Vriendin doet melding bij Veilig Thuis

Aanvulling

De brief wel schrijven, maar NIET aan haar versturen, en dan als afsluiting verbranden of versnipperen of weet ik wat. Of je bewaart hem voor je kinderen. Een document waarin jij jouw kant v/h verhaal vertelt...

gelukkig

dat je ex hier niet in meegaat, ik dacht eerst dat hij de aanstichter was. Die vrouw heeft je kinderen natuurlijk gemanipuleerd. Kinderen zijn makkelijk te manipuleren, zeker als hun zekerheden verdwenen zijn door de scheiding. Terwijl zij zelf de voornaamste slachtoffers zouden zijn geworden! Jeugdzorgellende is erg voor ouders, maar nog erger voor kinderen. Die vrouw heeft het vertrouwen van je kinderen gewonnen toen ze kwetsbaar waren, net als een loverboy, en geprobeerd ze van je af te pakken. Zou je boos op een kind zijn als ze in handen van een loverboy terecht was gekomen, of door verkeerde vrienden op het slechte pad kwam? Je zou dan juist proberen ze weer in rustig vaarwater te krijgen, zodat ze een fijn leven kunnen hebben met jou en met de mensen die echt van ze houden en het beste voor ze willen.

Door op een rustige manier steeds weer contact te zoeken - samen leuke dingen doen zonder zware gesprekken - kun je ze hopelijk snel in rustig vaarwater brengen. Als ze volwassen zijn, doorzien ze de zaak heus wel. Misschien schamen ze zich nu al, daar moet je ook rekening mee houden. Uiteindelijk ben jij hun moeder en door hun beïnvloedbaarheid hadden ze je kunnen kwijtraken, wat heel slecht voor iedereen zou zijn geweest. Maar het is niet gebeurd, gelukkig. Maak het niet te zwaar voor ze. Als het onderwerp ter sprake komt, zou ik uitleggen dat je snapt dat ze toen nog heel jong waren en dat je het ze niet kwalijk neemt.

Wil je echt nog energie in die dame steken? Wat wil je ermee bereiken? Ik denk dat ik haar zo ver mogelijk uit de buurt zou houden. Met je ex heb je nu eenmaal te maken, maar haar kun je gewoon buiten je leven houden. Of ben je bang dat ze dan juist meer macht over de kinderen krijgt via ex?

Snap ik

Een onterechte melding kan ieder van ons overkomen, kijk maar ro d op het forum. Jouw geval is extra erg omdat ze zich voordeed als een vriendin. Maar je moet nu koel en strategisch blijven in het belang van je kinderen. Scheld haar binnensbuis verrot, maak een voodoo pop van haar of wat dan ook. Maar stel je naar buiten berekenend op. Jij weet nu tenminste waar de vijand zit, daar komt niet eens iedereen achter.

Naieve kinderen

Kinderen hebben de gevolgen echt niet in beeld vooral niet als een volwassene ze van alles aanpraat en ze gouden bergen beloofd of andere voordelen voorspiegelt. Dat ze hun moeder zullen missen komt niet altijd spontaan in ze op tot het te laat is. Laat staan dat ze zich dan de onvoorspelbaarheden en nukken van andere mensen moeten laten welgevallen. Vooral niet als de volwassene zich voordoet als iemand die het heel erg goed met ze voor heeft.
Toen ik mijn dochter meldde dat ze haar in een pleeggezin wilden plaatsen vroeg ze geïnteresseerd: hebben ze daar een paard?
Huh?
Gelukkig heb ik dat weten te voorkomen maar het was een angstige zaak. Ook voor de kinderen uiteindelijk.
En ik realiseerde me dat ik ze niet kon beschermen omdat ze in hun onschuld ook nog mee kunnen gaan in allerlei ellende. Dat vond ik voor hen nog erger. Omdat ik zeker wist dat ze me heel erg zouden missen. Al hadden zij dat nog niet echt door.

haar grootste overwinning

zou zijn als jij er weer op in gaat. Dan kan ze haar beschuldigingen blijven herhalen naar jou en heeft ze weer een 'lijntje'. A-dat gun je haar niet. B-die tijd kun je echt beter in fijne dingen steken.
Sterkte!
gr Angela

