Gebruyken ende aldoende
Ik ben van bouwjaar 1961 (geboren jan 1962) en opgegroeid en opgevoed met een behoorlijke dosis 50er jaren.
Zo vouw ik onderbroeken met t kruis naar binnen. En soep koken (dat deed men toen veelvuldig) met de vermaning dat niet te doen tijden je menstruatie. Daar werd de soep zuur van!
Ook werd ik na een ontboezeming aan m'n moeder gewezen op "De Huwelijkse Plichten" en dat alles met een hoofdletter. Natuurlijk weet ik inmiddels beter qua soep en lap ik mijn laars aan De Huwelijkse Plichten. Maar t vouwen van ondergoed op die manier is gebleven
Ik bijvoorbeeld strijk niets en mijn koken is ook veranderd. Ik kook anders, d.w.z..(vooral korter dan mijn moeder (behalve draadjesvlees) Want vroegah had men meer tijd voor het huishouden omdat de vrouw toch vooral huisvrouw was.
Mijn vraag: Wat hebben jullie overgenomen vanuit het ouderlijk huis en waartegen heb je jezelf verzet of doe je geheel anders.
Wat is dompelvlees?
Is dat een speciaal soort vlees? Een bereiding? Of laat je een pan vlees een week lang op het fornuis staan, en dan iedere keer weer opwarmen? Of haal je stukken uit de koelkast iedere dag?
En wat voor maaltijden maak je met vlees voor een week?
Br..... Vragen en verbazing.
Algebra
Dompelvlees
De term heb ik uit arren moede zelf verzonnen. In mijn geval ging het om gehaktballen en suddervlees, en het dompelen slaat op de enorme hoeveelheid jus waarin het ligt. Iedere keer opwarmen, inderdaad. De jus wordt er wel heel lekker van, trouwens, en goede jus is het enige wat kruimige gekookte aardappelen eetbaar maakt, wat mij betreft.
Wat voor maaltijden, dat lijkt me evident: elke avond aardappelen, groente en óf een gehaktbal, óf een stukje suddervlees. Uit de pan, die vast wel in de koelkast stond, tussendoor.
Waervan kwaem die vleeschjus?
Wat mij nog bij blijft is ook dat het eten zo stolde als het afkoelde. Zoals ieder kind had ik vroeger ook een periode dat ik alles met lange tanden at. Mijn moeder prakte ons eten (aardappels en groenten) tot een homogene massa met het vlees in kleine stukjes ernaast.
Omdat het eten dus niet snel ging werd het langzaam maar zeker zo'n soort klont. Magnetrons lagen nog verscholen in de toekomst, helaas. Ik zit me nu af te vragen wat voor zooi om te het vlees te braden werd gebruikt. Jus blijft nu veel vloeibaarder bij afkoeling.
Waarschijnlijk
werd de jus veel vetter gehouden. Stiekem vind ik vette jus ook best lekker
Maar dan wel warm en niet gestold, brrr.
Ik ben toch blij dat ik mijn kinderen niet heb aangewend om eten en drinken zo glad mogelijk naar binnen te werken. Geen geprak, voedsel eten zoals het is. Mijn dochter verzuchtte laatst dat ze écht niet snapte waarom sommige mensen sinaasappelsap met vruchtvlees vies vinden. Dat is juist het lékkerste, aldus dochter. Of overal appelmoes overheen knallen, zodat het de smaak van het eten weghaalt. Zonde! Daar sta ik niet voor in de keuken! Mijn man doet dat ook met gebakken aardappels. Dat vindt hij lekker. Bij aardappeltjes uit de diepvries kan het me niet zoveel schelen, maar als ik aardappels heb geschild, gekookt en gebakken en er gaat evengoed een laag appelmoes overheen, dan vraag ik me toch af waarom ik die moeite gedaan heb.
Moesje maakte moes
Eten prakken heette 'moesen' waar ik vandaan kom. Hoewel ze heel lang ons dat gemoeste eten voorzette, kwam er toch een tijd dat ze vond dat we dat nu zelf konden en kregen we meer herkenbaars voorgezet. Ik heb nooit meer mijn eten geprakt. Toen mijn kinderen nog héél jong waren prakte ik het nog maar hield het redelijk grof.
