We hebben niet altijd een makkelijk huwelijk gehad,maar waarom heb ik dan zo moeite met de scheiding?
Na 14 jaar gooit mijn vrouw de handdoek in de ring.
Haar gevoel is weg.
Wij hebben veel meegemaakt met elkaar en het was niet altijd rozengeur en maneschijn kan ik je wel vertellen.
Mijn bijna ex vrouw heeft veel meegemaakt.
Een vervelende oude relatie met lichamelijk en geestelijk geweld.
Verschillende therapieën gehad waaronder cognitieve gedragstherapie,burn-out,ADHD en EMDR.
Af en toe wist ik mij geen raad er meer mee en ik heb haar altijd gesteund en zelfs ook in verdiept.
Veel onverwerkt verdriet van haar oude gezinsleven waar er vaak problemen waren met andere gezinsleden.
Persoonlijk vind ik dat ik mezelf heel erg heb weggecijferd en kon er zelf niks meer mee.
Zelf ben ik een keer naar een psycholoog geweest om mijn verhaal te vertellen,maar werd ik ma de 3e keer al weggestuurd met het feit dat ze mij niet konden helpen,want ik had geen persoonlijk probleem.
We hebben ook hele fijne momenten gehad en 2 mooie kinderen op de wereld gezet.
Maar t ging soms echt moeilijk.
Mijn bijna ex vrouw heeft ADHD en dat is soms echt lastig geweest.
Ik heb haar altijd los gezien van ADHD.
Maar vaak botste het door het soms verschrikkelijk explosief kunnen reageren op dingen.
Boos was/Is dan ook echt boos en dan worden er echt lelijke dingen gezegd..ook naar mijn kinderen.
En afgezien van dat is het een hele leuke mooie vrouw.
Alleen verschillen wij soms teveel.
En dan opeens een hoop ellende...ze vond aandacht van mannen op social media erg leuk en ik kan je vertellen dat ik dingen heb onderschept die je niet behoord te doen in een relatie.
Daarbij is ze vorig jaar vreemd gegaan.
Dat probeerde ik te vergeven,maar dat vond ik erg moeilijk.
Dat dat het me lukte..totdat ze vd zomer zelf de stekker eruit trok
Omgedraaide wereld was het nu in mijn ogen.
Nu is de scheiding rond en probeer ik te relativeren.
Soms lukt t mij,maar vaak ook niet.
Alles wat ze nu zegt geloof ik niet meer,want mijn gevoel zegt dat er nog meer speelt.
(Want waarom kreeg ik een per ongeluk verkeerd verstuurd appje van haar met een pikante foto van haar toen dat vreemdgaan vorig jaar was begonnen.
Deze kerel ziet ze niet meer overigens,want dat weet ik uit betrouwbare bron
Maar mijn hemel...waarom heb ik dan zo moeite om haar los te laten?
Waarom als ik een helder moment heb dat ik weet ze heeft me echt bedrogen ik er daarna weer erg mee bezig ben?
Ik zie het volgens mij nog steeds niet.
waarom....
Is het zinvol je af te vragen waarom je dat zo moeilijk vind? Lijkt mij van niet. Je moet gewoon heel praktisch gaan kijken naar je eigen leven en hoe je dat verder gaat opbouwen, zonder haar. Je bent al gescheiden, dus probeer niet terug te krijgen wat voorbij is, maar kijk naar het nu.
Probeer het zo leuk mogelijk te maken voor je kinderen. Hoe vaak heb je de kinderen bij je? Richt je daarop, zij zijn nu belangrijk, maar daar lijk je helemaal niet mee bezig te zijn. Realiseer je goed dat je de verantwoordelijkheid voor enkele kinderen destijds heb genomen en dat je die verantwoordelijkheid nu zeker nog steeds hebt al moet je dat deels alleen doen.
