Tips en advies gevraagd omgaan met ex

Inderdaad

Stel die data gewoon niet ter discussie en ga er ook niet op in.
Echt, je krijgt alleen maar gedoe. Het is veel prettiger als je dat met rust laat.

Stel je zoon is jarig op een dag dat hij bij jou is. Nou, prima toch? Maar wat als moeder en/of zoon gaan vragen of de dag niet veranderd want zoon (of moeder) wil hem graag op de dag zelf?

Helemaal nergens voor nodig een vragen om gedoe! Elke dag om een verjaardag te vieren is goed. Laten ze het bij moeder vieren op een van haar dagen en vier het bij jou op de dag zelf.

Lievere koekjes worden niet gebakken want het eindigt 'in tears'.

Doe het gewoon niet. Geef die flexibiliteit niet. Best lastig voor jezelf ook wel. En kun je een keer echt niet zelf vanwege een dringende reden, vraag het niet aan je exvrouw!
Vraag het aan je ouders.
Probeer zoveel mogelijk tegemoet te komen aan het verzoek van je exvrouw om je zoon persoonlijk te halen of te brengen. En anders geef je door dat je ouders dat doen, je vraagt het niet je stelt het. En houdt rekening ermee dat het feest dan niet doorgaat, maar dat is overmacht.
Maar ga niet met haar onderhandelen of zij je tegemoet kan komen en ergens anders gaat zij je weer voor het blok zetten.

Niet onderhandelen. Los het zo goed mogelijk op, zonder overleg, binnen de kaders.
Perfect wordt het nooit.

AnneJ

Ik snap wat je zegt, alleen er zit een nuance in.
Ze is voor het eerst met zijn verjaardag toevallig bij mij, mijn ex heeft al met mijn zoon overlegd of dat hij zijn verjaardag niet liever bij men ex zou willen..snap je het verhaal is net andersom.

Pakjes avond is hij volgens convenant bij mij, vandaag vroeg hij in de auto of dat hij dan bij mama kon zijn.
Ik ben de gene die moet schikken omdat mijn kind dit aan mij vraagt op dagen dat hij eigenlijk hier zou zijn.
En doordat hij dat vraagt heb ik het gevoel dat ik het niet kan weigeren.

Rode krullenbol

Overduidelijk dat je mij niet kent

Weigeren

"En doordat hij dat vraagt heb ik het gevoel dat ik het niet kan weigeren."

Voor je eigen rust en die van je kind kun je dat beter niet doen.
Hij krijgt snel genoeg door dat je vasthoudt aan de agenda. En dan houdt het vragen op een gegeven moment wel op. Ja, tenzij je denkt dat moeder er achter zit, maar ook dan kun je dat zeggen en gebrek aan succes zorgt dat het stopt.

Leg het uit aan je kind: we houden ons aan de vaste afspraken over de dagen, dat is rustiger en makkelijker en komt er geen ruzie. Iedereen heeft altijd meer afspraken, ook werk en vrienden, en steeds veranderen in de agenda is onrustig en niet nodig.

En leg het uit: als Sinterklaas je toch wat wil brengen bij mama dan krijg je dat later wel maar Sinterklaas komt eerst bij papa. Verzin iets.

Wij vierden het altijd in het weekend op die leeftijd, op een ochtend zodat ze er ook de hele dag mee konden spelen.

En ik had een hele dysfunctionele man maar toevallig is het nog heel vaak gelukt om pakjes samen te doen, soms ook nog met opa en oma erbij.

En anders was het een keer bij hem en een keer bij mij.

Gedoe

Misschien ben je bang voor gedoe als je weigert maar je hebt al gedoe. Of je door de kat... enzovoort.
Leg het uit aan je zoon: we gaan niet meer veranderen, je hebt dagen bij pappa en dagen bij mamma en dat blijft zo.

Je kunt plannen bij pappa als je bij pappa bent en je kunt plannen bij mamma als je bij mamma bent.

