Gezondheid Gezondheid

Gezondheid

Support gezocht....seroxat opbouwen

Hoi,
sinds zaterdag ben ik begonnen met Seroxat, omdat het echt niet meer ging. Ik weet dat er ook mensen op dit forum zijn die hier niet voor zouden kiezen, maar ik zoek op dit moment support, want het valt me erg zwaar, terwijl ik nog maar op dag 3 zit.
Ik heb vooral totaal geen eetlust, brood lukt niet dus ik neem bijv. drinkontbijt. Maar vandaag ben ik zo opgejaagd en onrustig, kan de kinderen totaal niet hebben < die hebben al 5 weken van mijn angst en down zijn te lijden>.
Zijn er mensen die ook Seroxat oid hebben opgebouwd en me een hart onder de riem kunnen steken de komende 2 weken?
Ik probeer steeds afleiding te zoeken, weg gaan, na het avondeten een eind fietsen ed. Oja, vanavond eerste afspraak met een haptotherapeut, over helaas 3 weken kan ik weer bij mijn psychotherapeut terecht.
Nouja, hopelijk is dit te volgen? M@rgreet


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Prul

Prul

27-07-2009 om 12:43

Goed op weg

Margreet,

Ik ken je verder niet, maar als ik je berichtje lees denk ik dat je goed op weg bent. Genezing zit inderdaad nooit in een doosje, ruggesteun wél. Wat mot, mot, klaar.
Helaas is het zo dat bij paroxetine (de werkzame stof in Seroxat®)de bijwerkingen er eerder zijn dan de werking waar het om begonnen is. Dus moet je de komende weken inderdaad afzien. Gelukkig zijn de meeste bijwerkingen van voorbijgaande aard en moet je dus gewoon even door die zure appel heen.
Je kiest alternatieven voor het eten wat je nu even niet weg krijgt, prima. Goed voor jezelf zorgen is belangrijk.

Ik lees dat je ook al in therapie bent bij een psychotherapeut en voor de korte termijn zoek je hulp bij de haptotherapeut. Fietsen, wandelen en lichaamsbeweging in het algemeen heeft een bewezen positieve invloed bij depressie.
Je bent dus goed bezig met een aanpak op meerdere fronten.

Ik lees in je berichtje bezorgdheid over de kinderen. Natuurlijk is het niet gemakkelijk als moeder zich niet goed voelt, maar het leven gaat nu eenmaal niet over rozen, ook voor kinderen niet. En wat zij uiteindelijk mee krijgen is een heel belangrijke boodschap: als je in de problemen zit en het lukt je niet in je eentje dan kun je hulp zoeken! En dat is een hele waardevolle levensles voor je kinderen: je hoeft niet altijd alles in je eentje te kunnen en op te lossen.

Ik geef je mijn lijfspreuk die ik van mijn vader heb meegekregen: Hou moed en zwem!
Dat is wat je doen moet nu: dóórzwemmen, je komt er wel!

Succes!

Prul

Moeilijk, maar....

Ik wil je alleen even veel sterkte wensen en je laten weten dat het een hele goede stap is die je hebt gezet.
Jaren geleden heeft mijn man een zware depressie gehad. Dankzij de seroxat is dat goed gekomen en ik ben er van overtuigd dat het zelfs ons huwelijk heeft gered. De bijwerkingen waren bij hem vooral heel veel slapen, maar na een paar weken werd dat steeds minder. Het werkte verder heel goed. Na ruim twee jaar is hij gaan afbouwen en nu kan hij alweer jaren zonder, maar als hij er niet aan begonnen was had ons leven er heel anders uitgezien.

anno

anno

27-07-2009 om 13:42

Komt goed!

Je bent al goed bezig! Het is echt even doorzetten, maar na een week (soms twee) merk je dat het al beter gaat.
Dat van geen eetlust had ik niet, maar de rest komt me bekend voor. Het is al heel goed als je eraan toegeeft dat dit van de medicijnen komt en het dus niks engs is.

Ik slik nu al jaren seroxat en het helpt me heel goed. Volhouden, 't lukt !!

