Plichten vader betreft oppas kinderen

'Zijn' dag?

Past zijn moeder op op zijn zorgdag of als de kinderen bij jou zijn? Ik zou zeggen dat degene bij wie het kind is voor oppas moet zorgen. Bij ons is het zo dat ik de formele kinderopvang altijd heb betaald omdat ik ook de kinderbijslag en alimentatie krijg.
Verplichten kun je je ex weinig.

hoe oneerlijk

het ook kan voelen, ik denk niet dat je iets kunt. Ik denk zelfs dat het handiger voor jou is om die hele denk wijze uit je hoofd te halen om te denken dat je ex inzetbaar is voor wat dan ook.
De kinderen zijn in principe bij jou met uitzondering van zijn weekend. Dat betekent eigenlijk dat de hele verantwoordelijkheid bij jou ligt, als hij geen dingen uit zichzelf oppakt ten minste. Dus als de kinderen opvang hebben bij hun oma dan is dat jouw 'geluk' maar zul jij het gewoon op moeten vangen als dat nodig is. Maar financiel gezien kan een veranderde situatie wel aanleiding gven tot verhoging van de alimentatie en daar zou ik dan wel naar gaan kijken.

Niet voor uitgaven

Als de afsrpaak is gemaakt,d at de kinderen door de week bij jou zijn en in het weekend bij hem, dan heb je een bepaalde regeling gekozen. Twee gevolgen zie je al: jij klaagt, dat hij tussendoor te weinig doet voor zijn kinderen (maar die verantwoordelijkheid en tijd heb je ook naar jezelf toegetrokken); en je bent verantwoordelijk voor eventuele opvangproblemen. zoals je ex verantwoordelijk is voor eventuele opvangproblemen in het weekend.
De inzet van opa's en oma's is heel mooi, dat je ex-schoonmoeder dat ook na de scheiding nog gedaan heeft is prachtig. Maar het heeft niets met alimentatie te maken. Het werk van je ex-schoonmoeder is geen 'alimentatie in natura'. Of heb je bij de alimenatieberekening rekening gehoduen met gratis oppas? Heb je dan ook lagere alimentatie gekregen omdat jouw ouders twee dagen gratis komen oppassen?

Wat Koentje schrijft snap ik niet: 'Maar financiel gezien kan een veranderde situatie wel aanleiding gven tot verhoging van de alimentatie en daar zou ik dan wel naar gaan kijken.' Grondregel zou moeten zijn, dat financiële wijzigingen na de scheiding geen gevolgen zouden moeten hebben voor de gemaakte afspraken. Een alimentatiebetalende ex is geen pinautomaat, waar je desgewenst meer geld uit kunt halen. Omgekeerd: als je zelf meer gaat verdienen ga je ook niet aangeven dat er minder alimentatie hoeft te komen. Stel je voor dat ex-en elkaar op die manier in de gaten gaan houden! Alimentatieafspraken zijn afspraken die op een bepaald moment worden gemaakt en daarmee is de onderlinge relatie voorbij.
Een uitzondering zijn grote wijzigingen in inkomen, met name bij werkloosheid. Iemand die betaald kan dan om verlaging vragen, iemand die naar de bijstand moet kan om een herberekening/verhoging vragen.
Wijzigingen in uitgaven zouden eigenlijk nooit aanleiding moeten zijn voor herziening van alimentatieafsrpaken. Anders krijg je helemaal gedonder, want dan moet je over en weer van elkaar het uitgavenpatroon gaan beoordelen.

Koop een grote bos bloemen voor je ex-schoonmoeder. Ze heeft je veel geld bespaart. En verder is je kind bijna 4 en dan wordt alles weer wat gemakkelijker.

Tsjor

Nee hoor

....als je ex-schoonmoeder wegvalt als oppas in de weken bij jou, is dat helemaal jouw probleem. Wat Tsjor zegt, helemaal het gevolg van de regeling die afgesproken is. Natuurlijk kun je er met ex over praten of hij nog mogelijkheden heeft, maar verplichten kun je niet.

