Vriend wil uit elkaar zonder reden

mussie

ik ben het niet met je eens met je ónder de gordel'. Het is een rechtstreekse vraag en ja, met een boze ondertoon, omdat ik mij erger aan haar toon. En ook omdat ik vaak bij Tsjor zie dat zij dit doet bij mensen die kwetsbaar zijn.

juf Ank

Op gevaar af dat dit een metadiscussie gaat worden. Maar waarom is jouw ergernis over de adviezen die tsjor aan Mara geeft belangrijk? Of mag je in deze discussie alleen komen als je Mara volledig steunt? I

Ouderschapsplan

Lieve Mara, ik had ontzettend gehoopt dat jullie juist stappen hadden kunnen zetten. Ik vind dit echt rot om te lezen.

Tegelijk schrijf je terecht dat jij je kinderen niet wilt dwingen. De mijne (oudsten) waren ten tijde van het osp iets jonger dan de jouwe, maar werden wel degelijk gehoord in hún wensen. Zou dat voor jullie als beide ouders een beter vertrekpunt kunnen geven? Ik denk dat je ze hier niet buiten kunt laten.

Verder: ik wil je inderdaad graag ondersteunen. Maar wel met de erkenning van de situatie die jij ervaart. Je hebt geen reet aan mensen die zeggen hoe je het beter moet doen als tot in al jouw vezels het anders voelt.
Als ik de adviezen van Tsjor had opgevolgd was ik mezelf volledig verloren. Dat ik mijn gevoel de tijd heb kunnen geven om de gebeurtenissen te volgen, heeft de weg niet makkelijker of sneller gemaakt, maar het heeft me wel geholpen om te komen waar ik nu ben. Dat wens ik jou oprecht ook toe.
Je ben hard, heel hard onderuit gegaan. Maar je zult versteld staan van waar je uiteindelijk toe in staat bent.
Liefs xx

Moederziel

Fijn om jouw reactie te lezen. Ik ben er van overtuigd dat ik er sterk(er) uit ga komen. Alleen de weg daar naar toe had wel iets makkelijker en korter gemogen...

Ik heb met mijn kinderen hun wensen besproken. Ik weet wat ze zouden willen. Ook dat oudste graag week bij mij, week bij zijn vader had willen zijn. Hun vader heeft echter vanaf het begin geroepen alleen om het weekend te willen. Toen begreep ik dat al helemaal niet, maar zodra de werkelijke reden boven tafel kwam werd een en ander duidelijk..
Hun vader heeft daar met de kinderen nooit over gesproken. Ik weet ook niet of zijn keuze dan anders geweest zou zijn.
Naar mij heeft hij niet geluisterd.
Inmiddels is het natuurlijk onmogelijk geworden. Ze willen er überhaupt niet meer samen slapen. Vader ziet nog steeds het probleem wat de kinderen er mee hebben niet in. Oudste zou het misschien nog wel willen, maar dan alleen met een eigen slaapkamer.
Ook mijn advocaat maakte hier een opmerking over. Dat hij meer moet praten met de kinderen. In gesprek met zijn vieren (ons voormalig gezin dus) is ook voorgesteld, maar daar werd door hem niet eens op gereageerd. Van mij hoeft dat eigenlijk ook niet meer. Er gaat toch niets veranderen.

Jongste was gisteren weer niet positief over zijn vader. Dat is erg lastig. Ik begrijp zo goed waarom hij er zo over denkt, maar dat komt het contact niet ten goede. Zijn vader heeft iets gekocht wat jongste een paar maanden terug zelf ook had willen kopen maar zijn vader vond dat toen te duur en overbodig. Nu koopt zijn vader het zelf wel...Ik begrijp wel van jongste dat hij dat niet leuk vindt.

Ik ga volgende week nog wel eens rustig naar zijn ouderschapsplan kijken. Hij heeft nog niet gereageerd op mijn ouderschapsplan. Ik ben benieuwd of hij dat nog wel gaat doen... Mijn verwachting is dat hij niet gaat reageren.

