Vriend wil uit elkaar zonder reden

Persephone

Ik leer je zo op een andere manier 'kennen'. Ik kan je bezorgdheid uit je andere draadje nu ook beter plaatsen. Wat een verhaal. En ook: wat een herkenning. Jij hebt ook 4 kinderen toch? Sjonge zeg.

Hoe lang is dit alles geleden? En, misschien wat OT maar persoonlijke vraag van mij: hoe heb jij jezelf weer op de rit gekregen? En hoe gaat het nu met je kinderen?

OT voor Moederziel

Hoi Moederziel,

Mijn scheiding is 6 jaar geleden. Wij waren 21 jaar samen en hebben inderdaad 4 kinderen. De 2 oudsten waren destijds bijna volwassen, de jongste 2 waren 10 en 12. Door de manier waarop alles verliep, was het niet mogelijk om van onze scheiding een " gezamenlijke beslissing"-verhaal te maken. Papa ging bij Truus2 en haar kind wonen, op bijna anderhalf uur afstand, nam een weekendtas met spullen mee en kwam nooit meer terug. Niet voor de kinderen, niet om meer spullen te halen, niet voor de hond.

Mijn ex wenste niet over de kinderen te praten. Hij wilde beginnen aan zijn nieuwe leven en zou dan ergens onderweg wel zien hoe dat dan met de kinderen moest. Als zij tegen hem zeiden dat ze zo'n moeite met de situatie hadden, zei hij: "je zult er nu eenmaal aan moeten wennen want dit is de nieuwe realiteit", en deed vervolgens niets om dat wennen makkelijker te maken. Als ik aangaf dat het de kinderen te veel werd, overdreef ik volgens hem. Er was werkelijk geen zinnig gesprek met hem te voeren.

Hoe heb ik mezelf weer op de rit gekregen? Met vallen en opstaan. Door me enorm op mijn kinderen te richten (nadat ik eerst veel te lang had geprobeerd mijn ex richting de kinderen te bewegen). Door een andere baan te zoeken, want in mijn vorige baan reisde ik erg veel en dat wilde ik niet niet meer. Door het thuis zoveel mogelijk gezellig te maken (nieuwe inrichting, muren geschilderd, etc.). Door mijn jongste het eerste jaar bij mij in bed te laten slapen, want omdat zijn vader midden in de nacht weggegaan was zonder afscheid te nemen, was hij bang voor de nachten geworden (dat breekt nog steeds mijn hart een beetje). Ik probeerde mijn verdriet en zorgen zoveel mogelijk bij de kinderen vandaan te houden, maar God weet hoe vaak ik heel hard huilend onder de douche stond of op het strand tegen de wind in stond te schreeuwen .

Pas op het moment dat ik me niet meer 24/7 afvroeg wat er nou in hemelsnaam in mijn ex gevaren was en ik de wens het allemaal maar te be-grij-pen losliet, ging het beter met me. Toen kon ik ook de andere kant van de situatie leren waarderen: het feit dat mijn kinderen en ik heel erg hecht waren geworden. Dat waren we altijd al, maar nu verdiepte de band zich. Ook de kinderen onderling werden hechter. En ik haalde een enorme voldoening uit het feit dat ik het zonder hulp van ex (zowel qua zorg als financieel) in mijn eentje meer dan prima bleek te kunnen redden. Daar was ik trots op. Ik had het voor de kinderen graag anders gezien, maar met de riemen die ik had bleek ik heel aardig te kunnen roeien . Ik kan in eerlijkheid zeggen dat ik nu, 6 jaar later, gelukkiger ben dan tijdens de laatste jaren van mijn huwelijk.

Met mijn kinderen gaat het nu goed. Dat is niet zonder slag of stoot gegaan. Helaas is het contact tussen de kinderen en hun vader nooit hersteld. De 2 oudsten hebben af en aan wat oppervlakkig contact met hem (denk aan 3 x per jaar), de dochter van destijds 12 wil haar vader absoluut niet zien of spreken, en de jongste ziet hem hooguit 1 keer per jaar. Ik vind dat vreselijk voor hen. Ik vind het niet goed dat zij als opvoeder alleen mij kennen. Want ik kan er ook weleens naast zitten en ik kan niet met "de andere ouder" even afstemmen over belangrijke zaken. Maar het is wat het is, ik doe mijn best en ik weet dat de kinderen dat weten en waarderen.