Vraagje

Als je ontevreden bent over jouw ex zijn betrokkenheid en inzet bij de kinderen, waarom heb je dan ingestemd met een regeling dat hij ze maar een weekend per 2 weken ziet? Dat zou ik sowieso nooit hebben gedaan en dan is het achteraf ook lastig klagen.

tsjor

ik ging ervan uit dat als de situatie veranderd van ouders, door niet hun eigen toedoen, dat dan de alimentatie herberekend moet worden. Maar, ik heb er niet echt kaas van gegeten dus... ik denk dat jij er meer verstand van hebt.

ehm..

jij hebt 1 dag in de week een oppas, in tijd dat de kinderen aan jou zijn toegewezen. Nu zegt je oppas om wat voor reden dan ook af, en dan vind jij dat je ex dat maar moet oplossen? Dat klinkt toch volkomen onlogisch?
Ja, die oppas is toevallig zijn moeder. Maar daarom is je ex toch niet verantwoordelijk voor wat zij al dan niet doet? Ik denk dat je nu dingen op 1 hoop gooit die los van elkaar staan.

Als je al iemand anders verantwoordelijk wilt maken voor jouw probleem, dan moet je bij je oppas zijn. Stel haar verantwoordelijk voor het zorgen voor vervanging! Hoor je al hoe onredelijk dit klinkt?

en de reden

is dan ook nog dat je oppas naar het ziekenhuis moet. Tja, hoe haalt ze het in haar hoofd, om jou daar mee op te zadelen!!

verdeling

De verdeling is 1 weekend per 14 dagen bij je ex, rest van de tijd bij jou. Dat is vastgelegd. Daarmee ben jij verantwoordelijk voor alle opvang in die 12 dagen per 2 weken dat de kinderen bij jou zijn. Dus ook voor die donderdag.
Fijn dat je in de vorm van je ex schoonmoeder nog een poos een gratis oppas hebt gehad voor die dagen, maar dat het hier familie van je ex betreft maakt hem nog niet verantwoordelijk. Dat ben jij, het is immers in jouw tijd. Had je het anders gewild, dan had je dat vast moeten leggen.

En heel misschien heeft je ex nu trouwens ook wel wat anders aan zijn hoofd dan gezeik over oppassen en kosten. Zo met zijn moeder in het ziekenhuis…

Ik zie er niets oneerlijks aan eigenlijk.

hooguit

'oneerlijk' dat je wel erg weinig betrokken lijkt bij het lot van je gratis ex-oppas/a.k.a. de oma van je kinderen...

Nou nee

Ik vind wel dat vader net zo verantwoordelijk is voor goede opvang als moeder, zeker als hij verder alleen maar die 2 van de 14 dagen voor de kinderen zorgt. Met het bekende smoesje als 'kan het niet combineren met mijn werk en kan niet minder werken'. Dat mag wel, maar een vader die zich zo opstelt mag wat mij betreft de hoofdprijs aan alimentatie betalen zodat moeder in ieder geval de middelen heeft om opvang te regelen.

katniss

Maar dat (de verdeling en de bijbehorende alimentatie) hebben ze toch allemaal vastgelegd?

Gevolg

Het gaat nu om een dag extra opvang. Dat kost bruto (kdv + bso) ongeveer 350 euro, dus netto vermoedelijk tussen de 35 en 100 euro. Dat betaalt niet iedereen fluitend, dus ik vind best dat beide ouders daar een bijdrage in mogen leveren.

hangt er vanaf

Van wat er is vastgesteld aan alimentatie en wat er verder afgesproken en vastgelegd is in het convenant.

vraagje

Stel jullie waren nog samen en schoonmoeder ligt in ziekenhuis. Wie had dan vervangende oppas moeten regelen? Ook vader omdat het zijn moeder is? En als er wat met jouw ouders is dan regel jij het? Zie je hoe krom het is?

