Wat is goed voor de kinderen
hallo,
Ik ben 46 en mijn ex vriendin is 38. We hebben een relatie van 4 jaar. We kennen elkaar echter al 30 jaar omdat we vroeger elkaars buren waren. Na een half jaar relatie werd ze onverwacht zwanger ( kan ook gebeuren). Nadat de oudste ( jongetje) 1 jaar was, werd ze weer zwanger ( gepland). Inmiddels zijn ze 1 en 3. , twee jongetjes. In die 4 jaar hebben we vanaf de geboorte van de eerste een aantal malen een crisis gehad ( 2-3 keer) Zij had dan altijd het gevoel dat ik er niet voor haar was. Ondanks dat ik bij alle consulten aan verloskundige/ consultatiebureaus/ prikpostjes/gyneacologen ben meegeweest/ ook beide bevallingen uiteraard. Zij heeft nu nog steeds dat gevoel. Als we er over praten komt er eigenlijk niet meer uit dan wat vage aanwijzingen waar het in zit bij haar. Althans zo komt het bij mij over.
Tijdens al onze crisissen is zij altijd met onze problemen naar haar ouders getrokken. Soms omdat ik haar dan helemaal zat was , maar zij net zo vaak omdat ze rust nodig had. Na een aantal dagen kwam ze dan weer terug ( met kinderen) en eigenlijk ging het dan maar weer door en dacht en hoopte ze dat het dan weer beter zou gaan. Ik heb dat altijd als erg vervelend ervaren dat zij zo naar haar familie toetrok en alles daar besprak. Dit was volgens haar niet het geval. Nu blijkt dat het dus wel is geweest, dat ze alles met hen besprak.
Ik heb zelf voorgesteld ( jaar geleden) om naar een relatietherapeut te gaan. Daar heeft zij nooit het nut van ingezien en heb haar dus ook nooit zover gekregen. Zij heeft zelf voor onze relatie in therapie gezeten omdat er een nogal vreemde verhouding met haar moeder was. Vanaf haar jeugd heeft haar moeder haar als vriendin gezien en ook daaar zelfs huwelijksproblemen mee besproken. Ze is nogal depressief van aard, vind ik zelf.( mijn ex)
Ik heb ook gedacht aan PPD, als je diverse forums leest.
Ondanks dat het afgelopen half jaar redelijk goed ging met de relatie. ( deden meer dingen samen en met de kinderen,taken beter verdeeld, sex e.d.) heeft zij 3 maanden geleden van de een op de andere dag besloten ermee te stoppen. Ze wil zelfs niet eens meer praten / alleen over de kinderen. We zijn de afgelopen 3 maanden wel samen blijven wonen in mijn huis. In deze drie maanden heeft ze mij van s ochtends tot s avonds volledig genegeerd. Krijg te horen dat ze al 3 jaar ongelukkig is/ ik heb haar slecht behandeld/ ze is alleen voor de kinderen bij me gebleven/ ze verwijt me dat de tweede nogal klein is door de stress die ik bij haar heb veroorzaakt ( ze heeft de hele zwangerschap doorgerookt ) Ik heb 3 maanden op de bank geslapen en het leek of ze helemaal frigide werd.
De situatie werd voor mij steeds onhoudbaarder. Ik kan u vertellen dat het verschrikkelijk is als je de hele dag genegeerd wordt. Ik heb uiteindelijk de besissing genomen dat ze weg moest en ga dan maar inderdaad naar je ouders. Of ik daar nou goed aan heb gedaan weet ik nog steeds niet , maar ik vond dat zij altijd met onze problemen naar haar familie is gegaan, dus dan doe je dat nu ook maar als ze het daar altijd voor je oplossen.
Ik vind het ook verschrikkelijk voor de kinderen dat ze er nooit haar best voor heeft gedaan om de relatie op de rit te krijgen. Ze loopt gewoon weg voor de problemen of verwacht dat een ander het oplost.
Als ik haar daar op wijs , krijg ik als antwoord dat ik naar mezelf moet kijken en niet alles bij haar moet neerleggen. Ze geeft me echter van alles de schuld. Dit zegt ze letterlijk. "het ligt niet aan mij, maar allemaal aan jou.
Het probleem wordt zo gecompliceerd , omdat ze steeds naar haar familie gaat. De familie is belangrijker dan de vader van haar kinderen denk ik wel eens.
Nu komt natuurlijk het volgende probleem met de kinderen.
Ze wil zgn alles in goed overleg doen in het belang van de kinderen. Wat er tot nu toe gebeurt, is dat zij van alles voorstelt of al heeft geregeld en als ik een ander idee erover heb , te horen krijg dat ik niet meewerk.
Het begint er ten eerste mee, dat ze wil verhuizen naar haar oude woonplaats. Dan kan er dus al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Als ik zeg dat het voor iedereen beter is dat ze in dezelfde plaats blijft wonen, zegt ze dat ze hier niets heeft en haar eigen plek weer wil hebben. Ik zie hier al geen belang voor de kinderen.
De kinderen zitten nu 2 dagen op een kinderdagverblijf hier in de buurt. Die wil ze daar weg hebben en op een kdv neerzetten tussen onze woonplaatsen in, waar ze ook werkt. ( op zich wel het beste) Maar ze wil nu de kinderen daar 3 dagen heenbrengen omdat ze ook 3 dagen werkt. Op dit KDV hebben ze alleen plek voor 2 dagen.
Nu heeft ze eigenlijk al het volgende geregeld.
Ma. naar KDV/ Di naar haar ouders/ Wo. naar KDV. Do. naar een gastouder/ en vrijdag naar pappa.
Ik vind dit echt onverantwoord om die twee kleintje op 4 plekken in 5 dagen neer te zetten.
Ik heb ouderlijk gezag, maar wat stelt dit voor als zij dit allemaal doet. Ze wil nergens over praten ( vooral om de relatie op de rit te krijgen, wat volgens mij niet onmogelijk is) Ik denk zelf dat ze aan een depressie PPD lijdt of aan heeft geleden en mee is doorgelopen. Ze reageert soms heel verward , vijandig en ze probeert op een bijna obsessieve manier de kinderen naar zich toe te rekken.
Ze heeft sterk het gevoel dat de kinderen bij haar moeten zijn, omdat het bij haar beter is. Zeker bij die van 3 merk je dat hij dingen oppikt, maar gewoon niet snapt. Hij zit op een leeftijd waaraan je ook merkt, dat hij meer en meer naar pappa trekt. Het lijkt erop of ze dit niet kan hendelen. Bij de jongste van 1 is het lastig. Die wil ik ook graag zien, maar hij is nog erg klein. De oudtste is in principe 3 dagen bij mij/ 3 bij haar/ 3 bij mij/ 5 bij haar. Met de jongste gaat dit niet, maar dan krijg je weer dat de oudste zijn kleine broertje niet ziet.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik haar naar de huisarts krijgen( ook voorgesteld, dat wou ze dan wel doen, maar een dag later weer niet , alleen misschien om eens een hormoonspiegelmeting te doen. Ik krijg haar niet zo ver. Op dit moment zit zij natuurlijk bij haar familie en wordt daar alleen maar bevestigt in haar besluiten.
