Corona en andere virussen (deel 3)
Vanaf 0 weer.
#617 alkes
daarom blijf ik drie krantenabonnementen sponsoren én geef ik af en toe een abonnement kado. En ja door delen ontneem ik nrc deels inkomsten maar ik hoop ook altijd dat mensen zelf een abonnement nemen. Goede wijn behoeft geen krans, maar reclame maken kan nooit kwaad.
gr Angela
#414 Sydney
De strekking van een andere VK column vandaag was: Doordat je het weet, zit je met een probleem.
Dat geldt hiervoor natuurlijk ook. Dit zijn in ieder geval deels extra doden en we weten nu dat dit de prijs is als je de ‘lockdown’ op een bepaalde manier versoepelt. Nietszeggend is het dus in ieder geval niet voor die nabestaanden van die 25 kinderen, ruim 100 tieners, 550 twintigers, 1500 dertigers, 3000 veertigers en die onbekende aantallen vijftigers en zestigers die het loodje gaan leggen. Zij weten dan dat zij en hun geliefden de prijs hebben betaald voor een bepaalde beleidskeuze. En als wij het nog niet wisten, of het vergeten waren, herinneren ze ons daar wel aan. Als wij het zelf tenminste niet zijn die iemand verliezen of sterven. Dan moeten we zelf kiezen of we ons verlies stoïcijns accepteren of dat we de wereld aanklagen.
Krant o.t.
Ik moet wat meer op de hoogte blijven van regionaal nieuws. Daarom hebben we toch maar weer een krant. De rest pluk ik zoveel mogelijk van internet.
Kaaskopje
Die van de volkskrant? Een huisarts moest speciaal langskomen om een bejaarde mevrouw te helpen die gevallen was, omdat de buren (die de sleutel hadden) dat niet durfden 'vanwege corona'. En later rende haar 2 jaar oude dochter bijna een druk kruispunt op, omdat de omstanders haar niet tegen durven te houden vanwege corona.
'Met mijn dochter dicht tegen mij aan loop ik terug naar huis mij hardop afvragend of het coronavirus ook het gezond verstand aantast.'
Jo Hanna
'Zij weten dan dat zij en hun geliefden de prijs hebben betaald voor een bepaalde beleidskeuze'
Voor die mensen en hun nabestaanden is het verschrikkelijk. En dat gun je niemand.
Maar ... dat is het gevolg van álle beleidskeuzes die er gemaakt worden. Altijd. Daarin is corona niet uniek, terwijl er gedaan wordt alsof dat wel het geval is. In het verkeer accepteren we 700 doden per jaar, omdat extra maatregelen te duur worden gevonden . Bij dijkversterkingen stoppen we op een bepaald moment met verhogen en accepteren we een overstromingsrisico met economische schade en een aantal slachtoffers. De regering staat roken toe omwille van de economie en accepteert slachtoffers (waarbij vooral de meerokers slachtoffer zijn, want die kiezen er niet zelf voor).
Er bestaat niet zoiets als een risicoloos leven. Maar bij corona gooien we de hele boel plat. Wat weer tot ándere doden leidt. Waarbij hun nabestaanden dus de prijs betalen voor de keuzes die vanwege corona zijn gemaakt.
Sydney
Inderdaad. De discussie wordt nu gevoerd alsof elke dode ten koste van alles voorkomen moet worden. Waarbij op een gegeven moment (nu nog niet maar het duurt niet lang meer) het middel erger wordt dan de kwaal. Dan is het aan de regering om de maatregelen voorzichtig te gaan afschalen en dat wordt nog een hele klus. Onder het toeziend oog van 17 miljoen Nederlanders die het allemaal veel beter weten.
Niet te duur
'In het verkeer accepteren we 700 doden per jaar, omdat extra maatregelen te duur worden gevonden' Nou nee, bordjes van 50 maken en iedereen moet 50 rijden, zo duur is dat niet. Alleen: dat willen mensen niet. Met recht. En dan nog zullen er mensen omkomen door verkeersongelukken, zelfs op de fiets. Onzin om daarmee een vergelijking te maken.
Tsjor
Sydney
Och jee... , dat zijn absurde situaties. Maar ja, ik denk inderdaad dat mensen in een soort kramp kunnen schieten door angst. Aan de grond genageld staan, noemen we dat.
