Vriend wil uit elkaar zonder reden

Stand houden

Lieve Mara, ook ik denk dat je een goede weg bent ingeslagen, hoe moeilijk en zwaar ook. Er zit weinig anders op en dat is heel zwaar. Je bent nog steeds mild en van goede wil, en dat siert je, maar het hóeft niet. Maar die houding kun je altijd nog laten varen als dat noodzakelijk wordt. Als mediation een hel wordt, kun je alsnog naar een advocaat, een bitch worden kan altijd nog Ik vind het knap en sterk dat je je niet wilt verlagen tot spelletjes spele of roddels. Het kan ook backfiren.

Wat de opmerkingen over je man betreft: ik zou hem loslaten als het je lukt. 'Ik denk op dit moment niet dat de relatie stand gaat houden, zeker niet als hij weet hoe ze in werkelijkheid is.' Je weet niet hoe dat gaat lopen en je weet niet of je man openstaat voor jouw feedback. Ik denk van niet. Je man zou de eerste niet zijn die koppig vasthoudt aan een vluchtrelatie omdat hij ofwel alle schepen al achter zich heeft verbrandt, ofwel te koppig is om op zijn schreden terug te keren, ofwel écht denkt dat het gras groener is bij de buurtruus, ofwel omdat hij van 't padje af is, ofwel.... En zo nog 100 andere wellicht absurde redenen.
Hij heeft deze relatie niet ingezet omdat zij een beter alternatief is dan jij (denk dat in vredesnaam niet!!), maar omdat hij dit WIL. Ook al blijkt zij straks cruella deville of een zeurtruus van de bovensteplank: hij wil laten zien dat hij dit ZONDER jou doet. Jij doet niet meer mee en daar kan een man heel, heel ver in gaan. Zelfs als de man in kwestie dondersgoed weet dat zijn 'nieuwe geluk' hier niet ligt.

Ik zou je ook aanraden om ondersteuning te zoeken voor het emotionele deel. het is een zware weg die je gaat en het kan helpen als je je zorgen en verdriet kwijt kunt. Dan kun je het loskoppelen van het zakelijke en dat gaat je helpen. Gun jezelf die extra steun.

Stop hoe dan ook je energie niet in het willen overtuigen van mensen die getikt zijn. Dat doet alleen maar pijn en is zonde van je tijd. Jij bent geen concurrent van de buurtruus. Dat mocht ze willen. Je hoeft niemand te overtuigen van haar gebrekkige normen en waarden. En verlaag jezelf alsjeblieft niet tot de hare en die van je man.

Wees de wijze. Echt, dat zal je later op de been houden.

knuffels weer {{{{{}}}}}}

Dat zie je verkeerd

"Door zijn zakelijke houding geeft hij geen blijk van enige waardering en terugkijken op een fijne tijd."
Mara, dit is jouw interpretatie van zijn houding, maar (sorry dat ik het zeg) die slaat eigenlijk nergens op. Je zakelijk opstellen in een scheiding is juist goed. Het IS een zakelijk proces. Het zegt helemaal niets over het verleden en de verwerking van het proces komt daarna pas. Zie je man als tijdelijk gek geworden, zeker op emotioneel vlak. Je kunt wat dat betreft voorlopig niets van hem verwachten. Helemaal niets. De dingen zakelijk afhandelen kan hij blijkbaar wel. Prijs jezelf gelukkig. (Lastig, ik weet het)

Ik had laatst tot mijn grote verbazing, zes/zeven jaar na de scheiding, eindelijk een gesprek met mijn ex zonder nare opmerkingen of verwijten van zijn kant, waarin hij toegaf dat hij onmogelijk geweest was. Zo lang kan dat dus duren. Ik zat er allang niet meer op te wachten, maar het was toch wel prettig.

Mediator

De mediator is er juist voor om de emoties er uit te halen en tot zakelijke en werkbare afspraken te komen.
Emoties horen bij vrienden en familie en bij heftige omstandigheden bij hulpverleners.

Je mag ze daar tonen, maar de mediator zal ze benoemen en terzijde leggen.
Het gaat het proces vooral vertragen als je ze daar teveel toont.

Bedenk wat je wil en wat je zeker niet wil en waar je wisselgeld zit. Dan kom je goed beslagen ten ijs en kun je er een punt achter zetten en gaan opkrabbelen en opbouwen.

Totaal geëscaleerd..

Eerst even van mij afschrijven, daarna neem ik later zeker nog de moeite om te reageren op jullie reacties..

Gisteravond heb ik, na weer heel veel vervelende appjes/reacties toch opgenoemd dat ik iets weet over de buurvrouw wat zijn kijk op haar zeker zal kunnen veranderen. Daar reageerde hij uiteraard niet positief op, ik heb hem niet gezegd wat het is, omdat hij dat toch niet van mij gaat aannemen.