Sinterklaas

Ik zie dat Sinterklaas op een zaterdag valt.
Nou, leuk toch? En dan vier je het samen met je nieuwe vrouw en met je zoon op zaterdagochtend, een uur of 10 of 11 begint het.
En vraag dan ook je ouders op de koffie. Die vinden het vast leuk om een kind met een blij snoetje door een cadeautje te zien. Misschien willen ze wel een spelletje met hem doen, als je een spelletje als cadeau geeft.
Heb je wel een zak voor de cadeautjes? Heb je al cadeautjes? Begin nu met verzamelen. En je ouders kunnen ook wat in de zak doen als ze willen.
Je zet de zak buiten en laat een van de volwassenen stiekum even aanbellen terwijl jij je zoon afleidt met limonade inschenken of zoiets.

Lastig!

Wat lastig en zwaar!
Je kunt helemaal niks, behalve je heel zwaar trainen in je niet gek te laten maken...
Voordeel daarvan is dat je daarmee echt wel een heel goed voorbeeld kunt worden voor je kind (want je kind zal ook heel wat te stellen gaan krijgen) en daarbij kun je een veilige haven worden en blijven voor kind!
Serieus, hoe instabieler je ex is, hoe meer jij zult moeten investeren om te kunnen compenseren.
Nu kun jij dat ook wel want met zo weinig zorg heb je genoeg tijd om zelf goed voor je zelf te zorgen en bij te tanken.

Wat ook kan

De afgelopen jaren heeft hij Sinterklaas bij zijn moeder gevierd, toch? Dan heeft hij dus nog geen beeld bij 'Sinterklaas bij papa'. Maar hij weet wel wat hij zich moet voorstellen bij 'Sinterklaas bij mama'. Dat zal achter zijn vraag zitten. Dar kun je bij je antwoord rekening mee houden.

Bernie

Hi Bernie,

Wat ik heel erg merk is dat ik nogal snel in de frustratie schiet zodra er een mail voorbij komt of mijn zoon iets zegt wat ik niet kan plaatsen bij een 6 jarige.
Dat vind ik het moeilijkste richting hem.
Gisteren toen ik hem ophaalde was zo'n moment daar waarbij ik met tranen in mijn ogen naar huis ben gereden. Ik heb dan heel veel moeite met het niet zeggen wat ik denk maar weet dat dit voor ons beter is.

Hij heeft niks aan die spanning of een gefrustreerde vader.

@Sol, uiteraard hebben we hier ook gewoon Sinterklaas gevierd maar dan op een andere dag wat gewoon hartstikke leuk was.
Nu is het toevallig 5 dec in een weekend dat hij bij ons is.
Daardoor vroeg hij gisteren of hij dat bij mama mocht vieren evenals zijn verjaardag die toevallig op een studiedag is.

Hij geeft aan dat hij van mama mag kiezen en dat dit zijn keuze is.

Als toevoeging de vraag

Gezien hij dit verkondigd als zijnde zijn keuze neig ik juist te zeggen sommige dingen zijn grote mensen dingen (afspraken) en daar willen wij ons aan houden.

Afschuwelijk

Ik lees je verhaal als een voorbeeld hoe het mis kan gaan met een scheiding en een uitgeschreven ouderschapsplan. Alles staat erin, elk detail, dus ook over elk detail kan ruzie gemaakt worden.

Dat de verdeling zo heeft uitgepakt, dat jij volledig voor de financiële basis moet zorgen en zij volledig de zorg voor jullie kind op zich heeft genomen is iets wat in het verleden, gedurende de relatie, zo is gegroeid.
Het is niet zo dat werk en zorg niet goed te combineren is, maar dan had je zelf andere keuzes moeten maken, keuzes die betrekking hebben op de school van je kind, de plaats waar je woont en de mogelijkheid van naschoolse opvang bijvoorbeeld. Tijdens de scheiding had je daar andere afspraken over kunnen maken: je zoon blijft bij jou in jouw huis voor 50% en zij had dan de keuze kunnen maken om in de buurt te blijven wonen, bijvoorbeeld.