Anno

Kaaskopje

Kaaskopje

27-07-2009 om 14:20

Ja inderdaad, zure appel

Je zult inderdaad door een zure appel van een aantal weken moeten en dan moet je toch wel verschil merken. Enorme vermoeidheid kan er ook bij horen. Als het na een paar weken niet verandert kun je eens vragen of de dosis niet naar beneden kan. Als je er bijvoorbeeld twee per dag moet innemen kan het helpen als je er verder 1 gaat innemen, maar altijd in overleg. Hou het in ieder geval vol en beslis niet eigenhandig dat je er wel weer mee kunt stoppen. Als je dan weer opnieuw moet beginnen moet je ook opnieuw wennen.
Sterkte, ik praat niet uit ervaring als 'patiënt', maar weet wel dat het een verwarrende situatie is voor jou en de omgeving.

m@rgreet

m@rgreet

27-07-2009 om 14:23 Topicstarter

Het moest

Ik weet waarom ik in elkaar geklapt ben en waar mijn angsten vandaan kwamen, daar kan ik ook straks mee aan de gang. Vandaag is een absolute off-day en mijn man weet ook niet meer wat hij moet zeggen, vandaar dat ik hier hulp zoek.
Mijn vader is ernstig ziek en zal binnen nu en een paar maanden overlijden, vandaar dat ik het niet aandurf om de tijd ervoor uit te trekken om door de tijd heen er boven op te komen. De grootste angst ligt ook bij mezelf, ik ben bang voor mezelf en wat er komen gaat. Ik hoop dat de Seroxat en de therapie me er de komende tijd door heen gaan trekken.
Ik gebruik er nu 3 keer 10mg oxazepam bij, anders red ik het niet, bovendien slaap ik er in elk geval wel door.
Heerlijk om jullie reacties te lezen, om me heen zegt iedereen, kom op, even 14 dagen doorbijten terwijl ik denk: hoe kom ik er in vredesnaam door heen. Maar ik begrijp uit jullie reacties dat het wel te doen is?
Overigens: is het wel handig om vanavond naar die haptotherapeut te gaan als ik er zo shit bij zit?
Groeten M@rgreet

trien

trien

27-07-2009 om 18:29

Komt goed hoor!

Met een week ging het bij mij al beter,en merkte ik ook dat de seroxat werkt,even doorzetten.Veel sterkte!
Trien

m@rgreet

m@rgreet

27-07-2009 om 18:35 Topicstarter

Niet

Mijn man heeft de haptotherapeut gebeld en samen hebben ze de afspraak een week verzet, hoor ik net. Ik ben te angstig, gespannen en down, bijna niet in staat tot gesprek, dus het was beter om volgende week te komen. Eerlijk gezegd ben ik opgelucht, wist niet hoe ik daar moest gaan komen en ik weet niet eens hoe ik mijn verhaal moet doen. Net een klein beetje warm eten gegeten en een halve oxazepam ingenomen. Ben te duf en te draaiierig om op de kinderen te reageren, bah.

m@rgreet

m@rgreet

28-07-2009 om 17:02 Topicstarter

Dag 4: een nieuw zadel

Ik blijf gewoon doortikken.....

Vanmorgen moest ik mezelf letterlijk het bed uitsleuren, ik had een afspraak bij de kapper. Tot een kwartier voor tijd twijfelde ik of ik het zou afbellen, toch er heen geslenterd (man en kinderen mee) en tot mijn opluchting was ik de enige klant. Mijn haar is weer heerlijk kort en in model. 1 overwinning. Thuis een broodje door mijn keel gewurgd.
2e overwinning: toch maar mee gegaan naar de bibliotheek. Thuis gekomen heeft manlief een nieuw zadel voor op mijn fiets gekocht en oooooh wat is dat fijn! Meteen weer ruim een half uur gefietst en meteen de ergste onrust en spanning eruit, die komt steeds rond half vier 's middags.
3e overwinning: weer de fiets gepakt en naar de apotheek voor een nieuw recept oxazepam (thank you huisarts, 15 tabletjes, dus niet aan het einde van de week weer moeten smeken...).
Ik kon zowaar vanmiddag even grinniken om een andere fietser die net als ik niet wist wie er voorrang had.
Het beste is dus: het huis uit. Donderdagmorgen moet ik weer naar de schoonheidspecialiste, wat fijn is het als je in de spiegel kijkt en je hoofd in elk geval weer wat leuker is.....
Dank je voor het lezen

