Gebitsellende dochter...het houdt niet op
Niet dat jullie hier iets mee kunnen, maar ik moet het gewoon even kwijt.
In de nacht van zondag op maandag kwam dochter bij ons dat ze pijn had in haar mond aan 'kiezen die er niet meer waren'. Pijnstiller gegeven en bij ons gelegd, maar maandagochtend zat er een flink abces, dus met spoed naar de tandarts. Foto's gemaakt en er bleek een fikse ontsteking te zitten onder haar nieuwe kiezen die nog in haar kaakbeen zitten en aan de andere kant ook een beginnende ontsteking. Uiteindelijk met spoed doorgestuurd naar de kaakchirurg want dit hadden ze nog niet eerder gezien. Gistermiddag is dochter geopereerd en naast de ontstekingen zijn ook alle vier haar kleine volwassen kiezen in de bovenkaak verwijderd. Deze waren dusdanig slecht van kwaliteit dat ze niet meer te redden waren volgens de kaakchirurg. We wisten al van eerdere foto's dat deze kiezen ook geen goed glazuur hadden, maar hadden wel nog goede hoop dat ze te redden zouden zijn. Niet dus...Was een flinke klap voor ons, zelfs mijn man heeft flink gevloekt en gehuild.
Dochter had uiteraard veel pijn en was ontzettend boos dat ze alweer zoveel pech heeft. En bang voor de operatie, dikke paniek vooraf en ze viel terug op zichzelf pijn doen.
Na de operatie was het niet veel beter. Heel veel boosheid, paniek, zichzelf slaan en knijpen. Ze heeft veel pijn aan haar mondje, huilt veel, wil niks, weigert te eten en drinkt wel heel minimaal omdat ze anders een infuus moet.
Vanochtend kwam de kaakchirurg bij haar om uit te leggen dat haar volwassen kiezen helaas verwijderd zijn en haar reactie was heel heftig. Ze begon te huilen en te schreeuwen en zichzelf pijn te doen en riep dat hij beter gewoon alle tanden uit haar mond had gehaald zodat ze een kunstgebit kreeg en nooit meer naar de tandarts hoefde en nooit meer beugels hoefde te dragen. Sindsdien is er geen land meer met haar te bezeilen. En dat snap ik, ze is pas acht en heeft al zo veel ellende doorstaan. Maar wij weten het ook gewoon niet meer. Niet wat te zeggen, niet wat te doen. Ze zit ontzettend met zichzelf en alle ellende in de knoop, maar ondertussen wil ze helemaal niks. Bij alles wat wel écht even moet, is het weerstand en intens huilen. Ze krijgt wel pijnstilling maar ze geeft niet goed aan wat het doet. Als je er naar vraagt wordt ze boos.
Ze voelt zich ook heel schuldig dat onze vakantie nu niet doorgaat. Ze heeft ook al gezegd dat we maar gewoon moeten gaan en haar maar gewoon achter moeten laten, omdat ze toch alleen maar boos is. Ik vind het heel verdrietig dat ze zo naar over zichzelf denkt. Echt iedereen zou hier het heen en weer en erger van krijgen, de moed verliezen en het even compleet niet meer weten.
Ik weet eigenlijk niet hoe hiermee om te gaan. Ik ben zelf moe en verdrietig, maar voor haar moet ik sterk zijn. Ik ben zo bang dat we terugvallen op onze oude, giftige dynamieken, dat we elkaar kwijtraken in onze emoties. Ik weet ook wel dat dochter nu geenszins toerekeningsvatbaar moet zijn, dat ik begrip moet hebben voor haar en voor alles wat ze voelt en uit, maar ik ben bang dat het me niet lukt. En waar mijn man normaal altijd het vertrouwen houdt dat we er samen wel doorheen komen als gezin, zie ik nu dat hij het ook niet meer weet en dat vertrouwen even kwijt is.
Tijgeroog schreef op 24-10-2023 om 13:24:
en dat is belangrijk, want? Zodat ze eventueel op jouw aanwijzingen de dagindeling kunnen aanpassen?
Bedoelde je mijn aanwijzingen voor aanpassingen of die van MamaE? Natuurlijk is het niet de bedoeling hun programma onder de loep te nemen. Ik vroeg mij alleen af hoe lang die dagen nu in totaliteit waren.
Als een kind om 4 uur klaar is, en pak en beet om half vijf thuis, dan gaat slapen leidt dat ook tot een verschuiving van de avond. Dus wrs later eten en weer later naar bed; midweek iets wat ontregelde dag ritme. Geen kritische noot, eerder een beeldvorming van deze week.
Flanagan schreef op 24-10-2023 om 14:12:
[..]
Bedoelde je mijn aanwijzingen voor aanpassingen of die van MamaE? Natuurlijk is het niet de bedoeling hun programma onder de loep te nemen. Ik vroeg mij alleen af hoe lang die dagen nu in totaliteit waren.
Als een kind om 4 uur klaar is, en pak en beet om half vijf thuis, dan gaat slapen leidt dat ook tot een verschuiving van de avond. Dus wrs later eten en weer later naar bed; midweek iets wat ontregelde dag ritme. Geen kritische noot, eerder een beeldvorming van deze week.