Mijn dochters hebben allebei een relatie. Daar was ik blij mee, want ik was o.a. enorm bang dat zij, met onze scheiding als voorbeeld, niet in staat zouden zijn een relatie aan te gaan of te vertrouwen dat er ook leuke mannen zijn. Die zorg bleek onterecht. Of op de lange termijn de afwijzing van hun vader toch niet diepe wonden heeft geslagen kan ik nu niet beoordelen, maar voor nu ziet het ernaar uit dat ze stabiele mensen zijn geworden.

Wat een lange post! Sorry daarvoor.

Mara

Hoe gaat het met je?

Geschiedenis

"Zoals bij mij de geschiedenis zich op een bizarre manier aan het herhalen is (en ik was me er zo van bewust, dacht ook dat mijn man echt totaal anders was dan mijn vader), ben ik daar ook bang voor bij mijn kinderen."

Nagy heeft daar e.e.a. over beschreven. O.m. met betrekking tot vertikale relaties (grootouder - ouder - kind) en het doorgeven van 'schulden'.
Als je je daar van bewust bent kun je het ook doorbreken.

ZIe ook bij ontschuldingen "http://www.coachgijs.nl/blog2/samenvatting-van-nagy/"

Soms lekker zweverig maar als je tussen de regels door leest staan er best wat aanknopingspunten in.

Update

Het heeft even geduurd om al jullie reacties te lezen en tot me door te laten dringen. Wel bedankt hiervoor! Het is te veel om overal op te reageren, maar weet wel dat ik het waardeer
Tsjor, jouw verhaal over bruggen en het ravijn is duidelijk en vriendelijker. We verschillen van mening over bepaalde punten, maar dat kan natuurlijk.

Persephone, jouw verhaal maakte ook veel indruk op mij. Fijn dat je uiteindelijk gelukkiger bent en dat het goed gaat met je kinderen.

Hoe het nu met mij gaat?
Wisselend. Het ene moment pak ik van alles aan en ben ik druk met dingen uitzoeken, het andere moment zie ik het even allemaal niet meer zo helder en vraag ik me af of er ooit een einde aan deze situatie komt en ben ik super verdrietig en boos. Ik merk wel dat mijn lontje wat kort is, dat vind ik heel vervelend. Ik probeer vrolijk en sterk te zijn voor mijn kinderen, dat lukt alleen helaas niet altijd..
Er komt nu zoveel op me af en ik twijfel of ik de goede keuzes maak en blijf maken. Helaas zal dat nog wel even zo blijven vrees ik.

Ex heeft mediation bij nummer 3 in gang gezet. Daar was geen overleg over mogelijk. Ik kon/wilde niet alleen kiezen maar wilde in overleg de voor- en nadelen van beiden (nummer 3 en4) bespreken, dat wees ex af.
Ik heb hem de beslissing dan maar laten nemen, dan kan hij dat later in ieder geval niet tegen me gebruiken. Het is nu wachten op de afspraak.
Verder is er geen contact geweest tussen ex en mij. Ook jongste heeft geen contact meer gehad.

Kon ik maar even in de toekomst kijken. Of gewoon een winterslaap houden en dan pas weer wakker worden wanneer alles goed geregeld is..
Ik zie erg tegen de mediation op, als ex zijn houding en gedrag zo blijven als het nu is, voorspel ik weinig goeds. En dan nog is het maar de vraag of hij zich aan de gemaakte afspraken gaat houden wanneer die hem even niet uitkomen.

Och Mara

Ik kan me jouw gevoelens nog zo goed herinneren. Ik voelde me exact zo.

Een vriendin zei me toen dat ik me over een jaar een stuk beter zou voelen. EEN JAAR?!?!?! EEN JAAR?!?!?! Daar had ik helemaal geen zin in, om me een jaar lang ellendig te voelen en bovendien kon ik me ook niet voorstellen dat ik me ooit echt beter zou gaan voelen (want in dat jaar na mijn scheiding gebeurde er nog meer ellendigs, zoals het overlijden van mijn vader).

