Schoolreisjes/werkweek: wie betaalt?
Mijn ex vraagt (nadat Kind op schoolreis is geweest)of ik mee wil betalen aan de reis. KA (kinderalimentatie) was berekend op 1165€ , ik 400 en ex 765, dit geheel volgens draagkracht.
Tijdens gesprek met mediator heb ik gevraagd moet ik kijken waar de KA daadwerkelijk naar toe gaat, mediator vertelde daar van af te zien, omdat je je zelf gek maakt en hou er rekening mee dat alles voor haar rekening is, zoals school, contributie, fiets, kleding etc.
Doordat mijn ex zo standvastig was in haar bewering dat ik mee moest betalen , heb ik toch maar even de mediator gebeld en deze vertelde mij nu doodleuk dat hij toentertijd heeft uitgelegd dat bij bijzondere excursies van mij wel wordt verlangd mee te betalen. Maw gewone schoolreisjes niet en buitengewone schoolreisjes wel? Kan iemand mij wat verder op weg helpen.Oh ja en er staat niks op papier.
Doe je dat express?
Hoe zit het dan. Hoeveel betaal je dan per maand voor 2 kinderen Arber?
En noem je dan express een bedrag met of zonder de afgetrokken eigen gemaakte kosten voor gas,licht en onderhoud als de kinderen bij jou zijn?
Dat gescharrel met bedragen zorgt dat je je afvraagt wat je in je mouw houdt als het om de vraag naar een eerlijke verdeling gaat.
65/35
" dus als ik een deel (35%) zou betalen dan is het ook logisch dat eerst de normale kosten van een schoolreis er eerst vanaf gaan en dan pas de regeling 65/35?"
wie zegt dat je bij zo'n bijzondere uitgave 35 procent ' moet' betalen?
Waar gaat die verdeling eigenlijk over? Niet over de tijd die je kinderen bij jou doorbrengen. Maar ook niet over de kosten aan de zorg voor kinderen. Maar wat dan wel? en waarom trek je dat door naar een percentage voor een bijzondere uitgave als een dure schoolreis?
Ah kijk
400 euro voor 2 kinderen die vooral bij de alimentatiegerechtigde wonen is al een heel ander verhaal. Zeker als er nog verminderd wordt voor de zorgdagen. Reken maar dat de kosten veel hoger zijn!
In beginsel geldt nog steeds dat alles in de alimentatie zit, maar vader is hier zeker niet zijn ex aan het spekken.
AnneJ
'wie zegt dat je bij zo'n bijzondere uitgave 35 procent 'moet' betalen?'
De 'normale' alimentatie gaat ook uit van een verdeling van grofweg 35 % voor Arber en 65 % van de behoefte voor zijn ex (400/1165), dus dan is zo'n verdeling bij bijzondere kosten ook redelijk.
Ja Sukey
Redelijk maar niet vanzelfsprekend.
Bijzondere uitgave.
Zo'n dure studiereis is een bijzondere extra uitgave. En je ex vraagt om een bijdrage. Je kan nee zeggen en zien wat er van komt. Het is een verzoek, meer niet toch?
Of je maaķt 300 euro over en draagt je steentje bij, als het kan.
Als je het niet kunt betalen geef haar dat dan als antwoord. Naarmate je kinderen ouder worden gaan ze steeds meer kosten, dan weet je ex waar ze aan toe is.
Ik zou ook aangeven dat je graag eerder op de hoogte wilt zijn van bijzondere uitgaven en een eventuele bijdrage.
Maar voor nu, ik zou, indien mogelijk, meebetalen.
Katniss spekken
Tuurlijk ben ik ex ook niet aan het spekken, eerder heb ik al uitgelegd over draagkracht en het feit dat ex 700 meer verdient pmnd - 365 (KA die zij meer betaald) = 12 x 335= 4020 + 2900= 6900 (verschil 13e mnd en vak geld). Dat zij meer verdient daar kan ik niks meer mee dat zij zo, maar ik wil hiier mee aangeven dat zij het niet slecht heeft. Maar het gaat mij gewoon om dit extraatje en het feit dat ik nog nooit iets heb geweigerd of te laat betaal en ik vind dit een principe waar ik evt recht op heb en niet weer te gemakkelijk zeg, kom vooruit ik betaal wel.
