Scheiden van narcist
Na een relatie van meer dan 20 jaar heb ik besloten dat ik niet meer verder wil met mijn (bijna) ex man.
Mijn ex man is een complex persoon met (zoals ik al jaren vermoed) psychische problemen, narcistische trekjes.
Hij heeft een zeer opvliegend karakter, voelt zichzelf vaak beter dan iedereen om zich heen en is zeer manipulatief.
Dat ik al meer dan 20 jaar bij hem ben gebleven? Ja.. ik weet het.. ik wist van binnen dat ik niet oud met hem wilde worden maar durfde de stap niet te nemen vanwege de leeftijd van onze kinderen. Ik vond ze te jong om hen dit aan te moeten doen. Het idee dat ze om het weekend bij hun vader zouden moeten zijn die niet of nauwelijks naar ze om zou kijken en ze geen aandacht zou geven, kon ik niet verdragen.
En natuurlijk, er waren ook leuke momenten in onze relatie. We hebben het echt niet meer dan 20 jaar slecht gehad.
Ik heb door de jaren heen bij mijn ex aangegeven dat ik niet gelukkig was met zijn buien. Dat het me ongelukkig maakte. Dat ik bang was op sommige momenten wanneer hij weer eens een woede aanval had. En dat ik de zorg voor onze kinderen erg zwaar vond in mijn eentje.
Hij heeft nooit iets met deze boodschap gedaan.
Vorig jaar, na een hele heftige woede uitbarsting waar onze kinderen bij betrokken raakten, was voor mij de maat vol.
Ik kon en wilde dit niet meer. Het feit dat hij mij zo kon kwetsen wilde ik echt niet meer. Dit zou de laatste keer zijn. Het duurde even voor ik het kon uitspreken naar hem maar na een half jaar ongeveer liet ik weten niet gelukkig te zijn in onze relatie. Ik heb hem alles verteld wat me dwars zat en dat ik zijn woede uitbarstingen niet meer trok.
We hebben toen een periode ingesteld om erover na te denken. Ik zou even met vriendinnen een weekje op vakantie gaan en zouden daarna weer praten. Wel gaf ik aan dat ik eerlijk gezegd geen toekomst meer zag.
Na die week ontdekte ik per toeval dat hij al contact had met een andere vrouw. Toen ik hem hiermee confronteerde was dat ‘natuurlijk’ mijn eigen schuld. Ondanks dat ik wist dat onze relatie ten einde was heeft me dat keihard gekwetst.
En nu..? Nu zit ik in mijn nieuwe huis wat niet voelt als mijn thuis. Met mijn kinderen die ik om het weekend moet missen en straks ook een week omdat hij ze meeneemt op vakantie. Ben ik niet alleen van hem gescheiden maar ook van onze kinderen.
Zijn woede aanvallen heeft hij nog steeds, nog vaker dan voorheen en ben ik nog steeds zijn doelwit.
Gek genoeg mis ik opeens mijn oude vertrouwde leven, ik kan zo moeilijk wennen het het nieuwe. Ik had gedacht dat het me gelukkiger zou maken maar mijn leven lijkt complexer dan het al was.
En nu denk ik, wanneer ga ik weer gelukkig worden? Heb ik de juiste keuze gemaakt? Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik zijn doelwit niet meer ben en dat hij me zo kan kwetsen?
Bedankt
Dank voor je bijdrage OND. Je hebt absoluut gelijk dat de woorden 'mijn ex is een narcist' behoorlijk vaak worden misbruikt. Door dames (meestal) die zichzelf 'schoon' willen pleiten van het mislukken van de relatie. Mannen roepen trouwens meestal -in dat geval - dat hun ex borderline heeft.
Dank ook dat je hier precies laat zien wat er nou zo moeilijk aan is, zoals hierboven wordt omschreven. Het vinden van mensen die je geloven, terwijl je het zelf al niet kunt geloven. Dat hij, de man die jou zou moeten liefhebben en respecteren, die jou gelukkig zou moeten willen zien, je dit aan kan doen. Dat wat niemand snapt die hem wel eens zien en niet met hem samenleven. Die alleen het masker naar de buitenwereld zien. Inderdaad, zoals hulpverleners. Ik ben blij dat ik niet in hun schoenen sta.. wat lijkt me dat moeilijk! Serie-moordenaars zijn ook heel moeilijk te doorgronden en zien er heel onschuldig uit. Iemands psyche ontleden valt niet mee.
