Teveel ellende en denk aan zelfmoord

Uhh

Ginny, ik heb geen hobby. T is mn werk. Al acht jaar. Ik zorg voor n hobby voor mn klanten. Dat is iets heel anders.
Wat heb ik dan gedaan of gelaten? Sorry, t lijkt of je mij de schuld wil geven van hetgeen gebeurt is. Blaming the victim heet dat. Misschien kun je uitleggen waarom je dat doet......

Nee dat was niet de bedoeling

En ik heb bewust niet het woord werk in de mond genomen om je niet te herkenbaar te maken. Dus inderdaad nee geen mooie hobby voor jou, maar wel voor je klanten! Das toch best iets waar je trots op mag zijn.

En ik bedoel niet dat het jouw schuld is. Het spijt met als ik je dat idee gegeven heb.
Ik bedoel enkel dat je bepaalde keuzes gemaakt hebt in het verleden en dat maakt dat je nu staat waar je staat. Heeft niks met schuld te maken. Had je met een andere man andere kinderen gekregen had je waarschijnlijk in een andere situatie gezeten. Maar ja, dat waren dan niet jouw kinderen geweest toch? En achteraf kijk je een koe in zijn kont!

Ik wil alleen maar zeggen dat het voor nu gelopen is zoals het gelopen is en dat dat erg verdrietig is, maar dat dat geen weergave van de rest van je leven hoeft te zijn. Je kinderen zijn geloof ik best al groot, dus er kan zomaar een hoop veranderen in een jaar tijd.

Voor nu rest enkel acceptatie van de situatie denk ik. Maar dan toch wellicht met hulp? Al eens met Maatschappelijk werk gesproken?

Begrip

Ik begrijp je wel, al schiet je daar niets mee op. Hier in dit draadje wordt gesproken over een "tijdelijk probleem", maar voor jou is het waarschijnlijk al niet meer zo tijdelijk en het einde is nog niet in zicht. Herkenbaar. Bij mij zit er ook nog zoiets diep in mij waardoor ik heel somber en negatief in het leven sta en daardoor natuurlijk ook weinig vooruitgang boek en in bepaalde situaties kom. Dus zo tijdelijk is het soms echt niet. Vaak denk ik ook, ik wil niet meer, en ben ik er zo klaar mee. Zo veel moeite en zo hard werken en nul effect. Zo eenzaam. En toch leef ik nog. Niet omdat ik dat zo graag wil maar omdat ik doodsbang ben dat ook een zelfmoord mislukt met alle gevolgen van dien. Alles mislukt immers. Dus ga ik maar door, soms realiserend dat ik niet op de hulp van anderen kan rekenen of vertrouwen en het zelf moet doen (hoe is me nog steeds een raadsel) en soms weer naarstig op zoek bij allerlei mensen en instanties. Momenteel heb ik baat bij een bepaalde berusting van: het is zoals het is, en probeer ik alles zo goed mogelijk te doen.
Probeer het voorlopig maar even dag voor dag, veel sterkte.
En, als laatste, voor je kinderen kan je beter de moeder zijn die haar kinderen bijna niet zag maar wel voor hen vocht dan de moeder die uit het leven stapte, dat is zo definitief en kansloos. Nu heb je nog kansen en misschien wel hele goede en mooie.

Weer n ellendige dag

Ben weer zo verdrietig. Huilend weggelopen bij de sociaal raadsvrouw. Meer dan n briefje schrijven kon ze niet voor me doen. Net of ik dat zelf niet kan. Te horen gekregen dat iemand niet gaat getuigen in de strafzaak wat mij enorm zou helpen. 'Tja dat doen we nu eenmaal niet' . Nee, een zaak onopgelost laten. Mij ervoor op laten draaien, dat wil je wel? Kan er niet meer tegen. Weer n rekening erbij die ik niet kan betalen...en dan die kapotmakende woede van binnen.......

De dag is bijna voorbij

Toch maar volhouden.
Hier ook zo'n dag. Vannacht niet geslapen en vandaag slecht bericht van advocaat en in plaats van vroeg naar bed te gaan, ik had al wat ingenomen, de hele avond bezig geweest om van alles uit te zoeken en uit te werken.
Het is ook zo oneerlijk. Doe het voor jezelf en voor de kinderen. Sterkte.