Vanochtend vroeg stond de buurvrouw op hoge poten bij mij aan de deur. Zij wilde praten. Toen ik aangaf dat ik daar geen behoefte aan had, werd ze heel boos, probeerde mijn huis binnen te dringen door de deur heel hard open te duwen (daardoor kwam mijn hond, die ik in mijn armen had, klem te zitten en begon hij heel hard te piepen). Zij duwde mij opzij, bedreigde mij en werd heel onredelijk. Ik heb haar eerst vriendelijk, toen steeds dringender verzocht mijn huis te verlaten en heb, toen zij even een stap naar achter deed, snel de deur dicht gedaan. Ik stond echt te trillen op mijn benen...
Daarna heeft ze nog geprobeerd om contact te zoeken over de schutting, daar heb ik niet op gereageerd en toen ik langs haar huis liep om met de hond te gaan wandelen, riep ze me ook nog achterna. Voortaan loop ik dus maar de andere kant op als ik met de hond ga lopen denk ik.. Of misschien moet ik er boven staan en blij zijn dat haar ware aard nu ook aan mij getoond is. Ik had het eigenlijk moeten filmen, zodat ex partner het ook had kunnen zien, want die gelooft haar natuurlijk blindelings..

Waar ik nu mee zit is of ik er werk van moet maken, bedreiging, huisvredebreuk en mishandeling van een puppy. Nu is het mijn puppy, maar straks zijn het mijn kinderen die ze mishandelt als ze bij haar zijn... Kan ik eisen in de omgangsregeling dat zij er nooit bij zal zijn?

Misschien was het beter geweest om het niet op te noemen bij ex partner maar ik kon natuurlijk ook niet weten dat buurvrouw zo buiten proporties zou gaan reageren. Het zegt wel wat over haar, blijkbaar voelt zij zich aangevallen (omdat ze weet dat het waar is?) en doet ze daarom zo vijandig..
Buurvrouw heeft gedreigd met aangifte wegens laster, zou dat hard te maken zijn? Het zijn geen roddels, ik heb het uit eerste hand gehoord...

Net nu ik dacht dat het allemaal weer wat rustiger werd, komt dit, daar ben ik natuurlijk wel mede schuldig aan hoor, dat begrijp ik best, maar haar reactie had ik zeker niet verwacht... Wat een gevaarlijke vrouw is zij...

Mara

Melden

Een melding doen. Een aangifte escaleert vaak verder.
Bij een melding nemen ze haar een volgende keer mee. ( is mij pas zo uitgelegd toen er iemand bij mij binnendrong en me een klap gaf)

Melden

Met de wijkagent overleggen en in ieder geval melden, plus instructies vragen hoe te handelen als ze nog een keer probeert binnen te komen.
Dat naroepen en dergelijke gebeurt op straat, als er anderen ook op straat zijn kunnen die filmen. Zo bouw je een dossier op.

Een dossier opbouwen is niet hetzelfde als een vechtscheiding opstarten (al zal je man dat wel vinden) maar het is je eigen belangen bewaken.
Jij hoeft het je niet te laten aanleunen dat je in je eigen huis bedreigd wordt, jij hoeft het niet te pikken dat ze jouw puppy pijn doet, jij hoeft het niet te pikken dat je op straat nageroepen wordt.
Jij kunt wel op een normale manier omgaan met je man in de scheidingsafwikkeling en daar goede afspraken over maken, al zal het niet makkelijk zijn.

Wat die aangifte van smaad/laster betreft, kom maar op.

Mara

Ik hoop dat je echt goed beseft dat het een hele domme actie van je was. iedereen hier raadde het je af om met die ' kennis' iets te doen. Dat was niet voor niets.

' Misschien was het beter geweest om het niet op te noemen bij ex partner maar ik kon natuurlijk ook niet weten dat buurvrouw zo buiten proporties zou gaan reageren. Het zegt wel wat over haar, blijkbaar voelt zij zich aangevallen (omdat ze weet dat het waar is?) en doet ze daarom zo vijandig..'

' Blijkbaar voelt zij zich aangevallen.....' En dat verbaast je? Nadat je je ex hebt laten weten dat je iets wist over haar? Je hebt dus niet bedacht dat ex dat tegen haar zou zeggen? En je dacht zeker dat zij zou denken dat je complimenten over haar gehoord had? Bedoel je nu echt net te doen, alsof het allemaal niet bedoeld was als aanval op haar? Heb je echt ooit gedacht dat zij daarna vriendjes met je zou worden?

' Ik kon natuurlijk niet weten....' Nou ja, dan speel je toch wel heel erg de na-ieve onschuldige kaart uit.