Als een psycholoog je wegstuurt omdat er geen persoonlijke diagnose te stellen is bij jou, terwijl je toch in een moeilijke positie zit waar je zelf geen raad mee weet: neem dan contact op met de GGZ praktijkondersteuner via de huisarts. Zij kunnen ook met je in gesprek, je helpen de zaken op een rijtje te zetten. Mogelijk zien zij toch op een bepaald moment bepaalde eigenschappen bij jou, bijv.moeilijk los kunnen laten, waarvan zij het beter achten dat je toch naar de psych gaat, dan kunnen ze je doorverwijzen.
succes!
Kids
Ik werk continuedienst dus ga de kinderen erg veel zien.
Dat is wel fijn.
En ik probeer zeker mijn aandacht te vestigen op mijn kids,maar ik pieker teveel.
En die psycholoog was van 3 jaar geleden.
Nu loop ik idd bij maatschappelijke werkster.
Heb moeite met het verkroppen dat zei heel anders naar de scheiding kijkt en weer fladdert af en toe en ik met veel verdriet zit.
Moeilijk
Waarom je zoveel moeite mee hebt? Omdat je er veel moeite mee hebt. Zo simpel is het echt. Het is moeilijk omdat je het moeilijk vindt. En andersom.
De vraag is: hoe wordt het makkelijker? Een aantal tips uit ervaring:
Door je te aandacht te richten op alles wat goed gaat en bezig te gaan met dingen waar je invloed op hebt.
Pieker je veel? Ga fantaseren. Bedenk leuke dingen voor de toekomst. Wat je veel doet, daar word je goed in. Dus als je veel piekert, word je daar goed in. Zorg dat je je piekervermogen zo min mogelijk traint en dat je vooral goed wordt in leuke dingen bedenken.
Je ex zal waarschijnlijk nog flink gaan aanrommelen met nieuwe partners en teleurgesteld raken (verwacht ik, hoeft niet zo te zijn). Laat dat bij haar. Word zelf degene die sterker / beter uit deze relatie is gekomen. Kijk naar wat je hebt geleerd. Dat moet heel wat zijn. Wees daar trots op. Kijk vooruit, kijk naar jezelf, kijk naar je kinderen.
En als je piekert, ga dan wat doen. Wandelen, de was ophangen, stofzuigen, wat dan ook. Maar ga nooit zitten piekeren.
Soms kan het nog helpen om het verleden symbolisch echt af te sluiten. Iets te verbranden, of in een afgesloten kistje tte bewaren... kan helpen om voor jezelf heel helder te weten: het is klaar en ik ga door.
Nooit piekeren.
Ik ga me best doen om niet te piekeren.
😉
Moeilijke mensen
Ben zelf nog niet zo lang geleden gescheiden van een “moeilijke” man, met ook een getroebleerd verleden. Heb onder andere aan deze meneer veel gehad:
https://youtu.be/6ABVRvJ4Sjg
Moet er wel bijleggen dat ik er nu van overtuigd ben dan mijn ex een, niet gediagnosticeerde, persoonlijkheidsstoornis heeft.
Daarnaast
Daarnaast heb ik, zoals hierboven genoemd, ook gesprekken gehad met een praktijkondersteuner en ben ik veel gaan wandelen. Ook (h)erkenning bij online (lotgenoten) gemeenschappen hebben mij geholpen. Feit blijft dat je door een rouwproces moet, ook al was de relatie niet helemaal (of helemaal niet) “rozengeur en maneschijn”.
Leugens
Kom er net achter dat ze weer bij die kerel zit.
En maar liegen en mij voor gek verklaren.
Zit zogenaamd bij een vriendin haha.
En die vriendin appt mij net hoe t met me is.
Ze zit niet daar en na een rondje lopen staat der auto weer bij hem in de buurt.
Nee ik ben gek...en para zegt ze.
Heb haar al 5 X verteld om het eerlijk te zeggen,maar nee hoor...ik ben nog steeds gek.
Drama
Ook in mijn geval was er sprake van leugens en bedrog (dubbel leven). Hoe meer ik loskwam uit de relatie, hoe duidelijker mij dat werd . Dit “gekmakende” gedrag is is symptomatisch voor een zogenaamde “toxische relatie”. Ik heb mij daar steeds beter aan kunnen onttrekken door zo genaamde “low contact” aan te gaan, zodat ik niet meer het drama word ingezogen dat mijn ex graag creëert.
