Afsluiting door essent

Chippie

Ik merk dat ik je reactie kwetsend vind. Niet omdat je mij 'de waarheid' eens lekker zegt, maar omdat je er zo naast zit. Ik zeg nergens dat álle anderen dom zijn behalve wij, dat maak jij ervan omdat je nu je best doet om mij op woorden te vangen. Waarom mag ik niet zeggen dat een ander dom bezig is en jij wel? Moet ik mijn mond houden omdat wij zelf hulp nodig hebben gehad? Haar situatie (uit die bewuste aflevering) léék niet op die van ons. Wij hebben zélf de eerste stap gezet, zijn op eigen verzoek volledig met de billen bloot gegaan en hebben met jaren zuinig aandoen (bij elkaar zo'n 5 jaar) een nieuwe start gekregen en ook verdiend vind ik zelf. Ik laat mij daarover niet meer de les lezen.
Waar haal je vandaan dat we onder dwang hulp moesten vragen? Ik schaamde me wel voor 'de buren' ja. Die wisten dan ook niet dat we hulp hadden gevraagd. De buren wisten sowieso niet dat we dat nodig hadden. Zo gaat dat met die dingen.
En ja, ik vind mezelf niet dom. Ik heb een 'havo' iq. Niks om me voor te schamen dus. Maar mijn talent zit 'm niet in boekhouden. Ik doe dus binnen mijn mogelijkheden mijn best, net als de meesten dat doen.

Kabouter

Dapper van jullie!
Jij noemt het woordje naïef. Dat gaat voor ons ook op. De ervaring heeft ons volwassen gemaakt denk ik.

Kaaskopje

Mja,noem het kortzichtig,wat je wilt,maar als je zelf zeer op de kleintjes moet letten,dan geef ik mijn bijdrage liever aan het tienermoederproject hier in de buurt,om maar een voorbeeld te noemen.Een project wat recht uit het hart komt,al jaren,en waar geen euro aan de strijkstok blijft hangen.Dat is kiezen,niet een instantie te kort doen.Want naast het
rode kruis zijn er zoveel goede doelen die je kunt steunen.Kiezen moet je toch,hoe dan ook.
Bastet

Nogmaals: de akte

Ik weet dat je aan het RodeKruis mag doneren per akte. Alleen: jij valt over het feit dat er belastingvoordeel zit aan het doen van giften. En zelfs nog méér als je dat doet per notariele akte. Het doen van schenkingen per notariele akte heeft echter niet alleen maar voordelen en dát wilde ik even laten zien.
Het salaris van de directeur van het Rode Kruis ligt rond de Balkenende-norm volgens de VFI.
De inkomsten en uitgaven van het RK zijn vrij eenvoudig terug te vinden in hun jaarverslagen. Even voor de leuk: inkomsten uit eigen fondsenwerving: 36 miljoen, inkomsten via derden (postcodeloterij) en gezamenlijke acties: 6 miljoen, inkomsten vanuit de overheid: 8 miljoen. Dat is bij elkaar zo'n 50 miljoen. Wat denk jij dat de meest stabiele inkomstenbron is?
De kosten: voor fondsenwerving wordt zo'n 5 miljoen aan kosten gemaakt. De uitvoeringskosten voor de eigen organisatie bedragen 27 miljoen. Da's bij elkaar een dikke 30 miljoen. De rest wordt gespendeerd aan het goede doel, overigens voor ongeveer 80-90% in het buitenland.

Tirza

Bastet

Zoals ik als zei, in andere woorden, ga je zelf over óf en aan wat je wilt doneren. Met donaties aan dat tienermoederproject steun je een mooi doel

Pelle

dat red ik ook nog wel.

Nee

Ik gebruik het niet als excuus. Wat onze problemen betreft ligt dat allemaal in het verleden. Het lijkt me prettig als ik me niet meer hoef te verdedigen of te verantwoorden voor die periode. Als ik over geldproblemen praat is dat omdat ik nog heel goed weet hoe het wás. En wat de boekhouding betreft ben ik degene die het doet, maar ik vind het een rotklus. Ik heb nooit iets met cijfers gehad. Ik heb weer andere ´talenten´.