Niet helemaal Mara

Wat ik eigenlijk meer bedoel is dat een onafhankelijke derde (bijv. een kindercoach, mediator of een advocaat met voldoende sensitiviteit) met jullie kinderen praat over wat zij willen. Juist los van jou of je ex-vriend. Zodat de kinderen echt in alle vrijheid hun mening kunnen geven en hun wensen uitspreken.

Sowieso denk ik dat jullie ondersteuning kunnen gebruiken in de wijze waarop je met elkaar communiceert. De advocaten kunnen vervolgens de zaken in de juiste overeenkomsten gieten. De communicatie wordt een steeds groter probleem en dat zit voortgang in de weg.

In mijn situatie speelde dit niet. Mijn ex-partner heeft nooit een plan zelf opgebracht, maar volgde alles wat ik inzette. En tekende netjes bij het kruisje
Helaas is van het keurig verdeelde osp in de praktijk vervolgens niets terecht gekomen. Neem dus wat hij nu zegt serieus: wil hij de kinderen alleen om de week in het weekeinde, dan is dat zo. Is dat te weinig om een fatsoenlijke vader te kunnen zijn? Ja, in mijn beleving en in de beleving van onze kinderen is dat zeker te weinig, maar het is zijn keuze. En de gevolgen van zijn keuzes (verwijdering, geen deel uitmaken van elkaars dagelijks leven, geen zorgrelatie met zijn kinderen) zijn ook van hem.
Is dat hard en naar voor onze kinderen? Ja, natuurlijk. Die voelen zich dan ook afgewezen en op het tweede plan gezet. Vooral ook omdat hen niets ie gevraagd en er niets met hen of mij is overlegd. Maar ook dat went en zoals een van hen het treffend samenvat: Ik reken bij papa gewoon nergens meer op, dan valt het altijd mee.

Je kunt je kinderen niet beschermen tegen de teleurstellingen die deze scheiding meebrengt. Je kunt ze alleen troosten, ondersteunen en versterken. En dat geldt ook voor jezelf. Sterkte weer xx

Hmm

Hij geeft aan hoe hij het wil. Ik denk dat veel ouders van een IADH-kind de weekendregeling als uitgangspunt best relaxt vinden, zeker als je weet dat je kind bij de andere ouder goed verzorgd wordt. Eventuele extra dagen voor leuke dingen zijn dan altijd wel bespreekbaar.
Maar in het geval van praktisch meerderjarige kinderen zou het niet iets zijn waar ik heel erg strijd over zou gaan voeren. Liever meer geld voor de studie.

Beter

Tjee, wat een discussie over mij. Ik ben al heel erg lang geleden gescheiden. De kinderen waren toen jong, veel jonger dan de kinderen van Mara. En ik heb heel vaak voor de vraag gestaan of ik moest ingrijpen en het 'overnemen' of toch bij kinderen en vader laten. Ik heb steeds gekozen voor dat laatste. Ook toen een kind zonder schoenen aan weggevlucht was van vader, bijvoorbeeld. Kind had goede redenen.
Nu, zoveel jaar later, kan ik merken dat het goed is geweest voor de kinderen. En ik kan het ook bespreken met hen, zij geven dat zelf aan.
Oh ja, en ik was toch zeer zeker ook de veilige basis, waar ze altijd op terug konden vallen. Maar wel een veilige basis die hen in vol vertrouwen de volle zee op stuurde, met de zekerheid dat ze altijd weer in een veilige haven terug zouden kunnen komen. Ik heb ze niet vastgehouden in de veilige haven, zal ik maar zeggen.
Deze ervaring kleurt uiteraard mijn inbreng.
Idem: ik heb goede ervaringen met een advocaat-mediator, vandaar dat ik in het begin daar ook sterk voor pleitte. Nu met twee advocaten onderschrijf ik wat Mara zegt: jammer dat er geen gesprek over en weer mogelijk is, jammer dat het zoveel tijd en zoveel geld kost. Bovendien is het rustig bekijken van andermans ouderschapsplan, terwijl bij elke zin de haren omhoog rijzen op voorhand al gedoemd om tot meer conflicten te leiden. Dus ik betreur het dan ook, dat mediation niet mogelijk is gebleken.
Overigens: kinderen van bijna 15 en 18 jaar kun je niet dwingen tot een omgangsregeling. Ik zou daar ook mijn recept op toepassen: laat het de kinderen zelf met vader bespreken en daar zelf afspraken over maken. In het ouderschapsplan hoef je dan alleen maar dat te vermelden.
Doe je ogen dicht en bekijk hoe het over 5 jaar zal zijn: de kinderen zijn dan 19 en 23. Wat je nu regelt zal in die situatie werkbaar moeten zijn.

