Check onze 10 slimme tips om geld te besparen op je volgende gezinsvakantie
Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Marianne

Marianne

23-09-2008 om 09:50

De val en de polsproblemen

Hallo,

Ik schrijf hier ivm mijn dochter omdat ik hoop hier iemand te vinden die eventueel weet wat ze zou kunnen hebben.
Op 3 september is ze zwaar ten val gekomen met haar fiets. Ze is toen overkop gegaan. Ik ben daar helaas de dader van want het gebeurde terwijl we gezellig aan het praten waren al fietsende. Ons gesprek was toen zo leuk, dat ik zonder er erg in te hebben steeds maar dichter bij haar kwam aanrijden. Plots hongen onze sturen in elkaar, dochter schrok, kneep bruusk de remmen dicht, en ging over de kop!
Op dat moment was de schok erger dan de pijn want ze huilde ongelooflijk. Ik haar getroost, boos op mezelf, maar vanaf de dag erna begon de miserie.
Pijn in de rechterpols..
Ik heb haar pols toen ingewindeld met een goede zalf tegen kneuzingen, voltaren emulgel. Na 1 week was de pijn niet weg dus ik ermee naar de huisarts. Hij de pols nagekeken en zei dat het niet gebroken was en ik maar mijn behandeling gewoon nog even moest verder zetten.
Diezelfde nacht, kon ze niet slapen van de pijn. Huilen en huilen tot de ochtend, zelfs de pijn stillers hielpen niet dus ik ermee naar de spoedafdeling van het hospitaal. Daar hebben ze een plaat genomen en geen breuk vernomen van de pols dus gaven ze ons andere zalf mee, fastumgel, een andere windel, stevig steunverband, en andere pijnstillers, ibuprofen 600. Ze zeiden dat het vermoedelijk gewoon zwaar gekneusd was.
Ondertussen zijn we weer een hele tijd verder. 10 dagen om precies te zijn. De pijn gaat niet weg. Integendeel, het verergert maar steeds. Vorige week vrijdag dus weer bij huisarts geweest, want ik weet het niet meer, weet alleen maar dat ik de pijn wil stoppen want ze ziet er echt wel fel vanaf. De huisarts denkt nu aan een eventueel samengeduwd puntbot. We moeten om dat te kunnen bevestigen een echo, en een botscan laten doen, dan spuiten ze eerst wat in en 3u. later nemen ze die scan.
Helaas had het hospitaal pas plaats volgende donderdag!!!
Ondertussen zit dochterlief thuis. Ze kan de pijn niet meer harden. Steunverband en zalf en ook de pijnstillers helpen niet. Ze neemt per dag 2 ibuprofen 600 en 2 dafalgans 600. Meer mag ik echt niet geven.
Ze huilt constant, zelfs zalf zachtjes smeren is niet te verdagen...
Ik heb zo met haar te doen, en het is allemaal mijn eigen domme schuld!
De dokter wil haar geen gips geven zolang we niet weten wat ze heeft. Ik heb nochtans het gevoel dat ze een gips nodig heeft...
In school kan ze niks doen, ze volgt Hotelschool dus veel praktijk maar dat gaat niet meer want het is haar rechterpols. Ook schrijven lukt niet meer, en eten of vlees snijden kan ze ook niet meer.
Is het normaal dat een kneuzing zoveel pijn doet en verergert ipv verbetert?
Of is er meer aan de hand? En waarom die lange wachttijden toch, of het niet vinden wat ze had op die spoed...???
Het duurt nu al 21 dagen...En het verergert elke dag!
Binnen 4 dagen is haar ibuprofen op, de doos leeg. Nog steeds geen verbetering.
Is er hier iemand die hetzelfde heeft meegemaakt of die raad weet? Ik zou haar zo willen helpen of zelf een gips willen leggen, maar helaas kan ik dat niet.
Alvast bedankt. Liefs, Marianne


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Klaartje

Klaartje

23-09-2008 om 10:06

Geen ervaring

Maar als ze echt zoveel pijn heeft, zou ik gewoon de dokter weer eens terugbellen en vragen of hij de scan kan versnellen. Het lijkt mij (ik ben wel leek natuurlijk) echt wel wat anders dan een gewone kneuzing. In België zijn de wachttijden altijd heel wat minder dan in Nederland dacht ik. Dat is dus ook aan het veranderen, zie ik. Dat is vast doordat wij nederlanders vaak naar België komen omdat we hier langer moeten wachten.
Ik zou zo lang dus niet afwachten, en gewoon terug aan de bel hangen.
Even helemaal o.t. hoe is het afgelopen met je zoon? Is hij het nieuwe schooljaar een beetje goed begonnen?
Klaartje

