Twee kaarten voor bacheloruitreiking
Even een korte voorgeschiedenis: ik ben gescheiden toen mijn dochter nog geen twee jaar oud was. De druppel was dat we verschillend omgingen/omgaan met een traumatische gebeurtenis toen dochter een baby was en nog wat andere 'onverenigbare verschillen' die pas na haar geboorte naar voren kwamen. Ex bedoelt het goed, maar is onhandig in een hoop dingen, een beetje onberekenbaar en ook niet heel erg betrouwbaar. Hij is er niet veel geweest voor zijn kind en ik heb haar dan ook vrijwel alleen opgevoed (zowel praktisch als financieel). Pas toen ze zelfstandiger werd (vanaf een jaar of 15) werd ook hun band wat beter. Dit alles vertel ik zonder wrok, het is zoals het is en ik ben oprecht blij dat dochter haar vader in haar leven heeft, al ziet ze hem maar sporadisch. Ex en ik gaan ook prima met elkaar om als we elkaar zien, dochter is inmiddels 21 dus voor zover er scherpe kantjes waren, zijn die er allang af.
Dochter is een slimme en ambitieuze dame en heeft inmiddels haar bachelor geneeskunde afgesloten. Aan het begin van haar eerste jaar heeft ze een leuke jongen ontmoet, waarmee ze inmiddels al bijna 3 jaar een relatie heeft. Hij is ietsjes ouder, doet een andere studie en heeft dochter altijd erg gestimuleerd en ondersteund in haar studie en haar keuzes, net als ik dat in haar middelbare schooltijd heb gedaan. Hij snapt het als ze moet studeren, is 'proefkonijn' als ze wil oefenen en zal nooit rottig reageren als ze met vriendinnen afspreekt. Een blijvertje, wat dochter betreft (en niet dat ik er iets over te zeggen heb, maar ik stem ook voor!)
De diploma-uitreiking van de bachelorfase gaat gepaard met een officiële ceremonie die over een paar weken plaatsvindt in het ziekenhuis waar dochter studeert. Omdat er per jaar nogal wat studenten hun diploma halen, mag iedere student slechts twee mensen uitnodigen. Elke student krijgt twee kaarten voor gasten en zonder kaart kom je dus ook niet binnen. Er blijven geen kaarten over en dochter kent geen medestudenten die maar 1 iemand willen meenemen.
Het lijkt er dus op dat ze van de drie mensen die ze wil meenemen (mij, vriend, vader) er twee moet kiezen (en dan hebben we het niet eens over opa & oma en vriendinnen van buiten de studie). Ze heeft me toevertrouwd dat ze het liefst mij en vriend meeneemt, maar haar vader gaat er gewoon van uit dat hij zeker uitgenodigd wordt. Hij vertelt dat ook rond aan wie het maar wil horen alsof het al een uitgemaakte zaak is.
Als het om iets minder belangrijks zou gaan, zou ik me wel terugtrekken zodat dochter geen keuze hoeft te maken. Maar als ik eerlijk ben, wil ik er heel graag heen. Dochter wist al toen ze nog op de basisschool zat dat ze arts wil worden en we hebben samen het hele pad naar dit moment gevolgd (in ieder geval tot ze zelfstandig genoeg was om alle hobbels zelf te nemen), van vakkenpakketten tot cv-opbouw tot selectie... alsof je je kind leert fietsen, haar steeds iets meer loslaat en dan trots toekijkt als ze zelfstandig de toekomst in fietst.
Vriendlief heeft gezegd dat hij het goed snapt als ze haar vader vraagt, maar dochter wil vriend er dolgraag bij hebben. Ze zijn samen bezig te bedenken wat ze na hun afstuderen gaan doen (misschien naar het buitenland?) en het voelt voor haar raar als hij zou worden buitengesloten van zo'n mijlpaal. Ze is ook bij zijn uitreiking geweest, maar vanwege de specialistische studie die hij doet was het aantal gasten daar niet beperkt tot twee per student.