AlisonH
De discussie doet me denken aan een overleg dat ik eens had met een groep bewoners op verzoek van een gemeente. De betreffende gemeente wilde de bewoners betrekken bij de keuzes die gemaakt moesten worden bij de aanpak van overlast in de wijk. Daarbij konden de bewoners zelf aangeven welke onderwerpen ze het liefst met voorrang aangepakt wilden hebben (in plaats van dat de gemeente dat voor hun zou beslissen, zoals in het verleden altijd gebeurde). Dat overleg werd een enorme ruzie! Want de bewoners accepteerden niet dat de gemeente keuzes maakte, die vonden dat alles altijd meteen moest worden gehandhaafd. Wat de gemeente wel dacht, zomaar prioriteiten stellen?!?!
Einde burgerparticipatie ...
invloed schoolsluiting beperkt
Kennelijk nu uitgebreider onderzocht: schoolsluiting heeft zeer beperkt effect op verspreiding virus:
Beleidsbeslissingen
' De discussie wordt nu gevoerd alsof elke dode ten koste van alles voorkomen moet worden.' Het gaat niet om doden die te tellen zijn. het gaat om een pandemie, waarbij hele groepen geraakt worden en in sommige groepen bijna iedereen dood gaat. Zie de verhalen over echtparen, koren, geloofsgemeenschappen etc. Juist die plekken waar mensen veel sociale kontakten hebben, daar overlijden nu veel mensen.
Achteraf kun je vragen gaan stellen. Aanvankelijk was het een uitbraak van een besmettelijk virus, waarbij mensen plotseling doodziek werden en er geen enkel medicijn was. Dan zijn er veel vragen: hoe verspreidt het virus zich, wordt iedereen ziek, incubatietijd etc. Vervolgens blijkt dat opname op de IC in een aantal gevallen helpt, maar die opname blijkt veel langer nodig te zijn dan vooraf gedacht wordt: is dit vol te houden?
De beleidskeuzes die nu gemaakt worden gaan niet over ongelukken, waarbij we de maximaal mogelijke veiligheid hebben geregeld. Die gaan over het al dan niet accepteren dat een groep mensen zal sterven, simpelweg omdat ze tot die groep behoren (ouderen, kwetsbare gezondheid), omdat besmetting nog niet tegengehouden kan worden.
In alle andere situaties zullen we ons best doen om sterfte zoveel mogelijk te voorkomen, ook in het verkeer, ook door armoede, ook door gezondheidsproblemen. Alleen nu zouden we het dan zomaar voor lief moeten nemen.
Er zijn mensen die zo denken. Jort Kelder bijvoorbeeld. Of, helaas, Daminaan Denys, die in de Standaard gezegd zou hebben: “Dit virus is vooral gevaarlijk voor mensen die oud en zwak zijn. Dat is dus een goeie zaak. Het verlost ons van een zwakke bevolking die ziek is en zwaar op de maatschappij weegt”. Dat betekent dat je blij bent dat er iets is waar een groep mensen aan dood zal gaan.
Onvoorstelbaar. Nooit gedacht dat het laagje beschaving zo dun was.
Ja, er zullen steeds weer nieuwe beleidsbeslissingen genomen moeten worden. En die beleidsbeslissingen zijn ingegeven vor afwegingen: wat is vol te houden, wat kunnen we aan. Maar ik hoop dat we nooit zover zullen komen, dat we een hele bevolkingsgroep gaan opofferen, omdat de rest weer graag naar het restaurant wil gaan, of omdat het afstandsonderwijs niet goed genoeg georganiseerd kan worden.
Tsjor
Kaaskopje - krant
Als jouw regionale krant van DPG (Persgroep) is, kun je via Topics ook content van onder meer VK en Trouw gratis lezen.
Afwegingen
“Maar ik hoop dat we nooit zover zullen komen, dat we een hele bevolkingsgroep gaan opofferen, omdat de rest weer graag naar het restaurant wil gaan, of omdat het afstandsonderwijs niet goed genoeg georganiseerd kan worden.”