Marianne

Marianne

23-09-2008 om 10:39

Klaartje

Hey Klaartje,

Ik heb vanochtend vroeg reeds gebeld met de dokter maar het was zijn secretaresse en ze zou de dokter laten terugbellen maar ik wacht nog steeds op zijn telefoontje, hoop dus straks wat meer te weten want inderdaad wachten tot donderdag is nog erg lang als je zo'n pijn hebt...
Met mijn zoontje is het tot hier toe gelukkig alles goed verlopen, oef...
Hij is dus gestart in de Hotelschool voor bakker, en hij voelt er zich kiplekker. Hij zou al heel veel vriendjes hebben en er zouden volgens hem ook al enkele meisjes verliefd op hem zijn...(grappig)
Het opstaan, wassen en de bus nemen is ook tot hier toe nog geen probleem geweest, wel in tegendeel...hij staat zelfs vroeger op dan zijn zus want hij is erg enthousiast!
De school heeft me vorige week nog opgebeld om me te zeggen dat alles goed gaat en mochten er toch nog problemen komen dat we elkaar dan zekers op de hoogte zouden houden, goed dus!
Verder zitten er in zijn klasje nog 2 kinderen met ASS en 1 kind met ADHD. Dus hij is niet de enige.
Hij vertelt me vaak dat hij extra veel aandacht krijgt van de leerkrachten en dat hij de praktijklessen heel leuk vindt. Hij heeft al zelf vers sinaasappelsap en warme chocolademelk leren maken en dat vond hij leuk en lekker.
Ook bij het veranderen van klas of boeken meenemen en taken maken gaat alles goed. Tot hier toe zijn de toetsen ook heel goed gegaan, hij is nog niet gebuisd voor iets, dus ik, die overbezorgde moeder is gelukkig weer wat rustiger geworden.
Ik vind het wel lief dat je me dat vraagt over m'n zoontje...Zo zie je maar, iedereen leeft hier echt wel mee met de ander en dat vind ik heel fijn!
Bedankt, lieve groetjes, Marianne

Guinevere

Guinevere

23-09-2008 om 11:27

Ander ziekenhuis

Ha Marianne,

Je kunt natuurlijk ook vragen of bij een ander ziekenhuis de wachttijden korter zijn! Hier bij mij zitten binnen een straal van 10 kilometer al 3 ziekenhuizen bijvoorbeeld. Dus "shoppen" kan lonend zijn.

Groet Guinevere

Puck2

Puck2

23-09-2008 om 12:08

Wel erg lang

marianne,
3 weken en als maar verergerende pijn is niet normaal voor een flinke kneuzing, zeker niet als de pijn ook nog eens gemaskeerd wordt door pijnstillers. Van een forse kneuzing kan je heel lang last hebben, maar de pijn zou na een week of 3 minstens toch wel minder moetzen zijn. Maar heb je al gewoon paracetamol geprobeerd? Mijn ervaring is dat ibuprofen, voltaren, diclofenac en naproxen (allemaal zusjes van elkaar) bij mij geen enkel effect hebben op pijnstillend en ontstekingsremmend gebied (bevestigd door de huisarts). Paracetamol werkt wel. Je zou kunnen proberen of ze daar wel baat bij heeft. En heb je al eens gedacht aan posttraumatische dystrofie. Wanneer je daarop googelt kom je veel info tegen. Misschien herken je er dingen van (al is dat niet te hopen natuurlijk)

Marianne

Marianne

23-09-2008 om 15:03

Vanavond

De dokter heeft gebeld en wil haar vanavond om 18u. nog zien. Ik ben benieuwd, en hoop dat hij iets kan forceren in het hospitaal.
Er is nog wel een ander hospitaal niet zo ver weg, maar weet niet of die sneller zullen kunnen helpen dan donderdag...Ik kan het natuurlijk altijd eens proberen.
Voor wat betreft die paracetamol, is dat de naam van het doosje of is het een middel dat in het medicijn zit? Ik heb net even gekeken en in de dafalgans zit 500 gram paracetamol...
Heb ook naar die site gegoogelt, ik zal het straks aan de dokter voorleggen.
Ik laat jullie meer weten wanneer ik meer weet...
Nogmaals alvast bedankt, Lieve groetjes, Marianne

