Vriend en ik gaan uit elkaar. Wat is redelijkheid

lastig

Ik zou zoveel mogelijk de boot afhouden, ook wat betreft die auto. Ik zie het er nog van komen dat hij daar misschien wel schade aan rijdt, en dat jij voor de kosten mag opdraaien. Zo'n man komt volgens mij alleen maar verder als je stopt met helpen, dit heb je namelijk al jaren gedaan, inclusief goede adviezen gegeven (o.a. over inschrijven bij een woningbouwvereniging) maar hij is te eigenwijs om er iets mee te doen. Volgens mij gaat hij ook niets regelen met vervoer maar blijft hij tot jij zegt "stop" je auto lenen. (en volgens mij zou hij het zo ook oplossen met de hond, maar daar heb je al 'stop' gezegd)
Het is rot voor hem, maar volgens mij toch echt zijn eigen schuld allemaal, je hebt genoeg gedaan en geprobeerd en nu krijgt je ook nog de zwarte piet toegespeeld.
Aftellen maar en zoveel mogelijk op pad (sauna, vriendinnen, bioscoop, bibliotheek wandelen met de hond, etc)

Goed opgevoed?

Er is veel vraag naar goed opgevoede honden van niet ‘beladen’ rassen als herplaatser. Ik denk dus dat een asiel binnen een paar dagen een nieuw goed huisje voor hem heeft. Daar willen jullie misschien niet aan, maar hoe gaat hij anders voor de zorg en de kosten opdraaien in zijn nieuwe situatie?
Is er niemand in de familie die hem wil?

houtplankje

Ok. En ik snap heel goed dat het voor jullie beiden een bijna onhoudbare periode is, zo samen in 1 huis. Lente in #179 verwoordt wat helderder wat ik bedoelde.
Blijft staan dat hij de sjaak is inzake keuze om de relatie te beindigen en geen dak boven zijn hoofd, van zoveel stress word iemand geen leuker mens.
Als je een relatie aangaat schrijf je je niet meteen in bij een woningbouwvereniging voor het geval het uitgaat, dat zullen er niet velen doen. Dat hoef je hem niet perse te verwijten.
Gezien wat je eerder schreef heeft hij het best snel geregeld, ook hoe je hem omschreef. Ik zou idd wat Autimam hierboven schrijft rustig voorstellen doen per mail en zoveel mogelijk afleiding en ontspanning proberen te zoeken. Heel veel sterkte.

En toch, en toch

Moet je compassie blijven hebben met iemand die zo weinig initiatief en begrip toont?
Ik weet dat er dingen niet lekker lopen bij de exvriend en met 4 kinderen met autisme en ADHD en zelf ADHD weet ik echt heel goed hoe moeilijk het kán zijn om je zaken geregeld te krijgen. Maar uiteindelijk is het een volwassen man die zijn eigen verantwoordelijkheid moet nemen.
Pamperen gaat niet helpen. Hij is niet voor niks de EX vriend. Ik zou niet kiezen voor houwtje touwtje oplossingen die Houtplankje toch weer gaan belasten terwijl haar lichaam duidelijk aangeeft dat het genoeg is.
Geen regelingen voor hond en auto. Geen huis in de buurt. Geen uitstel. Hak die navelstreng door. Uiteindelijk zal het zelfs voor de exvriend beter zijn. Die afhankelijkheid is ook voor hem niet goed

Nou

Initiatief? Heeft hij genomen. Begrip? Ja daar is nu even geen tijd voor. Ook niet bij Houtplankje. Je kan nu eenmaal niet meteen begrip hebben als je te horen krijgt dat je relatie over en uit is en je op mag hoepelen. Omdat TS een vrouw is hebben wij daar automatisch meer feeling mee en is de man de boeman. Maar zo is het natuurlijk niet.
Maar eens met 'pamperen'. Huis in de buurt is nog tot daaraantoe , maar voor een hond zorgen van ex terwijl je die hond al niet wilde zou mij ook een brug te ver zijn. Maargoed, ik houd niet van honden
Auto uitlenen alleen tijdelijk, als hij anders niet op z'n werk kan komen en TS de auto toch niet gebruikt. Dus wel grenzen stellen en niet met alles willen helpen.

