Vriend wil uit elkaar zonder reden

vervolg

vervolg komt zo computer deed een beetje raar

het vervolg dus van mijn bericht

Als je zelf dan wat zenuwachtig wordt omdat je denkt, ik wilde iets duidelijk maken over mijn moeite met de gang van zaken, ik heb er zo goed over nagedacht om dat zakelijk genoeg te brengen, dan loop je juist kans dat er gebruik wordt gemaakt van wat als zwakte wordt gezien door je (ex)partner.

Ik merkte ook dat als je de praktische zaken gaat regelen en je je daarop kunt concentreren dat wat rust kan geven. En dat de mediator (die van ons dan) er ook op let of je alleen maar degene bent die af en toe volschiet of dat je daarnaast ook iemand bent die mee kan denken en wil denken. Dus ik denk dat als je een goede mediator hebt, dat je je dan gewaardeerd voelt als je emotioneel en zakelijk allebei kunt zijn.

Waar ik nog het meest wat aan had was dat als je dan, terwijl je zelf zo 'eenvoudig' mogelijk probeert te blijven, er zich vanzelf situatie voordoen, waarin je (ex)partner zichzelf ineens heel erg laat kennen. En je kunt je dan enorm gesteund voelen doordat je weet dat de mediator dat ook opmerkt. Terwijl een mediator juist in zijn schulp lijkt te kruipen op het moment dat jij gedrag van je (ex)partner als onderwerp op tafel wilt brengen. Ook kan het zijn dat een mediator dan de volgende keer daar op zijn eigen manier op terugkomt.

Ik wist van te voren wel ongeveer dat zoiets het handigst was door allerlei adviezen die ik las hier op het forum, vooral van Tsjor denk ik, maar ik heb het nu ook zelf ervaren.

´leuke dingen´

`Het gaat erom dat hun vader eerst met hen leuke dingen afspreekt, waarna ik dan eventueel moet zeggen dat het niet uitkomt of door kan gaan. Dan is hij de leuke vader en ik de stomme moeder. Hij kan dan mij weer lekker de schuld geven..."

Herkenbaar Mara. Hier 2 kids, 12 en 16 en heb vaker gevraagd dat als hij wat wilde afspreken om het dan even in de gezinsapp te gooien zodat ik ook op de hoogte was en evt aan kon geven of het uitkwam ja of nee. Hij vertikte het en deed het dan in de app die hij met de kinderen zelf heeft. Heb een paar x 'gewaarschuwd' niet langs mij heen te gaan, om mij heen te gaan, achter mijn rug zonder overleg of het kind eerst ja leuk! ergens op te laten zeggen en dan mij daarna pas appen van ik kom ze dan en dan ophalen (vaak ook nog redelijk ad-hoc, vrijdags appen, zaterdag wat doen).

Maar ze wonen nu eenmaal wel 24/7 bij mij dus zal ie toch met mij ook eea moeten afstemmen. Want wat je zegt, ik zou ook nog plannen kunnen hebben met ze. En je wilt niet die moeder zijn die het dan anders weer "verpest" voor ze.

De ene keer deed ie het wel, de andere keer weer niet. Maar net hoe zijn pet stond/staat. Heb dus met mijn kinderen afgesproken dat ze dan eerst even met mij overleggen voordat ze maar zo Ja zeggen. Of nou ja, afgesproken, oudste had het zelf eigenlijk al wel snel door en appte dan zijn vader terug of mam er al van wist of dat ie het even bij mam ging checken. En dat werkt redelijk goed. Juist omdat het kind dit zelf aangaf, leek kwartje uiteindelijk beter te gaan vallen.

Kerstvakantie verdeling

Na even in iets rustiger vaarwater te zijn geweest (geen contact is beter dan alleen maar boos contact) is het nu toch weer raak.
Hij belde gisteravond om iets te overleggen, ik was niet thuis, dus heb hem niet gesproken.
Nu blijkt (hoorde ik via de kinderen) dat hij in de kerstvakantie weg wil met de jongens. Hij heeft dat dus ook al weer met de jongens besproken. Tegen jongste heeft hij ook nog gezegd dat hij het niet tegen mij mocht zeggen..
Van oudste begreep ik dat het ook nog eens in "mijn" weekend zou zijn...

Ik baal hier enorm van. Ten eerste omdat we het nog helemaal niet over de verdeling van de dagen in de vakantie hebben gehad, ten tweede omdat hij weer buiten mij om dingen plant en hij ook nog helemaal niet weet of dat allemaal wel kan. De jongens hebben ook allebei een bijbaan, die weten nog niet of ze vrij kunnen zijn.
We hebben hier juist vorige week nog ruzie over gehad (het plannen van leuke dingen buiten mij om) en nu doet hij het gewoon weer...

