update en enige verwarring
hoi allemaal, ik dacht even een update vanaf mijn kant.
Het is niet mijn keuze om te scheiden, heb er ook lang tegen gevochten, kon het niet accepteren. Dat is iets wat ik nog steeds lastig vind, vooral omdat hij na zolang samen zijn en jonge kinderen zo weinig tekst en uitleg heeft. Maar hoop dat het goedkomt heb ik niet meer. De tijd die we nog samen moeten uitzitten proberen we goed te doen, en we hopen straks dat we een goede band houden omdat we nog veel met elkaar te maken houden ivm de kinderen.
Ik heb er uren bij gekregen op m'n werk (ga naar 28/32 uur), dus dat is fijn.
Nog steeds geen zicht op een huurwoning, verwacht ook niet dat hier de komende tijd in wat veranderd.
We wonen verplicht samen, en als we het niet over onze situatie hebben dan is de sfeer goed en is het bijna zoals het altijd was. Afgelopen weekend was een lang weekend met z'n allen thuis. Hij nam meerdere keren het initiatief om erop uit te gaan met ons gezin dus we hebben zelfs leuke uitjes gedaan.
Enerzijds was het een fijn weekend, en hebben we het leuk gehad. Andere kant is dat ik het gevoel heb een dubbelleven te leiden, en komt dan ineens de realiteit weer keihard binnen.
Wat ik heel raar blijf vinden.. iemand die zegt te willen scheiden, wil vervolgens wel allerlei uitjes doen met het hele gezin. Vlucht het huis ook niet uit, vind het prima als we 's avonds samen op de bank zitten etc. Er wordt zelfs nog gepraat over een eventuele gezamenlijke zomervakantie. Als ik erna vraag krijg ik altijd het antwoord: 'dat doe ik voor de kinderen'.
Dat kan op aantal punten zo zijn, maar echt niet op alles. Kan dit zijn manier zijn van verwerken, of ziet hij mij nu als een goede vriendin ofzo?
Ik heb wel aangegeven nadat we beiden aangaven een fijn weekend gehad te hebben, gevraagd of hij dit echt allemaal wil opgeven, met alle gevolgen van dien. Het is toch bizar dat wij onder deze omstandigheden nog zo goed samen zijn?
Kan me niet voorstellen dat er veel gezinnen zijn, die gaan scheiden en die vervolgens nog zo met elkaar omgaan.
Dat is iets.. ik blijf het heel raar vinden. Kan me niet voorstellen dat ik dat zou kunnen als ik geopperd had te willen scheiden. Moet ik het echt maar naast me neerleggen, of moet ik toch nog vechten voor m'n gezin? Ik weet niet of het nog goedkomt.. er is al zoveel kapot.
Maar als we wel doorzetten met de scheiding gaat er nog meer kapot. Wat is dit ingewikkeld!
Voor mij heel dubbel.. ben blij dat ik nog zo goed kan met de vader van mijn kinderen. En ik hecht veel waarde aan de band met hem, nu en ook in de toekomst. Ik hoop echt dat we goed met elkaar overweg kunnen, daar gaan de kinderen zoveel baat bij hebben.
Maar dat het nu nog zo goed gaat, is ergens ook verwarrend ofzo. Begrijpen jullie wat ik bedoel? Of kijk ik er verkeerd na.. moet ik het anders gaan zien?
A.nne: "Ik neem meer tijd voor mezelf, laat hem wat links liggen.. en nu ineens dit."
Je geeft zelf al aan waar het door komt. Ik zou zeggen: ga daarmee door, en intensiever. Laat hem zien wat er gebeurt bij een scheiding: jij bent er niet meer voor hem en je gaat door met je leven.
Zelf zou ik hem ook zeggen zijn handen thuis te houden. De relatie is voorbij, dat wilde hij. Hoe kun jij afscheid nemen en loskomen zolang hij zo doet? Niet toch?
Als hij daar ongelukkig van wordt, dan moet hij misschien op zijn beslissing terugkomen. Maar zolang hij dat niet doet, kun je er om jezelf te beschermen maar beter vanuit gaan dat het lust is, geen liefde.
A.nne schreef op 12-06-2023 om 11:37:
[..]
Hij komt dus nu min of meer terug op zijn woorden, hij zegt te twijfelen. Hij is in de war omdat hij nu ineens wel bij me in de buurt wil zijn, dus hij weet niet meer of hij wel wil scheiden.
