspreekt.
Inmiddels hebben we hier heel wat verhalen voorbij zien komen. Maar dat iemand het lef heeft of vreemd te gaan, jou dan min of meer forceert om samen in een huis te blijven wonen terwijl zijn affaire doorgaat en vervolgens zegt dat jij over je emoties heen moet stappen…? Weet niet wat ik lees. En dat hij die oplossing voor ogen heeft in het belang van de kinderen?! Als hij dat echt belangrijk vindt was hij niet vreemdgegaan en zou hij (schuldbewust) alles doen om hier met de moeder van zijn kinderen mee aan de slag te gaan. Om te kijken of de relatie te redden valt en/of om te kijken hoe je hier schade voorkomt. Als hij het beste met de kinderen voor heeft zoekt hij hulp en laat zich binnenstebuiten keren. Wat een zak. Sterkte voor jou en de kinderen!
Zijn jullie getrouwd? Woon je in een huur- of koophuis? Bij koop: hebben jullie overwaarde? Sta je ingeschreven voor een huurwoning?
Heb je al contact met een advocaat? Jullie wensen liggen zo ver uit elkaar dat je waarschijnlijk beter af bent met een eigen advocaat in plaats van een gezamenlijke mediator. Die kan met je doorspreken wat mogelijke volgende stappen zijn, ook bijvoorbeeld het aanvragen van voorlopige voorzieningen (wie er gedurende het proces in de woning mag blijven).
Je man lijkt best of both worlds te willen. En minnares voor de leuk en thuis voor het gemak. Aan jouw de keuze of je dat wilt blijven faciliteren. Opkomen voor je eigen belangen is niet hetzelfde als aansturen op een vechtscheiding.
Maar de allerbelangrijkste tip: het belangrijkste is niet het huis. Niet je man. Niet jij. Maar jullie kinderen. Zorg dat zij zo min mogelijk de dupe worden van jullie scheiding. En zoek daar eventueel ook actief ondersteuning bij.
Vreselijk voor je Mimi. Ik wil alleen nog toevoegen laat de toekomst los. Leef per dag/week. Je wordt anders gek. Het komt echt allemaal goed. Het zal allemaal tijd kosten. Geef het ook tijd en laat los wat je (ex)man allemaal met haar uitspookt. Jouw geluk komt ooit weer. Je bent sterker en mooier dan jezelf denkt. Dus hup tijd voor actie.
Allereerst heel veel sterkte gewenst. Het is een vreselijke daad en het maakt het er absoluut niet makkelijker op als man zich ook nog eens zo opstelt.
Maar bedenk wel: om een fatsoenlijke stabiele situatie te bewerkstelligen voor je kids, zijn er 2 man die zich daar voor in moeten zetten. Klaarblijkelijk is je man absoluut niet van plan daar ook maar 1 seconde moeite voor te doen, getuige zijn idiote en schoftigere manier van doen.
Stel je daarom hard op. En luister naar je zelf en naar wat jij nodig bent. Als er geen vezel in je lijf is die nog een seconde langer met hem onder 1 dak wil wonen, dan mag je hem dat best duidelijk maken: hij heeft er voor gekozen. Verliefd worden op iemand, dat kan. Er naar handelen terwijl je nog getrouwd bent niet en zeker niet op zon harteloze manier.
Hij is al verder, dus pas daar mee op. Dat je niet van alles gaat toegeven, omdat je in hem nog steeds je man ziet: dat is hij niet meer. Liefde maakt blind, geloof me.
Ik snap dat je geen vechtscheiding wil, dat wil niemand. Maar het lijkt er wel op, met zijn manier van doen, dat het hem niet uitmaakt of het daar op uitdraait. Probeer je grenzen aan te geven en duidelijk te maken dat wat jou betreft dit absoluut niet door gaat en dat als hij het lef heeft om dit op deze manier te doen, hij ook maar op de blaren moet gaan zitten. Jij moet herstellen hiervan. En dat lukt niet met zon ongelikte eikel van een man bij je in huis.
Toch even wat andere kleuren erin. Je schrijft: 'We hadden al langer strubbelingen ...' . Heb je daar al eerder wat mee gedaan? Besproken? Wilde je al eerder relatietherapie? Ik bedoel dit: soms weten beide partners eigenlijk wel dat het niet goed gaat in de relatie, maar is degene die het dan ook echt op tafel legt vaak de boosdoener, terwijl het, als je eerlijk bent, in de relatie zelf niet goed gaat. Ik neem aan dat de gedachte dat het een scheiding wordt de laatste maanden ook wel door je hoofd is gegaan.
De manier waarop je partner het nu op tafel legt is wel erg bot en grof. En dom, vind ik. Jezelf zo laten verblinden door iemand die jonger is, maar die straks ook ouder wordt, of toch kinderen wil.
Hij heeft voor zichzelf de gemakkelijkste weg uitgezocht, maar daaraan kun je zien dat het een domme beslissing is. Een relatie open breken zonder dat je de jampot verplaatst kan niet. Hij zal dat voor zich uit schuiven, maar jij weet beter. Het zal nu dus toch van jouw acties afhangen wat er verder gaat gebeuren. Deze wolken lossen zich niet vanzelf op.