Appelmoes maakte mijn moeder soms zelf en dan vond ik het niet lekker. Veel te veel suiker en ook nog kaneel erdoor. Ook was het nog lauw als ze het serveerde. Gruwel! Als het uit een pot kwam vond ik het lekkerder, dat licht zure en dat frisse, mmm. Maar het óver het eten doen, jakkes. Ik ken meer mensen die dat doen en heb dan altijd het idee dat ze het onderliggende eigenlijk niet te (vr)eten vinden.
Zelfgemaakte appelmoes
héérlijk! Zo zie je maar hoe verschillend smaken kunnen zijn Wij aten dat als kind bij vergebakken aardappeltjes. De appelmoes was inderdaad lauw of nog warm, suiker en kaneel... mmmm. Ik meen me wel te herinneren dat mijn moeder het nog door de zeef haalde, dat doe ik zelf niet. Het is juist lekker als er nog wat grove stukjes in zitten. Dochters smullen ervan.
Wat je laatste zin betreft, Tigress, dat is mijn gedachte dus ook en dat klopt soms inderdaad. Kinderen van mijn vriendin aten nooit eten zonder een plens appelmoes. Eigenlijk meer omdat vriendin het eten anders niet te pruimen vond dan dat die kinderen dat ooit aangegeven hadden. Bij ons kreeg een van die kinderen gewoon stamppot boerenkool, zonder appeldeken erover en ze vond het heerlijk.
Slechte eters
vroegah toen mijn zus en ik tot de categorie slechte eters behoorden krijg onze moeder op het consternatieburo het advies om een schepje appelmoes er over te doen. Dat hielp niet veel. Maar op een gegeven moment was de appelmoes op en de winkels nog gewoon gesloten na 5 uur, dus geen appelmoes. Zus en ik hebben toen zeer goed gegeten en nooit meer appelmoes er bij.
Wij eten juist graag half warme appelmoes, zo lekker vers uit de pan, nauwelijks suiker toegevoegd en slechts een snufje kaneel en idd niet zeven.
Huys ende houyden
Ik kan me niet herinneren dat mijn moeder overdreven huishoudelijk was. Ik bedoel hiermee dat ik haar amper heb zien stoffen en soppen en zemen. Zolang als ik me kan heugen was er iemand die dat deed maar dat was niet mijn moeder. Haar instructies aan mij (als er even niemand kwam) waren theoretisch van aard.
Zo was het de bedoeling van vuil naar schoon te gaan (erg logisch) dus het vuilste eerst het het (nog) schoonste laatst, van boven naar beneden stoffen en dan eventueel nog nat na afnemen, en eerst de ruiten en de sponning dan de vensterbanken. O en ik moest er op letten de binnenkant horizontaal te wissen en de buitenkant verticaal. Zo wist je dan precies aan welke kant een streep zat.
Omdat ik dergelijke dingen al op mijn 11de moest doen (en nooit mijn broers) heb ik altijd een hekel aan huiselijke taken gehad. Niet dat ik nu in een vieze bende woon, maar ik kan héél goed de boel de boel laten en heb van uitstellen een kunst gemaakt.
Afruimen, snoepregel, sprei, tafellaken en al die emmers
Mijn moeder was erg netjes en ik niet zo. Wel neem ik over en leer ik mijn kinderen: bij het borden stapelen bij het afruimen, alle bestek naar 1 kant leggen. Bedden opmaken doen we ook.
Wat ik niet heb overgenomen is een algeheel verbod aan snoep, ook het aannemen bij anderen als we ergens waren, mocht niet, ook geen snoeptraktaties. Het leidde ertoe dat ik het vaak toch stiekem aannam en verstopte en later in bed opat. Later op de middelbare school kochten mijn zus en ik snoep. Ik vind zo'n snoepregel te ver gaan.