Wat zit ik in een slechte film zeg... wie bedenkt nou zoiets? Zolang heb ik gevochten, heb ik gezegd tegen hem dat dit raar is, dat er nooit wat aan de hand was tussen ons, dat het gek is dat hij het nauwelijks kon onderbouwen waarom hij wilde scheiden, zolang heb ik het gevoel gehad dat dit niet klopte, dat hij een fout maakt. En nu heb ik me er soort van bij neergelegd, werk ik mee aan de scheiding omdat hij wil scheiden en hij me in die positie zet. De scheiding is niet mijn keuze!
Ik neem meer tijd voor mezelf, laat hem wat links liggen.. en nu ineens dit.
Ik vind het helemaal niet zo gek dat dit gebeurt. Eerst was jij degene die 100% pleitte voor samen doorgaan en hij degene die hardnekkig weg wilde. Nu heb je je erbij neergelegd en afstand genomen en gaat hij eindelijk voelen wat het betekent om losgelaten te worden. En vindt hij dat toch niet alleen maar fijn. De positieve en negatieve ervaring van jullie relatie komt zo meer in evenwicht, bij jullie allebei.
Voor jou is nu de kunst om vast te houden aan de waarde die jij in loslaten hebt gevonden. En ook te zien welke dingen je niet meer wil opgeven of pikken voor de relatie met hem: doorgaan met tijd aan jezelf te besteden. Doorgaan met hem meer aan zichzelf over te laten. Hij moet nu zorgen dat hij duidelijkheid kan gaan geven en tot een keuze kan komen, voordat jij er weer opnieuw je hoofd en hart over breekt. Jij mag je nu op de vlakte houden en hem aan het werk zetten. Dit is zijn verantwoordelijkheid en het moet niet jouw leven en jouw functioneren weer helemaal onderuit halen. Het is maar net wat hij in de aanbieding gaat hebben en hoe de balans voor jou uitvalt of je bereid bent tot een doorstart. Wat levert het jou op? Kan hij jouw vertrouwen weer terugwinnen? Kan hij zich langere tijd betrouwbaar naar jou gedragen, ook als hij niet onmiddellijk krijgt wat hij wil? Ik zou zeker nu geen 'ja' zeggen en zeker geen seks en intimiteit gaan hebben. Dat trekt veel te veel aan jouw gevoelens. Hij moet eerst maar eens duidelijker voor ogen hebben waar hij zich aan wil committeren voordat jij je weer kwetsbaar opstelt.
Ik ben team Kenfan: een man die zo omgaat met een huwelijk met drie jonge kinderen en de moeder van zijn kinderen met zoveel onzekerheid en wispelturigheid opzadelt, daar moet je ontzettend mee uitkijken. Leg jouw stabiliteit niet meer in zijn handen want hij heeft al laten zien dat hij er niet zachtzinnig mee omgaat en dat hij jou meesleurt in zijn onevenwichtige emoties. Houd afstand van zijn geworstel en zorg allereerst voor jezelf.
RoodVruchtje schreef op 12-06-2023 om 11:43:
Heeft hij je ook letterlijk gezegd dat het hem verward en wat exact hetgeen is dat hem verward?
Lust staat nl totaal los van liefde en als dat hetgeen is waaraan hij behoefte heeft, zou ik me daar in jouw geval niet voor lenen Anne. Vind het nogal egocentrisch gedrag ook, niet erg chique en heel pijnlijk verwarrend voor jou.
Ja, hij heeft gezegd dat het hem verward. Dat het hem verward dat hij opmerkt dat hij me bewust opzoekt. Dat het hem verward dat hij me wil knuffelen en wil aanraken.
En dit heeft hij zeer lange tijd niet gewild, of vond hij niet fijn. Het kwam bijna een jaar lang van mijn kant. Tot dat ik me er laatst bij neer heb gelegd dat hij niet meet wilde.
bedankt voor jullie adviezen! Het is ook zeker niet dat ik zo weer over te halen ben voor seks. Ik moet mezelf beschermen.
Heb hem gezegd dat hij dit moet gaan onderzoeken/uitzoeken en dat ik het dan wel hoor.
Tot die tijd probeer ik me zo op te stellen zoals ik deed. Ik wil nog niet teveel nadenken over wat ik wil.. eerst maar kijken straks wat hij wil. Daarna ga ik erover nadenken. Wil mezelf geen valse hoop geven in dat ik nog een keuze heb.