Maar weet je? Het was wel zo. Na een jaar zat ik op een avond in mijn eentje buiten in de tuin met een glas wijn en bedacht me: het gaat beter. Ik denk niet meer 24/7 aan hem en aan ons en aan ons gebroken gezin en aan het onrecht dat me is aangedaan en aan die trol die mijn man heeft afgepakt en aan die arme kinderen etc etc. Ik kan weer keihard lachen, onbezorgd lachen. Ik kan weer kleine verdrietjes voelen over andere zaken dan Het Verraad. Ik kan weer in de spiegel kijken en mezelf een lekker wijf vinden en niet die afgedankte loser. Ik heb weer oog voor de wereld om me heen.

En natuurlijk waren er dagen dat bovenstaande helemaal niet gold en dat ik gewoon een slechte dag had. Dat hoorde erbij, maar in dat jaar was wel het vertrouwen gegroeid dat na een rotdag ook weer een fijne dag komt.

Jij wilt nu in een winterslaap en je ziet op tegen dat wat gaat komen. Compleet begrijpelijk. Maar ik beloof je dat je over een jaar in de tuin zit met een glas wijn en dat je denkt: ik ben er weer.

Voorzichtig genieten

Ook hier zo herkenbaar. Een half Jaar geleden toen alle leugens, bedrog zich openbaarde voelde ik me niets dan oud vuil. Ik was gebroken en iedereeen om me heen zei dat het beter zal gaan. Ik geloofde er niets van maar het is echt waar. Beetje bij beetje ben ik voorzichtig aan het genieten van momentjes, maak het gezellig met me gezinnetje. Ik kan weer een vreugdegevoel ervaren als ik me kind vrijdagmiddag ophaal van school en denk “ heerlijk weekend” voor mij is dit een teken HET KOMT GOED!!

Voorwaarde is wel voor mij om het puur zakelijk met ex te houden, dit omdat er ondanks alles toch nog een hoop gevoel zit, helaas! Hij zoekt regelmatig toenadering, want ja nu is het niet meer spannend!
Ik ben heel duidelijk hierin naar hem toe en het werkt voor mij om hem langzaam los te laten.

Wijntje..

Persephone,
Over een jaar met een wijntje in de tuin en er weer zijn... Ik kan niet wachten tot het zover is. Ik wil je heel graag geloven. Het klinkt inderdaad alleen nog heel ver weg..

Kenzi
Oud vuil wordt soms nog beter behandeld dan ik momenteel.. toch is de herkenbaarheid en daarna de ervaring dat het echt beter wordt heel fijn om te lezen. (Natuurlijk niet fijn dat het voor jullie uit eigen ervaring is, ik gun dit echt mijn ergste vijand nog niet...)

Mediator heeft nog geen gesprek gepland, ik had mijn twijfels over zijn bereidwilligheid om mee te werken aangegeven. Ik wil wel dat hij me met respect en fatsoen gaat behandelen tijdens de gesprekken, nu doe ik volgens hem niets goed, alleen maar alles verkeerd en bemoei ik me te veel met de kinderen, ben ik negatief over de toekomst en nog meer van dat soort narigheid..
Dat past allemaal niet in zijn ideale wereld natuurlijk. Maar dat zijn beeld van de wereld misschien niet helemaal reëel is, komt niet bij hem op en dat is natuurlijk helemaal niet bespreekbaar. Hebben de kinderen problemen? Nee hoor, bestaat niet. Dan moeten ze maar wat meer moeite doen om het op te lossen (ehm, wie gaf na een paar weken "moeite doen" al weer op? Ik niet hoor.
Willen ze nog geen contact met buurvrouw? Dan probeer je het toch gewoon op een slinkse manier toch voor elkaar te krijgen door oudste eerst mee te vragen naar een verjaardag, oudste helemaal blij natuurlijk, en dan pas zeggen, oh ja, buurvrouw gaat ook mee... Als oudste dat zich dan later pas realiseert (drong niet gelijk door, komt door zijn enthousiasme en ass) en dat echt nog niet wil, heb ik hem natuurlijk opgestookt.. en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik kan gewoon niets goed doen.

