ADD bij volwassenen
Even onder pseudo...
Door allerlei aanwijzingen hier op het forum en ookbiiten ben ik me gaan verdiepen over ADD bij volwassenen. Ik heb nu bijna de zekerheid dat mijn levenspartner het ook heeft. Elk boek, elke lijst is een "feest" der herkenning.
Er is een maar: mijn vriend wil er niet over horen. Hij ontwijkt het, praat over zijn haat voor stickertjes. Maar in de tussentijd verzandt hij steeds dieper in een paar problemen die met zijn manier van zijn te maken hebben.
Vraag dus voor de paar mensen hier op de forum met ADD diagnose (ik weet dat ze er zijn). Hoe krijg ik hem zo ver dat hij naareen psycholoog gaat? Voor hemzelf, maar ook voor ons en voor zijn zonen waarvan eentje volgens mij ook prima in het plaatje past.
Kerstboom
kaaskopje
het fijne aan de medicatie is dat het je kan helpen om dat wat je je voorneemt, met meer rust en focus uit te voeren. Dus ook je 'gedrag' veranderen om op later moment zonder medicatie ook meer 'sturing' te hebben. Wat het voor mij doet is dat het me meer inzicht geeft in hoe ik 'werk' en waar ik moeite heb om iets te veranderen. En het helpt me accepteren wat niet te veranderen is.
gr Angela
Angela
Ik snap wat je bedoelt. Gek genoeg vind ik het best een beslissing.