Dan
Klop je toch even aan en zegt dat je bij deze bewezen niet gek of para bent maar zij een goede actrice en leugenaar?
Ga je daarna terug en flink aan de slag om iemand die geen moer om je geeft zo snel mogelijk los te laten.
Nooit piekeren?
Onmogelijk, denk ik. Maar dat schreef ik ook niet. Je moet er alleen niet voor gaan zitten. Ga wat doen terwijl je piekert. Al breng je maar even het glas weg. Dat helpt echt. Juist dat passief zitten en actief piekeren, maakt dat je je echt ellendig voelt.
En ja, het is een rouwproces, dat mag best tijd kosten, maar richt je op de toekomst, op een gezonde relatie met jezelf. Zij zit zelf in haar wereldje, heeft blijkbaar leugens nodig om zichzelf staande te houden. Sneu. Jij niet. Jij hebt zelfs helemaal geen informatie meer nodig over haar liefdesleven. Laat ze het lekker uitzoeken.
Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het, maar gun jezelf deze stap richting de toekomst.
ms. Simon
ja, vind jij Richard Grannon ook zo goed? heb er ook erg veel aan
Dana Morningstar
Ik wil in dit verband ook de website en het YouTube kanaal “Thrive after Abuse” van Dana Morningstar noemen. Deze dame is net als voornoemde Richard Grannon (ervarings)deskundige op het gebied van “Toxische” relaties en het loskomen ervan.
Anders
'Heb moeite met het verkroppen dat zei heel anders naar de scheiding kijkt en weer fladdert af en toe en ik met veel verdriet zit.'
Zoals je het vertelt zaten jullie ook anders in de relatie: jij hebt er alles aan gedaan, werkelijk alles, om haar te helpen om alle problemen die zij het het hoofd te bieden. Je hebt geanalyseerd, meegedacht met therapieën. en gehoopt, heel erg gehoopt dat het allemaal zou werken en dat zij op een dag rustiger zou worden, minder boos, het verleden achter zich kon laten en samen met jou aan de toekomst kon werken.
Je hoopt het nu eigenlijk nog: als ze maar eerlijk was over haar nieuwe relaties, dan kon je haar helpen.
Misschien heeft ze ook een tijd lang gehoopt dat alle therapieën haar zouden helpen. Maar het kan zijn dat ze ergens die hoop verloren heeft, bedacht heeft dat ze goed is zoals ze is (met alles erbij) of heeft ze genoeg gekregen van de ongelijkwaardigheid in de relatie, waarbij jij de stabiele partner was en zij altijd degene was met problemen die geholpen moest worden.
Het verschil rond de scheiding is dan, dat zij besloten heeft om maar te gaan leven zoals ze dat zou willen, ook al zitten daar veel risico's aan (zoals de scheiding), en dat jij afscheid moet nemen van je hoop dat je haar nog kon helpen en dat er ooit een leven zou komen, waarin die problemen niet zouden spelen.
Opgeven van hoop waar je zo hard voor gewerkt hebt geeft vaak veel verdriet en moeilijke rouw.
Wat mij wel puzzelt is: je zegt dat je de kinderen veel zult zien. Denk je dat ze wel goed voor de kinderen kan zorgen nu ze er alleen voor staat? Of zorg je ook voor de kinderen (ik vind 'zien' zo'n leeg woord).
Tsjor
regeren over het graf van het huwelijk
je probeert ook over het graf van je huwelijk heen te regeren.
"Kom er net achter dat ze weer bij die kerel zit.
En maar liegen en mij voor gek verklaren."
Jullie zijn gescheiden, wat ze nu wel of niet doet met andere mannen of vrouwen gaat jou helemaal niets meer aan. Al heeft ze er 10 tegelijk.
