Verzekeringsexperts hier?? hond bijt kat. is dat gevalletje-wa?

Wat een grappige ontwikkeling maken dit soort draadjes door

Ik dacht in eerste instantie dat dit draadje niet zo interessant was. Een vraag over verzekeren... Maar het blijkt zich weer ontwikkeld te hebben naar iets heel anders. Ingrid´s vraag was ´kan ik het maken om de buren te vragen hun WA aan te spreken?´. Ingrid heeft zich van meet af aan uitgeput in blijken van dat ze beseft dat de buurman tot niets verplicht is. Als de verstandhouding goed is dan is de vráág of hij zijn WA verzekeringsmaatschappij wil polsen of ze willen uitkeren toch prima? Dat staat op zich helemaal los van de vraag wat iemand overheeft voor de verzorging van zijn huisdier. Ten eerste gaat het een ander eigenlijk helemaal niets aan hoeveel geld je voor je huisdier overhebt. Ik bedoel wie ben je om een ander te veroordelen als diegene meer of minder uitgeeft dan jij zou doen?
Toen wij amper geld hadden is onze kat onder een auto gekomen. Voor mijn zwager was het heel vanzelfsprekend dat hij ons financieel te hulp schoot omdat hij het dier niet wilde laten lijden. Wij waren daar dankbaar voor. Later hadden wij een zieke poes, een kennis heeft mij en de poes met alle liefde van a naar b gereden. Er was in beide gevallen begrip voor het feit dat we het dier niet aan zijn lot over wilden laten. In mijn beleving is het ook normaal dat je voor een dier zorgt binnen de grenzen die binnen je eigen mogelijkheden passen. Het zou niet ten koste van het gezin waar het dier bij hoort moeten gaan vind ik. Als 500 euro zo´n groot bedrag is dat een gezin daardoor in de problemen komt heb ik toch de neiging om dat belang boven het belang van het huisdier te zetten. Voor mij is de afweging dus niet zozeer ´wat is het dier me waard´, maar ´wat kan ik opbrengen´. En dan maakt het geen bal uit of er een stamboom in de kast staat of dat het een rasloos dier is. Wij hebben twee rashonden gehad, oh nee, 3. Een boxer, een keeshond en een cocker. We hebben ook een kruising gehad en ik eerder al een bastaardje. Gevoelsmatig en financieel gezien zou ik qua zorg nooit onderscheid maken. Je valt voor een hond of niet. Als je valt voor een hond die gratis is is dat wat de aanschaf betreft een meevaller. Als je valt voor een rashond is de aanschaf even doorbijten, maar ik zou het belachelijk vinden als je daarmee gelijk incalculeert dat de dure aanschafkosten betekenen dat je meer voor het dier overhebt. Nu ik er wat verder over filosofeer bedenk ik me wel dat er situaties kunnen zijn waarin je de waarde van het dier wel laat meespelen. Ik stel me zo voor dat een heel duur raspaard met kampioenskwaliteiten wat meer mag kosten door de verwachtingen die je van het paard hebt. Beetje dubbel is het wel natuurlijk.

Tja

Ik vind het wel een goede vraag 'waar ligt de grens?'. De kat van mijn moeder was ernstig ziek maar had nog wel een kans om beter te worden. Daarvoor moest ze een maand aan de sondevoeding (met klepje via haar maag). Nogal een kostbare aangelegenheid en mijn moeder heeft een inkomen op bijstandsniveau. 500 euro is dus meer dan de helft van haar maandinkomen. Aangezien ik de kat ooit eens uit het asiel had gehaald en mijn moeder haar heeft geadopteerd toen bleek dat ze meer aandacht nodig had dan ik haar kon geven, heb ik het grootste gedeelte van de kosten betaald. Gelukkig bleek het het geld waard want Prisje is uiteindelijk 16 geworden

Time

Om de vergelijking kinderen-dieren maar even door te trekken: goed ouderschap heeft niets te maken met de hoeveelheid geld die je aan je kinderen spendeert. Goed huisdier-baasschap heeft in mijn beleving ook niets te maken met de hoeveelheid geld die je aan je dier uitgeeft. Als ik hier in de dierenwinkel kijk hóeveel geld te uit kunt geven aan "leuke spulletjes" voor je huisdier, dan draait mijn maag om. Of geloof je echt dat een hond beter af is op een hondenbed-uit-de-winkel van 150 euro dan op een oud dekbed van zijn eigen baas?