Dat ontregelde ritme komt wel weer goed. Dochter is gewoon doodop als ze thuiskomt en als ze moe is, lukt eten vaak minder goed met kans op ruzie of dat ze weer alles in de blender wil. Ze staat in de ochtend wel gewoon de normale tijd op, dus ik verwacht op dat gebied weinig problemen als ze volgende week weer gewoon school heeft.
Flanagan schreef op 24-10-2023 om 14:12:
[..]
Bedoelde je mijn aanwijzingen voor aanpassingen of die van MamaE? Natuurlijk is het niet de bedoeling hun programma onder de loep te nemen. Ik vroeg mij alleen af hoe lang die dagen nu in totaliteit waren.
Als een kind om 4 uur klaar is, en pak en beet om half vijf thuis, dan gaat slapen leidt dat ook tot een verschuiving van de avond. Dus wrs later eten en weer later naar bed; midweek iets wat ontregelde dag ritme. Geen kritische noot, eerder een beeldvorming van deze week.
Het klinkt anders best kritisch, en je voorspelt dingen die nog niet gebeuren.
Even slapen om alle drukte uit het hoofd kwijt te raken is best prima, en hoeft echt niet gelijk te leiden tot een verschoven ritme. Bij ons ging slapen altijd voor eten. Een keer een maaltijd overslaan is veel minder erg dan te weinig slaap krijgen. Eten haal je wel weer in.
AnnaPollewop schreef op 24-10-2023 om 14:48:
[..]
Het klinkt anders best kritisch, en je voorspelt dingen die nog niet gebeuren.
Even slapen om alle drukte uit het hoofd kwijt te raken is best prima, en hoeft echt niet gelijk te leiden tot een verschoven ritme. Bij ons ging slapen altijd voor eten. Een keer een maaltijd overslaan is veel minder erg dan te weinig slaap krijgen. Eten haal je wel weer in.
Precies; Bij jullie ging het slapen altijd voor het eten. Ik vroeg mij gewoon af hoe zo’n week hier zou verlopen met stevige slapers, die hun slaap in intensieve weken hard nodig hebben omdat eentje anders geheid migraine zou krijgen en de ander of emotioneel of super sacherijn zou mopperen. Pure inbeelding welke weerklank dat op de rest van het gezin zou hebben, in de poging te begrijpen hoe deze week voor MamaE is.
Ik ben blij voor MamaE dat deze week voor zover goed verloopt.
Flanagan schreef op 24-10-2023 om 16:25:
[..]
Precies; Bij jullie ging het slapen altijd voor het eten. Ik vroeg mij gewoon af hoe zo’n week hier zou verlopen met stevige slapers, die hun slaap in intensieve weken hard nodig hebben omdat eentje anders geheid migraine zou krijgen en de ander of emotioneel of super sacherijn zou mopperen. Pure inbeelding welke weerklank dat op de rest van het gezin zou hebben, in de poging te begrijpen hoe deze week voor MamaE is.
Ik ben blij voor MamaE dat deze week voor zover goed verloopt.
Ik heb je reactie dus misschien wel helemaal verkeerd opgevat?
AnnaPollewop schreef op 24-10-2023 om 17:04:
[..]
Ik heb je reactie dus misschien wel helemaal verkeerd opgevat?
Ik denk het; mijn reacties naar MamaE zijn altijd empatisch.
Ik zou denken ‘so far so good’.
Sterkte en knuffels voor jullie!
MamaE schreef op 24-10-2023 om 14:43:
[..]
Dat ontregelde ritme komt wel weer goed. Dochter is gewoon doodop als ze thuiskomt en als ze moe is, lukt eten vaak minder goed met kans op ruzie of dat ze weer alles in de blender wil. Ze staat in de ochtend wel gewoon de normale tijd op, dus ik verwacht op dat gebied weinig problemen als ze volgende week weer gewoon school heeft.
Ik zou zeggen laat het eten dan lekker uit die blender komen, dat is de ruzie niet waard en ze heeft de energie uit het eten hard nodig want ze is keihard aan het werk met dat hoofdje van haar.
A.u.b. geen ruzie maken onderling, dat is niet nodig. Ieder zijn mening en visie, dat is ieders goed recht. Iedereen hier bedoelt het goed, ook al zijn we het misschien niet altijd met elkaar eens.
Vandaag was dochter wederom erg moe, maar ze was wel opgewekt toen ze opgehaald werd. Het moet allemaal nog even landen en ze heeft haar slaap bij thuiskomst echt nodig. En onze nabijheid en troost ook.
Morgen heeft ze in de middag EMDR, dat vinden we wel even spannend, want de vorige keren reageerde ze daar heel heftig op.
Ysenda schreef op 24-10-2023 om 23:01:
[..]
Ik zou zeggen laat het eten dan lekker uit die blender komen, dat is de ruzie niet waard en ze heeft de energie uit het eten hard nodig want ze is keihard aan het werk met dat hoofdje van haar.