Vandaag gelukkig ook een fijn moment met de jongens gehad. Die koester ik echt momenteel. Even quality time met zijn drieën.. Niet over de situatie praten (oké bijna niet dan), alleen over andere onderwerpen.

Ik zou niet aan mediation beginnen

Het is een heel mooi doel. Bij ons werkte het goed.
Maar als ik jouw verhaal lees, vooral je laatste posting, dan zou ik er niet aan beginnen

Ik denk dat als jullie doorgaan met mediation het een heel lang traject wordt omdat jullie het niet eens gaan worden. En de een wil door en de ander heeft geen haast. En jullie zijn niet in staat om te overleggen.
In dat geval is mediation via één mediator alleen maar moeilijker.
En als het dan mislukt, kun je niet zomaar met dezelfde advocaat verder (dat heb ik hier geleerd, weet niet of dat echt klopt).

Mediation met twee advocaten kan ook. Dan is het doel om het samen eens te worden. En als dat niet zo is, kun jij naar de rechtbank ook al is je ex nog niet zover.
Dat lijkt mij het beste voor jullie.

Mediation

Je kent maar één kant van het verhaal. 'En de een wil door en de ander heeft geen haast.' denkt Mara. Maar het gaat een beetje om-en-om: eerst wil de een snel, dan de ander niet, dan de ander wel en de een niet. Mara wilde de 4e mediator, man kiest nu weer voor de 3e. zo gaat het heen en weer.
Uiteindelijk zijn beiden het erover eens dat er een scheiding komt. Als dat zo is, dan kun je beginnen aan mediation.
Er is wel een ander bezwaar. Mara zegt: 'Ik wil wel dat hij me met respect en fatsoen gaat behandelen tijdens de gesprekken,'Nu is het moment van scheiding niet het beste moment om over en weer eisen te stellen aan hoe je behandeld wil worden. Bovendien zijn dingen als 'respect' nogal vaag en explosief, want als je iets ervaart als een vorm van gebrek aan respect, dan is het hek van de dam. .
Zo ervaart Mara de opmerkingen van aanstaande ex als 'behandeld worden als grof vuil': 'Nu doe ik volgens hem niets goed, alleen maar alles verkeerd en bemoei ik me te veel met de kinderen, ben ik negatief over de toekomst en nog meer van dat soort narigheid.' Maar wat hij geeft is 'gewoon' kritiek vanuit zijn visie. Dat is hoe hij het nu ziet. Je eigen visie kan anders zijn, maar het is niet zo dat je daarmee meteen behandeld wordt als grof vuil.
Mara, ga ervan uit dat een echtscheiding geen liefdesverklaring is. Dat het vooral gaat om de uitkomsten: wat wil je geregeld hebben, welke afspraken moeten er komen. En dat de weg daar naartoe vol met modder ligt. Die modder gooit hij volgens jou, die modder gooi jij hier ook ('slinkse manier').
Of je nu met advocaten werkt of met mediation, het pad ernaartoe gaat niet via respect en fatsoen. Het gaat over pijn, boosheid, verdriet, angst, aan beide kanten. en het vermogen om daar overheen te kijken en over je eigen schaduw te springen.
Toch samen eruit komen, zonder al teveel drama en met afspraken waarvan beiden accepteren dat het de best mogelijke afspraken zijn, ook al beantwoordt geen enkele afspraak aan wat je zelf voor 100% wil (of voor je kinderen, het ultieme argument), dat levert respect op. De ander het meest optimale gunnen van wat mogelijk is (binnen de beperkingen die je zelf geeft) dat is fatsoen. Als je zover bent kan mediation een snelle manier zijn om eruit te komen. sneller dan twee advocaten. En de afspraken hebben een breder draagvlak dan wanneer je naar de rechter moet gaan, er zit meer in van wat je zelf goed of acceptabel vindt.

Tsjor

Update..

Het gaat wisselend.

Er is weer veel gebeurd, veel ruzie, miscommunicatie (van zijn kant) en lelijke dingen. Ik word er echt moedeloos van.