Je denkt nu dat het iets zegt over haar, maar heb je er ook rekening mee gehouden dat het hele gebeuren iets zegt over jou? Dus dat er aan de andere kant van de muur eveneens gedacht wordt: zie je nu wel wat een vreselijk mens dat is.... . Dat denkt hij nu waarschijnlijk over jou, niet over haar. En daar doen alle verhalen over hoe erg zij tekeer is gegaan niets aan af: je hebt het over jezelf afgeroepen, je hebt het verdiend; dat zal het verhaal aan de andere kant zijn. En daar kun je niets tegenin brengen.

Is het te keren? Zou het te keren moeten zijn? Dit is wel echt gif, het verzuurt en het verergert. Nu gaat het al over de politie wel of niet inschakelen, de termen worden zwaarder: roddel, smaad, laster, huisvredebreuk, geweld etc. En dat naar aanleiding van een roddel. Normaal gesproken helpt het enigszins als je de volle verantwoordelijkheid neemt voor het gebeuren en je excuses aanbiedt. Maar in dit geval zou je ook een toelichting moeten geven want een ' hint' over slechte verhalen die verder niet toegelicht wordt is nu zeker niet meer houdbaar.

Je kunt ook een charme-offensief starten, zoals je dat nu al een beetje doet: kijk eens hoe erg zij is. Dan vertel je vooral overal wat zij heeft gedaan en je laat de aanleiding (jouw actie) weg. Het is verbazingwekkend hoe vaak dat goede vruchten voor de aanstichter afwerpt.

Mijn advies voor nu: luister beter naar de adviezen hier op het forum. Maar ik besef dat dit mosterd na de maaltijd is.

Tsjor

Excuses

Ik denk dat jij je excuses moet maken, omdat jij (zoals Tsjor duidelijk beschrijft) degene bent geweest die dit lont heeft aangestoken. Gewoon een kort: "Sorry, dat had ik niet mogen zeggen. Het spijt me dat ik dat heb gedaan." is genoeg om in elk geval aan je ex duidelijk te maken dat jij je liever niet op dit niveau begeeft. Laat het daarbij. Geen toelichting. Als hij toch meer wil weten, kan hij daar naar vragen. (en kun jij hem verwijzen naar de buurman). En ook niet over haar reactie beginnen. Dat is aan haar om evt. recht te zetten.
Verder zou ik wel een melding doen. Eenmaal ontstoken gaat deze buurvrouw blijkbaar nogal ver. Dit hoeft buiten de politie verder niemand te weten, maar kan voor jou wel een veiliger gevoel geven.
Echt jammer trouwens, deze laatste ontwikkeling. Ik vond je echt heel erg de goede kant op gaan in je eerdere berichten. Hopelijk kun je die draad weer oppakken.

Dramadriehoek

Jongens/meisjes, rustig aan zeg... Mijn hemel, wat een commotie. Bloedhonden op het forum, pffffffffff
Niemand hoeft excuses te maken, roddelen mag - al is het zeker niet sjiek, iemands huis zonder toestemming binnengaan mag niet. Het lijkt me overdreven om de politie te bellen (olie op het vuur en wat schiet je ermee op?). Een appje naar ex-vriend en buurtruus dat je geschrokken bent van wat er gebeurde en geen verdere escalatie wenst, moet genoeg zijn. Iedereen weer even terug in zijn hok.
De acties van beide kanten geven blijk van vooral heel veel drama. En juist daar zit de valkuil waar je uit moet blijven.

Lieve Mara. Les 1: gij zult geen contact zoeken met de truus. Op geen enkele manier, dus ook niet indirect verhalen verspreiden, roddels (ook al zijn ze waar) doorvertellen of de intentie hebben je ex-vriend te 'beschermen'. Het heeft geen zin. Het heeft serieus geen zin. Je snijdt er alleen jezelf mee in de vingers, al heb je 1000 x het gelijk aan je kant.
Zie je niet dat je wordt meegezogen in een walgelijke dramadriehoek, waarin iedereen zijn rol speelt? Blijf eruit. Blijf eruit!
Waarom wil jij je ex-vriend overtuigen? Denk je dat hij niet snapt wat er gaande is? Word wakker, Mara, hij weet het dondersgoed, maar hij WIL dit. En hoe meer drama jullie rond hem maken, hoe heerlijker voor hem. Centraliteit. Voeding voor de getikten en narcisten onder ons. En intussen gaat hij gewoon zijn goddelijke gang.
Het is een dynamiek die hier speelt, die pervers is en waar je zo snel mogelijk uit moet. Zoek emotionele ondersteuning, schroef het contact met je ex-vriend terug tot uitsluitend feitelijkheden rond jullie kinderen en trek je terug. Focus op jezelf. Alleen op jezelf. Vechten moet je in het kantoor van de mediator, om je zaken en die rond jullie kinderen zo goed mogelijk te regelen - en verder nergens.

En lees over wat hier gebeurt, dan snap je wat er gaande is. Mocht je door de zwarte humor heen kunnen lezen, dan is chumplady.com een hele goede website. Daar staat haarfijn beschreven waar je in zit.

