Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

MM.

MM.

11-10-2010 om 13:54

Nog een vraag over roesjes: beenmergpunctie

Mijn vriendin moet een beenmergpunctie ondergaan en ziet daar zo enorm tegen op (heeft het 1x zien gebeuren bij haar partner en dat was traumatisch voor haar) dat ze dat per se alleen onder narcose, met een roesje, dormicum of wat dan ook wil doen. Ze wil er gewoon niet bewust bij zijn.
De internist weigert daaraan mee te werken, wil hooguit een valiumpje geven, gevolg: de beenmergpunctie staat al tien maanden on hold, wat eigenlijk niet verantwoord is.
Zijn er ziekenhuizen die wel een roesje of narcose geven bij een bmp bij volwassenen?

Groet MM

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
joep

joep

11-10-2010 om 22:09

Ik denk het wel

Het moet toch gebeuren en ze durft het niet, daar kun je vast wel ergens mee terecht. Ik zou rondbellen naar diverse ziekenhuizen, er zit heel veel verschil in werkwijze van verschillende specialisten, wellicht vind er 1 het geen probleem. Het is daarnaast, vind ik, toch een operatietje, dus waarom niet?

Puck

Puck

11-10-2010 om 22:40

Joep

Joep: "Het is daarnaast, vind ik, toch een operatietje, dus waarom niet?"
Nou,misschien omdat er grotere risico's kleven aan de narcose dan de ingreep zelf met zich mee brengt. Ik kan me voorstellen dat een arts daar liever niet aan mee wil werken. Overigens denk ik dat een arts dan beter kan inspringen op waarom een patiënt perse een narcose wil, misschien kan met een verhelderend gesprek daar meer op afgestemd worden. Overigens kreeg mijn schoonvader altijd beenmergpuncties met alleen een plaatselijke verdoving. Niet fijn, maar je kan daarna gelijk weg. Een anesthesie moet je sowieso langer blijven en dus zal voor het ziekenhuis ook het kostenaspect meewegen.

MM.

MM.

11-10-2010 om 23:25

Risico's

Ik begin te denken dat de risico's van een onderzoek uitstellen waarvan de internist zelf vorig jaar al zei dat het nodig was, misschien wel groter zijn dan het risico van het geven van een roesje. Vind het erg raar dat hij categorisch weigert daaraan mee te werken als die angst bij haar zo diep zit.
Ik kan me voorstellen dat het niet is 'u vraagt, wij draaien' maar zoals er bijv. speciale angsttandartsen zijn voor getraumatiseerde tandheelkundepatiënten, zo zou er voor dergelijke kleine ingrepen/onderzoeken toch ook iets mogelijk moeten zijn?
Inmiddels heeft vriendins huisarts toegezegd te gaan 'shoppen' voor haar, is wrs effectiever dan dat je als patiënt zelf gaat rondbellen.
In afwachting daarvan ben ik toch wel erg benieuwd of iemand concrete voorbeelden heeft van ziekenhuizen die een beenmergpunctie doen met roesje, narcose, zware sedatie of wat dan ook zodat de patiënt het niet bewust meemaakt.

Groet MM

Elisa Gemani

Elisa Gemani

11-10-2010 om 23:41

Beenmergpunctie

Ieder ziekenhuis is in staat om wel een licht roesje te geven bij volwassenen die zo'n punctie heel erg eng vinden. Zo'n roesje heeft niets met een echte narcose te maken dus de risico's zijn bijzonder klein.
Een vriendin van mij heeft toen ze kanker had ook zo'n roesje gekregen de eerste keer dat ze een beenmergpunctie moest laten doen; de keer erop deed ze het zonder, alleen met plaatselijke verdoving en viel het haar uiteindelijk erg mee.
Zij heeft het in het UMC Utrecht laten doen en daar kan je dus op verzoek dormicum krijgen bij een beenmergpunctie.

Yta Chalne

Yta Chalne

12-10-2010 om 07:57

Umc

In het UMC zijn ze er erg goed in, en doen ze het dus ook vrijwel altijd zonder, maar na uitleg. Dus niet om hun zin door te drammen. Overigens, als het alleen een puctie is is zonder beter te doen en even pijnlijk (paar seconden), als er een biopt genomen wordt is het iets langduriger en kan het fijn zijn een roesje te krijgen. Misschien hoeft ze alleen een punctie en is de arts daarom zo halstarrig? Dan nog zou hij zijn patienten serieus moeten nemen natuurlijk.

Onder narcose heb ik nog nooit gehoord trouwens. Misschien bij patiënten met een verstandelijke beperking?

Puck

Puck

12-10-2010 om 09:13

Precies yta

Ik denk dat dat het belangrijkste punt is. De halstarrigheid van de arts. Misschien kan goede voorlichting en een serieus gesprek over de angsten (waarom was het zo traumatisch om het bij partner: heeft partner het zelf als traumatisch ervaren of was alleen de aanblik traumatisch en waarom was dat) al een heleboel angst wegenemen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.