Ik noem deze punten om je te laten zien dat er vanuit het verleden bepaalde keuzes zijn gemaakt, waardoor de situatie is zoals die nu is.

Na de scheiding zijn jullie allebei met het convenant omgegaan als een wapen om elkaar in bedwang te houden. Zij stelde 'eisen' aan jou toen je een nieuwe partner kreeg. Om geen ruzie te maken ben je daarop ingegaan, maar vervolgens wel boos over wat er daarna gebeurde en de eisen die zij vervolgens stelde.
Maar mij viel ook dit op: 'Toen ik haar confronteerde gaf ze toe.... ' Dat ging dan over haar eventuele relaties. Het woord 'confronteerde', gevolgd door iets wat lijkt op het afdwingen dat zij de waarheid zou vertellen (over iets wat in haar leven gebeurde) dat laat zien dat jullie beiden een verkeerd beeld hebben van hoe je om moet gaan met een convenant na de scheiding. Het is geen dwangbuis waarmee je elkaar in bedwang kunt houden, het is geen basis om elkaar 'de waarheid' te laten vertellen, het is geen weg om invloed uit te oefenen op elkaar.

Kun je dat nu nog veranderen? Ik vermoed dat het van haar kant uit moeilijk zal zijn. Zij zit de hele dag thuis met niets anders in handen dan het kind en het convenant en geen enkele andere afleiding dan het op een weegschaal leggen van jouw gedrag. Dat gecombineerd met een niet zo sterke psychische conditie en geen verder toekomstperspectief maakt het lastig voor haar om deze ingezette weg los te laten.
Jij vindt het moeilijk om het los te laten, omdat je denkt dat je op deze indirecte manier (via controle op haar) nog goed voor je kind kunt zorgen.

Het verhaal van Mark laat goed zien waar het fout kan gaan. Jullie blijven allebei gefocust op elkaar, onder het mom van de zorg voor je kind, maar daar raakt je kind in vermalen. Dat risico los je nu op door het deels bij de school neer te leggen. Iemand anders adviseerde hulpverlening voor je kind, dat zou ik niet doen, een kind van 6 al in de hulpverlening, dan ben je op 6-jarige leeftijd al een probleemkind.

Wat betreft je kind zou ik naar het verhaal van Mark kijken: kinderen moeten leven met de situatie waarin wij ze zetten, kinderen ontwikkelen zich nog en kinderen kunnen heel flexibel zijn. Nu is het enige teken van een mogelijk probleem dat het kind dingen zegt die moeder blijkbaar tegen het kind zegt en dat die dingen jou verontrusten. Maar je kunt niet via de school of via hulpverlening daar greep op krijgen. Let goed op je kind, je kind moet daarmee leren omgaan. Ja, dat is een groot probleem voor het kind, maar dat wil niet zeggen dat het kind daar geen weg in zal vinden. Steun je kind maximaal in het omgaan met die problemen, vooral door vertrouwen uit te spreken. Als het kind op zondagavond naar moeder wil, dan is een rit van 3 kwartier niet het grootste probleem. Leg die last dan ook niet op de schouders van je kind. Dat de situatie zo lastig is voor je kind komt door alle beslissingen uit het verleden, nu is het zaak daar zo ontspannen mogelijk mee om te gaan. Verantwoord ouderschap vraagt dat je dingen doet voor je kind omwille van je kind, ook al kost het je moeite, tijd of geld. Steun je kind dus volop in de moeilijke afwegingen die het kind maakt.

Kun je de modus waarin je ex en jij elkaar nu gevangen houden nog veranderen?

Ik deel het advies van het stoppen met overleggen volop. Dat wil niet zeggen dat je elkaar gaat negeren, maar ga niet elk akkefietje voorleggen, controleer haar niet, ook niet via je kind, maak geen discussies over interpretaties van het convenant, laat niet je eigen vakantieplannen prevaleren, neem de situatie zoals die is en niet zoals jij wil dat die zou moeten zijn. Neem op een andere manier wel je vrijheid en doe de dingen zoals jij denkt dat die goed zijn in de tijd die van jou is.