Daarom ben ik ook tegen het vast laten oppassen door grootouders. Zie om me heen teveel gedoe. Ben zelf dus voor kdv/bso. Vastigheid en altijd opvang. En maakt niet uig of het een pappa- of mammadag is. Op kdv/bso waar mijn kinderen opzaten werden diverse kinderen van gescheiden ouders dan door vader dan door moeder gehaald en gebracht.

tja

Je krijgt samen kinderen. Moeder zorgt daar al 12 dagen voor, lijkt me dat vader best een stapje harder mag lopen in dit geval, of een stapje meer mag betalen (samen delen) als er afwijkende situaties komen.
Je kunt niet alles van te voren voorzien en in een ouderschapsplan laten vastleggen. Daar komt een stukje goede wil bij kijken ten gunste van je kinderen. Kan niet is dan te makkelijk.

Nee vind ik niet onredelijk

Ik denk dat je dat best aan je ex kunt vragen, maar dat je het wel moet zien als een verzoek en geen eis.

Een beetje zoals mijn schoonzus die voor zichzelf begon, daarmee fors terugviel in salaris en aan ex vroeg hij een gedeelte wilde bijlappen. Die dat gedeeltelijk ook deed....

afspraken

De kwestie is te verdelen in twee aspecten:
1. Wie moet vervanging regelen?
2. Wie moet de vervangende kosten betalen?

Voor beide aspecten hangt het ervan af wat de ex-echtgenoten met elkaar hebben afgesproken.

Daarbij is niet alleen van belang wat er letterlijk in het ouderschapsplan staat, maar ook hoe je dat moet uitleggen. Bij die uitleg is van belang wat partijen "over en weer van elkaar mochten verwachten". Dat moet wel ergens op gebaseerd zijn.

De vraag is of TS met ex zodanig gesproken heeft dat zij (en hij) mocht verwachten dat hij 1) het zou regelen als zijn moeder niet zou kunnen oppassen en 2) dat hij zijn financiële bijdrage aan een (duurdere) vervanging zou leveren.

TS kan het beste toelichten waarom zij van mening is dat zij mocht verwachten dat hij het zou regelen EN deels zou betalen.

Ik vind het persoonlijk wel redelijk, met name het 2e aspect, maar het hangt uiteindelijk ervan af wat ze met elkaar afgesproken hebben en over en weer van elkaar mochten verwachten.

Nee heb je, ja kun je krijgen.

Vraag het vriendelijk, niet zeurend of eisend. En wat de kosten van kinderopvang betreft: om hoeveel maanden gaat het? Als het kind vier is, gaat het naar school. Dus hoeveel kan dat nou helemaal kosten? Ik sluit me aan bij degenen die zeggen dat je formeel verantwoordelijk bent voor de opvang buiten het weekend. Dan had je die oppasdag van oma maar officieel moeten vastleggen. Zie het als een buitenkansje dat nu helaas ophoudt. Als je de opvang door oma als een "recht" ziet, wordt het een verzuurde toestand.