Ik wordt ondertussen ook volledig genegeerd door haar familie.
Hans
Hoe voel jij je over de scheiding eigenlijk?
Maria
Oliebol: ppd en niet pdd
Lezen is moeilijk blijkbaar....
En als ex even goed in staat als Hans is om voor de kinderen te zorgen, dan zou co-ouderschap toch heel logisch zijn. Hans is niet degene die zijn kinderen bij de partner probeert weg te houden. Dus waarom moeten die kinderen dan zogoed als helemaal naar ex? Omdat zij gaat verhuizen?
Ik vind dat dit grote afbreuk doet aan de rechten van zowel de vader als de kinderen.
Ppd en andere mythes
PPD = post partum depressie = postnatale depressie
Dit is niet gediagnosticeerd bij ex maar een hypothese van Hans.
Ex van Hans werkt inderdaad bij een kdv, dat las ik ook ergens.
Er staat nergens dat ex geen co-ouderschap wil. Op dit moment delen Hans en ex de zorg voor het oudste kind ongeveer fifty-fifty. Het jongste kind is nu meer bij moeder.
Als ik het goed begrijp zijn de problemen voor Hans op dit moment:
- Hans is ongelukkig met de hele situatie.
- ex wil niet meer aan relatie werken, Hans wel.
- Hans wil dat ex zich laat onderzoeken op PPD of depressie, dit wil ex niet.
- ex trekt veel met haar familie op, dat vindt Hans niet fijn (maar hij heef haar wel uit zijn huis naar haar familie gestuurd).
- ex wil kinderen op "haar" kdv (geen probleem, want dit vindt Hans ook het beste) maar daar is nu niet genoeg plaats dus wil ex tijdelijk een gastouder en haar ouders inzetten voor 1 of 2 dagen/week en dat wil Hans niet.
- Hans wil een andere verdeling van de ouderdagen dan ex.
- ex wil verhuizen naar haar oude (aangrenzende?) woonplaats, Hans wil dat zij in zijn woonplaats blijft. Ex heeft op dit moment geen woning, het is niet duidelijk wat haar mogelijkheden zijn voor in woning in de verschillende plaatsen.
Al met al vind ik dat de problemen over het "samen-ouderen" strikt genomen wel meevallen, het gaat alleen over de verdeling van de dagen en dat loopt op zich nu ook al. Het grootste probleem is de relatie tussen de ouders.
Verder is het belangrijk om te weten hoe groot de afstand is tussen de verschillende woonplaatsen en de plaats van het kdv, dan zou je pas weten waar het eigenlijk om gaat.
Het probleem is
Tja, je kan de draad nog dagen vullen met aannames en conclusies, je hoort het verhaal toch van een kant.
Ex houdt kinderen niet weg
Ex houdt de kinderen niet weg van Hans. Ex wil alleen verhuizen naar haar oude woonplaats in de buurt. En ex en Hans kunnen het niet eens worden over de toekomstige verdeling van de ouderdagen.
Oliebol en rechter 2
oliebol:
"een rechter krijgt die kant wel te horen. Die hoort namelijk beiden kanten. Wij niet."
een rechter hoort beide kanten, en doet er niets mee 
Serieus, rechters kunnen weinig met dit soort verhalen en wederzijdse eisen/klachten. Ze hebben weinig tijd, doen niet zelf aan waarheidsvinding, en schuiven hoogstens de vraag door naar de RvdK. In de meeste gevallen besluiten ze om een al bestaande situatie in stand te houden.
Niet eerlijk?
Er worden hier inderdaad maar steeds meer aannames gedaan. Het probleem van een forum is inderdaad dat je maar een kant van het verhaal hoort, en dat is het verhaal van de vader.
Ik zal toch proberen een zo objectief mogelijke weergave van de gebeurtenissen te geven. Dat er ergens wordt gezegd dat ik draai, het zal best, we zijn ook een tijdje verder en dan verander je wel wat van gedachten/inzichten. Gelukkig maar zou ik zeggen.
De status quo is nu zo: Er is nog steeds geen overeenstemming tussen ons over de verdeling van de dagen. Ik haal ze nu op wo van het KDV en breng ze daar Do weer heen en haal ze op. Dan zijn ze Vrij. bij mij en worden ze za.ocht allebei opgehaald. Ze zitten nu al op het nieuwe KDV , waar ze ook werkt.
Ze werkt hier sinds 1 nov. Niet dat ze nu perse zo graag op een KDV wil werken, maar dat is meer uit nood geboren. Hiervoor had ze een onregelmatige baan en dat werkte voor beide partijen niet goed. Ik heb 3 jaar lang mijn werk om haar onregelmatige baan heen georganiseerd. Hier waren we beiden het over eens. Toen zij hier begon te werken kregen we het probleem binnen onze relatie. Dit nieuwe KDV ligt tegen onze stad aan .
Laten we het B noemen. Mijn woning ligt in A en haar niewe woonplaats zou C zijn. Daar woont zij nu niet, maar zit bij haar ouders, ongeveer 50 km verderop.
De afstand tussen A en C is ongeveer ( met files ) 1 uur . Het gaat ook niet zozeer om de afstand of tijd wat mij betreft. Maar als moeder dus in C zou gaan wonen en daar de hoofdverblijfplaats van wil maken , dan gaat dat in de toekomst ( mijns inziens) wel inhouden dat de kinderen daar ook naar school gaan straks. daarmee krijg je ook al gelijk een heel andere omgangsregeling. Door de week naar school in C en dan blijft er tijd over voor mij in het weekend. Dat zal niet elk weekend zijn , maar om en om. Dus 2/3 dagen in de 2 weken.
Dat is niet iets waar ik voor ga, maar wel een gevolg van als het zo gaat gebeuren.
Natuurlijk heeft zij meer voor ze gezorgd voor de breuk, omdat ze daar ook meer tijd voor had. Zij was met 2 nachtdiensten klaar voor de week.
Het lijkt gek, maar ik heb in uren ondanks eigen bedrijf de afgelopen 3 jaar niet meer dan haar gewerkt, door het georganiseer erom heen. Dit heb ik nooit zo'n probleem gevonden , maar wel lastig af en toe. De weekenden samen ( als ze niet hoefde te werken) hebben we samen de zorg gedaan.
Dat van die PPD, heb ik al eerder gezegd, ik ben geen arts of deskundige. Maar als je op een gegeven moment tegen iemand aanloopt , die niets meer wil /negeert/niets meer investeert / me ineens haat / ongelukkig 3 jaar lang/ alleen voor de kinderen bij me blijft ( dit alles zeggend na de breuk) vind ik dat op zijn minst nogal vreemd. Je gaat van alles verzinnen als je totaal geen toegang meer hebt tot iemand. ook in mijn direkte omgeving werken veel mensen uit de gezondheidszorg en die zijn op eeen gegeven moment met deze suggestie gekomen. Ook gezien het verleden van haar. In therapie gezeten wegens een symbiotische relatie met haar eigen moeder/ 7 jaar geleden een jaar bij haar ouders gezeten wegens psychische problemen. Tegelijkertijd is ze nogal depressief van aard. Dit is niet iemand zwart maken, zoals sommigen misschien nu weer denken. Dit in combinatie met alle uitspraken die er zijn gedaan na en tijdens de breuk ( ongelukkig enz,)ga je dingen invullen. Fout , niet goed, dat weet ik ook, maar je dringt niet meer door tot iemand.