Nu ik het zo allemaal opschrijf is het eigenlijk wel duidelijk: vader krijgt een teleurstelling te verwerken en we weten niet hoe hij daarop gaat reageren. Dochter durft het hem eigenlijk niet te vertellen. Ik vind het ook niet aan mij om dat te doen. Vader zelf heeft bij wijze van spreke zijn pak al klaar hangen voor de grote dag.
Heeft iemand een elegante oplossing voor dochter?
Voor wie
Als het gesprek gaat in de richting van 'rechten' dan heb je e9igenlijk al verloren, want de evaluatie van die 'rechten' is voor ieder anders en bij wet ligt het niet vast.
'Dat vindt ze moeilijk, maar ze zal het echt zelf moeten doen' En daarom zou ik aanbieden om achteraf klaar te staan met een bosje bloemen. Niet voor de 'rechten' van vader of de 'rechten' van vriend of mijn eigen 'rechten', maar om dochter uit het moeilijke dilemma te helpen, waar zij niet om gevraagd heeft.
Tsjor
Voor ouders
Als iedere afgestudeerde recht heeft op twee kaarten, denk ik gelijk aan beide ouders. En ik niet alleen: zowel moeder als vader gaan er van uit dat ze uitgenodigd worden en vriend begrijpt dat het zijn plek niet is. Voor dochter is vriend niet meenemen 1) de weg van dr minste weerstand (is ook wel eens fijn!) en 2) de keuze waarbij de kans niet groot is dat ze er spijt van krijgt. Ik zou haar adviseren beide ouders mee te nemen.
Je zou het je dochter kunnen vragen
“Zou het je helpen als ik me zou terugtrekken?” In dat geval zou je het voor je dochter doen, niet voor haar vader. Maar ik vind het geen verplichting om een stap terug te doen. Jij hebt net zoveel recht op vervulling van jouw wensen als de anderen in de situatie en jij bent strikt genomen niet de probleemeigenaar. Je ‘opofferen’ kan alleen als je je er goed bij voelt en het geen wrok oplevert. En er is niks mis mee als het niet kan omdat het je te veel pijn doet. Ieder heeft zijn grens ergens anders liggen. Als dochter zelf zou beslissen, is het wat anders. Dan heb je te incasseren en moet je met je pijn dealen. Maar ik vind niet dat je het over jezelf hoeft af te roepen omdat het zo’n goede daad zou zijn. Daar word je volgens mij ook zuur van, (herhaaldelijk) opofferingen doen die je eigenlijk niet aankan.
Groet,
Jo Hanna
Onzin
dat twee kaarten betekent dat je je ouders mee moet nemen. Op een bepaalde leeftijd begint bij een serieuze relatie de partner belangrijker te worden dan de ouders.
Ik neem aan dat wanneer jouw moeder twee mensen mag meenemen, dat ze ook in de eerste plaats haar man meeneemt. En wat zou jij zelf doen? Als je een lange serieuze relatie hebt, dan denk je toch ook in de eerste plaats aan je relatie? Je bent geen kind meer en dat geldt ook voor deze volwassen dochter van ts.
Extra kaart
Ik zou je dochter adviseren om bij de school te vragen of ze een extra kaart mag krijgen. Ze is heus niet de enige met gescheiden ouders dus die vraag zullen ze best vaker krijgen. Komt vast goed. Enne.... gefeliciteerd hè!
Gescheiden ouders
Wat heeft gescheiden ouders zijn ermee te maken? Zoals Patriesie noemt. Alle kinderen krijgen twee kaarten en hebben twee ouders en misschien wel een vriendje. Die zitten met hetzelfde.
Dat hele verhaal over hoe slecht je ex voor je dochter is geweest is alleen maar een rechtvaardiging voor jezelf om hem niet mee te laten nemen.
nou ja zeg Adelaide
"Dat hele verhaal over hoe slecht je ex voor je dochter is geweest is alleen maar een rechtvaardiging voor jezelf om hem niet mee te laten nemen."
Beter lezen! Dochter heeft zelf tegen moeder gezegd dat ze met vriend en moeder wil gaan
Heel speciaal
Wij hebben het 2 jaar geleden en vorig jaar ook gehad. 1e keer gingen de ouders beide mee, 2e jaar ik en vriend. Degenen die er toch graag bij wilden zijn kwamen meteen na het officiële gedeelte. Toen was er tijd voor een hapje, drankje, een kadootje en foto's.
