wie kan helpen bij reactie op concept advies van de RvdK?

Bij jezelf houden

Wat Emine zegt eigenlijk. Houd het bij jezelf, en ga in geen geval zwartepieten. Gewoon niet doen dus!

eddeped

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBOVE:2016:1486

hierboven een link naar een interessante uitspraak. Moeder verhuist met kind en laat niks meer van zich horen. Vader spant rechtszaak aan en wil dat kind bij hem komt wonen.

De rechter ziet natuurlijk ook wel dat deze ex een heks is maar het oordeel is dat het niet in belang van het kind is om de verblijfplaats te veranderen. Dat zal bij jou ook zo zijn. Het afschilderen van je ex als heks zal voor jou niks veranderen. Je ex blijft de moeder van je dochters. Het enige wat jij kan is een goede band met je dochters opbpuwen zodat ze vaak naar je toe willen komen.

en naar de rvdk kan je alleen een brief sturen dat je het jammer vindt dat je je kindeten niet wat vak er kan zien. Dat je vaak thuis bent. De kinderen een eigen kamer hebben. Dat ze zelfstandig uit school naar je toe kunnen komen. Dat je ze kan helpen dat huiswerk en dat jij merkt dat ze jou ook graag zien. Maar dat je dit helaas niet goed met mevrouw x kan bespreken omdat de communicatie niet goed loopt.

Bijlage

Ik zou die hele opsomming van contactpogingen van jou niet in de brief zetten, mocht je dat toch willen meesturen, dan zou ik dat in de vorm van een bijlage doen, dan blijft de brief wat leesbaarder.

En ook ik zou inderdaad voor de verkorte vorm gaan, zoals hierboven ook al omschreven, liefst zelfs nog iets korter. Anders krijg je toch een beetje een overkill. Ook zou ik ook nog even twijfelen over die zin dat je betreurt dat de raad zich die vraag niet heeft gesteld. Ik begrijp die zin best, maar bij die raad werken mensen en er zijn natuurlijk best veel mensen die niet tegen kritiek kunnen. Zouden die mensen dit als kritiek opvatten, dan zou het averecht kunnen werken. Mijn ervaring is dat het soms handiger is, om de dingen zo te formuleren, dat mensen zich zo'n vraag wel gaan stellen, maar dat het meer een vervolg is op wat jullie eerder bedacht hebben, maar niet als verwijt dat het tot nu toe niet is gedaan. Ook vind ik het zelf fijner om zelf oplossingen voor te stellen, om de boel een beetje in eigen hand te houden en ook zelf te tonen dat ik mee wil werken. Soms is zo'n oplossing al een soort van compromis, gewoon om zelf ook een handreiking te doen.

Als ik dan verder ga met dat voorbeeld van die communicatie, zou ik iets opschrijven als dat ik het betreur dat de communicatie met Truus Precies (ik kreeg commentaar van instanties op brieven waarin mijn ex mij mevrouw noemde, dat was volgens hun ook een teken dat de communicatie stroef was) nogal moeizaam verloopt. Dat ik diverse pogingen heb gedaan om haar te bereiken (zie bijlage), maar dat ik daar doorgaans geen reactie op kreeg. Ik begrijp dat dit niet wenselijk is voor de kinderen en zou daarom willen voorstellen... Dan zou je met een of andere begeleiding kunnen komen, hoor van meer ouders dat ze onder begeleiding samen gesprekken voeren. Is misschien niet ideaal, maar dan laat jij je goede wil zien en als je je zin krijgt, heb je iemand die meekijkt en ziet wat je ex doet. Dan sta je bij een volgende stap weer veel sterker.

Perceptie

De kleur van waarheid

Een Oosterse, wijze leermeester ging eens met zeven leerlingen een ochtendwandeling maken, terwijl de dauw nog over het land lag. Na enige tijd brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lieve lust was!

Bij een grote dauwdruppel liet de oude meester halt houden. Hij schaarde zijn leerlingen zodanig rondom de druppel dat de zon erop bleef schijnen en vroeg hen welke kleur de druppel had.

"Rood," zei de eerste.

"Oranje," zei de tweede.

"Geel," zei de derde.

"Groen," zei de vierde.

"Blauw," zei de vijfde.

"Paars," zei de zesde.

"Violet," zei de zevende.