Gelukkig kunnen de kinderen en ik hier wel goed met zijn drieën over praten en ik ben blij dat ze het wel gewoon tegen mij zeggen. Dat vertrouwen tussen ons vind ik heel belangrijk.

Nu is natuurlijk alleen de vraag hoe we dit gaan oplossen. Ik begrijp echt niet dat hij het gewoon weer doet en nu eigenlijk nog een stapje erger, een vakantie plannen in "mijn" weekend en er dan maar vanuit gaan dat ik wel ja ga zeggen? Zonder dat we weten of de kinderen vrij zijn of niet? Zonder rekening te houden met mijn eventuele plannen?
Hij kan toch ook gewoon zijn "eigen" weekend aan houden? Natuurlijk is het leuk dat hij iets wil doen maar het gaat om de manier waarop. Hij denkt weer alleen aan zichzelf..
Het is net alsof ik niet meer besta en dat hij maar weer gewoon doet waar en wanneer hij zin in heeft. Ik weet het niet meer hoor..

Donderdag start de mediation. Ik ga er op deze manier alleen maar meer tegenop zien...

Mara

Nou...

Ik vind dit toch wel neigen naar zeuren om het zeuren. Als ik iets wil gaan plannen pols ik ook eerst bij de kinderen wat ze daarvan vinden. Pas daarna stem ik met mijn ex af of het in zijn plannen past. Gaat dat niet, dan niet. Maar ik zou het wel een beetje sneu vinden als hij het afwijst alleen omdat het zijn weekend is. Liever plan ik in mijn weekend maar sommige vakanties komen net een beetje onhandig uit.
Andersom komt ook voor, natuurlijk.

Hij belde jou

maar jij was niet thuis.
Tsja, dan heb jij een protocol, waar hij zich niet aan gehouden heeft, namelijk: dan moet je de hoorn op de haak leggen en wachten tot ik wel thuis ben. Dat heeft hij niet gedaan, hij heeft het toen besproken met degene die aan de telefoon was.
Dat dergelijke dingen niet besproken mogen worden lijkt me wel duidelijk aangezien hij verwacht dat jij nogal boos reageert. Wat je ook doet.
Er is wel een probleem, beide kinderen hebben een bijbaantje. Maar ik denk dat ze daar zelf een afweging in moeten maken en dat zelf met hun vader kunnen bespreken.
Het kan ook zijn dat jij iets gepland had dat weekend of dat je op een bepaalde manier kerst had willen vieren. Dan moet jij dat naar voren brengen. Niet boos, maar simpel: sorry, dat kan niet, want ik heb al gepland dat wij.....
En anders ga je zo snel mogelijk ook voor jezelf en de kinderen een leuk weekend plannen op een andere datum. Gewoon voor jezelf, om het gevoel tegen te gaan dat hij altijd alle leuke dingen hebt en jij altijd alle sores. . Tip: zeilen op de waddenzee en oud-en-nieuw vieren op Terschelling. Er worden tochten georganiseerd. Geweldig.

Tsjor

Zeuren?

Ik vind het zeker geen zeuren omdat we het er vorige week nog heel duidelijk over hebben hebben gehad. De jongens eerst polsen en daarna pas overleggen of het kan omdat hij niet weet of ik al plannen heb of niet is gewoon niet zoals het hoort. Ik wilde ook weg maar heb dat nog niet aan de jongens verteld omdat ik niet weet of het door kan gaan. Bij een kind met een vorm van autisme is het vervelend om hem eerst blij te maken en dan daarna toch te moeten zeggen dat het niet kan. Het is ook nog niet eens zeker of de kinderen wel vrij zijn. Dat zou voor oudste de derde teleurstelling op rij worden. Ik wil hem daar tegen in bescherming nemen. Dat noem ik geen zeuren maar vind ik nadenken in het belang van de kinderen. Het is niet wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Hij kan toch gewoon in zijn eigen weekend plannen? Anders overleg je toch eerst? Ik wil niet dat ze moeten kiezen tussen mijn plannen en de zijne..