Ik ben het hier helemaal mee eens en ik denk dat verreweg de meeste mensen het hier mee eens zullen zijn. Maar dit zoubik nou populistisch taalgebruik noemen. Want de afwegingen zijn heel wat gecompliceerder dan dit, vrees ik. Het gaat natuurlijk over echte, langdurige en dus serieus te nemen schade zoals grootschalig baan- en inkomensverlies, langdurige economische problemen met ook desastreuze gevolgen voor publieke functies, educatieve achterstanden juist voor toch al kwetsbare kinderen.
Ik ben het boek Sapiens van Harari aan het lezen. Hij vermeldt daarin anekdotes over een jager-verzamelaarsstam die ouderen achterlaat om te sterven en zwakke of raar uitziende baby’s doodt. Hij wijst erop dat dat hard klinkt maar dat zwakke stamleden een zeer reeel gevaar vormen voor een groep mensen die zich makkelijk en snel moet kunnen verplaatsen. Hij vermeldt verder dat juist in deze stam nauwelijks geweld tussen volwassenen voorkwam. Hij wijst erop dat wij evolutionair niet bijzonder veel veranderd zijn tov deze voorouders, Cultureel natuurlijk wel. Maar dat wij In crisissituaties diepe veiligheids- en overlevingsinstincten hebben mag toch geen verbazing wekken.
Voor de duidelijkheid; persoonlijk vind ik dat we ‘alles moeten doen’ binnen onze mogelijkheden’ om te voorkomen dat groepen opgeofferd moeten worden. Volgens mij is daar wel een manier voor: testen, opsporen en isoleren. Maar dat brengt weer totaal andere dilemma’s met zich mee natuurlijk.
Tsjor
"Er zijn mensen die zo denken. Jort Kelder bijvoorbeeld. Of, helaas, Daminaan Denys, die in de Standaard gezegd zou hebben: “Dit virus is vooral gevaarlijk voor mensen die oud en zwak zijn. Dat is dus een goeie zaak. Het verlost ons van een zwakke bevolking die ziek is en zwaar op de maatschappij weegt”. Dat betekent dat je blij bent dat er iets is waar een groep mensen aan dood zal gaan.
Onvoorstelbaar. Nooit gedacht dat het laagje beschaving zo dun was."
Als mindervalide, 100% afgekeurd en dus uitkeringsgerechtigd, weet ik dat al langer, helaas.
Tja
De mensen die we nu redden, hoe veel levensjaren zouden die nog hebben gehad? Goede, gezonde levensjaren? Dat weten we niet. Hoeveel goede, gezonde levensjaren kosten de maatregelen anderen? Dat weten we ook niet. Niemand die echt bij zijn verstand is zal zeggen "Laat maar uitrazen dat virus, des te eerder zijn we er van af en die doden accepteren we."
Maar ik vind ook niet dat je al te makkelijk kan zeggen "we gaan deze maatregelen aanhouden zo lang als mogelijk is om het virus eronder te houden." Want nee, je mag de oude generatie niet zomaar opofferen. Daar ben ik het mee eens. Maar waarom dan de jongere wel? Want dat doe je ook als je de maatregelen al te lang zo streng aanhoudt. Ze gaan misschien niet op korte termijn dood, maar op de lange termijn berokken je de jongere generaties flinke schade. En is het dan zo raar dat mensen ook denken aan hun eigen belang en dat van hun kinderen? Mijn vader is een eind in de 80 en zegt zelf "Natuurlijk krijg ik het liever niet, maar ik wil ook niet dat mijn kinderen en kleinkinderen enorm moeten lijden onder de maatregelen als die te lang worden gehandhaafd. Ik heb een mooi een lang leven gehad." Hij wil ook niet naar het ziekenhuis als hij het krijgt.
En voor mensen weer beginnen over "Ja maar er liggen ook jonge mensen." Klopt. Maar de gemiddelde leeftijd van de overledenen ligt nog steeds boven de 80.