Mijntje

Ik lees het dat Houtplankje en ex min of meer eerder zijn gaan samenwonen dan bedoeling was omdat ex van Houtplankje geen woning meer had. Daarom leek het haar een goed idee dat hij zich zou inschrijven mocht het onverhoopt niet lukken. Ik vind dat een erg goed advies.
Ik zie eerlijk gezegd niet in waarom Houtplank in dit stadium nog veel rekening moet houden met haar ex. Ik denk net als Tessa dat het alleen maar het onvermijdelijke uitstelt, namelijk dat de ex als een volwassen man zijn eigen verantwoordelijkheid neemt

Goed nieuws

Ik zou vooral inzoomen op het feit dat ex een huis gevonden heeft. Dat was voor jou toch belangrijk? Laat hem er zo snel mogelijk intrekken. Lever geen commentaar maar juich het toe. Hoe eerder weg hoe beter.
Over de hond en de auto: dat weet je nog niet, daar kom je nog op terug. (uiteindelijk wil je dit niet, maar wees daar niet zo stellig in anders gaat hij niet weg). Als hij verhuisd is wordt duidelijk dat jij niet meer verantwoordelijk bent voor zijn leven. Jij bent verantwoordelijk voor het jouwe en hij gaat zelf oplossingen bedenken. Voor de hond en voor vervoer naar zijn werk.

Hmmmm

Jammer dat het zo gelopen is Houtplankje. En sterkte met de afwikkeling.

Waar ik normaal gesproken ben van compassie en zorg denk ik dat dat nu zal zorgen voor een situatie waar zachte heelmeesters stinkende wonden maken.

Mijn advies zou zijn: hou het zakelijk en overleg alleen over dingen waarover je moet overleggen. In dit geval: zijn er concrete dingen van jullie samen die verdeeld moeten worden en hoe doe je dat? Hoe krijgt de verhuizing praktisch gezien gestalte en waar kun jij daarbij van dienst zijn (bij praktische zaken als een keer rijden met spullen naar de volgende plek).

Voor de rest: je hoeft geen afspraken te maken over dingen die van jou zijn. Jouw auto is van jou en niet van hem, ook al kan hij ‘m nog zo goed gebruiken. Het is niet aan de orde. Dat hem dat een probleem oplevert, is jammer. Zijn probleem niet dat van jou.
De hond idem. Jij hoeft geen afspraken te maken over de hond die van hem is. Wat er met dat dier gebeurt is zijn verantwoordelijkheid en niet die van jou.

Laat je geen verantwoordelijkheid opleggen die niet bij jou hoort te liggen. Je verantwoordelijk voelen voor dingen waar je niet verantwoordelijk voor bent, maakt je idd vatbaar voor manipulatie.
Dat geldt ook mbt de te dure woning in de buurt. Jij kunt aan de ene kant niet meer bepalen waar hij wel of niet gaat wonen (ook al snap ik dat dichtbij niet leuk is). De andere kant: of het wel of geen handige plek is mbt zijn werk en zijn vervoersprobleem, gaat jou niet aan. Net als de vraag of hij het wel of niet kan betalen. Moet je bij hem laten en je er niet eens in verdiepen (wat kost dat en hoe kom je dan op je werk?).

Sterkte!

Hond

Ik vind dat je nergens ingewikkeld over hoeft te doen waar je dat niet wilt, maar wat de hond betreft heb ik er wat moeite mee dat dit op de spits (het spits?) gedreven wordt. Je hebt zelf jouw hond en past daar niet tijdelijk (dus úiterlijk drie maanden) een tweede bij? Jouw hond moet toch ook overbruggen terwijl jij werkt? Ik vind dat hij toch iets meer tijd zou mogen krijgen om hier over na te denken en het uit te voeren, maar niet op zijn add-dees". Ik zou het hartverscheurend vinden om afstand van mijn hond te moeten doen, dus ook onder dit soort omstandigheden.

Hoe hard ik ook klink nu, zijn álle beslissingen met jouw volle instemming genomen. Het lijkt mij uiteindelijk bevredigender als je keuzes die je in dit kader hebt genomen met zo min mogelijk haat en nijd afrond. Dus de auto... jouw zin... zoek het maar uit hoe hij het doet, de hond... de overbrugging iets minder hard.

Als hij zelf laat blijken dat de hond een blok aan zijn been is en de liefde voor hond nogal magertjes is, dan zou ik over herplaatsen beginnen.