Ze stonden verbaasd over de verschillen en omdat ze allemaal zeker waren van de kleur die de druppel had, ontstond er bijna ruzie. Toen liet de oude meester hen enige keren van plaats wisselen. En heel langzaam drong het tot hen door dat, ondanks de verschillen in hun waarneming, ze toch allemaal de waarheid hadden gesproken.

Nadat zo enige tijd verstreken was, liet de oude meester hen weer hun oorspronkelijke plek innemen. Maar omdat intussen de zon gedraaid was, kaatsten er weer heel andere kleuren terug vanaf de grote dauwdruppel. En de meester sprak:

"Hoe u de waarheid ziet, hangt af van de plaats en de tijd die u in het leven inneemt, zoals u daarnet een deel van het licht hebt gezien en dat voor de waarheid aanzag...

Laat uw medemensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel van het licht waarnemen. U heeft allemaal waarheden nodig, want alle tezamen vormen zij het werkelijke spectrum als geheel; de volle waarheid...

Tot u zelf een van de groten bent geworden en de zeven kleuren als één kunt waarnemen, zal ieder afhankelijk van zijn situatie een ander standpunt innemen en de waarheid op een andere manier zien...

Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is slechts het dulden van andermans mening, maar wees zelfs blij dat er andere meningen zijn. Zolang u zelf nog niet het volle licht kunt zien, heeft u uw medemens als medeleerling nodig om de volle waarheid te leren kennen."

Als jouw ex-vrouw

hier schrijft komt ze met haar versie en jouw dochter met de hunne.

Ik denk dat Emine hele goede adviezen heeft gegeven. Daarnaast wil ik je direct waarschuwen. De RdvK gaat er niets mee doen. Zij hebben hun oordeel al klaar.

Jouw taak, zoals ik al eerder heb aangegeven is alleen maar: investeren in een goede band met je dochters. Beter 5 min goed contact dan geen contact. Laat ze weten dat jij ervoor hun bent.

Ouderverstoting

Mijn gedachten:

Zolang er nog contact is tussen jou en je dochters, is er in feite geen sprake van volledige ouderverstoting. Dat je ex passief is in het contact is iets heel anders dan aansturen op ouderverstoting. Dat is geen argument. aanzetten tot ouderverstoting is het opzettelijk tegen de andere ouder opzetten met voortdurende negatieve opmerkingen, overdrijvingen en leugens. En dan nog, bewijs dat maar eens, want je bent er niet bij!

Als je het werkelijk wilt noemen, kun je zoiets schrijven:
"Gezien de vrijwel ontbrekende communicatie tussen mevr. X en mij en de toenemende verwijdering tussen mij en mijn dochters, ben ik bang dat we afstevenen op ouderverstoting."
Plus eventueel:
"Ik zou de banden met mijn dochters heel graag willen aanhalen."

Niet meer dan dat. De Raad kan het negeren (dat kunnen ze met alles) of doorvragen. Dan nog vind ik dit een beetje riskant, want waardoor komt die verwijdering? Komt die door je ex, door jou, jullie communicatie, door pubergedrag van je dochters, of door nog iets heel anders?

Rust voor de kinderen

Ik ken een gezin waar moeder en vader jaren hebben gestreden tegen elkaar. Zij weigerde contact tussen vader en de knderen uit veiligheidsoverwegingen en de invloed van zijn ouders. Jaren heeft ze ervoor gezorgd dat ze niet thuis was al hij de kinderen kwam ophalen. Het bracht een hoop stress, ook voor de kinderen.
Ik laat maar even in het midden of dit goed is geweest of niet.
Toen de jongste 12 was is de vader opnieuw met een advocaat naar de rechter gegaan voor een bezoeksregeling.
De rechter heeft aan de kinderen gevraagd wat zij wilden. De ene wilde wel om het weekend naar vader, de andere niet.
De rechter besloot dat de kinderen op vrijwillige basis moesten kunnen leven. Het was niet goed voor hun ontwikkeling als zij in die onrust moesten opgroeien. Helemaal in hun puberteit.
Ondanks dat de oudste leuke dingen met de vader doet, wilt de jongste (nog) geen contact. Vader heeft het geaccepteerd. Nu hangt er geen hangijzer om de nek, het is geen verplichting. Dat geeft de broodnodige rust.

Ik mist die rust in de reacties van Eddeped. Deels uit bezorgdheid, maar ook deels uit het 'opeisen' van de vaderlijke rol.. Vader en moeder blijven touwtrekken, en dat geeft ongewenst spanning. Daarmee rijst de vraag of het welzijn van de kinderen bovengeschikt is. De moeder kaart dit fijntjes aan; zij handelt in het belang van de kinderen. ( onder toezicht van een deskundige, dus dat zit wel goed.)