Tsjor

Eerste keer

Lieve Mara, ik wens jou en alle andere gewezen geliefden die deze kerst voor het eerst doorbrengen zonder hun long term partner, heel erg veel sterkte. Ik wens jullie een liefdevolle kerst met de mensen die je lief zijn en op wie je juist nu kunt terugvallen. De eerste kerst-zonder is heel erg lastig, maar er is er gelukkig maar één de eerste. Weet dat alle feestdagen na die eerste beter worden dan deze!

Veel liefs xxx

Moederziel

Wat lief en attent van je.
Ik probeer er toch een leuke kerst van te maken.

Ik wens jou en je gezin ook fijne feestdagen!

Liefs,

Mara

Gelukkig, kerst is voorbij..

Gelukkig is kerst voorbij gegaan. Als je maar gewoon adem blijft halen en bedenkt dat ook die dagen weer overgaan in de volgende, dan lukt dat wel. Niet dat het alleen naar en vervelend was hoor, maar heel makkelijk was het niet. Best wat moeilijke momenten gehad, maar ook wel fijne, met mijn kinderen.

Jammer dat ex vlak voor kerst met een vervelende mail kwam. Dat zette toch ook wel een domper op het geheel. Dat had makkelijk kunnen wachten. Verder van zijn kant alleen nog maar meer narigheid. Maar goed, dat is niets nieuws natuurlijk. Het versterkt wel het beeld dat het allemaal niet makkelijk afgewikkeld gaat worden. Ook naar de kinderen was hij weer heel vervelend aan het doen. Jongste heeft bij de huisarts gezegd dat hij de laatste tijd wel eens rondloopt met zelfmoord gedachtes. Dan zou hij van de problemen af zijn en rust hebben. Daar zit je dan machteloos als moeder naast. Dat was echt verschrikkelijk. Ik wist echt dat hij niet lekker in zijn vel zat en daardoor soms depressief was maar dat het zo erg was, dat wist ik niet. Ik heb daar ook nooit specifiek naar gevraagd. Het is dus goed dat we die stap gezet hebben. Wat zal hij het zwaar hebben dat hij zulke gedachten is gaan ontwikkelen. En op zijn vader heeft dit allemaal niet eens indruk gemaakt, die blijft alles alleen maar in zijn eigen belang zien en behandelen. Hij heeft rare uitspraken gedaan over het gedrag van jongste, die daar alleen nog maar meer door van slag is geraakt.
Al met al dus geen topdagen...

Komend weekend proberen de twee concept ouderschapsplannen samen te voegen tot 1. Ze wijken zoveel van elkaar af dat het erg lastig wordt.

Samenvoegen hoeft nog niet

Je hoeft alleen maar te kijken naar waar zijn concept afwijkt van jouw concept, of je daar een ander voorstel voor hebt of dat je je eigen voorstel wil handhaven. Pas als je weet hoeveel onderhandelingsruimte er is kun je ze gaan samenvoegen.