Ik begrijp dat uit elkaar gaan geen liefdesverklaring is maar zoals het nu gaat is het andere uiterste. Hij gunt mij niets, zelfs geen avondje rust na een fijne dag met de kinderen.
Hij walst overal en over iedereen heen, alles moet gaan zoals hij dat wil en buurvrouw is belangrijker dan zijn kinderen. Alles wat ik zeg of doe is bij voorbaat fout en wordt negatief uitgelegd.
Eind volgende week is pas de afspraak bij de mediator.

Er zijn gelukkig ook goede, fijne momenten met de kinderen, dat maakt me dan wel weer een beetje blij.

Mara

Grenzen stellen

Als ik het goed begrijp woont je vriend niet meer bij het gezin.
Dat is rondom het proces van scheiden heel prettig. Dan hebben jullie allebei ruimte om na te denken en zo.
Ik zou die ruimte ook claimen. Oftewel je afsluiten voor te veel communicatie met vriend.
dat betekent dat je dagelijkse dingen niet meer deelt, dat hij niet altijd weet waar jij bent en wat je doet. Dat betekent ook dat hij je niet telkens kan bellen of kan langskomen. En uiteraard dat jij hem ook niet telkens benadert voor van alles en nog wat.
Daar kun je afspraken over maken. Of desnoods afdwingen.
Als jullie overleg nodig hebben over de scheiding of de kinderen, dan plan je via mail of app een afspraak in. Of je regelt het per mail of app bij simpele dingen. Niets ad hoc dus.

Contact met de kinderen gaat ook in overleg. Natuurlijk gun je hem en de kinderen veel tijd samen. Maar niet ad hoc, wel op afspraak. Zodat jullie kinderen weten waar ze aan toe zijn. En jij ook.

Ik zou nog strenger worden

Als hij appt, lees je die app niet. In ieder geval niet zichtbaar. Zorg dat hij geen gelezen app ziet.
Als hij belt, neem je niet op.
Als hij aan de deur komt, doe je niet open.
Als dat niet werkt, meld je dat je alleen nog contact per mail wilt. Dan blokkeer je hem op app en telefoon. De deur doe je niet meer open zonder afspraak. Zet desnoods de bel ui. Zo nodig vervang je het slot.
Jij bent baas in eigen huis en jij bepaalt zelf wat je wel of niet doet.

De boodschap die duidelijk moet worden is dat hij niet eenzijdig kan bepalen hoe alles gaat. Jij bent bereid om over alles wat de kinderen aangaat af te stemmen. Jij wil ook overleggen over alles wat de scheiding aangaat. Maar je wil alleen overleggen per mail. Of persoonlijk op afspraak, oftewel als jullie het samen eens zijn over een persoonlijke afspraak, niet eenzijdig dus.

Als hij commentaar op jou heeft, reageer je met jouw nieuwe mantra.
Die moet je dan wel nog bedenken
Zoiets als : Dit gaat niet over de kinderen. En daarom gaat dit jou niet aan. Wij zijn uit elkaar.
Ik weet niet waarover hij commentaar heeft. Maar probeer hardop wat uitspraken die jouw mantra kunnen worden.

Lieve Mara,

Ten eerste, ik vind dat jij het zooo goed doet.. er zijn weining vrouwen die het kunnen/willen verdragen dat man bij de buurvrouw binnenstapt. Ik vind dit zo respectloos, vooral naar zijn kinderen. Maja kennelijk kan dit in zijn wereldje.,

Geloof me Mara, hij gaat echt landen met de tijd, en dan komt het binnen. En jij bent dan alweer veel verder in jouw proces en dan hoop ik maar voor jezelf dat je hem links laat liggen..

Kenz

Afspraak

Je kunt ook afspreken dat je elke zondagavond even contact hebt, Kan zelfs per mail. Wanneer hij de kinderen kan zien. Dan kun jij daar rekening mee houden.

En niet te hooi en te gras als het hem uitkomt.
En inderdaad loslaten dat hij te hooi en te gras binnenvalt en bij jou de hoop wekt dat jij ook nog incidenteel wat hebt aan zijn zorg voor de kinderen.