-----
Strijd
Zo je voorbeeld van de oppasmoeder voor de jongste, terwijl jij thuis bent. Als die oppasmoeder op mamadag komt oppassen, dan heb jij daar toch niets van te vinden. Zij betaalt de kosten en zij wilt geen verantwoording af te moeten leggen aan haar ex hoe ze haar taak als ouder combineert met haar werk op de dag dat ze voor haar kinderen dient te zorgen. In deze samenleving worden moeders ook geacht te werken. Over dat oppasgebeuren gaan klagen bij de rvdk, komt ook uiters zeurderig over. Alsof je geen oog hebt voor de realiteit; een maatschappij waarin moeders ook werken. Het is best een bevestiging dat jouw visie in het algemeen niet strookt met de realiteit. Misschien komt dit hard over, maar probeer je te verplaatsen in de schoenen van de mensen van de rvdk. Zij zitten tegenover een man die EN een klacht heeft over de rvdk omdat die geen vervolg-vraag hebben gesteld EN voornamelijk klaagt maar niet met oplossingen komt.

Zo kom je bij mij in ieder geval over. Lees je reacties nog maar eens door; steeds verwijtend. De moeder ontwijkt jou omdat ze haar kinderen niet wilt blootstellen aan discussies. Jouw manier van reageren over zaken die er niet toe doen, verklaart de ontwijkende houding van moeder. Je bevestigt het beeld wat zij over jouw schept. Als je de rvdk mee wilt krijgen, kan je je beter focussen op wat goed gaat.
Kom eens met een positieve mindset.en stop met mopperen.
In een vorig draadje gaf Angela 67 al aan dat je meer bereikt met stroop dan met azijn.

Naam van je ex

Goede tip van Anoniem: noem je ex gewoon Voornaam Achternaam. Af en toe zelfs gewoon Voornaam. Dat klinkt inderdaad veel warmer en toegankelijker.
Zo kun je de perceptie van de Raad weer een klein beetje sturen.

Mijn stukje herschreven

Naar aanleiding van de reacties heb ik mijn eigen stukje herschreven. Ik kom nu op het volgende:

Met De Raad ben van mening dat de communicatie tussen mij en de moeder van mijn kinderen vastloopt. Ik betreur dat ten zeerste. Ik zie graag de vervolg-graag gesteld waar(door) deze communicatie vast loopt. Vanzelfsprekend zal ik mijn medewerking verlenen teneinde een oplossing te bereiken. Als eindresultaat hoop ik op een regeling waarbij...........(Evt.: Om verwijdering tussen de kinderen en mijzelf te voorkomen stel ik als voor om gedurende de pogingen de communicatie vlot te trekken een tijdelijke regeling in te stellen, namelijk:.......)

Met het laatste zou je kunnen bereiken dat hetgeen waar je op hoopt nu als doel wordt vastgelegd. Ik ben het volledig met, ik dacht, Flanagan, eens dat je moet verwachten dat de raad je brief terzijde zal schuiven. Ze nieten het slechts achter hun eigen rapport, zodat de rechter kan lezen wat jij vindt. Daar kun je nog enige verandering bereiken in wat zij nu zeggen, bv door goed gemotiveerd nog een tijdelijke regeling voor te stellen die ietsje ligt boven wat zij zeggen. Maar als de Raad zegt wit, krijg jij het niet zwart.