Sydney: beleidskeuzes
Ik snap het wel hoor. Het is geen zwart-wit verhaal. Misschien nog wel belangrijker dan welke keuzes uiteindelijk worden gemaakt, is het verhaal van die keuzes. Als ik zeg: “Ik vind mijn baan en inkomen en de opleiding van mijn kinderen belangrijker dan het leven van een stel oude, nutteloze grijsaards,” vind ik dat schandalig. Als ik, na alles te hebben onderzocht en geprobeerd, moet zeggen: “Ik vind het verschrikkelijk maar ik heb niks kunnen vinden waarmee ik jullie kan redden zonder dat we met z’n allen de afgrond in gaan,” is dat een totaal andere boodschap. Dat je je verantwoordelijkheid neemt ten opzichte van elkaar in deze samenleving betekent niet dat je alles kunt oplossen maar je laat wel zien dat iedereen het waard is om moeite voor te doen. Ook als dat uiteindelijk echt niet lukt, houden we met die solidariteit ons leven samen bij elkaar en de moeite waard. Dit is een crisis buiten de normale orde en we beginnen net met de vraag ‘wat is proportioneel?’ Dat moeten we gewoon uitzoeken voordat je kunt ‘opgeven’. Dat doe je ook bijvoorbeeld als iemand een ernstige ziekte krijgt, blijkens de hoge kosten die gemiddeld gemaakt worden juist in iemands laatste levensjaar. Dat zou je ook zinloos kunnen noemen en toch ervaart bijna niemand dat zo. Omdat dat is hoe waardevol we elkaar vinden. Voor mij is die levenshouding en solidariteit belangrijk, ook als we verliezen moeten nemen. En dat is nu al zo. De mensen die nu sterven, sterven ook als gevolg van (uitblijvende) beleidskeuzes. Maar dat is op veel plekken in de wereld hetzelfde, er zijn verklaringen voor, en daarom oordelen we er maar niet te hard over.
Beleidskeuzes zijn niet zo rationeel als wij veronderstellen. Onze onderlinge relaties, onze bereidheid tot samenwerking en vreedzaam samenleven zijn als het puntje bij paaltje komt veel belangrijker dan welke inhoudelijke, rationele beslissing dan ook. Daarom werkt democratie, niet omdat er per definitie ‘betere’ beslissingen uit voortkomen.
Usual suspects
“ Wat de gemeente wel dacht, zomaar prioriteiten stellen?!?!” Op mijn werk noemen we mensen die zich zo opstellen ‘the usual suspects’. Ze willen overal iets over te zeggen hebben, zijn enorm entitled en hebben een gebrekkige realiteitszin. Als je er teveel van hebt in een groep is dat een enorm probleem en kom je geen stap verder. Meestal is hun invloed gelukkig beperkt en worden ze in evenwicht gehouden door anderen, die wel begrijpen wat het betekent om schaarse middelen te moeten verdelen. Maar ik vind dat je er in deze discussie wat al te handig een zwart-witte draai aan geeft Sydney. Want natuurlijk bestaan dit soort dynamieken maar niet iedereen die het oneens is met jouw gedachtengang is daarom meteen een halsstarrige onbenul.
Jo Hanna
'Want natuurlijk bestaan dit soort dynamieken maar niet iedereen die het oneens is met jouw gedachtengang is daarom meteen een halsstarrige onbenul.'
Ik heb die mensen nooit halsstarrig of onbenullig genoemd. Dus waarom leg je me die woorden in de mond? Ik vond het die avond juist heel frustrerend dat het ons (!) niet lukte om die mensen uit te leggen waarom het belangrijk, zelfs noodzakelijk was dat er prioriteiten werden gesteld en dat álle overheden dat altijd doen.
Maak me toch niet steeds zwart. Je kent me niet, en voor gedachtenlezen ben je ook al gezakt.
Je hoeft mijn bijdragen niet te lezen, weet je.
Vergelijken
In het verkeer accepteren we 700 doden per jaar, omdat extra maatregelen te duur worden gevonden.===
Vast ook, maar veel mensen vinden bepaald verkeersgedrag ook gewoon het risico waard. Ik heb bijvoorbeeld een ongeluk gehad omdat de bestuurder dacht een bocht naar links wel af te kunnen snijden met een stuk linkerkant van de weg. Tja daar reed dus een tegenligger. Zou diezelfde man zich ook bewust laten onderniezen nu? Ik vind 700 doden trouwens helemaal niet acceptabel.
