update en enige verwarring
hoi allemaal, ik dacht even een update vanaf mijn kant.
Het is niet mijn keuze om te scheiden, heb er ook lang tegen gevochten, kon het niet accepteren. Dat is iets wat ik nog steeds lastig vind, vooral omdat hij na zolang samen zijn en jonge kinderen zo weinig tekst en uitleg heeft. Maar hoop dat het goedkomt heb ik niet meer. De tijd die we nog samen moeten uitzitten proberen we goed te doen, en we hopen straks dat we een goede band houden omdat we nog veel met elkaar te maken houden ivm de kinderen.
Ik heb er uren bij gekregen op m'n werk (ga naar 28/32 uur), dus dat is fijn.
Nog steeds geen zicht op een huurwoning, verwacht ook niet dat hier de komende tijd in wat veranderd.
We wonen verplicht samen, en als we het niet over onze situatie hebben dan is de sfeer goed en is het bijna zoals het altijd was. Afgelopen weekend was een lang weekend met z'n allen thuis. Hij nam meerdere keren het initiatief om erop uit te gaan met ons gezin dus we hebben zelfs leuke uitjes gedaan.
Enerzijds was het een fijn weekend, en hebben we het leuk gehad. Andere kant is dat ik het gevoel heb een dubbelleven te leiden, en komt dan ineens de realiteit weer keihard binnen.
Wat ik heel raar blijf vinden.. iemand die zegt te willen scheiden, wil vervolgens wel allerlei uitjes doen met het hele gezin. Vlucht het huis ook niet uit, vind het prima als we 's avonds samen op de bank zitten etc. Er wordt zelfs nog gepraat over een eventuele gezamenlijke zomervakantie. Als ik erna vraag krijg ik altijd het antwoord: 'dat doe ik voor de kinderen'.
Dat kan op aantal punten zo zijn, maar echt niet op alles. Kan dit zijn manier zijn van verwerken, of ziet hij mij nu als een goede vriendin ofzo?
Ik heb wel aangegeven nadat we beiden aangaven een fijn weekend gehad te hebben, gevraagd of hij dit echt allemaal wil opgeven, met alle gevolgen van dien. Het is toch bizar dat wij onder deze omstandigheden nog zo goed samen zijn?
Kan me niet voorstellen dat er veel gezinnen zijn, die gaan scheiden en die vervolgens nog zo met elkaar omgaan.
Dat is iets.. ik blijf het heel raar vinden. Kan me niet voorstellen dat ik dat zou kunnen als ik geopperd had te willen scheiden. Moet ik het echt maar naast me neerleggen, of moet ik toch nog vechten voor m'n gezin? Ik weet niet of het nog goedkomt.. er is al zoveel kapot.
Maar als we wel doorzetten met de scheiding gaat er nog meer kapot. Wat is dit ingewikkeld!
Voor mij heel dubbel.. ben blij dat ik nog zo goed kan met de vader van mijn kinderen. En ik hecht veel waarde aan de band met hem, nu en ook in de toekomst. Ik hoop echt dat we goed met elkaar overweg kunnen, daar gaan de kinderen zoveel baat bij hebben.
Maar dat het nu nog zo goed gaat, is ergens ook verwarrend ofzo. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Of kijk ik er verkeerd na.. moet ik het anders gaan zien?
Ben het ontzettend eens met de post van Thera!
Natuurlijk heel fijn, deze wending en (voor jou Anne) positieve inzicht van je man om met iemand te gaan praten. Hoop vooral dat het niet enkel bij woorden blijft, maar hij het ook daadwerkelijk gaat DOEN!!
Er zijn namelijk wel meer ‘verrassende wendingen’ geweest in deze hele periode, maar kijk wat het jou en jullie tot op heden heeft gebracht? Eigenlijk niets, want het waren maar momentjes welke later weer op exact hetzelfde zijn uitgedraaid en jullie nu zelfs apart van elkaar leven en er nog meer is afgebrokkeld van de persoon Anne.