Tirza

Zonder gekheid tirza

Het kán beter zijn als een hond op een ding kan liggen wat van de vloer afstaat vanwege over de vloer trekkende tocht. Ik zou persoonlijk niet snel 150 euro neertellen voor een hondenbed. We hebben hier al diverse varianten uitgeprobeerd. We hebben twee flinke honden gehad die samen een grote houten kist met matras kregen. De kist was met behulp van een vriend zelf gemaakt. Ik heb oude matrassen versleten, hondenmanden gehad... Voor de hond maakt het niet zo heel veel uit, hoewel ik wel geloof dat een hond het op prijs stelt om in een ´nestje´ te liggen. Een hond, voor zover mijn eigen bevindingen dus zijn, houdt ervan om binnen de beschutting van opstaande randjes te liggen en veel honden vinden het ook fijn om daar een dakje boven te hebben. Zo bekeken is een bench of hondenhok niet zielig, maar juist iets wat veilig aanvoelt voor de hond. Gewoon onder een tafel liggen is ook goed ´smiley´.
Tja, en verder die speeltjes uit de winkel... Onze boxer kon je heel veel plezier doen met het gooien van spruitjes. Heel wat goedkoper dan een plastic kippenlijk. En als je oplet, nee sorry als de hond oplet, heb je binnen no time een bak vol met tennisballen of golfballen. Wij hoefden ze zelden zelf te kopen.
Ik weet nog steeds niet hoe ik een smiley moet maken op dat verdraaide toetsenbord van mijn dochter. Het apestaartje heb ik net bij toeval gevonden.

Overduidelijk

Geen haar op mijn hoofd die het in z'n hoofd haalt om uberhaupt een dier in huis te halen. Ik snap dat om te beginnen al niet. Ik heb helemaal niets met huisdieren.

Geen huisdieren hebbende vind ik het dus ook van de zotte om hoge kosten te maken, 500 euro vind ik totaal absurd voor een kat.

Maar het grote verschil is natuurlijk dat ik geen huisdieren héb. Zodra je er wel een hebt, dan is het geen abstract verhaal meer en dan is het precies jouw kat of hond.

In China vonden wij een hamster bij de vuilnis. Als mij van tevoren gevraagd zou zijn of ik een hamster zou willen: nooit van m'n leven. Maar nu hij daar eenmaal stond, ten dode opgeschreven, zat er maar één ding op. Wij namen natuurlijk die hamster in huis. Tegen de tijd dat we weg moesten had ik letterlijk slapeloze nachten over hoe dat nou moest met de hamster. We verzonnen illegale plannen (in de BH van mijn nichtje de stewardess) om hem de douane mee door te krijgen. Uiteindelijk lukte het na veel zoeken een gastgezin voor hem te vinden en op afstand werden we nog op de hoogte gehouden van het wel en wee, en pas vorig jaar heeft hij het loodje gelegd (twee jaar later).

Dus wat mij betreft: het maakt alles uit of je inderdaad een concreet dier hebt, als je dat niet hebt heb je er een heel ander gevoel bij.

Ik had het er met mijn man over, die zich erg vermaakt heeft met het verslag dat ik deed van dit draadje, en mijn houding deelt ("totaal absurd"), maar die daarna zei: "Ik weet zeker dat jij een totale 'sucker' bent zodra er hier op een of andere manier toch een huisdier zou komen, dan ging je desnoods duizenden euro's betalen". En ik vermoed dat hij gelijk heeft.

Maar gelukkig heb ik geen huisdieren. Ik mis daar een gen voor, ik voel er geen enkele drang toe. Wel zo makkelijk.

IngridT, even totaal o.t., volgens mij past een Abessijnse kater héél erg in je stijladvies en dus in het jou omringende interieur. Daar heb je toch wel een paar bankjes voor over?

Margje

Waar ik toch wel een beetje chagrijnig over was

is over hoe het met onze bijna 9 jarige boxer is gegaan. We waren nog maar 1 nachtje op ons vakantie adres toen onze hondenoppas ons belde. Ze was met de hond naar buiten gegaan en nog maar net buiten valt de hond neer. Ze heeft hem op laten halen en laten onderzoeken en toen bleek dat zijn maag gekanteld was. Dat kan gebeuren. Maar toen heeft de dierenarts gewacht met behandelen tot wij toestemming zouden geven. Om een lang verhaal kort te maken. De hond is doodgegaan en ik blijf maar denken dat ze nog wel gered had kunnen worden als er meteen ingegrepen was. Bij een maagkantelen is snel handelen belangrijk. Dit is een situatie waarvan ik vind dat een arts gewoon moet doen wat nodig is en dat de kosten later wel besproken worden. De dierenarts kende ons, ze wist dat het met de kosten wel goed zou komen. De hond was verder nog helemaal gezond en levendig en had zeker nog zo´n vier jaar voort gekund. Ik vind het goed dat artsen overleggen, ik verwacht dat eigenlijk ook, maar als er geen tijd is voor overleg... wat vinden jullie?