eddeped

Beste Eddeped,

Ik ben nieuw op dit forum. De reden hiervan is dat ik op zoek ben naar lotgenoten die te maken hebben met het verstoten zijn door de kinderen. En dan met name hoe om te gaan met de enorme rouw en verdriet wat je er van hebt.
Ik heb inmiddels een hele procedure afgesloten inclusief een onderzoek van de Raad van de Kinderbescherming. Ondanks dat moeder vooraf toe heeft gezegd dat ze zich zou houden aan het advies van de Raad en de rechtbank doet ze dat uiteindelijk niet. De reden is heel simpel: het komt haar niet uit, het advies past niet in haar straatje.
Mijn advies aan jou is, om op geen enkele manier met modder te gooien, of naar de ander te wijzen. laat dat aan de ander over, houdt het bij jezelf. Kijk naar wat jij wellicht anders had kunnen doen. Stel je open op en geef aan dat je tot alles bereid bent om de situatie zoals die nu is, te verbeteren. Maar verwacht er niet teveel van, als de moeder niet wil dan verandert er gewoon helemaal niets
Uit het onderzoek wat er in mijn situatie is gevoerd is gebleken dat de communicatie al jaren lang zeer slecht is en dat dit de sleutel is tot het wederom tot stand komen van het contact. Dat de communicatie slecht is, is door vier onafhankelijk instanties geconstateerd, toch blijft moeder beweren dat het volledig aan mij is te danken. Er is weliswaar een omgangsregeling vastgesteld maar daar komt niets van terecht. Er is sprake van een zwaar loyaliteitsconflict bij de kinderen Kinderen zijn al in de puberleeftijd en willen gewoon geen contact. Ik begrijp dat heel goed gezien de bizarre totaal ongefundeerde beschuldigingen van moeder aan mijn adres. Bij de laatste zitting werd ik opeens beschuldigd van het dreigen om hun huis in de fik te steken. Ik ben op incest na eigenlijk overal van beschuldigd.
Ik heb een beschikking van de rechtbank die geen spaan van moeder heel laat, en waarin staat dat ze niet wenst mee te werken. Desondanks blijft de situatie zoals die is. Er is geen contact tussen kinderen en vader. En moeder zal het een worst wezen. Maar ik weet dat deze bescchikking later als een boomerang zal werken.

Houd je taai

Je regeling

Je schrijft je regeling nu zo ingewikkeld en met zo veel zijweggetjes neer dat ik niet meer uit je stukje haal wat je regeling nu eigenlijk is en wat je nu eigenlijk wilt. Neem even het stukje wat ik schreef. Zet dan op de eerste puntjes zonder poespas de regeling, dus enkel welke dagen. Op de tweede puntjes zet je zonder poespas de regeling die je voor tijdelijk wenst. Als dit hetzelfde is als de huidige regeling, dan zou ik zetten met: welke gelijk is aan de huidige regeling waarbij mijn dochters mij elke maandag bezoeken.

het is mij niet duidelijk hoe je regeling nu is, wel wil ik je waarschuwen. Als je al een regeling hebt, kan het tegen je werken om nu, nog voordat het communicatieprobleem is opgelost, daar weer een wijziging in aan te brengen. De tijdelijke regeling dient in zulke gevallen slechts om contact in stand te houden/verwijdering te voorkomen, maar niet om de ouder tevreden te stellen. Mijn advies is dan ook: geniet van wat je wel hebt ipv enorm te gaan strijden voor een beetje meer.

Ik en je niet, ik weet niet wat de achtergrond is, kan me wel voorstellen dat je klem zit. Ik wil graag aan je kwijt dat ik ook zo'n rotmoeder ben die haar kinderen heeft weggehouden bij de vader. Ondanks uitspraken, zelfs dwangsommen en heb er nog eens een nacht voor vastgezeten ook. Volgens de instanties handelde ik uit pure rancune, ze wilden ze weghalen, bij vader plaatsen. Niet gehinderd door het feit dat mijn kinderen doodsbang waren voor de man.

Dit deed ik omdat mijn ex-partner tijdens het huwelijk mijn kinderen en mij zwaarmishandelde en werkelijk ieder pedagogisch inzicht miste. Als een kind de straat op rent en onder een auto komt, dan is dat zijn/haar eigen schuld, want je mag niet de straat op rennen, was zijn gedacht. Aan voorkomen dat een kind de straat op rent, dacht hij niet eens. Als zijn stoppen doorsloegen was hij niet meer te stoppen. Hij sloeg erop om niet meer te stoppen. Ja, ik was bang dat ze doodgeslagen zouden worden. Daarnaast uitte hij dreigementen de kinderen iets aan te doen. Ik heb besloten mijn verantwoordelijkheid te nemen en de kinderen hier niet aan bloot te stellen, wat de consequentie ook zou zijn. Dat heb ik geweten. Wij waren eerst slachtoffer van hem en later van het systeem dat een klopjacht begon op 'een weigerachtige moeder.' Ook over mij werd vanalles geschreven door de raad en vervolgens zondermeer overgenomen door de rechtbank. Ook ik had uitspraken die geen spaan van mij heel lieten. En toch was meegeven geen optie. De eenzaamheid en de wanhoop van toen zijn echt met geen pen te beschrijven. Iedereen deed alsof mijn ex de perfecte vader was, dat hij veroordeeld was en zelfs bij de instanties aangaf die echt te denken hadden moeten geven, deed daar niet aan af. Tenminste, niet aan het papierwerk. Aan het echte aan hem meegeven heeft geen enkele instantie zijn handen durven branden. Alleen dat weet je pas achteraf.