Arber
Wat zij verdient is niet zo relevant. Ze betaalt ook de meeste kosten en zal dat moeten doen ongeacht wat jij betaalt. 200 euro per kind is niet veel. Dat ben je al kwijt aan eten, drinken en kleding, en dan is er nog geen sportclub, fiets of buskaart gekocht.
Samen betalen ook samen besluiten?
http://www.juridischforum.be/forum/viewtopic.php?t=61087
Er zit nog wel een interessante vraag aan vast. Of bijzondere kosten, die per slot vrijwillig zijn, zoals een studiereis of een beugel, ook samen besloten moet worden voor er samen betaald wordt.
Dit is een Belgische site maar ik kan zo snel geen nl site vinden.
" enkel hetgeen waarover werderzijds overleg en overeenstemming is geweest. Het is dus niet aan een van beide ouders om kosten te maken en de rekening zonder boe of ba door te sturen naar de ander. ECHTER! Er zijn kosten die gemaakt moéten worden en waarover niet te discussieren valt (schoolkosten, dringende operatie na ongeval, ...). Daar geldt dan weer de regel dat u enkel de helft betaald van het bedrag waarover u uw goedkeuring zou hebben gegeven."
Dat staat los van het feit dat je je kind gewoon gunt dat die wel op schoolreis gaat en dat weigeren voor je kind kan betekenen dat jij het kind dat niet gunt.
Makkelijk van betalen?
" en niet weer te gemakkelijk zeg, kom vooruit ik betaal wel."
Gezien je vraag hier en de verbazing daarover denk ik dat je ex nog geen extra bijdrage voor bijzondere uitgaven heeft gevraagd.
Dat je makkelijk van betalen zou zijn is niet de indruk die je hier wekt.
Katniss
Klopt allemaal , maar gaat mij meer om afspraken die je maakt. Ik ben fulltime gaan werken na de scheiding, afspraak was zij ook, omdat het met 2 huishoudens runnen duur wordt. Zij vertikt het en werkt nog steeds part-time.
Maar nu kom ik er achter dat ze wel 2 maanden full-time heeft gewerkt, extra geld verdiend, niks van gezegd en nu is ze gestopt omdat ze niet full time wil werken en ik inmiddels weet dat ik als diabeet tot mijn 67e nachtdiensten heb en nu als 54'r eigenlijk ook wel wil stoppen, doe ik niet omdat er kinderen zijn, ik weet het lijkt een zielig verhaal maar geef alleen maar aan dat ik alles doe vanaf de scheiding waar om gevraagd is(nee ik was niet de hoofdschuldige) terwijl ik als "huisvader"me anders had op kunnen stellen!En nu vind ik het een x genoeg.
vervolg
En als ik moet betalen dan leg ik me er bij neer, dan zij het zo. En AnneJ gaat dus niet om het betalen alleen, de dingen die ik tot nu toe heb gedaan zijn niet alleen financieel geweest, dat bedoelde ik te zeggen over genoeg.
Tja
Het is natuurlijk niet relevant wie het zwaarder heeft, dat hangt ook van je belastbaarheid af, maar het lijkt mij dat je beter ft kunt werken zonder kinderen dan pt met. En zo weinig zal ze ook niet werken gezien haar hoge inkomen. Ik vind het ook nogal logisch dat ze niet met jou deelt dat ze even wat meer heeft verdiend, dat zijn jouw zaken niet. Jij moet gewoon bijdragen naar draagkracht, wat je nu ook doet. Het zou je sieren als je bijdraagt bij incidentele hoge uitgaven, maar je bent daar niet toe verplicht. Uitspraken als 'ja maar zij heeft het zo goed want zij heeft 12 x bla bla' komen op mij over alsof je nogal op de penning zit. Dat terwijl je eigenlijk al een koopje hebt, voor 200 per maand ben jij van de verplichting af. Zij ziet maar hoe ze het redt.