Door er nu zo op te acteren en te verwachten dat ze jou op de hoogte houdt ben je over het graf van je huwelijk aan het regeren. Je hebt geen rechten meer op dat gebied.
Ik kan me voorstellen dat ze niet meer gediend is van het gecontroleer van je en daarom maar een smoes op hangt.
dus
stop met de controle proberen te houden. Het is over!
Ms. Smone (ot)
Dank voor het noemen van Dana Morningstar. Ik heb een gediagnosticeerde narcistische ex maar er is hier nog weinig goede therapeutische literatuur/ dialoog te vinden. Therapeuten zelf kunnen erg weinig ermee nog hier in Nederland. We moeten het echt hebben van mensen als Richard Grannon, Sam Vaknin, Dana Morningstar. Als je zoekt op queen bee narcissism vind je een dame die ook erg on point is.
Aan Tsjor
Ja ik zie en zorg heel veel voor de kinderen.
Ze komen niks tekort van vader of moeder.
Aan Kaori
Ik snap wat je bedoeld.
Maar door de belabberde woningmarkt qua huren woont ze nog hier en slapen we nog in 1 bed (tja..dat is echt een ding hoor)
Dus als we samen zijn denk ik vaak van...dat je dit kan?
Dat je mij pijn doet.
Dat ik er moeite mee heb.
Daarom baal ik er van dat ze n9g niet weg Is,want dan hoef ik geen "gekke"dingen meer te zien.
En ik haat haar niet.echt niet.
Gun haar(zal nog ff duren)het geluk met een ander.
Kan je wel vertellen dat toen ik tijdje geleden naar boven liep en ze naakt op bed lag en van afstand een foto maakte ik hem echt wel door flipte.
Maar t was niet waar natuurlijk en ik was gek.
Je schrijft wat onduidelijk. Je hebt het over bijna-ex-vrouw en dat de scheiding rond is. Is de scheiding al uitgesproken? Maar ze woont nog in jullie huis? Ja, dat is een nare situatie. Is het de bedoeling dat zij vertrekt en jij in het huis blijft? Dan zou ik als de sodemieter wat dingen veranderen. Leg een kind bij jou of bij haar op de kamer, en zorg dat jullie niet meer samen in 1 bed hoeven. En verder kan ze toch op zijn minst het fatsoen opbrengen om jou te ontzien. Als jullie niet meer samen slapen wordt dat al een stuk makkelijker. Maar ik zou als ik jullie was kijken naar mogelijkheden om om beurten uit huis te gaan. Logeren bij familie of vrienden, een bed & breakfast is na de feestdagen ook een optie, want die hebben in de wintermaanden minder klandizie, dus daar kun je vast wel een deal sluiten (heb ik ook gedaan voor een paar weken).
Ik snap echt, heus, dat het heel zwaar voor je is, maar echt, kom op voor jezelf en schuif haar de zolder op!
Liggen al op zolder
Af en toe ben ik bij mijn ouders.
En ja scheiding is bijna rond en ik blijf hier
Ja maar
Júllie liggen al op zolder. Dat is niet wat ik bedoel. Leg op de andere helft van dat tweepersoonsbed een kind, en dan ga jij of je bijna-ex in dat kinderbed. Niet meer samen slapen, is voor niemand goed, echt niet. Gewoon niet meer doen!
Fijn dat je bij je ouders terecht kunt. Kan je bijna-ex ook af en toe ergens anders naar toe? Eerlijk delen, zou ik zeggen.
En kun je het er met je ouders over hebben? Anders zou ik ook eens kijken of je niet af en toe bij een broer, zus of goede vriend terecht kunt. Het is gewoon fijn om het er op het moment dat je het nodig hebt met iemand over te kunnen hebben. Zowel mijn man als ik hebben dat regelmatig gedaan, het is erg fijn om af en toe vertroeteld te worden en je hart te kunnen luchten en niet op je tenen te hoeven te lopen.
pennestreek
Ik snap wat je bedoelt dat je als gescheiden stel niet in een bed moet willen slapen. Maar vind je serieus dat je een kind dan ineens maar van zijn of haar kamertje moet verdrijven om vervolgens bij een ouder in bed te moeten liggen?