Puck2

Puck2

23-09-2008 om 15:27

Marianne

Paracetamol is de werkzame stofnaam, de merknaam op het doosje kan van alles zijn: finimal, dafalgan, etc. Als ze al voldoende dafalgan krijgt dan kan je helaas niets met mijn tip ben ik bang ;-(
Pas trouwens op met de ibuprofen en de zusjes ervan: die kunnen gemene maagklachten geven.
Ik hoop dat de arts jullie verder kan helpen.

Marianne

Marianne

23-09-2008 om 16:18

Puck2

Ja, dan heeft ze inderdaad al voldoende paracetamol binnen... Voor wat betreft die misselijkheid van ibuprofen moet ik je helemaal gelijk geven... Ze neemt dagelijks ook al 2 motiliums in tegen de misselijkheid...
Hopelijk weet ik straks meer,Lieve groetjes, Marianne

Marianne

Marianne

23-09-2008 om 21:10

Bij de dokter geweest

We zijn dus bij de dokter langsgeweest en hij vindt het helemaal niet oké dat ze nog zoveel pijn heeft.
Hij heeft haar voor de rest van de week thuisgeschreven en heeft ook nog een afspraak geregeld voor de orthopedist. Het wordt donderdag dus een hele drukke dag voor haar... Eerst die echo, daarna onmiddelijk die inspuiting om 3u. later dat botscan te kunnen nemen en daarna langs die orthopedist.
Hij hoopt dat ze dan eindelijk zullen vinden wat ze precies heeft.
Leuk is anders, hij heeft nu ook haar medicatie opgedreven, ze moet de ibuprofen blijven nemen maar dan samen met dafalgan 1000 mg. Oei, haar maagje...
Het kon niet anders zei hij, het is om de pijn draagzamer te maken.
Ook heeft hij de platen bekeken die ze namen op die spoedafdeling en hij zegt dat hij geen specialist is maar hij dacht wel te zien dat haar puntbot enkele milimeters verschoven zit.
Een collega van mijn man vertelde vandaag dat een zware kneuzing ook enorm pijnlijk kan zijn, soms wel pijnlijker dan een breuk, en dat het eigenlijk in zo'n situatie's ook gegipst zou moeten worden.
Dus als dat puntbot echt verschoven zit bovenop een zware kneuzing, om dan nog maar te zwijgen over het eventuele ingeduwde bot, ik mag er bijna niet aan denken, maar dan heeft mijn dochter toch al flink op haar tandjes moeten bijten de afgelopen 3 weken... Ik heb zo met haar te doen...
Bij een ander ziekenhuis kan ik niet vroeger terecht. De dokter vertelde me dat ik al blij moest zijn want donderdag zou al vrij snel zijn tegenover andere patienten, die moeten soms wel meer dan een maand wachten...
Nog 2 nachtjes slapen en het onderzoek kan beginnen!
Ik ben benieuwd, waarschijnlijk zal het gipsen zijn, tenminste dat hoop ik toch, stel je voor moet ze een operatie ofzo ondergaan, het is maar te hopen van niet.
Hoe een dochter kan afzien hé door haar gekke moeder...
Hopelijk kunnen we er straks eens goed om lachen samen.
Donderdag laat ik jullie meer weten,
nogmaals bedankt van mij en Emily,
Liefs, Marianne

Guinevere

Guinevere

23-09-2008 om 21:13

Marianne

Gut, het arme kind! ALs ze langer aan de ibuprofen moet, dan kan de arts ook maagbeschermers voorschrijven. Die werken heel goed. Maar ik hoop dat het niet nodig is en dat ze donderdag iets concreets vinden en iets kunnen doen. Tot die tijd helpt maar één ding: schandalig verwennen

Marianne

Marianne

23-09-2008 om 21:32

Guinevere

Schandalig verwennen hé? Lol!
Ik heb haar vandaag al 2 taartjes bij de bakker gekocht!
Ze was er heel blij mee maar at het op met een triest gezichtje...
Hopelijk leggen ze donderdag een gips en stopt daarmee dan ook de pijn, toch vrees ik dat dan mijn naam er helaas niet op mag...

