Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

*rymcke*

*rymcke*

22-09-2019 om 09:57

Handen in het haar


*rymcke*

*rymcke*

25-09-2019 om 08:24

Iedereen

Op dit moment dragen de kinderen voldoende bij.
Oudste werkt 3 dagen, geen fulltime, derde net geslaagd.
Verlengd traject en werkt sinds deze maand fulltime.
Alle kinderen koken 1 a 2 x per week.
Het huis word gedaan op toerbeurt.
Maar ik blijf het gewoon lastig vinden dat zij alles voor mij moeten doen.
Omgekeerde wereld.
Zit er bij mij diep in geworteld.
Ik moet als moeder zorgen voor de kinderen.
Werken voor het geld, huis netjes, eten in huis.
Leuke dingen doen met hen.
Dat stuk kan ik allemaal niet.
Ik heb opgevoed met ideeën van niet zeuren doorgaan.
En dus ging ik door.
Nu heeft mij lichaam letterlijk de stop knop in gedrukt.
Nu moet ik bijna voor alles hulp vragen.
Kinderen werken, school, zijn grotendeels dag weg.
Ik ben dus alleen thuis, waar ik geen kant op kan.
Therapie is erg pittig, merk dat ik moeite heb om mij open te stellen.
Vooral als ik mij niet goed voel.
Controle is weg.
Zal zware weg worden.
Derde vind dit bijzonder moeilijk.
Kan praten met hem maar komt toch niet goed aan.
Hij vind nu ook toch hele dag thuis zit ik dan ook wel makkelijk alles kan doen.
Dat kan ik maar zeer beperkt.
Niet kunnen lopen, de duizeligheid en de oververmoeidheid maken het erg lastig.
Kon hij maar voelen wat ik heb en voel.

Hanne

Hanne

25-09-2019 om 08:56

derde

Rymke, ben blij dat je zoon niet voelt wat je voelt. Zelfs om een punt te maken, gun je je kind dat zeker niet.

Soms moet je zelf ook even wennen aan de dingen die je niet meer kunt en kun je zoeken naar manieren waarop je dingen zelf wel kunt, je zult zien dat met alternatieven meer mogelijk is dan je denkt. Daarnaast zou je kunnen kiezen om de dingen zoals iedere dag gezond eten en een net huis wat loslaat. Een kop soep met een boterham is ook een maaltijd en als je huis niet iedere dag netjes is, kunnen je kinderen misschien iets meer tijd besteden aan de dingen waar je zonder hulp niet uitkomt. Dat het moeilijk is en zwaar klopt, voor jou, maar ook voor de kinderen.

Ik zou proberen om behalve de strijd met instanties, zo creatief mogelijk te zijn in de manier waarop je je dagelijkse leven invult. Dat je lichaam dingen minder doet betekent niet dat je niet meer zelf aan het stuur staat.

Voelen wat jij voelt.

Er zullen meer mensen zijn die niet begrijpen wat jij voelt, dat idee kan je beter loslaten. Niet iedereen heeft begrip voor je situatie en het blijven uitleggen wordt dan meer verantwoording afleggen.
Wat Hanne zegt, richt je leven in zodat het op die manier werkt voor jou. Je kinderen zijn jong en gelukkig gezond, wees daar blij om. Ze moeten ook verder en werken aan hun eigen toekomst.
Het is fijn als er meer hulp is van buitenaf, ik zou zeker verder kijken wat daar de mogelijkheden nog zijn. Thuis is het ook fijn als jij, op jouw manier, inderdaad aan het roer staat.

Annie

Annie

25-09-2019 om 14:41

Hier ook

Ik heb ook klachten waardoor ik lang niet alles kan (wat ik wil doen/vind dat ik zou moeten doen)
Ik heb wel een partner, dat scheelt enorm.
Verder zijn mijn klachten mogelijk minder ernstig dan de jouwe.

Waarom ik reageer: ook mijn pubers willen er niets van weten/nemen mijn klachten niet serieus.
Terwijl ik er geregeld niet onderuit kom ze te mobiliseren.
Ik weet hoe lastig manoeuvreren dit is.
Maar over het algemeen ben ik echt BLIJ als mijn dochter er niets van moet hebben.
Ik moet het soms wel aangeven, maar ik probeer toch heel veel te verbloemen.

Maar goed, dat kan dus alleen ook zo makkelijk omdat ik mijn ei kwijt kan bij partner.
Ik zou je gunnen dat jij ook meer mensen in je omgeving krijgt, die je wat kunnen steunen. Kinderen zijn daarvoor echt niet aangewezen, vind ik. (niet in puber leeftijd)

Kun je wat uitwisselen?
Heb je anderen iets te bieden, vanuit jouw situatie?
Misschien kun je wel kinderen bij jou thuis incidenteel opvangen? Of incidenteel huiswerkbegeleiding geven? Of, of....

Ik moet bijv veel liggen en dat matcht weer prima bij het helpen van dochter met huiswerk, zo krijg ik weer wat meer krediet. (en voel ik me wat meer moeder ipv alleen steeds die patiënt)

Het huis vies laten is een enorme frustratie.
Een zuigrobot aanschaffen was mijn beste koop ever. (sommigen kunnen ook dweilen) Scheelt zoveel werk. (kunnen jullie misschien samen bekostigen? Hoeft niet meer heel duur te zijn)
Alles heel strak organiseren werkt ook.
En bijv boodschappen laten bezorgen. Dat kun jij prima organiseren vanaf de bank. Dan kunnen je kinderen in de vrijgekomen tijd de badkamer en keuken poetsen.

Kadotje

Kadotje

25-09-2019 om 18:01

*rymcke*

'Maar ik blijf het gewoon lastig vinden dat zij alles voor mij moeten doen.
Omgekeerde wereld.
Zit er bij mij diep in geworteld.
Ik moet als moeder zorgen voor de kinderen.
Werken voor het geld, huis netjes, eten in huis.
Leuke dingen doen met hen.'

Nou... ik heb 3 pubers/jongvolwassenen en ik vind het toch echt dat die tijd voorbij is!

Leuke dingen doen met hen, graag!
Maar werken, huis netjes, eten in huis: dat wil ik toch echt sámen doen nu ze (bijna) volwassen zijn. Ik vind dat dan een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Mijn kinderen niet altijd. Maar ik ben geen hotel. Ik mankeer niets, maar werk hard en verwacht echt dat de kinderen hun steentje bijdragen.

Dat lukt niet altijd, mijn oudste dochter werd niet goed van mijn 'gezeur'... Ze is nu op kamers. Zonder ruzie of gedoe hoor, maar ze wilde graag haar eigen koers varen. Nou prima, dat lijkt me een natuurlijk gebeuren.

Jouw insteek: als moeder moet ik overal voor zorgen en alles doen, tja, daar zou je moe van worden! Wat mij betreft geldt dat voor jonge kinderen, maar niet meer voor jongvolwassenen.

Ze af en toe verwennen, dat doe ik dan wel weer. En als ze een keer niet de keuken op hoeven te ruimen omdat er bijvoorbeeld vrienden over de vloer zijn, dan zijn ze extra blij met mij..

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.