Kromme tenen krijg ik hiervan

Ik reageer zelden maar wil nu toch even wat kwijt.
Als mensen in de schulden komen is het altijd eigen schuld dikke bult. Natuurlijk heb je mensen waar je dat etiket op kunt plakken, maar, net als bij overgewicht heb je ook 2 categorieen. Bij de ene zal het idd zo zijn dat ieder pondje door het mondje gaat maar bij de andere heeft overgewicht vele andere oorzaken. Zo ook bij schulden maar iedereen die in deze omstandigheden komt weet bij voorbaat hoe medogenloos er geoordeeld kan worden, zoals hier. Dat is een van de oorzaken dat mensen soms te laat aan de bel trekken.

In de financieele problemen raken vreet energie, je schaamt je al een ongeluk, knokt om eruit te komen en worstelt met allerlij emoties. Daar kun je al die wijzende vingers en harde oordelen niet bij hebben.
In de financieele moeilijkheden komen kan echt iedereen overkomen ongeacht je buffer of je verstandige beleid. Of je moet al een jaarsalaris achter de hand hebben en dat is niet voor iedereen weggelegd.

Om dan te gaan piepen dat " de hele gemeenschap " de kosten draagt vind ik zo'n onzin. Iedereen draagt bij voor anderen in ons sociale zorg en belastings stelsel.
Ik vind het een erg treurige zaak om iedereen met schulden maar over een kam te scheren. Mensen verdienen een tweede kans en ik geloof dat als je eenmaal in zo'n situatie hebt gezeten dat je voortaan zo danig andere keuze's maakt dat het je niet snel meer zal overkomen.

Kaaskopje, ik vind je openheid hierover bewonderens waardig! Kaboutertje, je komt er wel!
En echt, ik kom het in mijn werk bijna dagelijks tegen, mensen die grotendeels buiten hun schuld om in grote problemen zijn gekomen. Die het ook allemaal goed voor elkaar hadden en nooit hadden kunnen vermoeden hoe glad de weg naar de afgrond is, tot ze het ondervonden.

Het trieste is dat ze te lang door modderden uit angst voor veroordelingen en uit schaamte. Natuurlijk maak ik ook de echte die hards mee met boven genoemde voorbeelden, 6 mobieltjes etc. Maar dat is echt een hele grote minderheid. En ook daar spelen vaak achterliggende oorzaken en ook zij verdienen hulp en een tweede kans in mijn ogen, ookal was het maar voor de kinderen die vaak later met dezelfde problemen kampen door gebrek aan inzicht en hulp.

Fijne feestdagen, Groet, YvetteW

Yvette

Je zit ernaast, in een aantal opzichten. Nee, niet iedereen die in de schulden zit, wordt hier over één kam geschoren. Dan heb je de draad gewoon niet goed gelezen.
En buiten dat, de mensen die het wèl voor elkaar krijgen om op tijd bij de afgrond weg te komen en op eigen kracht hun huishouding weer financieel gezond krijgen, kom jij niet tegen op je werk. Die zie je überhaupt niet, want buiten mijn ouders heeft bijvoorbeeld bij ons niemand geweten hoe we ervoor stonden. Wij zijn echt niet uniek. Maar ik krijg wel de indruk dat ik niet mag meepraten omdat ik "niet uit eigen ervaring spreek" en bij "de stuurlui aan wal" zou horen. Alleen maar omdat wij uit de schulden hebben weten te blijven? Het lijkt me toch dat je aan die tips ook nog wel wat hebt...

Tirza

*Het jammere is, dat je geen gelijk hebt. Een aantal jaren schuldsanering is voor veel mensen niet afdoende. Die recidiveren.*

Dus moeten we gewoon maar niemand meer helpen dan? En recidiven kunnen dus echt (al dan niet terecht, daar matig ik me geen oordeel over aan) op de blaren zitten. Die komen dus de wsnp niet meer in.

*En ja, dat er over je geoordeeld wordt vind ik niet zo gek. Dat wordt er over iedereen. Maar om dat als argument aan te grijpen om geen hulp te vragen vind ik zwak. *

Er word over weinig zaken zo hard geoordeeld als mensen met schulden, het is een van de laatste taboe's. Ik gebruik het niet als argument. Uiteindelijk kunnen ze niet anders dan hulp vragen omdat ze al te lang de ballen in de lucht proberen te houden. Kun je zwak vinden maar het is nu eenmaal een feit dat hulp vragen mede door de harde veroordelingen en de schaamte die dat teweeg brengt een enorme hindernis vormt.