Ik weet hoe moeilijk dit is, maar red dan minimaal jezelf. Dat zullen je kinderen ook hard nodig hebben: in alle chaos in elk geval één volwassene die normaal blijft nadenken.

liefs weer {{{{{}}}}}

Excuses

Ik heb mijn excuses aangeboden aan ex partner, alleen aan hem. Excuses en dat ik geschrokken ben van wat er daarna gebeurd is, geen uitleg verder en geen toelichting.(Tsjor, dit komt wel mede door jou, maar ook door Trix en moederziel). Ex partner bedankte mij daarvoor.
Ik heb dit in zekere zin inderdaad over mezelf afgeroepen, dat zie ik nu heus wel in.
Ik had beter moeten weten en er boven moeten staan, in emotie en frustratie (maar toch ook voor een deel om hem te waarschuwen) heb ik mij achteraf helaas laten verleiden tot dit soort praktijken. Dat was de laatste keer. Ik heb er echt van geleerd, wat dit soort uitspraken allemaal teweeg kan brengen.

Dat de buurvrouw zo zou reageren, heb ik natuurlijk echt niet kunnen voorzien. Zo buitensporig, zo bedreigend, zo intimiderend. Haar hele toon vanaf het eerste woord was al verkeerd. Wanneer zij gewoon een normaal gesprek zou zijn aangegaan, was het misschien allemaal niet zo uit de hand gelopen. Daarmee leg ik echt niet de gehele schuld bij haar, maar haar reactie was wel over mijn grens. Omdat zij mijn huissleutel niet terug wil geven (ik heb dat gisteren en vandaag gevraagd) heb ik vandaag de sloten laten vervangen. Ik voel mij niet veilig in mijn eigen huis wanneer ik weet dat zij zomaar naar binnen kan stappen met een sleutel. Ik hoef zeker geen vriendinnen te worden en momenteel wil ik ook echt helemaal geen contact met haar.

Dat ex partner en buurvrouw mij als de meest vervelende vrouw op de wereld zien, lijkt me duidelijk. Maar ik denk niet dat dat alleen door dit komt, dat was vast al eerder zo, tenslotte sta ik hun geluk in de weg en heeft ex partner heus geen leuke dingen over mij verteld. Als hij alleen maar steeds had gezegd hoe geweldig ik ben, zouden beiden niet voor een relatie open hebben gestaan, lijkt mij. Natuurlijk kon hij daar zijn ei kwijt over mij, dat zijn vast niet de meest positieve dingen geweest en zij zal dat dan niet ontkend hebben..

Ik wacht nu op contact met de wijkagent, maar dat kan nog even duren. Ik wil het niet verder laten escaleren maar buurvrouw mag zeker weten dat mijn grens wel overschreden is. Ik wil indien nodig, wel een melding maken zodat er een dossier gemaakt kan worden (zoals Fransien opnoemde).
Ik ga met hem overleggen, wie krijgt wat wel en niet te weten.

Nu wil ik weer tot rust komen, me concentreren op mijn sollicitatiegesprekken (ja, het zijn er inmiddels 2) en bedenken of ik met de mediation door wil gaan of toch naar een advocaat stap. Ik wil echt harde eisen stellen in het ouderschapsplan.
Mijzelf op de eerste plaats zetten (gedeeld met mijn kinderen hoor), goed nadenken en mij niet meer laten verleiden tot uitspraken waar ik spijt van kan krijgen. Dit was wel een hard leermoment, ik geef mijzelf daar ook echt wel gedeeltelijk de schuld van.

Vervolgstappen op dit moment: straks eerst goed slapen (is al een paar nachten niet gelukt) en daarna denken, denken, denken.
Wat wil ik met het huis, stel dat ik er kan blijven wonen, wil ik dat nog wel na gisteren?
Is het verstandig, komen er geen nieuwe conflicten, is een nieuwe start ergens anders toch niet beter? Of blijven voor de kinderen, buurvrouw negeren en harde afspraken met ex partner? Maar gaat die zich er dan wel aan houden of wordt het onleefbaar?

Zo denk je op de goede weg te zijn en zo ben je die weg weer helemaal kwijt, ik hoop dat ik hem snel weer terug vind..

Relaties in tijden van scheiding

Goed dat je excuses hebt gemaakt en gelukkig dat ex het goed opgepakt heeft.
Ik vraag me wel af of je het nu niet moet laten rusten. Je hebt de sloten al laten vervangen etc. een dossier aanleggen is alleen interessant als het vaker gaat voorkomen, maar je hebt je ondertussen geleerd dat het niet handig is om dit soort acties te ondernemen en tot nu toe is niemand uit zichzelf agressief geworden. Het aanleggen van een dossier bij de politie kan escalerend werken en daar heb je nu geen behoefte aan.

