wat te doen..

je schrijft o.a.

"Toegegeven, ik vind het veel te snel gaan allemaal en mijn boosheid is ook nog erg groot. Hij zegt ook vaak genoeg dat 'niks zeker is en dat we moeten zien hoe het loopt'. Het lijkt me niet het toonbeeld van een stabiele relatie. Als je daar al van kan spreken. Kortom, ik wil de kinderen niet van hun vader weghouden, maar zijn eisen zijn momenteel nog niet toepasbaar. "

ik lees dat JIJ er problemen mee hebt en wss (hopenlijk onbewust) dit uitstraalt naar je kinderen.
Hij is en blijft de vader en heeft recht om kinderen te zien en HIJ bepaalt wie er bij is.
Sorry, komt hard over maar dit is mijn mening

scheiding

Als je problemen verwacht met de scheiding en het contact met je exdan zou ik per direct vaste tijden aanhouden. Bijvoorbeeld al een regeling van een weekend om de week. Hoe eerder dat regel is des te makkelijker het stof gaat zakken voor iedereen.
Tenzij het je niets uitmaakt en vader ze kan halen en brengen wanneer het hem uitkomt. En dan kijk je het even aan.
Maar inderdaad, ik snap niet zo goed hoe je kunt verwachten dat jij bepaalt wie er bij je exman is.

Het beste

Je kunt best in algemene zin zeggen dat het niet handig is om kinderen continu te confronteren met nieuwe relaties aan de kant van een ouder. Maar beroep doen op het beste voor je kind lijkt meer persoonlijke motieven te verbergen als verdriet, woede en onbegrip naar de breuk door je partner, want zo zit het nou eenmaal niet. Je gaat er niet over als je kind bij vader is zodat het net is of je op een oneigenlijke manier, 'beste voor het kind', je eigen zin wil doordrukken.

nou eigen zin

Ik zou er ook niet op wachten dat binnen 2 maanden mijn kinderen aan een "stiefmoeder" wordt voorgesteld. Dat is gewoon veel te snel, geef ze eerste even de kans om eraan te wennen dat de ouders uit elkaar zijn.

Allemaal waar

Maar je gaat er niet over hoe het bij vader toegaat en je kunt beter conflicten daarover uit de weg gaan. Vader doet het ook maar zo goed mogelijk als het in zijn leven past en jou bemoeienis gaat de samenwerking en het ouderschap over de kinderen niet helpen. Want: je gaat er niet over.

Huh?

Het lijkt wel of de meerderheid vindt dat vader zijn rechten heeft verspeeld door zijn actie. Dat vind ik wel heel raar. Vader heeft nu een stabiele woonsituatie, je weet helemaal niet of die vriendin een blijvertje is, maar vader is er in ieder geval. Er is hier ook helemaal geen sprake van steeds een nieuwe vriendin.
Beetje vreemd dat moeder de spelregels zou mogen bepalen over hoe het eraan toe gaat bij vader. Zij zal ongetwijfeld haar eigen minpuntjes hebben (anders was hij niet weg gegaan).

neuh

De spelregels horen ze samen te bepalen in een convenant, in gesprekken samen.
Mijn punt is dat het 1. pas 6 weken geleden is 2. de vriendin bij hem ingetrokken is. 3. de kinderen haar niet kennen en nog amper konden wennen aan het feit dat pappa er vandoor is. 4. dat hij eist dat vriendin erbij mag zijn anders is het "zo zielig" voor haar.

Ik denk dan: wat zielig is is wat vaders gedaan heeft. Zielig voor vrouw en kinderen. Wat zielig is voor vriendin doet helemaal niet ter zake. TS misgunt aankomende ex de kinderen niet, maar heeft moeite met het feit dat alles in stroomversnelling gaat en dat vriendin erbij 'moet' zijn.

Soms, het komt voor!, gaan mannen weg omdat ze gewoon verliefd worden, een andere vrouw (of omgekeerd) aantrekkelijk vinden. Daar zetten ze alles voor op het spel en vervolgens zijn ze zielig.

