Bij bloed flauwvallen
Dochter van 11 moest een paar weken geleden bloed laten prikken. Er werd 1 buisje afgenomen en dat ging op zich heel goed, totdat ze moest opstaan.. Dat ging dus niet. Het duurde een half uur voordat ze weer zover was dat we naar huis konden gaan. Van de week met knutselen snijdt ze zich in haar vinger, er komen 3 druppels bloed bij en dochter gaat weer van haar stokkie.. Ok iets nieuws erbij.. Ik ga het vragen aan de huisarts, maar is er iemand die dit herkent? (vast wel) en hoe ga je er mee om. En hoe zorg ik er voor dat ze minder heftig gaat reageren op het zien van (eigen)bloed. Dat wordt dan nog wat als ze ongesteld moet gaan worden.. Of met andere wondjes.. Op school ook maar melden zodat ze het weten en niet erg schrikken. Maar verder nog tips?
groet Janeway
Bloed
Ik heb het zelf gelukkig niet maar vrij veel mensen schrikken zo van hun eigen bloed dat ze flauwvallen. Het is angst en angst kan weggenomen door je vertrouwd te maken met dingen. Dus pak de atlas van het menselijk lichaam erbij, google op "bloed" en laat haar leren wat bloed eigenlijk is, hoe het gemaakt wordt, wat de functie is etc. Dat een mens over heel veel bloed beschikt en dat je er heus wel wat van kan missen. Leg uit hoe een wond geneest en feitelijk hoe wonderbaarlijk een menselijk lichaam in elkaar zit. Zo heb ik het ook aan mijn zoontje van nu 9 jaar uitgelegd; hij was altijd panisch bij wondjes en andere kleine letsels en nu zit hij er met zijn neus bovenop als er bloed geprikt moet worden en is hij totaal niet bang meer. Integendeel; hij gaat de dokter/assistente wel even vertellen hoe alles in elkaar zit en werkt
Hopelijk werkt deze aanpak ook voor jouw dochter!
Werkt niet
Nee, die aanpak werkt niet, denk ik. Ik ken een aantal volwassenen die er ook last van hebben. Het enige dat je kunt doen is weten dat het gebeurt. En snel gaan zitten als je je snijdt. Of liggen. Bloedprikken ook op een ligbed laten doen. Vooral niet bang zijn. Het is niet erg, het komt veel voor.
De mensen in mijn omgeving die er last van hebben zijn voornamelijk mannen. Er is een vrouw bij, maar die heb ik nooit over problemen met de menstruatie gehoord. Blijkbaar is dat anders. Dan is er geen sprake van een wond misschien?
Beo.
Lukt soms wel, soms niet
Sommige mensen leren er wel aan wennen, anderen niet. Ik ben zelf altijd een beetje flauw met bloed prikken en ben ook een aantal keren flauw gevallen toen ik jonger was. Mijn vader viel zo vaak flauw dat de bloedbank hem verzocht heeft niet meer te komen en wordt snel in een stoel geduwd door mijn moeder als hij zich snijdt.
Ik ben trouwens chirurg in opleiding, het bloed van anderen stoort me absoluut niet
Mariel
Oefeningen
Volgens mij is bij dit soort situaties het bloed niet het probleem, maar de paniek. Ik zou mijn dochter in dit geval ademhalings- en ontspanningsoefeningen aanleren. Juist op momenten dat er niets aan de hand is. 's Avonds in bed bijvoorbeeld. Met de handen op de buik en rustig leren doorademen. Met de aandacht het hele lichaam af gaan, van de tenen tot de kruin. Bespreek met haar een fijne plek waar ze in gedachten naar toe wil gaan. Bij onze dochters is Droomvlucht van de Efteling favoriet. Onze zoon is meer het 'in de speedboat van zijn oom'-type. En dan absoluut niet de link leggen met bloed en flauwvallen. Yoga is ook een leuke manier om dit te leren.
Als je dit regelmatig geoefend hebt met haar, kan ze leren het toe te passen op moeilijke momenten, zoals bloedprikken, maar er zijn nog meer van die momenten. Je kunt er je hele leven plezier van hebben. Rust zoeken in jezelf, aandacht naar de buikademhaling en rustig doorademen. Dan valt ze niet meer flauw en krijgt ze vanzelf meer zelfvertrouwen om dit soort situaties aan te kunnen. Ze moet het gevoel krijgen dat ze het zelf in de hand heeft, want dat is namelijk zo.
Ten minste, zo is het bij mij gegaan.
Donor worden
ik had hetzelfde als kind: ik werd al misselijk in de biologie-les als "bloed" ter sprake kwam. Ben uiteindelijk bloed-donor geworden als een soort shock-therapie. Heeft bij mij geholpen.
Ik denk dat Pippins advies hier hout snijdt: ontspanningsoefeningen om de spanning weg te laten vloeien. Fysiek ga je van een buisje bloed niet onderuit, en van een halve liter ook niet.
Bloeddonor
Bloeddonor worden helpt niet altijd. Net als Mariels vader kreeg ik na een paar jaar stug proberen en flauwvallen te horen dat ik het misschien beter kon overlaten aan mensen die er wel tegen konden. Met de jaren kan ik er trouwens steeds beter tegen, maar goed, ik ben inmiddels al 40. En ik kijk nog steeds liever de andere kant uit als er een naald in mijn arm moet.
Helaas
Zelfs een van de Lotus-slachtoffers van onze EHBO-vereniging heeft er last van! Ze maakt zelf allerlei akelige nepwonden, maar zodra ze zelf 'echt' bloed ziet valt ze flauw.
Als je dit weet, kun je er in ieder geval rekening mee houden, dus bij bloed gelijk gaan zitten en rust nemen, rustig in- en uitademen etc.
Jesse
Ben er overheen gegroeid
Bij mij begon het rond mijn elfde jaar, met name bij bloed prikken en als ik iets aan mijn handen had. Ik heb wel eens gehoord dat je met name in je vingers heel gevoelige zenuwen hebt. Gelukkig groeide ik er overheen, toen ik voor het eerst zwanger was moest ik weer regelmatig bloedprikken (extra vanwege rhesusfactor) en toen had ik er helemaal geen last meer van! Een eeuw geleden zou ik waarschijnlijk als hysterische vrouw zijn neergezet, nu houdt ik het maar op een overgevoelig puberbrein...
Lichamelijke paniekreactie
Dat is het volgens mij. Bij mij ontstond het ook uit het niets toen ik een jaar of 9 was. Een half uur na de rodehondvacccinatie ging ik spontaan van mijn stokje. k was (en ben) nooit bang geweest voor bloed, kijk met plezier naar medische programma's. Maar ergens gaat er iets op kortsluiting als ik geprikt word. Trouwens ook bij buikklachten, of als ik 's nachts naar de wc moet. En dat allemaal ondanks een hoge bloeddruk...
Mijn moeder heeft het ook al haar hele leven, we moesten haar wel eens opvangen. Ik vind alleen het bijkomen na het flauwvallen erg vervelend. Verder is het gewoon mijn eigenaardigheid. Ik probeer er rekening mee te houden, dus blijf even zitten na een prik, ga alvast plat op de grond liggen als ik het voel aankomen, zorg dat mijn man in de buurt is als ik buikklachten heb, dat soort dingen.
Het is minder geworden sinds de bevallingen, dat wel.
groet, Mamvantwee
