Wat is goed voor de kinderen

Ontploft

gisteren had ik een redelijk goed gevoel over het gesprek wat volgende week gaat plaatsvinden om nader tot elkaar te komen. Tot vandaag 16.00 uue een angetekend stuk van de rechtbank. Ze eist de hoofdverblijfplaats op , die ze zichzelf ook nu al toeeigent. "hoofdverblijfplaats is op dit moment bij de moeder". Kan dit zomaar. Ze zit 55 km hier vandaan, de kinderen zijn 50/50 verdeeld op dit moment.
Ze eist omgangsregeling van eens per 2 weken een weekend.
Misschien dat deze brief gekruist is. Vorige week hebben onze advocaten met elkaar gesproken en dus een gesprek voorgesteld om eruit te komen. Mijn advocaat heeft geen melding gekregen van haar advocaat dat er alsnog een verzxoekschrift ligt met hierboven gemelde.
Ben hier behoorlijk pissig over en opeens niet meer zo'n zin in dat gesprek. Ook in de brief van de rechtbank wordt er gesproken over mijn "excessieve blowgedrag". Hier is totaal geen sprake van. Rook af en toe wel eens een jointje, meer niet. Iemand die een drankje drinkt is ook geen alkoholist. Maar dit soort zaken komt ineens allemaal naar boven.
Wat moet ik ermee en heeft iemand tips. Probeer me rustig te houden , maar vanmiddag ontplofte ik zowat.

18 januari

Ik heb even terug gekeken, 18 januari is het gesprek tussent wee advocaten geweest, waarin de afspraak is gemaakt dat er een gezamenlijk gesprek zou komen. Vandaag is het 21 januari, die brief zal gisteren op de bus zijn gedaan.
Ik denk dat jouw advocaat 'not amused' zal zijn, om het zacht uit te drukken.
Je hebt een paar sterke punten:
- hoofdverblijfplaats, ze heeft nog geen verblijfplaats, hoofdverblijfplaats is nog bij jou, verdeling is feitelijk 50/50, met de afspraak dat een verdeling van vier dagen bij jou bespreekbaar is;
- jij bent bereid tot een gesprek;
- jouw advocaat weet van de toezeggingen die gedaan zijn met betrekking tot een gesprek en een bepaalde zorgverdeling;

Ik snap eerlijk gezegd niet goed dat haar advocaat hieraan meegewerkt heeft, in twee dagen zo'n andere insteek, buiten tde afspraken om.

Maar goed, dat is haar advocaat, jouw advocaat zal nu aan de slag moeten en een verweerschrift moeten schrijven. Je hebt alle ingrediënten al aangeleverd. Goede advocaten zijn heel erg goed in het verzamelen van gegevens en op een rijtje zetten tot een sluitende conclusie.

Balen dat het nu zaterdag is. In elk geval maandag je advocaat bellen en een gesprek, voordat er een gezamenlijk gesprek plaats zal vinden.

Met modder gooien kan altijd, zwak bod, maar ja, mensen laten rond een scheiding niet hun beste zijde zien.

Stop trouwens helemaal met blowen. Als je straks de verantwoordelijkheid voor twee kinderen vier dagen per week op je wil nemen heb je je handen en je hoofd heel hard nodig. Ga morgen naar de boekhandel en koop Yoram Stein, stoppen met blowen. Heb je dit weekend in elk geval even iets anders aan je hoofd. En klus je huis af. Maandag kun je pas weer verder.

Tsjor

Tsjor

Hans schrijft dat hij papieren van de rechtbank heeft gekregen. Dus zoals ik het begrijp heeft zijn ex al veel eerder een verzoekschrift procedure gestart en komen de papieren nu terug van de rechtbank. Dat er in de tussentijd gesproken wordt is alleen maar goed.
Hans, dit wil ik je ook echt op het hart drukken. Blijf in gesprek, tot de uitspraak mag je er onderling nog uitkomen en zal de rechter daar (bijna altijd dan) in meegaan. De punten uit de rechtbank papieren komen ook precies overeen met haar standpunt enige tijd geleden. Niet in paniek schieten nu, vooral blijven praten. Overigens telt ook tijdens echtscheidingszaken: "wie stelt moet bewijzen." Zowel voor de hoofdverblijfplaats, als voor je 'excessieve blow gedrag'.