En weer tornen aan mijn uren

Nu weet ik waarom ik zo'n slecht voorgevoel had. Mn ex wil de kinderen n dag later pas brengen. Dus ipv 6 dagen per maand nu 5 1/2 dag vd maand dat ik ze mag zien. ' anders heb ik niks aan de laatste dag van mijn vakantie!' Was zijn verweer. Nou dat doet ie dat maar in de andere 24 dagen in de maand dat hij de kinderen heeft.

Zelfs zelfmoordhulplijn snapt t

Heb net met de zelfmoordhulplijn gesproken en zij snappen best dat t niet meer hoeft voor mij. Dat ik aan t einde van mijn latijn ben door alles wat er gebeurt is. Denk je ergens hulp te krijgen......... Jank al uren....

Jij moet naar de dokter Doenja

Nu gaan bellen!

Doenja

Bel chat of mail met korrelatie

De oplossing voor jouw verdriet zit in jezelf en niet daar buiten.

JE MOET JEZELF HERPAKKEN Doenja.

met behulp van de hulp van buiten(huisarts, hulpverlening, vrienden, familie,)

Als ik jouw draadje zo lees dan klink je ontiegelijk gebroken en moedeloos.
Praten over je verdriet en zorgen helpt enorm.

Een gesprek hoeft niet altijd te leiden tot een oplossing. Maar t kan wel leiden tot het gevoel en gedachte :
ik word serieus genomen,
ik word gehoord,
ik kan mijn verhaal kwijt
Ik kan bij iemand terecht die onvoorwaardelijk naar mij luistert.

Je hebt nu een luisterend oor nodig, want dat is vaak wat mensen willen die zelfmoord neigingen hebben.
"Luister" naar me , dat is wat ze willen. En de hulpverleners zijn er daarvoor, ze zijn opgeleid en ze worden betaald om naar jou te luisteren.

Maak er dan gebeuik van.

Praktische oplossingen komen daarna wel. En dan ga je ook anders om met 5 1/2 uur.

NU voel je je verraden en oneerlijk behandeld.

Been there done that

Iedereen waar ik mee praat kan me niet helpen. Ook korrelatie niet. Na zoveel tijd moeten ze de verbinding verbreken. Ik wil dat dit onrecht stopt. Mn ex heeft door leugens alles voor elkaar gekregen.
Telkens als ik erover praat wordt de pijn erger. Geen haar op mn hoofd die er aan denkt om afstand te doen vd zes dagen per maand. Ik ben al 3 1/2 jaar bezig en heb vooraf voorspeld dat dit ging gebeuren en niemand geloofde me. Ik ben mn kinderen al een jaar kwijt. Een jaar waarin ik ze 12 x 6 dagen plus de helft vd vakantie's heb mogen zien, maar slechts 80% is uitgevoerd. En dat allemaal omdat ik aangifte tegen mn ex heb gedaan. Dit is hoe t recht in NL werkt.
Ik hoef niet naar de huisarts voor pillen of praten. T lost t probleem niet op. Het gaat om de situatie.
Ik wacht op de dag dat er een persoon op staat en roept; dit kan en mag zo niet en ik ga er nu wat aan doen.

Doenja

Dat toren. aan uren ken ik ook, Al is het maar n kwartier ze willen pakken wat ze kunnen pakken, niet om die uren maar om jou te raken.
Zo min als mogelijk communiceren met ex. Wat betreft die uren en zijn vakantie, die uren die staan. Mijn ex beeft een marge van n half uur, is zij of kind er niet bel ik de politie, haar vader. Ik stuur haar n mail waarin ik de situatie beschrijf en hoe ik dat ervaar, en ik stuur dat naar iedereen om haar heen.
Deze mensen kunnen vaak zo handelen omdat ze het buiten het zicht doen, imago, gezichtsverlies is erg belangrijk. Ik sluit ook altijd af dat het haar keuze is en dat mijn mail een gevolg is van haar handelen.

