Wat zou ik hier nog aan kunnen doen?
Ik krijg nu ineens een paar maanden geleden een schuld in mijn schoenen geschoven waar mijn ex en ik beide verantwoordelijk voor zijn. Wij hadden hier dus ook een afspraak voor dat wij beide de helft er van zouden betalen. Ik heb het betaald en zij is de schuldsanering in gegaan en heeft een schuldvrij verklaring.
Ik kan hier dus niet mee akkoord gaan en dat gewoon door de geschiedenis wat er gebeurt is.
Even kort:
Huwelijkse schuld kon ik betalen. Reden zij had geen draagkracht
Zij heeft onterecht alimentatie voor haarzelf (niet kinderen) via een gerechtsdeurwaarder geïnd. Ik heb dat voor een rechter gelijk gekregen en zij zou dat terug moeten betalen maar omdat er geen geld was hoefde dat niet.
Dan is er nog het 1 en ander gebeurd met de kinderen. Zij die ze gewoon uit huis zette als het haar niet zinde maar wel het kinderbijslag en alles opmaakte.Raad van kinderbescherming er bij geweest. En ga maar door.
Nu is het dit weer. Ik krijg ineens na een paar jaar dat ik het afbetaald heb dus spontaan loonbeslag omdat het bij haar niet te verhalen valt. Als ik mijn ex vraag of ze minimaal mee wilt betalen en eigenlijk haar gedeelte moet betalen krijg ik als antwoord dat het zwaar was en dat ze genoeg geleden heeft door de schuldsanering en ik het makkelijk kan betalen en zij schuldvrij is. En met elke reactie terug eindigt het in ruzie. Dit was niet de druppel die de emmer deed overlopen maar een paar druppels erna waardoor de emmer blijft overstromen. Geen 1 jurist of advocaat wilt naar de papieren voor de schuld kijken dus ook geen rechter.
Ik kan nu dus ook geen goed woord meer over haar uitspreken, ook niet meer naar mijn kinderen. Het accepteren lukt niet, zelfs hulp gezocht bij psycholoog. Dus wat kan ik doen?
Nee, geen brieven. Rechter heeft de zaak beslist en er is een betalingsregeling afgesproken. Daarnaast kan deze zaak pas na 20 jaar verjaren maar goed ze hebben er een gerechtsdeurwaarder opgezet en dan blijft het open.
Echt beroerd Dwaze Opa. Er is geen kruid tegen gewassen als iemand zo slecht met geld omgaat en zo'n gebrek aan verantwoordelijkheid heeft. Eerst moet je van die deurwaarder af. Je kunt haar hooguit een bericht sturen dat ze jou nu bedrag x schuldig is en dat je wil weten hoe ze dat gaat betalen. Gaat ze niet op reageren, maar mocht ze later ooit in betere doen zijn dan kun je er nog een keer over beginnen. Het is treiteren, maar veel meer mogelijkheden heb je niet volgens mij.
tsjor schreef op 05-06-2025 om 20:28:
Echt beroerd Dwaze Opa. Er is geen kruid tegen gewassen als iemand zo slecht met geld omgaat en zo'n gebrek aan verantwoordelijkheid heeft. Eerst moet je van die deurwaarder af. Je kunt haar hooguit een bericht sturen dat ze jou nu bedrag x schuldig is en dat je wil weten hoe ze dat gaat betalen. Gaat ze niet op reageren, maar mocht ze later ooit in betere doen zijn dan kun je er nog een keer over beginnen. Het is treiteren, maar veel meer mogelijkheden heb je niet volgens mij.
Bericht is al gestuurd. Het meeste moeite waar ik nu mee heb. Dat mijn zoon na zijn werk even na mijn toe kwam om te vertellen dat zijn moeder een andere auto heeft aangeschaft. Ja, dan denk ik lekker makkelijk op een ander je financiële shit afschuiven en zelf een nieuwe auto kopen. Maar zo wat ik een beetje begrepen heb is dat het allemaal wettelijk mag als je een wsnp traject heb doorgelopen. Maar goed nu heb ik er de balen er van maar als het achter de rug ben ik het ook weer vergeten.
Dit verhaal klinkt me wel heel bekend in de oren van het Radar forum. Als ik het me goed herinner gaat het om een boete die ontstaan is toen er vergeten is om de koop van een huis binnen de bedenktermijn terug te draaien. Een schuld die niet nieuw is, maar waarvan Dwaze Opa dacht maar de helft hoeft te betalen (en het principe van hoofdelijk aansprakelijk anders interpreteerde).
Soms is de situatie gewoon k** maar heb je het te doen met wat er is. Een goede psycholoog zoeken lijkt me in dit geval het enige wat iets op gaat leveren. Je kan dit niet bevechten, maar alleen een plekje geven en leren accepteren.