Via sms

welke onderlinge verhoudingen bedoel je tsjor? die van ex en advocaat of tussen mij en ex. Tussen mij en ex voelt het alsof zij compleet haar eigen plan trekt. Heb het gevoel dat ze op het aanbod, te gaan praten , om eruit te komen, is ingegeven om het te gebruiken in een evt. rechtszaak. Via sms heeft ze laten weten dat alles via haar advocaat loopt al ik iets wil weten. Ze houdt het op een kruising van informatie. Maar ze behoort toch wel te weten dat een verzoekschrift gewoon doorloopt , maar wil wel een gesprek aangaan. Dat vind ik prettig, maar wel met de idee dat je er eerst zelf uitkomt en dat dan laten vastleggen. Dit gaat toch net andersom volgens mij.
Dus de onderlinge verhoudingen zullen er op deze manier niet beter op worden.

Hans

De tijd die je nu nog hebt om er samen uit te komen is redelijk lang. De precieze termijnen heb ik zo niet paraat, maar tijd genoeg om een paar keer te praten in ieder geval.
Maak met je advocaat een verweerschrift en probeer er ondertussen alsnog samen uit te komen. Het zijn twee verschillende paden die je best tegelijk kan laten lopen. Zie het ook apart van elkaar. De gesprekken waarbij je probeert werkelijk met elkaar tot een oplossing te komen. En het verweerschrift, waarin je simpelweg stelt hoe jij het wil zien.

Onbekend

Oké, daar had ik overheen gelezen. Ik snap het gewoon ook niet zo goed hoe dat dan gaat. Je start een verzoekschrift procedure, ik neem aan dat de advocaat daarbij betrokken is (?), en ondertussen organiseren de twee advocaten een gesprek om eruit te komen. Mag je dan niet op de hoogte gesteld worden dat er al een verzoekschrift is ingediend? En van de inhoud van dat verzoekschrift?
Of is het inderdaad wat Hans al vermoedde: ik wil de kinderen en als jij je nou netjes gedraagt dan kan het zijn dat ik je omgang gun? En zijn die gesprekken dan alleen maar voor Hans om te bewijzen dat hij zich naar goed bevinden van zijn ex goed gedraagt?

Tsjor

Een prettig gesprek

mirage,

Zoveel tijd is er niet eens meer. 10 feb. is de zitting. Dus nog geen 3 weken. Gisteren geprobeerd mijn advocaat te bereiken, is niet gelukt. Zal haar maandag spreken. Ben benieuwd hoe zij hier op reageert. Ik zat er namelijk bij toen zij haar advocaat( van mijn ex) heeft gebeld voor een afspraak. daarin zei ze dat het haar beter leek om toch eerst met elkaar te praten voordat er een verzoekschrift zou worden ingediend. Omdat zij dan inderdaad een verweerschrift moet schrijven. Daar stemde haar advocaat in dat tel. gesprek volledig mee in. Toen had hij dat verzoekschrift al ingediend want dat is 11 jan. binnengekomen. Hij heeft dus die info gewoon achtergehouden. Met deze wetenschap zal het een "prettig "gesprek worden.

Kan dat?

Een verzoekschrift procedure stop zetten of opschorten omdat er gewerkt wordt aan een gezamenlijk verzoekschrift?

Tsjor

Voorlopige voorzieningen?

Hans, volgens mij gaat het hier om voorlopige voorzieningen. Kan dat kloppen? De verweer termijn in echtscheidingszaken is in beginsel 6 weken namelijk. Daarnaast kan je ook nog om uitstel verzoeken. Bovendien kan je een zelfstandig verzoek doen, zolang deze betrekking heeft op de zaak. Voor voorlopige voorzieningen gelden anderen termijnen. Dat vind namelijk plaats binnen 3 weken vanaf de aanvraag.

Mijn ervaring met voorlopige voorzieningen is dat de rechter vooral de boel wil laten zoals het nu is, mits het maar enigszins loopt. Richt je daarop. Dat het nu goed loopt met de kinderen, dat jullie in gesprek zijn om er samen uit te komen en dat het nu niet in het beste belang van de kinderen is veranderingen aan te brengen.

Tsjor, beide

Best redelijk

mirage, het gaat "verzoekschrift tot vaststelling hoofdverblijf en omgangsregeling". haar advocaat stelt ook in dit verzoekschrift , : "de kinderen heebben hun hoofdverblijf bij verzoekster" ( kindren staan bij vader nog wel ingeschreven). Dit is al niet waar, de regeling zoals die nu is. Wo.kdv. tot Za.mi bij vader. za.mi tot wo. kdv . Dat is dus bijna 50/50.