Verder raad ik je aan om het boek "destructieve relaties op de schop" van jan Storms aan te schaffen. Ik weet zeker dat je hier heel veel herkenning in zal vinden, (ik kreeg er kippenvel van) er staat ook in hoe je met dit soort mensen om moet gaan, moeilijk om toe te passen maar ik ben nu bij tip 4 (van de 20 geloof ik) en ik kan je zeggen het heeft bij mij de verandering teweeg gebracht.
Wat deze mensen willen is jouw totale vernietiging, door n zelfmoord van jou heeft hij z'n doel bereikt, tot in den top, en dat gunnen we hen toch niet? Dat succes gun je hem toch niet?
Iemand zei mij ooit: de beste wraak is succes, het klonk als een onmogelijk iets maar het lukt, soms niet maar de pieken worden steeds hoger. Ik heb geloofd in rechtspraak, jeugdzorg, Rvdk. Noem ze maar op, ik wil er niks meer mee te maken hebben, ik doe het wel zelf, op mijn manier of men bet er nou mee eens is of niet en die gedachte geeft mij zoveel kracht, n jaar geleden had ik mij dat niet kunnen voorstellen, geloof mij.
En mensen vinden mij raar, vreemd, een schreeuwerd, noem maar op maar mijn doel contact met de kinderen is bereikt, nog niet optimaal maar het is er (weer) kartonnen doos voor leger des Heils (haar doel) 29 aug is overdracht van woning maar loopt niet zoals zij het zou willen, ik krijg iig mijn deel, gaat ze over die datum heen elke dag €200 extra, van mij mag ze. Ik heb uitzicht op kopen van AppRtement waar ik nu in woon ( dus ipv kartonnen doos nu betonnen doos) wat ik maar zeggen wil, maak die omslag, schop hem tegen de kloten en gun hem niet het succes door jouw ondergang

Doenja

"Iedereen waar ik mee praat kan me niet helpen. "

Dus moet JIJ jezelf helpen!
Jij bent degene waar je het van moet hebben, die altijd JOUW belang voor ogen heeft, die het beste met jou voor heeft en JIJ bent het die kracht in zich heeft en je kan jezelf dus met die kracht helpen.

"Ik wacht op de dag dat er een persoon op staat en roept; dit kan en mag zo niet en ik ga er nu wat aan doen."

Die gaat er niet komen vermoed ik. Het is een ingewikkelde situatie waarin anderen jou niet goed kunnen helpen.
Dus die persoon die op staat.... dat moet jijzelf zijn!

Het klinkt misschien zweverig in je oren, maar het is wel waar.

Kan ik uit ervaring zeggen, na een geweldig coachgesprek van iemand die mij dit inzicht heeft gegeven. Heeft veel bij mij teweeg gebracht en een neerwaartse spiraal (bij mij o.m. in mijn relatie) doorbroken.

Ik wens je heel veel sterkte, zoek een goede coach of therapeut (ik hoop dat het lukt, weet ook dat dat moeilijk is en als je geen geld hebt, ben je afhankelijk van GGZ en moet je geduld hebben). Maar vraag dus toch via de huisarts om hulp!

En ga in de tussentijd boeken lezen die je kracht in jezelf geven, je niet afhankelijk laten zijn van je vreselijke ex en de situatie.

KARMA

Wow wat een heftig stukje Eddeped en wat een boosheid! Ik snap de frustratie, machteloosheid en het verdriet, ook van Doenja. Ik denk dat er nog veel te lezen valt in je boek.....Ik geloof in KARMA. Sterkte!

Wat eddeped bedoeld

Dat wat eddeped noemt bedoel ik met herpakken.

Dmv vrienden, familie, acties, praten, hulpverlening, juridisch hulp, kennis opdoen(lezen), positieve ommekeer(jezelf sterker maken)

T gaat echt lukken Doenja.
Succes is definieerbaar en meetbaar.

Nee durven zeggen is al een succes en overwinning.
Al stuur je een email naar ex " Ik accepteer 5 1/2 niet " geeft al kracht.
Geloof erin.

Wat is zij pijnpunt? Schop onder die kloten
Soms helpt oog om oog tand om tand

Jezelf helpen

Och Doenja, ik voel je wanhoop van het scherm spatten. Maar ik ben het met de vorige schrijvers eens, je kunt niet gaan zitten wachten op 'iemand' die al je problemen oplost. Zo iemand is er niet, erop gaan zitten wachten verlamt je. En je hebt al je kracht nodig om hier zelf (!) uit te komen. Maar dat kan je! Echt!