Oh en die 'modus vivendi'? Die hebben we nooit gevonden. Ja, elkaars bestaan negeren, voor zover als dat kan als je samen kinderen hebt. Praten over de incidenten die hebben plaats gevonden? Nee. Excuses en/of uitleg? Nooit gehoord.
OND
Mijn expartner had een diagnose. Van een psychiater.
Elk verhaal
heeft zijn eigen merites en elke situatie zijn eigen dynamiek, Mari.
Of is Mari = Susanne?
OND
Oh je had het niet tegen (o.a.) mij? Mijn bericht stond er namelijk boven en je zei niet 'Susanne' boven of in je reactie. Het is niet ongewoon om op dit forum op elkaar direct te reageren, wat losser van van de beginpost, snap je, OND?
"heeft zijn eigen merites en elke situatie zijn eigen dynamiek, Mari." joh, echt? En jij weet hoe dat zit bij Susanne? Hoe?
"En jij weet hoe dat zit bij Susanne? Hoe?"
Is dat een strikvraag?
De goede, aandachtige en onbevooroordeelde lezer die u ongetwijfeld bent, heeft natuurlijk meteen opgemerkt dat mijn commentaar geen reactie was op het verhaal van Susanne (ook niet op het uwe), maar enkel een algemene observatie over hoe mensen soms omgaan met een scheiding en hoe de omgeving daarop reageert.
Storms...
Ik heb dat boek van Storms ook gelezen. Het gaat om te beginnen al niet over narcisten, maar over psychopaten. Niet echt hetzelfde, hoewel je kan aannemen dat beide zich op hetzelfde gradiënt tussen "normaal" en "persoonlijkheidsgestoord" bevinden.
Het is zelfhulpliteratuur met wat ying en yang en van dat soort esoterisch gedoe.
Een beetje treurig dat mensen er geld aan willen uitgeven, terwijl je (als je dan toch iets wil weten over psychopaten) veel meer hebt aan Cleckley's standaardwerk "The Mask of Sanity", dat je gratis kan downloaden.
Maar het ene is een vlot lezend boekje van een 250p, het andere een moeilijk te doorwrochten werk van een kleine 600p.
Oh maar dat ben ik met je eens OND
"Het is zelfhulpliteratuur met wat ying en yang en van dat soort esoterisch gedoe." ja is zeker vaag en narcisme noemt hij als subcategorie. Ik heb zeker een tiental andere boeken over het onderwerp gelezen. Ook heus echt wel moeilijke, haha, net of dat belangrijk is. Dan kom ik tot 2500 pagina's. Mag het dan?
Ennuh, ondanks uw opzichtig ten toon gespreide, schriftelijke flux de bouche: doorwrochten is volgens mij geen werkwoord.
Ik laat het hier maar bij wat betreft onze uitwisseling. Andere dingen te doen. Fijne avond!
Het gaat er niet om wat "het moeilijkste" of "het makkelijkste"
en hoe dat afstraalt op de lezer.
"Doorwrochten" is inderdaad geen werkwoord. "Doorwrocht" als adjectief, in de betekenis van "zeer grondig, zeer degelijk" bestaat wel en is op zijn beurt afgeleid van het werkwoord "wrochten" een archaïsche vorm van "werken".
"Doorwrochten" wordt een enkele keer (verkeerd) gebruikt, bijvoorbeeld hier, in de betekenis van: "moeizaam kennis nemen van".
Wat mijn "opzichtig ten toon gespreide, schriftelijke flux de bouche" betreft: u hoeft mijn bijdragen niet te lezen.
Ervaring
Ik lees al een tijdje mee, en ik post "door gaan naar vreemd gaan "
Heeft iemand ook ervaring met emotionele regulatie stoornis?
@Mari de verslaving drang word op aandacht gelegd door de profs. Ze zijn er nog steeds niet uit.
Het twee gezichten wat hij heeft. Het vele liegen in het verleden met een stale gezicht tegen mij.
Steeds meer Ik mee, wat jij me ook wel eens posten. Past dat ook bij narcistische trekjes of niet?
Blijf af en toe in die visie hangen.
Dat altijd maar heel erg lief zijn, nu als compensatie gedrag zien. "als goed makertje"
Zag je al even niet meer in het draadje dus post hier even. Hoe is het met jou?
Ja, ervaring
Emotionele regulatie stoornis, dat is toch een andere naam voor borderline (BPD)? Ja, daar heb ik ervaring mee, bij mijn ex. Mijn ex heeft volgens zijn pychiater borderline met narcistische trekken. Na me heel uitgebreid geïnformeerd te hebben, wist ik: als partner ga je hieraan onderdoor en de patiënt heeft over het algemeen geen ziekte-inzicht, dus is er geen hoop op echte verbetering. Dan blijft er maar een ding over: wegwezen.