Elisa Gemani

Elisa Gemani

28-07-2009 om 17:15

Volhouden

Ik slik nu alweer bijna 9 jaar Seroxat (laagste dosering, 37,5mg per dag) na een ernstige postnatale depressie. Bij ons zit chronische depressie in de familie dus mijn moeder en mijn zus gebruiken ook levenslang ad. Geef het opbouwen de tijd; met 6 weken zullen de ergste bijwerkingen verdwijnen en zal je je beter gaan voelen als het de juiste ad voor je is. Probeer iedere dag een doel te stellen in de vorm van een stukje fietsen, naar de kapper etc. Wat dat betreft doe je het goed! Zorg voor voldoende rust en ontspanning. Bouw ook zo snel mogelijk de Oxazepam af; ik kreeg dat in het begin ook en daar raak je erg snel aan gewend. Ik zou nu ook wel weer een "pammetje" kunnen gebruiken (ook mijn vader is terminaal ziek en zal binnenkort overlijden) maar ik krijg het niet meer omdat ik er te makkelijk afhankelijk van word. Haptotherapie heeft mij overigens toen er doorheen gesleept, samen met de Seroxat en de psychotherapie. Volhouden, het gaat straks echt beter!
Oeps, ik bedoelde idd. dat ik nu Efexor slik. Bij mijn eerste depressie slikte ik Seroxat. Wat overigens ook prima werkte Sorry voor de verwarring.

Prul

Prul

28-07-2009 om 19:08

@elisa (beetje o.t.)

Elisa, bedoel je niet venlafaxine (Efexor®). Dat is verkrijgbaar in o.a. 37,5 mg, Seroxat® = paroxetine en dat is in 30 en 20 mg verkrijgbaar.

trien

trien

28-07-2009 om 19:40

Elisa (ot)

Ik slik seroxat 20 mg,dat kan echt lager!
zelfs tien is mogelijk.
Groetjes,Trien

m@rgreet

m@rgreet

28-07-2009 om 20:41 Topicstarter

Ik begreep al zoiets. En niet lachen, mijn familie is grootverbruik, 4 mensen Seroxat, 1 Efexor. En dan praten we dus over 1 gezin....
Die oxazepam, heb ik in mijn achterhoofd zitten, vandaag heb ik er 2 geslikt ipv 3. Lastig hoor, als ik de angst omhoog voel vliegen....

Elisa Gemani

Elisa Gemani

28-07-2009 om 20:52

Margreet

Chronische depressiviteit is grotendeels genetisch bepaald dus zo gek is het niet dat meerdere mensen in een familie aan de ad zitten Wij varen er allemaal wel bij gelukkig. Er ontbreekt gewoon een stofje in onze hersenen en de ad vult dat tekort aan. Wat de Oxazepam betreft: het kan geen kwaad om het tijdelijk te nemen, zeg voor een paar weekjes hooguit. Je zal zien dat als de Seroxat aanslaat je minder of helemaal geen last meer zal hebben van angstaanvallen. Effe doorzetten!

Margreet

Even laten weten dat ik trots op je ben en dat je een dapper dodootje bent!

Je bent een kanjer, dat weet je. De mailbox en telefoonlijn staan altijd open he?