Marianne

Marianne

24-09-2008 om 07:16

Cameron

Ja, zeg wel, maar ik ben al blij dat ze thuis is want je kind huilend naar school sturen en dan s'avonds weer huilend oppikken breekt mijn hart.
Nog even extra in de watten leggen en hopelijk is donderdagavond de grootste pijn verholpen,
Liefs Marianne

Sancy

Sancy

24-09-2008 om 09:01

Marianne

begrijp ik goed dat in 3 weken tijd de pijn is toegenomen? En is de huid daarbij ook dik en 'strak' geworden? Een vinger erop leggen doet al pijn?

Ach wat zielig

Zo'n meiske dat met een verdrietig gezichtje haar taartje opeet, dat beeld raakt me. Arm kind. Maar Marianne ik snap heel goed dat je je schuldig voelt, maar het was natuurlijk een _ongeluk_ hè? Je klinkt als een ontzettend lieve, zorgzame en betrokken moeder, dus vergeef jezelf alsjeblieft!
Sterkte en veel beterschap voor je dochter!

Puck2

Puck2

24-09-2008 om 10:59

Maagzuurbeschermers

Marianne,
Ibuprofen geeft niet alleen misselijkheid maar ook andere maagklachten. Bij langer gebruik kan je de arts vragen om maagzuurremmers of maagwandbeschermers, iemand anders opperde dat ook al.
Hopelijk weet je donderdag meer en kan er ook echt wat aan gedaan worden want dit duurt natuurlijk al veel te lang.

Marianne

Marianne

24-09-2008 om 12:31

Het is niet te begrijpen!

Ik ben zo ontzettend boos op dat stomme hospitaal hier!
Deze ochtend vroeg heb ik gebeld met de dienst orthopedie omdat ik daar dus ook moest zijn...Krijg ik toch wel geen afspraak zekers? Ze hebben geen plaats, zitten overvol, en ik heb nog zo gezegd dat het heel dringend is want mijn meisje heeft pijn, pijn, en nog eens pijn!
Ze blijken het niet te begrijpen...
Nog erger is dat ze me aan de telefoon vertelden dat we morgen zowiezo al niet verder geholpen zullen kunnen worden!
Dit omdat we zogezegd al zeker 2 dagen zouden moeten wachten op de uitslag van alle onderzoeken!
Maar 2 dagen is zaterdag, en dan is het weer weekend en werken ze niet. Het is toch niet te geloven?!
Nu voel ik me boos en machteloos tegelijkertijd.
Toen ik daarnet Emily ervan op de hoogte bracht begon te nog harder te wenen dan dat ze al dag en nacht weent. Het kind ziet het niet meer zitten, ik ook niet meer.
Heb daarop de huisarts opgebeld, hij ging proberen om vandaag alles te gaan forceren. Hij sprak er zelf ook schande van...
Nu hoop ik echt dat we morgen geholpen worden.
Sancy, ja, de pijn is al 3 weken en verergert met de dag. Aanrakingen zijn niet te verdragen, zalf smeren ondraaglijk. De huid is niet strak, wel dikker en er zit precies ook vocht in...
Als ik straks de dokter aan de lijn heb ga ik zeker vragen naar iets om haar maag. Vanochtend heeft ze onmiddelijk 1 ibuprofen ingenomen met 1 dafalgan 1000mg. Intussen zit ze nog steeds te huilen van de pijn, en heb ik haar nog 1 dafalgan van 1000mg. bijgegeven.
Ik heb zo met haar te doen. Het was inderdaad een ongelukje, maar door mijn gekke toeren is ze nu al wel 3 weken een pijnlijk leventje aan het lijden... Domme ik!
Mama, zei ze, jij bent een gevaar op de weg voor mij...
Ik heb tegen Emily gezegd dat we morgen zowiezo geholpen zullen worden, desnoods zet ik dat hele hospitaal op zijn kop, maar ik ga niet naar huis zonder te weten wat ze heeft en een gips of wat dan ook krijgt.
Het is toch echt niet te begrijpen...
Breek zodra bv. je neus en tegen de tijd dat het onderzoek kan starten is die intussen weer aan elkaar gegroeid, maar dan scheef, en moeten ze hem opnieuw gaan breken om hem recht te zetten...
Hoop vanavond meer te weten...
Liefs, Marianne