Zo zou het ook bij jullie kunnen.
Ik vond het officiële gedeelte wel erg leuk: 1e keer 1 voor 1 naar voren met begeleidend een praatje van een spreekster/oud student. Tijdens het praatje scherm met foto van student met info over gekozen richting e.a. Daarna hand, uitgifte en foto met begeleider..
2e keer in groepjes van ongeveer 8 naar voren, algemener praatje over de studenten in dit groepje die allemaal deze richting deden. Felicitaties, uitgifte en groepsfoto.. Tussendoor muziek op instrument door enkele mensen
Keuze van de dochter
Je dochter is 21 en volwassen, het is háár uitreiking. Zij heeft haar keuze gemaakt. Ik zou dan ook geen 'stapje achteruit' zetten voor ex. Waarom? Eigenlijk snap ik überhaupt niet waarom je hier nog een probleem van maakt, dit is het 'probleem' van je dochter en blijkbaar is het voor haar minder een probleem en is haar keuze duidelijk.
Alleen als je het je ex heel erg zou gunnen - wat dus niet zo is - zou je hem jouw kaart kunnen geven.
Oh sorry
Ik zie nu dat het probleem is dat je dochter het haar vader niet durft te vertellen. Dan nog zou ik het aan haar laten, het is haar wens dat vriend en moeder aanwezig zijn. Ze zou vader kunnen aanbieden het op een andere wijze nog even samen te vieren.
Niet mee bemoeien
Het zal goed voor je dochter zijn als zij dit zelf oplost. Ze is een volwassen vrouw. Ze gaat co-schappen lopen en zal wel met vervelendere zaken te dealen krijgen.
dank
Ik heb het er niet meer over en ik hoor het wel van dochter wat de uitkomst is.
Vriend blijft thuis
Dochter durft haar vader toch niet te kwetsen, dus vriendlief heeft de knoop voor haar doorgehakt en blijft thuis. Hij komt op de afsluitende borrel. Ik heb het voor kennisgeving aangenomen. Toch zei dochter aan het einde van het korte gesprek kleintjes dat het haar niet lekker zat. Ik heb daar niet meer op gereageerd. Zij moet dit zelf oplossen.
Tja
Het is het moment van je dochter. Geeft het jou dan geen vervelend gevoel dat zij daar nu zo mee zit? Als dat zo moet zou ik voortaan heel duidelijk zijn: beide ouders mogen wegblijven.
Wat moet ik dan?
Ze wil mij en vriend maar durft vader niet teleur te stellen. De keuze is toch echt aan haar hoe ze ermee omgaat.
Mol
maak het niet te groot. Je kind heeft een keuze gemaakt, om wat voor reden dan ook. Je vriend is achteraf wel bij de borrel en jullie kunnen het uiteraard ook verder nog vieren hoe je wilt.
Wees blij dat je dochter de knoop heeft doorgehakt. Steun haar in de keuze om haar vader erbij te hebben, ook al twijfel je aan de achterliggende motivatie. En maak er gewoon een mooie dag van!
tuurlijk
Tuurlijk, ik zit daar met een blij gezicht naast haar vader en vind het allemaal prima. Applaus voor dochter en haar medestudenten in hun witte jas.
Ik vind alleen de opmerking van AnneJ "Geeft het jou dan geen vervelend gevoel dat zij daar nu zo mee zit? Als dat zo moet zou ik voortaan heel duidelijk zijn: beide ouders mogen wegblijven." een beetje apart. Hoezo mogen beide ouders wegblijven? Als ik ook wegblijf lost dat het 'probleem' toch niet op?
Kijk Mol
Niet alleen vader doet moeilijk maar moeder beweegt ook niet. En het gaat uiteindelijk om dochter die in het zonnetje staat.
Daar zou ik als moeder de plaats aan haar vriend geven. gewoon om het voor mijn dochter wat makkelijker te maken, dan kan haar vriend mee. Dan geef jij als moeder je dochter een goed gevoel. Kost niets. Er komen meer momenten. Enzovoort, zie verder de eerdere mails daarover.