Dikke zoen,

Pie.

m@rgreet

m@rgreet

29-07-2009 om 13:21 Topicstarter

Klotedag

Misschien gisteren teveel gedaan, in elk geval vloog het me gisteravond totaal weer aan, nieuwe angsten voor de toekomst, hoe moet het volgende week als manlief weer aan het werk gaat, shit straks gaan de kinderen naar school en ben ik alleen thuis, doodeng......
Vanmorgen met een buik vol angst mijn bed uit, toch weer oxazepam nodig, ik kan mezelf niet tot iets motiveren. Gewoon accepteren dat het een klotedag is? En het ergste is dat ik geen hap door mijn keel krijg en toch iets moeten eten voor mijn gevoel. Komt hier echt een einde aan...sorry voor dit bericht, maar ik vraag me regelmatig af waarom ik dit slik, het lijkt alleen maar erger te worden.
M@rgreet

Puck2

Puck2

05-08-2009 om 11:46

Gun jezelf de tijd (oeps, lang geworden)

M@rgreet, je zit nog maar aan het begin van je behandeling, gun het de tijd. De meest vreselijke tijd heb ik gehad in de eerste 4 weken toen ik aan de Prozac begon. Ik wilde dat ik het toen af kon met 1 oxazepam per dag, ik had er wel 3 of 4 nodig om enigzins op de been te blijven. Ik weet niet hoe snel Seroxat begint te werken, maar gun het een paar weken de tijd. Pas als het dan nog zo slecht gaat kun je misschien vragen of een ander middel meer voor jou geschikt is (dat was bij mij namelijk het geval) of dat de dosering aangepast moet worden. Verder hebben veel a.d. als bijwerking dat je je in het begin alleen maar ellendiger voelt. En ja, er komt echt een einde aan, maar dat kan lang duren. Bij mij hielp het echt als ik mezelf voorhield dat iedere deskundige in mijn omgeving zei dat het echt goed kwam (hoe moeilijk dat ook was om voor te stellen). En een klotedag af en toe mag je jezelf gewoon toestaan, dat zal je nog lang houden. Ik zit nu een half jaar aan de a.d. en heb het ook nog steeds.
Nu na lange tijd zie ik de oxazepam ook niet meer als iets wat slecht is en waarvan ik baal dat ik het nodig heb, maar juist als een steuntje in de rug als ik daar behoefte aan heb. Daardoor slik ik niet meer met tegenzin en dat geeft ook een minder rotgevoel, minder faalgevoel ofzo. Mijn huisarts hield me in het begin voor: ik heb liever dat je nu teveel dan te weinig slikt. Hoe vaak ik niet twijfelend met een strip in mijn handen stond en die woorden als een soort mantra herhaalde.... en het dan toch uiteindelijk maar deed. Ik was vooral ook erg bang voor verslaving. Toen ik dat bij mijn psych ter sprake bracht moest hij lachen: hij zei dat een type als ik niet snel verslaafd raakt, daar heb ik teveel wilskracht voor. En i.d.d. Ik heb het zonder ook maar enig probleem af kunnen bouwen van 4 per dag naar nu ong. 4 pammetjes per week. En heb je wat aan de vergelijking die mijn huisarts mij in het begin voorstelde: Je kan heel goed zwemmen maar bent het nu even vergeten en spartelt alleen maar wild om je heen en gaat iedere keer koppie onder. Pas als je weer rustig bent kun je weer leren hoe je moet drijven en later zwemmen. Om weer rustig te worden heb je hulpmiddelen zoals bandjes nodig. Die worden je nu toegeworpen in de vorm van pillen. Accepteer die en daarna kun je weer leren hoe je moet drijven en zwemmen. Maar die pillen heb je nu nodig om letterlijk en figuurlijk je hoofd boven water te houden.
Sterkte, meid, en echt: het komt goed!

m@rgreet

m@rgreet

06-08-2009 om 09:56 Topicstarter

Hoe het nu is...

