Partner wil niet samenwonen vanwege dochter.

volwassen

De dochter van uw partner is een volwassen jonge vrouw. Heeft hij haar ooit gevraagd waarom zij niet wil dat u er bent. Het kan niet meer zo zijn dat er een gedachte is dat hij haar te weinig aandacht zal geven zoals dat bij jongere kinderen kan zijn. Ik neem aan dat zij er ook eigen activiteiten op na houdt in de weekenden dat ze bij haar vader is.
En hoe zit het met haar moeder, heeft die een nieuwe relatie?

geduld

Hij is niet met zijn dochter getrouwd, als hij met jou gaat samenwonen is dat geen scheiding met zijn dochter. Het is aan je vriend om met zijn dochter te praten over haar problemen met zijn scheiding. Dit zou ik aanmoedigen (en me er niet in mengen)en verder geduld hebben. Het zal niet lang meer duren of zij gaat haar eigen leven leiden en hopelijk gunt zij haar vader ook een eigen leven. Ook als jullie samenwonen zal je dochter ook 1 op 1 dingen met haar vader willen doen en dat mag ook.

sjonge....

Ik krijg zomaar het gevoel dat deze ddochter haar vader flink in de tang heeft! Sorry hoor, maar omdat zij om het weekend bij haar vader is, kan deze niet gaan samenwonen? Rekening houden met gevoelens van kind na de scheiding is een prima zaak, maar overdrijf niet.
En ik vind het in dit geval echt niet terecht. Ik zou meer voor mezelf opkomen. Hoe zit die relatie verder een beetjee in elkaar tussen vader en dochter? Laat hij zich gemakkelijk manipuleren?

Dat ga je niet winnen

Dochter heeft haar vader misschien wel goed in de tang, maar een vader dwingen om te kiezen tussen zijn dochter en zijn vriendin gaat niks opleveren.

Ze is 22. Ik ga ervan uit dat ze toch echt wel op eigen benen komt te staan. En dan heeft ze een eigen huisje waar ze haar vader kan zien. Voor die ene keer in de twee weken zou ik me daar niet zo druk over maken. Er blijven toch nog genoeg dagen over waarop jullie wel samen kunnen zijn? Is het de bedoeling dat jij bij hem intrekt?

Schuld ooit ingelost

Ik heb het wel vaker gezien: vader voelt zich schuldig over de scheiding en dat buit het kind uit.
Misschien is dat schuldgevoel wel terecht, maar je zou je vriend d e vraag mogen stellen of hij denkt dat die schuld van hem ooit ingelost is. Of is het levenslang?
Met de dochter zul je niet kunnen praten, de dochter zal ook niet inbinden, ze heeft nu een machtspositie en die gaat ze niet opgeven, welke argumenten je ook aandraagt. Vader geforceerd een keuze laten maken tussen dochter en jou gaat oo niet helpen, hij komt dan onmogelijk klem te zitten tussen al zijn schuldgevoelens.
Wellicht kun je het volgende overwegen: je gaat toch samenwonen. Als de dochter komt ga jij een weekend weg. Of je zorgt samen voor een vakantiewoning ergens en in het weekend dat dochter bij vader is ben jij met je kinderen in de vakantiewoning. Een caravan met jaarplaats kan ook. Of een bootje. Zoek iets waar je zelf plezier in hebt, zodat het leuk wordt om daar naartoe te gaan. Ook de andere weekenden kun je er gebruik van maken. Probeer creatief en praktisch te zijn, want op het fundamenteelideologische niveau ga je dit niet oplossen.

Tsjor

Wat Tsjor zegt

Lijkt mij de enige mogelijkheid om op de lange termijn een langdurige gezonde relatie met alle partijen te krijgen. En ja, ik spreek uit ervaring.

jeetje tjor

Dat is een mooi galgwoord!

ja maar

de woorden horen niet aan elkaar, toch?

correct

Jawel.

Zoek de regels maar op via Google, bijv. Op Onze Taal.