Afspreken

Als ik je posts lees gaat afspreken (wat iets tweezijdijgs is) idd niet werken. Dan wordt het dus geen afspraak maar gewoon een mededeling: ik ben beschikbaar voor overleg op (b.v.) dinsdagavond. Buiten die tijd spreek ik je niet en lees geen berichten.
Als hij je buiten die tijd op welke manier dan ook contacteert komt je mantra van stal.
Sterkte, en bedenk, oefening baart kunst.

Zo is het

'Ik begrijp dat uit elkaar gaan geen liefdesverklaring is maar zoals het nu gaat is het andere uiterste. Hij gunt mij niets, zelfs geen avondje rust na een fijne dag met de kinderen.' Zo is het midden in de storm. Helaas. Hij hoeft je op dit moment niets meer te gunnen. Het is zelfs de vraag of hij bezig is in zijn hoofd met 'ik gun haar een rustige avond of niet'.
Neemt niet weg dat het goed is om de kontakten nu te beperken. Het roept op dit moment alleen maar meer storm op. Het kan zijn dat hij geen afspraken wil maken, maar jij wil dat wel. Hetzelfde herhalen kan daarvoor prima werken: goed, ik noteer het, dat bespreken we op (vast tijdstip in de week).

Tsjor

Huis

'Zo nodig vervang je het slot. Jij bent baas in eigen huis en jij bepaalt zelf wat je wel of niet doet.'Sas, het huis is (nog) niet van Mara, sloten zomaar vervangen kan dus niet.

Tsjor

Voorbereiding op mediator

Ik hoop dat je goed voorbereid bent voor het gesprek bij de mediator. Ga ervan uit dat het geen 'hoe erg is het voor mij, heb medelijden' gesprek wordt, maar een gesprek, waarbij twee volwassen mensen die indertijd samen een relatie begonnen nu samen hun relatie gaan be-eindigen. Maakt niet uit wat de oorzaak of de reden is.

Zorg dat je papieren klaar hebt, dat je een lijstje klaar hebt met punten die je wil bespreken.
Om het even helder te houden vind ik dit wel een goede website: https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/scheiden/vraag-en-antwoord/checklist-bij-scheiden-of-uit-elkaar-gaan?utm_campaign=sea-t-life_events-a-scheiden&utm_term=scheiden&gclid=EAIaIQobChMIqovZwMmZ3gIVrLftCh1UjAUCEAAYAyAAEgKjV_D_BwE

Genoeg informatie over heel veel aspecten die speciaal voor jouw situatie zijn.

Tsjor

Afspraken

Sas,
De sloten zijn al vervangen, na een conflict met de buurvrouw. Overigens wel met toestemming van ex. Hij heeft dus geen sleutel meer.
Hij blijft alles eenzijdig bepalen. Net nog weer, hij bepaalt wanneer hij de kinderen wilt zien deze week. Geen overleg, alleen een mededeling. Al afgesproken met de kinderen ook. Zonder rekening te houden met het feit dat ik misschien ook wel plannen heb.

Kenzi
Ik heb geen andere keuze dan het verdragen momenteel. Ik zou veel liever vandaag nog mijn spullen pakken en vertrekken, maar waar heen dan met 2 kinderen en een hond? Het is verschrikkelijk om ze samen tegen te komen, ook voor de kinderen, die nog geen contact met haar willen..
Ik heb al gevraagd of we kunnen afspreken dat ze elkaar (voorlopig) alleen in zijn huidige woonruimte gaan zien maar dat werd direct, met weerlegbare smoesjes afgewezen.

AnneJ en Teuntje
Afspraken maken of mededelingen doen gaat niet werken, hij doet toch wat hij wil..

Tsjor
Ik ben me inderdaad al goed aan het voorbereiden voor tijdens de gesprekken met de mediator. Ik heb al veel op papier gezet. Ik wil geen medelijden tijdens het gesprek maar hij mag wel degelijk beseffen dat hij degene is die dit veroorzaakt heeft en ook degene is die nu overal dwars in is. Ik hoef niet alles meer te accepteren.
Bedankt voor je link naar de site, die is inderdaad heel handig.