Nog een tweede tip: tijdens een echtscheiding is niemand op zijn best. jij ook niet, aanstaande ex niet, eventuele nieuwe partner ook niet. Soms (vaak) hebben mensen de neiging om de regelingen rond de echtscheiding te baseren op de slechte dingen die juist in die tijd gebeuren. Alsof mensen in hun slechte tijd zich laten kennen zoals ze 'echt' zijn. Dat is niet zo. In tijden van scheiding hebben mensen vaak pijn, verdriet (ook de verlater), zijn ze bang etc. en daardoor reageren mensen juist niet zoals ze 'echt' zijn. Zie jezelf als voorbeeld met het roddelverhaal: ik neem aan dat je normaal gesproken zoiets nooit zou doen. Dat eldt ook voor de andere kant.

Ik ben het dan ook niet eens met deze conclusie van je: 'Nu wil ik weer tot rust komen, me concentreren op mijn sollicitatiegesprekken (ja, het zijn er inmiddels 2) en bedenken of ik met de mediation door wil gaan of toch naar een advocaat stap. Ik wil echt harde eisen stellen in het ouderschapsplan.'
Ik vermoed dat je bij die 'harde eisen' denkt aan eisen die betrekking hebben op nieuwe vriendin en kontakt met kinderen, gevoed door de laatste ervaring met haar. doe dat niet: het is escalerend, je maakt een incident dan tot basis voor een regeling die nog enkele jaren mee moet en die bepalend zal zijn voor de toekomstige onderlinge relaties, dus ook voor jouw toekomst.
Kijk iets verder dan de waan van de dag. Je had met vriend een goede relatie en vriend heeft zeker volop geïnvesteerd in gezin en kinderen, tot voor kort. Je hebt daar ook profijt van gehad toen je bijvoorbeeld zelf minder werkte. Bedenk bij de nieuw te regelen relatie, dat dat je grond en je basis is; dat je je waardering daarvoor mag laten blijken in de regelingen die komen, en dat jullie allebei een basis moeten hebben om een nieuwe toekomst aan te gaan.
Bovendien: je kinderen zijn al bijna volwassen. Vanaf 18 jaar is er niks te ouderplannen. Het gaat hooguit om de komende 2 jaar voor de jongste.
En dan is nog maar de vraag of nieuwe vriendin een blijvertje is, ik zou haar zeker niet als uitgangspunt nemen voor de toekomst; ik zou haar vooral negeren in je verdere planning: hij moet maar zien wat hij daarmee aan moet, dat is niet jouw zorg.
Als je ieder een eigen advocaat gaat nemen, dan zullen de gesprekken niet meer rechtstreeks tussen jou en vriend plaatsvinden, maar via via; daarbij zal je aanstaande ex zeker met zijn nieuwe liefde gaan overleggen en zullen de negatieve gevoelens omtrent jouw gedrag daarin een hoofdrol krijgen. Met andere woorden: op die manier krijgt nieuwe vriendin en de negativiteit meer invloed dan wanneer je rechtstreeks met aanstaande ex in gesprek bent. Mits je je van je beste kant toont natuurlijk. Door de gezamenlijke gesprekken bij een mediator voort te zetten neutraliseer je haar invloed zoveel mogelijk.
Kijk nog eens goed naar wat er nu geregeld moet worden en streep daarbij zoveel mogelijk dingen: je kinderen zijn al zo oud, dat strikte afspraken over details omtrent omgang etc. niet meer nuttig zijn; partneralimentatie kan niet; er liggen afspraken in het samenlevingskontrakt omtrent de gezamenlijke woning waar je niet omheen kunt; wat blijft er nog over dat je moet regelen? Beperk dat zoveel mogelijk. Ga niet uit van eigen wensen die je graag gehonoreerd zou willen zien, als hij dan maar van goede wil zou zijn. Dat heb je gehad, die tijd is voorbij. Wat betreft kinderalimentatie: maak verschillende voorstellen, werk bijvoorbeeld ook uit, dat het geld naar een rekening van de kinderen zelf gaat bijvoorbeeld. Je kunt zelf wel een voorkeur hebben, maar er zijn ook andere mogelijkheden waarmee je ook kunt leven. Met verschillende voorstellen heb je iets om samen over te praten en dat is voor jezelf gemakkelijk, als je zelf weet dat je met alle voorstellen wel kunt leven, ook al heb je natuurlijk een voorkeur.
Je grootste zorg is nu inderdaad huisvesting en inkomen. Ik hoop dat de sollicitatiegesprekken iets opleveren. Het is al fijn dat je nu tijdelijk wat meer uren kunt maken. Zo komt er langzamerhand toch wat meer grond onder je eigen voeten.

Tsjor

Mara, hoe is het met je?

Even je draadje weer omhoog. Ben benieuwd.

Jeetje, wat een ontwikkeling!