Een mening Astrid

Je kunt er wat van vinden, maar je gaat er niet over, en er is ook geen aantoonbare schade voor de kinderen, dus dan is het gewoon een potentieel conflict. Je kunt hooguit vragen aan vader of hij die vriendin nog even ergens op wil bergen, maar de vraag stellen kan al tot wrijving leiden.
En wij kunnen hier in het algmeen ook wel vinden dat het allemaal te snel gaat maar dat is maar een mening, geen feit.

en dat is

En dat is precies de reden waarom mensen wegkomen met ongewenst gedrag. Omdat het kan.

Vader koos hiervoor, moeder niet. Moeder is de baas niet, maar vader zeker ook niet.
Ze zijn nog niet eens gescheiden, vader kan zijn leven niet meteen voortzetten, daar moet hij even geduld mee hebben tbv zijn kinderen.
Die hem niet onthouden worden, maar die niet meteen met vriendin geconfronteerd hoeven te worden omdat ze anders zo zielig is.
Oorzaak/gevolg, actie/reactie. Hij dankt het aan zichzelf.

Hoe weet je trouwens dat er geen aantoonbare schade voor de kinderen geweest is/is/zal zijn? Je hoeft niet altijd klappen te krijgen om schade ergens van te ondervinden.

Afspraken tussen ouders

http://www.nji.nl/nl/Actueel/Nieuws-over-de-jeugdsector/2014/Opstellen-ouderschapsplan-leidt-vaak-tot-ruzie
Klinkt wel mooi en zorgzaam maar in de werkelijkheid leidt het ouderschapsplan, samen afspraken maken en compromissen sluiten over de tijd en de kwaliteit van de tijd die de kinderen bij de een danwel de andere ouder doorbrengen tot een mogelijke bron van veel conflicten.
Je kunt wel speculeren over ideale situaties en daar mogelijke schadelijke effecten aan verbinden maar dat is in de praktijk allemaal niet zo zinvol. In tegendeel.
Vader probeert ook zijn leven weer op te pakken en wil zijn kinderen en zijn nieuwe vrouw in zijn leven. Hoeft niet slecht te zijn. Als dat vanaf het begin gewoon de status quo is en er wordt door beide ouders verder niet over gemiept hoeft dat helemaal geen probleem te zijn. Kan zelfs een voordeel zijn als de nieuwe vriendin vader helpt om een leuke tijd te hebben met de kinderen.

moeilijk

6 weken nadat je bent verlaten is het logisch dat er nog allemaal emoties meespelen. Daarnaast denk ik dat als de vader hier had geschreven dat hij 6 weken nadat hij de moeder had verlaten hij zijn kinderen wilde voorstellen aan zijn nieuwe vriendin, dat iedereen hem dat zou afraden. Dus ik begrijp je punt.

Alleen denk ik dat als je hierover een gevecht aangaat dat waarschijnlijk wel slechter voor de kinderen uitwerkt dan het feit dat ze door vader worden geconfronteerd met een nieuwe vrouw.

Dus mijn advies is laat je kinderen gewoon naar hun vader gaan. En spreek er met hem niet over wie ze wel of niet mogen ontmoeten.

reactie

ik snap niet zo goed, waarom men denkt dat ik de eisen bepaal. Die bepaal je inderdaad samen, maar er is weinig communicatie mogelijk met de vader. Ik heb al voorgesteld om een afkoelperiode van drie maanden in te lassen, zodat de kinderen dit rustig kunnen verwerken (en ik ook) en daarna wat bezoekjes met haar in te plannen. In deze drie maanden is hij natuurlijk van harte welkom om tijd door te brengen met de kinderen. Dit was ook niet mogelijk. Ik vind dat ik als moeder ook een zegje heb in dit geheel.
En ik straal mijn boosheid niet op de kinderen af. Dat bewaar ik tot ze in bed liggen. Ik doe mijn stinkende best om alles draaiende te houden.
En niemand is perfect, maar om nou te zeggen dat er wel een reden zou zijn dat hij bij me weg is gegaan, is nogal kort door de bocht. De voornaamste reden is dat hij door zijn drukke baan en ik door de zorg voor de kinderen uit elkaar zijn gegroeid. Dit kwam nogal als een donderslag bij heldere hemel.
En ik ben alles behalve zielig, hoor. Ik heb inmiddels wel geaccepteerd dat het over is en dat hij verder is gegaan met iemand anders.
En uiteindelijk is inderdaad alles maar een mening. Ook die van jou, AnneJ.