Ja arber
Wel wat zielig hoor. Het is toch geen wedstrijd? Doe gewoon je ding, we moeten ons allemaal extra inspannen om de zorg voor kinderen waar te maken.
Je wordt er alleen maar ongelukkig van die vergelijking of je vrouw danwel jijzelf wel naar rato betaald of zich onder de afspraken uitwurmt.
En geef jezelf een compliment dat je je inzet voor je kinderen, een ander doet het niet, hoeft ook niet, het zijn jou kinderen.
Doorgaan met werken, stoppen met werken, dat laat je toch niet afhangen van je exvrouw en wat zij daarin presteert?
Zoek een leuke hobby en houdt op met rekenen!
Niet verplicht Katniss?
" Het zou je sieren als je bijdraagt bij incidentele hoge uitgaven, maar je bent daar niet toe verplicht. "
Je bent juist wel verplicht om bij te dragen aan bijzondere uitgaven. wist ik ook niet. De meeste mensen denken dat het wel klaar is met het betalen van alimentatie maar dat is dus niet zo.
Als het om de regeltjes gaat dan is hier juist een regel over die de meeste mensen niet beseffen maar die wel geldt.
En hoe dat werkt kan uiteindelijk betwistbaar zijn. voer voor juristen.
Allen
Ik dank jullie voor jullie bijdrage en ga me bezinnen en ik stop niet met werken had het over nachtdiensten, die zijn tol eisen en de suikergehalte die in de nacht behoorlijk stijgen, om daar mee te stoppen.
nou
'en nu is ze gestopt omdat ze niet full time wil werken'
Maar als zij met haar parttime baan al 700 euro netto per maand meer verdient dan jij fulltime, dan is er toch ook helemaal geen reden voor haar om fulltime te werken? Sterker nog, wees blij dat ze genoeg verdient om een deel van haar tijd aan jullie kinderen te besteden!
Wat maken
die bedragen uit? Waarom wordt TS hierover zo aangevallen? De vraag is heel simpel in mijn ogen: ben ik verplicht om bij te dragen aan de werkweek naar Rome, terwijl ik het eigenlijk niet kan betalen?
Het is super dat hij niet meteen Nee zegt, maar eerst hier gaat pijlen hoe er in het algemeen over gedacht wordt. Hij betaald voor zijn kinderen en dat is meer dan over een aantal exen van de schrijvers hier gezegd kan worden.
Ja Paddington
De bedragen zaaien alleen maar verwarring.
Je bent dus wel verplicht om mee te betalen aan bijzondere uitgaven, maar de vraag is even of dat ook geldt voor min of meer vrijwillige extra uitgaven zoals een dure schoolreis. Met name als je daar vooraf niet over meebesloten hebt.
Daar is dus nog geen antwoord op.
Nee juist niet
Hij is niet verplicht om mee te betalen.
Maar zo'n schoolreis kan er niet uit, die mag moeder betalen van haar riante salaris.
wat is er zo super?
Dat ts betaalt voor zijn kinderen? Dat vind ik een bespottelijk uitgangspunt.
Ik vind het ook de (morele) verantwoording van ts om te blijven checken of het financieel allemaal nog wel loopt. Loopt vast niet echt vanzelf, als ex geprobeerd heeft ft te werken.
Zo'n duur schoolreisje weet je vt voren. Maar dat geldt ook voor ts.
Viola
Ja, dat denk ik ook, dat ze daarom meer is gaan werken. Ik ben destijds ook ft gaan werken omdat het met 80% salaris allemaal netaan ging. Nu dit jaar voor ruim 700 aan schoolreisjes, nieuwe bril (dure afwijking), en nog wel wat inslagen. Mijn ex weet tenminste wat hij elke maand kwijt is, ik ben degene die moet puzzelen.
accepteren
er zit ook een tendens in dat alles maar moet kunnen en dat er nooit 'Nee' gezegd mag worden bij de wensen van kinderen en scholen.