Nou, dat is wel even heel andere taal dan voorheen... Ik snap dat je er gemengde gevoelens over hebt. Dus eerst lekker blijven genieten van de vakantie met je zoons. Want hoe moeilijk de situatie ook is, het is best lekker alleen met je jongens. Denk ik. Hoop ik voor je. Vond ik destijds tenminste wel.
En als je terug bent rustig verder kijken en laten bezinken.

Je bent natuurlijk van harte welkom in het draadje 'Verder na ontrouw' . Weet niet of je daar al eens gelezen hebt, maar daar kun je veel info/steun/inzichten vinden. Lijkt me goed om daar eens doorheen te bladeren, ook om je te helpen bij het maken van een keuze. Want het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat als meneer zich vergist blijkt te hebben, jij hem weer met open armen ontvangt.

Wel genieten van het moment en haar gezicht hoor, als je de buuf straks weer tegenkomt .

Pennestreek

Op dit moment weet ik niet of zijn relatie met buurvrouw er nog is. Hij leek gisteravond nog met haar weg te zijn, dus dat maakt het extra lastig. Hij heeft daar ook niets over gezegd. Ook niet over onze toekomst. Ik weet ook echt nog niet of ik het nog zou willen of kunnen. Er is zoveel gebeurd.. Het is ook zo plotseling..
Vorige week was buurvrouw nog alles voor hem, dat kan toch ook niet zomaar voorbij zijn? Toen was hij toch ook al aan het nadenken?

Hij wil graag met me praten. Daar zie ik best tegen op. Straks heeft hij wel spijt, maar niet genoeg om "ons" terug te willen. Hoe ziet hij het nu voor zich? Ik ben inmiddels toch ook wel veranderd. Is er überhaupt nog wel een toekomst samen? Wat heeft hij ingezien wat hij al een tijd niet zag? Is dat positief of negatief?

Het draadje " verder na ontrouw" volg ik al een tijdje. Daar heb ik al veel informatie uitgehaald inderdaad.

Mara

Nadenken is leuk

Maar een MLC is natuurlijk niet hetzelfde als een vlaag van verstandsverbijstering waaruit je weer op de vingerknip uitkomt na even nadenken.
Zijn nadenken is fijn, maar zijn conclusie klopt niet: " ik ben er ook alweer uit."
Eerst de buuv eruit dan de MLC eruit.

Bobbie

Ik ben het helemaal met je eens..
Het gaat te snel, zeker na vorige week.

En zeker eerst de buurvrouw eruit.

Na de eerste app van vanochtend, nog wel wat positieve apps van zijn kant binnen gekregen.
Niet heel inhoudelijk maar in ieder geval niet meer negatief of vijandig. Dat is alvast weer een hele vooruitgang.

Nu eerst maar eens afwachten hoe dit verder gaat lopen..

Mara

Met het risico....

.... dat ik nu heel bitter klink, Mara, maar ik zou op m'n hoede zijn. In een midlifecrisis is er heel erg vaak sprake van valse verzoeningen, die weliswaar heel erg hoopgevend zijn voor de 'achterblijver', maar die weinig te maken hebben met echt berouw, inzicht, ontwikkeling of wat dan ook. Misschien dat buurtruus begint te zeuren of tegen te vallen of hij mist zijn kinderen (duh) of hij had ook wel op vakantie gewild, of hij heeft inderdaad een helder moment. Wees ontzettend op je hoede. Zoals zo'n crisis uiteindelijk weinig met jou te maken heeft, heeft zo'n 'positief' piekje dat waarschijnlijk ook niet.

Begrijp me goed: ik wens jou een dijk van een fijne relatie toe, net als al die andere belazerde vrouwen op dit forum. Maar ik geloof er geen reet van dat je ex-vriend nu opeens het licht heeft gezien.

Ik zou gewoon doorgaan met waar je mee bezig was en ophouden met hem het centrum van het universum te maken. Dat mocht-ie willen.
Om echt weer tot elkaar te komen is heel erg veel meer nodig dan een poeslief appje. Oh, ik zou je zo graag willen beschermen!

Lezen helpt je misschien: http://www.get-real.info/blog/21/Niet_voor_de_bijl_gaan_.blog

Nogmaals: ik gun het je zo, maar bij mij gaan alle alarmbellen af.

Moederziel

Ik ben ook echt niet gelijk overtuigd hoor, daar is te veel voor gebeurd en komt dit te plotseling, zeker na het voorval van vorige week met zijn reactie daarop.

Het is ook wel heel dubbel. Ik wil eerst echt goed met hem in gesprek, helaas moet dat nog even wachten. Ik wil zo veel vragen, om te beginnen met zijn relatie met buurvrouw en hoe hij zijn toekomst ziet. Ik wil dat echt eerst afwachten en hem zeker nog niet te veel toelaten. Laat hem eerst maar eens zijn verhaal doen..

De get-real site heb ik al meerdere malen bezocht, zeker in het begin, daar heb ik inderdaad ook gelezen over de valse verzoening. Daar ben ik me ook wel van bewust.