Angela
Natuurlijk is dit zo voor hem het makkelijkst. Ik heb de waarheid zeker niet in pacht, maar vind dat je rekening met elkaar moet houden en niet zomaar altijd alleen je eigen zin kan doen. Ik plan toch ook niet een weekend weg in zijn weekend? Omdat hij het nu eerder opnoemde betekent toch niet dat ik geen plannen gemaakt kan hebben of maar weer moet toegeven?
Het klopt dat dit weer veel energie kost, maar er speelt natuurlijk meer, kunnen de kinderen wel of geen vrij, kunnen ze dan ook nog een andere periode vrij of vis ik dan achter het net en kan ik dus niet weg? Heeft hij daar over nagedacht? Hij wil alleen dingen doen wanneer het hem uitkomt, dat is mijn frustratie.

Mara

Ja en?

Je blijft maar hameren op jouw frustratie. Vanaf dag 1. Hij is flexibeler dan jij, dat blijkt. En dat kan dus ook positief zijn. Voor de jongens en jou zelf een stuk rielekster. Als je zo doorgaat krijg je in de hemel vast een schouderklopje masr hier op aarde heb je er *niets* aan.
Integendeel.
Laat je angst los die overal onder zit. Je controle-drang en missie-drang. Zet om in leef bij de dag. Leef je zonen voor dat je flexibel kunt zijn omdat het hen en jezelf het beste wenst. Niet je hakken in het zand
Gr Angela

Flexibel?

Ik zie het niet als flexibel. Ik zie het als egoïsme. Hij plant alleen leuke dingen op momenten die hem uitkomen en verder doet hij niets extra's of laat hij buurvrouw op alles voorgaan. Dat noem ik niet flexibel maar geen reëel beeld van de werkelijkheid hebben.
Is het angst? Misschien, maar ik weet hoe vaak en zeer de kinderen al teleurgesteld zijn in/door hun vader. Daar ben ik wel bang voor maar wil mijzelf niet meer alleen wegcijferen om de vrede te bewaren. Hij wil en gaat dwars overal over heen en dat kan ik niet langer accepteren.

Tsjor,
Hij belde inderdaad toen ik niet thuis was, maar hij wist ook dat ik niet thuis zou zijn (doordat we een planning moesten doorgeven ivm de mediation) Dat hij het toen met jongste heeft besproken, is dan gewoon niet zoals het zou moeten gaan. Hij weet dat ik daar een probleem mee heb, dat is vorige week nog duidelijk besproken en hij doet het gewoon weer. Ik vind dat zeker niet in het belang van de kinderen denken.
De bijbanen zijn een bijkomend probleem. Oudste werkt of met kerst, of met oud en nieuw. Echte plannen maken buiten de weekenden om (de weekenden moeten ook nog vrij gevraagd en gekregen worden) is dus gewoon op dit moment nog lastig.
Wel een leuke tip, zeilen, maar op dit moment dus nog niet mogelijk om te boeken...

Mara

Mara

Ik lees steeds mee..

Wat een ontzettend heftige tijd voor jou, jullie.
Wat ik lees is dat je gewoon nog steeds heel, heel erg boos op hem bent. Niet niks wil schipperen omdat hij het steeds wel regelt en of verzet of dramt of doet wat hem heerlijk uitkomt.

Hij is enorm egoïstisch. Drammerd. Dat is gebleken. Vanaf nu kun je alleen daar nog vanuit gaan. De komende tijd blijft dat zo en zal hij alles doen om bij jou het lontje aan te stoken.
Waarschijnlijk is dit ook wel zijn intensie. Omdat hij belde terwijl hij ook had kunnen appe of mailen.
Hij maakt de kinderen blij met een dode mus gevoel.

Als ik jou was zou ik het weekend ruilen. Dan kun je de volgende keer zeggen dat je uit je beste intensies hebt gehandeld. En dat de keer erop jou " beurt" is.
Eigenlijk gaat dit helemaal over loslaten en merk dat je daar nog steeds veel mee worstelt.
Je hoeft zeker niet over je heen te laten lopen maar laat hem eens als lucht voelen..

Hij is niet wijzer mara. Het is zn verspilde energie. Stop die in jezelf !!
Wat een gevecht, begrijp echt je frustratie maar overleg met de kinderen? Willen hun graag mee met hem?

Ik weet natuurlijk niet wat het is maar heb veel respect voor je hoe je je steeds door deze rot periode heen slaat.
En laat je niet langer lijden door zijn acties. Want onbewust heeft hij nog steeds giga veel vat op je. Wat zul je blij zijn dat je van hem " af" bent.. Over een tijd.....

Mara

Ik snap dat je gefrustreerd bent. Maar bekijk ook wat leukst voor je kinderen is. En niet alles vanuit de bril " hij is een egoist" en "ik ga wel op mijn strepen staan". Scheiden is waardeloos. En ook als het niet jouw idee is, zul je soms op je tanden moeten bijten. Gewoon omdat dat het prettigst voorr je kinderen is.