Maar ik denk dat ik onderschat wat jou gevoel van recht hebben voor jou betekent.
En natuurlijk blijft het misschien bij je dochter ook wat wringen dat vader zo vanzelfsprekend meegaat, want die kan zij nog moeilijker ontkennen en afwijzen.
Daar kun jij niets aan doen.
Maar waar ik wel wat aan kan doen voor mijn dochter op zo'n moment, haar moment, zou ik doen.
Maar afijn, die post is al in het begin geweest.
AnneJ
Je gaat voorbij aan de wens van dochter om haar moeder erbij te hebben. En die is er nu bij. Heeft dochter zelf voor gekozen. Ze wilde ook haar vriend erbij en liever niet haar vader. Vader wilde ze er eigenlijk het minst graag bij hebben, maar daar durfde ze uiteindelijk niet om heen te gaan. Hoe had het geholpen als Mol gezegd had “Ik blijf thuis, neem vader maar mee!”? Dan waren moeder en dochter er toch ook niet blij mee?
Mol een sneer nageven omdat ze ‘niet meebeweegt’ terwijl dochter haar er bij wilde hebben vind ik hogelijk ongepast. Vader heeft het bord voor zijn hoofd dat hij niet inziet dat hij niet vooraan zou moeten staan.
manman
Wat maken jullie het allemaal groot, zo'n massale gebeurtenis, hij is in het pand en blijft buiten de zaal zoals waarschijnlijk nog heel veel meer mensen. Echt bijna elke medestudent met een vaste relatie heeft dit probleem toch?
Stop nu eens, keuze is gemaakt, klaar
Ja, Aagje
En toch zou ik me daar verantwoordelijk voor voelen. Dochter heeft die ingewikkelde vader niet uitgekozen, dat heb jij gedaan. Bovendien zou het voor mij een klein gebaar zijn. Genoeg andere gelegenheden. Genoeg tijd na afloop.
Ouders
Als er per student maar 2 kaarten zijn zullen velen met dit dilemma zitten, ook als de ouders niet gescheiden. Als je dochter haar vriend en jou had uitgenodigd dan was dat wel een hele bewuste keuze geweest om vader uit te sluiten. Dan maak je ook wel echt een statement. Terwijl als je beide ouders uitnodigt en vriend niet dat veel minder het geval is. Er zijn dan gewoon geen kaarten meer. Terwijl vriend uitnodigen en vader niet wel echt een uitsluiting van vader is als moeder wel mag komen. Ik snap dus prima dat je dochter deze keuze maakt.
Politiek correct geneuzel Anne
en voorbijgaand aan wat de dochter van ts had aangegeven, nl dat ze moeder erbij wilde hebben. Ts had opzij kunnen stappen maar dan had dochter ook niet wat ze wilde: moeder die een grote rol speelde mbt school en studie erbij op dat moment.
Ik heb het gevoel dat je ts afrekent op die post waarin ze aangeeft dat ze diep van binnen ook wel het gevoel heeft dat ze er wat meer recht op heeft dan de vader die het altijd liet afweten en zelfs nu alleen nog de mooiweer-vader speelt.
Ik denk dat dat gevoel helemaal niet gek is. Ik snap het volledig. Blijkbaar voelt dochter ook dat dat een bepaalde verbondenheid geeft die op het moment van de diploma-uitreiking iets betekent.
Voor degenen die het belang van de diploma-uitreiking niet zo groot vinden: realiseer je dat dat een prima mening is, maar wel één die anderen niet hoeven te hebben. Er zijn mensen voor wie zoiets wel een groot moment is. En ook dat is prima.
En voor de rest is het idd een dilemma dat ook ontstaat als ouders wel bij elkaar zijn, dan is er jammer genoeg ook geen ruimte voor een derde persoon. Bij die mensen moet er dus ook gekozen worden.
idd
IK vind het idd wel een groot moment. En daar ben ik heel graag bij. Het zou voor mij geen klein gebaar zijn om dat op te geven. Maar ik heb dan ook blijkbaar niet zo'n groot gevoel voor recht als de altruïstische AnneJ. So be it.