Ik ben inmiddels zo'n 12 dagen verder en begin duidelijk te merken de de pillen gaan werken. Er komen meer goede dan slechte dagen zeg maar. De oxazepam gebruik ik overdag niet meer, om te slapen neem ik er 1, al heb ik gisteren zonder kunnen slapen, vannacht was een halve genoeg. Ik merk dat als de angst overdag komt, ik afleiding moet zoeken, fietsen blijft helpen.
Ik heb een nieuwe psycholoog die vertelde zelf ooit een paniekstoornis te hebben gehad, ah herkenning! Ik weet ondertussen wel waar de clou zit bij mezelf, ik schakel mijn gevoel uit, ontken mezelf totaal en ben keihard voor mezelf. Het is tijd om wat liever te worden en niet steeds de criticus in mezelf aan woord te laten. Ik ben er nog lang niet, de therapie zal hard nodig zijn en als ik er weer wat beter bij zit, ga ik naar de haptonoom. In overleg met hem ben ik daar nog niet geweest, fysiek en mentaal nog niet aan toe.
De ochtenden zijn trouwens nog moeilijk, iemand die dat herkent? Onrustig wakker worden, uit bed komen is lastig, iets eten.......Wordt dat beter? Dat eten gaat langzamerhand wat beter trouwens. Alles gaat langzaam.....oké, geduld))
Nogmaals weer dank voor jullie berichtjes, ik lees ze samen met mijn man! M@rgreet

M@rgreet

Hoi Margreet, Ik wil even zeggen dat ik het een hele dappere beslissing vind die je hebt genomen! Ik lees in je berichten dat je goed over het medicijngebruik hebt nagedacht en een bewuste keuze hebt gemaakt. Wat mij ook opvalt is dat je man je hierin steunt. En omdat je man meeleest, wil ik even zeggen... hulde aan man voor het begrip!

Zelf heb ik ook wel eens last van depressies. Uiteraard is het niet vergelijkbaar, maar ik weet een beetje welke uitwerking dat heeft. Niet leuk! Paniek en angst heb ik over het algemeen niet zo, maar kan mijzelf wel aardig gek maken met gedachten aan enge dingen. Dat mijn man of kinderen iets overkomt. Dan ben ik ook best behoorlijk van slag. De opmerking van mensen dat je er gewoon niet aan moet denken, werkt uiteraard niet.

Ik wens je (en je man) in iedergeval heel veel succes en zo te lezen komt het wel goed met jou (jullie). Geduld is inderdaad lastig he. Kon je er maar een datum aan hangen dat alles over zou zijn, dat zou het een stuk makkelijker maken. Leuk of niet, maar je zal hier doorheen moeten. Blijkbaar ben je een sterke vrouw, want je kiest ervoor om het aan te pakken en je legt je er niet bij neer. Heel goed! Dus nogmaals sterkte!

Greetz
Mariska

Amasja

Amasja

07-08-2009 om 20:56

M@rgreet

M@rgreet,

Fijn dat je merkt dat ze beginnen te werken. Ikzelf gebruik geen Seroxat, maar wel een a.d. met dezelfde werkzame stof (paroxetine). Ik werd vantevoren duidelijk door de huisarts gewaarschuwd dat het de eerste paar weken kon verergeren, en dat ik na 4 tot 6 weken verbetering moest werken (anders andere dosering of ander middel). Beide kwamen ook wel uit. Werd de eerste paar weken angstiger. En daarna wat lakonieker over alles, waardoor ik minder een faalgevoel kreeg (wat altijd tot down zijn leidt).
De bijwerking van minder eetlust herken ik ook wel. Ik kan op zich wel eten door mijn keel krijgen, maar het interesseert me gewoon niets. Ik eet niet omdat ik er zin in heb, maar omdat het gewoon moet. Overigens is die bijwerking na een paar weken wel iets minder erg geworden.
Wat bij mij wel een heel sterke bijwerking is, is niet kunnen slapen. Nu dus slaapmiddel erbij gekregen, omdat anders slaapgebrek het positieve effect van de paroxetine totaal teniet doet

Tja, moeilijke ochtenden.... Ik herken het helemaal. Moeilijk op gang komen, alles traag en langzaam. Hoort echt bij depressie is mij verteld. Niet dat je daar nou morgen ineens sneller van opstaat, maar misschien helpt het om te weten dat het niet aan jou ligt, maar aan je ziekte.

En ja, geduld. Dat is het toverwoord. Ik had het maandag met mijn huisarts over of ik in november weer aan het werk zou kunnen (dan eindigt mijn ouderschapsverlof). Moeilijk te zeggen natuurlijk, want iedere situatie is uniek en ontwikkelt zich in zijn eigen tempo. Maar de huisarts gaf als indicatie dat herstel net zolang duurt als het ziek worden/zijn.