Tsjor

Ik lees er niet overheen

Ik vind het heel erg dat je kind zo depressief is. Hier schrijf je het op met een toon van: kijk eens wat hij ons aandoet en het interesseert hem niet eens. Ik hoop dat je tegenover je kind een andere houding hebt. De gedachten aan zelfdoding komt bij pubers vaak voor en te vaak voegen pubers ook de daad bij het woord. Maar gelukkig waait de donkere wolk meestal ook weer vanzelf over. De oorzaken kunnen heel divers zijn, het algemene pubergevoel dan niet weten waarom je op de wereld bent, denken dat je niet geliefd bent, tot problemen als pesten, ruziënde ouders die in een scheiding liggen, vriendinnetje dat naar een ander gaat, vriendje dat niet meer wil spelen.
Ik zou met hem vooral over het fenomeen zelf praten en een duidelijke afspraak maken: ik wil niet dat je zelfmoord pleegt, dus als je ooit daarover serieus nadenkt, wat ga je dan doen? En daarover een afspraak maken. Bijvoorbeeld: 112 bellen, mij bellen, vriendje bellen, vader bellen, maakt niet uit wat. Maar iets konkreets wat realistisch is en wat op dat moment ook echt haalbaar is.
Over de mogelijke oorzaken, daarover kan hij straks hopelijk met iemand gaan praten.

Tsjor

wisselgeld

wat Tjor al zegt, er hoeft nog niks samengevoegd te worden, jij moet gaan bepalen waar je wisselgeld zit. Wat wil je perse bereiken en waar kun je wat toegeven. Wat willen je kinderen, ze zijn oud genoeg om inspraak te hebben (is wat anders als beslisrecht)

Nou ja

Ik vermoed dat het gaat om de wens van 50/50 co-ouderschap vs om het weekend. Dan wordt het dus om het weekend, want je kunt iemand moeilijk dwingen. Dan mag hij wel meer gaan betalen, dat dan weer wel.

Niet zelf dokteren

Mara, wat heeft de huisarts voorgesteld aan je jongste? Ik ga hier niet gissen naar het hoe en waarom van zijn emotionele huishouden. Ik
heb ruime ervaring met depressie bij jongeren, persoonlijk en professioneel en ik wil je alleen maar op het hart drukken om goede hulp te zoeken. Het is te simpel om het op de scheiding te gooien, maar ook te simpel om het op de puberteit te schuiven. Zoek hulp voor je kind. Dat gaat via het gebiedsteam, niet meer via de huisarts.

Verder snap ik niet waarom jij 2 ouderschapsplannen in elkaar gaat schuiven. Het siert je dat je alles zo voortvarend wil doen, maar ik zou niet zo snel mijn punten inleveren. Eerst maar wens (laten) onderhandelen en kijken waar rek zit.

Over de houding van je ex-vriend: ik lees dat je toch nog steeds van alles van hem verwacht. Begrip, vriendelijkheid, fijne timing. Dat gaat nu niet komen, dus ik zou nergens op rekenen en mijn eigen plan trekken. Neem afstand en haal je schouders op. Dat is heel heel moeilijk, ik weet het, maar fake it till you make it. Het is net als met kerst: ook dit gaat weer voorbij.

Beetje strenge post, maar potverdrie Mara, je moet de stappen gaan zetten in belang van jezelf. Hou je haaks x

Huisarts

LIjkt me wel het eerste aanspreekpunt voor hulp bij een puber met depressie.
Het gebiedsteam is toch geen wijkteam? Het gebiedsteam is waar ik woon een soort wijkaanspreekpunt voor gebiedsontwikkeling en burgerparticipatie.
Huisarts en dan bij voorkeur een vrijgevestigde hulpverlener, bvk een psychiater vanwege de mogelijkheid om zonodig medicatie voor te schrijven.