Geld

Jurist, het zou redelijk zijn als de afspraak was, dat donderdag de dag voor pappa was, en dat hij dan vervolgens zijn kinderen bij haar thuis laat opvangen door moeder. Dan was het namelijk iets wat onder zijn verantwoordelijkheid viel en dan had hij er invloed op hoe de dag zou moeten worden ingevuld. Dan was het ook zijn verantwoordelijkheid om iets anders te regelen.
Uitspraken zoals deze: 'Je krijgt samen kinderen. Moeder zorgt daar al 12 dagen voor, lijkt me dat vader best een stapje harder mag lopen in dit geval, of een stapje meer mag betalen (samen delen) als er afwijkende situaties komen.' kunnen allemaal best waar zijn, maar dat zijn dingen die je tijdens de echtscheiding al moet uitvechten, niet daarna.
Dus tijdens het echtscheidingsproces zit je tegenover elkaar, man zegt: ik kan de kinderen niet opvangen, want ik moet werken. Vrouw zegt: ik ook. Dan beseffen beiden (!) dat er dus een probleem is en besluiten beiden (!) om de ellende maar te verdelen, waarbij de afspraak wordt gemaakt dat ieder zelf zorgt voor een regeling als de kinderen er zijn en iemand moet werken. De volgende stap is dan, dat er niet gezeurd wordt over de wijze waarop de ander dat doet (ja, maar hij zet ze bij schoonmoeder, zijn nieuwe vriendin is een bitch etc. etc.)
Een deel van de oplossing kan zijn dat de vrouw zegt: ik werk maar parttime, want de andere dagen wil ik thuis zijn voor de kinderen. Denkt de man (terecht): jammer, want ik moet de rest van de inkomsten aanvullen met alimentatie. Man (en vrouw) denken op dat moment dus, dat man wel vijf dagen moet blijven werken, omdat hij anders zijn eigen levenskosten én de alimentatie (dus het geld voor de vrouw, omdat zij parttime werkt) moet betalen. Man kan ook zeggen: goed idee, ik ga ook parttime werken, maar dan heb ik geen geld meer voor alimentatie. Dan is het probleem van de kinderen wel opgelost.

Samengevat: als je je ex-man ziet als een pinautomaat, waaruit de ontbrekende geldbedragen moeten komen moet je er niet over zeuren, dat hij niet voor de kinderen zorgt ('zijn verantwoordelijkheid niet neemt'). Hij zorgt er wel voor, maar op een andere manier, namelijk door geld (wat zij graag wil).
Als je meer geld wil moet je ook meedenken over hoe hij meer geld kan verdienen. Voor hem is 35-100 euro per maand (kosten van kinderopvang) net zoveel als voor haar, dus tranen over dat zij dat zou moeten missen vind ik krokodillentranen. Als je hem als geldschieter ziet, bedenk dan hoe hij ervoor kan zorgen dat hij 100 euro per maand meer verdient, zodat jij de kinderopvang kunt betalen. Dat hoort ook bij 'je verantwoordelijkheid nemen'.
Bedenk wel: als je 'je verantwoordelijk voor de kinderen' neemt door minder dan vijf dagen te werken (en niet om 6.00 uur te beginnen), dan betaalt de ex dat al in de vorm van alimentatie. Je wordt daar dus al voor betaald. Door hem. Hij betaalt die vrije dagen al voor je.

Tsjor

tsjor

"maar dat zijn dingen die je tijdens de echtscheiding al moet uitvechten, niet daarna."

Weet je dat in de praktijk je
1. een heleboel dingen niet kunt voorzien, zoals ik al zei, dus vergeet vast te leggen.
2. je nog zo veel vast kunt leggen, maar als de één tegenwerkt of dat gaat doen (na de echtscheiding) ben je nergens of spendeer je de rest van je leven in de rechtszaal.

En ja, als de man (of vrouw in een omgekeerd geval) dan tegenwerkt, mag hij (zij) van mij de flappenautomaat openzetten en meebetalen. Want dat is ook verantwoording nemen en zorgen voor.

Ik denk dat de meeste ex-partners gewoon een gezamelijke oplossing willen. Dat stukje overleg over kinderen die van jullie samen zijn. Voor wie je samen de verantwoording hebt en dat laat zien door niet alleen geldschieter te zijn. Als je dan geen geldschieter wilt zijn moet je ook meewerken aan praktische oplossingen.

afdwingen

Ik denk dat je in veel situaties zaken gewoon niet, zeker niet bij voorbaat, kunt afdwingen. Het kan helpen om het gewoon te vragen en daarmee een beroep te doen op de verantwoordelijkheid van de ander.
Maar het moet ook wel realistisch zijn.
Ex had afgesproken om het onderwijs voor de kinderen te betalen. Maar dat is geen optie sinds hij zijn werk is kwijtgeraakt. Hij doet wat hij kan. Koopt kleding en schoeisel, gaat een keer met ze naar de kapper.
Uit de cijfers blijkt overigens wel dat degene die het meest voor de kinderen zorgt er financieel ook op achteruit gaat, dus eerlijk is het gewoon niet. Maar ik zie ook niet zo snel hoe je dat wel financieel eerlijker kunt gaan doen. Dat wordt al gauw een toestand als je niet hetzelfde verdiend of werkt.