Verder stelt haar advocaat," Verzoekster is echter van mening dat het concept ouderschapsplan alleszins redelijk is waarbij het belang van de kinderen voorop staat". Dat is dus 1 weekend /2 weken. Nou best redelijk ja, wat zeur ik eigenlijk.En op zo.16.00 uur terugbrengen. ( in dit geval nog 55 km ver)

Dan moeten we dus dinsdag een gesprek aangaan , met de wetenschap dat ik hiervan en mijn advocaat niet op de hoogte waren. ( dat dus was ingediend)

Hans

Het lijkt erop dat ex op twee verschillende paden bewandelt. Aan de ene kant in gesprek gaan met jou en aan de andere kant alles juridisch alvast dichttimmeren voor het geval dat de uitkomst van de gesprekken haar niet kunnen bekoren.

Dat kun jij natuurlijk ook doen. Laat je advocaat een pittig verweerschrift maken en probeer in de tussentijd toch in gesprek te blijven met haar. Wie weet haal je op die manier toch de scherpe kantjes eraf, zonder dat je juridisch je rechten verspeelt.

En zeg haar vooral ook dat je haar verzoekschrift hebt ontvangen en dat je advocaat bezig is met een verweer. En dat je vooral hoopt dat het in het belang van jullie kinderen niet zo ver hoeft te komen en dat jullie er samen uitgaan komen.

Dit is gewoon een juridisch steekspel. Speel het spelletje mee, en probeer dit te doen zonder dat het je onder de huid kruipt.

Ik snap dat makkelijker gezegd dan gedaan is, als het je kinderen betreft...

'echter'

'Verzoekster is echter van mening dat het concept ouderschapsplan alleszins redelijk is waarbij het belang van de kinderen voorop staat"'.
Tsja, het is een ouderschapsplan dat ze zelf in haar eente bedacht heeft, dus ze zal wel van zichzelf vinden dat ze dat goed heeft gedaan. Het woordje 'echter' suggereert dat daarvoor jouw reactie beschreven is, waarin het ouderschapsplan wordt afgewezen. Klopt dat?

Er zijn inderdaad twee wegen te gaan: de juridische (verweerschrift, maar ook eigen voorstel naar voren brengen); en het gesprek. Eventueel kun je nog met je advocaat bespreken of de procedure wordt gestopt, omdat er gewerkt wordt aan een gezamenlijk verzoekschrift. Ik weet niet of dat kan, maar het zou prettig zijn als het verzoekschrift (aantoonbaar en zeker) van tafel is en er een open gesprek kan plaatsvinden. Alleen je moet het dan wel zeker weten, niet dat alles toch doorloopt.

Ondertussen vooral je concentreren op wat je zelf kunt aanpakken en in orde kunt maken. Ik noem dat in mijn hoofd altijd: de grond onder mijn voeten aanstampen. Dat wil zeggen: als alles om je heen je uit handen dreigt te glippen en je het ergste vreest, zonder dat je direct iets kunt doen, dan die dingen opzoeken waar je zelf wel aan wat kunt doen (en die je al lang had willen doen) en daarmee aan de slag gaan.