Men schrijft tegenwoordig veel te vaak woorden los, die aan elkaar horen. Komt denk ik ook door automatische spellingprogramma's ( ja, ook dit moet aan elkaar). Ergernis van mij .

hmmm

Ben benieuwd naar de reden waarom het voor haar zo gevoelig ligt. In principe vind ik het gek dat een vrouw van 22 zo'n invloed heeft op de keuzes die haar vader maakt. Daar moet vast een compromis in te vinden zijn. Denk dat hij wel met haar moet gaan praten...

verwend

Ik ben niet de reden van de scheiding. Dochter doet tegen mij ook heel normaal.
Er zit ook geen wrok bij moeder.

Zijn dochter is naar mijn inzicht ontzettend verwend en beschermd opgevoed. Als ze in eerste instantie haar zin niet krijgt, krijgt ze het op zeker na een paar traantjes.
Dus haar manipulatieve gedrag naar haar ouders toe is niet zo vreemd.

Ik wil gaan samenwonen, waarbij ik niet verplicht weekenden weg MOET.
Dat is juist hetgeen waar ik vanaf wil.

Zijn dochter zal uiteraard altijd welkom zijn, maar dan op visite en/of als logé. Net als mijn zonen.

Maar daar zit het probleem werkelijk volgens mij. Mijn partner kan/wilt/durft dit niet door te zetten omdat hij bang is zijn dochter pijn/verdriet te doen.

bedankt

Overigens wil ik iedereen bedanken voor het goede meedenken.
Heb ik veel aan!

Monbe

Ik zou het als dochter niet fijn vinden om te horen dat ik voortaan alleen nog maar welkom ben "als gast". Zeker niet omdat ze nu nog bij je man woont, ook al is het maar een weekend in de twee weken. Het is nu ook (een beetje) haar huis, en als jullie samenwonen is het dat dus niet meer. Dat lijkt me geen constructieve start van het men. Ik zou juist benadrukken dat het ook nog steeds haar huis is, dat zij er haar plekje heeft, dat ze nog net zo welkom is als dat ze nu is. Heeft bovendien het voordeel dat haar vader niet hoeft te kiezen tussen haar en jou. Of iemand het gevoel krijgt dat er gekozen moet worden tussen jullie.

eens met tijgeroog

mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog jong was en hebben beiden een nieuwe relatie gekregen waar ze later mee zijn gaan samenwonen. Bij beiden waren wij welkom en niet als ' gast' maar als kind-zijnde. Gewoon zoals je bij je ouders hoort te zijn. Ik weet ook bij beiden..........ook nu ik allang getrouwd en op mezelf ben en zelf kinderen heb. De deur zou altijd open staan. Al zou ik midden in de nacht voor de deur staan.......met kinderen en al.
Dat is nu net het verschil tussen een ouder en zomaar een bekende.
groeten albana

Deur staat open, altijd.

Het is absoluut niet zo dat onze kinderen niet meer welkom zijn. Ook hier staan deuren dag en nacht open. En dat zal zo blijven zo lang we nog leven.
Dochter wilt gewoon niet meer bij haar vader wonen als ik in huis kom, en dat is alleen omdat ze niet kan/wilt delen.
We gaan verder normaal met elkaar om, ze komt regelmatig binnenvallen. Maar mochten we gaan samenwonen in een piepklein 2/3 kamerflatje, dan zal ze geen eigen volledige kamer kunnen behouden. we kunnen een opklapbed nemen, voor zoals ik het zeg "logees" want ook mijn zonen willen komen "logeren" sorry dat ik verkeerde woorden gebruik, maar de bedoeling ligt niet zoals het misschien overkomt. Ik doe alles voor mijn kinderen en voor zijn dochter. Alleen zijn dochter komt niet meer slapen als ik in huis kom, of ze een eigen kamer heeft of niet. Ze is bijna 23, mijn partner en ik hebben ruim 8 jaar een relatie. Dochter kan het op deze manier nog wel 10 jaar tegenhouden. Daarom, we staan voor een dilemma. We kúnnen dus niet gaan samenwonen. En misschien de komende 10 jaar ook niet.

de relatie

"Zijn dochter is naar mijn inzicht ontzettend verwend en beschermd opgevoed. Als ze in eerste instantie haar zin niet krijgt, krijgt ze het op zeker na een paar traantjes.
Dus haar manipulatieve gedrag naar haar ouders toe is niet zo vreemd."