Ga naar de huisarts en ga op zoek naar een goede coach zoals Even ano nu al schreef. Iemand die jou kan helpen de kracht in jezelf te vinden. Je hebt je lief, iemand die jou steunt en van je houdt, dat geeft ook kracht als je die zelf even niet meer hebt.

Ik voel ook wel wat voor de aanpak van Eddeped, blijf op je strepen staan, laat de omgeving van ex weten wat hij doet door mailtjes/appjes op het moment dat er wat gebeurt. En houd voet bij stuk over die uren. Niet alleen die voor de vakantie, waar je net over schreef, maar als er een omgangsregeling is vastgelegd bij de rechter moet ook hij zich eraan houden. Steeds opnieuw aan de bel trekken als hij ervan afwijkt.

En wees lief voor jezelf. Het is heel belangrijk om echt te voelen dat je het goed (genoeg) doet, je doet je uiterste best. Wees mild voor jezelf, dat dingen niet gaan zoals je wil of dat je het niet voor elkaar krijgt dingen te veranderen is heel naar, daar mag je boos en verdrietig over zijn, maar niet op jezelf. Heb mededogen en compassie voor jezelf. Dat geeft je ook veel rust, heb ik ervaren. En die rust zorgt er weer voor dat je je beter kunt focussen, beter slaapt waardoor je meer energie krijgt. Kortom, daardoor kun je langzaamaan uit het dal klimmen. Heel veel sterkte.

met iedereen al gesproken, wordt alleen maar erger

Ik heb al met zoveel mensen en instanties en artsen en therapeuten en stichtingen gesproken en niemand kan wat doen of durft wat te doen. Het wordt alleen maar erger, elke keer voel ik me zooooo machteloos, en zoooo in de steek gelaten, dat ook die laatste strohalm die ik vastgreef te vergeefs was. Dan voel ik me dagen zo verdrietig dat ik zelfmoord nog als enige uitweg zie. Iedereen is dan van het probleem af. De wet is niet ingespeeld op deze situatie. Iedereen gelooft de leugens van vader, terwijl het percentage vrouwen wat liegt over huiselijk geweld volgens onderzoek slechts 1% is. Men denkt dat ik die 1% ben.........

Het probleem blijft

Alleen jij bent er dan niet meer.
Als ik je berichtjes zo lees loop je vast op het feit, dat er sprake is geweest van huiselijk geweld van je partner. Jij hebt daarover aangifte gedaan bij de politie. Er was blijkbaar een getuige, ik denk dat die getuige ambtshalve daarmee te maken had, of familie was. Je had gehoopt op een rechtszaak, waarbij die getuige zou vertellen wat er gebeurd was, de rechter jou zou geloven en je man zou straffen. Stel dat dat zou gaan gebeuren, zou je dan van veel machteloosheid verlost zijn?

De rechtszaak moet nog komen, begrijp ik, maar het is helaas zo dat de kans is groot dat je niet de rechtvaardiging krijgt waarvan jij denkt dat je die verdient of nodig hebt, omdat het te vaak zo is dat het niet duidelijk is wat er is gebeurd, of niet duidelijk wat de aanleiding was, of wie wat heeft gedaan, gezegd etc. Het is helaas zo, dat er veel vaker aangifte wordt gedaan in echtscheidingssituaties, ook van seksueel misbruik, en dat het (volgens een politie-agent) in 97% van de situaties gaat om een valse aangifte of een aangifte die niet bewezen kan worden.
Ik ben betrokken geweest bij een aangifte van huiselijk geweld, waarbij iemand foto's had van de verwondingen en een vader van de dader die voor de vrouw wilde getuigen, maar ook die zaak is geseponeerd, omdat er de verdenking was dat de vrouw andere belangen had om juist op dat moment aangifte te doen (verblijfsvergunning).
Huiselijke situaties zijn vrijwel altijd zo complex, dat niemand zijn handen daaraan wil branden.