Tsjor

3-0

Vandaag is het gesprek geweest tussen mijn ex en de advocaten. ( 2,5 uur) Heb ik er een goed gevoel over? Mwah. Zij vind de bestaande regeling niet naar tevredenheid. Zij vindt dat ze de kinderen niet aan me kan toevertrouwen. Dit op basis van het verleden, waarin zij vindt de meeste zorg te hebben gedaan. Is wel iets meer, dat klopt. Dat van het excessieve blowen was vrij snel van tafel. Dat is niet het probleem. Zij heeft geen vertrouwen en wil daarom niet meewerken aan mijn voorstel Ma. t/m Do. Toch weer niet. Ik heb gezegd op termijn voor een co-ouderschap ( een vorm daarvan) te willen gaan. Op dit moment blijft ze erbij naar een andere stad te willen verhuizen.
In het gesprek was er volgens mijn advocaat erg moeilijk met haar te communiceren. Ze luistert niet, valt mij continue in de rede. Reageert erg emotioneel ( 3 x huilen) Uiteindelijk is er een voorlopige regeling opgesteld , om vandaar uit meer vertrouwen naar elkaar toe te krijgen. Als dat vertrouwen er is ( volgens haar) kunnen we praten over een uitbreiding. Je moet ergens beginnen is het uitgangspunt. Dat is nu do.kdv ophalen tot zo 16.00 uur ( zij haalt ze op) tussenliggende week do. ophalen ( gastouder valt dan weg) en dan haalt zij ze do 18.30 uur bij mij weer op. Dit omdat dat volgens haar de meeste rust voor de kinderen biedt. Ik vind dat weinig en vroeg het haar om te draaien. Niet mee akkoord natuurlijk . Deze regeling is tijdelijk en tegelijkertijd gaan we aan de gang met een mediator/psycholoog. daar ben ik wel blij mee, want er leeft bij haar zoveel frustratie/woede die er maar niet uitkomt. Mijn advocaat schrijft alsnog een verweerschrift.
Toch ben ik bang dat ik langzaamaan de kinderen kwijtraak als ze naar een andere stad gaat. Volgens mijn advocaat komt ze zo labiel over, dat zelfs dat nog niet eens zeker is. Haar advies was om zoveel als mogelijk met haar mee te buigen, waardoor ze meer vertrouwen krijgt. Ik heb de hele terugweg wel lopen janken in de auto. Mede doordat mijn advocaat ook wel duidelijk stelde"Hans, we leven nog steeds in een land waar de moeder bij voorbaat in het hele proces al met 3- 0 voorstaat.

Maar waarom?

Hans,
Je schrijft: "Zij vindt dat ze de kinderen niet aan me kan toevertrouwen. Dit op basis van het verleden, waarin zij vindt de meeste zorg te hebben gedaan"

Maar waarom vindt zij dan dat ze de kinderen niet aan je toe kan vertrouwen. Je blowt dus niet veel (en ik neem aan alleen als de kids er niet zijn) dus dat is het niet. Alleen omdat ze iets meer voor ze zorgde? Of noemt ze nog meer dingen?

Maria

Tricky

nee, puur het feit dat zij ze meer verzorgd heeft. dat komt omdat ze daar simpelweg meer tijd voor had.
maar ik maak me zorgen als ik meega in dit nieuwe voorstel van haar, zgn om vertrouwen te winnen, ik dan achter de feiten aan ga lopen en een rechter heel erg makkelijk besluit dat de kinderen dan gelijk bij haar de hoofdverblijfplaats krijgen en dus ook bij haar naar school gaan. Op basis van het feit dat ze dan door de week meer bij haar zijn. Dan wil ik meewerken om haar vertrouwen terug te krijgen dat ik het volgens haar aankan, maar dan met lege handen sta uiteindelijk.

Verweerschrift

Ik hoop dat je advocaat in haar verweerschrift jouw inzet naar voren wil brengen. Je zegt: 'Ik heb gezegd op termijn voor een co-ouderschap ( een vorm daarvan) te willen gaan.' Ik zou co-ouderschap als uitgangspunt nemen (niet op termijn, maar liefst zo snel mogelijk) en daar dan de meest werkbare verdeling bij zoeken. De rechters zijn op dit moment volgens mij eerder voor co-ouderschap dan voor de eenzijdige wensen van de moeder.
Overschrijven naar een andere stad kan alleen met jouw instemming.
Het traject: meebuigen zodat zij meer vertrouwen krijgt en jou dan ook meer gunt, zie ik niet als een heilzaam traject, al kan het best zijn dat je op dit moment niet zoveel anders kunt. In het begin moet je het goed regelen. Komt de regeling die jullie nu voorlopig hebben vastgesteld ongeveer overeen met de gang van zaken op dit moment?
Dat ze nu zo labiel is, herken je dat van haar of heeft het te maken met de situatie?