Het ligt er een beetje aan of jullie getrouwd zijn dan wel een samenlevingscontract hebben. Dat maakt wat verschil voor het proces van scheiden.
Ik begrijp dat er een koophuis is. Je zegt: 'Ik kan in mijn eentje niet het huis bekostigen en een (betaalbare) huurwoning lijkt niet te vinden te zijn.' Heb je dat al bekeken met de bank? Weet je wat er nodig is om eventueel het huis in je eentje te bekostigen? Is het echt niet haalbaar? Ik bedoel: heb je de cijfers paraat, weet je hoeveel overwaarde er in het huis zit (op basis van een taxatie-rapport), weet je hoeveel partner-alimentatie je mogelijk krijgt als jullie inkomen zo ongelijk is? Is het mogelijk meer te gaan werken en dus mer te gaan verdienen? Je kinderen zitten inmiddels op de basisschool. Of is er een ander beroep waarmee je meer kunt verdienen? Of anders: de helft van de overwaarde is voor jou, heb je enig idee hoeveel en hoelang je daarvan huur kunt betalen? Als je gaat zoeken in de sociale huurwoningen wordt het lastig. In de particuliere huur is er meer mogelijk, maar daar betaal je dan ook voor.
Heb je nu al gescheiden rekeningen, ook een eigen spaarrekening? Uiteindelijk is de helft van alles ook van jou, maar het is fijn om zelf over wat geld te beschikken voordat alles geregeld is.
Het eerste wat je kunt doen is een makelaar inschakelen om de woning te taxeren. Het liefst natuurlijk in overleg met je man, maar anders ben je bereid om dat zelf alleen allemaal te regelen. Het is in elk geval het eerste signaal aan hem, dat de jampot verplaatst gaat worden, definitief.
De volgende stap is het echtscheidingsproces regelen. Wat wil hij, ieder één advocaat of samen een advocaat-mediator? En wat wil jij? Bij het juridisch loket kun je veel informatie opvragen. Heb je recht op bijna gratis advocaat?
Hoe meer je weet des te sterker je je gaat voelen.
Tsjor
GekkeHenkie100 schreef op 28-07-2023 om 23:01:
Wat een verhaal… Je ontmoet hier verschillende ervaringsdeskundigen. Allemaal met hun eigen verhaal. Maar een ding zal voor iedereen herkenbaar zijn: die periode na de schok is een rollercoaster en je staat strak van de emoties. Echt moeilijk om die ruimte te geven en tegelijk verstandige keuzes te blijven maken. Heb je hulp van een of meer personen die het beste met je voor hebben en wijs met de situatie kunnen omgaan? Dat lijkt me nu het meest belangrijk. Iemand die je helpt om voor jezelf op te komen en de kracht in je aanspreekt.
Inmiddels hebben we hier heel wat verhalen voorbij zien komen. Maar dat iemand het lef heeft of vreemd te gaan, jou dan min of meer forceert om samen in een huis te blijven wonen terwijl zijn affaire doorgaat en vervolgens zegt dat jij over je emoties heen moet stappen…? Weet niet wat ik lees. En dat hij die oplossing voor ogen heeft in het belang van de kinderen?! Als hij dat echt belangrijk vindt was hij niet vreemdgegaan en zou hij (schuldbewust) alles doen om hier met de moeder van zijn kinderen mee aan de slag te gaan. Om te kijken of de relatie te redden valt en/of om te kijken hoe je hier schade voorkomt. Als hij het beste met de kinderen voor heeft zoekt hij hulp en laat zich binnenstebuiten keren. Wat een zak. Sterkte voor jou en de kinderen!
Niet helemaal waar henkie. Er was hier eerder ook al een vrouw waarvan de man eiste dat zij gewoon 'niets aan de hand' met de kinderen op vakantie gingen en zij het ook niet mocht laten merken aan de kinderen.
Maar hoe dan ook: het is zeldzaam egocentrisch.