En dan

'Onze mediator had als tip om kerstavond en 1e kerstdag aan één ouder te geven. En dan 2e kerstdag en oudejaarsavond aan de andere ouder. Zo nodig kun je dat per jaar afwisselen.' Mooi. Maar dan krijgen de kinderen relaties, ook met gescheiden ouders. Er blijft geen snippertje tijd voor henzelf over. die van mij waren dus dankbaar dat ik mét ex oud en nieuw op een boot zat.
dit sort problemen zijn voor Mara dichterbij dan ze denkt, hopelijk.
Mara: 'Hij weet dat ik daar een probleem mee heb, dat is vorige week nog duidelijk besproken en hij doet het gewoon weer.' Is het misschien mogelijk dat hij er een probleem mee heeft dat dit soort dingen via jou moet lopen?
Hoe meer je je laat kennen met 'daar heb ik een probleem mee' des te kwetsbaarder word je voor 'overtredingen' en dus voor boosheid, waar hij dan weer een probleem mee zal hebben.
Je kinderen zijn al wat ouder, dus dat een en ander geregeld wordt direct met de kinderen is niet onlogisch.
En ondertussen kun je ook gewoon rustig reageren. zowel naar jezelf toe: tsja, had ik maar eerder alles geregeld en besproken met de kinderen; Als naar hem toe: Sorry, maar dit zal in weekend y moeten zijn want weekend x zijn de kinderen bij mij.
Door er alles bij te halen (hij doet het weer, hij is egoistisch, denkt niet in het belang van de kinderen en dan nog wel met een autistisch kind) maak je het probleem heel groot en een oplossing heel erg ver weg.

Tsjor

de echte pijn

Lieve Mara, ik lees nog steeds volop mee en ik herken heel veel in wat je schrijft. De reacties hier gaan uit van goede afspraken, afwegen van alle belangen, kinderen die zelfstandig kiezen. Samen op een boot, erg gezellig hoor. Allemaal waar. Maar nu nog niet. En ook niet voor iedereen een fijne of wenselijke manier, zeker niet als je zo verschrikkelijk belazerd bent en wordt als jij. Er zijn grenzen en jij trekt ze voor jezelf.

Jouw echte pijn zit 'm zoals ik het lees vooral in het niet 'gezien' en 'gehoord' worden door de partner met wie jij dacht dat oud te worden. Jij wil stap voor stap het overleg voeren, hij dendert er doorheen. Jij wil je kinderen in bescherming nemen, hij denkt vooral aan zijn eigen wensen. Hij vist de krenten uit de pap en jij mag de scherven ruimen. Ik voelde het vaak alsof mijn ex-partner een handgranaat naar binnen had gegooid en vervolgens hard was weggerend om vanachter een veilig muurtje opgewekt commando's te roepen over hoe de puinhoop moest worden opgeruimd. Totaal fuckedup.
De fase waarin je nu zit, geeft vaak het gevoel in een slecht verhaal verzeild te zijn geraakt. En het beroerde nieuws is: je zult het moeten uitzitten. Ja, hij denkt alleen aan zichzelf. Ja, hij heeft schijt aan jou. Ja, je zult dus je eigen plan moeten maken en je eigen koers varen. Wat bij mij hielp was om me na 10 x mijn neus stoten uiteindelijk net zo weinig aan te trekken van zijn schema als hij aan dat van mij. Ik maakte dus mijn eigen plannen en als hij daar tussendoor kwam/komt, is het helaas pindakaas voor hem. Dat helpt, want inmiddels gaan de appjes weer eerst (of dan in elk geval tegelijkertijd) naar mij met de vraag of een uitstapje met de kinderen past.

Je kunt bij de mediator deze praktische hobbels aangeven en laten weten dat dit voor jou niet werkt. Spreek een duidelijke communicatielijn af en deel deze ook met je zoons. Zó maken papa en ik de afspraken met jullie.
En verwacht helemaal nada noppes niets meer van je ex-vriend. Hij bevindt zich in zijn eigen realiteit en heeft geen notie van de impact hiervan op jou of jullie zoons. of hij wil het niet zien. Iedere keer als je hem dat vertelt zal hij woedend worden, omdat het zijn beeld over zijn aandeel bruut verstoort. Hij wil helemaal niet gecorrigeerd worden.