Wat mijn ouders ook deden en ik dus vooral niet: eerst tafelzeil op tafel en dan tafellaken. Wij doen alleen een tafellaken met kerst en pasen! En hier geen sprei op het bed zoals wij vroeger wel allemaal hadden. Mijn moeder had tig gekleurde emmers met gekleurde was (blauwe emmer voor blauw, rode emmer voor rood, en bedenk er nog een stuk of wat kleuren bij) - dat doe ik niet. Ik doe alles op 30 en af en toe een donkere en soms een witte was.
Regels
Ik heb weinig huishouden van mijn moeder geleerd. Maar één ding beklijft (heerlijk dat ik zo'n ouderwetsch woord van stal kan halen): Als je een kamer hebt gedaan, moet je op de drempel even omdraaien, en kijken of je niets vergeten bent. Zij vertelde het verhaal er bij, dat haar moeder een werkhuis had voor ze ging trouwen. En ze werd eens op de vingers getikt door haar mevrouw: ze was vergeten de lamp af te stoffen. O gruwel! Om die familieschande uit te wissen: draai je nog even om op de drempel.
Vergeten
Bellefleur, ik kan dan wel blijven omdraaien Ik werk kennelijk heel chaotisch of verlies het overzicht. Maar ik lijk nooit helemaal klaar te zijn. Maar ja, is je huishouden ooit werkelijk 100% klaar? Jij staat iets schoon te maken en iemand anders maakt ergens anders in huis weer iets vuil...
haha Tigress
Dat is meteen het demotiverendst van het hele huishouden: zodra je het nog net niet op orde hebt (of juist net wel), is er wel weer iemand die het vuil maakt/chaos van de orde maakt/dingen achter zich laat slingeren/vul zelf maar in en kleur de plaatjes. Ik besluit geregeld dat ik gewoon kláár ben voor die dag.
Ende de mannen?
Hoe staat het eigenlijk met het huishoudelijk inzicht van jullie mannen? Bij mijn ouders thuis (jaja 50er jaren) was er een strikte rolverdeling. Het huis en de kinders waren het domein van ma. Pa werkte en bracht de centen in. Mijn vader heeft geen luier verschoond en geen kind gevoerd, kon niet koken etc. Mijn broers hoefden ook nooit te helpen met afwassen o.id.
Dat mijn (ex)man dezelfde soort opvoeding heeft genoten bleek bijvoorbeeld uit een volstrekt gebrek aan inzicht hoelang een wasmachine erover doet een was te draaien. Die kwam rustig 's avonds om 11 uur erachter dat zijn werkkleding voor de volgende dag nog gewassen moest worden. Om na mijn opmerking hierover te zeggen dat een kwartier later naar bed er toch niet toe deed? en we hadden toch een droger?
genista 
Ja, dat besluit ik ook regelmatig. Prboleempje is dat mijn man dat niet helemaal kan/wil volgen en knap chagrijnig kan worden van mijn "Dat komt morgen wel weer" . Terwijl ik liever niet heb dat híj het gaat doen, want hij verstaat iets anders onder opruimen dan ik.
Hij: opgeruimd = uit het zicht, hoe dan ook.
Ik: opgeruimd = op de plek waar het hoort, zodat je het de volgende keer tenminste terugvindt en er al opruimend geen nieuwe obstakels ontstaan.
(Voorbeeldje: toen hier, langggg geleden, nog een box in de kamer stond, gebruikte hij dat ding vaak om ál het los slingerende speelgoed in te mikken. Een baby kon er dus niet meer bij -> lastig, als je ukjelief snel even kwijt moet. Terwijl je natuurlijk ook gewoon even de loopauto in de hoek en de puzzels en de kleurboekjes in de daarvoor bestemde kast kunt deponeren.)
Tink
Omdat ik tegenwoordig geen gezin meer heb (ander verhaal) Kan ik alleen in de verleden tijd hierover meepraten.
Maar inderdaad lijken mannen heel anders in het huishouden te staan dan vrouwen.
Hoewel, uit het zicht vind ik ook fijn. Al wil ik dan wel weten waar het later terug is te vinden. Mannen en kinderen (mits ze iemand hebben om er later naar te vragen) hebben dat minder. Mama??????????????? war is mijn......?????