Ik heb alleen als antwoord steeds gekregen, "Het ligt niet aan mij, maar aan jou.
Als mijn ex nu perse er doorheen wil krijgen om in stad C te gaan wonen ( de reden is, omdat ze voor onze relatie daar woonde en daar ook altijd uitging e.d.en meer sociale contacten heeft) en ze wil daar ook de hoofdverblijfplaats voor de kinderen hebben dan voelt dat voor mij als de kinderen hier weg houden.
Nu ze nog naar het KDV gaan in B is dat nog niet echt aan de hand, maar over 1 jaar gaat de oudste naar school. Dat zal dan in C worden. Alleen al uit praktisch oogpunt lijkt me dit voor haar bijna onhaalbaar. Oudste naar school in C, jongste KDV in B . Dit alles voor 08.00 uur sochtends.
Eind van de dag jongste om 18.00 uur ophalen , en de oudste in C ophalen na 18.00 uur.
Ik stel nu voor : Laat de kinderen dan hoofdverblijfplaats bij mij. Ik ben in staat om ze 16.00 uur 16.30 uur op te halen. Oudte straks naar school bij mij en jongste ook hier naar KDV.
Ik besef ook wel dat ik dan de drukste dagen heb, maar ze zijn dan wel 3 dagen van de 4 bij mij op KDV cq. school. Dus bij mij van ma t/m do. en dan vrij. ( haar vrije dag) t/m/ zo. bij haar. Dan kan ze nog steeds in haar oude stad wonen. Ze heeft door de week veel meer rust voor haar zelf. en in het weekend alle tijd met de kinderen. Hierin kunnen we natuurlijk wel flexibel zijn,
Nou dames , reageer hier maar op. Heb trouwens nog niet zo heel erg lang in de gaten dat het hier vooral dames betreft op dit forum. Niet dat ik het een probleem vind want je krijgt hierdoor wel andere inzichten. Soms niet leuk om te horen als dat ik niet eerlijk zou zijn en dat soort zaken. Ik kan er wel tegen, niet tegen aannames waar je niets tegen kan doen.
Duidelijk verhaal en oplossingen?
Hans, dat is een duidelijker verhaal nu, dankjewel. Ik denk dat het voor jezelf ook goed is als je de punten duidelijk op een rij zet.
Ik denk dat het niet goed is als je dingen voor je ex en voor de toekomst invult, bijv. dat de regeling die er in de toekomst misschien zou komen voor je ex praktisch onhaalbaar zou zijn. Dat is teveel "koffiedikkijkerij". Hou het bij het nu en bij je eigen wensen en mogelijkheden, en neem aan wat zij zegt en probeer dan tot een compromis te komen.
Feitelijk heeft zij altijd meer voor de kinderen gezorgd dan jij, maar heb jij daar wel altijd ook een belangrijk aandeel in gehad. Op dit moment is de situatie ook zo: jij 3 dagen, zij 4. Het lijkt mij het meest voor de hand liggen dat die verhouding ongeveer zo blijft.
Ook lijkt het mij goed om te proberen zo veel mogelijk "on speaking terms" met haar te blijven, zodat jullie in de toekomst de zorg hopelijk goed aan de omstandigheden kunnen aanpassen. Ik denk dat het daarvoor belangrijk is dat je a) begrip voor haar oude en nieuwe situatie probeert op te brengen (dit is wat anders dan "het met haar eens zijn'), proberen te begrijpen hoe e.e.a. er uit ziet vanuit haar standpunt en waarom het zo gelopen is; en b) geen dingen voor haar in te vullen ("praktisch onhaalbaar", "PPD"), want daarmee diskwalificeer je haar en dan is het logisch dat zij jou geen goede gesprekspartner vindt.
Gebruikelijk met twee kinderen is dat bij iedere ouder één kind wordt ingeschreven. Dit is ook financieel vaak het voordeligst. Hoe dat dan met school gaat is een goede vraag. Dat zou je eerst kunnen uitzoeken. Vaak mogen broertjes of zusjes sowieso op een school komen, dan zou de plaats van inschrijving misschien niet uitmaken. Of jullie schrijven de kinderen tijdelijk in de plaats van de gewenste school in, en als de kinderen eenmaal op school zitten dan kan een van de kinderen op een ander adres ingeschreven. Als je goed met elkaar kunt overleggen dan kun je dit soort dingen handig en strategisch aanpakken. Zoek dit eerst uit, wat de mogelijkheden zijn. Het oudste kind is 3 dus die moet nu al op een school ingeschreven staan? Hoe staat dat er nu voor? Hebben de scholen in jullie plaatsen plaatsgebrek of is plaatsing op de gewenste school nooit een probleem?
Het zou ex misschien kunnen helpen als (tijdelijk) twee kinderen bij haar staan ingeschreven, omdat zij dan misschien een grotere woning kan krijgen. Na een tijd zou dan weer één kind bij jou kunnen worden ingeschreven.
Ook belangrijk is natuurlijk de kwaliteit van de scholen in de verschillende plaatsen.
Verder lijkt het me nog onzeker wanneer en waar je ex een woning vindt. Daarmee is ook haar toekomstige woonplaats onzeker. Hoe liggen de kansen op een woning (en prijzen) in de verschillende woonplaatsen? Je zit in de bouw, kun je haar misschien helpen? Eerst moeten er maar eens concrete mogelijkheden op tafel liggen. En dan kijken hoe het dan loopt. Je ex kan zichzelf en de kinderen toch niet in C inschrijven als ze daar nog niet woont? Staat zij nu in A ingeschreven? Dan is het misschien voor haar makkelijker om een woning in A te vinden? Help haar om dat uit te zoeken, zo concreet mogelijk.
Misschien kunnen jullie uiteindelijk naar een regeling dat de kinderen 4 dagen bij haar zijn en 3 bij jou. Eigenlijk zoals het nu is.
Ik zou niet te veel op de zaken vooruit lopen. Komt tijd komt raad, misschien.
Probeer eerst voor jezelf en samen met ex de concrete mogelijkheden en de daarbij horende voor- en nadelen op een rijtje te zetten, zonder daarbij teveel voor de toekomst in te vullen.
Ach, linksom of rechtsom....
....komt het precies op hetzelfde neer Hans. Je verwijt de ander wat je zelf doet en de oplossingen die je aandraagt zijn precies dezelfde als die van haar waar jij niet mee akkoord gaat. Dat jij niet akkoord gaat vind je in het belang van de kinderen maar als zij niet akkoord gaat is ze onredelijk.