Ik schreef eerder: kijk naar de dingen die je niet kunt veranderen en accepteer dat, neem de tijd om daarover te rouwen. ik denk dat dat jouw gevoel van rechtvaardigheid is en de rechtszaak waar je zoveel van verwacht. Mensen hebben in mijn moeilijke periode heel vaak tegen me gezegd: gelijk hebben en gelijk krijgen zijn niet hetzelfde. Ik heb me daar heftig tegen verzet, maar nu ik beter in mijn vel zit accepteer ik het, omdat het omgekeerd ook waar is: jouw ex denkt dat hij het goed voor elkaar heeft en naar de buitenwereld zal dat ook zo lijken, maar jij weet waartoe hij in staat is. Zijn gelijk zal hij nooit krijgen. Bereid je erop voor dat de rechter jou geen gelijk zal geven, maar dat dat niet wil zeggen dat je geen gelijk hebt.

Ga dan niet meteen zelfmoord plegen, want dat zal er niet toe leiden dat de mensen zeggen: oh, ze had toch gelijk. Er is dan alleen iemand verloren gegaan, die weet dat de medaille een keerzijde heeft.

Je hoeft je ex vervolgens daarmee niet steeds te belasten, zoals je gemerkt hebt zijn er nog teveel mogelijkheden voor hem om jou pijn te doen. Zelfs die halve dag van de kinderen. Denk even rustig na. Heeft het te maken met vakantie? Kun je die halve dag aan hem laten en later een andere dag terugvragen? Kun je daar stoïcijns in worden, in die zin dat het je ogenschijnlijk niet raakt, dat je van de kinderen houdt of ze er nu wel of niet zijn, dat hij jou daarmee ogenschijnlijk niet kan pakken? Je hoeft daarvoor niet dood te gaan, als je maar naar buiten toe een ogenschijnlijke rust en acceptatie uitstraalt.

Zo kun je wellicht de angel halen uit datgene waar jij het meest wanhopige van wordt, zonder dat je het kunt veranderen.

Tsjor

Ja maar Doenja

Ik wil echt heus niets afdoen aan de ellende waar je in zit. Maar zoals je zelf al zegt, en wij hierboven ook, iemand anders kan niets voor je DOEN, in de zin van de problemen voor je oplossen. Dat idee, die hoop, moet je loslaten. Focus je op het zelf overeind blijven, dat is de eerste stap. Ik zeg niet dat je niet moet blijven vechten voor je rechten als moeder, voor je kinderen, maar ik denk dat de enige manier om voor nu wat te veranderen ligt in de manier waarop jij ernaar kijkt veranderen. In die zin de situatie accepteren. Niet steeds maar naar een andere instantie/hulpverlener kijken in de hoop dat die de situatie kan veranderen, maar naar een instantie/hulpverlener gaan in de hoop dat die aan jouw gemoedstoestand iets kan helpen veranderen. Maar nogmaals, het moet vooral uit jezelf komen.

Natuurlijk voel je je machteloos, in de steek gelaten, boos en verdrietig. Maar voor nu denk ik dat je die gevoelens moet leren accepteren, en dan kun je van daaruit weer verder. Dat geeft je namelijk innerlijk meer rust en kracht en dat zorgt dat je helderder kunt denken, en dus misschien gerichter actie kunt ondernemen. Nu is er alleen wanhoop, en dat vreet energie, die je dus niet ergens anders voor in kunt zetten.

Ik hoop dat je langzaamaan kunt voelen en begrijpen wat wij hier volgens mij allemaal bedoelen, dat je nu eerst voor jezelf mag (moet?) zorgen, terug naar de basis, en dat ben jij.

Slachtoffer rol - smartdoelen

Doenja je zit min inziens nog heel erg in een slachtoffer rol. En daar is niks mis mee. Je mag je zo voelen. Dat gevoel van machteloosheid, geen kant op, gesloten deuren is inherent t aan zo'n situatie. Is t onlosmakelijk met elkaar verbonden. En je hoeft niet bij de pakken neerte zitten.