De beste remedie is om bij de mediator zo snel mogelijk afspraken te maken, vast te leggen en je daar blind aan te houden.
Hoewel dat ook geen garantie is, hoor. Hier wordt het ouderschapsplan al sinds dag 1 niet nageleefd. Niks omgangsregeling, hij zegde gewoon de huur op en vertrok. Het zij zo, de kinderen lijden er gelukkig niet onder maar vinden het prima zo. En ik dus ook. Wel jammer van de zorgkorting (want: omgangsregeling op papier) in zijn alimentatieplicht

En weet je, ik ben nu bijna 3 jaar verder en het doet me weinig meer. Hij is een idioot, dat weet ik nu zeker. En de rest van de shit is voor hem. Mijn kinderen en ik hebben een hecht en fijn gezinsleven. Dat ging en gaat niet vanzelf, maar het is goud waard. Ik zou in geen enkel opzicht met mijn ex-man willen ruilen. Never.

Zonder scheiding

heb je ouders en schoonouders. en twee kerstdagen. Dat is nog te overzien. Na de scheidingen heb je vader, moeder, schoonvader en schoonmoeder. En maar 2 kerstdagen. Dat is een probleem, tenzij ze bij elkaar in de straat wonen.

Tsjor

@Moederziel ik vind jouw advies en reacties heel fijn om te lezen. Ik weet namelijk waar je vandaan vandaan komt, al je draadjes gelezen,

En om te horen dat het goed en fijn met jullie gaat is erg hoopvol.
Ook ik zit in een vergelijkbare situatie als Mara
Ik heb heel veel ups en downs en nu ik je reactie lees denk ik “ Yess zo is t inderdaad “
@ Mara, ik denk dat je totaal geen verwachtingen meer moet hebben, dan kan je ook niet teleurgesteld worden en ja, toch je eigen plan
trekken.
Ik weet dat dat nog zoooo moeilijk is, omdat je verstand en emotie/ gevoel in deze Lastige fase elkaar kruist.

Ik houd mezelf voor, het steeds beter wordt en tot die tijd is t wat het is..

Kenz

Wat moederziel zegt...

...is zo herkenbaar!

Je kunt niet meer doen dan je eigen leven leven en je eigen grenzen bewaken. Wat je ex doet, denkt, zegt, vindt, kiest, daar heb je geen invloed meer op. In het begin is dat enorm lastig en pijnlijk. En frustrerend, als hij steeds over hoe grenzen heen gaat. En verdrietig, als de kinderen ermee te maken krijgen. Nu los laten omdat het moet (voor jou eigen welzijn), over een tijdje zul je merken dat je dat ook oprecht kunt. Dat je je eigen leven dusdanig op de rit hebt, dat je ex je daarin niet meer kan raken.

Misschien komt je ex ooit weer bij zinnen, is er weer een normalere communicatie mogelijk, voel je minder weerstand om hem een keer tegemoet te komen. Bij mijn ex duurde dat een jaar, bij moederziel lijkt het nooit te komen. Je kunt er niet op wachten, ga gewoon voor je eigen toekomst.

Als straks het stof is neergedaald, kan een relatietherapeut/coach jullie misschien helpen om te communiceren is deze nieuwe situatie van "gedeeld ouderschap". Dat is echt anders dan wanneer je een stel bent. Bij ons heeft het erg geholpen, ook om afspraken te maken over zaken waar we na het ondertekenen van het convenant tegenaan liepen in de dagelijkse praktijk.

Deze coach zei tegen mij: "Laat het probleem waar het hoort". Ik heb het meermaals tegen mezelf herhaald als ik weer op het randje van de valkuil stond om me druk te maken over dingen waar ik geen invloed op had.

Reacties

Laat ik beginnen met jullie te bedanken voor jullie reacties.
Miss,
Uiteindelijk heb ik voorgesteld om het weekend te ruilen, maar dan met het weekend erna. Op dat voorstel heeft hij niet gereageerd. De kinderen willen wel met hem weg (zonder buurvrouw) maar ook met mij. Ik wilde al weg dat weekend maar had dat nog niet met de jongens besproken. Het weekend daarna kan wat mij betreft ook.
Ik zal heel blij zijn wanneer ik van hem af ben, maar dat zal inderdaad nog wel even duren, daarover later meer.