Groet, YvetteW

Schaamte

ik denk niet eens dat het merendeel van de schaamte komt door het 'harde oordeel' van de medemens, ik zou me schamen als ik het zover had laten komen, om mezelf... 'hoe kon ik zo stom zijn..'

Dat voelt voor mij erger dan wat de buitenwereld ervan zal denken. Als de buitenwereld dat gevoel bevestigt, dan neigt men al gauw om daar de zwarte piet neer te leggen, maar ik denk toch echt dat het een gevoel is wat je ZELF al hebt.

Daarbij oordeel ik niet hard over mensen die aanpakken, wat met hun schuld doen, maar ik heb wel veel moeite met slachtoffergedrag en wijzen naar de buitenwereld.

Schulden krijgen kan iedereen overkomen, dat geloof ik zeker, hoe je ermee omgaat is een tweede.

(en ik zie en lees soms verhalen waarbij ik mijn verbijstering amper kan onderdrukken, zoals bijv. blijven roken terwijl je je kind geen eten kunt geven omdat je zo arm bent...)

Mien

Denk je niet dat schaamte om ermee naar buiten te stappen bij de meeste mensen JUIST te maken heeft met 'Dat het zover heeft kunnen komen!'? met in het verlengde 'Wat zullen ze wel niet van me denken?' Feit is dat die zorg over hoe de reacties zullen zijn niet onterecht is want hoe volwaardig je ook bent, er zijn veel mensen die dan net zo doen als tegen mensen in een rolstoel. Je zit in de schulden dus erg slim kan je niet zijn.
Net als bij veel onderwerpen kom je excessen tegen. Persoonlijk vind ik het altijd positiever om niet van die excessen uit te gaan maar van wat gemiddeld de praktijk is. Ik dénk dat bij schuldbeheer de gemiddelde praktijk is dat men zijn best doet.

Pelle

Tja, je begint er toch steeds zelf over. Je hebt het zelf over je gebrek aan talent voor boekhouden en ik vind weer dat je het jezelf daar veel te makkelijk mee maakt. Inkomsten en uitgaven op elkaar afstemmen heeft NIETS met boekhouden te maken.
Ik begin er inderdaad zelf over. Boekhouden is voor mij gewoon een naam voor het beestje ´rekeningen betalen´. Ik heb níet gezegd dat ik er niks van bak en dat we nu alweer in de problemen zitten toch? Dus heb ik ook niet gezegd dat ik onze inkomsten en uitgaven niet op elkaar af stem of af kán stemmen. Daarom zei ik ook dat ik niet steeds in de verdediging wil over onze vroegere situatie. Als je uit de WSNP komt krijg je een schone lei. Dat betekent dat je een 'blanco' start krijgt van de rechter. Wat jij doet is die blanco start negeren. Even als grove vergelijking... Iemand die een ernstige ziekte heeft gehad maar genezen is verklaard door zijn arts die blijf je toch ook niet toespreken alsof hij die ziekte nog heeft? Dan ben je blij dat diegene weer gezond is en met zijn leven verder kan.
Ik hoop met mijn bijdragen over mensen die in de schuld zitten hooguit wat begrip te kweken, maar doe dat niet met de bedoeling om een bak met kritiek over me heen te halen. Wij zijn inmiddels 'gezond' verklaard en daar zou je ook gewoon een compliment over kunnen geven.
Wat betreft het proces 'in de schulden raken en er niet uitkomen'. Ik moet voor mezelf spreken. Bij óns was het zo dat we, vróeger dus!!, inderdaad te laat aan de bel getrokken hebben bij ons zelf. We hebben te lang met steeds minder geld téveel vastgehouden aan hoe we het gewend waren geweest met twee redelijk volwaardige inkomens. Dat was redelijk vol te houden, maar daar zijn we vreselijk de mist mee ingegaan toen we zelfs niet meer 1 volwaardig inkomen hadden, maar bijstand. Als je van een normaal inkomen in de bijstand stort kun je heel verstandig, maar meer nog uit pure noodzaak, de tering naar de nering gaan zetten, maar dan is het te laat en dan haal je achterstanden nooit meer in. Zoals zoveel jonge mensen (en oudere misschien ook wel) zijn wij in de mogelijkheden getrapt die winkels en banken ons nu eenmaal aanbieden. Kopen op afbetalen, kwartaalkrediet, doorlopende lening... Eenmaal verstandig geworden heb ik me ook heel erg opgewonden over het feit dat er van alles uit de reclame moet worden geweerd zoals roken en alcohol, maar dat reclames voor lenen gewoon ongemoeid werden gelaten. Er zijn jongeren van 22 die al diep in de problemen zitten door al die 'verleidingen'. Ze doen dat zelf, ze zijn zelf dom geweest, maar dat kun je ook zeggen bij rookverslaving. Maar op een rookverslaving rust geen taboe. Daar kun je zonder schaamte mee naar buiten komen en is er ook nog begrip voor het feit dat je steeds weer mislukte pogingen om te stoppen doet. Op het hebben van schulden rust een taboe en als ik het goed heb begrepen lijkt daar nu eindelijk een klein beetje kentering in te komen door programma's als van de Frogers.
Jouw suggestie om de drempel te verlagen bij een hulpvraag door spotjes van postbus51 te tonen zou naar mijn gevoel een goede stap in de richting zijn. Jouw idee om mensen te laten begeleiden door een buddy is hier in de stad al opgepikt. Ik weet even de naam niet meer, maar er is een dag waarop je met al je rotzooi, dus ook ongeopende rekeningen die je niet meer durft te openen mag komen en dan wordt er samen gekeken naar een oplossing. Toen ik dat las was ik er helemaal opgetogen over en ik hoop dat er veel mensen op gereageerd hebben.