Wordt actiever , werk naar herstel dmv smartdoelen.
Maak smart doelen om je aandacht van de pijnpunt weg te halen.
Zoiets als binnen ....weken/maanden ;
- heb ik een email adressenbestand gemaakt van ex
- heb ik op chronologisch volgorde de wandaden van ex in een email opgesteld en naar zijn contacten verstuurd
- heb ik namen en telefoonnummers van goede advocaten verzameld mbt deze kwestie
- heb een vaste of aantal "praatpaal(palen)" geregeld waar ik op terug kan vallen
- heb ik een vakantie/weekendje weg of iets anders voor ons gezin geboekt
- heb ik een goed boek of boeken gelezen omtrent eigen kracht
- heb ik minimaal een leuke nieuwe activiteit gedaan voor mijzelf
- start ik met een logboek/dagboek met alle details voor mijn kinderen
- elke keer als ik mij somber voel schakel ik mijn praatpaal in
- heb ik informatie verzameld over onrecht van vecht scheiding

Zo kun je tig dingen bedenken om niet bezig hoeven te zij met negatie zaken, maar toch een positieve wending maken

Ander probleem

Er is een ander probleem waardoor je wanhopig wordt, wat je wel aan zou moeten kunnen pakken en dat is het financiële deel. Ik weet niet of je daarover gesproken hebt met de sociale raadsvrouw, zij zou de weg moeten weten naar schuldhulpverlening of een ander loket binnen de gemeente. Misschien zijn er wel buddy's
Dit is een van de meest konkrete problemen die je aan kunt pakken, maar als je je slecht voelt is dat juist het meest ellendige om aan te beginnen. Waarvoor wilde ze een brief schrijven? Misschien was het toch wel goed als ze dat zou doen, alleen was het blijkbaar een te kleine stap voor jou. Maar je zult het moeten hebben van kleine stapjes. En negen van die kleine stapjes leveren niets op, maar het tiende blijkt eindelijk de goede kant uit te leiden.
een zo'n stapje is het volgende: je kunt ook kijken of een schuldhulpmaatje iets voor je is, ligt eraan of jouw gemeente dat heeft. Je kunt dat nakijken op deze website: https://uitdeschulden.nu/ik-heb-hulp-nodig/
Een ander stapje: en dan is er altijd nog de huisarts met iets tegen depressieve klachten of behandeling voor posttraumatische stresstoornis (dan blijven je gedachten op één punt hangen, zoals vroeger op een kapotte elpee, steeds dezelfde groef. Ik ben daar uit gekomen met iets als EMDR)
Een ander stapje: hier blijven schrijven.
Nog een stapje: van al die mensen die je gesproken hebt, waarbij je geprobeerd hebt om gelijk te krijgen in je gevoel van rechtvaardigheid, is er dan niemand die jou met iets anders wil helpen, een appel en een ei bijvoorbeeld. Schroom niet om hulp te vragen bij kleine stapjes.

Tsjor

heb er wat aan

Ik heb wel wat aan de adviezen van Tsjor en Pennestreek. Ik zie trouwens minder in het advies van Moedeloos/hoopvol dat ik alle contacten van mijn ex moet bestoken met zijn wandaden. Moddergooien is nooit de oplossing en geeft ook weinig voldoening.
Ik merk dat ik teveel blijf verzanden in t zoeken naar juridische aanknopingspunten om de strafzaak nieuw leven in te blazen.
Wat Tsjor zegt, vind ik zo erg he, dat in huiselijk geweld zaken meer dan 90% wordt geseponeerd. Wat een onveilig land leven we in! T maakt dat ik erg de neiging voel om mijn ex maar te mishandelen. Want dan wordt die zaak ook geseponeerd, handig lijkt me dat. Maar ja, ik ben lichamelijk niet sterk, en hij is heeeel sterk. En dan denk ik weer, shit, dat kan ook al niet.
Die iemand anders die iets voor me kan doen, bedoel ik bijvoorbeeld een advocaat mee. Ik ben er pas sinds kort achter dat mijn echtscheidingsadvocaat daar niet voor is. Ik heb een advocaat nodig gespecialiseerd in strafrecht! En dan word ik weer boos op mezelf dat ik dat niet weet, of waarom heeft mn andere advocaat mij dat niet gezegd?