Tsjor

Dubbel gevoel

tsjor, ik wil ook een co ouderschap als doel hebben. ze zegt hiermee in te stemmen, maar op dit moment daar te weinig vertrouwen in te hebben. Vooral vanwege onderlinge communicatie en omdat zij vindt dat zij de meeste zorg voor de kinderen heeft gehad. Dat heeft ze ook wel, maar daar had ze meer tijd voor. Voor mij houdt dat niet automatisch in dat ik daardoor de kinderen veel minder te zien krijg. De omstandigheden waren ook zo. Andersom had ik het ook gedaan.
Vandaar dat zij het wil gaan doen dmv kleine stapjes. Ze stemt er ook mee in om met een mediator , tevens psycholoog de zaken uit te zoeken. Met name heb ik daar opgestaan. De regeling die ze nu wil om mee te beginnen is zo: om de 2 weken van do.kdv tot zo 16.00 uur ( zij haalt ze op bij mij. ) andere week , ik haal ze op bij haar op do.ocht. (gastoudervervalt in deze week) en zij haalt ze sávonds 18.30 uur bij mij weer op. dat is minder dan het bestaande. Ben er ook niet heel erg happy mee. Maar ik wil deze regeling pas laten ingaan na meerdere sessies met mediator/psycholoog. Zelfs mijn advocaat had vrij snel door dat er meer met haar aan de hand is dan alleen een bezorgde moeder. Ze heeft er nu mee ingestemd. Maar kan morgen anders zijn. Iets anders wil ze gewoon niet. Mijn voorstel van ma tot do. wil ze niet. Met als achterliggende gedachte dat ze dan teveel door de week bij mij zijn, met als gevolg dat ze dan hier naar school gaan. Moet morgen toch nog weer overleggen met mijn advocaat, want er bekruipt me een gevoel dat mij op deze manier wel dingen uit handen glippen. Aan de andere kant kan het ook zo werken dat ze draait als ik voor haar gevoel meebuig denk ik. Vooral door haar labiliteit. Dat is ze altijd wel geweest, ook binnen onze relatie, maar dat komt er nu wel heel erg sterk uit vind ik. In het gesprek vanochtend tot 3 x toe huilen. Vragen uit de weg gaan en het opeens afdoen met "laat het maar voorkomen want ik heb hier geen zin in. ". Verwijten naar mij toe die ze eigenlijk niet kan staven en zich steeds vastpraat.
Mijn advocaat ( tevens mediator)vond na afloop dat ze zeer labiel overkwam en heeft daarom ook aangeraden de hulp in te roepen van een mediator die tevens psycholoog is. Daar heb ik wel een goed gevoel over. Maar dan een psycholoog die ook vooral wil gaan graven in het verleden en niet zozeer met hoe verder. Ik denk zelf ook dat er eerst veel puin moet worden geruimd om vertrouwen wederzijds terug te krijgen.
Wat te denken van de opmerking van mijn advocaat"ik zeg je bij voorbaat dat de situatie in dit land nog steeds zo is, dat de moeder met 3-0 voorstaat" Hier wordt ik toch wel ietwat angstig van.

De vraag is (denk ik)

Als jij structureel op donderdag voor je kind zorgt of een rechter het je vrouw toestaat om dan toch te verhuizen.

Als dat niet zo is heb je mogelijk wel een kans op meer. Mits je ex dit toestaat en mits jij het kunt handelen om totaal afhankelijk te zijn van haar grillen.

De opmerking van je advocaat is wat dat betreft wel een heel belangrijke. Als ze gelijk heeft heb je waarschijnlijk geen andere keuze. Als ze het mis heeft verspeel je mogelijk een deel van je rechten op deze wijze.

Ik zou

inzetten op een verzoek tot co-ouderschap bij de rechter, eventueel met een opbouwschema dat jullie via de mediator in onderling overleg afspreken als dat lukt. Ik zou in ieder geval niet minder dan mijn uiteindelijke streven in het verweerschrift zetten, en ook beargumenteerd weerleggen dat 'meer gezorgd hebben' voor de kinderen geen argument is om (op dit moment) van co-ouderschap af te zien, naast de andere argumenten.
Probeer ondertussen je niet te druk te maken over de '3-0 voorsprong voor de moeder' die de advocaat noemde. Concentreer je op jullie eigen situatie, daar zitten nu de mogelijkheden (en moeilijkheden).

Wat voer jij toch strijd zeg!

Hans,

Mij valt op dat jij compleet maar dan ook compleet in een soort vechtmodus zit. En zo kom je er dus ook neit uit he. Jij mag het oneens zijn met de voorstellen, maar dit is ordinaire strijd. Ook door jou!