Het was dus een teefje. Ik zie dat ik daar rommelig mee was.

Grens

er zit wat mij betreft wel een grens aan de behandelingen die ik een hond/kat zou laten ondergaan. Echter die grens wordt niet door geld bepaald maar meer door kwaliteit van leven. Zeker bij chronische klachten of ingewikkelde langdurige behandelingen zou ik op een gegeven moment wel duidelijk een grens aangeven. Net als bij mensen gaan dieren als ze ouder worden vaak een heleboel kwaaltjes krijgen. Zolang het allemaal nog te doen is en beest er niet onder lijdt prima maar als beest er onder gaat lijden dan is het wat mij betreft ook vrij vlug afgelopen. Kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit voor dieren.

In het geval van Ingrid had ik overigens met liefde die 500 euro betaald en meer ook nog wel. Maar ik kan het betalen. Ik weet dat er ook mensen zijn die dat soort bedragen gewoon niet op kunnen brengen.

Overigens kan ik me ook wel voorstellen dat een dierenarts geen dieren in wil laten slapen waarvan hij/zij denkt dat deze nog een redelijke kans maken op een gezond leven na behandeling. Ik ben geen dierenarts maar ik denk ook niet dat ik dat zou kunnen.

Maylise

Verontwaardigd

Nikus, het ging niet over jouw pup.
maar ik erger me dood aan uitspraken als:
"Je brengt sneu-poes binnen, er wordt ge-oh-t en ge-ah-t en voor je het weet ben je 3 foto's en 150 euro verder. Dan komt de diagnose en de prognose, tja, dan ben je een half uur verder, poessie ligt amechtig op de behandeltafel, dan moet je wel stevig in je schoenen staan om te zeggen: tot hier en niet verder. Hier heb je je 150 euro en de groeten. O nee, dat kan niet eens, een spuitje geven kost ook geld "
Alsof ze blij zou zijn als we gelijk roepen: deze maak ik meteen af. Je moet toch eerst kijken wat er aan de hand is.
en: "Ach ik heb ook niet genoeg lef om dan met mijn kat naar een andere dierenarts te gaan met het verhaal 'wil jij de kat even voor mij dood spuiten want mijn eigen da wil het niet doen'. Maar je hebt gelijk, het is chantage." en "Fijne meid, die dierenarts. Ik zou denk ik terugdreigen. Als u hem niet humaan afmaakt (pun intended) doe ik het zelf wel inhumaan. "

alsof voorstellen dat je het zelf wel even zal doen geen chantage is. Hopeloos vind ik zulke mensen.

En rasdieren worden bij ons op de praktijk precies hetzelfde behandeld als vuilnisbakkies hoor. Zou toch schandalig zijn als dat niet zo was.
en "Leuk voor de dierenarts die "interessante gevallen" kan blijven door behandelen" alsof het daarom gaat...

tjonge jonge, jullie treffen blijkbaar wel erg beroerde dierenartsen. De meesten gaan toch uit van het welzijn van het dier hoor, en zijn eerlijk en betrouwbaar en proberen je niet een poot uit te draaien!!