AnneJ

Bedankt voor je inzicht. Je ervaring helpt me enorm. Hoe triest ook. Ik merk al heel lang dat mijn kinderen in hun onschuld en naiviteit dingen zeggen en doen die ze niet overzien. Dat deze vrouw nog steeds invloed heeft op mijn kinderen vind ik doodeng. Ze is bij openbare gelegenheden altijd erbij met haar man. Mijn ex heeft nog heel veel contact met ze. Ik hoop dat mijn ex in gaat zien dat ze meer kapot maakt dan hem lief is. Ik ga hem t verslag vd melding wel laten lezen en laten zien dat haar naam bij 'melder' staat. Hoop dat hij me dan eindelijk gelooft. Ik ga er langzaam aan kapot. Het is een proces van jaren waar ik in zit waarbij ik klap op klap te verduren heb gekregen. De rek is eruit.

soms moet je wel...

Jaren geleden kwamen mijn ex-vrouw en ik erachter dat er mogelijk een situatie van ernstige kinderverwaarlozing/-mishandeling aan de gang was in een gezin dat we vaagweg kenden.

We hebben daar dagenlang over getobt en gepiekerd en uiteindelijk gedaan wat we vonden dat we moesten doen: we hebben het equivalent van het NL "Veilig Thuis", het VL "Vertrouwensartsencentrum" gecontacteerd. Niks "anoniem" enzo, we hebben onze zorgen gewoon in alle openheid gemeld.

De medewerker van het Vertrouwensartsencentrum liet ons weten dat zij de zaak zouden onderzoeken en dat ze ons zouden laten weten hoe het ermee zat, voor zover hun beroepsgeheim hen dat toeliet.

Enkele weken later contacteerden ze ons om te melden dat er wel degelijk problemen waren, dat er uitvoerige gesprekken geweest waren met alle gezinsleden en dat de ouders zich ertoe bereid verklaard hadden in een begeleidingstraject te stappen. Hoe het dat gezin verder vergaan is weet ik niet en ik hoef het ook niet te weten.

Ik heb een bloedhekel aan verklikkers, maar soms kan je gewoon niet anders. Daarmee wil ik absoluut niets gezegd hebben over de situatie van TS, ik wou enkel even de "andere kant", die van de klikspanen, belichten.

Yvan

Ik vraag me af, hebben jullie het toen ook verteld aan het gezin in kwestie? Dat lijkt mij namelijk een vereiste. Mijn redenering is dan: als je bereid bent een gezin in een dergelijke moeilijke situatie te brengen (en je vermoedt dat het terecht is, anders zou je het niet doen, maar je weet het niet zeker) dan moet je ook bereid zijn om dat aan hen te vertellen. Tenzij er sprake is van grof geweld en bedreiging en daarmee risico's voor jullie eigen veiligheid of die van je kinderen, maar dan zou er ook minder twijfel zijn en zou de wijkagent een beter middel zijn.
gr Angela

Een vriendelijk gesprek is maar wat het is...

"Ik vraag me af, hebben jullie het toen ook verteld aan het gezin in kwestie?".
Neen. Ook die mogelijkheid was iets waar we ons suf over gepiekerd hebben. We kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat wij daarin niks zinnigs konden doen en dat we het moesten overlaten aan de "specialisten".
Er zijn op dat vlak maar twee soorten "specialisten": het welzijnswerk en de repressie. Het gerecht, dus. We hebben gekozen voor het welzijnswerk. Dat vonden we het minste kwaad en de beste optie naar een oplossing toe.
Nu, jaren later (ik ben geen jonkie meer: ik nader de pensioengerechtigde leeftijd) heb ik meer dan genoeg ervaren, dat een goedbedoeld gesprek, wat wijze, vaderlijke raad enz., in zo'n situaties geen zoden aan de dijk brengt.
Goed mogelijk, dat we het helemaal mis hadden, maar de beslissing die we genomen hebben, hebben we genomen en we hebben daar vrede mee.