"Vooral door haar labiliteit. Dat is ze altijd wel geweest, ook binnen onze relatie, maar dat komt er nu wel heel erg sterk uit vind ik. In het gesprek vanochtend tot 3 x toe huilen. Vragen uit de weg gaan en het opeens afdoen met "laat het maar voorkomen want ik heb hier geen zin in," los van dat in scheidingstijd de mensen niet het meest lekker in hun vel zitten, mag je je ook bedenken dat deze vrouw bij jou onder vuur ligt en daarop reageert. Enneh, als ze in de relatie al zo labiel was, waarom is er dan eerst een en vervolgens nog een kind gekomen? En waarom mocht zij daar dan voor zorgen? Was zij daar dan wel stabiel genoeg voor?

Wat die advocaat van je zegt en vindt over haar labiliteit, is volstrekt niet relevant. Waarom niet? Omdat het JOUW advocaat is, die aan JOUW kant staat en die JOUW centen ruikt. Dat hij tevens mediator is, doet er in deze niet toe, hij staat in deze voor JOU en dus TEGEN HAAR. Laat je niet opnaaien man, want ik geef het je op een briefje, dan ga je verliezen hoor!

"Maar dan een psycholoog die ook vooral wil gaan graven in het verleden en niet zozeer met hoe verder." Mwaah, best een goed idee. Als die psycholoog dan ook bij jou mag graven.

Over strijd gesproken

Emine, je zet het zelfs door tegen een jou onbekende man. Over strijd gesproken.
Nee, Hans gaat het nie5t zomaar verliezen als jij niet braaf doet wat zijn vrouw wil. De rechters hebben tegenwoordig meestal voorkeur voor een situatie, waarin beide ouders evenveel bijdragen aan hun zorg voor de kinderen. Zeker als beide ouders daarom vragen (of in elk geval één ervan, terwijl de ander alles naar zich toe lijkt te trekken).
Een tweede belangrijke punt is: zoveel mogelijk rust en stabiliteit voor de kinderen. Als de kinderen op hun huidige woonplaats kunnen blijven, naar dezelfde school (wat is er nu weer mis met die school?) en kinderopvang kunnen gaan als voorheen (wat al doorbroken is, maar goed), met een behoorlijk evenwichtig verdeelrooster van 4/3 dagen zorg, weinig verplaatsingen; en je moet dat afzetten tegen iemand die nog aan het verhuizen is etc., geen vertrouwen heeft in vader, zeker als ze ook nog eens gaat huilen bij de rechtbank,. ik weet wel wat ik zou doen. Ik zou de belangen van ouders passeren en kiezen voor de kinderen. Dan maar een huilende moeder. Tranen kun je drogen. Kinderen mee laten slepen in een onstabiele situatie (zowel emotioneel als wat betreft huisvesting etc.) kan meer schade opleveren dan een natte zakdoek.

Tsjor

Dat heb ik niet gezegd!

Beste Tsjor,

Ik heb niet gezegd dat Hans braaf moet doen wat zijn vrouw wil, ik schreef ook dat hij het oneens mocht zijn. Maar roepen dat ze labiel is omdat ze het niet eens worden en als bewijs daarvan de reactie van je advocaat meegeven, dat is strijd.

Dat ik 'het' voortzet naar een onbekende man vind ik niet alleen een ongepaste steek onder water: iedereen mag hier zeggen wat hij/zij vindt, ongeacht de eigen problemen die hier besproken zijn. Jij hebt niet meer recht van spreken dan ik omdat jij het beter met je ex hebt kunnen regelen dan ik. Daarnaast neem ik aan dat Hans ook voor jou Hans en zijn vrouw onbekenden zijn.

Eens met emine

Hans komt ook op mij over als iemand die zijn ex alleen maar in een kwaad daglicht stelt met Tsjor als Jeanne D' Arc- achtige paranimph die toegesneld komt zodra er een vrouw aangevallen en een man verdedigd moet worden. Bepaald een onnodige steek onder water naar Emine Tsjor.

Maria

Hans

ik ben het niet eens met feit dat mannen met 3-0 achter staan op de vrouwen.
juist in deze tijd hebben mannen wel veel macht.
daar kan ik helaas over meepraten, want mijn ex kan mij verbieden om te verhuizen, maar zelf gaan en staan waar hij maar wil. ik moet alles voorleggen en hij kan doen wat hij wil. als hij geen alimentatie betaald, dan doet hij dat gewoon niet, enz enz.
ik ben niet verbitterd trouwens hoor, maar ik wil aangeven dat tijden inmiddels wel zijn verandert. als je de goede weg maar weet.