Hillary

Hillary

24-09-2008 om 15:30

Wat zielig

Heb zo te doen met je dochter en ook met jou hoe je overal tegen muren oploopt. Kreeg de laatste jaren de indruk dat het in Belgie een stuk beter was op dat gebied dan in Nederland, maar helaas. Heb ook geen idee hoe je haar voorrang kunt laten krijgen. Als ik het zo hoor zou ze volgens mij meer aan morfine hebben onderhand. Misschien van het weekend naar Duitsland rijden en je daar in een zkh melden en zeggen dat je op vakantie bent en dat ze steeds meer last krijgt ofzo? Misschien dat het bij onze oosterburen nog wel goed gaat. Jemig hier word je echt wanhopig van zeg. Hoe oud is je dochter eigenlijk? vind het ook nogal een flinke hoeveelheid ibuprofen eigenlijk, is geen onschadelijk middel.
Heel veel sterkte voor jou en je dochter.

Anne K.

Anne K.

24-09-2008 om 15:34

Niet te snel dystrofie roepen...

dat riepen ze na mijn polsbreuk (3 breuken) ook toen ik pijn bleef houden. Eerst 5 weken gips, toen de diagnose dystrofie. En na 3 maanden bleek mijn pols 'gewoon' nog gebroken... Het is zò belangrijk dat er een handenspecialist naar kijkt in zo'n geval. Lang niet iedere orthopeed of chirurg heeft voldoende kennis leert de ervaring. Na anderhalf jaar dagelijks pijn had de handenspecialist binnen 10 minuten een diagnose terwijl het 'gewone' ziekenhuis niet verder kwam dan dystrofie.

Anne K.

Puck2

Puck2

24-09-2008 om 16:15

Ben ik met je eens anne

... maar dystrofie is gezien de beschrijving van Marianne wel iets om in je achterhoofd te houden en zeker ook te laten onderzoeken. Bij jouw pols was een breuk vastgesteld die niet goed genas, bij Mariannes dochtr zeggen ze nu juist dat het niet gebroken is. Dat is dus een heel andere uitgangssituatie dan die van jou. En nieuwsgierig als ik ben: wat was bij jou na 1,5 jaar de diagnose en is het daarna beter gegaan met een adequate behandeling?

Ehbo?

Ik weet niet hoe het bij jullie is om op de afdeling spoedeisende hulp binnen te komen, ik weet dat je in Nederland eerst lang je huis moet of zo, maar ik zou daar gewoon naar toe gaan en zeggen dat het nu spoedeisend is omdat jullie het thuis niet meer vol houden.

Overigens kan de huisarts best wat sterkers voor schrijven dan ibuprofeen en paracetamol. Je zou ook daar naar terug kunnen gaan voor een receptje voor iets anders/sterkers om de tijd te overbruggen.

Beterschap,

Mariel

Marianne

Marianne

24-09-2008 om 18:37

Morgen

Morgen is het zover, om 9u. moeten we er zijn.
De huisarts heeft me niks meer laten weten, waarschijnlijk is hij het door alle drukte vergeten... Ik zal dus alleen mijn mannetje moeten staan.
Mijn dochter is net 15 geworden. Erg jong dus om zoveel medicatie te verdragen, vooral omdat ze het vanaf nu om de 5u. moet nemen ipv s'morgens en s'avonds.
Ik ga zeker meer info vragen over die postraumatische dystrofie, heb het al op een briefje geschreven dus kan het niet vergeten.
Ik zal ook eens rondvragen naar "een handenspecialist".
Bij ons kan je de spoed zomaar binnenlopen als je dat wil. Nadeel is er wel dat er vaak niet wordt geholpen onder "spoed"...Je zit er meestal uren binnen...Toen ik erheen ging met haar plos was ik er reeds om 8u. s'ochtends, het was er niet druk, iedereen zat gezellig koffie te kletsen, om 2u. s'middags konden we pas de afdeling verlaten...
Ik hoop echt waar op de grond van mijn hart dat Emily morgen geholpen wordt.
Het kind volgt Hotelschool, dus veel praktijk in keuken en zaal, maar heeft sinds 3 september met niks meer kunnen meedoen. En nu zit ze thuis, en ik weet niet tot wanneer, ik hoop maar dat de school het zal begrijpen en dat haar punten of haar jaar er niet onder zullen gaan lijden...
Vanmiddag heb ik voor haar een lekker warm bad laten vollopen, ze wilde dat ik haar haren eens uitwaste, maar in dat bad zat ze te huilen de hele tijd van de pijn, je voelt je zo machteloos hé als moeder. Had ik maar destijds voor arts gestudeerd, denk je dan.
Nu heb ik de open haard aangestoken en haar een dvd opgezet in de hoop dat het haar wat ontspant en de gedachten kan verzetten. Vanacht mag ze bij mij slapen want papa is toch werken, dan neem ik haar dicht bij me.
Het zal een lange dag worden morgen, ik weet wanneer ik er binnen stap maar weet niet wanneer we naar huis mogen.Overigens hebben ze me verteld dat die inspuiting bijzonder pijnlijk zal zijn. Ik hoop dus dat ik bij haar mag blijven op dat moment.
Hopelijk weten we mogen meer...
Liefs, Marianne

