Schoolreisjes/werkweek: wie betaalt?
Mijn ex vraagt (nadat Kind op schoolreis is geweest)of ik mee wil betalen aan de reis. KA (kinderalimentatie) was berekend op 1165€ , ik 400 en ex 765, dit geheel volgens draagkracht.
Tijdens gesprek met mediator heb ik gevraagd moet ik kijken waar de KA daadwerkelijk naar toe gaat, mediator vertelde daar van af te zien, omdat je je zelf gek maakt en hou er rekening mee dat alles voor haar rekening is, zoals school, contributie, fiets, kleding etc.
Doordat mijn ex zo standvastig was in haar bewering dat ik mee moest betalen , heb ik toch maar even de mediator gebeld en deze vertelde mij nu doodleuk dat hij toentertijd heeft uitgelegd dat bij bijzondere excursies van mij wel wordt verlangd mee te betalen. Maw gewone schoolreisjes niet en buitengewone schoolreisjes wel? Kan iemand mij wat verder op weg helpen.Oh ja en er staat niks op papier.
Noet
"er zit ook een tendens in dat alles maar moet kunnen en dat er nooit 'Nee' gezegd mag worden bij de wensen van kinderen en scholen.
Tja, als het geld er niet is, bij beide kanten is "Je kunt niet mee, want we kunnen het niet betalen" het antwoord dat het kind moet krijgen. Of als het kind oud genoeg is: "wat ga jij bijdragen als je zo graag mee wil?""
Noet, helemaal mee eens!
Ik zie het ook bij mensen die toen ze getrouwd hadden het wel behoorlijk breed hadden, maar nu in gescheiden toestand een stuk minder. Die hebben echt moeite om dan dingen (voor hun kinderen of zelf) te laten, want dat waren ze zo gewend.
Nee zeggen en onvoorziene uitgaven
En inderdaad: "Nee" tegen je kinderen zeggen is niet altijd leuk, maar soms gezien de financiële situatie wel noodzaak. En ik denk dat kinderen daar niets van krijgen als ze het eerder beter gewend waren. Dan leren ze dat je de tering naar de nering moet zetten. En dat is alleen maar goed.
NB In mijn ogen is zo'n schoolreis wel te voorzien dus valt het niet onder de uitzonderingen waarvoor TS zou moeten bijdragen.
Maar het mag natuurlijk wel (evt. deels) - als hij het kan/wil missen.
En als ik eerlijk ben, denk ik dat het voor de ex van TS nog best wel eens tegen kan vallen al die extra kosten die er bij kinderen ivm school, clubjes en weet ik wat, bij komen, dus mildheid naar de ex van TS lijkt me op zijn plaats. Maar TS verplichten dat te doen en boos zijn als hij het niet doet, lijkt me weer niet op zijn plaats. Zeker omdat hij er van tevoren niet in gekend is. En dat lijkt me voor bijzondere uitgaven waarvoor je een extra uitgave van de KA-betaler vraagt, wel logisch.
eens Noet
'er zit ook een tendens in dat alles maar moet kunnen en dat er nooit 'Nee' gezegd mag worden bij de wensen van kinderen en scholen.'
Precies. En bij een eventueel 'ja' beslissen beide ouders daarover, zeker als beide ouders geacht worden mee te betalen. Stel je voor dat je ex besluit om een paard voor je kind te kopen, en de rekening van de stalling bij jou neerlegt.
Of of zo'n haal je rijbewijs in 14 dagen. Of dat luxe zeilkamp op de Caribiën.
Wij hebben de 3 O's op het werk: onvoorzien, onoverkomelijk en onvermijdelijk. Daar valt een schoolreis naar Rome niet onder. Voldoet aan geen van de drie O's.