Hulp jongste

De huisarts heeft jongste doorverwezen naar de GGZ. Omdat daar lange wachttijden zijn, wordt er wel alvast gestart met de POH-GZ. Maar ook daar kan hij niet onmiddellijk terecht.
De huisarts heeft jongste op het hart gedrukt dat hij daar ook altijd welkom is. We hebben echt een hele fijne huisarts.
Ik zal zeker niet beweren dat dit alleen door onze relatiebreuk komt. Hij is wel vaker wat zwaar op de hand geweest. Maar deze situatie helpt natuurlijk niet mee.
Tsjor, ik zal inderdaad met hem gaan praten en proberen afspraken te maken mocht hij echt op dat punt aankomen.
Moederziel,
Ik weet niet zo goed wat je bedoelt met gebiedsteam. Wij hebben hier een jeugdteam GGZ (niet te verwarren met jeugdzorg). Daar zitten meerdere soorten hulpverleners bij elkaar, daar is hij naar verwezen. Helaas een wachtlijst van enkele maanden..
Ik hoop dat jongste er wat aan zal hebben. Hij moet nu dingen verwerken die er anders op een ander moment echt nog uit gaan komen.

Ouderschapsplan

Er is afgesproken dat mijn advocaat en ik ons buigen over het ouderschapsplan en ex met zijn advocaat over het convenant. Dat scheelt tijd en dus geld.

Daarom had ik het over samenvoegen. Dat betekent niet dat we daar dan meteen uitkomen. Ik ga de verschillen naast elkaar leggen. Misschien op sommige punten een voorstel doen, zonder direct op mijn grenzen te gaan zitten. Dan mag ex zijn mening daar over geven en zijn tegenvoorstel doen. We hebben nu twee plannen, dat is niet handig. Het moet er 1 worden en van daaruit dan verder werken aan een definitieve versie.

Flavia,
Wat de kinderen willen weet ex helemaal niet. Hij heeft daar nooit met ze over gesproken. Hij heeft zijn plan alleen gemaakt zoals hij dat wil. Zonder rekening te houden met de wensen van de kinderen.

Phryne Fisher
Ik weet dat je 50/50 niet kunt afdwingen. Ik vraag me alleen wel af of ex deze keuzes had gemaakt wanneer hij dit geweten had. Voor co-ouderschap is wel een redelijke vorm van communicatie nodig, die ontbreekt nu volledig en ik denk ook niet dat er verbetering zal gaan ontstaan voorlopig.

Moederziel,
Ik verwacht niets meer van ex. Maar dat maakt me juist ook wel weer bang voor de afwikkeling. Daar moeten we toch op de een of andere manier samen uitkomen. Wanneer de rechtbank een beslissing moet gaan nemen, wordt niemand er beter van. Begrip van ex voor jongste had ik wel graag gewild. Niet voor mij, voor hem. Er zijn alweer zoveel dingen gebeurd tussen ex en de kinderen, die ga ik niet eens allemaal opnoemen..

Mara

Kinderen

omdat jij wel weet waar het wisselgeld van de kinderen zit kun jij daar wel rekening mee houden. Jullie moeten allemaal water bij de wijn doen om tot een oplossing te gaan komen. JIj, je ex, en de kinderen.
Daarvoor is het belangrijk om te weten waar het wisselgeld zit.
Dat van je ex weet je niet maar dat van jezelf en je kinderen weet je wel.

De kinderen

Flavia
De kinderen zijn door hem helemaal niet gehoord met betrekking tot het ouderschapsplan. Hij heeft vanaf het eerste moment alleen om het weekend geroepen.
Hij weet niet wat ze hadden gewild. Hij weet nu inmiddels wel heel goed dat ze geen slaapkamer willen delen, maar daar doet hij niets mee, behalve tegen jongste zeggen dat hij verwend en niet flexibel is en dat nog terecht vinden ook... Hij komt verder met oplossingen die geen oplossingen zijn.
Oudste heeft ook een oplossing bedacht, hij wil die mogelijkheid gaan bespreken, ik weet het antwoord al (dat heb ik niet tegen oudste gezegd hoor). Wel goed verzonnen, geeft ook maar weer duidelijk aan dat ze het echt niet willen.

Dat zal het grootste struikelblok blijven. Hij vindt het "passende slaapgelegenheid". De jongens niet.
Het gaat om de jongens. Niet om ex.