Maar misschien moet ik wel een beetje nadenken over wat als.. wat zijn mijn 'voorwaardes' of verwachtingen.
Wat mag ik vragen van hem. Dat vind ik wel lastig, dit is niet zomaar iets wat hij me flikt. En hoe zeker is hij straks van z'n zaak? Zal ik niet altijd bang blijven dat hij me zo weer opzij zet?
Je mag nu al eisen stellen. Bijvoorbeeld relatietherapie of een psycholoog voor hemzelf. Ik zou ook nog even afstand houden en vooral ook zelf dingen blijven doen. Hij mag eerst zelf uitzoeken wat hij wil en jij hebt ook een keuze. Niet alleen hij.
A.nne schreef op 12-06-2023 om 16:10:
bedankt voor jullie adviezen! Het is ook zeker niet dat ik zo weer over te halen ben voor seks. Ik moet mezelf beschermen.
Heb hem gezegd dat hij dit moet gaan onderzoeken/uitzoeken en dat ik het dan wel hoor.
Tot die tijd probeer ik me zo op te stellen zoals ik deed. Ik wil nog niet teveel nadenken over wat ik wil.. eerst maar kijken straks wat hij wil. Daarna ga ik erover nadenken. Wil mezelf geen valse hoop geven in dat ik nog een keuze heb.
Maar misschien moet ik wel een beetje nadenken over wat als.. wat zijn mijn 'voorwaardes' of verwachtingen.
Wat mag ik vragen van hem. Dat vind ik wel lastig, dit is niet zomaar iets wat hij me flikt. En hoe zeker is hij straks van z'n zaak? Zal ik niet altijd bang blijven dat hij me zo weer opzij zet?
Precies. Volgens mij moet je nog wat duidelijker stellen dat hij er god over na moet denken en als hij het weet jullie dan wel zien of jij er tegen die tijd nog voor open staat. Want hij gaat er al te makkelijk van uit dat jij beschikbaar bent, krijg ik het idee. En, hij is alleen maar met zichzelf bezig lees ik. Het verwart hem dat hij behoefte heeft aan jouw knuffels. Hij neemt de vrijheid jou op je billen te slaan. Maar blijkbaar is het geen item wat jij wil of voelt hieromtrent. Hij staat erg centraal krijg ik het gevoel uit jouw verhaal.
A.nne schreef op 12-06-2023 om 16:10:
Tot die tijd probeer ik me zo op te stellen zoals ik deed. Ik wil nog niet teveel nadenken over wat ik wil.. eerst maar kijken straks wat hij wil. Daarna ga ik erover nadenken. Wil mezelf geen valse hoop geven in dat ik nog een keuze heb.
Dit is ook heel afhankelijk opstellen, jij laat door hem bepalen wat jij wil. Bepaald hij ook dat jij nieuwe schoenen wil?
Nee, tuurlijk niet, het is jouw leven, jij en jij alleen gaat daarover.
Natuurlijk heb je nog een keuze, zelfs als hij er achter komt dat hij met jou verder wil heb jij de keuze om dat wel of niet te willen.
En ook als je samen verder wil dan heb je keuzes, wil je zo verder als het ging of wil je een betere relatie die gelijkwaardiger is waar jij je niet zo afhankelijk van hem op stelt.
Kom op, je bent een volwassen vrouw met een eigen mening en de vrijheid om een relatie te hebben of niet.
Ysenda schreef op 14-06-2023 om 14:00:
[..]
Dit is ook heel afhankelijk opstellen, jij laat door hem bepalen wat jij wil. Bepaald hij ook dat jij nieuwe schoenen wil?
Nee, tuurlijk niet, het is jouw leven, jij en jij alleen gaat daarover.
Natuurlijk heb je nog een keuze, zelfs als hij er achter komt dat hij met jou verder wil heb jij de keuze om dat wel of niet te willen.
En ook als je samen verder wil dan heb je keuzes, wil je zo verder als het ging of wil je een betere relatie die gelijkwaardiger is waar jij je niet zo afhankelijk van hem op stelt.
Kom op, je bent een volwassen vrouw met een eigen mening en de vrijheid om een relatie te hebben of niet.
Ik lees dat er niet uit.
