Kastje per dag. Wie doet er mee?

Half a twin

Maar die verschillende maten hebben toch niets te maken met kleurenblind zijn? Hij kan toch zelf zien of voelen dat een shirt ergens niet onder past?
Dat moeten andere kinderen ook.
En als het dan toch qua maat niet zo past, jammer dan. Dan merkt hij in de loop van de dag dat het niet prettig is. Weer een leerpuntje. Of hij vindt het helemaal geen probleem, leerpuntje voor jou

en marineblauw op zwart?

dat vind ik juist mooi.

Jemig Jamie

Wat maak jij je druk over het feit dat ik mij veels te druk maak. Zonde van mijn tijd? Ik had weer een kastje gedaan en er een systeem in aangebracht om te kijken of het zou werken voor zoon. Hij vind het inderdaad belangrijk, alles om te voorkomen dat er nog vaker om hem gelachen wordt.

Ze lachen jouw kind uit omdat het een blauwe trui en een zwarte broek aan heeft? Wat is dat voor school?

Uitgelachen is een groot woord

Er wordt wel regelmatig gelachen om zijn werk. Zijn knutsels zijn altijd, zeg maar, erg artistiek qua kleurgebruik en niet altijd natuurgetrouw. De kleurpotloden hebben een sticker met de kleur in letters dus dat gaat redelijk goed. Maar een knutsel van verschillende papiersoorten voorstellende mijn vakantie kan een tent opleveren in rood gras. En helaas wordt daar om gelachen door bepaalde kinderen.

oke

Nou ja, zo voelt mijn dochter zich regelmatig uitgelachen door mij. Doe ik echt niet hoor.
Ik zou toch inzetten op zelfredzaamheid.
(Die dochter doet ook gewoon aan wat ze wil, of het nu 'staat' of niet.

dat is wel sneu

En lastig voor hemzelf ook. Is daar niet eens over te praten op school? En idd hemzelf sterker maken. De setjes zijn wel een idee, maar op een gegeven moment is het ene wel vuil, het andere nog niet en matchen de setjes door het wassen niet meer, of heeft hij genoeg?

Verder zou ik niet zoveel om regeltjes geven of die maken; je komt (en dat mag je zelf weten uiteraard en bedoel ik niet gemeen) soms wat perfectionistisch over met hoe alles hoort. Het lijkt me dat je jezelf daar zo moe mee kan maken omdat het nooit klaar is en dat er zoveel leukere dingen te doen zijn. Maar misschien is dat je lust en je leven en word je daar juist rustig van, zoals een vriendin van mij. Alleen vindt haar dochter dat weer niet zo leuk.

Idee?

En als je kleding hebt dat qua kleur altijd bij elkaar past? Ik vind setjes altijd zo lastig. In de winter bijvoorbeeld blauw, zwart, rood en wit en in de zomer blauw, lichtbruin wit en lichtolijfgroen. Als die kleuren hem staan tenminste. Kan hij ingezien iets uit de kast pakken. Zo doe ik het bij mijn niet-kleurenblinde kinderen ook en zelf heb ik ook een dergelijk systeem. Elke top past bij elke rok of broek en het zijn vrij saaie basiskleuren. Maar mèn wat scheelt het een tijd 's ochtends!

Hier vandaag twee keukenkastjes gedaan en de plank boven de koelkast waar alle potten met granen en peulvruchten op staan. Werkelijk ieder potje met een natte doek afgedaan en dat was ook hard nodig. Nu (weer) naar kamer jongste en als ik nog puf heb ga ik samen met middelste de kledingkast doen. O ja, en ik heb ook de keukenkastjes aan de buitenkant gedaan. Ik doe niet iedere dag wat, maar als ik vrij ben pak ik een paar dingen ineens.

K-blinde collega

Kleurenblinde ex-collega informeert ook altijd bij vriendin (en soms bij ons) of de combinaties wel kloppen. Ook onthield hij wel eens combinaties, om zeker te zijn als ze er niet was. Ik vraag me af of hij nu een ipad zou pakken om een foto te maken van de combinatie: ook al zie je de kleuren niet, het dessin en de vorm kan je wel zien.

Niemand wel voor gek lopen of uitgelachen worden of gek nagekeken. Zo doen zorgzame mensen dat. En iedereen heeft daarin zijn eigen maatstaf. Zo oud als de weg naar Rome. Vriendin deed het ook graag: kleine moeite, groot plezier.

Ik snap het probleem niet, Jamie. Jij hebt hoegenaamd nergens een probleem mee, dus waar maak jij je druk om? Dan laat jij je eigen kinderen er toch apart bij lopen als jij het geen probleem vindt? Voor een maand of wat. Daar ligt een ander ook niet (snel) wakker van. Laat staan dat een ander dat een probleem vindt. Dan is er een non-probleem gecreëerd.

Wat voor school het is? Vast een school met ouders zoals jij. Heel gewoon, tegenwoordig. Ouders die weinig begrip op kunnen brengen en vervolgens daar alleen al om lachen. Dat is wel een probleempje maar zulke ouders zien dat snel anders. Ze bepalen de sfeer, gesprekken gaan nergens meer over want anders heb jij een probleem, als jij iets signaleert. Die kinderen krijgen daar thuis niet mee dat je iemand snel en simpel kan helpen, dat zoiets ook iets zegt over je innerlijke beschaving. Die kinderen zullen ook niet snel gecorrigeerd worden. Dan groeien ze uit tot volwassenen die ook geen problemen zien. Tot.. ze zelf een probleem hebben, wat je natuurlijk weer herdefinieert...