Situaties

Carla, er zijn heel veel situaties, die je niet kunt voorzien. Maar je maakt geen afspraken over situaties, je maakt grote afspraken over de structuur waarbinnen de exen en de kinderen gaan functioneren, over verantwoordelijkheden etc.
Ik kan zo nog heel veel mogelijke situaties bedenken. Stel je voor, kind valt op de dag dat schoonmoeder oppast. Schoonmoeder kan niet met de auto naar de EHBO. Wie moet dan een oplossing zoeken? Vader (het is zijn moeder) of moeder? Wil je daar eerst conflicten over gaan maken? Vóórdat zoiets gebeurt moet je al helderheid hebben over wie zijn verantwoordelijkheid dat is om het op te pakken. Dat gesprek moet je niet binnen zo'n situatie gaan voeren, dat moet vooraf. Dat doe je bij het regelen van je echtscheiding.
Nu kun je gaan huilen: ja, sorry, ik wilde wel dat de kinderen altijd bij mij waren en dat hij ze één weekend per twee weken 'mag' zien, maar nu komt er een probleem en dan wil ik dat hij dat oplost; maar dan ben je toch niet goed bij de les geweest: als je wel dat de kinderen bij jou zijn, door de week en in het weekend (op die twee weekenden na), dan neem je ook de verantwoordelijkheid voor die zorg op je. En die geldt voor elke situatie die er is en die er komt. Dat is niet situationeel gebonden, dat is een structureel gegeven. Als je dat niet aankunt moet je het niet doen. Helemaal niet.
De enige die hier tegenwerkt is TS zelf: zij gaat tussentijds en op eigen houtje de gemaakte afspraken wijzigen, in haar voordeel, zonder dat de tegenpartij daar nog iets over heeft kunnen zeggen. Bovendien worden er zware emotionele middelen ingezet: het gedoe over 'verantwoordelijkheid nemen' of anders 'betalen'. Lekker gesprek krijg je dan. Het riekt naar chantage. Als je al geen vechtscheiding had krijg je het zo alsnog.
Daarbij wordt er geen rekening gehouden met het gegeven dat ex al faciliteert dat TS waarschijnlijk maar drie dagen per week hoeft te werken en twee dagen per week thuis kan zijn. Hoe luxe is dat: vrij zijn op kosten van je ex. De flappenautomaat draait al door en die kan alleen maar draaien als ex 5 dagen per week vanaf 6.00 uur 's morgens gaat werken (en alle venijn die hem dat vervolgens dan weer oplevert op de koop toeneemt).
Natuurlijk is het prettig als beiden met elkaar overleggen. Maar voor zo'n overleg moet je wel een volstrekt andere houding aanleren. Zie AnneJ (waarbij inkomensverlies overigens de oorzaak is, niet veranderingen in situatie). Mijn ex ging 75 km. verderop wonen in verband met zijn werk. De afspraak, dat hij op vrijdag voor de kinderen zou zorgen kwam daarmee te vervallen. Ik heb nooit overwogen om dat om te laten zetten in geld. Maar toen ik het niet trok met alle zorg heb ik hem gevraagd om de kinderen elk weekend te nemen (was één keer peer twee weken). Dat heeft hij gedaan, zonder daar een verlaging van alimentatie tegenover te eisen.
Als je met elkaar praat over 'zorg' en niet over 'geld' en als je rekening houdt met elkaars mogelijkheden en onmogelijkheden, als je ondertussen ook je zegeningen telt (twee vrije dagen per week), dan kun je met elkaar gaan overleggen. Maar praat dan niet over geld. Praat dan over: wat denk je dat het beste is voor het kind.