Als er na 8 jaar geen betere relatie is tussen dochter en stiefmoeder dan zie ik het somber in. Vader doet er verstandig aan om jullie uit elkaar te houden.

AnneJ

Ik ben het vaak met je eens, maar nu niet. Vader hoeft ze niet uit elkaar te houden, want zoals TS aangeeft zien ze elkaar al regelmatig (en naar ik begrijp zonder noemenswaardige problemen).

Ik vind het toch wel een beetje raar als een vader na 8 jaar nog niet van zij, dochter mag samenwonen onder haar dreiging dat zij dan niet meer thuis komt slapen.

En dat terwijl ze maar 1x per twee weken er is, niet dat ze er fulltime woont.

Dat komt ook op mij verwend over.

Hoewel misschien een hele goede reden heeft, die wij niet kennen.

Linda

Lijkt mij ook, dat we de situatie gewoon niet goed kennen. Misschien heeft de dochter wel een vorm van autisme, denk ik dan met mijn gezinsdeformatie.

Jeetje AnneJ

Niet iedereen die vervelend gedrag vertoont is autist hoor. Zet eens een andere plaat op!
Die vader laat zich gewoon manipuleren door zijn 23-jarige dochter. Of hij wil zelf ook niet samenwonen.

vervelend gedrag

Onbegrepen gedrag.

Vader vind het eigenlijk wel best zo, vriendin reist maar heen en weer, daar heeft hijzelf geen last van. Vader heeft geen goed antwoord op de wensen van dochter en van vriendin die tegenstrijdig zijn.
Maar bespreekbaar is het allemaal niet.
Vriendin heeft het volgehouden als investering maar wenst dat dat nou eens uitbetaald want je blijft investeren, maar vader vind de status quo wel best eigenlijk.
Je hoort het verhaal maar van een kant. En waar mensen zijn is vaak 'gedoe'. Soms blijft het onbegrepen.
Ik zou er ook teleurgesteld over zijn, en misschien ook wel boos als het mijzelf betreft. En in de steek gelaten.
Maar je gaat niet over een ander. Je trekt uiteindelijk je eigen plan denk ik. Nadat je zo goed mogelijk hebt uitgezocht hoe het in elkaar steekt.

Nog niet zomaar een oplossing.

Paar reactie's die de plank toch wel heel hard misslaan.
En weer een paar reactie's die de spijker op de kop slaan.

Ik weet dat wat ik zeg als een "boze stiefmoeder" kan overkomen, maar geloof me, dat ben ik echt niet
Ik zit hier niet om mezelf te moeten verdedigen op aantijgingen.
Ik zit hier niet om mijn zaak te winnen of iets dergelijks.
Ik vraag om hulp/advies, in zoverre die gegeven kan worden.

Dochter wordt uiterst liefdevol opgevoed, maar nogmaals.. helaas wel totaal verwend. En dit zeg ik niet omdat ik een hekel aan zijn dochter heb, integendeel. Ik weet dat dochter ook geen hekel aan mij heeft.
Ze is een gevolg van haar opvoeding.

Ik val mijn partner er niet op aan, hoewel ik vind dat hij dit zelf in de hand heeft gewerkt. Ik weet dat iedere ouder zijn/haar uiterste best probeert te doen. En dat kritiek over opvoeding maar beter achterwege gelaten kan worden.
Hij is gewoon zo ontzettend lief, ook voor mij, hij draagt mij ook op handen. Het is gewoon zijn aard.
Toch doet het me zeer om te zien dat ze haar vader commandeert. En hij gelijk in de startblokken staat om alles voor haar te doen.
Ik probeer wel eens heel subtiel te zeggen dat ik anders gereageerd zou hebben, of iets dergelijks.