Fijn trouwens dat je weet waar de clou bij jezelf zit. Want die moet je eerst weten om er iets aan te kunnen doen. Of eigenlijk is de eerste stap: erkennen dat er een probleem is, de tweede stap zoeken en aanvaarden van hulp, derde stap vinden van de oorzaak van het probleem, en vierde stap oplossen van/leren leven met het probleem. Nou, stap 1 t/m 3 heb je al gezet zo te zien. Nog maar 1 te gaan . Overigens herken ik ook wel mezelf in hoe je de clou omschrijft. Hoe vaak ik de afgelopen weken al van hulpverleners te horen heb gekregen dat ik te veel van mezelf eis.

Fijn dat je dit met je man kunt delen. Hier ook zo'n man die me enorm steunt. Dat is niet vanzelfspreken, maar wel van onschatbare waarde. Maar voor hem zeker ook niet makkelijk. Voelt zich vaak machteloos.

Dus voor zowel jou als je man: heel veel sterkte!

Tip

ook ik slik al jaren seroxat,en de eerste drie weken waren heel erg moeilijk,maar de tijd er na!!ik knapte zo op,kreeg weer energie en mijn gevoel en eetlust kwamen weer terug,dus probeer even vol te houden,het is het waard!
wat mij erg hielp in die zwaar depressieve periode was een dagboekje bijhouden:ik schreef elke dag in een paar regeltjes wat ik die dag gedaan had en hoe ik me voelde.
als ik af en toe het gevoel had dat het allemaal niks opschoot,keek ik even terug in mijn schriftje ,en dan bleek in vergelijk met bijv. drie weken terug ,dat ik er altijd beter voor stond dan ik dacht.
want het gaat niet snel,maar heel langzaam aan zal je merken dat je toch kleine stapjes vooruit gaat!sterkte!!

Amasja

Amasja

10-08-2009 om 20:56

Inderdaad

zo'n dagboek bijhouden helpt om zicht op de voortgang te houden. Dat is nu typisch zo'n middel waarvan ik weet dat het werkt (ook voor mij), maar waarvan het me niet lukt om het in mijn dagelijkse ritme op te nemen. Als alternatief ben ik maar op OO gaan posten

Wat ik trouwens doe als ik wel een dagboek schrijf is:
1. de dag een cijfer (van 0 tot 10) geven; maakt het iets objectiever, en dwingt je om je gevoel ook te vergelijken met dat van de andere dagen (en dus vooruitgang over achteruitgang op te merken)
2. omslagpunten in stemming beschrijven: waardoor sloeg mijn stemming om van positief naar negatief of andersom. Dat kan inzicht geven in de oorzaak van je depressiviteit, en in wat jou helpt om je stemming te verbeteren.

M@rgreet

Hoe gaat het inmiddels?

m@rgreet

m@rgreet

13-08-2009 om 09:24 Topicstarter

Veel beter

Hoi,
inmiddels merk ik dat de Seroxat echt goed begint te werken, vannacht heb ik geslapen zonder oxazepam in te nemen, dus het lijkt erop dat ik die ook niet mee nodig heb. Dinsdag heb ik weer een gesprek gehad bij de psycholoog, een praktijk met ruime ervaring in angststoornissen en ik heb echt vertrouwen dat ik hier verder zal komen in het proces (even voor de duidelijkheid: ik ben niet depressief! maar heb juist altijd veel angsten, die nu teveel werden).
Het is ook fijn om nu begeleid te worden, mijn vader is ernstig ziek (kanker met uitzaaiingen). Ook een verrassende conclusie van de psych dat er in de relatie tussen mijn man en mij nog wel het een en ander bepraat moet worden, iets waar hij gelijk in heeft. Mijn man gaat de komende tijd dus ook een aantal keren mee komen (is de afgelopen 2 keer ook mee geweest).
Ik heb er wel vertrouwen in dat ik weer op de rit kom. Gelukkig bestaat dit forum en kan ik later nog weer de berichtjes lezen, mocht het een keer minder gaan. Nogmaals bedankt ook namens mijn man voor alle reacties!
M@rgreet