Je schrijft dat de kinderen naar C halen voelt als de kinderen bij je weghalen. Is de kinderen in A houden dan niet synoniem voor de kinderen bij haar weghouden?
Het valt me op dat je haar enorm veel verwijt en jezelf heel weinig.
Ik vind dat je zo prat gaat op je eigen rechten en gelijkheid dat je nieuw onrecht en nieuwe ongelijkheid creeert.
Deze vrouw is kennelijk voor jou naar een andere plaats gekomen, deze keuze hebben jullie samen gemaakt en je had kunnen weten dat als het ooit misliep ze wellicht terug zou gaan. Dat mag je niet afstraffen over de ruggen van je kinderen. Want je neemt niet alleen een vrouw haar kinderen af met je getrek, maar ook kinderen hun moeder. Om nog maar te zwijgen over de spanning die jouw houding voor de moeder met zich mee moet brengen en wat dit dus doet voor de kinderen.
Kom op man, begin nou eens op de stand 'neutraal', waarin je begint met accepteren dat het voorbij is en je een hoofdverblijf bij beiden voor mogelijk houdt. Daarnaast zou je ook kunnen denken aan kortere periodes van verblijf ipv blokken van vier dagen. Als jij zoveel met je uren kunt schuiven, dan is de reistijd naar school geen probleem, bovendien bestaat er ook nog zoiets als leerlingenvervoer. Dus de ene dag na school naar pap en de volgende ochtend weer naar school, dat kan gewoon. Daarnaast is er heel veel vakantie die je kunt verdelen. Kortom, begin nou eens op stand nul, want wat je nu doet komt echt over als 'zij wil weg, nou dan hou ik de kinderen.' En zo werkt het natuurlijk niet.
Emine
Rechtsom is ook linksom, oftwel een aantal dingen die je schrijft (over de kinderen hun moeder afnemen bijvoorbeeld, hoe dramatisch) gelden ook andersom.
'... en je een hoofdverblijf bij beiden voor mogelijk houdt.'Maar kinderen kunnen maar op één adres ingeschreven worden. Wel is het mogelijk om twee kinderen op twee verschillende adre3ssen in te schrijven, wat samen-ouder aangeeft en ik ook al eerder aangaf. Maar dan moet je wel 'on speaking terms' zijn.
Hier mis ik iets: '... bovendien bestaat er ook nog zoiets als leerlingenvervoer.' Voor zover ik weet bestaat er alleen leerlingenvervoer in Nederland voor kinderen met een beperking of kinderen die aantoonbaar niet dichtbij naar school kunnen. Wat heb ik dan gemist? En kan dat busje dan ook andersom rijden?
Alles is mogelijk als je met elkaar kunt praten, de voorstellen van samen-ouder, andere verdelingen etc. Probleem is echter dat zij een gesprek uit de weg gaat en ook het laatste gesprek heeft afgezegd, dat zij al een aantal dingen zelf heeft geregeld zonder overleg, en dat er een brief van een advocaat onderweg zou zijn.
Ik hoop dat je maandag tot een echt gesprek kunt komen, de suggesties daarvoor heb ik al aangedragen.
Mocht dat allemaal niet lukken en mocht de communicatie toch via een advocaat gaan, dan zou je ervoor kunnen pleiten om de hoofdverblijfplaats bij jou te houden, kinderen op het dagverblijf te zetten wat jou het beste uitkomt en het vier/driedagen zorgverdeling voor te stellen. De rechter zal waarschijnlijk mediation en ouderschapsplan voorstellen. Als je daar niet uit komt zal de rechter advies vragen aan de raad voor kinderbescherming en zal er een uitspraak komen.
Eventueel kun je er nog een voorlopige regeling van maken, waarbij je vast legt dat je opnieuw gaat overleggen als de jongste ook naar school gaat. Dan ben je drie jaar verder en kan er veel veranderd zijn.
Kinderen laten gebruiken om een grotere woning te krijgen, dat zou ik dus niet doen.
Tsjor
Oh ja
Een klusjesman die op zaterdag werkt is ook wel iets. Dus je kunt ook overwegen om van woensdag tot en met zaterdag je werkdagen te maken. Heb je maar twee dagen KDV nodig.
Tsjor
Kies waarvoor je strijden wilt
Mijn indruk is dat moeder nog helemaal geen stappen gezet heeft die erop wijzen dat ze zich blijvend in C wil vestigen. Ze heeft in baan in B en de kinderen gaan sinds kort als ik het goed begrijp ook naar een kinderdagverblijf in B (op initiatief van moeder).
Dat is wellicht de status quo waar je voor moet gaan. Strijden nu voor het hoofdverblijf gaat ervoor zorgen dat jullie beide je hakken in het zand gaat zetten. Terwijl het jou, als ik het goed begrijp, voornamelijk gaat om de woonplaats van de kinderen. Jij wilt die graag in de buurt van jouw woonplaats, zodat zorg door de week voor jouw ook mogelijk blijft, ook als straks de kinderen naar school gaan.
Daar zou ik dan ook op in gaan zetten bij de onderhandelingen. Hoofdverblijf laat je bij de moeder (maar wel met een ruime zorgregeling voor jou) en de afspraak dat moeder zich met kinderen vestigt in een straal van x-kilometer vanaf A. (of alleen in plaats A, Plaats B... o.i.d).
Ook hier staat iets dergelijk in ons convenant, aangezien ex ook hier bang was dat ik ver weg zou vertrekken met kinderen. Ik mag me dus met kinderen alleen vestigen in een beperkt aantal plaatsen. Idem voor ex natuurlijk.
Indruk
cqcq, op 29 december schreef Hans al: 'Het probleem is wel, dat zij al wat in gang heeft gezet. Ik krijg waarschijnlijk binnenkort een verzoekschrift tot vaststelling hoofdverblijfplaats bij haar.'
Op dit moment is de hoofdverblijfplaats op het adres van Hans. Er is geen reden om dat te wijzigen. Ik zie meer redenen om het zo te laten.
Onderscheid maken tussen 'woonplaats' en 'hoofdverblijfrplaats' is taalkundig misschien wel een oplossing om de angel uit het conflict te halen, maar juridisch gezien is het niet handig, ook niet al verblijven de kinderen feitelijk in een verhouding van 4/3 op twee verschillende adressen.
Praten is het beste, maar als iemand dat niet wil, dan wordt het juridisch: het verzoek weigeren, dan gaat het naar de rechter etc.
Tsjor
Hoofdverblijfplaats en zo
Aangezien ex nog geen woning heeft in C, kan de hoofdverblijfplaats van haar en de kinderen onmogelijk nu C worden. Hoe lang duurt het voordat zij daar een woning krijgt, als het al mogelijk is? Ik zou zeggen: geef het de tijd en zet niet te vroeg de hakken in het zand...
