Kun je angst en dwang overwinnen?
Heb al jaren last van angst- en dwangklachten. Ik merk nu dat ik mijn leven erdoor laat leven omdat ik er steeds vanuit ga dat de angst toch sterker is dan ik. Ik heb medicijnen en psychothapie... Ik heb met de therapeut strakke afspraken gemaakt om de dwang te 'overwinnen', maar ik geef er toch steeds aan toe omdat ik ervan uitga dat de dwang toch sterker is dan ik...
De dwang komt toch ook vanuit jou? Dus jij bent sterker dan jij? Persoonlijk vind ik de term "overwinnen" ook niet fijn klinken, alsof je een gevecht moet aangaan. Mij lijkt het meer dat je met meer balans, meer vrede in je leven verder komt dan met een gevecht met jezelf.
Heb je enig idee waar de klachten vandaan komen?
Het is een gevecht..
Geloof me, ik lever iedere dag, ieder uur een gevecht tegen mezelf... Klachten zitten in de familie.. mijn moeder had dezelfde angsten als ik, alleen had zij er geloof ik minder dwang bij... Ik moet bepaalde dingen ieder kwartier of vaker checken... Had met de therapeut afgesproken dat ik het bij drie keer per dag zou houden, ik zou nu al blij zijn met drie keer per uur. Hij vergelijkt het met een verslaving... Een gokverslaafde krijgt ook even rust als hij gokt, tot de drang weer te sterk wordt.. En een alcoholverslaafde neemt ook een borrel om weer even rust te hebben..Ik wil ook zo graag wat meer rust..
Ben leek
Ik ben helemaal geen specialist op dit gebied hoor, maar het klinkt alsof de methode van je therapeut dus echt niet werkt voor je.
Ik heb vroeger bulimia gehad, en hoe meer ik mezelf probeerde te verbieden te eten, hoe meer ik uiteindelijk ging eten, en hoe meer geobsedeerd ik werd. Het klinkt alsof dit bij jou gebeurt met die dwanghandelingen.
Heb je weleens geprobeerd om jezelf positief te benaderen? Dus geef jezelf een paar weken waarin je niet probeert jezelf tegen te houden, en alle handelingen gewoon te doen die je wilt doen, zonder boos of teleurgesteld op jezelf te worden. Schrijf alles op wat je doet. Kijk dan na een paar weken objectief naar je routines, en vraag aan jezelf of er niet 1 afkan. Lukt dat, verzin dan een leuke beloning voor jezelf. Zeg maar, 1 week die handeling niet, en je mag een leuk boek kopen ofzo. Als dat een tijdje goed gaat, kun je proberen een tweede eraf te halen, etc.
Als dit je ook niets lijkt, zou ik doorvragen en doorzoeken tot je een methode vindt die je wel aanspreekt. Want een gevecht met jezelf win je nooit.
O ja
Als je opschrijft wat je doet aan dwanghandeling, probeer er dan ook achter te schrijven waarom je het doet.
Bedankt voor jullie lieve reacties..
Het lastige probleem is dat mijn dwanghandelingen mijn angsten in stand houden. Dus hoe vaker ik eraan toegeef, hoe banger ik word.. Klinkt ingewikkeld... Ik moet van mezelf steeds nieuws kijken omdat ik moet checken of er hier al iets heel ergs gaat gebeuren. Als ik gekeken heb, ben ik nog banger (zeker nu) of heb ik even rust..Als ik niet kijk, word ik heel erg onrustig, de onrust word dan zo groot dat ik het bijna niet meer uithoud....
Jeetje
Nou het lijkt me duidelijk dat je die angsten niet weg kunt redeneren of kunt onderdrukken. Je bent blijkbaar al aan de medicijnen.
Heb even gegoogled en blijkbaar is cognitieve therapie de gebruikelijke therapie bij angsstoornissen (het is blijkbaar heel erg moeilijk om uit te komen). Volg je die? En wat zegt je therapeut over het verloop van de ziekte? Ga je vooruit of niet? Is het misschien tijd om andere medicatie/therapieën te proberen?
http://www.socialezekerheid.nl/smartsite.dws?id=32950
Zie ook de links onderop, er is een stichting die je wellicht verder op weg kan helpen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Obsessieve-compulsieve_stoornis
Beetje nare posting misschien
Maar jij bent de enige die hier wat aan kan doen, je doet dit jezelf aan. Je zult zelf aan de slag moeten. (Uiteraard wel met behulp van anderen)
Je schrijft in je openingsposting 2x : "omdat ik er steeds vanuit ga dat de angst toch sterker is dan ik" Daaruit maak ik op dat je denkt dat je een hopeloos geval bent. Maar dat is je eigen keuze hoor! Je moet er volmodig voor kiezen om hier wat aan te doen, anders hebben therapieen e.d. geen zin. Een therapeut kan je helpen, maar het niet oplossen.
Gr. Poezie.
Trots op mezelf!
Ben vandaag niet bij de tv en de computer blijven zitten, maar heb man en kinderen de auto in gejaagd en we hebben een heerlijke middag in de dierentuin gehad. Ik heb gelukkig geen iphone oid, dus er was gewoon geen nieuws. De wereld draaide even door zonder mij...
Enne, Nickless, je brengt me wel op een idee, ik ben nu aan de Zoloft begonnen. Vroeger heb ik ook Anafranil gehad, waar ik altijd veel baat bij had. Als de zoloft niet werkt, ga ik weer aan de anafranil. Waarom ook niet. Ik dacht dat modernere medicijnen minder bijwerkingen zouden hebben, maar van de ananfranil had ik eigenlijk nooit zo heel veel last...
Super!
Dus je kunt het wel 
Helpt het mooie weer? Indien ja, dan kun je kijken of zo'n zonnelamp helpt.
Enne, ik kijk nooit nieuws, want dan krijg ik ook paniekaanvallen. Ik lees de krant, en daar heb ik al vaak moeite mee. Als de jongste weer geboren is, dan stop ik daar ook een half jaartje mee. Ik ben dan gewoon veel te labiel om dingen in perspectief te kunnen zien en barst bij van alles in huilen uit!
En?
Hoe gaat het nu?
Wat lief
dat je het vraagt.. Het gaat ietsje beter. Ik ben eindelijk streng voor mezelf en dat lijkt wel te helpen. Drie keer per dag nieuws en echt niet meer. Dus in de auto gewoon een lekker CD'tje op..
Goed zo!
Enne, 3 keer per dag nieuws, ik moet er echt niet aan denken!
Nieuws kijken
Is een snelle blik op nu.nl (alleen de homepage) of het nieuws op de radio, een heel journaal of een krant lezen durf ik (nog) niet..
Ik probeer te genieten
van het mooie weer! Dat lukt redelijk... En bij vriend kan ik altijd wel terecht. Hij snapt mijn angst niet en dat vind ik prettig. Hij maakt zich niet druk om wat er in de wereld gebeurt en gaat ter ontspanning lekker journaal kijken. Dat relativeert voor mij wel..
En ik vecht keihard verder, het gaat eigenlijk best goed..