Ik vind gezien haar gedrag ook, dat ze maar een logeerplek moet gaan zoeken. Maar dat zou wel eens op logistieke problemen kunnen stuiten met de verzorging van de kinderen...
Ja hoor
Je moet het alleen niet zo brengen natuurlijk, dat je kind van zijn/haar kamer verdrijft. Afhankelijk van de leeftijd maak je er een gezellig logeerpartijtje van of zo.
Mijn kinderen vonden en vinden het heel gezellig om bij mij te slapen, ook grote zoon, en die begrepen donders goed dat het voor de situatie niet bevorderlijk was als wij samen in 1 bed moesten liggen. Nu hebben wij ook nog een logeerbed op zolder, dus was er bij ons geen noodzaak, maar ze vonden het gewoon gezellig om bij mij (oke, niet bij man) in bed te kruipen. Hoefde ik niet eens te vragen...
Het is toch geen blijvende situatie. Als het de sfeer/stemming verbetert lijkt het me een kleine prijs om te betalen.
En logistieke problemen
Ik weet niet wat uiteindelijk de bedoeling is, maar als het een vorm van co-ouderschap wordt is dat toch waar het naar toe gaat, dat beide ouders ieder apart voor de kinderen zorgen. Dus als zij een paar dagen weg is zorgt Rb, en andersom. En als het gaat om opvang na schooltijd (nogmaals, ik weet niet hoe oud de kinderen zijn) kan de ouder die de opvang verzorgt in huis blijven tot de ander er weer is.
Ik snap jou pennenstreek en jou ook Tante Sidonia.
Ik heb geen broers of zussen en aanstaande ex slaapt liefst in eigen bed
Had vorige keer al ruzie erover.
Ik ging 1 nacht in dochter haar bed en de andere dag zou zij gaan
Nou mooi niet,want dun dekentje koud en rommeltje.
Er blijven weinig opties over
Sjonge
Sorry hoor Rb, maar kom op, maar dat had ze dan eerder moeten bedenken. Bovendien ligt ze al regelmatig in andere bedden als ik jou begrijp.
Maar goed, dan koop je een opblaasmatras en leg je dat naast een kinderbed op de grond, of desnoods in de huiskamer. Ik heb het gevoel dat je even een schop onder je *** nodig hebt. Ik bedoel het niet naar hoor, ik weet tenslotte heel goed hoe je je voelt, maar je blijft een beetje hangen in 'kan niet', en dat gaat je niet helpen. Dus bij deze een liefdevolle schop 
.
Thanks
Dankje
Weer een stapje verder
Vandaag convenant getekend en nu met dubbele gevoelens de feestdagen in..pfff
Nou, kan me voorstellen dat dat dubbele gevoelens geeft
het convenant teken zo vlak voor de feestdagen.
Toch hoop ik dat het jou ook lucht geeft. Het is het einde van het ene tijdperk, maar tegelijkertijd het begin van een nieuw. Ik hoop dat jij uiteindelijk, als je de balans op kunt maken over een tijdje, zult beseffen dat het jou ook (veel/wat) goeds heeft gebracht. Want je hebt de afgelopen jaren heel veel geïnvesteerd in je ex, dat hoeft allemaal niet meer. Je kunt al die tijd en energie nu in jezelf en je kinderen investeren.
Sterkte, en toch ook: fijne feestdagen.
Beter snel leren
Misschien een beetje doemsdenken, maar als advies geef ik je om zo spoedig mogelijk deze vrouw uit je 'leven' te bannen, zover dat kan. Probeer het bijna zakelijk te benaderen. Ik begrijp dat er kinderen zijn, die mag je niet vergeten natuurlijk!
Nu is alles nog nieuw en misschien zelfs spannend, dit zal echter binnen een bepaalde tijd veranderen en dan zal deze vrouw, jou (proberen te) gebruiken en jij zal daar voor vallen.
Soms is de minst populaire oplossing de enige oplossing.