Wat ik inmiddels een beetje geleerd heb, is dat beslissingen, dus ook over het veiliger maken van gevaarlijke verkeerspunten tergend langzaam genomen worden door hoe de weg bewandeld móet worden. Elke commssie moet er een eigen plasje op doen en daardoor ben je zo één, twee jaar verder. Dat vinden commissieléden vaak ook frustrerend, maar het zijn de regels die nageleefd moeten worden.
Ik heb bij corona niet de indruk dat mensen het risico om te sterven nu ondergeschikt maken (dat hoort er nu eenmaal bij) aan hun eigen belangen. Op een aantal nitwits na. Dat is naar mijn gevoel dus een verschil met risico's van weggebruik en verkeersdeelname. Dát risico wordt bewust gekozen, ook al wil je er niet aan denken.
Ik heb zelf totaal niet het gevoel dat de discussie om het voorkomen van élke willekeurige dode draait. Bij het verkeer is een bepaalde trend te zien. Zoveel doden, dat is een soort bedrijfsrisico van een maatschappij met verkeer. Bij corona is die trend ten eerste totaal nog niet in kaart te brengen, maar bovendien gaat het niet alleen om het risico van een aantal doden, maar om het risico van een ramp op meerdere vlakken. Er zullen heel veel mensen sterven of langdurig zorg nodig hebben als men alles los zou laten en je zou hier dan echt taferelen zien die je van arme landen, of oorlogsgebieden kent. Mensen die op de gang sterven, omdat er onvoldoende personeel is. Niet alleen de zwaksten gaan dood maar ook de iets zwakkere en zelfs best gezonde. Iemand die ik ken was gewoon in goede conditie, maar bleek wel tegen een burnout aan te hangen. Is dat gegeven al genoeg waardoor het virus fataal kan worden? Geen idee. Ze leeft niet meer, dat weet ik wel. Ze had nog 3 jaar kunnen werken en deed dat naar verluid iets te gortig, vandaar de bijna-burnout.
Economische schade aan de maatschappij komt nu direct door het stilleggen van een groot deel van de maatschappij en economie, maar wat dacht je van de nasleep van de ziekte? De schade aan de longen kan enorm zijn. Het verval van de spieren na lang op bed gelegen te hebben is groot. Werkgevers zijn in het ergste geval hun personeel lang kwijt, zorgverzekeringen betalen zich scheel en het UWV betaalt zich blauw. Dan heb ik nog niet alles genoemd. Masr niet slleen werknémers looen risico, ook werkgévers. Een dode werkgever (eigen zaak) betekent baanverlies van werknémers. Een langdurige zieke werkgéver ook. Dus groot financieel leed. Dús is het wijs om het besmettingsgevaar en de aantallen zo klein mogelijk te houden tot er mogelijkheden zijn om weer veilig op te starten.
Aanvulling
onvoldoende personeel is.
en capaciteit.
tsjor
"Maar ik hoop dat we nooit zover zullen komen, dat we een hele bevolkingsgroep gaan opofferen, omdat de rest weer graag naar het restaurant wil gaan, of omdat het afstandsonderwijs niet goed genoeg georganiseerd kan worden."
Wat een versimpelde en populistische samenvatting. En dat is de reden waarom mensen deze discussie niet aan willen gaan. Voordat je het weet word je als levensgenieter weggezet die kwetsbare groepen dood wil.
Terwijl het eigenlijk hier om gaat
"Gezondheidssocioloog Johan Mackenbach is nog niet om zijn mening over de langetermijnaanpak gevraagd, waarin niet enkel sterfte door corona, maar ook neveneffecten worden meegenomen. Collega’s bij zijn weten ook nog niet. Ook de discussies in de Tweede Kamer gaan er niet nog echt over, zag hij.
Maar het wordt wel erg tijd om na te gaan denken over hoe we hieruit komen, zegt de hoogleraar maatschappelijke gezondheidszorg van het Erasmus MC. „Als we nog zes tot twaalf maanden zo’n ‘intelligente lockdown’ nodig hebben, dan moet de eerste vraag zijn: wat hebben we daarvoor over?” Schade aan de economie, gezondheidsschade door minder zorg, kinderen die thuis achterstanden oplopen, werkloosheid. „We kunnen er niet bij voorbaat van uitgaan dat het voorkomen van sterfgevallen boven alles gaat.”