Ik lees dat ze erover na gaat denken mocht hij toch verder willen. Als hij niet verder wil dan houdt het natuurlijk ook op verder, ik snap haar wel.
A.nne, lastig wat hij doet, ik zou me daarvoor toch afgrenzen.
Pinokkio schreef op 14-06-2023 om 15:58:
[..]
Ik lees dat er niet uit.
Ik lees dat ze erover na gaat denken mocht hij toch verder willen. Als hij niet verder wil dan houdt het natuurlijk ook op verder, ik snap haar wel.
ik lees dat er ook niet uit. Vond het ook nogal kleinerend, en niet bemoedigend voor TO, die in een rotsituatie zit. Ik snap het ook dat je met zulke jonge kinderen het gezin graag bij elkaar houdt. En liefde houdt ook niet op als iemand zich van zijn slechtste kant laat zien.
Wat ik me afvraag is of drie kinderen binnen vijf jaar die man niet zwaar is gevallen. Dat hij wegvluchtte in fantasieen waarin hij zich weer als happy single zag. En dat hij terugschrikt nu die dagdromerij realiteit lijkt te worden. Tussen mijn kinderen zit steeds drie jaar. En dat was heel bewust, want een trits zo kort op elkaar leek mij persoonlijk altijd eerder een gevangenis dan een gezin. Daar was ik niet opgebouwd. Dan was ik misschien ook wel van de wap geraakt.
Anne, ik denk dat je je het beste vriendelijk-afstandelijk op kunt stellen. Voorlopig de firma gezin samen draaiend houden.Leven bi de dag. De deur voor hem op een kier houden, maar wel met een voet ertussen: geen vertrouwelijkheden en intimiteiten. En intussen wel voor wel voor jezelf de banen paden mocht het toch fout gaan. Mocht hij tot inkeer komen, dan is er werk aan de winkel voor het herstel van vertrouwen. Maar dat is van later zorg. Sterkte.
Ik vind het erg lastig om me zo op te stellen zoals ik de laatste weken deed. ik had oprecht geen hoop meer, en dat was lange tijd mijn worsteling. Ik had me er een soort van bij neergelegd, hij wil scheiden en ik ga meewerken maar het is niet mijn keus.
Doordat hij zijn twijfel uitsprak, en ik ook merkte dat zijn gedrag veranderde is er toch wat veranderd. Ben ik een beetje verward en van de leg. Het zit constant in m'n hoofd, houdt me erg bezig.
En daar baal ik van, want ik was zo goed bezig!
Hij heeft uitgesproken dat hij in de war was omdat hij dit niet had verwacht.. dat hij zou gaan twijfelen. weer behoefte had aan fysiek contact, vooral de kleine aanrakingen ook. Dat hij een andere vrouw zag omdat ik meer voor mezelf deed en hem meer links liet liggen. Nu heeft hij ook gezegd dat doordat hij weer wat positieve gevoelens kreeg richting mij, hij er veel over ging nadenken en daardoor z'n gevoel weer wat minder positief is geworden.
Wat is dat toch voor iets geks? Waarom is hij zo wispelturig? Waarom krijgt hij het niet duidelijk?
A.nne schreef op 15-06-2023 om 16:26:
Ik vind het erg lastig om me zo op te stellen zoals ik de laatste weken deed. ik had oprecht geen hoop meer, en dat was lange tijd mijn worsteling. Ik had me er een soort van bij neergelegd, hij wil scheiden en ik ga meewerken maar het is niet mijn keus.
Doordat hij zijn twijfel uitsprak, en ik ook merkte dat zijn gedrag veranderde is er toch wat veranderd. Ben ik een beetje verward en van de leg. Het zit constant in m'n hoofd, houdt me erg bezig.
En daar baal ik van, want ik was zo goed bezig!
Hij heeft uitgesproken dat hij in de war was omdat hij dit niet had verwacht.. dat hij zou gaan twijfelen. weer behoefte had aan fysiek contact, vooral de kleine aanrakingen ook. Dat hij een andere vrouw zag omdat ik meer voor mezelf deed en hem meer links liet liggen. Nu heeft hij ook gezegd dat doordat hij weer wat positieve gevoelens kreeg richting mij, hij er veel over ging nadenken en daardoor z'n gevoel weer wat minder positief is geworden.
Wat is dat toch voor iets geks? Waarom is hij zo wispelturig? Waarom krijgt hij het niet duidelijk?