Bedankt voor jullie steunende en begripvolle woorden, dat helpt. We hebben inderdaad een koophuis en zijn in gemeenschap van goederen getrouwd. Dat betekent dat de overwaarde inderdaad voor de helft van mij is. Ik heb nog geen taxatierapport maar heb aan een makelaar gevraagd naar een schatting van de marktwaarde en beetje schattend zou ik dan mogelijk een klein huisje kunnen kopen, wat prima is. In mijn woonplaats en eromheen is er echter maar weinig aanbod in die prijscategorie. Dat zal dus nog wel even duren. Het klopt wat je zegt Tsjor we hadden al best een tijd dat het niet lekker liep en er ruzies waren. Ik heb toen ook vaak relatietherapie en/of een time-out voorgesteld. Dat wilde hij niet en ik ben toen ook niet op mijn strepen gestaan, dat had ik wel moeten doen. We hebben een fijne kerstvakantie gehad en ik had eigelijk het idee dat wel wat beter ging / rustiger was tussen ons. Ik snap ook best dat hij verliefd kan worden op een ander maar het zo lelijk afronden doet ongelofelijk veel zeer. Ook nu voelt het zo respectloos hoe hij met me omgaat alsof al die jaren (en er waren ook veel goeie jaren) niets hebben betekend. Ik ben er echt stuk van. (Mede door de depressie) kan ik alleen maar huilen, voel ik me waardeloos en ben ik bang voor de toekomst. Ik heb veel lieve mensen om me heen maar het verdriet en de eenzaamheid moet ik zelf zien door te worstelen. Ik wil me op mijn kinderen richten, weer aan het werk (ben al even ziekgemeld) en mezelf weer op de rit krijgen. Ik wil me weer sterk voelen maar zie op tegen de weg die ik nog te gaan heb. Nogmaals jullie woorden en adviezen helpen me en het is fijn om te weten dat ik dit niet als enige doormaak.
Hai Mimi,
Wat een emoties hé. Ik heb het ook meegemaakt. Alleen niet dat man verder wilde met collega. Maar na opbiechten is hij uit huis gegaan. Wij zijn wel verder gegaan na een aantal weken maar als dit niet het geval geweest zou zijn had ik hem nimmer of nooit meer in huis gewild hebben. Je hebt nog zoveel verdriet/ boosheid etc etc. Je gaat op je tenen lopen. Er zal spanning in huis zijn. Er zullen ruzies ontstaan.
Denk dat je moet proberen om eerst rust in je leven te krijgen en dat helpt niet als je vreemdgaande man om je heen is. Die is met andere dingen bezig. Zijn nieuwe vriendin. Jullie zitten in hele andere werelden. Lijkt me moeilijk te verkroppen vooral na zoveel jaren samen. Maar hij leeft door een roze bril. Is verliefd en denkt dat hij de hele wereld aankan. Maar laat je niet overdonderen door hem. Blijf staan voor wat jij wilt. Hij heeft deze keuze gemaakt. Hij maakt de keuze om het niet respectvol af te handelen. Hoe eerder jij weer je rust gevonden hebt..hoe beter ook voor jullie kinderen
Een ding wat ik geleerd heb is dat je voor jezelf op moet komen en voelen wat voor jou het beste is. Hij wilt scheiden. Nou dan is zijn plek niet meer bij jou!!
Voor je kinderen ook beter als er geen spanningen in huis zijn.
Lijkt me geen gezonde situatie. Man in huis en dan normaal doen als hij net bij zijn vriendin geweest is. Ik zou ontploffen.
Heel veel sterkte!!
TO, mocht je in tussentijd behoefte hebben om je verhaal te doen en wat steun te krijgen bij mensen die jou niet kennen maar niet in het openbaar zoals hier, dan kun je ook terecht bij chatdiensten zoals Tele-onthaal (vlaams), Humanitas of MIND Korrelatie of de Luisterlijn. Voordeel van zulke lijnen is dat wat je niet later terug hoeft te komen op wat je daar zegt, dat is toch weer anders bij mensen in de omgeving waar je nog mee verder moet.
Al is het zeker niet verkeerd ook wat steun in je eigen omgeving te zoeken, maar specifiek hulp bij je depressie is teveel gevraagd van naasten.
De situatie is heel zwaar, en dat hoef je echt niet alleen te dragen.
Heel erg misschien heeft je depressie te maken met dat je aan de ene kant wel aanvoelde en eigenlijk ook wel wist dat het met de relatie echt niet goed zat en aan de andere dat ook heel graag niet wilde weten, omdat het de toekomst zo onzeker maakt. Nu moet je die onzekere toekomst wel binnengaan en ook aanpakken.
Dus ja, de schatting van de makelaar is mooi, maar er zal ook een echt rapport moeten komen. Ben je al bij de bank geweest? Zijn er mogelijkheden dat je je werk op den duur uit kunt breiden of ander werk kunt gaan doen? Hoe lang denk je daarvoor nodig te hebben? Heb je je al ingeschreven voor een huurwoning? etc. Niet alles tegelijk, soms helpt het om 1 ding per dag te doen, soms om 1 dag per week allerlei dingen te doen. Ik hoop dat je je eigen weg hierin vindt.
En toch een vraag waar je eigenlijk niet over gaat: waarom gaat hij niet bij de vriendin wonen, zolang, tot de scheiding uitgesproken is?
Of: hoe beviel 'birdnesting' jou, dus wat jullie deden met de vakantiewoning? Is dat een optie? Dan heb je mogelijk ook tijd voor een studie of bijscholing.
Tsjor
Ik begin te denken dat hij wel verder wil met de affaire, maar of hij, of zij, wil (nog?) niet samenwonen. Dus wil hij nog even in zijn eigen huis blijven wonen, wel zo makkelijk. Is het natuurlijk wel handig als het vrouwtje ondertussen al haar emoties inslikt 'voor de kinderen'.
Een eigen advocaat lijkt me een goed idee