Ex is exit

Zoals ik het zie ben je uit elkaar en hoef je niet meer alles te overleggen. Natuurlijk is het fijn als je wat betreft de kinderen een beetje op een lijn zit, maar als dat niet zo is ben je vrij om als ouder je eigen manier van opvoeden te hanteren.
Een nieuwe vriendin is geen levensbedreigende situatie waartegen je je kinderen moet beschermen. Zal even lekker worden, dat mijn ex zou zeggen dat ik de komende drie maanden wel op bezoek mag komen zo vaak ik wil, en als ik dat allemaal goed doe mag mijn kind misschien daarna wel een nachtje blijven slapen. Echt hoor, dit komt allemaal voort uit jouw wrok en andere emotie, en ik geloof best dat je serieus denkt dat je het in het belang van de kinderen doet (maar dat is dus niet zo).

Nee, Katniss

Het is geen kwestie van of hij het tijdens bezoekjes wel of niet goed doet. Ik heb geen enkele behoefte om rapportjes uit te schrijven. Wrok koester ik niet. Dat mijn gezin niet meer hetzelfde is, doet mij nog veel verdriet. Dat is nog het rouwproces.
Ik snap alleen niet waarom zijn nieuwe partner met de snelheid van het licht geintroduceerd moet worden, terwijl hij zelf ook nog niet zeker is van deze relatie.

Maar kan je het voorkomen?

Jullie zijn net uit elkaar en je ex woont direct weer samen. Ik zou ook liever eerst zien dat de kinderen alleen contact hebben met hun vader. Als de dame een blijvertje is dan rustig het contact met haar opbouwen. De kinderen moeten nog wennen aan het feit dat papa en mama niet meer in één huis wonen en gelijk is er een nieuwe vrouw bij papa.

Ik begrijp je gevoel wel, maar kan je het voorkomen? Je ex is het niet met je eens, hoe kan je voorkomen dat je kinderen ook gelijk met de nieuwe vriendin worden geconfronteerd?

Jove

Ik snap het ook niet en vind hem ook een naïeve sukkel, maar hij is wel hun vader en heeft ook het beste met ze voor. Je kunt hem vragen om meer tijd te nemen, maar als hij dat niet wil is zijn recht net zo groot als het jouwe.

wat is uiteindelijk erger

Het is begrijpelijk dat je het niet snapt. En ook dat het jou pijn doet. Ook begrijpelijk dat je het liever niet wil voor de kinderen.

Maar hiervoor dwars gaan liggen in de omgangsregeling is ook niet goed voor je kinderen.

En uiteindelijk is een omgangsregeling zoals Katniss schetst. Waarin jullie elkaar niet gaan voorschrijven wie je kinderen wel of niet mogen zien en wat er wel of niet mag als de kinderen bij de ander zijn het prettigs voor iedereen.

respectloos!

De verschillende argumenten in dit draadje snap ik geheel of gedeeltelijk. Zeker als je verder in het proces zit. Wat ik niet snap is de (on)verantwoordelijkheid van vader. Nog maar 6 weken geleden en alles en iedereen moet ook maar op de sneltrein van zijn nieuwe leven springen. De kinderen zijn jong maar die van 5 pikt al genoeg op. Ik vind het zeer respectloos naar moeder en de kinderen. Wat is dat toch met sommige mannen!!