Hulp vragen

Ja, ik weet dat het moeilijk is om hulp te vragen. Maar wat ik niet helemaal snap, is dat je hulp (die echt werkt) moet vragen aan een instantie (sociale zaken, schuldhulpverlening oid), aan mensen dus die je helemaal niet kent en die er professioneel mee omgaan. Wat ik in de reacties voornamelijk lees, is dat je niet wilt dat anderen (familie, vrienden, buren) weten dat je in de problemen zit. Maar dáár hoef je het toch niet aan te vragen? En die hoeven het toch ook verder niet te weten? Je hoeft toch niet als onderdeel van de hulpverlening publiekelijk schuld te erkennen of je tekort op je gevel te kalken?
Er loopt nu weer een programma over geldproblemen: maximum bereikt. Daar legt een psycholoog precies uit hoe het werkt. En het begint altijd op dezelfde manier: ontkenning, ontkenning, ontkenning. Dingen doen/aanschaffen omdat je vindt dat je dat moet kunnen, dat je er recht op hebt, dat je kind er niet onder mag leiden, dat iederéén het heeft/kan/doet enzovoort. Weigeren om gewoon een optelsommetje te maken: dit is mijn inkomen, dit zijn mijn uitgaven. Kan ik een winterjas van 300 euro kopen? Eh, nee. Wíl ik een winterjas van 300 euro kopen? Eh, ja. En dan de tweede gedachte de eerste laten overstemmen.

Wat ik ook nog wilde schrijven en wat je ook in dat programma terug zag: er gewoon geen zin in hebben om met je bankboekje (en de rest) bij een of ander wildvreemd mens op kantoor te moeten komen die jóu dan gaat vertellen wat je wel en wat je niet met je geld mag/moet doen.
Dus niet eens zozeer de gene voor de buren/familie, maar de weerstand tegen bemoeienis van buitenaf.

Tirza

Geen zin in hebben

Ja dat geloof ik graag. Als je anderen mee laat kijken in je uitgaven dan moet je laten zien dat je keuzes niet altijd verstandig zijn. Net als in dat dubbeltje op zijn kant programma. Ze had zulke verkeerde inkopen gedaan en had ook nog het gevoel dat ze dat heel slim aangepakt had. Ik ga ervanuit dat mensen eerst een omslag moeten maken en er dan niet meer mee zitten om een inkijkje te geven en advies te aanvaarden. Het is een proces waar vooruitgang in te zien moet zijn. Het lijkt mij voor een hulpverlener uitermate frustrerend als die vooruitgang uitblijft.