Ik kan mij er soms over verbazen hoe moeders er zo mee weg komen terwijl ik met alle reden zo werd nagejaagd. Ik weet niet of er bij jou redenen zijn waarom de moeder dit doet. En dan bedoel ik redenen vanuit de kinderen. In werkelijkheid of vanuit haar angst. Ik raad je aan als die er zijn het toch allemaal zo serieus mogelijk te nemen. En daaraan te werken. Als die redenen er niet zijn, heb ik geen advies voor je. Maar het is echt niet zo dat moeders zomaar kunnen weigeren. Ik tenminste niet en ik ken er meer. Maar het is misschien ook maar net hoe ver de vader gaat. Vaak stoppen de vaders ook omdat verder gaan de kinderen schaadt. Die van mijn kinderen niet. Maar die had ook een ander doel dan zijn kinderen. Sterkte.

Lastig

om dat tussen de regels door eruit te pikken.

Ik vind dat je, zeker gekeken naar andere vaders die strijden voor een (ruimere) regeling, al heel veel hebt. Ik vraag me zelfs af of die extra dag dit allemaal wel waard is geweest. Bedenk eens hoeveel spanning en hoeveel gedoe.....en kon je wel genieten van wat je wel had dan, als je zo in strijd lag voor die ene dag? Pas op dat je niet gaat strijden gewoon voor de 'heb' van die ene dag. En nee, dat zeg ik niet om jou te pesten, maar omdat dat veel kapot kan maken.

Ik zou zeker proberen aan de communicatie met ex te gaan werken, zodat het allemaal wat prettiger wordt.

Emine

"Maar het is echt niet zo dat moeders zomaar kunnen weigeren"

Proest. Tuurlijk kunnen ze wel weigeren en de enige optie is dan om weer een rechtszaak aan te spannen en zo gaat het maar door. Niet alleen wil ik rust voor mijn kinderen maar ook voor mezelf. De beschuldigingen werden naarmate de procedure vorderde steeds smeriger. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Op deze wijze hoop ik dat ze geen brandstof meer krijgt om nog meer ranzigheid er uit te storten.

Onderhand moet ik toch wel de meest vreselijke vader zijn die er bestaat:

Even een kleine greep uit de beschuldigingen van moeder aan mijn adres

-Ik keek niet naar ze om
- Deed nooit wat met ze
- Hield niet van ze
- Ik viel ze lastig (ging naar sport kijken, iets wat ik altijd al deed maar nu was het opeens dat ik ze lastig viel)
- Ik stalkte de boel ( ik liep van mijn huis naar de supermarkt, wat had mevrouw dan gedacht dat ik niet in mijn eigen buurt mag lopen? Ik loop overigens nog steeds langs hun huis om naar de supermarkt te lopen)
- Er zou aangifte zijn gedaan van huiselijk geweld jegens haar 10 jaar geleden. Vreemd dat ik me nooit heb hoeven melden bij de politie
- en de laatste was dat ik hun huis in de brand zou steken

Mevrouw was ook nog beledigd dat haar vriend niet op gesprek mocht bij de Raad en niet bij de zitting mocht zijn. En dat ik haar en haar vriend geen gedag zei. De arrogantie ten top, verwachten dat ik ze gedag zeg maar schijnbaar hoeven zij mij geen gedag te zeggen.

Het punt is dat in de rechtszaal van alles kan worden geroepen, zonder enige waarheidsvinding. De rechter heeft deze beschuldigingen overigens gelaten voor wat het is. Hij kan er niets mee.

Vervolgens claimt mevrouw dat ze de kinderen emotioneel steunt om contact met mij te zoeken. En dat moet ik geloven met al die beschuldigingen?

Voorafgaand aan de hele kwestie is er overigens eerst sprake geweest van 7 jaar co-ouderschap. Dus ja we waren al zeven jaar gescheiden toen de kwestie begon!!!!!!!!!