Anne K.

Anne K.

25-09-2008 om 09:14

Aan puck (o.t.)

Hallo Puck,

Dat mijn pols gebroken was, dat was duidelijk vast te stellen. Na 5 weken (en in de tussentijd 2 x ander gips) werd gesteld dat de breuken goed genezen waren. Aangezien ik mijn vingers nog steeds niet kon bewegen van de pijn ging ik na een paar dagen in tranen terug. Er werden geen nieuwe foto's gemaakt, er werd gezegd dat het dystrofie was als er hevige pijnklachten waren na een breuk. En er werd dus niet verder gekeken... Ik kreeg alleen DMSO zalf en pillen. Na 2,5 maand een totaal onbruikbare arm. Terug naar zh. In de tussentijd had ik al contact gehad met dystrofievereniging en patient-groepen. Die stelden dat het geen dystrofie was. Chirurg keek op mijn dossier en tja, daar stond toch echt dystrofie, op die diagnose gingen ze door.
Dit heeft uiteindelijk geleid tot een ziekenhuisopname van 10 dagen waarop ik (per ongeluk..., geen arts had opdracht getekend...) aan een Mannitol-Prednison infuus heb gelegen. Pijn klachten bleven, uiteindelijk in het ziekenhuis een andere arts gevonden (een reumatoloog) die kennis had van dystrofie. Die heeft gezorgd dat er eindelijk opnieuw foto's werden gemaakt en goed bekeken. En toen bleek de kop van de ellepijp 'gewoon' nog gebroken en bleek het spaakbeen een cm 'ingezakt' te zijn aan de kop.
Daarna een flinke operatie gehad, spaakbeen doorgezaagd, stuk bot uit heup erin, andere bot met k-draden gefixeerd etc. Operatie uitgevoerd door chirurg en orthopeed samen.
9 maanden revalidatie (ik heb 9 maanden mijn vingers niet kunnen bewegen, een forse 'frozen shoulder' erbij gekregen). Maar: nog steeds heel veel pijn. Dus dat regelmatig gemeld. En iedere keer de reactie: ja, maar in uw dossier staat dat u dystrofie heeft. En dat kan deze klachten veroorzaken...'.
Uiteindelijk, na anderhalf jaar, second opinion aangevraagd bij een zgn. 'handenkliniek'. En die arts was binnen 10 minuten klaar: zenuwbaan niet ingebed, iets met de pezen die niet goed lagen en een spaakbeen wat gedraaid staat en daardoor ook niet KAN functioneren...
Nu sta ik al bijna 4 maanden op een wachtlijst voor een nieuwe operatie. Alles moet opnieuw...
Het is nu bijna 2 jaar na de diagnose 'dystrofie'. De verwachting is nu dat ik eind van het jaar geopereerd word. En dan komt er een flinke revalidatie. Goed komen kan het niet meer (wordt gezegd). Maar er is wel kans op verbetering en minder pijn. En daar ga ik voor...

Anne K.

Puck2

Puck2

25-09-2008 om 11:03

Tjee anne

Wat een horror-verhaal. En eigenlijk dus te wijten aan het niet verder willen kijken dan je neus lang is door diverse artsen. Ik hoop voor je dat je snel weer geholpen kunt worden en dat je er dan ook echt op vooruit gaat.

Marianne

Marianne

25-09-2008 om 16:29

Anne k

Whow, wat een verhaal ség... Ik hoop dat je snel weer beter zult zijn... Liefs Marianne

Marianne

Marianne

25-09-2008 om 16:39

Nog niks wijzer....