Hans gaf in eerste instantie aan dat hij niet gelukkig was met de wisseling van kdv, terwijl hij daar wel toestemming voor had gegeven. Met als reden dat het nieuwe kdv, waar ex nu werkt, nu maar twee dagen vrij heeft en dat de derde dag door gastouder of familie gedaan moet worden. Nou ik zou daar niet te veel over stressen. De keuze voor het nieuwe kdv vond Hans prima, dus blijf daar dan bij. Het probleem van die derde dag is maar tijdelijk, want kind krijgt vast voorrang voor die derde dag. Het beste lijkt mij dat Hans aanbiedt om die derde dag zelf de kinderen op te vangen, hij heeft toch flexibel werk?
Hans heeft het ouderlijk gezeg, net als ex, dus alle grote veranderingen kunnen niet gebeuren zonder zijn toestemming. Dat ontkracht meteen Tsjors suggestie dat ex hem als "spermadonor" gebruikt zou hebben: als dat zo was, dan had ze hem nooit het ouderlijk gezag gegegeven. Ongetrouwd krijgt een vader nl. alleen ouderlijk gezag als de moeder de man als vader erkent en een verzoek voor ouderlijk gezag bij de kantonrechter indient. Dat zijn twee stappen die actief en met medewerking en toestemming van de moeder genomen moeten worden. Zonder ouderlijk gezag heeft een vader alleen plichten, geen rechten. Met ouderlijk gezag heeft een vader rechten en plichten. We kunnen er dus van uit gaan dat ex in Hans een goede vader zag en dat het probleem niet is dat zij de kinderen van vader wil weghouden. (Er is ook verder niets dat er op wijst dat zij de kinderen hun vader wil onthouden.) Wel zoekt zij ongetwijfeld naar manieren om haar leven in te richten op een manier die voor haar met haar kinderen haalbaar, praktisch en prettig is. Als Hans dit kan erkennen, dan zal dat een hoop strijd schelen.
Ex heeft haar woning opgegeven om met Hans te kunnen samenwonen, zonder rechten op Hans' woning af te dwingen. Daardoor heeft zij nu een huisvestingsprobleem en Hans niet. Was zij met Hans getrouwd geweest, dan had hij nu zijn huis moeten verkopen (of haar een flink bedrag moeten meegeven). Ik zou het schandelijk vinden als Hans haar niet helpt bij het vinden van nieuwe woonruimte (op wat voor manier dan ook). Ik vind dat haar nieuwe woonruimte een probleem van hen beide is. En daarbij hoort echt dat minstens een van de kinderen bij haar ingeschreven wordt. Dat scheelt haar ook een enorm bedrag aan allerlei eenoudertoeslagen en belastingkortingen! En afhankelijk van waar zij een woning zoekt, zou het kunnen dat zij zonder kinderen slechts een tweekamerwoning kan krijgen. Ik zou het bijzonder oneerlijk vinden als beide kinderen op het adres van Hans blijven ingeschreven.
Trouwens, waar staat ex op dit moment ingeschreven? Misschien gewoon nog bij Hans? Net als de kinderen? Het gaat dan over de toekomstige situatie dat zij een nieuwe woning zou hebben en ik vermoed dat dat niet 1-2-3 geregeld is.
Het is nu eenmaal raar geregeld in ons land. Co-ouderschap lijkt de norm, maar voor de belasting en de gemeente bestaat het niet. Als beide ouders ouderlijk gezag hebben, hebben ze dezelfde rechten en plichten. Maar als ze de zorg fifty-fifty verdelen en ieder met kind op een eigen adres wonen, dan kan het kind maar bij één ouder worden ingeschreven. Ik vind Hans'situatie een voorbeeld van de problemen die dit kan geven. Bovendien nodigt het ook uit tot "creatief boekhouden" (kinderen inschrijven op het adres van de minst verdienende). Ik zou zelf graag willen dat de toeslagen en belastingkortingen etc. gebaseerd waren op de inkomens van beide ouders (twee maal de helft van elk), dat zou ik veel eerlijker vinden.
Tot slot: samen ouderen kan alleen als je goed met elkaar kunt overleggen. Zorgen dat er een sfeer komt waarin overlegd kan worden lijkt mij de eerste prioriteit. Het lijkt mij daarom heel belangrijk dat Hans zijn ex niet meer diskwalificeert en haar voortaan als een volwaardige gesprekspartner beschouwt. Wijzen naar ex "dat zij niet wil praten" o.i.d. lijkt me alleen maar destructief. Hans kan niets anders dan aan zijn eigen houding en gedrag werken en de verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen daden. En wij op dit forum kunnen niets anders dan Hans daarbij advies geven. Hans ophitsen of sterken in zijn idee dat ex "zo slecht bezig is" zal alleen maar een negatief effect hebben; misschien geeft hem dat op de korte termijn een goed gevoel maar op de lange termijn geeft het alleen maar ellende.
Fantastische omkeringen
Vriendin heeft geen woonplaats op dit moment, dus moeten de kinderen bij haar de hoofdverblijfplaats krijgen.
Vriendin wil haar leven prettig inrichten voor haar en de kinderen en dat moet Hans dan respecteren (hoe hij zijn leven met de kinderen wil inrichten is niet aan de orde).
Vriendin zou de kinderen moeten krijgen vanwege en groter huis, belastingvoordeel etc. Zodat de kinderen bij de minstverdienende ouder kunnen blijven.
En dit vind ik helemaal mooi: 'Wijzen naar ex "dat zij niet wil praten" o.i.d. lijkt me alleen maar destructief.' Dus Hans had niet mogen melden dat vriendin de afsprak afgezegd had? Een soort spreekverbod dus.
´Hans kan niets anders dan aan zijn eigen houding en gedrag werken en de verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen daden.´ Maar ondertussen moet hij ook de verantwoordelijkheid nemen voor de daden van zijn vriendin en haar op alle mogelijke manieren helpen om de gevolgen van haar eigen keuzes te dragen. Misschien is dat ook wel één van de dingen die mij stoort in de reacties: de wijze waarop een vrouw neergezet wordt als zielig etc., niet aanspreekbaar op haar eigen daden en keuzes. Ik hou niet van zo'n vrouw-beeld.
Hier ben ik het op zich mee eens: 'Zorgen dat er een sfeer komt waarin overlegd kan worden lijkt mij de eerste prioriteit.
Maar dan loopt dat uit in: 'Hans ophitsen of sterken in zijn idee dat ex "zo slecht bezig is" zal alleen maar een negatief effect hebben'. Ik zou zeggen: kijk eens onder 'relaties' naar een draadje van Ducky en de reactie van Koentje erop. Dat is exemplarisch voor de wijze waarop hier op het forum wordt ingegaan op vrouwen die een relatieprobleem aan de orde stellen.
Hoofdverblijfplaats is op de eerste plaats vooral een praktische regeling, waardoor de situatie voor de kinderen zoveel mogelijk rust en stabiliteit kan krijgen. Verder denk ik dat als Hans vier dagen voor de kinderen wil zorgen hij een goede ondersteuning biedt aan vriendin om de tijd te nemen haar eigen leven weer op orde te krijgen. Over een paar jaar ziet de situatie er misschien anders uit. Als vriendin nu 'on speaking terms' kan blijven is alles bespreekbaar. Investeren van haar in een goede relatie met Hans, goed overleg (liefst zonder advocaat), en zorgen voor haar eigen leven is op dit moment het beste wat zij kan doen voor de kinderen. Dat de hoofdverblijfplaats dan nu niet bij haar kan zijn (omdat zij geen verblijfplaats heeft) is dan wellicht even pijnlijk, maar over die emotie zou je heen moeten kunnen stappen, omdat het wel het beste is.