Tirza

Bij de meeste vormen van hulpverlening komt je omgeving het te weten. En zeker bij de wsnp, dat wordt in de krant gezet. Je krijgt postblokkades, rekening blokkades etc. Dan moet je wel uitleggen waarom het extraatje wat iemand wilt overmaken voor de kerst bv niet kan en waarom je kind het kaartje voor zijn verjaardag niet binnen kreeg. Om maar even in de kerstsfeer te blijven: wie zonder zonde is gooie de eerste steen.

Groet, YvetteW

Kaaskopje

"Feit is dat die zorg over hoe de reacties zullen zijn niet onterecht is want hoe volwaardig je ook bent, er zijn veel mensen die dan net zo doen als tegen mensen in een rolstoel. Je zit in de schulden dus erg slim kan je niet zijn"

Grappig dat je dit voorbeeld aanhaalt, ik verklaar me zo nader. Als je nou eens goed je eigen bijdrage leest, dan scheer jij die buitenwereld ook over 1 kam, want wie zegt dat iemand denkt ´wat zul je dom zijn als je schulden hebt´

Ik bedoel dus ook dat het ´schuldgevoel´ (zwaar toepasselijk woord trouwens) vooral iets is van JEZELF, want je weet niet wat iemand denkt..

Om jouw voorbeeld met die rolstoel te nemen, ik zat een poos in een rolstoel, en weet je, ik werd door bijna niemand als een ´onnozele of onmondige´ behandeld, gewoon omdat ik dat niet uitstraal, ik voel mij niet ´schuldig´ of ´onnozel´ omdat ik in die rolstoel zit, dus ik heb niets om mij voor te schamen.

Als je schulden maakt en het komt zover dat je het niet meer redt, dan hoef je niet je hoofd te laten hangen en met argwaan naar die boze buitenwereld te kijken, geef jezelf een schop in de kont (en foeter eens lekker op jezelf, tenminste dat zou ik zeker doen) en raap je vervolgens bij elkaar en ga ervoor (of tegenaan))

Je eigen gevoel van schuld en ´niet slim zijn´ is toch echt het voornaamste wat je in de weg zit, niet die buitenwereld, dat is iets wat jouw eigen gevoel zegt, maar je gevoel heeft gewoon geen gelijk.

Ik heb best bewondering voor jullie, dat jullie eruit zijn gekomen en dat het nu goed gaat, maar het zou maar zo kunnen dat jullie keuzes maken waar ik me niet in kan vinden, net zoals ik keuzes zou kunnen maken waarin jij je niet kunt vinden, gelukkig zijn we niet allemaal gelijk en kunnen we beiden onze gang gaan.

Daarmee mag ik ook een mening hebben over mensen die in de schulden zitten en die iedereen de schuld geven behalve zichzelf, die de buitenwereld maar oordelend vinden, terwijl het eigenlijk hun eigen geweten is wat ze horen..

En nee, mensen die kost wat kost dure merkdingen willen blijven kopen, 4 honden willen voeden en verzorgen, blijven roken en intussen geen eten voor hun kinderen kunnen kopen..daar kan ik met de pet niet bij..en tsja, dat vind ik zelf een hele normale mening (of oordeel)

Mien*

*En nee, mensen die kost wat kost dure merkdingen willen blijven kopen, 4 honden willen voeden en verzorgen, blijven roken en intussen geen eten voor hun kinderen kunnen kopen..daar kan ik met de pet niet bij..*

Daar kan niemand met zijn pet bij. Het probleem is dat het overgrote deel van de mensen dus bij voorbaat zo'n beeld hebben van mensen met schulden. Dat maakt dat er vaak zo geoordeeld wordt en dat maakt weer dat de mensen die zich toch al schamen nog moeilijker om hulp vragen.

Dus hetzelfde voorbeeld wat ik al gaf: dikke mensen proppen zich vol en hebben de ruggegraat niet om te lijnen. Terwijl dit niet bij allemaal is, het kan dus ook een medische oorzaak of meerdere oorzaken hebben.
Maar omdat die gedachte bijna algemeengoed is zullen ook dikke mensen zich vaak onterecht schamen en veroordeeld voelen. Neemt niet weg dat mensen met schulden hun verantwoordelijkheid moeten nemen, schuldsanering krijg je echt niet kado.