Sas,
Ik heb het in het gesprek geprobeerd om de vakantie te verdelen. Hij wil ze niet extra, wil geen vrij nemen. Prima, dan zijn ze lekker bij mij. Over kerst en oud en nieuw hebben we het nog niet eens gehad. De tip om het zo te verdelen is inderdaad iets om over na te denken.
Wanneer de kinderen relaties krijgen, wordt het inderdaad weer anders. Ik ben zeker niet van "verplicht" de feestdagen gezellig samen zijn. Het is nu nog zo kort geleden en onduidelijk voor de jongens dat ik wel graag de plannen vast wil leggen voor dit jaar. Volgend jaar zijn we een stuk verder, is er hopelijk weer rust en alles weer op de rit, dat zien we dan wel weer.

Alkes,
Het prettigst voor de kinderen lijkt mij dat hun vader en ik dingen bespreken voordat zij er bij betrokken raken. Dat scheiden waardeloos is, zeker op deze manier, mag duidelijk zijn.

Tsjor,
Hij heeft er inderdaad een probleem mee dat dit soort dingen via mij "moet" lopen. Maar ik vind dat ik niet alles maar hoef te accepteren. Ik had al bedacht dat ik weg wilde dat weekend, het lijkt mij dan logisch dat mijn plannen in mijn weekend voorgaan. De oplossing blijft helaas nog ver weg.

Moederziel,
Ik heb het gevoel dat jij mij heel goed begrijpt. Het stukje over de handgranaat snap ik precies.
Over de mediation later meer..

Kenzi,
Mijn verstand en emotie liggen mijlenver uit elkaar. Ik heb er zo'n moeite mee dat hij een relatie van 22 jaar zakelijk kan afhandelen. Mijn verstand zegt, verwacht niets, mijn emoties zeggen, ja maar de relatie is zo lang goed geweest, moet het nu zo eindigen...
Ik hou mezelf ook wel voor dat het steeds beter wordt (slechter kan ook nog steeds hoor).

Optimist,
Mijn eigen grenzen bewaken doe ik ook, maar hij walst er gewoon overheen..
Ik heb niet het idee dat hij ooit weer bij zinnen komt, hij denkt dat alles heel goed en normaal is wat hij doet.
Ik ga je tip over eventueel een relatie therapeut of coach voor onze nieuwe situatie onthouden.

Mara

Update

Vanochtend naar de mediator geweest.
Helaas ziet die geen mogelijkheid om het traject met ons in te gaan. Er is te veel frictie, te slechte communicatie en te weinig draagvlak om samen tot afspraken te willen/kunnen komen. We willen wel stappen zetten, maar niet naar elkaar toe. Dan wordt het traject te lang en blijven we te lang in conflict.
Er werd aangeraden om naar een advocaat te gaan, eventueel nog eerst samen dezelfde. Ik weet niet of dat dan wel gaat werken. Anders wordt het allebei een eigen advocaat, daar wordt alleen niemand beter van. Dan is de kans op samen afspraken maken verkeken en wordt er voor ons beslist. Dat is ook zeker niet in het belang van de kinderen.

Het enige dat ik wil is dat er zo snel mogelijk een einde aan deze situatie komt. Dat gaat zo niet gebeuren natuurlijk..
Van het weekend maar even goed alles weer op een rij zetten en dan zien we wel verder. Nu gebeurt er voorlopig weer niets, zijn er geen afspraken gemaakt of te maken en is het contact nog slechter geworden. Ik dacht dat we die bodem wel bereikt hadden, maar blijkbaar kan het nog erger.. hier is in ieder geval niemand bij gebaat. Ja, toch wel, hij kan gewoon nog lekker doorgaan op de manier waarop hij bezig was, voor hem lijkt het wel minder belangrijk om dit af te handelen..
Terwijl ik me elke dag weer minder prettig in mijn eigen huis voel. Het liefst wil ik vandaag nog verhuizen. Ik vind het vreselijk om mijn huis te verlaten of weer thuis te komen, de hond uitlaten en door de straat moeten lopen, het gaat me af en toe moeilijk af, ik zie er zo tegenop om hen samen tegen te komen, wat toch soms gebeurt..
Toch ben ik soms ook wel zo dat ik dan bedenk dat ik me nergens voor hoef te schamen, dat ik het niet stiekem hoef te doen en dat dat voor ex en buurvrouw wel zo is.
Momenteel zit ik dus (weer) in een flinke dip helaas.

Mara

Eigen Advocaat

Mijn verhaal vertoont gelijkenissen met dat van jou. Moederziel en ik liepen een periode ongeveer gelijk op en postten toen veel hier op OO. Ik ben na de melding van (inmiddels)ex gelijk (2,5 jaar geleden) meteen naar een eigen advocaat gegaan. Hoewel mij dat een smak geld heeft gekost heb ik daar geen spijt van gehad. Kan best zijn dat jouw stbx, net als de mijne toen, er voor kiest geen eigen advocaat neemt en “meelift” op die van jou.