Tsjor
Emotionele gronden
Maar juist die emotionele gronden zijn bij een conflict zo lastig als je tot een oplossing wil komen. Een beetje afstand nemen, je afvragen waar het nu om gaat, afzien van primaire emoties als 'gunnen', dat biedt perspectief om een gesprek aan te gaan: wat is nu echt het probleem en hoe kun je dat oplossen.
Tsjor
Tsjor: je verdraait
Tsjor, je verdraait mijn woorden of je begrijpt het niet.
Tsjor: "Vriendin heeft geen woonplaats op dit moment, dus moeten de kinderen bij haar de hoofdverblijfplaats krijgen."
Ik stelde juist dat het mij niet nodig lijkt dat Hans zich op korte termijn zorgen maak over het inschrijvingsadres van de kinderen, omdat ex nog geen woning heeft. Maar wanneer ze wel een woning heeft, is het fair als er in ieder geval één kind bij haar wordt ingeschreven. En het is goed als Hans en ex dat nu al zouden afspreken.
Tsjor: "Vriendin wil haar leven prettig inrichten voor haar en de kinderen en dat moet Hans dan respecteren (hoe hij zijn leven met de kinderen wil inrichten is niet aan de orde)."
Heb ik ergens geschreven dat het niet aan de orde is hoe Hans zijn leven inricht? Natuurlijk is dat aan de orde, daar schrijft Hans zelf over. Ik schreef alleen dat Hans zich geen zorgen hoeft te maken dat zijn ex de kinderen bij hem weg wil houden, want daar zijn geen signalen voor. En dat zijn ex ongetwijfeld naar manieren zoekt om haar leven in te richten op een manier die voor haar met haar kinderen haalbaar, praktisch en prettig is (net als Hans dus!). Als Hans dit kan (h)erkennen, dan zal dat een hoop strijd schelen. Wat ik bedoel is dat Hans zich niet onnodig angsten in zijn hoofd moet halen dat zij hem wil dwarszitten en dat het kan helpen om te zien dat wat zij wil vanuit haar standpunt niet vreemd is en dat haar overwegingen lijken op de zijne. Dergelijke (h)erkenning, en respect, lijkt mij een betere basis voor overleg dan polariseren.
Tsjor: "En dit vind ik helemaal mooi: \'Wijzen naar ex "dat zij niet wil praten" o.i.d. lijkt me alleen maar destructief.\' Dus Hans had niet mogen melden dat vriendin de afsprak afgezegd had? Een soort spreekverbod dus."
Natuurlijk mag Hans dat hier melden, daar doel ik dan ook niet op. Je haalt mijn opmerking uit de context. Ik schrijf duidelijk: Hans kan alleen maar aan zijn eigen gedrag iets veranderen. Hij kan zijn ex niet dwingen. En wij forummers kunnen het alleen met Hans over zijn gedrag hebben. En verder ben ik niet de enige die constateert dat Hans in zijn berichten geneigd is veel schuld op zijn vriendin af te schuiven en geen inzicht in zijn eigen aandeel toont. Dat lijkt mij geen goede basis om uit de conflictsituatie te komen.
Tsjor: "Als vriendin nu \'on speaking terms\' kan blijven is alles bespreekbaar. Investeren van haar in een goede relatie met Hans, goed overleg (liefst zonder advocaat), en zorgen voor haar eigen leven is op dit moment het beste wat zij kan doen voor de kinderen."
Het heeft geen enkele zin om hier te verkondigen wat ex allemaal zou moeten doen. Zij leest dit waarschijnlijk niet eens. En denk je dat het helpt als Hans ex gaat vertellen wat zij moet doen? Zo komen ze echt niet op een goede manier met elkaar in gesprek.
samen-ouder: ´Hans kan niets anders dan aan zijn eigen houding en gedrag werken en de verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen daden.´
Tsjor: "Maar ondertussen moet hij ook de verantwoordelijkheid nemen voor de daden van zijn vriendin en haar op alle mogelijke manieren helpen om de gevolgen van haar eigen keuzes te dragen. Misschien is dat ook wel één van de dingen die mij stoort in de reacties: de wijze waarop een vrouw neergezet wordt als zielig etc., niet aanspreekbaar op haar eigen daden en keuzes. Ik hou niet van zo\'n vrouw-beeld."
Nergens schrijf ik dat Hans de verantwoordelijkheid moet nemen voor ex' daden en "haar op alle mogelijke manieren moet helpen om de gevolgen van haar eigen keuzes te dragen." Ik stel alleen: de keuze om samen te wonen in Hans' huis is een keuze van BEIDE en ik vind dat BEIDE in moreel opzicht daar de gevolgen van moeten dragen. En het enige wat ik suggereer is dat Hans ex zou kunnen helpen bij haar nieuwe woonruimte - ik laat open hoe en in welke mate. Ik vind het niet fair als zij in haar eentje geheel moet opdraaien voor een keuze die zij BEIDE gemaakt hebben. Ik zet ex helemaal niet neer als zielig en niet aanspreekbaar, integendeel: ik protesteer ertegen dat jij en Hans haar als ontoerekeningsvatbaar, onbekwaam en onbetrouwbaar afschilderen. Ik hou niet van zo'n vrouwbeeld.
Tsjor: "Maar dan loopt dat uit in: \'Hans ophitsen of sterken in zijn idee dat ex "zo slecht bezig is" zal alleen maar een negatief effect hebben\'. Ik zou zeggen: kijk eens onder \'relaties\' naar een draadje van Ducky en de reactie van Koentje erop. Dat is exemplarisch voor de wijze waarop hier op het forum wordt ingegaan op vrouwen die een relatieprobleem aan de orde stellen."
Andere draadjes hebben hier niets mee te maken en interesseren mij niet; ik ben Koentje niet en ook niet Ducky en ik heb op dit forum nog nooit over relatieproblemen geschreven. In het draadje hier vind ik dat jij met sommige van je berichten (niet alle) polariseert en ex zwartmaakt en ik denk niet dat dit een positieve invloed op het handelen van Hans en het conflict tussen Hans en zijn ex kan hebben.
Om even terug te gaan naar de situatie van Hans: De situatie is op dit moment voor hem helemaal niet slecht. De twee kinderen zijn op zijn adres ingeschreven. Hij zorgt ongeveer drie dagen per week voor de kinderen. Dit blijft vast nog een tijd zo duren want ex heeft nog geen eigen woning. Het probleem met de ontbrekende dag kdv is tijdelijk. En verder heeft ex de wens geuit om in C te gaan wonen, maar het is nog maar afwachten of dat ook daadwerkelijk gaat gebeuren. En ex wil graag dat in de toekomst de kinderen bij haar worden ingeschreven, Hans heeft dezelfde wens, dus daarin staan zij gelijk - ware het niet dat Hans nu een voorsprong heeft omdat beide kinderen bij hem staan ingeschreven. Maar misschien staat ex ook nog bij hem ingeschreven?