Groet, YvetteW

Vooroordeel

Vooroordelen komen ergens vandaan. Stereotiepen ook. Koot&Bie en nu de makers van Draadstaal zijn er groots in: het uitbeelden van typetjes. Hoe zou je dat kunnen doen als er geen stereotiepen waren? Ook hier op het forum komt het geregeld voorbij.
Vooroordelen zijn niet per definitie negatief, ze zijn voornamelijk erg handig voor ons brein. Groep pubers met capuchons en rotjes: straatje oversteken. Grijze krullebol krom achter rollator: helpen als het omvalt.
Ik denk dat mensen vooroordelen vooral gebruiken om zichzelf voor de gek te houden (in het geval van schulden dan). Neeeeee, zo ben ik niet. Ik rook geen shag, loop niet de hele dag in joggingpak, heb geen enge honden, kom op zeg, ik ben geen Ma Flodder of Tokkie. Zúlk soort mensen hebben geldproblemen, ík niet, daar hoor ik niet bij, bij die types. Kortom: struisvogelpolitiek.
Yvette, je schreef dat er heel veel mensen buiten hun schuld in de problemen komen. Ik vraag me af wat jij "buiten hun schuld" noemt.

Tirza

Mien

Je hebt gelijk in dat je voor ándere mensen denkt dat ze je wel dom zullen vinden en dat heeft uiteraard te maken met het feit dat je jezélf op zo´n moment niet hoger aanslaat.
Mensen die alleen maar anderen de schuld kunnen geven zullen er een grotere dobber aan hebben om uit de problemen te raken, omdat ze eerst moeten erkennen dat het werk door henzelf gedaan moet worden en niet door de grote boze buitenwereld. Ik wil hier wel de kanttekening bij maken dat sommige mensen gewoon meer pech hebben en sommigen meer geluk. Ik heb het gevoel dat wij veel geluk hebben gehad omdat we op bepalende momenten de juiste hulp kregen. Ik vrees dat er ook mensen zijn die soms geen hulp krijgen omdat ze niet weten waarvóór ze hulp kunnen krijgen en wannéér. Daar zou zo´n Postbus51 spotje bij kunnen helpen.
Toch heb ik zelf ook het gevoel gehad dat mensen je anders benaderen, zónder dat ik het op mezelf moet betrekken. Men lijkt zich superieur te gaan voelen ten opzichte van iemand die in de schulden zit. Op zich een heel menselijk trekje, het ongeluk van een ander maakt zichtbaar welk geluk je zelf hebt en wat kan je dan beter doen dan heel hard roepen dat het jouw nooit zal overkomen en dat al die anderen sukkels zijn... de goden bezweren dus.
... Ik had bovenstaande al getypt voordat Tirza haar bijdrage had geschreven en ik kan me dit keer dus heel erg in haar woorden vinden. Iedereen maakt zich op de een of andere manier schuldig aan vooroordelen. Het is vind ik wel belangrijk om af en toe eens te bekijken of die vooroordelen eerlijk zijn.

Postbus 51

Dat zeg jij nou he Kaaskopje, maar ik weet het niet, ik weet het oprecht niet. Er is nu zo'n campagne over huiselijk geweld, of althans: om dat te stoppen dan natuurlijk Op TV, radio, enzovoort. En dan wordt er ook aangedrongen op: huiselijk geweld stopt bij jezelf (ofzoiets). Jíj kunt het stoppen, jíj kunt er wat aan doen, neem nu contact op met ......enzovoort.
Ik heb na zitten denken of het nou echt zo werkt. Slachtoffers van geweld zijn murw, ik weet niet of die nou juist dat stukje: kom op meid, dóe er wat aan - op kunnen brengen.
Niet te vergelijken natuurlijk, maar als je het nou hebt over schaamte.........en of je dat dan doorbreekt met een spotje? Ik weet het oprecht niet.

Tirza

Tirza

Ik ben het gedeeltelijk met je eens wbt vooroordelen. Maar in het ergste geval leiden ze tot discriminatie, kijk maar in de gescheidenis. De keren dat vooroordelen je voordeel opleveren is in mijn ogen te verwaarlozen tegen over de negatieve gevolgen ervan. Ik vind vooroordelen zelf eng.