Wat weet je van die vrouw

Mijn dochter was twee toen mij hetzelfde overkwam. Vader was een Zuid Amerikaanse schone tegengekomen die haar eigen kinderen in haar land van herkomst had achtergelaten om hier een vent aan de haak te slaan. Ik zag er geen probleem in om mijn dochter aan haar vader mee te geven. Maar ik kreeg in plaats van mijn vrolijke peuter steeds een stierlijk vervelend kind terug. Om een lang verhaal kort te maken: het bleek dat de dame in kwestie mijn kind mishandelde als vader even weg was. Ze had namelijk helemaal geen zin in een souvenirtje van zijn vorige relatie.
Ongelofelijk genoeg heeft vader die dame niet meteen aan de kant gegooid toen hij erachter kwam. Hij deed het af als een cultuurverschil. Ik heb mijn dochter er niet meer heen laten gaan; het contact tussen vader en dochter is pas enigszins hersteld toen ze een jaar of 8 was en de dame erachter was gekomen dat ex niet zoveel geld had als ze dacht - en het dus had uitgemaakt.
Ik wil zeker niet zeggen dat het waarschijnlijk is dat de vriendin van TS haar kinderen zal mishandelen, maar de vanzelfsprekendheid waarmee veel mensen hier zeggen dat je de kinderen maar gewoon moet meegeven... Ik heb het gedaan en ik heb er enorme spijt van. Als ik het kon overdoen zou ik eerst even wat meer over de gold digger, eh, leuke vriendin in kwestie willen weten.

precies

Met spelen geef je je kinderen immers ook niet aan iemand mee die je nog nooit gezien hebt. Zeker niet op de leeftijd dat ze zo jong zijn dat ze niet goed kunnen navertellen wat er zich afspeelde. Je ex ken je, maar deze vrouw die niet te beroerd is om de man van een ander aan de haak te slaan ken je niet.

Ik vind het ergens zo vreemd dat wanneer 2 van de 3 volwassenen zich misdragen, men vindt dat de 3e moet meedeinen met de twee sodemieters om ruzie te voorkomen. Waarom wordt dat niet van de andere twee verwacht?

en wat ik ook niet begrijp,

ik merk dat het me dwarszit, is dat er in diverse draadjes waarbij mensen een nieuwe liefde vinden of zelf een nieuwe liefde zijn, wordt geadviseerd deze voorlopig niet in contact met de kinderen te brengen. Dit omdat de scheiding al erg genoeg is.
Waarom geldt dat hier niet?

Dat geldt hier ook Astrid

Een van de reacties hierboven stelt dat ook: als vader zich zou melden zou men hem adviseren de nieuwe vrouw nog even uit beeld te laten en de kinderen eerst wat meer te laten wennen aan de nieuwe situatie waarin vader en moeder apart zijn.

Astrid

Omdat vader in "zijn" tijd met de kinderen het voor het zeggen heeft. Als vader mij hier zou vragen of hij zijn kinderen bloot moet stellen aan zijn nieuwe relatie zou mijn antwoord zijn dat ik dat zeer zou afraden. Maar vader is hier niet te bekennen. Moeder wel, en de nieuwe realiteit is dat zij dit soort beslissingen mag nemen als de kinderen bij haar zijn en vader als de kinderen bij hem zijn. Daar oorlog over gaan voeren, hoe begrijpelijk ook, is het recept voor een vechtscheiding en dat is dus niet in het belang van je kinderen, integendeel. Tenslotte zou ik de relatie tussen vader en zijn kinderen niet laten vertroebelen door termen als "misdragen" binnen de relatie tussen vader en moeder. Er zullen buiten de verliefdheid van vader wel meer zaken hebben meegespeeld in het stuklopen van het huwelijk.

Of vind je dat ook moeder, als ze een nieuwe liefde heeft, moet wachten met voorstellen aan de kinderen tot vader daar toestemming voor gegeven heeft?

bedankt

@Nicky de derde: wat een verschrikkelijk verhaal. Wat een nare vrouw. Ik verwacht geen mishandeling, maar het is ook iemand die geen Nederlands spreekt. Het is niet erg handig met kleintjes.
@Astrid: bedankt voor jouw reacties. Doet me goed.