Nu eigen advocaat

Beste Mara
Ik zou gelijk gaan voor een eigen advocaat. Hoef niet gelijk gevecht te betekenen, je hoeft niet voor de onderste uit de kan te gaan. Maar mediation gaat niet werken zo te zien en in de tussentijd ben je nog steeds getrouwd met de minnaar van de buurvrouw. Voor jezelf en ook je kinderen is het ebter als er “snel” duidelijkheid komt. Ga nu even van jezelf uit. Als ik het goed begrijp zijn je kinderen pubers en geen kleuters, je hoeft niet meer zo lang aan de gezamenlijke opvoeding te zitten met je ex.
Echt dit duurt te lang en je kan niet aan je “wederopbouw” beginnen zo.
Sterkte
Sini

Zelf nu gaan regelen

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/scheiden/vraag-en-antwoord/checklist-bij-scheiden-of-uit-elkaar-gaan

Om door te werken wat je moet regelen. Je kunt zelf, rekening houdend met de positie van je vriend, en de wensen van je kinderen, zelf een volledig convenant invullen. Hoeft helemaal geen probleem te zijn.

Een ouderschapsplan doe je ook zo realistisch mogelijk en als er vakanties of weekenden verdeeld worden doe je het zo precies mogelijk. Met benoemen van de weekenden voor en na. En de feestdagen als kerst en oud en nieuw.

Denk er aan dat je een ouderschapsplan, zeker met pubers, niet invult alsof je alsnog punten kunt scoren die je tijdens je relatie niet kon halen en een grotere betrokkenheid vraagt dan je vriend kan en bereid is om te geven en je kinderen bereid zijn om aan te voldoen. En hoe meer er afgesproken wordt des te meer conflictpunten zijn er als iemand zich niet aan de afspraken houdt. Houd daar rekening mee.

Je kunt denken toch nog in overleg of wachtend op je vriend zijn inbreng zaken te gaan regelen. Die frustratie zou je je zelf ook kunnen besparen door nu zelf knopen door te gaan hakken met een eigen advocaat.

Afwikkeling hypotheek

Overleg met je advocaat of jou plan om het huis over te nemen ook mee te nemen is naar de rechter, dan heb je daar ook alvast een uitspraak over en hoef je niet weer opnieuw te beginnen.

Relatie vader kinderen managen

Ook ik was in het begin nog veel bezig met de relatie tussen vader en kinderen te managen, mede vanwege de gezwinde spoed waarmee “nieuwe vriendin” met alle geweld in huis moest worden gehaald (toen de kinderen en ik daar nog woonden) wat voor een escalatie zorgde. Toen ik eenmaal een andere woning had (wat een jaar duurde) heb ik dat steeds steeds beter los kunnen laten.
Dochter (inmiddels 14) wil echter sinds een half jaar niet meer naar haar vader, mede naar aanleiding van escalaties tussen vriendin en haar, maar ook omdat zij zich daar helemaal niet fijn voelt. Ze heeft wel zo nu en dan oppervlakkig contact met haar vader. Zoon (inmiddels bijna 12, ASS/ADHD) gaat nog wel graag naar zijn vader (we wonen nu op 1 uur rijden van vader) maar lijkt vader meer als een soort oudere broer te zien.
Ik deel dus niet echt de zorg met vader, maar wordt wel financieel gesteund (KA/PA).

herkenning

Ik vind het fijn om te lezen dat je herkenning hier vindt, Mara. Ik weet dat juist herkenning (en daarmee erkenning) op dit forum mij op de meest donkere momenten heel erg heeft geholpen. De wetenschap dat er andere vrouwen zijn die hetzelfde meemaken, dat het niet aan jou ligt, dat je niet gek bent geworden, maar dat sommige bijna ex-mannen het heel erg bont maken. Tegelijk zijn er ook veel mee-lezers die zich de wurgende emotionele greep waarin je zit niet kunnen voorstellen. Nu begrijp ik dat wel, omdat ik nu in retrospectief zie hoe verwoestend en absurd de situatie was. Er zijn nog vaak momenten dat ik nauwelijks kan geloven dat bepaalde details en incidenten echt hebben plaatsgevonden. Zo over de top, zo onvoorstelbaar. Maar helaas, het gebeurt. Bij mij, bij jou. Bij Optimist, Pennestreek (die wel een goede afloop had), bij Ms. Simone, en zo nog een aantal. En we zijn er allemaal nog, in veel gevallen lichter en beter dan voorheen. Gekrast en gedeukt, en heel erg veel illusies armer, maar ook sterk en vol zelfkennis. Had ik hiervoor gekozen? Hell, no. Maar mij werd vooraf niets gevraagd