Ik heb nagedacht over hoe ik het met onze hond zou doen, dus het komt niet uit het niets. Ik zou het voor de hond zo aangenaam mogelijk maken, dus co-en waar mogelijk. Bij jou gaat het weliswaar om zijn hond, maar je vond toen dat hond het beste af was bij jullie, als ik het mij goed herinner.

De hond Kaaskopje

is een blok aan MIJN been. Het was in het kader van een werkende relatie de beste oplossing om de hond van zijn zonen in huis te nemen, we pasten toch al meer dan de helft van de tijd op het beest. Er is geen overgang nodig wat mijn hond betreft. Zodra duidelijk werd dat we uit elkaar gingen heb ik de uitlaatservice gereserveerd voor de 2 dagen in de week dat ik lange dagen van huis ben. De andere dagen kan ik het prima alleen aan en mijn hond hoeft nooit langer dan 5 uur alleen te zijn.
Dat ik ingestemd heb voor het komen van de hond van zijn kinderen bij ons was 1) omdat ik medelijden had met het beest dat de hele tijd tussen A en H aan het verhuizen was met mand en al, en 2) omdat ex vriend zich zo rigide opstelde dat ik dacht "de relatie gaat niet goed maar dat heeft eigenlijk niets met de hond te maken, het arme beest kan er niets aan doen". Ik had ook kunnen zeggen tegen ex-vriend: "weet je de relatie tussen ons is niet goed, laten we eerst kijken of het nog lang stand houd want ik heb er een harde hoofd in".
Dat heb ik niet gedaan inderdaad.
Neemt niet weg dat ik vanaf NU prima alleen kan zorgen voor mijn hond. En hij niet voor zijn hond. En ik heb nooit 2 honden willen hebben, en nu dat ik alleen ben nog minder.
Houtplank

Tsjor

Hij werkt in een stukje Zuid-Holland waar weinig woningbouw is (bij Rijsenhout). Verder is hij gewend geraakt aan de sfeer in mijn woonplaats.
Houtplank

pfoe

'Laat je geen verantwoordelijkheid opleggen die niet bij jou hoort te liggen. Je verantwoordelijk voelen voor dingen waar je niet verantwoordelijk voor bent, maakt je idd vatbaar voor manipulatie.'
Eens met Aagje.

Het is lief en attent van Houtplankje dat ze zo probeert mee te denken ( 'hij is nu gewend aan de sfeer van mijn woonplaats') en ervan overtuigd is dat er vooral onmacht in het spel is, geen onwil. Haar moeite met de relatie na de eerste verblindende verliefdheid heeft ze lang onder controle proberen te houden (daar getuigen eerdere draadjes van), nu is het echt op. Daar is niks meer aan te doen. Het zal nooit beter worden, vrees ik, tenzij deze man een vrouw treft die er haar levensvervulling in vindt man dag in dag uit te coachen. Wie weet bestaat ze.

Lieverbroodjes worden niet gebakken. Als er geen gelegenheid is om voor een hond te zorgen, dan is het tijd voor herbestemming.
Als er geen auto ter beschikking is, moet er een andere keuze worden gemaakt. Dat betekent niet dat ex-vriend voor onbestemde tijd (want daar draait het op uit) de auto van Houtplankje kan blijven gebruiken - dat is vragen om voortgang van ellende.

Wie wil, vindt een mogelijkheid. Wie niet wil, vindt een reden.

speedpedelec

Van jouw woonplaats is naar zijn werk is volgens google maps ongeveer een uur fietsen. Zou hij ipv een auto niet een scooter of een speedpedelec kunnen overwegen. Dan wordt de regio waar hij kan zoeken een stuk groter.

Kijk eens op funda / huur / afstand < 15 km dan kom je al van alles tegen.
Alleen moet hij dan uit jullie woonplaats weg. Sommigen per direct of per 1 december.

Of hij koopt zelf een auto, maar dat is zijn pakkie an.

Hij zal iets meer moeite moeten gaan doen, de tijd dringt.

ver weg eis

De eis om ver bij jou vandaag te gaan wonen lijkt met niet reëel. Daar heb je toch geen zeggenschap over? Het lijkt mij het belangrijkst dat jullie niet meer in een huis wonen. Al woont hij drie straten verder dan is het toch oke? Gescheiden huizen en gescheiden levens, daar gaat het nu om.
En geen dingen meer gaan doen omdat het zielig is voor wie of wat dan ook.
Je kunt wel begrip tonen door te zeggen dat het lastig is, maar je DOET niets meer.