Puck2

Puck2

14-08-2009 om 15:39

Goed om te horen m@rgreet

Fijn dat de seroxat aanslaat en dat je het vertrouwen hebt dat alles weer op de rit gaat komen. En blijf daar ook in geloven, ook tijdens de talloze dipjes die je vast ook nog gaat krijgen. Die horen erbij, maar uiteindelijk komt het vast goed. Go for it! En blijf vooral lezen en schrijven op het forum. Gedeelde smart is halve smart en gedeelde vreugd is dubbele vreugd. Groetjes Puck (ook ineens zomaar al bijna 2 weken helemaal zonder de oxazepam, joehoe!)

m@rgreet

m@rgreet

15-08-2009 om 21:11 Topicstarter

Je had gelijk.......

Ik dacht dat het wel weer goed ging, maar vandaag inderdaad een flinke terugslag, opeens overviel de angst me weer, alsof het me overspoelt en vervolgens de donkere gedachtes 'oh help, straks komt die hele slechte periode weer terug'........en alle angstige gedachtes die erbij horen.
Vanavond zei mijn man nog dat ik een halve oxazepam moest innemen, 'het is niet in 1 keer over'. Dat luchtte me weer zo op. Het ging echt goed, 3 fanastische dagen alsof er niets gebeurd was, maar dan merk ik nu weer dat ik er nog lang niet ben.
Goed dat je dat schreef Puck, dat er nog dipjes komen. En ik hoop dat je steeds minder oxazepam nodig hebt, enig idee hoe het komt dat je nu niets nodig hebt?
Groetjes, Margreet

Puck2

Puck2

16-08-2009 om 22:03

Balen hè

Goh, balen Margreet. Fijn dat je wat aan mijn waarschuwing had. Op een gegeven moment herken je het als er een dip aankomt en kun je dan al een pammetje nemen. Dat werkte bij mij op een gegeven moment erg goed. En een oxazepammetje af en toe is helemaal niet erg. En op een gegeven moment ervaar je ook dat de terugslagen echt niet zo zwart zijn als in het begin en dat ze wer overgaan. Dat geeft ook zelfvertrouwen. en dan "onderga" je ze ook weer makkelijker. Verder weet je nu dat je je ook weer goed kunt voelen, en dat gevoel komt echt wel weer terug. Het is echt 3 stappen vooruit en 2 achteruit. Maar ook dan kom je bij je eindbestemming. En ik heb eigenlijk geen idee waarom ik nu even geen oxazepam nodig heb. Ik voel me op dit moment als voor de paniekstoornis en heb de afgelopen weken een af en toe opkomend mini-aanvalletje kunnen tackelen door gewoon rustig te blijven, mezelf voor te houden dat het niets is en dat het vanzelf weer over gaat. En dat werkte goed. Maar voor ik zover ben als nu is er bijna 9 maanden voorbij gegaan. Volgende week ga ik weer langzaam opbouwen met mijn werk, daar heb ik veel zin in. En ook jij komt er wel, is het niet snel, dan wel wat langzamer. Toen ze mij 9 maanden geleden vertelden dat het weer helemaal goed ging komen dan geloofde ik daar geen snars van. Nu heb ik zo iets van : gut ze lijken toch gelijk te krijgen.