Ook hoop ik dat hij oppikt dat ik op een andere manier met mijn zonen omga. Dat er in mijn huis regeltjes gelden, dat er respect voor elkaar is en dat dat ook op een liefdevolle manier kan. Mijn schoondochter en zonen komen graag bij mij over de vloer, het zijn allemaal studenten, dus ook handig voor hun wasjes en een warme maaltijd of voor slaapplaatsen. Maar het is vooral fijn om bij elkaar te zijn. En natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt in de opvoeding. Het is beslist niet zo dat ik mevrouw perfect ben, we hebben allemaal onze tekortkomingen en ik absoluut ook.

Ik zie het wel weer voor een volgende periode aan. Op dit moment voel ik me iets beter, ben ik weer een beetje uit mijn dip aan het komen. Mijn partner hoopt dat dochter binnen een paar jaar toch zelfstandig gaat wonen, zodat dochter geen verdriet gedaan is en zodat wij samen ons leven anders kunnen gaan inrichten.
Het blijft vooral bij tijd en wijle ontzettend moeilijk, maar een oplossing, waar we allemaal blij mee zijn zit er nog niet in.

Dus misschien: tot na mijn volgende dip!!

eigen plek?

Is het echt niet mogelijk om van jullie huis ook haar thuis te maken? Dus haar een eigen kamer te geven, een eigen / vaste plek in huis? Anders wordt ze inderdaad een loge en is het niet erg uitnodigend voor haar.

Toevallig moest een vriendin van mij vanwege een relatiebreuk terug naar haar (gescheiden) moeder die inmiddels bij haar nieuwe partner in huis woont en mijn vriendin (alweer 33) voelde zich ook niet thuis omdat het haar ouderlijk huis niet was. Ze voelde zich een gast in het huis van de nieuwe partner van haar moeder en dat was niet prettig.

Kortom, wil je echt samenwonen zul je haar toch ook enigszins tegemoet moeten komen lijkt mij.

hoe lang blijft een ouderlijk huis een ouderlijk huis?

Ik denk dat het ook bij kinderen van niet gescheiden ouders op een gegeven moment niet meer 'past' om in het ouderlijk huis te wonen. Je groeit uit elkaar en de omstandigheden gaan zich wijzigen, ouders kunnen kleiner gaan wonen e.d. of andere partners krijgen.
Tot hoe oud moet je als kind een plek kunnen claimen in het ouderlijk huis?

wat een softe reacties (na de eerste paar)