En last but not least: Mevrouw heeft op de macht mij de toegang tot de stoffelijke resten van onze zoon ontnomen. Onder het mom: "ik ben bang dat hij iets met stoffelijke resten gaat doen"

Ik ben absoluut geen perfecte vader en zo heb ik me ook niet gepresenteerd bij de rechtbank en de Raad. Sterker nog, ik ben me bewust dat ik niet de makkelijkste vader ben geweest voor mijn kinderen. Wellicht te veel gevraagd ten aanzien van school en nee is bij mij nee

Emine

Nog even een aanvulling:

Ik heb alle adviezen van de Raad die aan mij gericht waren opgevolgd.

Geen hulp maar misschien gevoel v erkenning (oudervervreemding)

Ik las laatst dit persbericht van Vantage. Met daarin de link naar een 'discussion paper'. https://www.vantage.nl/zakelijk/Download_Discussion_Paper_Oudervervreemding

Wellicht voor degenen die verstrikt zitten in een strijd met hun ex een gevoel van erkenning en troost. Het ligt niet aan jullie (en trouwens waarschijnlijk ook niet aan de ex), maar het ligt aan het systeem: de trojka rechter/rechtspraak, Jeugdzorg en RvK tezamen, plus de dwang tot omgang leidt tot vechtscheidingen, loyaliteitsconflicten bij kinderen en uiteindelijk oudervervreemding.

Verder

Hier de link: http://us8.campaign-archive2.com/?u=e2f83c31fca572c0850731c20&id=01bec007f6

En hier de tekst:

Omgangsbeschikking bij scheiding heeft weinig waarde

53% van de uitgesproken omgangsbeschikkingen bij echtscheidingen wordt niet uitgevoerd. In 64% van de gevallen werd dit ook niet getoetst door de rechter. Dat zijn enkele van de ervaringen van de 50 ouders die deelnamen aan het verkennend onderzoek naar factoren die bijdragen aan oudervervreemding dat is uitgevoerd door Vantage. Dit onderzoek heeft zij vandaag, op de internationale dag van de oudervervreemding, gepubliceerd.
Maatschappelijke schade

Dagelijks verliezen 20 – 40 kinderen als gevolg van een scheiding het contact met een van hun ouders. Volgens een grove schatting raakt oudervervreemding 600.000 – 1.000.000 mensen in Nederland. De maatschappelijke en economische impact is groot.
Overheid financiert toename oudervervreemding

Niet alleen de rechtspraak kan zich verbeteren zo blijkt uit het onderzoek. De betrokkenheid van de Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdzorg leidt vaak tot (duurzame) verslechtering van de relatie tussen ouders en kinderen. Over het algemeen hebben ouders geen tot weinig waardering voor de gezinsvoogden van Bureau Jeugdzorg. Onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming kwam volgens de ouders in meer dan de helft van de gevallen te laat. Ouders hebben het idee zij niet voldoende worden gehoord en zij begrijpen de uitgebrachte rapportages onvoldoende. Het systeem waar ouders in verzeild raken lijkt eerder veroordelend dan probleemoplossend. Dit lijkt een belangrijke factor waardoor mensen richting een vechtscheiding worden gedreven.

“In Nederland is het proces van scheiden gejuridiseerd. Daardoor is er inmiddels een industrie ontstaan waar meer dan 1,4 miljard euro in omgaat. Het lijkt erop dat dat de bestede gelden een negatief rendement hebben doordat het probleem alleen maar groter wordt en ouders, maar vooral kinderen, hierbinnen beschadigd raken. Dit is de professionele spelers in dit veld aan te rekenen. De vraag is of de trojka Rechtspraak, Raad voor de Kinderbescherming en Jeugdzorg bij echtscheidingen niet de langste tijd heeft gehad. Het is tijd voor een nieuw richting waarbij het echtscheidingsproces weer wordt teruggegeven aan de mensen” aldus Ivor Brinkman, Oprichter en Managing Director van Vantage.
Verbetering is relatief snel te realiseren

Vantage wil oudervervreemding helpen stoppen. Daartoe heeft zij op eigen initiatief dit onderzoek uitgevoerd. Op basis van de uitkomsten heeft zij vijftien vragen en aanbevelingen geformuleerd die oudervervreemding kunnen terugdringen. Deze zijn terug te vinden in het discussion paper ‘Een verkennend onderzoek naar factoren die bijdragen aan oudervervreemding – Vijftien vragen een aanbevelingen’. Gesignaleerd wordt onder andere dat wetgeving aanpassing behoeft. Bijvoorbeeld door niet exclusief in te zetten op omgang maar vooral op behoud van de relatie tussen ouder en kind. Daarvoor zijn mogelijkheden in deze tijd waar ouders en kinderen in toenemende mate ook online contact hebben. Ook worden vraagtekens gesteld bij het zogenaamde kindverhoor dat kinderen de mogelijkheid geeft om vanaf 12 jaar hun eigen mening over de omgang te geven. Kinderen lijken te veel aan hun lot te worden overgelaten bij zeer vergaande besluiten. Ook wordt voorgesteld de term ‘vechtscheiding’ te vervangen door de term ‘onthechtscheiding’ om de daadwerkelijke impact meer voor het voetlicht te brengen.