We gaan het zien. Ooit moeten er toch echt handtekeningen gezet worden...

oke

Wat heeft oudste voor oplossing bedacht? Daar ben ik benieuwd naar.

Jeugd-GGZ

Mara, we bedoelen hetzelfde. Uiteraard is de huisarts het eerste aanspreekpunt en de verwijzer (is trouwens niet verplicht). Doorverwijzing gaat sinds de invoering van de Jeugdwet naar/via de gemeente die ook de kosten voor rekening neemt. Het is dan vanzelfsprekend niet de gemeente (gebiedsteam, wijkteam, jeugdteam, hoe het ook in jouw woonplaats heet) die de behandeling op zich neemt, maar zij moeten wel een beschikking afgeven zodat er financiering komt. Jeugd-GGZ wordt door de gemeenten betaald, of anders door de ouder(s). Gemeenten regelen dat soms onnavolgbaar op hun eigen wijze, dus laat je goed informeren. En als de situatie acuut is, kan een gemeente een versnelde procedure starten. Als een jongere werkelijk suïcidaal is (ik zeg niet dat dit bij jouw jongste zo is), komt deze echt niet maanden op een wachtlijst terecht. Laten we hopen dat versnelling niet nodig is bij jouw zoon.

plaat blijft hangen

Mara, je blijft nu weer hangen in details.
Je moet gaan kijken naar wat er nu op tafel ligt, waar jullie (jij en de kinderen) echt aan vast willen blijven houden en wat toch minder belangrijk is.

Maar alle partijen zullen water bij de wijn moeten doen anders beslist de rechter idd.
Ook al zal je oudste wellicht langer thuis wonen dan nog zal hij steeds zelfstandiger worden en steeds minder zich van jullie beiden zich iets gaan aantrekken, bij je jongste zal dat nog sneller gaan.

Mijn 13 jarige beslist inmiddels zelf over haar kerstvakantie, gevolg ik heb al in geen 5 jaar een kerstdag met haar gehad maar wel alle jaarwisselingen. Jammer maar helaas, van haar uit gezien kan ik die keuze wel begrijpen, vind ik het nog steeds niet leuk maar hier ga ik geen strijd over aan. In het convenant staat dat de eerste week is bij de ouder waar ze het eerste weekend is, zoals alle vakanties.

Een ouderschapsplan en convenant is leuk, maar je kunt er verder niets mee als de andere ouder zich er niet aan houdt. Alimentatie kun je afdwingen, omgang niet.

Stop Mara

Echt, stop met bedenken hoe het bij je ex geregeld zou moeten zijn of worden. Laat het waar het moet zijn: bij ex.

Jullie kinderen zijn nog niet gehoord over het ouderschapsplan en hun wensen voor een omgangsregeling. Dat zou ik allereerst in gang zetten. Op basis daarvan zou een gewenste verdeling er zo maar anders uit kunnen zien. En ik bedoel niet dat jij hun spreekbuis bent, ik bedoel dat ze door een onafhankelijke derde worden gehoord over wat zij willen. En, sorry als dit bot overkomt, maar: daar moeten jullie als ouders dan vervolgens je stinkende best voor gaan doen. Dat zou stap 1 moeten zijn. En pas als die omgang helder is, kun je alimentatie etc gaan berekenen.

En lieve Mara, laat los dat je ex de vader blijft die hij in jouw ogen eerst wel was. Misschien gebeurt dat, misschien niet, het is aan hem verder. Als het niet gebeurt en de consequentie is dat zijn kinderen van hem verwijderen? Het is aan hem. Als hij wel de banden weet aan te halen en ze komen er met z'n drieën sterker uit? Het is aan hem.
Ik hoop dat je dit van me aanneemt. Ik probeer al 3 jaar mijn kinderen te beschermen tegen een afwezige (en afwijzende) vader. En het mooie is dat mijn oudste 3 (14, 16, 18) inmiddels mijn beeld bijschaven: het is goed zo, mam. Wij vogelen dat verder met hem uit. Ik vind dat bewonderenswaardig en ik weet daarmee inmiddels zeker dat het niet aan mij is om ze tegen afwijzing en teleurstelling te beschermen. Er zal een nieuw en andere evenwicht ontstaan, dat eerst schuurt en pijn doet, maar later ook een plek zal vinden. En tegelijk geldt: je doet er toch geen moer aan. Hij zal doen en laten wat hij wil. Aan jou de schone taak om de stabiele en betrouwbare ouder te zijn waar je kinderen altijd op kunnen terugvallen. Dat geeft ze veiligheid, liefde en zekerheid.