Over een paar jaar kun je wel eens beginnen aan een gesprek met je ex over de vraag hoe zij haar toekomst verder ziet. Want de partneralimentatie is eindig en stopt over 9,5 jaar. Dat lijkt ver weg, maar misschien wil ze wel iets gaan doen om daarna een eigen inkomen te verwerven. Misschien heeft ze daar tijd voor nodig, vrijwilligerswerk doen, een opleiding, gesprekken met een begeleider wat dan ook. Wellicht kun je haar dan daarin ondersteunen, zodat haar focus niet meer gericht is op het verleden maar op haar toekomst. Maar de kans is groot dat ze daar nu helemaal niet voor open staat. En uiteindelijk gaat het jou ook niet aan. Als de sfeer niet verbetert tussen jullie zul je daar geen enkele bijdrage aan kunnen leveren. Hopelijk kun je wel de stabiele, veilige factor zijn/worden in het leven van je zoon, waar hij altijd op terug kan vallen in zijn zoektocht naar het omgaan met deze moeilijke situatie.

Tsjor

Mogelijke reactie

Ik snap dat zo'n opmerking van je kind over zijn verjaardag en sinterklaas jou overvalt, je pijnlijk raakt omdat jij in een dilemma komt. Om die spanning meteen op te lossen kun je best zeggen: daar moet ik even over nadenken.
Ik zou toch kiezen voor vasthouden aan de afspraken en tegen je kind zeggen: mama heeft geen gelijk, jij hoeft niet te kiezen, want papa en mama hebben daarover afspraken gemaakt. Je mag twee keer je verjaardag vieren, een keer bij papa en een keer bij mama. Op xxx dag vier je het bij papa en bij mama vier je het op een andere dag. Zo komt sinterklaas ook twee keer voor hem, speciaal.
Ik houd helemaal niet van correspondentie per email over dit soort dingen, maar ik geloof dat ik hier toch een email aan zou wijden met de informatie dat dit is wat je tegen je kind hebt gezegd.

Tsjor

Aangenomen tip

Goedemorgen,

Zaterdag hebben we mijn zoon verteld dat toen papa en mama uit elkaar gingen dat we afspraken hebben gemaakt over de speciale dagen met als doel dat hij daar niet over hoeft na te denken. Het fijne was (en een extra bevestiging voor mij) is dat hij aangaf het moeilijk te vinden om een keuze te maken (zo ook over afgelopen zondag) in eerste instantie zei hij dat hij mocht kiezen van mama in 2de instantie zei hij maar ik denk dat pakjes avond hier ook heel erg leuk gaat worden.
Ik heb mijn ex de volgende dag gemaild met het bericht dat we de discussie stoppen en het convenant gaan volgen en dat ze dus geen vragen meer van mijn kant uit hoeft te verwachten omtrent een extra nachtje hier slapen vanwege bijv. De studiedag van vandaag.
Ik neem dus voor lief dat ik daardoor op zondag hem weg breng en vandaag weer opnieuw ophaal.

Als reactie kreeg ik terug dat mijn ex het jammer vind dat ik er zo in sta en dat ze toevallig samen met mij wilde gaan kijken hoe we met dit soort dagen om kunnen gaan en dat ze vind dat ik over de keuze van onze zoon heen stap.
Gezien ik deze mail gestuurd heb en ze denk ik voelt dat het 5 voor 12 is volgt er nu een handreiking.

Ik ga niet op deze handreiking in omdat ik weet dat het verhaal dan weer van voor af aan begint.

@Tsjor. Dank voor je reactie, ik moet erbij zeggen dat ik het convenant nooit heb gezien als controle middel of pressie middel mijn ex gebruikte hem altijd zodra dit in haar straatje pasten, dit is nu voor het eerst dat ik hem gebruik vanwege bovenstaand verhaal.
Ik ben van mening dat ik zelf heel flexibel ben geweest en onze zoon vaak eerder heb gebracht vanwege een verjaardag of een weekend heb geruild omdat ze daarom vroeg.
Ik heb hier altijd open voor gestaan, het moeilijke was vaak dat als ik niet kon ruilen vanwege andere plannen ik het verwijt kreeg niet flexibel te zijn of er ontstond weer een discussie achteraf over iets heel anders (zoals kleren bijv).