Maar affijn, dochter heeft haar keuze gemaakt, dat wilde ik in #44 nog even laten weten, voor alle mensen die mee dachten. Ook al is ze er zelf niet blij mee. Het is aan haar.
uitleg van o.a. Kyana
ik vind de uitleg van o.a. Kyana heel duidelijk. Er zullen meer mensen dit probleem hebben, met maar 2 kaarten. Ik vraag me af wat er gebeurd zou zijn als dochter dit dilemma met vader had besproken, zou vader dan een stapje terug gedaan hebben?Dat moeder erbij is, vind ik gezien de uitleg en ik gok het gevoel van dochter niet meer dan normaal. Met moeder en vriend heeft dochter het meeste.
AnneJ
Het gaat niet om een kind maar om een volwassen vrouw die een beroep heeft gekozen waarbij ze te maken gaat krijgen met de meest moeilijke situaties die je maar bedenken kunt. Misschien ook situaties die ze zelf heeft veroorzaakt door verkeerde inschatting of door anderen, als ouder hoef je niet de verantwoording op je te nemen van de gevoelens van je kind voor de situatie of keuze zoals die is gemaakt.
Jasmijn
Helaas, Jasmijn, vader zou zeker geen stap terug doen. Al naar gelang zijn stemming blaast hij of hoog van de toren, of hij doet dramatisch dat ze hem dit wil afpakken, of hij doet naar over mij dat ik zijn kind tegen hem heb opgestookt.
Natuurlijk hebben meer mensen het probleem dat ze moeten kiezen, met maar 2 kaarten. Als dochter een betere band met haar vader had gehad, had ze ongetwijfeld vol overtuiging voor hem gekozen. Nu kiest ze ook voor hem, maar meer uit angst dat de fragiele band die er is, nog verder wordt verstoord. Terwijl ze met haar vriend wel een heel goede en sterke band heeft en ze hem dus eigenlijk liever bij de ceremonie wil.
Maar goed, de keuze is gemaakt en vriendlief maakt er vast achteraf nog een mooi feestje van, de schat.
Mol
Dat is toch ook een prima reden? Ze wil de fragiele band die ze heeft met haar vader bewaren en sterker maken. ik vind dat een uitstekende reden om voor de vader te kiezen. Misschien had ze liever haar vriend er bij gehad maar ze weet dat hun band meer dan sterk genoeg is om hier geen punt van te maken. Een hele volwassen beslissing en het lijkt mij ook de juiste beslissing in dit geval.
Kyana
Ik snap wat je bedoelt, maar volgens mij klopt het niet. Ze denkt namelijk niet dat de band hierdoor sterker wordt, maar ze is bang dat haar vader de band anders verbreekt. Ze handelt dus uit angst, en dat is natuurlijk verdrietig...
AnneJ
Waarom wil je nou toch dat moeder voor iedereen opschuift? Is het niet voor vader dan is het wel voor vriend. Terwijl dochter anders wil en vriend zelf al een gebaar maakt? Ja omdat je denkt dat dat dochter zou plezieren, leg je uit.
Nou gaat het hier om een volwassen vrouw die zelf haar keuzes kan maken maar afgezien daarvan: kinderen leren ook heel erg van het voorbeeld hoe je jezelf behandelt. Natuurlijk kan je wat voor een ander over hebben maar als de moeder van het gezin, die in alles haar dochter heeft bijgestaan, zichzelf moet wegzetten uit plezierdrang voor de ander ben je denk ook pedagogisch niet goed bezig. Vooral als het om jongere kinderen zou gaan dan.
Ik blijf erbij: zelf ontkennend altruïsme leert kinderen dat je niet jouw terecht plaats mag claimen maar moet opschuiven voor de ander. Het leert zelf ontkenning.
Ik vraag me echt af waarom je maar blijft hameren op dat moeder haar plekje moet opgeven, eerst tegen de keuze van dochter in, nu tegen de keuze van vriend én dochter in. Het wordt bijna opgedrongen altruïsme.
Is jezelf opzij zetten voor de ander wellicht je identiteit geworden?