Maar ik waardeer je bezorgdheid!
Ik ben op mijn hoede maar sta wel open voor zijn verhaal.

Zijn verhaal

Hopelijk lukt het je om je vooral te concentreren op JOUW verhaal. Zijn verhaal heeft de zaken in gang gezet, maar nu alles in beweging is is het jouw taak om je eigen lijn te vinden. Wat wil JIJ?

Ik weet hoe moeilijk het is, maar te veel focus op hem zal jou belemmeren. Wat de uitkomst ook is! Dat weet ik nu, ik zag het (ook) niet toen ik er middenin zat.

Laat hem het maar even uitzoeken met al zijn gedraai en gerommel. Grote kans dat hij nog alle kanten op vliegt.

Hou je haaks, Mara

Ondertussen

kun je ook dit draadje eens teruglezen: waar was je bang voor om wat allemaal kwijt te raken? Wat als dat allemaal niet hoeft?
Een goed gesprek is zeker van belang. Heel veel gesprekken denk ik. Jullie begrepen elkaar vroeger zonder woorden, maar nu blijkt dat er toch wel woorden nodig zijn. Dat zal nieuw zijn in jullie relatie.
Stel dat hij inderdaad tot bezinning is gekomen, ik ga er maar eens even van uit dat dat echt zo is. Hoe ga je dan verder (ik heb het draadje verder na ontrouw niet intensief gevolgd). Wat mij bezig houdt is de ongelijkwaardigheid die dan de relatie binnengeslopen is: hij heeft het fout gedaan, hij geeft dat ook toe, hij voelt zich schuldig. Daar tegenover zij als de benadeelde partij, met alle gelijk aan haar kant. In het midden ligt een rekening, waarvan zij alleen kan bepalen of die ooit kan worden voldaan en wat daarvoor moet gebeuren.
Vroeger had je daar wat begripskaders voor, zoals trouw (ja, ook voor hem, maar ook voor haar, ook als er problemen zijn); of vergeving. Nu klinkt vooral: denk aan jezelf!!!!! Laat hem het maar uitzoeken. Het gaat om jou!!!!
Mijn advies, voor wat het waard is: als je uitgepraat bent over de buurvrouw (zo interessant is ze nu ook weer niet), praat dan toch (nog) eens met hem over het overlijden van zijn moeder en wat dat voor hem betekend heeft.
Nou ja, ik hoop vooral dat jullie zover komen dat je het gesprek met elkaar durft aan te gaan.

Tsjor

Tsjor

Misschien is het handig om de volgordelijkheid te bekijken. Praten is zinvol en noodzakelijk, maar pas ala vriend/ex-vriend klaar is met zijn storm.
In de storm kun je alleen maar heel erg goed voor jezelf zorgen. TS wil maar blijven beschermen en zorgen, terwijl haar man zich in de armen van de buurtruus heeft gestort. Mindfucking is dat.
Pas als hij duidelijkheid geeft én echt commitment dat hij zijn sores samen met Mara welgaan oplossen, is het tijd om weer voor elkaar te gaan zorgen. In gelijkwaardigheid.

Ik hoop van harte voor Mara dat het goed afloopt

mara

Hoe gaat het? Heb vriend al gesproken? Was er een reden waarom er geen tijd voor was: vanuit jou, vanuit hem?

Dat is het probleem

Natuurlijk moet eerst duidelijk zijn dat beiden weer bereid zijn om voor elkaar te kiezen of in elk geval daar serieus aan te willen werken. Evident.
Maar dit is een beetje het probleem: 'echt commitment'. Wat is dat? Hoe merk je dat het 'echt' is? Wat moet de een doen om het voor de ander acceptabel te maken? Is het aan hem om dat te bewijzen of is het ook iets wat voor beiden van belang is?

Tsjor

Nog geen gesprek

Er is nog geen gesprek geweest. Ik ben met de jongens op vakantie, op ongeveer twee uur rijden van huis. We komen aan het eind van de week pas weer thuis. Ex partner wil wel hier heen komen, ik wil alleen niet dat de jongens er bij zijn (dagje weg voor de jongens alleen kan hier in de buurt goed). Op zich is het feit dat hij dat eind wil rijden wel een goed teken denk ik.

Ook wil ik eerst duidelijkheid over buurvrouw. Indien zij in beeld blijft, lijkt het mij niet nuttig om in gesprek te gaan. Hij weet dan toch nog duidelijk niet wat hij wil en dan hoeft het voor mij niet. Of hij weet het wel, met buurvrouw blijven, maar dan begrijp ik zijn appjes niet...
Tijdens het appen bleek overigens dat hij nog wel iets met haar heeft.
Hij zou uiterlijk maandag laten weten wat hij wil met een gesprek.
Hij kan wel spijt hebben, inzien dat het een midlifecrisis is, geleerd hebben over zichzelf, mij en ons, en dingen anders gedaan hebben wanneer hij de tijd terug kon draaien, zolang hij bij buurvrouw blijft, verandert er aan de huidige situatie natuurlijk niets. Hij is nu ook niet altijd gelukkig, ik heb geprobeerd hem duidelijk te maken dat hij er dan ook voor zou kunnen kiezen om weer voor mij en ons als gezin te kiezen, daarin was hij niet "ongelukkig" en daar zijn energie in te steken om weer gelukkiger te worden, in plaats van energie te steken in de relatie met buurvrouw waarin hij ook niet altijd gelukkig is.