Dat klopt. Als ze eerst even slaapt en daarna eet heeft ze veel honger en lukt het alsnog om 'normaal' te eten. Het is zeker geen ruzie waard, maar het gaat de laatste tijd juist heel goed met eten en er is fysiek/medisch gezien geen noodzaak meer om te blenderen. Als het niet hoeft, willen we in dat opzicht een terugval voorkomen.
MamaE schreef op 24-10-2023 om 23:05:
[..]
Dat klopt. Als ze eerst even slaapt en daarna eet heeft ze veel honger en lukt het alsnog om 'normaal' te eten. Het is zeker geen ruzie waard, maar het gaat de laatste tijd juist heel goed met eten en er is fysiek/medisch gezien geen noodzaak meer om te blenderen. Als het niet hoeft, willen we in dat opzicht een terugval voorkomen.
Moe zijn is wat mij betreft in dit geval wel een fysieke reden, juist omdat ze zo hard aan het werk is en de energie echt nodig heeft.
Ze heeft letterlijk veel voor de kiezen gehad en dan is dit geen terugval maar even noodzaak. Ik eet bv ook graag stamppot met veel jus of een maaltijdsoep als ik moe ben. Slobberd heerlijk naar binnen zonder al te veel moeite en energie verspillen.
Eten uit de blender is net dikke soep, hier zijn ze daar gek op en het werkt prima, zeker met die koude dagen is dat fijn. Als het je dwars zit om eten te blenderen kun je wellicht besluiten om maaltijdsoep te maken? Ik zou er ook geen punt van maken. Het is niet alsof ze dan ineens haar hele verdere leven eten uit de blender gaat eten als je het haar nu even wat makkelijker maakt, het is niet ongezond, in tegendeel want ze eet meer. Pick your battles.
Nu lijkt het net alsof ik geblenderd eten een enorm probleem vind. Dat is niet zo. Zelfs al zou ze de rest van haar leven gepureerd eten, daar gaat ze niet dood van. Het ding is dat het een psychisch iets is. Dochter heeft na haar kaakoperatie een paar weken vloeibaar moeten eten en vond het daarna heel eng om weer te gaan kauwen, terwijl dat wel kon en mocht. Dat was echt even een drempel en nu dat goed gaat, wil ik een terugval voorkomen. Het kan zo weer een paar weken duren voordat ze weer 'normaal' gaat eten. Maar überhaupt eten is wel belangrijker dan wat of hoe. Gisteren hadden we spinazie a la crème met rijst en ei. Dat is zacht en eet makkelijk weg.
Vandaag heeft ze EMDR en betwijfel ik of ze aan eten toe gaat komen. Van alle operaties tot nu toe vond ik die van afgelopen zomer wel het heftigste. Volkomen ongepland, heel veel napijn en nare nabehandelingen, leuke dingen die in het water vielen, het besef van het levenslang moeten missen van volwassen kiezen. En dat terwijl ze net had gehoord dat ze autisme heeft én al ontzettend veel andere nare shit met haar gebit en haar ogen heeft doorstaan. En een blindedarmoperatie. En dan is ze nog maar acht. Als ik het allemaal zo op een rijtje zet, springen de tranen me in de ogen.
De EMDR was heftig. Dochter zag er vanochtend al tegenop. Ze gaf wel aan dat ze niet wilde en dat ze het eng vond en bang was voor haar eigen reactie.
Die was inderdaad heel intens en heel heftig. De therapeuten schrokken er ook wel van. Want ze was zo vreselijk boos en over haar toeren en ze heeft zichzelf enorm vaak geslagen en geknepen, heel haar gezicht en armen stonden vol met afdrukken van haar eigen nagels. En ze heeft met haar bril gegooid (gelukkig een oudere, want we hadden daar al enigszins rekening mee gehouden), die beschadigd is geraakt. Ze was bang dat wij boos op haar zouden zijn. Sinds we haar ophaalden is het alleen nog maar huilen geweest. Zo vreselijk veel verdriet en schuldgevoel. Ze plakt echt aan ons vast.
Inmiddels slaapt ze, maar deze dag is heel heftig geweest en heeft veel met haar gedaan. Nog twee dagen en dan kan ze in het weekend even bijkomen. Dat zal ze ook wel hard nodig hebben.
MamaE, even een knuffel voor jou. Je komt over als een hele fijne, lieve, verstandige en toegewijde moeder. Natuurlijk met je eigen tekortkomingen (net als iedereen), maar met zelfreflectie (dat heeft niet iedereen).
Het is moeilijk om je kind zo bang, boos en verdrietig te zien. Je had haar graag al dat medische gedoe bespaart. Haar ondersteunen en zoeken naar de best mogelijke hulp: dat is belangrijk en (soms heel) zwaar voor jou, voor jullie als ouders.
Complimenten hoe jij en je man er mee omgaan. Respect voor jullie.
Alle geluk en vooral gezondheid gewenst. Een hecht en warm gezin; fijn dat je je dochter dat kunt bieden (en nee, natuurlijk niet altijd, zoals in vrijwel elk gezin).
Lieve groet, van een moeder waar het soms ook moeilijk was. Bij ons lijkt de moeilijke periode achter de rug. Er zitten nu vooral dingen méé.