Boetes

de auto zou ik dus echt niet meer uitlenen. Ik herinner me dat je al eens eerder klaagde over zijn verkeersboetes. Die wil jij niet meer op je deurmat.

Geen geld voor dit, geen geld voor dat

Flavia
Helemaal mee eens. Alleen ... hij heeft geen geld. Ik heb hem verteld dat hij, totdat hij het huis uitgaat op 15 december, geen bijdrage hoeft te betalen waardoor hij wat meer armslag heeft, maar als hij een paar honderden euro's spaargeld heeft, is het veel. Niet genoeg denk ik om en een borg te betalen en een nieuwe vervoermiddel. Hij heeft nu een vast contract voor 3 dagen in de week, bij zijn hoofdwerk, maar wou geen fulltime contract omdat hij tijd wil om te studeren. Zonder enig bewijs dat die studie tot iets gaat leiden. Totaal geen praktische insteek, kocht bijvoorbeeld nooit de B merken in de supermarkt, weigerde om vegetarisch te gaan eten want "ik heb vlees nodig". Hij spaart nog geen 20 euro's per maand volgens mij.
En het is namelijk zo dat ik nog steeds niet geloof dat hij het willens en wetens deed. Misschien ben ik dom of naïf. Hij is opgegroeid in een redelijk bemiddeld hoogleraren gezin en heeft tot zijn 50ste zich nooit zorgen hoeven maken om geld, had altijd een goede baan. Om de gekste manier kwam hij altijd financieel op zijn poten terecht. Pas toen zijn ouders allebei binnen een jaar waren overleden en hij een eigen bedrijf begon met het geld van zijn erfenis ging het compleet mis. Het is voor mij nog een raadsel hoe het gegaan is, en ik ken natuurlijk maar een kant van het verhaal, zijn kant. Ik heb zijn broer, met wie hij ruzie heeft (vanwege een zakenconflict) en geen contacten mee heeft, nooit ontmoet. Er zijn toch veel dingen waarbij (achteraf) allerlei alarmbelletjes gaan rinkelen.
Houtplank

dus hij zou wel een fulltime contract kunnen krijgen?

Dan proberen dat per direct te regelen. First things first, en dat is geen studie. Kan altijd later op de HOVO.

Ach lief Houtplankje, wat akelig toch dat verliefdheid alle alarmbelletjes grondig onklaar maakt.

Maat Houtplankje

Dat is allemaal niet jouw zorg hoe hij zijn financiële zaken regelt.
Je kunt hem de suggesties doen, of hij er wat mee doet is zijn zaak. Op 15 december moet hij het geregeld hebben.

Hoe sneller het hem duidelijk wordt dat het jou heel erg menes is en dat jij geen reddingsboei meer bent maakt dat hij mogelijk sneller echt gaat gaat handelen naar de nieuwe situatie.

Voor hij jou kende redde hij het ook op de een of andere manier, hij is in 3 jaar niet in eens handelingsonbekwaam geworden. Hij gaat zichzelf echt wel weer redden.

Flavia: vast wel maar hoe...

Maar in een ding ben ik duidelijk, het is niet meer mijn zaak, hoe verdrietig het voor hem ook is.
Tussen de scheiding van zijn ex-vrouw en het moment dat we samen gingen wonen (bijna 3 jaar) heeft hij het ook heel slecht gehad: gewoond bij meerdere vrienden, bij broer, bij woongroep voor gescheiden mensen, etc. geleefd van leningen en van geld dat hij kreeg door de kunstcollectie dat hij deels van zijn ouders had geërfd te verkopen. Achteraf begrijp ik niet waarom hij, ten tijde van de scheiding met zijn ex-vrouw, niet gelijk weer op zoek ging naar een baan als consultant. Hij had jaren goed geboerd als HR-consultant, het lijkt me dat hij na een onderbreking van 2 jaar weer aan de slag had kunnen gaan. Tenzij er lijken in de kast zijn waarvan ik niet van op de hoogte ben.
Het is voorbij, niet meer van mij, maar het blijft me bezig houden. En als ik zie dat iemand zijn leven zo slecht op orde heeft doet het me pijn.
Houtplank

Het siert je

Natuurlijk doet het je wat, je hebt van die man gehouden, je gunt hem het beste, maar jij bent het belangrijkste voor jezelf.