Ach ja.

Gordijnen gewassen

Gisteren en vandaag ramen gelapt en gordijnen gewassen. Om te voorkomen dat ik ze moest strijken echt drijfnat aan het balkon gehangen. Toen het in de middag ging regenen gestopt. De laatste kamer niet gedaan. Morgen weer een dag.

Ava

Ik heb kinderen die een ander niet uitlachen als ze een blauwe trui op een zwarte broek doen. Ik zou niet willen dat ze op een school zaten waar dat normaal is. Je moet ze niet vragen of iets goed staat of dat de combinatie het goed doet maar als ze daar wel kaas van gegeten zouden hebben zouden ze die k-blinde klasgenoot of later collega helpen zo nodig.

Kwatsch

Ach, Jamie, uitlachen of iets kleins bestempelen als zijnde een PROBLEEM tot nihileren van een vraag of kwestie. Dat is eigenlijk allemaal te herleiden tot hetzelfde: je kleineert de ander. Je pakt het op en denk, hey hoe zorg ik dat dit over mij gaat? Het hoegenaamde probleem is geen probleem en ik zal even zeggen hoe je zoiets radicaal aanpakt! En twee voor de prijs van 1: de moeder en het k-blinde kind.

Ze zitten ongetwijfeld op zo'n school en anders zijn het je kinderen zelf die zo doen en hebben ze de rest goed onder de duim. Dat jij denkt dat het daar gebeurt zoals het heurt, getuigt van weinig realisme. Ze krijgen het van thuis niet mee, das onderhand wel duidelijk.

De meesten van ons weten dat er een heel groot verschil is tussen zelf uitgezochte kleren die je zelf prachtig vindt en lekker vindt passen (waarvan je ouders misschien hun wenkbrauwen optrekken) en daarin zelfverzekerd rond paraderen en tevreden thuis komen, als de mijne deed als kleuter, of twijfelen of iets bij elkaar past, als pre puber, omdat je het gewoon niet kan zien, er een opmerking over krijgen of zo'n moeder die zegt, ik zie het probleem niet dat jij denkt dat jij er niet uitziet! Ook blind maar dan anders.

Zijn we nog goed bezig??

Het is hier wat stil de laatste tijd. Zijn we de motivatie kwijt? Dan pep ik die bij deze weer een beetje op!
Met de kastjes wil het hier niet zo lukken de laatste tijd, maar ik heb dit weekend de voortuin winterklaar gemaakt. Telt ook, vind ik. Nu de achtertuin nog, dat is een wat grotere kluif dus die doe ik in etappes. Gelukkig is het deze week nog redelijk weer. En daarna moet ik echt de kast van dochter onder handen nemen, want daar liggen nu 2 complete garderobes en dat past niet, dus dat is continue chaos...
Wie volgt??

Ik heb kleding uitgezocht

er kwam een verzoek van een vriendin voor kleren voor de tieneropvang, dus meteen maar aangepakt om wat te struinen in de kasten. Zij blij, ik netjes

plankje

in de keuken. Er staan vooral bierglazen op. Wat mij me deed afvragen waarom we er zoveel verschillende nodig hebben. Maar ik heb ze netjes afgewassen (stoffig) en nu kunnen ze weer lekker stoffig worden omdat alleen de voorste 1 of 2 ooit worden gebruikt.

ik heb 2 koffers uitgepakt.

En 4 wassen gedraaid...

Morgen een plankje ik heb er al 1 op het oog...

Pug

heb je jezelf de vraag 'does it (of do they) spark joy?' Niet gesteld? Dan had je nu denk een keurig plankje met 2 glazen gehad, en volgende keer veul minder af te stoffen....

ja maar

Daar zou mijn man ernstig op tegen zijn. Het zijn zijn glazen.

pug

dan stoft hij ze ook zelf maar af. Hier staat niets stof te happen wat niet veel gebruikt wordt. Waarom gaan die glazen niet gewoon in een kastje?

Jamie

Wat denk je?

Pug

Omdat ze zo 'mooi' zijn?

hebben jullie dat ook....

dat je een stukje kelderkast opruimt/uitzoekt, daar blij mee bent en dan de kamer door kijkt, waar puberella deze week examens heeft zitten leren en t lijkt wel of de kamer is ontploft...
t regent, ik stofzuig en dweil gisteren middag en vanochtend leek t wel alsof er weken n iks gedaan is. boehoeeee...
Effe moedeloos van t opruimen

maaarr....ook erg blij.

want waren waren de meisjes van de tieneropvang blij met de kleren,zo ongelofelijk dat er bijna gevochten werd om een spijkerbroek,gehuild om een paar bijna nieuwe schoenen etc. Ik ga van de week eens door de kast van dochter.

...and up!!

Dit vind ik echt de fijnste opruimtijd van het jaar.

Net een rommella uitgespit. Tjongejonge wat je daar allemaal vindt -tot een fotosleutelhanger van onze jongste als vierjarige aan toe. Die stop ik de eerstvolgende keer in de jaszak van haar geliefde.

Ga vanaf dinsdag ook weer beginnen

Moest gisteren wijnglazen uit de kast pakken en zag wat glazen die bijna nooit gebruikt worden, helemaal aangeslagen. Al die glazen afwassen en kast uitnemen. Hele klus maar moet wel een keer gedaan worden.