Zelfbeschadiging, waaronder verslaving, automutilatie en risicovol gedrag en verslaving als zelfmedicatie passen ook bij bpd.
Eerst gruwelijk wreed zijn en daarna weer lief zijn om het goed te maken, ook erg typisch.
De scheiding was een bevrijding. Het was heel moeilijk om dat besluit te nemen, maar ik had het veel eerder moeten doen.
Dankje
Voor je reactie.
Ik had er nog nooit van gehoord. Nu me idd steeds meer daar over aan het in lezen. De stempel is één maar idd hoe nu verder voor partner van. Bij hem is het ook vooral zijn jeugd die een rol speelt.
Maar goed... begrijp jou compleet laat ik dat voorop stellen te zijn gaan scheiden.
Daar denk ik niet aan. Meer over inzicht krijgen in het hoofd....vandaar die vraag.
Alle tips en uitleg zijn welkom.
Miss
Ja, zo dacht ik eerst ook. Als ik het begrijp, kan ik er beter op inspelen en dan zal alles beter worden. Niet dus! Ik heb jaren van mijn leven aan dat proces vergooid. Ga je heel snel inlezen en trek je conclusies. Als je vlot Engels leest kan het forum van BPDfamily.com je veel waardevolle inzichten bieden.
Alleen als je partner zelf (serieus, niet als toegeving na een volgende stommiteit/wreedheid) ziet dat hij hulp nodig heeft en bereid is een jaar lang 5 dagen per week therapie te volgen, heeft hij kans op genezing. Garanties krijg je dan nog niet.
Het is triest maar waar: als partner word je totaal kapotgemaakt. Heb je dat voor hem over?
Tsja ...
Het wordt wel gezegd, dat de ideale partner voor een narcist een mede-narcist is. En misschien is dat ook wel zo.
Oh ja Rode Krullenbol... ?
Wie zegt dat dan? Ben erg benieuwd. Heb je een link?
Ben benieuwd
Haha rode krullenbol. Je maakt me aan het lachen met je opmerking. Dat zou wat zijn twee narcisten samen. Lijkt me echt een top relatie. Die zullen dan samen nergens last van hebben.
Was het maar waar.
Voor wie emotioneel een beetje volwassen is
is een scheiding weliswaar een harde dobber, maar niet onoverkoombaar en wel te verwerken.
Het is alleen voor sloren (m/v) met een hoek af een groot, levenslang probleem, blijkbaar.
Dat is een kleine maar luidruchtige minderheid, die wel vaker op fora het goede weer maakt.
Daar heb je ze dan, met hun potjespsychologie, druk discussiërend of de ex dan een narcist was of een psychopaat...
Hen valt absoluut nooit iets te verwijten, ze hadden geen enkele inbreng, het is hen allemaal overkomen, daar konden ze echt niks aan doen enzovoort.
Ik heb een ongelofelijke bloedhekel aan mensen die niet de maturiteit hebben om tot inzicht te komen, en die hun leven (en dat van hun kinderen...) vergooien met altijd maar weer die ex te beladen met alle zonden Israel's, onderwijl ter plaatse blijven trappelend.
Daar moet de zorg echt dringend, desnoods onder dwang, tussenkomen.
Ik heb even opgezocht wat 'sloren' zijn, vlaams woordenboek
sloor (de ~ (vr.), ~en)
1) vrouw met een sullig voorkomen
2) beklagenswaardige, goede vrouw
3) slons, een onverzorgde en slordige vrouw
Gelukkig heb je er M/V bij gezet...... 
Helaas.
Er geen goed substituut voor "vermannen", voor zover ik weet. Dat is vreemd op zich.
Maar in elk geval: met dat deerniswekkend gejank en dat dwangmatig afschuiven van de eigen verantwoordelijkheid komt niemand een stap verder.
Voor mijn part mag iedereen zijn eigen leven verkloten zoveel hij/zij maar wil. Zolang anderen daar maar geen last van hebben. Helaas is dat doorgaans wel het geval.
OND
Wat nou als iemand jarenlang het juist mede bij zichzelf heeft gezocht, introspectie te over aan de dag legde, bereid was zichzelf binnenstebuiten te keren om een fijne relatie op te bouwen maar uiteindelijk moet inzien dat al haar/ zijn 'werk' tevergeefs was, omdat partner een narcist is? En dan gediagnosticeerd door deskundigen en niet bij elkaar gegoogled.