Er doemen twee grote verdelingsvraagstukken op, zegt Mackenbach. In hoeverre mogen maatregelen tegen deze ziekte, die vooral ouderen treft, schade aanrichten onder jongere generaties die hierdoor banen verliezen en leerachterstanden oplopen? En in hoeverre laten we door deze ziekte en de tegenmaatregelen de ongelijkheid verder oplopen? Sociaal-economisch kwetsbare mensen lopen grotere kans om heel ziek te worden, maar de drastische bestrijding treft hen ook onevenredig hard.
Over die vraagstukken moet gauw in breed verband worden nagedacht, zegt Mackenbach. „Hoe we hieruit gaan komen gaat over economie, over gedrag, over volksgezondheid, over ethiek. En niemand heeft een kant-en-klaar antwoord.”
En bijdrages als de jouwe verpesten de discussie.
Jongere generatie
De jongere generatie wordt niet 'opgeofferd'. Vooralsnog duurt de schoolsluiting niet langer dan een zomervakantie. Als ze volgend jaar de studiedagen, uitjes, stakingsdagen etc. schrappen en goed nagaan wat nu echt belangrijk is en zich daarop concentreren kom je een heel eind.
Andere economische problemen, daar wordt volgens mij al keihard aan gewerkt omdat op te lossen; omdat we weten wat dan wel helpt: inkomenssteun, bedrijven steunen etc.
Rosie, met alle respect, maar er is niemand die ooit heeft geroepen dat mindervaliden en mensen met een uitkering maar moeten doodgaan. In tegendeel. Er wordt veel ingezet om het leven leefbaar te houden, ook al zal het verre van ideaal zijn.
Ja, de keuzes zijn gecompliceerder dan ik ze stelde, dat besef ik heel goed. Maar ik vroeg me af waarom mensen als Jort Kelder en Damiaan Denys nu juist zoiets gaan roepen. Bij Jort Kelder kan ik me voorstellen dat het om restaurants gaat, of wellicht bang dat hij geen huur meer krijgt van zijn panden. Maar bij Damiaan Denys kan ik me eigenlijk niet zoveel voorstellen. Het kan zijn dat hij zich zorgen maakt om zijn psychiatrische patiënten. Het zou ook kunnen zijn dat hij het slecht verdraagt dat hij nu geen 'vitaal beroep' blijkt te hebben, slecht voor zijn ego. Nou ja, ik snap het niet.
Tsjor
Jo Hanna
"Voor de duidelijkheid; persoonlijk vind ik dat we ‘alles moeten doen’ binnen onze mogelijkheden’ om te voorkomen dat groepen opgeofferd moeten worden. Volgens mij is daar wel een manier voor: testen, opsporen en isoleren. Maar dat brengt weer totaal andere dilemma’s met zich mee natuurlijk."
Het is wel aardig om te lezen hoe dat testen in Duitsland gaat (daar volgen ze deze strategie)
https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/duitsland-telt-nog-weinig-coronadoden-komt-dat-doordat-het-veel-meer-test~b814d9b6/
Nog los van dillemma's zoals sluiten we dan de grenzen voor een ieder die niet getest is of wil worden? En wat doet dat met vluchtelingen?, is het ook dat er ongelofelijk veel testen worden aangevraagd. Uit het bovenstaande artikel
"Toch pleit Borucki voor een selectiever testbeleid. ‘Vorige week was 90 procent van de door ons uitgelezen coronatests negatief. Dat is te veel. Artsen moeten strenger selecteren, want ook hier zijn de voorraden eindig.’ Ook het RKI waarschuwde dat Duitsland nu ongeveer aan de limiet van zijn testcapaciteit zit"
Waarschijnlijk iedereen die hoest (of zegt te hoesten) vraagt een test aan. En daarmee bereik je niet de mensen met asymptomatische klachten, tenzij je de hele bevolking om de 3 weken test.