Ik weet dat ik niet kan voorkomen, dat ze de kinderen zal zien. Het is moeilijk, aangezien de kinderen nog niet eens weten, dat papa al samenwoont. Ook het feit dat de vader afgelopen weken er weinig tot niet is geweest voor opvang van de kinderen, speelt mee in deze beslissing om ze mee te geven. Mijn dochter heeft al een paar keer in bed geplast en is soms ineens erg boos. Ik ben bang, dat dit haar alleen nog maar meer verward. Maar misschien zijn zulke vragen meer voor een professionele hulpverlener.

hulpverlener

Ik denk dat je eerst zelf veel kunt betekenen voor je kinderen. De draad oppakken, de realiteit accepteren voor wat het is, je verdriet en emoties een plaats geven. Het is goed als je kinderen daarvan meekrijgen dat je het aankunt en hoe dat dan gaat. Vooral ook het samen onder woorden brengen.
Je vind het heel verdrietig dat vader niet meer bij jullie woont en verliefd is geworden op iemand anders, maar je bent nog steeds zijn kind en dat blijft ook zo, dat kan nooit veranderen. Je komt uit hem voort. Moeder en vriendin zijn een keuze. En je moet je best doen om die keuze waar te maken maar helaas is vader dat niet gelukt. Maar je blijft altijd zijn kind.
Wat je samen vorm geeft kan geen hulpverlener tegenop.

Wennen

Astrid reageert vooral vanuit de optiek, dat er gezondigd is en dat die zonde bestraft moet worden. Emotioneel klopt dat helemaal als je primair reageert. Maar een stap verder denken en je weet dat het zo niet meer in elkaar zit. Je kunt mensen niet dwingen om van je te houden.

Wat betreft het wennen: vader en moeder hebben daarover een verschil van inzicht. Vader denkt: de kinderen zo snel mogelijk confronteren met de nieuwe situatie. Hij wil dat op zijn manier, op zijn nieuwe plek doen. Moeder heeft een eigen argument om daarin mee te gaan, namelijk de opvang van de kinderen en haar eigen rust (ik weet hoe belangrijk die is in de beginperiode, met kleine kinderen).
Maar moeder heeft ook een andere opvatting over dat wennen. De kinderen zouden dan bij haar moeten blijven, niet geconfronteerd moeten worden met de nieuwe situatie en langzaam geïnformeerd moeten worden.

Ik denk niet dat er iemand is, die iets zinnigs kan zeggen over wat wijsheid is. Primitief gereageerd lijkt het het verstandigste, om alles eerst bij het oude te laten en dan langzaam over te gaan naar het nieuwe. Maar kinderen zijn flexibel. De jongste van 2 zal zich later niet eens kunnen herinneren dat vader en moeder ooit bij elkaar woonden (zoals mijn jongste dochter later pas tot haar verrassing ontdekte). Het kind van 5 krijgt inderdaad meer mee dan je voor mogelijk houdt. Maar wat wil je dan dat ze meekrijgt: dat het allemaal heel moeilijk is en heel voorzichtig moet gebeuren, of dat het óók een mogelijkheid is en dat die niet-nederlands sprekende vrouw misschien wel grappig is en een uitdaging.
De kinderen krijgen het meeste mee van de boodschap die jij als ouder uitzendt. Hoe meer jij benadrukt dat het een moeilijke situatie is (professionele hulp inschakelen) des te groter de kans is dat de kinderen er veel problemen mee krijgen.
Er komen nog genoeg jaren, waarin de kinderen vragen gaan stellen. Dan zullen ze ook vragen naar hoe het voor jou was. En als ze groot genoeg zijn kun je eerlijk zeggen dat het heel moeilijk voor je was om ze te laten gaan. Pas achteraf zullen de kinderen je vertellen of je er goed aan gedaan hebt.
Signalen van een mishandelende nieuwe vriendin vragen natuurlijk om direkte aktie. Dat laat ik even buiten beschouwing.

Tsjor