Mari
Dat dus Mari, dat is dus exact hoe het bij mij is en ik heb je geloof ik al vaker gecomplimenteerd met je korte samenvattingen waar geen speld tussen te krijgen is. Dank! Maar eigenlijk heb ik zo geen zin om me te moeten verdedigen tegen mensen zoals OND. (die geloof ik ooit onder een andere naam schreef maar onder deze nick hardere uitspraken doet, die natuurlijk heel makkelijk zijn als je je anoniem waant)
Doenja
You are welcome, dear. Ja je hebt gelijk: je moet je niet verdedigen tegen haatgedragen onwetendheid. Maar ik vond het rot voor mensen als jij en Ookzo en Miss, die zo bereid zijn/waren hun eigen stuk te bekijken en nu een wrange sneer kunnen krijgen. En ook voor mijzelf een beetje. Ik houd nog steeds van mijn ex en zie een beschadigde, gemankeerde man die alleen maar bang is en daarom de baas wil spelen. Ik wil helemaal niet mijn ex zwart maken, ik zou willen dat alles mogelijk was geweest maar ik moet me er bij neerleggen dat met welke interventie ook er geen veranderde psychodynamiek zal plaatsvinden. En ik zie ook wat het in mijn eigen ontwikkeling was dat maakte dat ik veel te lang bleef hopen op verbetering.
In tegenstelling tot veel anderen heb ik wel het geluk van een diagnose van ex- partner door deskundigen, alsook het erkennen van ex-partner zelf dat hij npd-er is. Maar ik weet en zie ook zoveel partners van Cluster-b mensen die jarenlang ook naar zichzelf willen kijken en willen vechten voor de relatie. Of dat gedaan hebben en nu uit elkaar zijn en door mensen die zich er niet echt in willen verdiepen onaangename kortzichtige sneren krijgen toebedeeld.
Het zal wel horen bij het proces van voortschrijdend inzicht rondom deze materie. Over tien jaar praat men er weer anders over.
(en even een disclaimer: ja er zijn mensen die te snel 'narcisme' of 'borderline' roepen. Dat vind ik ook onprettig maar laat de goeden niet onder de kwaden lijden. )
Dank je Mari
Dank je. Gelukkig heb ik een dikke huid voor dit soort mensen en meningen gekweekt. De lieve schat weet niet beter. Bless him.
"In tegenstelling tot veel anderen heb ik wel het geluk van een diagnose van ex- partner door deskundigen, alsook het erkennen van ex-partner zelf dat hij npd-er is."
Hier geen erkenning. Met hem was en is niks mis. Die psychiater was natuurlijk een prutser die niet wist waar hij het over had. Alledrie zijn psychiaters waren prutsers. Aldus mijn ex.
Laat hem dan maar fijn zonder mij volkomen normaal zijn.
haha OokZo..
.. je schrijft het zo treffend; 'laat hem maar verder zonder mij normaal zijn'..)
Precies en zo is het.
Mijn ex is wel gediagnostiseerd. Kreeg medicijnen (die hij niet wilde slikken, behalve alles in 1x..) en therapie die hij niet nodig vond. Sterker nog, hij kon de leden van de therapie-groep beter begeleiden dan de leider zelf.
OND is een man geloof ik. Misschien wel samen met een dame die hij borderline vindt hebben.
En weg is ie
Grappig dat OND niet meer reageert. Moeilijk als je er achter komt dat het om heel andere dingen gaat dan je handen wassen in onschuld (of heb ik zijn uiteenzetting dan niet begrepen). Hij heeft geloof ik geen relatie. Geen behoefte aan. (Kan niemand krijgen denk ik dan). Hij mag naar hartelust met mij er een keer live over babbelen op een forummeeting. Wanneer doen we die weer eens? Kom ik uit de kast 😛
Doenja
Wie meeting zegt, die meeting regelt.
Doen
Ik zeg doen!
Ik ben er.
Ja leuk!
Oeps help! Mag t ook samen met iemand regelen zijn?
Tuurlijk!
Ik heb 't eerder gedaan... Maar denk dat ik het nu niet moet doen. Ik vind het wel leuk om er weer bij te zijn.
Ja, leuk, een meeting!
Ik kom!
Maar de ervaring leert dat we dan beter een apart draadje kunnen starten in een meer algemene rubriek. Zal dat meteen even doen.
Paasei
Volgens mij is hij gescheiden (en beschadigd zo te zien), met een dochter die hem af en toe opzoekt.