Mara

Standaardzin

Onze mediator liet, waarschijnlijk door zijn eigen vechtscheiding, weleens merken hoe onterecht hij bepaalde dingen vond, zowel wettelijk als emotioneel.
Ik had daar 1 zin voor en dat was: daar heb ik geen boodschap aan, X weet donders goed waarom wij hier zijn beland.

Houd het zakelijk naar ex en naar mediator. Sterkte

Houd het zakelijk

' hij mag wel degelijk beseffen dat hij degene is die dit veroorzaakt heeft en ook degene is die nu overal dwars in is.' Het eerste deel weet hij heel goed. En het tweede deel wordt het beste duidelijk als jij zakelijk en redelijk blijft en hij ondertussen alles tegenwerkt.
Met andere woorden: ga je er niet op voorbereiden dat je bij mediation een gesprek moet voeren, waarin je hem (en de mediator) duidelijk maakt hoe volgens jou de vork in de steel steekt. Niet interessant.
Zakelijk wil overigens niet zeggen dat emoties geen rol spelen. 'Ik heb er moeite mee dat hij het de buurvrouw is waarmee hij omgaat'. Dat is een emotie, die echter om een zakelijke oplossing vraagt: wat betekent dat, bijvoorbeeld voor huisvesting. en is dat reëel?
Wat betreft het afspraken maken met de kinderen zonder dat eerst met jou te overleggen, tsja, dat is lastig, maar de kinderen zijn geen kleine kinderen meer. Ze zullen ook wel eens afspraken maken met vriendjes of vriendinnetjes zonder dat ze dat eerst met jou overleggen, toch? Ondertussen kun je toch gewoon je eigen gang gaan. alleen als je activiteiten hebt waar je de kinderen persé bij wil hebben kun je dat, net als hij dat doet, als mededeling doorgeven: 'zondag ga ik met de kinderen naar .... Soms is het dan: wie het eerst maalt het eerst komt. Ik denk dat jullie toekomstige 'omgangsregeling' ook niet zal zijn dat je vaste tijden en overgangen gaat afspreken, maar dat het ook meer de kinderen zelf zijn die iets bepalen en dat dan zowel door vader als door moeder daaraan getrokken wordt. Plan de komende feestdagen maar vast, dan ben je waarschijnlijk de eerste.

Tsjor

Zakelijk vs emotioneel

Lieve Mara, allereerst weer een dikke pakkerd voor jou. Je doet het goed, ik vind je dapper. Deze tijd gaat voorbij. Echt waar.

Hopelijk lukt het om in de mediation rustig en beheerst je wensen neer te leggen. Lukt het niet ter plekke aan tafel, dan per mail. Een goede mediator weegt jullie belangen even zwaar. Mochten jullie er desondanks niet uitkomen, dan kun je altijd nog uitwijken naar een advocaat. Als ik het goed heb, had je al iemand gevonden met wie je een goede klik had (en die niet nu de mediation doet).
Bedenk steeds: hij kan je niet dwingen. Misschien moet dat je mantra zijn... Hij kan het niet door je strot duwen, niet zijn onredelijkheid, niet zijn eisen, niet zijn woede, niets daarvan.
Natuurlijk zullen jullie elkaar in het midden moeten tegenkomen en onderhandelen. Maar hij kan niet door je heen en dat hoeft ook niet. Jij kan hem ook niet dwingen. Niet om bij jou te blijven, niet om de vader te zijn die jij zou willen, niet om de buurtruus eruit te kicken.

Je vriend is woedend. Op jou, op de wereld, god mag weten op wie allemaal. Hoogst waarschijnlijk diep vanbinnen nog het meest op zichzelf, maar dat genoegen gaat hij je nu niet geven. Sluit je af. Dit gaat niet over mij. Ik heb het honderden keren herhaald. De beste manier om jezelf nu te beschermen is voorkomen dat hij meer grip op je heeft dan goed voor je is. De keerzijde daarvan is dat jij ook je eisen en verwachtingen loslaat. Wat hij wel/niet doet, zegt, tegen de kinderen, met de buurtruus, allemaal niet meer jouw pakkie an.
Woede is een bekend instrument om te manipuleren. Mijn ex-mzm kreeg het voor elkaar om in blinde woede te ontsteken toen ik aankondigde nu echt de scheiding te gaan inzetten. Even voor jouw beeldvorming: we waren 5 maanden uit elkaar, hij had inmiddels 7 (!) maanden een nieuwe relatie, wilde niet 'lijmen' of terug naar mij en de kinderen, hij woonde inmiddels voor nood in de schuur en was bezig een eigen huurwoning te zoeken. Ik had in mijn emotionele wanhoop alle moed bij elkaar geraapt (ik wilde helemaal niet scheiden!) om het hge woord eruit te gooien en hij liep vervolgens woedend weg, smeet de deur achter zich dicht en was zo kwaad op mij.
Bizar. En getikt, vind ik nu.