Ik denk trouwens dat het grootste probleem was, dat TS acuut iets moest bedenken. Als het goed is heb je daar bij je werkgever een dag de tijd voor (calamiteitenverlof). die ene dag kun je gebruiken om het directe probleem op te lossen en een structurele oplossing te regelen. En ondertussen even na te denken of de opa/oma-opvang wel zo ideaal is, ook al is die gelukkig gratis.

Tsjor

De flappentap

Carla: 'En ja, als de man (of vrouw in een omgekeerd geval) dan tegenwerkt, mag hij (zij) van mij de flappenautomaat openzetten en meebetalen. Want dat is ook verantwoording nemen en zorgen voor.' Eigenlijk ben ik het hier met je eens: TS werkt de gemaakte afspraken tegen. Meestal is ze wel verantwoordelijk, maar dan wil ze weer niet verantwoordelijk zijn. Dus mag zij de flappenautomaat open zetten en meebetalen. Aan de kinderopvang dus, of de oppasmoeder,of een andere oplossing. Wellicht realiseert ze zich dan, dat de bos bloemen voor ex-schoonmoeder nog wel een beetje groter mag zijn, als ze ziet hoeveel 'geld' ze in feite gekregen heeft van haar ex-schoonmoeder (en haar eigen ouders).

Tsjor

Tsjor

Ik vind dat vader evenredig moet bijdragen en dat is op zn minst meedenken hoe we die dag gaan oplossen en daar ook zijn aandeel in willen nemen en dat niet per se altijd aan moeder overlaten.
Je bent geen partners wel, maar nog steeds ouders.
Zo hebben mijn ex en ik dat wel altijd gezien.

Een ex-kennis van mij heeft zich voor het gemak uit de ouderlijke macht laten ontzetten. Was hij van alle gezeur af en kon vader spelen wanneer hij daar zin in had of niet. Soms regelen moeders teveel en raken vaders daar aan gewend.

Carla

'Ik vind dat vader evenredig moet bijdragen en dat is op zn minst meedenken hoe we die dag gaan oplossen en daar ook zijn aandeel in willen nemen en dat niet per se altijd aan moeder overlaten.'
Stel dat TS haar zin krijgt en vader gaat de kinderopvang betalen. Vind je dan dat TS ook mee moet praten en denken over hoe vader die extra 100 euro kan gaan verdienen? Of geldt dat praten en meedenken alleen op het moment dat er geld overgemaakt moet worden?
De vraag: wat is de beste zorg, ja, als dat kan worden besproken zonder dat er over geld gesproken wordt, tussen twee partijen waarbij beiden van elkaar accepteren dat de ander ook ouder is (en niet een weekendvader-op-zicht) dat zou uiteraard het beste zijn. Maar dan moeten wel alle wapens van tafel. Geen gezeur over 'nou moet jij ook maar eens je verantwoordelijkheid nemen', geen gedreig met 'en anders betaal je maar'. Voordat TS zo'n gesprek kan voeren zal zij eerst nog een gigantische mentale omwenteling moeten maken en dat op een zodanige manier communiceren dat haar ex dat ook vertrouwt, want de kans is groot dat ex denkt dat ze dat alleen maar zal doen voor het geld. En in principe heeft hij daar gelijk in. Ze doet het niet om hem echt de kans te geven om meer 'vader' te zijn. Meer ruimte dan betalen voor de extra kinderopvang biedt ze hem ook niet, op geen enkele wijze. Dus er zal eerst bij TS echt iets moeten veranderen in haar hoofd en houding. Wellicht lukt dat nu niet, maar dan zou ik daar wel mee beginnen voor de toekomst. Want er komen nog heel veel 'situaties' waarin het prettig zou zijn als beiden elkaar respecteerden en waardeerden als ouders van.... En in dit geval is het toch echt even: zij eerst.

Tsjor