m@rgreet

m@rgreet

20-08-2009 om 08:29 Topicstarter

Slecht

Ik probeer jullie te geloven, maar dat is wel moeilijk. Na de angstaanval van zaterdag heb ik 4 moeilijke dagen gehad, met zelfs 2 dat ik het echt niet meer zag zitten. Mijn man de angst aangejaagd door uit het diepste van mijn put te zeggen dat ik zo niet meer wil leven en dat ik gewoon dood wil.
Ik ben bij mijn huisarts geweest en die vindt dat de Seroxat eerst nog tijd moet hebben om in te werken (zit net in de 4e week) en dat ik veel te snel beter wil worden. Wel nieuw recept oxazepam omdat ik dat kennelijk nog echt nodig heb, je hoeft er ook niet krampachtig mee om te gaan zei hij.
Ook nog een telefonisch gesprek met de psycholoog en met onze predikant, iedereen is van mening dat het echt goed gaat komen, maar dat het herstel tijden zal gaan duren.
En ik denk zelf dat nu dat laatste steeds meer begint door te sijpelen en dat ik daarom er zo slecht bij zit. Steeds meer besef dat ik echt aan de slag moet met mijn angsten en ooooh dat is dat doodeng!
De ochtenden zijn het ergst, ik neem nu een oxazepam zo gauw ik wakker word. Gisteren ben ik opgehaald door mijn zus en het is toch fijn om bij anderen te zijn. Daardoor heb ik gisteren toch een goede dag gehad! Vandaag samen met mijn man weer naar de psycholoog en daarna weer naar mijn zus.
Ik vind dit hel, sorry dat ik het zo uitdruk. Soms lijkt het wel alsof ik weer in de eerste week opbouwen van de Seroxat zit.....
Pandia, jij ook weer sterkte, ik hoop dat het eenmalig was die aanvallen. En heel erg bedankt voor jullie berichtjes, ik heb het echt nodig om ervaringsverhalen te lezen.
Liefs M@rgreet

Parel80

Parel80

20-08-2009 om 13:28

Seroxat

Bedenk dat niet iedereen het goed doet op seroxat, er zijn nog talloze andere mogelijkheden. Misschien doe jij het bijv. veel beter op een anti-psychoticum (nee, hoef je niet psychotisch voor te zijn) dan op een anti-depressivum.
Ik zou toch maar gauw gaan overleggen met je behandelend psychiater. Sterkte!

Parel80

Parel80

20-08-2009 om 13:30

Oh oeps

Een huisarts schrijft voor...nou ja, dan maar liever vragen om een verwijzing psychiater, die heeft echt veel meer kennis van de psychofarmaca.

Puck2

Puck2

20-08-2009 om 14:08

M@rgreet (sorry, beetje lang)

Zoals de anderen ook al zeggen: het hoort erbij, maar het is gewoon balen als het je wééér overkomt. Zeker toen je je vorige week zo goed voelde. Na een week of 4/5 zou je toch al wel moeten merken dat het wat doet en je zei eerder dat je dat gevoel wel had. Misschien moet de dosering aangepast worden. Of je kunt idd vragen om een verwijzing naar de psychiater. Toen ik na 5 weken Prozac nog steeds niet goed reageerde zei mijn huisarts letterlijk: ik stuur je door naar de psychiater, want die weet veel meer van de medicijnen af dan ik. Misschien een optie? En verder zeg je dat je vooral een angststoornis hebt. Dat kan kloppen, maar depressieve gevoelens zijn daar eigenlijk vast aan gekoppeld. Dat accepteren is ook al een stukje beter worden. En verder is het een goede opmerking om inderdaad niet te moeilijk doen over de kalmeringsmiddelen. In de periode dat ik me zo rot voelde zei mijn huisarts: je schiet er niets mee op als je je zo rot voelt, dus kan je beter een pil extra slikken. Verder zei hij in het begin: ik heb liever dat je nu even te veel dan te weinig slikt. Je wilt niet weten hoe vaak ik twijfelend heb gestaan en die woorden eerst 10 keer in mezelf herhaalde voor ik toch met tegenzin maar een pil nam. Soms zat ik wel op 4 oxazepam per dag. En nu zeg ik: hij had wel gelijk.
Waarom sta je er zo huiverig tegenover om die oxazepam te slikken? Ben je bang voor verslaving? Dat was namelijk mijn grote angst maar toen ik dat tegen de psych zei moest hij lachen en vertelde dat dat vooral een groot risico was bij mensen die erg afhankelijk van anderen zijn. Bij een sterke onafhankelijke en wilskrachtige persoon zoals ik (ahum dan u voor de veren in mijn achterste, dokter) was dat echt niet aan de orde. En dat is ook wel gebleken. Ook hij had weer gelijk.
Ga vooral door met hier lezen en posten als je dat wilt en er wat mee kunt. Er zijn hier genoeg ervaringsdeskundigen die je kunnen steunen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.