Verschillende scenario's
Hans en zijn toen-nog-niet-ex hadden het op verschillende manieren kunnen aanpakken:
1) trouwen (= voorkeur van Tsjor). Vriendin had Hans voor het blok kunnen zetten: ik kom alleen bij je wonen als we trouwen (of vergelijkbare regeling). Of, om het romantischer voor te stellen: Hans had haar een huwelijksaanzoek kunnen doen. Of ze hadden samen in goed overleg hiertoe kunnen besluiten. Vriendin komt bij Hans wonen in huis A en betaalt aan huis A mee. Ze krijgen twee kinderen waarover ze beide automatisch het ouderlijk gezag hebben. Na ruim drie jaar en twee kinderen loopt de relatie stuk en wil vriendin weg of wil Hans dat zij weggaat. Ze gaan scheiden met de daarbijhorende kosten en ex krijgt een flink bedrag van Hans mee vanwege de waarde van het huis en Hans moet daarvoor een flinke lening afsluiten. Ex zoekt een andere woning op een locatie die betaalbaar is en die zij geschikt vindt. Of ex blijft in huis A wonen en Hans zoekt een ander huis; ex moet daarvoor Hans uitkopen en een lening afsluiten. Of zij verkopen huis A gaan beide in een andere woning wonen.
2a) Hans en vriendin trouwen niet en sluiten ook geen ander contract af. Vriendin houdt haar woning in C aan en Hans in A. Ieder financiert de eigen woning dus C betaalt niet mee aan de woning van A. Ze krijgen twee kinderen en verblijven zowel in de woning in A als die in C. Vriendin erkent Hans als de vader en geeft hem ook ouderlijk gezag. Op elk adres wordt één kind ingeschreven. Na ruim drie jaar loopt de relatie stuk en vriendin blijft in C wonen en Hans in A. Hans en vriendin blijven co-ouderen en de kinderen verblijven om en om in A en in C. Schoolkeuze is een probleem.
2b) Idem als 2 maar Hans of vriendin besluit om na de scheiding bij de andere ouder in de buurt te gaan wonen zodat het co-ouderen makkelijker wordt. Schoolkeuze is hierdoor geen probleem.
2c) Idem als 2 maar voor de scheiding neemt Hans of vriendin een woning bij de ander in de buurt zodat het samen leven met twee woningen makkelijker wordt. En het dus ook makkelijker blijft om na de scheiding te co-ouderen. Schoolkeuze is geen probleem.
3a) De huidige situatie: Hans en vriendin trouwen niet (o.i.d.) Vriendin komt in het huis van Hans in A wonen en zegt haar eigen woning op. Zij betaalt mee aan Hans' huis in A. Zij krijgen twee kinderen. Vriendin erkent Hans als de vader en kent hem ook ouderlijk gezag toe. Na ruim drie jaar loopt de relatie stuk en vraagt Hans of vriendin het huis wil verlaten. Vriendin heeft geen woning, krijgt geen geld mee en wordt er door Tsjor zelfs van beticht van onverantwoordelijk gedrag.
3b) Idem als 3a), maar Hans en vriendin beschouwen het samenwonen en het scheiden en de gevolgen daarvan en het co-ouderen als een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Ze proberen begrip voor elkaars posities en standpunten op te brengen. Hans blijft in zijn huis A wonen maar helpt ex praktisch en financieel zo mogelijk met het vinden van een geschikte woning waarin zij met de kinderen kan wonen en die goed bereikbaar is vanuit A en vanuit haar werk, liefst in de buurt van A. Zij verdelen de zorg voor de kinderen in goed overleg ongeveer 50-50% en houden rekening met elkaars mogelijkheden en wensen. Op elk adres wordt één kind ingeschreven. Zij zorgen ervoor dat zij goed kunnen blijven overleggen over de kinderen. Zij zijn flexibel en kunnen in de toekomst zo nodig de afspraken aanpassen.
4) Idem als 3), behalve dat vriendin Hans wel heeft erkend als vader maar hem niet het ouderlijk gezag heeft toegekend. Als ex het huis uit gaat neemt zij de kinderen mee en bepaalt zelf hoe en hoe vaak Hans ze mag zien. De kinderen worden beide op haar woonadres ingeschreven en keuzes wat betreft school e.d. neemt zij alleen.
Samen-ouder
Je vergeet dat er waarschijnlijk nu al een brief van een advocaat komt, waarin vriendin vraagt/eist dat de kinderen bij haar de hoofdverblijfplaats krijgen. Nu al. Hoe komt het dat je dat vergeet?
Tsjor
Eens
Verder ben ik het helemaal met je eens dat er heel veel scenario's zijn waarin het beter geregeld was. Een wijze les voor een volgende keer en voor alle anderen die denken dat liefde alleen genoeg is om van te leven.
Alleen je scenario 4 klopt niet: 'dat vriendin Hans wel heeft erkend als vader maar hem niet het ouderlijk gezag heeft toegekend.' Ouderlijk gezag ligt vast in de wet en is niet iets wat partners onder elkaar aan elkaar toe kunnen kennen.
Tsjor
Hans
Ik heb dit draadje helemaal gelezen en mij verbaasd over de aannames die werden gemaakt ten aanzien van jou.
Ik lees dat je in een hele vervelende situatie verzeild bent geraakt en in mijn omgeving ken ik veel mannen die na een scheiding het erg moeilijk vinden dat ze hun kinderen zo weinig zien, omdat de omgeving aanneemt dat het beter is voor de kinderen om bij mama te zijn.
Ik hoop dat je gesprek met je ex vanavond wel doorgang vindt en dat je sommige hele goede adviezen te harte neemt. Begin b.v. het gesprek met die dingen waarbij jullie het wel eens zijn. Misschien kan je het gesprek opnemen, zodat jullie het beide nog een rustig kunnen beluisteren.
Als je ex een voorstel doet, wijs het dan niet meteen af, maar geef aan dat je erover na wilt denken. In mijn ogen moet je dat in deze situaties met alles doen. Dus als zij komt voor een handtekening voor iets, zeg haar dan, ik wil er 2 dagen over nadenken. Dat geeft jou de lucht om er over na te denken, maar ook om er met iemand anders even over te praten.
Heel veel sterkte en hoop dat je nog laat weten hoe het gesprek is verlopen.
Paddington
Niet waar tsjor
Ouderlijk gezag moet je apart regelen als je geen geregistreerde partners bent en ook niet getrouwd. Dat was zo, en dat is nog steeds zo.
Als moeder niet meewerkt
kan vader naar de rechter stappen om alsnog het ouderlijk gezag te krijgen. Het is dus iets van de wet en niet wat partners elkaar toekennen. Als beiden de papieren ondertekenen gaat het natuurlijk wel sneller en gemakkelijker. Maar dat is een praktisch voordeel.