Mijn boosheid zou voor een heel stuk verdwijnen als mijn ex veroordeelt wordt voor hetgeen hij gedaan heeft, de leugens die hij en zijn moeder tegen mijn kinderen hebben verteld dat ik, de moeder, alles verzonnen heb en hem zomaar in de gevangenis heb gegooid, en als ik mijn kinderen 50% van de tijd mag zien. En dat laatste lijkt me totaal niet onredelijk, maar door schulden ben ik gedwongen buiten de regio te gaan wonen. Hierdoor zijn ze toegewezen aan vader (er is een huis waar overigens de kinderen ook hun plek hebben, 6 dagen per maand, en het prachtig en ruim en heerlijk vertoeven is, sterker nog, vanuit dat huis verhuur ik ondertussen B&B kamers......)

Zelf beslissen

Uiteraard moet je zelf kijken wat je ermee doet, maar ik vind de adviezen van moedeloos ten aanzien van je ex puur gif, daar word je zelf volgens mij alleen maar ziek van.

Tsjor

Vandaag

Oké, een dag tegelijk. Wat wil je vandaag doen. Doe in elk geval de dingen die moeten:

- aankleden
- eten
- 30 minuten buiten lopen
- iets opruimen of schoonmaken, al is het maar de afwas.

Een ding wat je niet wil doen, maar wel zou moeten doen, je kunt kiezen uit:
- rommel opruimen
- mensen van de rekening bellen dat je niet kunt betalen
- de sociaal raadsvrouw bellen dat ze die brief toch maar moet schrijven
- de huisarts bellen voor een dubbele afspraak
- ik weet niet of je werkt of werk moet zoeken, dat is overigens wel weer een heel ander pittig verhaal, dus wellicht even uitstellen als dat kan.
(- .....)

Tsjor

Iets minder erg

'Wat Tsjor zegt, vind ik zo erg he, dat in huiselijk geweld zaken meer dan 90% wordt geseponeerd.' Nou ja, ik vind het iets minder erg, want in mijn situatie betrof het een pleegdochter die aangifte had gedaan vanwege seksueel misbruik door mijn ex (toen nog man). Dat is een serieuze politiezaak geworden, maar gelukkig bleek uit de verhoren dat haar verhaal echt onmogelijk was, niet een beetje, maar echt. Die zaak werd dus gelukkig geseponeerd. ook al blijf je dan met hetzelfde nare gevoel zitten: er is weinig te doen tegen valse aangiftes en die richten ok heel veel schade aan.

Maar ik zie in je verhaal ook wat lichtpuntjes, met name dat je een goede plek hebt voor je kinderen in die 6 dagen; dat er in principe een verdeling van 50/50 is, maar dat het om praktische redenen niet mogelijk is. Dat maakt de situatie wel iets acceptabeler, niet minder pijnlijk, maar wel wat acceptabeler.

Een advocaat voor scheidingszaken is civiel recht, een probleem tussen twee burgers. Aangifte doen wegens mishandeling is strafrecht, dus dat is inderdaad een andere advocaat. Ik zou er niet teveel geld aan uit gaan geven. Ooit op een dag komen je kinderen toch wel meer t weten over jouw verhaal, zeker als ze je dan hebben leren kennen als iemand die niet rancuneus terugkijkt, maar vooruit kijkt naar de toekomst. Voor mij was heel belangrijk het moment waarop mijn dochter zei: mamma, ik ben zo blij dat je weer kunt genieten (ik had voor mezelf de televisie opgeëist om schaatsen te kijken).
Mijn moeder is nu aan de laatste fase van haar leven begonnen. Ze is weduwe geworden na 7 jaar huwelijk, waarin 5 kinderen geboren zijn. Ze heeft een paar jaar gerouwd, maar daarna heeft heeft ze besloten dat ze haar leven zelf zou dragen, ook niet op de schouders van haar kinderen zou leggen. Ze is gaan studeren en heeft tot haar pensionering fulltime gewerkt, naast de zorg voor ons (wat toen gelukkig nog mogelijk was dankzij de weduwe-uitkering die je mocht houden, ook als je inkomen had). Het roept bij ons vooral een gevoel van trots op. Ik hoop dat jouw kinderen later ooit ook trots kunnen zijn op jou.