Nu naar jouw realiteit. Bel die advocaat, tref voorlopige voorzieningen en leg jouw (jouw!!) wensen op tafel. Je merkt vanzelf waar de ruimte ligt. De bal ligt nu bij jou en je hoeft nergens meer op te wachten. Zorg voor klaarheid en duidelijkheid, dat zal je zo enorm helpen. Je bent daadkrachtig en sterk genoeg. Bewonderenswaardig.

Negeer je ex-vriend zoveel als je kunt. Ik had daar een mantra voor: Jij bent niet mijn leven. Ik heb dat honderden keren voor mezelf herhaald, ook op veel momenten dat ik juist het gevoel had dat mijn leven totaal geen zin meer had. Ik heb heel, heel diep gezeten, maar wel steeds erop vertrouwt dat het beter zou gaan worden. Jij bent niet mijn leven. Nu pas voel ik dat ook echt: Hij is zeker niet mijn leven. Dat leven, dat ben ik zelf.

Heb je ondersteuning voor jezelf? Dit is heel heftig allemaal en een coach of therapeut kan je helpen om je eigenwaarde te redden, te verwerken, te begrijpen of juist te aanvaarden dat je een heel groot stuk niet kúnt begrijpen. Omdat je anders 'ge-wired' bent, gehecht bent (of was), hield van dat leven waar je ex-vriend nu zo keihard uit wegrent.

Zet door, Mara, je doet het zo goed. Maar je moet nu spijkers met koppen slaan zodat daarna rust komt. Echt, het lijkt nu niet zo, maar dat is hoe het gaat.

Liefs en knuffel

Dan een advocaat

Blijkbaar was de mediator geen advocaat?
Jammer dat het niet lukt om het zakelijke proces op gang te krijgen en dat er teveel fricties tussen blijven zitten. Voor een deel kun je die fricties zelf overwinnen door erboven te staan. Bijvoorbeeld het 'drama' van het weekend: als je je realiseert dat je zelf had willen weggaan, maar dat nog niet had geregeld en ook niet had besproken met je kinderen (of met je ex) en dat wat jij wilde ook een weekend later kon, dan had je jezelf en de hele situatie erg veel bespaard door te reageren met: 'oke, maar dan wil ik het weekend daarna met de jongens naar ..... '.
De omschrijving van Sinilind is wel treffend en geeft ook goed de absurditeit aan: getrouwd zijn met de minnaar van je buurvrouw. Ik zou niet wegkruipen, maar juist breeduit gaan staan als ik beiden tegenkwam. Juist heel erg aanwezig zijn. Maar verder geen woord eraan vul maken. Iedereen zal zien hoe absurd de situatie is en hoe gebrekkig het inlevings- en oplossingsvermogen van je man en de buurvrouw, ook naar hun eigen situatie toe. Dat is vooral hun probleem.
Als er geen acties komen, dan kun je zelf actie ondernemen: op naar de advocaat. Tenzij er nog een goede advocaat-mediator is.

Tsjor

Overlegscheiding

Ik ben het weekend bezig geweest met uit te zoeken wat ik nu wil en kan. Een eigen advocaat lijkt mij de enige optie. Ik wil alleen voorkomen dat een rechter uiteindelijk de beslissing gaat nemen, daar wordt niemand beter van.
Nu ben ik gaan lezen over overlegscheiding. Dat is wel met een eigen advocaat, maar dan daarna in overleg, met de intentie om er toch samen uit te komen. Ik wist tot dit weekend niet dat dat bestond.
Mediation maar dan met een advocaat lijkt we weinig zinvol. Ik voorzie daar geen andere uitkomst dan met een mediator. Ook dan moeten we nog samen overleggen en dat gaat dus niet.
Zolang hij alleen maar boos blijft doen en alles alleen maar negatief oppakt en uitlegt, zelfs glashard ontkent dingen gezegd te hebben, is er geen mogelijkheid tot normale communicatie.

Jammer dat het zo moet lopen. Begrijpen zal ik het wel nooit, maar dat hoeft ook niet meer. Nu moet er alleen een oplossing voor deze puinhoop komen. Zodat er rust en duidelijkheid komt, voor mij, maar zeker ook voor de jongens. Wat mij betreft vandaag nog...

Mara