Hallo,
We zijn voorlopig nog niks wijer geworden...
Op de echo was in ieder geval al niks te zien ivm een scheur, ontstekingshaard, etc, wat met spieren of gewrichten te maken heeft.
Daarna heeft ze die inspuiting gekregen en 3u. later die botscan.
Dat was wel heel pijnlijk voor haar want ze moest haar handen in richtingen draaien die geen deugd deden.
De dokter zei me niks, ook niet toen ik hem het vroeg of mijn verhaal deed... Vrolijke mensen daar, ik praat er tegen muren...
Morgen om 2u. zou ik dan gelukkig toch om de uitslag mogen gaan! Ik hoop alleen maar dat er een uitslag is.
De orthopedist wilde ons niet nemen, ook niet toen ik aandrong en de vroegste afspraak dat ze me wilde geven was pas volgende week zaterdagochtend!!! Het is toch niet te geloven...
In ieder geval, ik wacht nu tot morgen, hopelijk hebben ze het gevonden en kan het gegipst ofzo worden.
Indien ze niks vonden ga ik morgenavond terug naar de huisarts met alle uitslagen. Dan wordt het tijd voor verder onderzoek zoals bv. die posttraumatische dystrofie.
Hopelijk kan ik hier morgen beter nieuws neerschrijven...
Liefs Marianne

Klaartje

Klaartje

25-09-2008 om 16:46

He, bah marianne.

Nog niks wijzer, dat schiet niet op. Hopelijk weet je morgen iets meer.
Sterkte ermee, Klaartje

mar

mar

25-09-2008 om 18:04

Verder

ik weet niet hoe het in België geregeld is, maar je zou kunnen overwegen om naar een fysio (kinesist, geloof ik bij jullie) of een manueel therapeut te gaan.
Het kan zijn dat bv een van de handwortelbeentjes gesubluxeerd is en dat is moeilijk te zien op foto's, maar kan wel pijn doen. Maar zo zijn er nog wel meer dingen die het zouden kunnen zijn en moeilijk te zien zijn. Ik kan je wat dat betreft niet echt op weg helpen omdat ik niet weet hoe je dochter gevallen is en ook niet weet wat puntbot (dat noemde jij) is. Het kan goed zijn dat er toch ergens een scheurtje zit, aan dystrofie zou ik niet gelijk denken. Succes

Marianne

Marianne

25-09-2008 om 23:15

Kinesiste

Bij ons in de straat is een kinesist-praktijk.
Ik had daar ook al aangedacht om daar eens langs te gaan, mss nemen ze ons morgen er even tussendoor als ik het eens heel lief vraag ofzo want ben er geen vreemde. Mijn zoontje is er onlangs ook nog geweest, enkele maanden na elkaar voor zijn schrijfmotoriek.
Wat de huisarts met puntbot bedoelde weet ik niet precies maar ik vermoed dat het om een buitenste beentje gaat langs de zijkant van pols.
Daarnet heb ik haar pols nog eens goed bekeken.
Ik ben geen specialist maar er lijkt iets te ontbreken...
Aan de buitenkant van je pols heb je toch zo'n ronde knobbel...Als je daarnaast je vingerlegt en dan zachtjes richting hand gaat heb je nog zo'n knobbeltje maar dan kleiner, soms zie je dat uiterlijk, soms voel je het alleen.
Nu, aan mijn dochter haar goede hand staan die 2 knobbeltjes en aan haar pijnlijke hand alleen maar de grootste, die andere lijkt verdwenen te zijn.
Misschien is dat het puntbot of het ingeduwde bot dat de huisarts bedoelde ???
Hoop morgen toch meer te weten hoor...
Liefs, Marianne

Maxime

Maxime

26-09-2008 om 09:45

Even gevoeld

Hoi Marianne,

Ik heb even bij mezelf gevoeld en bij mijn linkerpols voel ik het tweede bobbeltje waar je het over hebt, maar die voel ik bijna niet bij mijn rechtpols. En ik heb nooit wat aan mijn polsen gehad, dus ik denk dat dit niet vreemd is. (moest echt zoeken en drukken op mijn rechterpols om hem daar ook te vinden)

Maxime

Marianne

Marianne

26-09-2008 om 17:11

Hopeloze situatie, ruzie met de dokter...