Nog een ander punt waar ik nieuwsgierig naar ben.

Mijn ex is van mening dat we kleren ook gescheiden moeten houden, zodra mijn zoon is afgezet gaan zijn kleren uit en krijgt hij kleren van mama aan. Als ik hem ophaal van school heeft hij de kleren aan die ik hem aan heb gedaan bij het afgeven.
Zijn er hier mensen die volgens hetzelfde principe werken?

Mijn ex gaf daarover aan dat wij extra setjes kleren bij haar moeten neerleggen in het geval dat na 2 weken het weer om zou slaan zodat hij (even overdreven gezegd) niet in korte broek met -5 naar school hoeft.
Kleren vanuit mijn ex is zo'n geval is not done.

verschrikkelijk

denk na!! Dit is toch een vreselijke boodschap voor je zoon. Meteen andere kleren aan? Alsof jij niet jij bent maar een eigendom van een van je ouders.
Denk maar niet dat hij dit lang gaat pikken. Ik zou er als ouders niet doen en dit zo snel mogelijk kortsluiten.

Juf Ank

Schrijf dan even aan de moeder, het is haar wens/eis.

Tsjor

Niet op afspraak

Ex had wel zelf kleren gekocht voor bij hem, maar dt was niet zo op afspraak, meer omdat hij het leuk vond/vindt om kleren te kopen voor de kinderen.
eerlijk gezegd lette ik er nooit op of de kleren die ze aan hadden door hem of door mij gekocht waren.

Je ex bepaalt niet wat jij doet met je zoon, dus of je hem meteen andere kleren aan laat trekken. Ze staat er blijkbaar wel op dat hij weer in ' haar' kleren naar haar toe komt. Dat kan.

Dit is onzin: ' Mijn ex gaf daarover aan dat wij extra setjes kleren bij haar moeten neerleggen in het geval dat na 2 weken het weer om zou slaan zodat hij (even overdreven gezegd) niet in korte broek met -5 naar school hoeft. '
Je ex krijgt de alimentatie (1200 dacht ik?) plus de kinderbijslag plus het kindgebonden budget. In principe moet zij alle kleren voor het kind daarvan kopen. Wat jij doet moet je zelf weten. Maar jij hoeft er niet voor te zorgen dat er bij haar kleren liggen, dat moet ze zelf doen.

Ik zou kort reageren: ik zal ervoor zorgen dat hij altijd met jouw kleren aan weer terugkomt.

Tsjor

Fijn

' Het fijne was (en een extra bevestiging voor mij) is dat hij aangaf het moeilijk te vinden om een keuze te maken (zo ook over afgelopen zondag) in eerste instantie zei hij dat hij mocht kiezen van mama in 2de instantie zei hij maar ik denk dat pakjes avond hier ook heel erg leuk gaat worden.'

Ja, dat was fijn voor jou, voor jouw ego. Maar het is niet fijn dat een kind er zo over na moet denken en zich zo uit. Het moet geen concurrentie zijn tussen de een en de ander en wat leuk of leuker is. Liever had je gezegd: je mag twee keer je verjaardag vieren, een keer bij mij en een keer bij mama. Dt daaronder een discussie over de datum schuilt, wie welke dag, dat hoeft hij niet te weten. Voor een 6-jarige speelt dat nog niet en tegen de tijd dat het wel speelt zal hij er hopelijk aangewend zijn dat het twee keer is en niet op dezelfde dag.

Tsjor

Tsjor

Het gaat hier niet over mijn ego, wat voor mij een bevestiging gaf was het feit dat hij aangaf het moeilijk vond een keuze te maken en dus daarmee lang erover heeft nagedacht.
Dat hij dit gisteren zei was voor mij de bevestiging dat ik er goed aan doe de keuze voor nu bij hem weg te halen en het convenant te gaan volgen.