Succes weer xxx

Mara

Al zet je ex in het ouderschapsplan dat de kinderen 4 dagen in de week bij hem moeten zijn. Jullie kinderen zijn te oud om ze te verplichten. Ze kunnen ook langs gaan en bij jou slapen.

Maar daar hoef je je nu nog niet druk over te maken. Dat is van latere zorg en dat regelt je ex straks met de kinderen. Hij komt er vanz e lf achter wat wel en wat niet werkt

Oplossing oudste

Juf Ank
Hij had bedacht dat de grootste slaapkamer wel in tweeën gedeeld kon worden. Dan blijven er weliswaar kleine ruimtes over, maar dan is het wel gesplitst. Dan moet er wel een en ander verbouwd gaan worden.
Zijn vader zou dan wel met de buurvrouw in de kleine slaapkamer kunnen gaan slapen.
Best slim bedacht.. maar zoals ik het voorzie, zullen zij daar niet mee akkoord gaan.

Ouderschapsplan

Natuurlijk worden de kinderen groter en zelfstandiger. Maar er gelden natuurlijk wel gewoon regels.

Zij houden vast aan een eigen ruimte. Naar mijn idee kan dat ook echt niet anders. Zij willen apart van elkaar kunnen gamen, leren, slapen, eigen bedtijd bepalen (met grenzen natuurlijk) Oudste moet vaak vroeg op, ook in het weekend, jongste gaat wat later slapen en slaapt dan ook langer uit. Gamen door de een en leren door de ander in dezelfde ruimte lijkt niet bevorderlijk voor het concentratievermogen (wat nu al heel laag is).

Het is jammer dat een convenant en ouderschapsplan niet af te dwingen is. Je stopt er veel tijd, ergernis en frustratie in om het goed te willen regelen en vervolgens kan je de ander er niet aan houden, ondanks de handtekeningen van beiden..

Hij gaat de kinderen niet horen voor het ouderschapsplan. Dat had ik al voorgesteld tijdens het viergesprek met onze advocaten. Ook dat het met een onafhankelijke derde zou kunnen. Hij weigerde dit.
Maar dat heeft nu ook niet zoveel nut meer. 50/50 gaat het niet worden, een ander appartement komt er ook niet, de kinderen kunnen nog zoveel willen of wensen, hun vader bepaalt anders. Ondanks dat hij dit soort dingen wel zelf beschrijft in het ouderschapsplan...Hoe het eigenlijk zou moeten...

zeker slim bedacht

en dat was het kind wat niet flexibel en creatief zou zijn?

conclusie

conclusie: de kinderen zullen in de praktijk altijd bij jou slapen ook als het anders op papier staat.

Enige dat jij hoeft te doen is zorgen dat ze een sleutel hebben en er in kunnen. Jou tekst naar je ex luidt: ik stimuleer ze om naar je toe te gaan maar ik kan ze niet dwingen. En dat als een plaat blijven herhalen.

Hoeveel waarde hecht jij aan dat ouderschapsplan?
- je kunt het niet afdwingen
- de grote beslissingen voor de kinderen zijn wel genomen (school, medisch etc)
-financieel deel zit in je convenant
- je weet nu al dat hij zich er toch niet aan gaat houden en dat je kinderen dat ook niet willen

De praktijk wordt anders als de theorie, maar dat is altijd zo.