Tsjor

ben nog instaat tot dingen

Ik heb me aangekleed, en net make up op gedaan. Dat is voor mij altijd het teken dat ik de dag tegemoet wil treden. Huisarts gebeld, maar tot 3 uur vanmiddag enkel spoed of herhaalrecepten....Dus heb er niks aan.
Heb wel iets gegeten. Ik werk thuis in mn eigen zaak, kan me er niet toe zetten... Ben overigens vorige week nog tegen een vacature aangelopen, 18 uur, met een salaris waar ik alleen de schulden van af kan lossen, en niet eens de auto kan betalen die ik nodig heb voor het werk. Kan je zeggen, dat ik dan meer verdien met mn eigen bedrijf. Veel meer, en ik bouw nog iets op, want t gaat telkens omhoog.
De brief is al geschreven door de sociale raadsvrouw. Is al verstuurd. Drie regels..... pffff net of ik dat niet kan!
Check
check
check

Inderdaad, gif zoals Moedeloos aanraad vergiftigt jezelf. Maar ik denk soms wel aan hele gemene dingen die ik kan zeggen tegen mijn ex....iets over z'n sexuele problematiek zullen we maar zeggen

Verkeerd

Sorry dat t verkeerd is overgekomen.
Ik haakte even in op het voorbeeld van eddeped , dat hij de omgeving informeert.

T ligt aan hoe je t brengt. Als je de inhoud puur zakelijk kunt houden dan hoeft t geen gif te zijn. Integendeel, t kan de gedachten ontgiftigen bij de ander.
Bijv. Je zou vandaag de kinderen om 13.00 uur brengen. Je bent om 15.00 uur gekomen zonder opgaaf van redenen.
Zo'n omschrijving vind ik persoonlijk informatief. Dat de ander niet bestookt wil worden, is een ander verhaal.

Dus nogmaals van mij hoef je dat voorbeeld niey te gebruiken. Ik haakte in op een ander posting.

Moddergooien

Mailtjes van ex doorsturen is geen moddergooien. Moddergooien is dingen de wereld omslingeren die niet waar zijn of sterk overdreven. Je moet je ex als een klein kind gaan zien, en hoe behandel je een klein kind? Die confronteer je soms met de eigen daden.

Kleine stapjes

Dat zijn toch de kleine stapjes die je nodig hebt. Ik kan me best vorstellen dat zo'n gedachte over de zoetheid van wraak kunnen nemen je even aanvliegt, maar als je die weg in slaat raakt je eigen ziel vergiftigd, het lost niets op. Je hebt nu oplossingen nodig, of in elk geval kleine stapjes in de richting van een oplossing.
Na 15.00 uur de huisarts, toch nog eens kijken naar die sollicitatie. Misschien ook kijken naar private lease voor een auto, of een auto lenen van iemand uit de buurt, of greenwheels. Ik zou zeker ook even kijken naar zo'n schuldhulpmaatje of mogelijkheden van de gemeente voor schuldhulpverlening.
Voor een B&B heb je kwaliteiten nodig, zoals gastvrijheid, een goede smaak, zorg voor de ruimtes. die kwaliteiten heb je in elk geval blijkbaar. Daar kun je wellicht iets mee.
Oh ja, een rechter die een uitspraak gaat doen over mensen die tegen elkaar liegen, dat heb ik nog nooit gehoord. Pastoors deden dat vroeger in de biechtstoel: je mag niet liegen; en dan zoveel onze-vaders als boetedoening.

Tsjor

Eddeped

Het lijkt mij verstandiger om je ex te zien als je ex, dus verleden tijd, iets van vroeger, niet meer op tevoeden, geen invloed meer op etc. etc. Wat jij doet vind ik vreemd, je mobiliseert de omgeving in jouw strijd, voor jouw gelijk. En je denkt dat je daardoor een paar zaken hebt kunnen oplossen. Misschien is dat zo in jouw specifieke situatie, ligt eraan hoe de verhoudingen zijn tussen de mensen naar wie je de emails stuurt, je ex en jou. Maar het lijkt mij afschuwelijk als dit een algemeen recept wordt om exen te dwingen te doen wat jij wil.

Tsjor