1) hij hoeft zich niet meer druk te maken over waar hij iets wilt gaan doen
2) mijn ex en ik hebben 0 discussie over waar hij met bepaalde dagen is.

Als je mijn berichten terugleest dan is de kern van mijn verhaal dat ik bang ben dat hij in een loyaliteitsconflict terecht gaat komen omdat mijn ex hem deze vragen stelt zonder hier met mij te overleggen, mijn ex zegt hierover ''Onze zoon mag kiezen hij staat op één'' ik zeg tegen mijn ex hij is 6 jaar, ik wil hem niet voor de keuze zetten dat hij het gevoel heeft te moeten kiezen tussen zijn vader of moeder.
Na meerdere pogingen dit te hebben proberen uit te leggen aan haar heb ik gisteren de beslissing genomen het advies te volgen en het convenant als uitgangspunt te nemen.

@ juf Ank, het verhaal van de kleren is in het verleden ook een discussiepunt geweest, ik ben daar zelf ook helemaal niet moeilijk in.
Mijn ex wilt niet dat hij kleren van haar meeneemt naar mij, dus dat houd in dat de kleren die hij van mij heeft meegekregen naar mijn ex dezelfde kleren zijn als ik hem over 2 weken ophaal van school.
Mijn zoon verteld altijd dat als hij thuis komt op zondag de kleren uit gaan om vervolgens kleren van haar aan te gaan doen.

Hetgeen wat ik mezelf blijf realiseren is dat als hij later ouder is hij van eigens gaat inzien wat er speelt.

Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik zelf heel onredelijk was, maar als ik nu terug kijk op deze dingen dan trek ik een andere conclusie.

Ries1985

'ik wil hem niet voor de keuze zetten dat hij het gevoel heeft te moeten kiezen tussen zijn vader of moeder.'

Je blijft het zo groot maken. Het gaat helemaal niet om de keuze tussen vader of zijn moeder. Het gaat om de keuze van de plek voor een Sinterklaasfeest of verjaardag. JIJ (!) maakt er iets persoonlijks van, waardoor Sinterklaas bij mama ineens een afwijzing van papa wordt. Doe dat niet, het kind is 6.

Kleding

https://www.alimentatiewijzer.nl/kinderalimentatie.html

Geef aan je exvrouw door dat zij zorgt dat er genoeg kleding voor je zoon mee naar jou toekomt. Zij krijgt de alimentatie, zij behoort voor voldoende kleding te zorgen.

En gedraag je daarnaar. Natuurlijk houd je zonodig reservekleding bij jou thuis. Je kind hoeft er niet onder te lijden. Maar gehaal en getrek met je exvrouw is niet nodig.
Doet ze dat niet is het haar zaak, maar jij bent duidelijk geweest.

Sol78

Dit is jou mening, zeker niet die van mij en ik zal ook uitleggen waarom.

Voorheen was het gewoon een gegeven welke dagen waar zouden plaatsvinden.
Nu het voor het eerst nadelig uitpakt voor mijn ex (verjaardag & sinterklaas) is de mening van mijn zoon belangrijk.
Zoals je zelf al zegt het is een kind wordt mijn kind door mijn ex bevraagd of deze dagen.
Ik praat er alleen met hem over zodra hij er zelf over begint en dat zegt hij dat hij het moeilijk vind om een keuze te maken.
Terwijl mijn ex met volle overtuiging zegt, hij wil bij mij zijn.
omdat mijn zoon hier zo over twijfelt is dit voor mij een teken dat we hem niet die keuze moeten geven (nog niet) (Hij is een kind van 6!)

Ik wil hier ook helemaal geen punt van maken! daar hebben we immers een convenant voor, maar kom niet aan dat zodra het voor jou nadelig uitpakt dat je dan spontaan besluit het aan je kind te gaan vragen, dat is je kind gebruiken in de strijd.