strijd aangaan tegen je ex ga je zeker verliezen, want daarin zijn de kinderen de dupe. altijd.
jullie zijn expartners, maar geen ex-ouders! mbt labiliteit kan misschien wel zo zijn en dat ze drie keer huilt ook, maar kan ook onmacht zijn. ik ben zelf ook een jankmachine, mijn ex totaal niet. hij vindt het overdreven, ik uit gewoon mijn gevoelens.oordeel daar niet over, probeer het althans. jullie zijn niet voor niets uit elkaar.
kijk naar de kinderen en wat voor jullie kinderen het beste is. en ga daarvoor. meebuigen kan tot op zekere hoogte, als je je eigen perspectief, maar met name die van de kinderen maar bekijkt.
jij denkt dat jij het goed doet en zij denkt waarschijnlijk hetzelfde. daardoor kan je snel in strijd komen tegen elkaar.
kijk echt daarvoor uit! vooral voor jullie kinderen.

Over strijd gesproken

a. De kinderen zitten nog helemaal niet op school, Tjsor dit gaat echt nergens meer over. Het gaat om een baby/dreumes en een peuter.

b. De kinderen zijn al verandert van crèche, overigens met instemming van Hans (zie zijn eerste post), zitten nu op de crèche waar moeder ook werkt.

c. Voor een peuter/dreumes en peuter hangt stabiliteit vooral af van de ouders, nog niet zozeer van de plaats waar ze wonen, aangezien ze zich nog niet zelfstandig zonder ouders bewegen.

Overigens geef ik Hans inderdaad een goede kans op co-ouderschap en/of een ruime zorgregeling. Maar wel wanneer hij ook de moeder moeder laat zijn. Als eerste zou ik dus stoppen met modder gooien. Ik weet niet of ik de leestip al gegeven heb: anders nogmaals:
Kind in bemiddeling
Over de transformatie van ex-partners in collega-ouders en de kindermomenten in bemiddeling. Schrijvers Cees van Leuven en Annelies Hendriks.
Echt een aanrader om te lezen, om je zo voor te bereiden op het mediation traject.

Emine

Ik wil mijn ex helemaal niet in een kwaad daglicht stellen. Maar als zelfs beide advocaten ( waarvan 1 ook mediator) erop aansturen om de rechter te vragen om mediator, tevens psycholoog omdat zij beide constateren dat er meer aan de hand is dan een conflict waar beide partijen niet uitkomen. Dan stel ik toch iemand niet in een kwaad daglicht. Ik zie al langer bij mijn ex dat het gewoon niet goed met haar gaat. Dat is niet iemand in een kwaad daglicht stellen. Maar tevens een bezorgdheid. Een bezorgdheid voor haarzelf , maar ook voor de kinderen. dat het niet goed met haar gaat zal ongetwijfeld te maken hebben met de huidige situatie , maar het gaat veel verder. Dat tsjor zich opwerpt als Jeanne D'Arc. zijn nogal beschuldigingen. Het gaat erom dat wij hieruit komen en niet wie er gelijk heeft. Tsjor geeft ook mij lang niet altijd gelijk. Ik hoef geen gelijk, maar goede adviezen zijn altijd bruikbaar. Ik vind dat Tsjor in veel van haar commentaren het wel van 2 kanten bekijkt.
de situatie begint nu een situatie te worden, waarin we langzaam uit de strijd gaan komen. We zijn er het erover eens dat we in principe voor een co-ouder gaan, alhoewel dat op korte termijn nog moeilijk is in te vullen. we zijn het erover eens dat we dat in kleine stapjes moeten doen en die kleine stapjes ook moeten vastleggen. Dat lijkt mij in ieder geval al een begin. Wederzijds vertrouwen zal langzaam moeten groeien. dat zal in het begin erg zwaar worden, omdat ik het gevoel heb soms op mijn tenen te moeten lopen, anders kan het zijn dat de deur gelijk weer dicht gaat. daar moeten we een vorm in zien te vinden. Denkend aan onze kinderen. Daar zijn we allebei mee bezig en denken allebei het beste voor ze te doen. Dan kunnen er nog steeds wel conflicten ontstaan.
Een heel groot probleem blijft voor mij dat ze naar een andere stad wil. Dit denken kan misschien worden omgedraaid als ze meer vertrouwen krijgt. Wie zei er dat ze niet kon verhuizen omdat ex dat niet toestond?
Volgens mijn advocaat kan ik dat nooit tegenhouden. Dat zou ik haar ook nooit willen verplichten. Het wordt anders als ze de kinderen dan ook meeneemt en daar naar school laat gaan. Kan ik dat tegenhouden? Ik weet het niet meer. Maar ben er bang voor dat, dat me nooit gaat lukken.