*Yvette, je schreef dat er heel veel mensen buiten hun schuld in de problemen komen. Ik vraag me af wat jij "buiten hun schuld" noemt.*

Oke, een voorbeeld van grotendeels buiten je eigen schuld in de problemen komt, lees vooral GROTENDEELS.
Een van mijn clieeenten is een vrouw van 27 jaar. Uit huis gevlucht wegens jarenlange mishandeling en misbruik op haar 14e jaar. Op haar 16e de "liefde van haar leven" tegen gekomen, dacht eindelijk gelukkig te worden en nooit een goed voorbeeld gehad over gezonde relaties. Hele foute man waarmee de gescheidenis zich herhaalde.

Op haar 20e twee kinderen, vriend aan drank en drugs, gokverslaafd. Mishandelde haar en kinderen. Godzijdank terwille van haar kinderen gescheiden, schuld van 18000 euro. Geen opleiding, wel heel veel doorzettingsvermogen en goede wil. Bijstand en heel veel gedoe met belasting toeslagen en instanties. Gedwongen om voortijdig te gaan werken (wilde heel graag maar wilde eerst een goed fundament opbouwen met therapie die ongeveer een jaar zou duren en had geen vangnet door het verleden geen contact met fam en geen sociaal netwerk op kunnen bouwen)kwam hierdoor in een negatief spriraal emotioneel en vooral financieel.

Kinderen kregen problemen op school, moeder vroeg hulp bij jeugdzorgd en een uhp volgde, moeder moest voor 2 kinderen lbio gaan betalen ongeveer 250 euro per maand.
Moeder stortte in, kon alle ballen niet meer in de lucht houden en werdt opgenomen. Na een half jaar stevige therapie vanwege incest en mishandeling weer gaan opbouwen. In die periode lag alles stil, ze kreeg zak en kleedgeld en de vaste lasten werden betaald. Schuld opgelopen tot 28000 euro. Duizenden extra kosten aan incasso's en deurwaarders (die verdienen echt een hele dikke boterham)

Ze is zich een ongeluk gaan werken om alles op de rails te krijgen. Werkte hele dagen van 6.00 tot 22.00 en at van de voedselbank. Ze heeft echt alles op alles gezet om eruit te komen, afspraken met deurwaarders etc. Tot er een beslag legde op haar rekening, weg huur, weg gas en licht en weer een nieuwe schuld. En nu een aanvraag naar de wsnp. Dat vind ik dus GROTENDEELS buiten haar schuld. Natuurlijk moet je alles op alles zetten om eruit te komen maar als dat alles alsnog niet toereikend is wat dan?
Nogmaals ik ken ook andere verhalen, kinderen niet te eten maar wel een nieuwe mobiel en een trui van 250 euro aan. Maar ook die verdienen een kans al was het maar voor de kinderen. En ook daarvan heb je er die alsnog met de pet er naar gooien maar het overgrote deel leert echt wel een harde les en zijn dankbaar dat ze met een schone lei kunnen beginnen.

Groet, YvetteW

Dsb

dit was nu net een punt waar het dsb concern hoog scoorde: schuldhulpverlening.
Ze lieten niet toe dat de schuld hoog opliep. (vooral uit eigenbelang) Al bij de 2e te late betaling kwamen ze aan huis voor een gesprek.
DSB had ook verhoudingsgewijs de minste betalingsachterstanden en de minste gedwongen huisuitzettingen. Waarschijnlijk door dit beleid. Tijdens zo'n gesprek werden mensen ook doorverwezen naar de schuldhulpverleners.
Ik denk dat die methode goed werkt, en dat de persoonlijke benadering belangrijk was in deze.

Ik zeg hiermee niet dat DSB een goed bedrijf was, maar wel dat deze werkwijze goed was.

Zucht!

Hoezo iedereen moet een buffer aanleggen? Dat gaat nogal makkelijk (not) als je bijvoorbeeld al jaren op bestaansminimum zit.
Als je tot overmaat van ramp te maken krijgt met onvoorziene uitgaven (tandartskosten bijvoorbeeld) zit je zo in de schulden.

Gr. Poezie.

Poezie

Dat is blijkbaar een ongeaccepteerde houding. Zélfs van het minimum zou je moeten sparen. Ik hol momenteel ook iedere maand weer achter de feiten aan. Ik heb een vast spaarbedrag die ik ook iedere maand weer terug moet halen. Het komt er gewoon niet van. Grote kinderen zijn heel erg duur, dat kan ik je vertellen.