Sorry, maar een 'kind' van 22 dat nog per se een eigen kamer moet hebben omdat ze ongeveer 1 of 2 nachten komt? Dat nog steeds de vroegere regeling van 1 weekend per 2 weken aanhoudt?
Wat wordt zij op een voetstuk geplaatst zeg, of misschien heeft ze emotionele problemen. Kijk, dat mij altijd gezegd is dat ik met 18 het huis uit moest, betekent niet dat ik dat ook goed vind (ik vond het wat hard en voelde me inderdaad wat 'op bezoek komen' daarna - terwijl ik tegelijkertijd ook heel graag onder de bemoeizucht en meningen van mijn moeder uit wilde). Dus misschien is het geen probleem dat ze nog altijd thuis rondhangt. Maar ook in dat geval is het een volwassene, die toevallig nog met andere volwassenen woont, die ook een eigen leven hebben.
Is het niet mogelijk dat je partner alvast die weekendregeling aankaart? Dat hij welbewust haar ergens mee naartoe vraagt op andere momenten en wel zegt dat ze bijna altijd welkom is, maar dat dat zeker niet per se om het weekend is?
Het idee alleen al dat ik zoveel af laat hangen van een volwassen kind. Heeft hij wel af en toe volwassen gesprekken met haar, over relaties, over vrienden van haar die alleenwonend en haar mening daarover (en wat zij ervan zou vinden als zij eens...), enz?
Ik vind dit een nogal apart verhaal, maar wellicht zit er meer bij je partner dan hier nu blijkt, of dan jij vermoedt. Als vader had ik haar duidelijk gemaakt dat zij volstrekt niet over mijn relatie gaat. Ik had nogal wat vraagtekens bij mijn relatie gezet bij het eerste voorval (dat dochter vond je dat maar weg moest gaan direct na de vakantie). Uiteraard had daarover nog gepraat kunnen worden maar als de houding verder niet zou veranderen, dan zou ik het wel ernstig vinden.
En ik bedoel niet: hij moet jou verkiezen boven zijn dochter, of: hij kiest nu teveel voor zijn dochter in plaats van voor jou.
Nee, dochter is nu op een leeftijd dat ze moet (proberen) haar vader te accepteren zoals hij is, inclusief zijn keuzes in relatie.
Stel dat zij een vriend heeft en jullie vinden hem niet zo aardig. 'Nee neem hem volgende keer liever niet mee, doe maar om en om, want we hebben jou liever in je eentje'.
Nou ja, ik kan het niet uitleggen, maar ik vind de voorzichtigheid van je partner veel te ver gaan.
Succes ermee! Ik hoop dat het goedkomt.

helemaal eens met egel

ik vind het ook een rare, ongezonde situatie en vindt dat deze dochter minder te vertellen zou moeten hebben. En de opmerking dat een 33 jarige vrouw na een relatie breuk wel terug moet naar haar moeder vind ik ook erg bijzonder. Je mag op een bepaalde leeftijd toch verwachten dat iemand zijn eigen boontjes wel dopt. Eventueel terug komen bij je je moeder is dan een gunst en niet een verplichting van de moeder!

herkenbaar

Ik herken zoveel dingen in je verhaal... Hier nog niet zo lang samen maar samenwonen zit er het komende jaar ook niet in door stiefdochter die niet wil... Hier is ze 17, kan dus nog jaren thuis wonen...

Een praktische benadering.

Wat ik begrijp, zit je in een semi-samenwoonachtige latrelatie waarbij het samenwoongebeuren in zijn huis plaatsvindt. Het enige probleem zijn die weekenden waarbij jij zijn huis wordt uitgejaagd. Is er geen tussenvorm mogelijk? Dus dat jij in "haar" weekeinden zoveel mogelijk activiteiten buitenshuis plant maar verder wel gewoon in het huis kan zijn. Een bezoekje aan een vriendin, winkelen, museumbezoek, strand, sport en spel... Maar dat je daar wel gewoon slaapt en ontbijt en je de deur niet wordt uitgekeken. Misschien went ze op die manier aan je aanwezigheid en accepteert die. Een weekendhuisje in de buurt (Tsjor) zou een oplossing kunnen zijn maar wel een prijzige hoewel dat meevalt als je het verhuurt voor de perioden dat je het niet nodig hebt.

Herkenbaar

Zo herkenbaar. Ook relatie met gescheiden man met dochter en zoon. Dochter is erg verwend, hij heeft haar op voetstuk staan. Inmiddels ook jong volwassen. Maar pa en dochter kunnen elkaar moeilijk loslaten. Waar zoon veel dingen moet accepteren wordt dochter erg beschermd. ik mag bijv echt niet bij hen blijven slapen als zij bij haar pa is, week moeder, week bij pa. Vakanties mag ik ook niet mee. Gaat dit jaar 2 x met vriendinnen op vakantie waarvan de 2e vakantie vnl door pa betaald wordt. Hierdoor gaat ons uitje van paar dagen samen weg niet door. Verder schat van een meid, maar helaas wat verwend en jaloers en doordat pa zich schuldig voelt geeft hij vaak toe.