Hallo allemaal,
Nu ik hier jullie zit te schrijven moet ik nog steeds bekomen van mijn bezoek aan de dokter. Mijn handen trillen en heb even heel hard moeten huilen...
Zodus, op de echo was dus niks te zien ivm pezen, gewrichten etc.
Op de uitslag van de botscan staat enkel:
Discreet iets hogere aktiviteit ter hoogte van de distale groeischijf van de rechterpols in vergelijking met de linkerpols zijde, mogelijks passend bij posttraumatische toestand.
Ik ermee naar mijn huisarts, het weekend staat immers weer voor de deur en normaal gezien zou ze maandag terug naar school moeten, dus wilde ik weten wat nu te doen, bv. een gips ofzo...
Blijkt mijn huisarts vandaag niet te werken wegens bijscholing en moest ik naar zijn vervangende arts gaan...
Daar liep alles fout...
Doe ik daar mijn hele verhaal en wat blijkt? De dokter is voor geen enkele rede vatbaar...
Hij verheft zijn stem aandoenlijk, begint zelfs op ons te roepen en zegt volgende dingen:
- Jij speelt komedie hé, vertel het maar want zo'n verhaal heb ik nog nooit gehoord.
-Kom op, zeg maar wat je al een hele tijd verzwijgt! Ik ben er zeker van dat jij dingen voor mij achterhoudt...
Zoiets heb ik nog nooit gehoord, dat jij zo'n pijn kunt hebben zelfs zonder arbeid te verichten!
Wat zeg je? Zelfs wanneer mama zalf smeert kan jij de aanraking niet verdragen op je huid van de pijn? (hij begint kei hard te lachen) en zegt opnieuw dat het komedie en overdreven is...
Dan begint hij over schoolverlet en schoolplicht...
Over het insmeren met zalf gaat hij zelfs nog verder: hij zegt: als je pijn hebt en er wordt zalf gesmeerd doet het juist deugd, dus zeker geen pijn zoals jij me probeert wijs te maken!
Hij heeft nog veel meer dingen geroepen maar op dit moment weet ik het niet meer want sta nog steeds te bibberen op mijn benen...
Hij zei nog: ik geef je nu een voorschrift om een MRI aan te vragen en als ze daar ook niks concreets op vinden heb ik weer gelijk, dan ben jij een echte komediant!
Kun je geloven dat ik hem ook nog 25 euro betaald heb???
Die MRI gaat helaas ook pas door op 13 oktober....
Maandag ga ik terug naar MIJN huisarts...
Emily zit te huilen nu, het kind ziet het niet meer zitten, heeft echt waar enorm veel pijn maar dan word ze zwaar aangepakt en als leugenaar betwist door die dokter...
In godsnaam, in wat voor een maatschappij leven wij?
Dat zoiets nog kan de dag van vandaag?
Wie heeft nu raad?
Wij zien het even niet meer zitten...
Ik zit hier te janken als een klein kind, zoiets heb ik nog nooit meegemaakt, ben er echt niet goed van...
Ik heb natuurlijk niet gezwegen...Ik heb hem verteld dat ik mijn dochter door en door ken en dat ze helemaal geen komedie speelt of iets verzwijgt.
Dat haar pijn echt is en dat ik er trouwens bij was toen ze overkop ging op haar fiets.
Ook heb ik hem gezegd dat wij al meer geld kwijt zijn aan doktersbezoeken en ziekenhuisbezoeken dan dat we resultaten hebben gekregen.
Sorry, ik ben er echt niet goed van...
Snik,
Liefs van een aangeslagen Marianne

Ellen Wouters

Ellen Wouters

26-09-2008 om 18:05

He wat afschuwelijk!

Jakkes wat een akelig verhaal.

Het enige dat ik nu kan bedenken is naar een willekeurige Eerste Hulp-post van een ziekenhuis te rijden, daar _niet_ het hele verhaal van het conflict met de vervanger uit te leggen (dan zullen ze nl zeggen dat je dat maar met die arts op moet lossen), alleen te zeggen dat je dochter enorme pijn heeft na een val en dat de huisarts niks kan vinden, en dat je desnoods een aantal uren zult wachten tot je geholpen wordt.
Ik ken mensen bij wie dat wel wat opgeleverd heeft. Maar gezien het feit dat er al foto's gemaakt zijn zal het misschien niks opleveren, maar misschien is er een slimmere dokter die doorgaat met zoeken.

Sterkte voor je dochter, ik vind het een heel zielig verhaal.

Groet, Ellen

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.