“Met dit onderzoek hebben wij de eerste stappen gezet op nog grotendeels onontgonnen gebied. Het is opvallend hoeveel snelle en goedkope verbeteringen mogelijk zijn. Maar laten we wel wezen, als alle scheidende ouders positief zouden staan ten opzichte van een goede en volwaardige relatie van hun kinderen met beide ouders en dit maatschappelijk als norm werd beschouwd dan zou dit probleem snel zijn opgelost. Zolang dat nog niet het geval is, is het niet acceptabel dat door de overheid gefinancierde instanties dit probleem mede in stand lijken te houden en mogelijk zelfs vergroten” stelt Ivor Brinkman tot slot.
----------------------------------------------------------------------------------------------------

Noot voor de redactie:
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Ivor Brinkman via 06-11006746 of per email [email protected]

Over Vantage
Vantage is een social enterprise die zich keert tegen de toenemende juridisering. Doel is te voorkomen dat mensen langdurig en onherstelbaar beschadigd worden door conflictsituaties, en te zoeken naar duurzame, gezamenlijk gedragen oplossingen, die recht doen aan wederzijdse belangen. Vantage richt zich op het ondersteunen van mensen daarbij en helpt organisaties en overheid bij het verbeteren van hun processen en aanpak. Vantage is afgeleid van Vantage Point – wat zo veel betekent als gezichtspunt. Een verandering van perspectief staat zowel in ons denken als in ons producten- en dienstenaanbod centraal.
Copyright © 2016 Vantage, All rights reserved.

Wat een bijzonder respectloze reactie naar mij toe. In het bijzonder door het woordje 'proest'.

Eddeped

Je licht teveel toe. Hier op het forum is dat natuurlijk prima, maar als je bij de rechter/raad te veel woorden gebruikt, gaat ook de kern van wat je zeggen wilt verloren.

En nogmaals, pas op dat je met vechten voor meer niet verspeelt wat je al in handen hebt.

mirreke/ Emine

Mirreke: Ja ik ben me geheel bewust van het begrip "ouderverstoting"
Dat is ook precies wat er in mijn geval gaande is. Er zijn groepen op facebook voor ouders die er mee te maken hebben. En het zijn schrikbarend veel ouders.
Als je daar eens kon lezen wat er sommige ouders allemaal overkomt, daar lusten de honden geen brood van. Ik ben inmiddels uit zo'n groep gestapt want ik werd moedeloos van al die verhalen en het helpt niet in het oplossen van de gehele kwestie. Het is zo als het is, en als een ouder het doel heeft om de kinderen van de andere ouder te vervreemden helpt geen Jeugdzorg, Raad van de Kinderbescherming, rechtbank en welke hulpverlening dan ook daar tegen. Ik zit mijn tijd gewoon uit in de hoop dat de kinderen een leeftijd bereiken dat ze zelf eens op onderzoek uit gaan wat er allemaal waar is van de beschuldigingen en hun beeld ten aanzien van mij

Beste Emine,

Als jij het woordje "proest" als respectloos ervaart dan bied ik mijn excuses aan. Dat is niet mijn bedoeling geweest. Ik geef je alleen maar even een kleine opsomming van de dingen die ouders over zich heen krijgen als de andere ouder het doel heeft om de kinderen van de andere ouder te vervreemden. Mensen die onbekend zijn met dit fenomeen die denken dat je onzin uitkraamt want zoiets doen ouders elkaar toch niet aan

AG en Eddeped

Het lijkt me vreselijk het te moeten meemaken. Ja, ik ken het ook, godzijdank niet uit eigen ervaring, maar uit meerdere verhalen van mensen om mij heen.

Waarom ik het artikel eigenlijk heb geplaatst: eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat jullie als ouders doen of niet doen. Het lijkt inherent te zijn aan het systeem dat ouders problemen gaan krijgen door toedoen en inmenging van Jeugdzorg en de RvK en dat die problemen verergeren of hardnekkig blijven bestaan zelfs als er een rechterlijke uitspraak is geweest.