En natuurlijk kijk je met verbazing en angst voor de toekomst naar zijn handelen maar je zegt het zelf al het is niet meer aan jou.
Sterkte met loslaten

Lijken uit de kast

Zou zomaar kunnen, jouw beschrijvingen zijn lastig te rijmen met een goede baan als consultant. Maar het maakt niet zoveel uit, hij moet het zelf oplossen. Probeer hem niet te beoordelen op wat hij regelt, juich toe dat hij iets regelt. Hoe eerder hij weg is, hoe beter. De tijd tussen het beëindigen van een relatie en daadwerkelijk apart gaan wonen haalt het slechtste in mensen boven.

Flavia liet al zien dat er allerlei mogelijkheden zijn. Er zijn ook particuliere initiatieven om auto’s te delen. Hij kan fietsen, verhuizen, full time gaan werken, er zijn echt genoeg oplossingen te bedenken. Je kunt wat suggesties doen, maar verder is het echt aan hem.

Ik zou helemaal geen suggesties doen

Houd het zakelijk en bij jezelf.

Niet doen

Niet de zorg voor de hond op je nemen, hij gaat er alweer van uit dat jij dat op je neemt.
Hij heeft in alle jaren met jou overal tijd voor gehad en wilde zakelijke plannen en nu weerceen studie dus niet voltijds werken. Zo komt hij overal mee weg en ligt het op jouw bord. Als je hem 3 mnd geeft wordt het langer en voor altijd. Dat heeft zijn verleden met initiatief nemen bewezen als zelfs inschrijven voor een woningcorporatie al teveel was.
Dat houdt niet in dat de hond de dupe wordt, maar dat hij zijn eigen leven eens op orde krijgt. Daar wordt ie vindingrijk van. Met zijn zoon of ex regelen, geef hem een hint, maar pak niet niet op.

Mmhh

Is het niet (ook!) zo dat jullie gewoon totaal verschillend in het leven staan?
Jij veel behoudender, geregeld, georganiseerd.
Hij impulsiever, 'we zien wel' intuïtiever.
Vanuit dat oogpunt bezien heeft hij niet perse zijn zaakjes niet op orde maar kijkt hij er anders tegenaan.
(en ja, een eigen zaak kan goed gaan en kan floppen. Veel mensen durven het niet aan. (ik toch niet) Maar een hoop succesnummers zouden er nooit zijn geweest zonder grote risico's. (of andere, mi veel negatievere factoren)

Ik vind het sowieso wel heftig dat hier en masse wordt gevonden dat de beste man zijn leven niet op orde heeft. Er wordt nog niet gezegd grote loser maar dat lees ik ergens toch.
Terwijl.. jee... hij heeft een flinke partime baan, doet een studie (op zijn leeftijd). Zou zijn situatie heel veel anders zijn dan die vd gemiddelde vrouw in Nederland?
En hij kwam van ver, is toch maar mooi weer opgekrabbeld. Een vrouw zouden we hier bejubelen en toejuichen!!

En kom op zeg, wie heeft alles 100 % op orde? Alles afgedekt, elk mogelijk scenario? Wie heeft een kant en klaar plan klaar liggen voor zijn scheiding al? Opvang huisdier al geregeld, huisvesting ook? En dan niet binnen een paar maanden (kost een scheiding toch al snel) maar binnen enkele weken en dat vinden we hier al eigenlijk te lang.
Heftig hoor.

Libera

Neem jij hem dan

Ja precies.

Niemand heeft zijn leven 100% op orde, maar 85% zou toch fijn zijn.

Je leven niet op orde hebben hoeft ook niet samen te gaan met veel geld verdienen of veel uren werken. Als je met 3 dagen werken je broek op kunt houden, prima. Maar dat is dus niet zo. En evengoed gaan we de resterende tijd opvullen met een zinloze studie die ook geen geld op gaat leveren. Leuk als je super jong bent maar niet als je samen een huishouden moet onderhouden.
Een eigen zaak starten zonder verstand van zaken is niet alleen "risicovol", dat is ook ondoordacht, impulsief en gedoemd te mislukken.
Geen auto uitlenen, geen hondenopvang, hard of niet. Soms moet een mens "nee" zeggen om zichzelf te beschermen. Heeft hij al op een vakantiepark navraag gedaan in de buurt van zijn werk? Daar wordt ook heel wat verhuurd voor langere tijd.