Tja, als het geld er niet is, bij beide kanten is "Je kunt niet mee, want we kunnen het niet betalen" het antwoord dat het kind moet krijgen. Of als het kind oud genoeg is: "wat ga jij bijdragen als je zo graag mee wil?"
Voor mij is het
alleen maar een droom dat mijn ex voor onze dochter zou betalen met zijn zeer riante salaris. In mijn optiek is het dus super dat TS ondanks dat hij al KA betaald en zijn ex een zeer riant inkomen geniet er toch nog over nadenkt om mee te betalen aan dit schoolreisje.
En zo....
....telt dat voor mij ook.
Gosss, ik zou willen dat ik kon mieren om een bijdrage voor een schoolreis...
Paddington
Jouw ex is een flapdrol omdat hij niet betaalt. Het is logisch, zou vanzelfsprekend moeten zijn, en wettelijk verplicht dat beide ouders bijdragen in de kosten. Ik hoef geen schouderklopje daarvoor. Waarom mijn ex dan wel?
Aanval
Ik kreeg het idee dat TS wordt aangevallen ondanks dat hij gewoon KA betaald. Dat vind ik niet nodig. Wat ik wel goed vind is dat hij zelfs ondanks de hele situatie er nog over nadenkt om in dit geval nog meer bij te dragen.
Waarom zou je iemand niet een schouderklopje geven voor iets dat sommige mensen maar normaal gevonden wordt?
omdat Katniss
Er afspraken zijn, naar draagkracht. Als bijv. is afgesproken dat moeder de kosten voor kleding en school betaalt en regelt, dan is dat meegenomen in de KA die vader moet betalen én uiteraard de verhouding in draagkracht die beiden hebben. Als die afspraken er zijn (en dan hebben beiden daarmee ingestemd) ligt dus de verantwoording bij moeder om met het geld wat bijv. beschikbaar is voor kleding (deel uit de KA van vader, deel uit het resterende deel dat bij haar ligt) daarmee uit te komen. Dan kan het niet zo zijn als moeder (c.q. op verzoek van kind) vindt dat kind dure Uggs en Moscow's moet/wil dragen, dat vader dan ineens bij moet gaan leggen. Zo werkt dat niet natuurlijk. Als zij overeenkomen dat moeder dat deel op zich neemt, dan moet ze zelf zorgen dat ze met het beschikbare geld uitkomt. Idem voor schoolzaken. Daar horen schoolreisjes en werkweken bij. Het is het 1 of het ander. Je kunt die afspraken ook niet maken. Dus kosten voor school moeten (naar draagkracht) door beide ouders opgehoest worden, los van KA. Dat kan, maar dan moet dat wel duidelijk zijn én ouders een redelijke relatie met elkaar hebben, zodat je kunt overleggen. Anders gaat dat echt niet werken.
Bieb
Ik ben het met je eens hoor. Maar feit blijft dat de ontvanger het er maar mee heeft te rooien. Het is (dus) geen schande, of hebzuchtig, als ze incidenteel vraagt of een grote uitgave gedeeld kan worden.
vragen staat vrij
idd, maar de weigering ook.
Je kunt er als alimentatie ontvanger zonder extra afspraken niet zomaar vanuit gaan dat de ander dan wel bovenop de alimentatie bijdraagt.
En als de betaler wel bijdraagt is dat mooi meegenomen en een sympathiek gebaar.
DAt zijn dingen die je als ouders best eens naar elkaar mag uitspreken, dat je dingen gewoon goed doet ook al ben je gescheiden. Net zoals je mag uitspreken dat de ander een flapdrol is als de verantwoordelijkheden die er zijn niet worden gedaan.