Nu klinkt mijn post nogal negatief, maar ik bedoel het goed 😊 Waak ervoor dat je je nu niet helemaal vastklampt aan deze zgn verrassende wending/inzicht en jij wéér in de afwachtende stand komt. Vandaar dat ik de post van Thera een heel goed advies vind. Erg benieuwd of je man nu serieus gaat doorpakken en het niet enkel bij woorden blijft.
@Anne
Ik ben een beetje verward nu, las net je andere topic dat je vandaag hebt geopend en begrijp het niet helemaal meer denk ik.
Zijn jullie inmiddels de scheiding aan het regelen gezien je topic over alimentatie?
RoodVruchtje schreef op 08-11-2023 om 15:55:
@Anne
Ik ben een beetje verward nu, las net je andere topic dat je vandaag hebt geopend en begrijp het niet helemaal meer denk ik.
Zijn jullie inmiddels de scheiding aan het regelen gezien je topic over alimentatie?
Nee, we zijn zeker niet de scheiding aan het regelen. Partner lijkt positief bij te draaien, wil met iemand gaan praten, denkt echt na over wat er is gebeurd, wat hij voelt, wat hij wil, wat hij evt anders wil, praat zelfs soms over een toekomst samen. Hopelijk houdt hij dit vast.
Maar voor mezelf ben ik even bezig met de alimentatie. Want dat is iets waar ik niks va begrijp.. en mocht dit wel op een scheiding uitkomen wil ik me ingelezen/verdiept hebben voordat ik ergens een handtekening onder zet. Ik kan moeilijk stil gaan zitten nu..
Misschien heb je hier iets aan?
https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/tremarapport-versie-2023-januari.pdf
moest aan je denken, hoe gaat het nu Anne?
De vraag wat jij wilt, of jij met hem verder wilt, staat centraal. Misschien een idee dat jij afstand neemt en hem zijn ding met hulp laat uitzoeken. Mijn ervaring is dat er waarschijnlijk iets uit zijn jeugd naar voren komt en waarschijnlijk ook uit die van jou. Er zit altijd meer achter en dat geeft jou misschien een antwoord op het waarom van zijn gedrag.
RoodVruchtje schreef op 05-12-2023 om 21:03:
moest aan je denken, hoe gaat het nu Anne?
Wat lief, dat waardeer ik!
Het gaat goed met me, en misschien kan ik ook wel een klein beetje zeggen met ons.
Hij heeft al 2 behandelingen gehad, en de uitwerking daarvan is zeer positief. Hij is zich bewust, werkt aan zichzelf, staat open, is kritisch. Dus hij is wel echt met zichzelf bezig nu, en lijkt daar ook het 'probleem' te zien. Al vind ik dat een heel lelijk woord, maar ik weet het even niet anders te omschrijven.
Sinds dat inzicht van hem, is er voor ons ook veel veranderd. Ik krijg weer aandacht, er lijkt weer iemand om me te geven, is geïnteresseerd in hoe mijn dag was, komt weer naast me zitten op de bank, er is fysiek contact als één van beide weggaat of weer thuiskomt, en op andere momenten ook 
.
Een hele veranderding, en soms moet ik er nog even aan wennen, of kan ik het bijna niet geloven dat er een einde lijkt te zijn gekomen aan die rot periode.
Ik heb steeds meer mijn man terug, en dat is door alles wat er is gebeurd soms heel ingewikkeld maar aan het einde van de dag ben ik heel blij.
Ik krijg ook hulp, sta op de wachtlijst. Merk dat ik heel snel kan wisselen in emoties, er hoeft maar iets heel kleins te gebeuren of gezegd te worden en ik voel me gewoon KLOTE. Iets wat ik normaal niet zo snel had.. dat is nu wel echt extreem. Ik denk ook wel heel logisch na alles wat ik heb meegemaakt, maar daar heb ik wel begeleiding in nodig.. hopelijk wordt dat beter in de toekomst.
Fijn dat je even een update kwam geven Anne en wat een positieve ontwikkelingen! Hoop dat het zich op deze manier zal voortzetten….
Ik moest weer aan je denken, hoe gaat het met je?