Ik wacht dus nog even af. Ik heb hem niet nodig om ooit weer gelukkig te kunnen worden, het zou echter wel heel fijn zijn als dat weer zou gebeuren. Het zou voor het gezin ook heel goed zijn om weer bij elkaar te komen.
We hebben het altijd heel goed gehad, dat zou heel fijn zijn om terug te krijgen.

Wordt opnieuw vervolgd dus..

Mara

Geluk

Ik hoop dat de keuze snel duidelijk wordt en dat hij inderdaad weer kiest voor jou.
'Gelukkig zijn' is aan de ene kant een heel herkenbaar verlangen, aan de andere kant is het ook zoiets vaags.
Ik kan me voorstellen dat jullie allebei nu tegen een volgende levensfase aankijken: alles is/was goed tot nu toe, huis, partner, werk, kinderen. Maar je bent nog te jong om te gaan genieten van je welverdiende rust. Wat ga je de komende jaren nog doen met je energie, wat wil je nog meemaken?
Voor jezelf: ik denk dat je nu beseft dat je afhankelijkheid je ook kwetsbaar maakt. Minder kwetsbaar kun je zijn als je zelf meer inkomen hebt (misschien wil hij wel minder werken, zodat je het wat meer verdeelt, misschien wil jij of hij wel de kans om een andere richting in te slaan, om een opleiding te doen etc.) of als je minder lasten hebt, met name voor het huis.Versneld aflossen, andere woning die goedkoper en kleiner is en/of een tweede weekendwoning (makkelijker te verdelen en wellicht goed om elkaar meer ruimte te geven of om uit de sleur te komen), etc.
In het verlangen is geluk iets heel groots, maar in het leven zelf gaat het vaak om kleine, praktische dingen.

Tsjor

Gesprek

Vandaag toch het gesprek gehad samen.

Ex partner kwam langs. Hij lijkt inderdaad weer de oude te zijn in zijn doen en laten. Niet meer zo vijandig, afstandelijk..

Hij heeft aangegeven van een hoop dingen spijt te hebben en dat hij achteraf toch meer met mij had moeten praten. Hij denkt dat het dan allemaal anders was verlopen..

Maar zijn relatie met buurvrouw bestaat helaas nog steeds. Indien dat niet zo was, had hij ons direct nog een kans gegeven. Ik heb daarop aangegeven dat het nog niet te laat hoeft te zijn en dat hij alsnog voor ons en ons gezin zou kunnen kiezen. Hij denkt daar ook zeker vaak over na en twijfelt dan ook of dat niet beter zou zijn....

Dat maakt het dubbel. Hij is aan de ene kant blij met zijn relatie met buurvrouw (ook niet altijd, hij is niet altijd gelukkig of gelukkiger) maar hij mist het gezin zeker ook. Hij is daar echt nog niet uit. Zij is nu wel zijn "maatje" dat heeft hij de laatste tijd bij ons gemist. Ik heb gezegd dat we kunnen proberen om dat terug te krijgen.

Hij geeft aan dat het met haar makkelijker is om leuke dingen te doen. Bij "ons" zijn toch altijd de kinderen er ook nog. Dat vind ik jammer, we hebben samen voor de kinderen gekozen, nu wordt dat als argument gebruikt om voor buurvrouw te kiezen, ook al betekent het dat hij de kinderen minder frequent ziet. Tegelijkertijd geeft hij wel aan de jongens erg te missen. Of hij mij ook mist, daar kon hij geen goed antwoord op geven.

Ik hoop dat hij vandaag heeft gezien hoe leuk wij als gezin ook al weer waren (uiteindelijk is hij zo lang gebleven dat hij de jongens nog heeft gezien en bij ons heeft gegeten, jongste was al eerder thuis en we hebben met zijn drieën nog een spelletje gedaan) en dat hij beseft wat hij laat gaan indien hij voor buurvrouw blijft kiezen. Het feit dat hij twijfelt en toch vaak aan ons denkt, geeft mij aan de ene kant hoop, maar het feit dat hij niet direct zegt dat hij voor ons kiest en bij buurvrouw blijft doet die hoop weer teniet..

Hij gaat er de komende dagen nog goed over nadenken. Ik hoop dat de keuze uiteindelijk op ons gaat vallen..

Wordt weer vervolgd..

Mara