Door de driehoek Jeugdzorg-RvK-rechterlijke macht worden ouders min of meer tegen elkaar opgezet dan wel verzanden ze in een soort patstelling waar de situatie van Eddeped een uitstekend voorbeeld van is.

Beide ouders ervaren dat zij door de andere ouder worden gedwarsboomd en de inmenging van Jeugdzorg en de dreiging met RvK verergeren dat.
Uiteindelijk verzand je dan in een soort: ja maar hij/ja maar zij, situatie.

Het vergt uitzonderlijke kracht om daar bovenuit te stijgen, zeker als die situatie eenmaal is ontstaan. Bovendien lijkt de ouder die dat probeert eigenlijk het lid op de neus te krijgen, doordat gevoelsmatig de andere ouder dan gelijk lijkt te krijgen.

Ik maak op dit moment van dichtbij een vergelijkbare situatie mee van ouders die niet al te prettig zijn gescheiden maar toch het gesprek open hielden. Echter door toedoen en inmenging van Jeugdzorg zijn er allerlei (gedwongen!!) gesprekstherapieën op touw gezet, waar vooral de oudeste puber niet aan wil meewerken, waarna de ene ouder het verwijt krijgt dat het zijn/haar schuld is en er nog meer gedwongen hulp wordt ingezet. Dit ondanks berichten van oa huisarts en dus de eerdere gedwongen therapie die aangeven dat dit contraproductief en niet nodig is.

Inmiddels is die situatie tussen de beide ouders behoorlijk gespannen... En de beide kinderen zitten ertussen. Ook al probeert een van beide ouders het te doen betijen, het feit dat hij/zij dat probeert maakt die ouder alweer verdacht bij Jeugdzorg... Damned if you do, en damned if you don't. Het is verschrikkelijk Kafkaesk.

En het gevolg is psychischew beschadiging van kinderen, omdat ze door het gedrag van de ouders zich feitelijk gedwongen voelen partij te kiezen. Dat maakt een kinderziel (ook als ze al wat ouder zijn) kapot...

Niet erg praktisch

@Eddeped, je legde uit dat je jongste van maandagmideag tot dinsdagmorgen bij jou is. Dat is voor een kind niet erg praktisch. Haar spullen liggen thuis. Haar thuis is bij haar moeder. In tegenstelling tot de verlengde weekend, maakt die ene dag jouw huis niet haar thuis. Hoe graag je dat ook zou willen.

De 50/50 verdeling is niet erg waarschijnlijk. Dat lukt alleen bij gescheiden mensen die goed en prettig met elkaar omgaan. Die hebben een goede nahuwelijk en zitten niet bij rvdk om tafel.

Zelfs dan nog, kan een omgang anders gaan dan gepland. Ik ken ouders die dicht bij elkaar woonden. De 50/50 regeling; ene week hier andere week daar ging niet werken voor één van de kinderen. De zoon zat in de puberteit en het wekelijks omschakelen gf onrust, ( huiswerk en twee verschillende huizen, ouders etc). Het ene kind kan hier beter mee omgaan dan een ander kind.
In overleg is besloten om zoon fulltime bij vader te laten wonen. Om het weekend kwam de zoon bij zijn moeder en de brusjes op visite en meeeten. De verstandhouding tussen moeder en zoon verbeterde, de schoolresultaten verbeterden en hij kwam tot rust. En dat was hen heel wat waard.

Ik begrijp dat je je jongste graag vaker wilt zien. Maar is zj wel zo happy met die maandagmiddag tot dinsdagmorgen deal. Het is een breuk in haar ritme.
Heeft die dag te maken met de werkzaamheden van haar moeder? Is dat de reden dat haar moeder instemt met die maandagmiddag tot dinsdagmorgen? Het is best mogelijk dat ze maandgmiddag kriegel is omdat ze liever thuis slaapt, bij har spulletjes. En ja, thuis is toch echt waar haar 'schoenen' staan.
Lees nog eens het relaas van de jongen hierboven. Kwaliteit is beter dan kwantiteit.

Flanagan

Zo'n extra dag in het midden van de week is prima te doen.
Mijn dochter doet dit nu 9 jaar en ze zou dat avondje bij haar vader niet willen missen.

Juist omdat het maar 1 nachtje is valt het georganiseer erg mee. Je pakt je spullen voor de volgende dag alleen een paar uur eerder.
Bij een weekend is het veel meer gesleep.