Beste hans

Vergeet nooit maar dan ook nooit dat advocaten gigantisch aan jullie verdienen. Zij handelen beiden 'in het belang' van hun eigen client en daarmee kunnen zaken nodeloos hoog oplopen net als de kosten trouwens.

Ik zie in je berichten echt heel veel strijd. Ik vind dat je op heel veel punten de moeder heel lelijk weg zet en het 'belang van de kinderen' valt altijd in jouw voordeel uit. Waarom ben jij zo bang dat je niet kunt tegenhouden dat ze met die kids naar die stad 50 km verderop gaat? Waarom moet en zul je ze in jouw stad houden, waar je ex geen woning heeft/kan krijgen? Dat is ex diskwalificeren op hele oneerlijke gronden en je kinderen opeisen. Ik zeg neit dat de een of de ander gelijk heeft, maar het veto-recht dat je nu ter hand wil nemen gaat het niet oplossen. Je zult moeten accepteren dat de relatie over is en dat de kinderen gedeeld moeten worden. Dat kan door bij elkaar in de buurt te wonen en om-en-om, maar dat werkt alleen als ouders ongeveer vrienden zijn. Misschien kun je het met je werk wel regelen dat je de schoolvakanties vrij kunt nemen zodat ze bij jou kunnen zijn of kun je een caravan kopen waardoor je ze in het weekeinde mee kunt nemen. Of misschien kun je haar helpen met een woning?Ik noem maar wat.

Een psycholoog in scheidingstijd vind ik heel goed, alleen moeten partijen niet alleen over elkaar zeggen waar ze aan moeten werken, maar ook naar zichzelf.

Betreft Tsjor, ik heb alleen gezegd dat ik haar opmerking een lelijke steek onder water vond naar mij.

Hoge raad

Van de website van Banning advocaten (maar er zijn wellicht ook betere bronnen)

Verhuizing met kinderen na scheiding
(11 november 2010)

De Hoge Raad heeft zich recentelijk (juni 2010) nogmaals uitgelaten over het verhuizen van één van de ouders naar een andere woonplaats. Indien de ouders met het gezamenlijk gezag zijn belast, dient de ouder die met de kinderen wil verhuizen toestemming van de andere ouder te verkrijgen. Lukt dit niet, dan kan er bij de rechter om vervangende toestemming worden gevraagd. Wat zijn nu de criteria waaraan de rechter een dergelijk verzoek toetst?

Indien een ouder geen toestemming aan de andere ouder geeft om te verhuizen met de kinderen, kan de rechter op verzoek (art. 1:253a W) vervangende toestemming verlenen. De rechter zal hierbij een belangenafweging dienen te maken en met alle relevante omstandigheden van het geval rekening houden. De Hoge Raad heeft in zijn uitspraak van 18 juni jl. zijn beschikking van 25 april 2008 bevestigd en bepaald dat, hoewel het belang van het kind voorop staat, dit belang niet altijd zwaarder weegt dan andere belangen. De Wet bevordering voortgezet ouderschap en zorgvuldige scheiding – inwerking getreden op 1 maart 2009 – heeft hier geen verandering in gebracht.

De jurisprudentie over dit onderwerp is de laatste jaren meermalen in kaart gebracht. Een eenduidig beeld geven blijft echter lastig vanwege de casuïstiek. Desalniettemin is er een aantal factoren dat door de rechter van groot belang wordt geacht. Het eerste onderscheid dat gemaakt dient te worden is het verschil tussen verhuizen naar een plaats in Nederland en het verhuizen naar het buitenland (emigreren). Men kan zich voorstellen dat aan het verlenen van toestemming voor het verhuizen naar het buitenland zwaardere eisen worden gesteld dan aan het verhuizen binnen Nederland. Daarnaast is de betrokkenheid van de andere ouder bij de opvoeding van het kind van belang. De rechter zal over het algemeen bij een co-ouderschapsregeling minder snel geneigd zijn om vervangende toestemming te verlenen dan wanneer de andere ouder maar weinig contact heeft met het kind.'

Voor de uitspraak: zie rechtspraak.nl
LJN: BM5825, Hoge Raad , 09/02912

Tsjor