Tsjor
Suggesties?
nou, het gesprek is achter de rug en eigenlijk weer niet verder gekomen. Zij kwam met een omgangsvoorstel van eens in de twee weken van do.av. tot zo. 16.00 uur en waarbij ik kinderen ophaal en weer bij moeder aflever.
Tevens claimt zij de verblijfplaats, omdat dit de meeste rust waarborgt.( argumenten ontbreken)
Met alle goede wil van de wereld, ik ga hier niet mee akkoord.
Mijn voorstel van ma. tot do. , waarvan dan di. mijn pappadag en de rest naar KDV waarbij ik ze haal en breng werd met een venijnige blik van tafel geveegd , met als argument dat ze nog zo klein zijn.
Dat ik de afgelopen 3 jaar ook 2 dagen alleen met ze heb gezeten wegens haar nachtdiensten schijnt niet meer geldig te zijn.
Nogmaals, ik wil tot een oplossing komen, maar haar voorstellen worden alleen maar minder.Elk tegenvoorstel wordt afgedaan als niet met me kunnen praten en niet willen meewerken.
Iemand nog suggesties. Woensdag heb ik een afspraak met mijn advocaat. Had het liever anders gezien , maar zit compleet vast volgens mij.
Eens?
Waren er punten waarover jullie het wel eens waren, bijvoorbeeld dat jullie uit elkaar zouden gaan?
Ik zie vooral een conflict over de zorgregeling. Is dat het enige punt waarover nu nog verschil van mening is?
Tsjor
Doorgaan?
Tsjor, we zijn het erover eens dat we uit elkaar zijn. De manier waarop zijn we niet gelukkig mee. ik had het daar ook wel over willen hebben ( als ex partners)
Het is vooral een conflict over de zorgregeling inderdaad. In haar voorstel krijg ik dus ong. 2,5 dag per twee weken. Tevens eist zij hoofdverblijfplaats op. Terwijl ze alleen tijdelijke verblijfplaats heeft op dit moment. Voorstel wat me onder ogen werd geduwd, gaat in op details als, haardracht en kledingkeuze kinderen. Ze luistert niet eens naar mijn voorstel van ma tot/m do. Heb ook de punten genoemd, waardoor zij veel meer netto tijd over heeft met de kinderen. Zelfs in haar eigen voorstel waarin zij dus de kinderen wil door de week, worden ze op het KDV neergezet. Ruimte voor bv mijn ouders wordt tot een minimum beperkt.
Ik kan hier gewoon niet mee leven, Haar belangrijkste argument is dat de kinderen nog zo klein zijn. En dat ze denkt in het belang van de kinderen.
Ook ik heb 3 jaar lang 2 dagen (dag en nacht)gezorgd voor ze. Niet meer , omdat zij dan thuis was. Natuurlijk heeft zij meer voor ze gezorgd. Maar geeft haar dat nu het recht om te eisen wat zij wil. Ik vind van niet. Woensdag naar de advocaat, helaas.
Ondanks dat er hier eerder werd gesuggerreerd, dat er geen signalen zijn dat ze de kinderen wil weghouden bij me, heb ik daar steeds minder geloof in. Zit echt met een enorm dilemma. Of haar maar de zin gaan geven of een strijd aangaan . Voor mijn gevoel over de rug van de kinderen. Ik vind het van zo'n arrogantie dat ze stelt dat de kinderen de moeder nodig hebben omdat ze zo klein zijn. Toen ze nachtdiensten had, toen gold dit argument niet.
Geen argument
Ik heb zo een paar van die vaste uitspraken als het over scheiding gaat. Eén daarvan is, dat een scheiding niet de afrekening met het verleden is, maar de start van een nieuwe toekomst. In die zin is het volgende geen argument voor een regeling: 'Ik vind het van zo'n arrogantie dat ze stelt dat de kinderen de moeder nodig hebben omdat ze zo klein zijn. Toen ze nachtdiensten had, toen gold dit argument niet.' Het gaat niet om wat geweest is, maar wat er komt.
Wat kun je ermee winnen als je de strijd niet aangaat? Hoe ziet je leven er dan uit en kun je daar gelukkig mee zijn? Idem voor als je de strijd wel aangaat?
Ik vermoed dat een rechter toch eerst mediation op zal leggen, zodat jullie samen een ouderschapsplan kunnen uitwerken. Hetzelfde gesprek als wat je gehad hebt, maar dan onder begeleiding, zodat jullie allebei de kans krijgen meer naar het midden op te schuiven.
Ik hoop dat je een advocaat hebt die goed bekend is met familierecht en mediation.
Tsjor
En waar wil jezelf bewegen?
Gezien de eerdere zorgverdeling was een degelijke reactie op een voorstel waarin jij de hoofdverblijfplaats opeist te verwachten.
Ik kan me voorstellen dat je in een eerste voorstel overvraagt, maar dit was niet realistisch.
Zou goed nadenken wat je nu echt wilt. De kans dat je hoofdverblijfplaats krijgt is denk ik niet heel groot, gezien de eerdere zorgverdeling en de leeftijd van de kinderen. Door nu hard tegen hard te blijven gaan frustreer je ook je kansen op co-ouderschap (alhoewel dat wel steeds vaker toegekend wordt, ook als ouders niet samen door 1 deur kunnen, toch zijn rechters nog steeds geneigd om rekening te houden met hoe ouders communiceren voor ze dit opleggen). Ik zou dus echt een stap terugdoen in je eisenpakket richting je ex.
Eis dat wat echt belangrijk voor je is (en wat aansluit op de huidige situatie).
Dat kinderen de moeder nodig hebben lijkt me iets waar je ex ook tot nu toe echt rekening mee gehouden heeft, gezien de beperkte mate waarin ze voorheen werkzaam was. 2 nachten in de week is maar een heel beperkte afwezigheid, en dat ook nog op een moment dat kinderen veelal slapen. Daar heb je geen sterk punt. Ook nu heeft ze een parttime baan met voorspelbare werktijden, die goed aansluit op kdv tijden voor je kinderen. Kun je dat zelf ook echt waarmaken met je eigen bedrijf?
Leestip
En dan nog een goede leestip voor je:
http://www.imfo.nl/Bezoeker/Literatuur/KindInBemiddeling.asp?Address=no
Kind in Bemiddeling
Dit boek gaat over de transformatie van ex-partners in collega-ouders en de kindermomenten in bemiddeling. Auteurs zijn Cees van Leuven (advocaat en scheidingsbemiddelaar) en Annelies Hendriks (ontwikkelingspsycholoog en bemiddelaar).
En zoek een mediator die werkt volgens dit principe (wat heel goed is, is dat dan ook met de kinderen wordt gesproken, ook als ze nog zo jong zijn als de jouwe).
Nog meer leestips
google eens op www.rechtspraak.nl en dan op de zoekterm hoofdverblijfplaats. Allerlei overwegingen worden gehanteerd om de hoofdverblijfplaats bij vader of bij moeder toe te kennen.
Wat moet ik me trouwens voorstellen bij details over haardracht en kledingkeuze voor de kinderen?
Tsjor