Ries1985

In je openingspost schrijf je: 'Onze zoon kan heel erg goed met mijn nieuwe partner, zijn flexibiliteit in het aanpassen naar de nieuwe situatie is echt ongelofelijk.'

Zou het kunnen dat je zoon helemaal niet zo flexibel is, en gewoon écht liever bij zijn moeder is? En dat hij dat bij jou verbergt?

Sol78

Nee, dat kan niet.

Die indruk had ik helemaal niet

' Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik zelf heel onredelijk was, maar als ik nu terug kijk op deze dingen dan trek ik een andere conclusie. '
Als ik het zo lees denk ik dat het terecht is dat je een andere conclusie trekt. Ik heb niet het gevoel dat je onredelijk was of bent. Wel het gevoel dat je een beetje meegesleept dreigde te worden in het 'spel' van je ex.
Ik vind het daarom heel goed dat je een einde maakt aan alle discussies, teruggaat naar het convenant, ook als dat voor jezelf een keer nadelig uitpakt.
Wat ik bedoelde met 'ego' is dat een beetje meegezogen werd op het pad dat je ex ingezet heeft: hij wil.... En dan ontstaat er stiekem een ondergrondse veenbrand: wil hij nu liever bij haar of liever bij mij. Voordat je het weet wordt dat een uitslaande brand met een gevecht om de goodwill van een kind. Iemand als Sol'78 kan daar nog eens olie op gooien.

Het moet die kant helemaal niet op gaan, want daar gaat het niet om. Kinderen hebben twee ouders en van die twee is er altijd een wel een tijdje geliefder dan de ander en daarna de ander weer een tijdje; al naar gelang leeftijd, ontwikkeling en behoeftes. Verder niet relevant. Het kind heeft ook recht op omgang met een moeilijke ouder, zoals de moeder van het kind misschien wellicht is, of de teveel afwezige vader wellicht ook.

Vandaar dat ik zei: het kind viert twee keer zijn verjaardag. Dat is ook wat ik tegen mijn kinderen heb gezegd rond de scheiding: jullie krijgen nu twee huizen met twee ouders die van jullie houden etc. etc.

De pijn die dat soms oplevert (de verjaardag niet op zijn verjaardag, wel een week later) dat is voor de volwassenen en dat is ook overkomelijk als je ziet dat je je kind ook een week later een plezier kunt doen. Ik hoop dat je ex dat een keer beseft. Maar het kan zijn dat zij, nu ze verder niets om handen heeft dan alleen de zorg voor haar kind er een dagvulling van maakt om dit soort gedachtes, behoeftes en emoties breeduit en uitvoerig te gaan beleven, wellicht ook nog te bespreken met een paar mensen uit haar omgeving, vooral laten zien hoe moeilijk en hoe zwaar ze het heeft en hoe dapper het is dan ze als alleenstaande moeder zich hier doorheen slaat, met zo'n moeilijke ex. Dat genereert aandacht, waardering, daginvulling en zingeving.

Zorg dat je, wat er ook gebeurt, goed kontakt houdt met je kind. Het kan zijn dat hij je op een dag heel erg nodig heeft. Het belangrijkste dat je hem kunt meegeven is vertrouwen in zijn eigen vermogens (hoe klein hij ook is) om lastige situaties aan te kunnen, ruimte om hem zijn eigen weg daarin te laten vinden en laten merken dat je ziet en waardeert hoe hij dingen gaat oppakken.

Tsjor

Loyaliteitsconflict

Om een loyaliteitsconflict te voorkomen ( voor zover dat überhaupt kan) is het belangrijk om nooit de keuze bij je kind neer te leggen. Hij hoeft niet te kiezen, dat hebben jullie als ouders al geregeld. Dat kun je dus altijd tegen je kind zeggen: ik heb met mama afgesproken dat.... , zodat hij zich daar geen zorgen over hoeft te maken.

Vwb de kleren: bizar en super schadelijk voor het kind dat je ex kleren gaat wisselen. Hier moet je natuurlijk niet aan meewerken. Zij krijgt de alimentatie, zij zorgt dus voor de kleren en ze zorgt ervoor dat zij kleren meegeeft als kind bij jou is.