Wat ik wil zeggen: hou je hoofd koel. Dit gaat voorbij. Stap voor stap ga je het inrichten zoals het voor jou werkt. Hij kan niet door je heen.

Zo klaar mee...

Ik ben er zo klaar mee...
Vandaag weer alleen maar boze, onredelijke reacties op mijn verzoek om over iets te overleggen. Ik heb het echt een paar keer vriendelijk geprobeerd. Hij verwijt mij dingen die hij zelf doet, wordt boos omdat ik onredelijk doe (dat doet hij zelf, ik probeer redelijk te blijven) en zegt ook nog eens dat ik de kinderen hiermee dupeer (ook dat doet hij zelf, hij stelt zichzelf boven alles).

Ik weet het niet meer, wat ik ook doe of zeg, het is nooit goed. Komt er dan nooit een eind aan deze ellende... Wat heb ik toch misdaan om zo behandeld te worden? Het hoeft toch niet zo te gaan maar hij lijkt het wel alleen erger te willen maken. Ik heb nu maar aangegeven even helemaal geen contact meer te willen, eerst maar weer eens een beetje tot rust proberen te komen.

Mara

Emoties en zakelijkheid

Tsjor en moederziel
Natuurlijk spreken de kinderen ook wel eens iets met anderen af, maar eigenlijk wel meestal na overleg. Ad hoc natuurlijk ook wel, maar dat is op hun leeftijd niet erg, ze kunnen natuurlijk makkelijk zelf van en naar vriendjes gaan. Dat is het probleem ook niet. Het gaat erom dat hun vader eerst met hen leuke dingen afspreekt, waarna ik dan eventueel moet zeggen dat het niet uitkomt of door kan gaan. Dan is hij de leuke vader en ik de stomme moeder. Hij kan dan mij weer lekker de schuld geven...

Ik hoop dat tijdens de mediation de emoties een beetje in de hand te houden zijn. Ik vind het heel lastig om hier alleen zakelijk naar te kijken. Als het niet lukt, kan ik altijd nog naar de advocaat gaan, waar ik inderdaad een goed gevoel bij had. We gaan het zien, ik laat me nergens toe dwingen en ga zeker niet zomaar mijn handtekening ergens onder zetten waar ik het niet mee eens ben.

Moederziel, wat naar dat jouw ex man ook zo boos was. Waar komt dat toch vandaan en waar is het toch voor nodig?

Momenteel zit ik dus weer even in een dipje, hopenlijk niet te lang, ik dacht net weer wat op te krabbelen... Ooit wordt het beter en naar dat moment kijk ik heel erg uit.

Mara

Mediation

Wij zijn al drie keer bij een mediator geweest. De situatie is bij ons wel anders, maar ik was ook bang dat ik niet duidelijk zou kunnen maken hoe moeilijk het voor mij is dat ik allerlei verwijten krijg, die ook vaak in mijn ogen juist projectie zijn. Ik vind het trouwens wel bijzonder hoe jouw man veranderd is, had hij dat vroeger niet dat hij zijn eigen tekortkomingen op jou projecteerde?

Maar ik wilde je vanuit mijn ervaring wat zeggen over hoe mediation kan werken als het gaat om tot je recht komen als iemand die zich terecht zorgen maakt over de gang van zaken. Ik merkte namelijk dat als ik het rechtstreeks wilde vertellen het al snel ingewikkeld werd. Dan komt het verhaal over twee waarheden, je kent het vast wel.