Dat mag je volledig bij hem laten liggen, maar je hoeft niet met je gevoel te laten spelen. Het is toch vreemd dat jouw afzijdige houding zijn jagen aanjaagt, dat hard to get hem zou laten blijven...dat is zo primitief..
Laat het 'm uitzoeken zonder jou en bekijk dan of jíj nog wel zin hebt in iemand die twijfelt. Want nu lijkt het alsof alles van zijn beslissing afhangt. Hij bepaalt dat hij het niet voelt, hij bepaalt dat het stopt, hij bepaalt dat het kriebelt, hij bepaalt dat hij twijfelt, hij bepaalt. Het hangt nét zoveel van jou af.
Hoi Anne, sommige mannen blijven jarenlang wispelturig of hun leven lang. Misschien durft hij niet te kiezen. Misschien heeft de vriendin die er niet is het uitgemaakt. Je weet het niet. Hij heeft met jou 3 kinderen. Het is tijd om op te houden voor hem met zich zo onvolwassen te gedragen. Het kan toch niet zo zijn dat zijn wispelturige gevoel het leven van jou en jullie kinderen steeds zo overhoop gooit. Zo belangrijk zijn zijn seksuele verlangens nou ook weer niet. Vandaag voelt hij zich zo, morgen voelt hij zich zo… nee. Zo kan hij als vader met zijn vrouw en kinderen toch niet omgaan. Enig verantwoordelijkheidsgevoel zou hem wel sieren. En als dat niet komt, dan zou ik er zelf een punt achter zetten. Bedenk eens voor jezelf hoe lang je op deze manier door wilt gaan ook voor je kinderen. Het is zo chaotisch. Jullie hadden toch net verteld dat jullie gaan scheiden? Veel sterkte.
‘Dat hij een andere vrouw zag’. Bedoelt hij daar een andere vrouw mee of jou?
Zo te lezen heeft hij je verteld dat hij een zelfstandige vrouw die voor zichzelf opkomt en haar eigen dingen doet, aantrekkelijk vindt.
Doe je voordeel met die informatie. Ga verder op het pad dat je ingeslagen was.
IMI-x2 schreef op 15-06-2023 om 16:44:
Zo te lezen heeft hij je verteld dat hij een zelfstandige vrouw die voor zichzelf opkomt en haar eigen dingen doet, aantrekkelijk vindt.
Doe je voordeel met die informatie. Ga verder op het pad dat je ingeslagen was.
Ja, precies! Kennelijk hoef je veel minder rekening met hem te houden dan jij in het verleden gedacht hebt. Jij hoeft nu eigenlijk niks anders te doen dan doorgaan met in jezelf en in je eigen ontwikkeling en levensgeluk te investeren. En dan zie je wel wat hij wil en en of dat uiteindelijk interessant genoeg is voor jou om ook in te blijven investeren. Hooguit kun je nu nadenken: wat zijn voor mij de kernwaarden van deze relatie? Wat moet deze relatie écht hebben om er mee door te willen gaan? En: wat kan ik missen als kiespijn? Ik zou nog even niet al te veel met hem hierover praten. Hij lijkt op een bepaalde manier weerstand te hebben bij jouw toenadering en dat is niet erg eerlijk naar jou toe. Jij kunt het daardoor niet gauw goed doen. En daarom moet hij het echt helemaal zelf uitzoeken. Jij hoeft alleen maar goede en positieve dingen voor jezelf te doen.
Ik zou zeggen: probeer de balans gelijkwaardig te maken door te beseffen dat hij natuurlijk niet de enige is die iets te willen heeft in de relatie. Hij kan jou beoordelen en te licht bevinden, natuurlijk. Maar jij kunt dat ook. En hij heeft jou als partner behoorlijk in de spreekwoordelijke modder laten zakken de laatste tijd. Ergens moet hij dat gaan beseffen. Niet als straf maar als realiteit: jij bent niet op deze wereld om hem gelukkig te maken. Als jullie samen zouden doorgaan, leiden jullie samen een leven en richten jullie samen, in overleg, jullie relatie en gezin zo in dat alle leden tot hun recht komen. Dat egocentrische wat hij nu doet, dat moet hij dan wel een keer achter zich laten. (Wat, voor de duidelijkheid, iets totaal anders is dan je altijd aanpassen of nooit meer mogen zeggen dat je ergens behoefte aan hebben en daar het gesprek over willen gaan!)