Tsjor
Als deze toestand een paar maanden duurt kun je het nog oplossen ja, op het gebied van onderwijs, economie en psychisch welzijn van de mensen. En dan heb je het dus over 17 miljoen mensen. Waarvan de levensvreugde nu behoorlijk wordt ingeperkt. Maar als je puur focust op het wegkrijgen van het virus en het voorkomen van sterfgevallen kijk je aan tegen anderhalf jaar steeds weer opschalen en afschalen van de maatregelen, met alle gevolgen van dien. Alles wat we nu uitgeven aan het ondersteunen van ondernemers en het doorbetalen van lonen kunnen we straks niet meer uitgeven aan zorg, onderwijs, publieke voorzieningen. Al die failliete ondernemers en die mensen die hun baan kwijt raken zorgen ervoor dat de staat veel meer moet betalen aan uitkeringen terwijl er minder belasting binnen komt. En wie gaat dat betalen? Juist. Ik vind dat wel degelijk het opofferen van de jongere generatie. Prima dat jij dat niet vindt, daar denken we dus anders over. De weg zal ergens in het midden liggen. Niet op 28 april alles opheffen. Maar wel versoepelen.
Alison
Zolang de oudere generaties nog werken, dragen die ook bij, en voelen de pijn ook. Mijn zus werkt als gepensioneerde nu wéér. Al werkend draagt ze dus ook bij aan de belastingpot. Als je alles weer opengooit, kan ze makkelijker ziek worden door besmetting op straat en niet meedraaien in de mallemolen van de zorg.
Mensen vanaf 59 jaar lopen een hoger risico dan daaronder. Zij kunnen nog 8 jaar werken. Mooi meegenomen toch? En ik vind niet dat we ouderen mogen opofferen voor de belangen van de hele maatschappij. . Dat mogen ze zelf zo verkiezen, maar niet wij. Dus mocht Nederland failliet dreigen te gaan, dan zal wel héél goed beargumenteerd moeten worden waarom levens van vooral 60+ geen waarde meer hebben. En de grondwet aangepast. Ik vind dat een enge gedachte.
AlisonH
de 'verloren' generatie wordt tot nu toe vooral in verband gebracht met het gemiste onderwijs. Ik denk dat die schade beperkt is, tot nu toe zeker.
Wat betreft de overheidsfinanciering, ik denk dat het te vroeg is om daar nu de balans van op te maken. De verwachte levensduur daalt. Dat betekent minder uitgaven aan AOW en pensioen, minder kosten voor thuiszorg etc. Tot nu toe is de rente op de 10-jarige staatsleningen nog steeds negatief.
Focussen op het wegkrijgen van het virus is geen realistisch perspectief. Er zal een andere weg gevonden moeten worden om de maatschappij weer veilig aan het draaien te krijgen. Testen, immuniteitstesten, groepsimmuniteit, ontwikkelen van een vaccin en een medicijn. Volgens mij wordt daar hard aan gewerkt, maar het is niet binnen 4 maanden paraat.
Levensvreugde kost het, zeker. Maar dat is niet door de maatregelen, dat is door de uitbraak van Covid-19 in een wereld, waarin mensen veel intensiever met elkaar verbonden zijn dan ooit tevoren.
Tsjor
Slakken en zout
“Maak me toch niet steeds zwart.” Hou toch op Sydney, je bent geen zielig slachtoffer. Je gaat zelf als een olifant door de porceleinkast en als ik dan in jouw beleving een keer scheef naar jou kijk, ben je gekrenkt. Als ik jouw bijdragen wil lezen en erop wil reageren doe ik dat. Jij kunt mij bijdragen ook negeren als je je er zo aan stoort.
Tsjor
Klopt, alleen vanuit onderwijs bekeken trekken we dat wel weer recht. De rest wordt een groter probleem denk ik. Ergens zullen degenen die er veel meer verstand van hebben dan wij de keuzes moeten maken en daarbij alle factoren meenemen. Ik heb er in ieder geval vertrouwen in dat ze dat naar eer en geweten zo goed mogelijk zullen doen.
Ik ook
En groot respect voor de mensen die dat moeten besluiten.
Schoonzus, net met pensioen als bestuurder van grote zorgorganisatie, van huis uit microbiologe, werkt nu voor het RIVM aan het ontwikkelen van protocollen voor de GGD. Zij schijnt ook te verzuchten: maar de keuzes die vervolgens gemaakt moeten worden.....
Tsjor