Een studiedag op maandag komt vast niet zo vaak voor, maar ik had hem nooit voor een nachtje teruggebracht naar zijn moeder. Daar wordt een kind echt niet beter van. Niet meer doen dus de volgende keer. Ze komt hem vast niet halen als jij aankondigt dat hij dat nachtje bij jou blijft.

En verder: ik blijf het onbegrijpelijk vinden dat vaders kiezen voor een weekendregeling. Ik weet ook uit ervaring dat dat voor een kind heel erg is, dat je vader maar een keer in de twee weken tijd voor je heeft. Mijn advies zou dan ook zijn dit aan te passen. Hetzij door te verhuizen en in de buurt van je kind te gaan wonen, of door hem bv elke woensdagmiddag mee te nemen om iets leuks te gaan doen en samen te eten oid. Dat je moet werken is echt geen argument, er zijn talloze alleenstaande moeders die werk en zorg voor hun kind combineren.

Zonnehoed

Dank voor je reactie, zoals ik in mijn eerdere post heb aangegeven ben ik gestopt met de discussie ter bescherming van mijn zoon omdat mijn ex de vraag aan hem gaat stellen of hij een nachtje bij papa wilt blijven of naar mijn ex wilt terug gaan (om samen te spelen en broodje hamburger te eten).
Ik ben van mening dat die vraag niet bij onze zoon moet liggen maar dat wij als volwassenen die keuze moeten maken, gezien ons dat niet lukt heb ik besloten het convenant te volgen, wat dan nu nadelig uitpakt voor mij en mijn zoon haalt het wel de angel uit de discussie.

Als ik ga afdwingen om hem hier een nachtje te houden zal dit niets dan ellende gaan brengen.

Dus de keuze is gemaakt dat we het convenant volgen om de discussie te stoppen.

Verhuizen in de buurt is geen optie, wij hebben inmiddels een goedlopend bedrijf aan huis, pension paarden in een omgeving waar mijn zoon helemaal zijn ei kwijt kan. Hij vind het hier fantastisch.
Bovendien hebben wij een woonboerderij helemaal opgeknapt en is hij dolgelukkig met zijn compleet gerenoveerde kamer.

En waarom voor een weekend papa constructie gekozen, in alle eerlijkheid had ik toen niet het gevoel dat er wat anders mogelijk was, ik was degene die werkte, toen we afspraken gingen maken over de alimentaties was dat gebaseerd op mijn inkomsten toen, waardoor ik gewoonweg niet minder kon gaan werken want dan kwam ik financieel gewoon niet meer uit.

Als ik dit nu zou willen wijzigen weet ik 100%zeker dat mijn ex hierop tegen is en mij zal verwijzen naar een advocaat want de route via de mediator heeft ze al meerdere keren geweigerd.
Nog niet te spreken over het financieel effect als ik mijn zoon 1 dag extra zou hebben raakt dit haar in haar portemonnee. Dat is garantie voor grote discussies.

Je moet je voorstellen dat ik na 2 jaar discussiëren er helemaal klaar mee ben, ik wil me graag richten op mijn nieuwe leven samen met mijn zoon, ipv energie verliezen aan het oude.

Je kan zeggen dat ik daar niet aan moet meewerken (kleren) maar dan haal ik hem letterlijk in een korte broek van school met -5.
Hij heeft zelfs te kleine schoenen aangehad omdat moeders van mening was dat ik die maar moest kopen.
Het laatste wat ik wil is dat hij last heeft van de flauwe kul die mijn ex veroorzaakt.

@Tsjor, dank voor je reactie, ik realiseer mezelf zeker dat later de vraag gaat komen van papa waarom dit of dat, ik ben maar hem een open boek (zoals je dit met een kind mag verwachten) hij zal vanuit mij nooit iets negatiefs horen over mijn ex, dat is basisregel 1 voor mij.
En ik hecht heel veel waarden aan de tijd dat hij bij mijn ex is en ook als hij bij ons is.