Tja karin

Leuk dat je mij citeert Ik heb inderdaad geen toprelatie met de dierenarts die mijn cavia's bij hun nekvel oppakt. Als er nou íets is wat je bij cavia's niet moet doen.......Die vervolgens aan mij vraagt hoe de nagels geknipt moeten worden als ze zwart zijn - enzovoort. Daar word ik erg pissig en onvriendelijk van. Als ik dan ook nog tegen de 50 euro mag betalen voor iets wat ík geen behandeling noem, verlies ik alle nuance. Zeker als ik dezelfde mevrouw een week later in de krant zie staan ter promotie van haar eigen praktijk voor kleine huisdieren. Zó fijn dat die er nu is in deze plattelandsomgeving! Zó lang voor gestudeerd! Zó bekwaam! Nou, sorry, dan ga ik over mijn nek.
Ik denk dat het gevaarlijk is om te spreken op de manier die jij doet: "wij dierenartsen doen zulke dingen niet". Nou, wel dus. En je hebt ongetwijfeld een groot hart voor dieren, maar je kunt niet ontkennen dat het professionaliseren, zoals het zo mooi heet, de diereigenaar een stámp geld meer is gaan kosten. "Vroegâh" rekende een da geen consultkosten, tegenwoordig wel. Daar is niks mis mee, maar dat verandert wel iets aan de beleving. Een da hoeft van mij geen heilige te zijn die gratis-ende-voor-niks hele dagen lieve diertjes loopt te redden, maar bij degene die hier zetelt krijg ik toch écht een vieze smaak in mijn mond. O ja, ze verkopen ook nog homeopatische middelen. Nou, dan heb je bij mij al voor 50% afgedaan als professional. Dan gaat het dus over geld en niet over vakbekwaamheid.

Tirza

Tirza

Ik ben al sinds 1980 werkzaam in een dierenartsenpraktijk, en toen al werden er gewoon consultkosten gerekend voor een consult. Dus, hoever ga je terug met je vroegâh?
En ik heb nergens gezegd "wij dierenartsen" Maar ik heb het over goede dierenartsen. Blijkbaar had je de verkeerde.

Harmke

Euthanasie bij je huisdier is toch iets wat je samen met je dierenarts moet beslissen. Als hij/zij er niet voor voelt, heb je niets te eisen.
Bij mij is ook wel eens iemand geweest die zijn waakhond wou laten inslapen omdat hij te lief was, mensen die vlak voor de vakantie komen om hun oude hond in te laten slapen om zo pensionkosten uit te sparen etc etc. Je wilt niet weten wat mensen allemaal 'eisen'

Eens even denken

Ik ben met één van mijn eerste cavia's op nagelknip-les geweest van de plaatselijke da, mmmmm, ik woonde toen al hier, het zal half de jaren 70 geweest zijn. De da rekende een kwartje per pootje - één gulden dus. Vanaf de tijd (half de jaren 70 dus) gingen wij ook (ik woonde nog thuis) met onze honden daar prikken halen en soms als er iets engs was. Ik heb nooit meer betaald dan 20, 25 gulden voor de hele reut.

Tirza

Maar karin*

Waar baseer je dan op dat jíj daar de doorslaggevende stem in hebt? Want dat is het dus. Als jij er niets voor voelt, gaat het niet door. Kan dat ook persoonlijk zijn? Kan het ook zo zijn dat je de volgende dag naar een andere da gaat die het wél doet?

Tirza

Euthanasie

Zoals ik al eerder schreef: "Als de kosten erg hoog zijn en je kan het echt niet betalen, dan is in gedeeltes afbetalen meestal wel een optie en anders kan euthanasie in overleg."
Ik heb heus wel dieren in laten slapen omdat de eigenaar de kosten niet wilde/kon betalen. Maar, in overleg.
En inderdaad, een dierenarts mag naar eigen eer en geweten handelen en mag dus zelf beslissen dat hij/zij het dier niet wil laten inslapen als det dier nog een goede prognose en levensverwachting heeft. Het is geen kwestie van :u vraagt, wij draaien.
Dus dan mag je van mij gerust naar een dierenarts gaan die er geen moeite mee heeft om een dier dat nog kan genezen af te maken.

Subtiel, karin*

Subtiel verwoord. Je noemt je posting "euthanasie", je hebt het in de eerste regel over "in laten slapen" (als de eigenaar voldoende overleg met je had gevoerd), maar dezelfde handeling uitgevoerd door een collega omdat jij het niet wilt doen, heet ineens "afmaken". Subtiel.

Je schrijft: een da mag naar eer en geweten...Van wie "mag" een da dat? Is er een toeziende inspectie ofzoiets? Ik weet wel een beetje hoe het in de "mensen"gezondheidszorg gaat, maar niet bij dieren. Is er een inspectie die toeziet op het handelen van da's? Is er een beroepsvereniging? Is er een beroepscode? Wie stelt het examen op, wie toetst de vaardigheden van de da?

Het zóu natuurlijk ook een optie kunnen zijn, als het dierenbelang je zo ter harte gaat, om je tarief ietsie naar beneden bij te stellen als mensen het echt niet kunnen betalen.

Tirza

Ik snap karin wel

Ik ben het met Karin eens dat je als dierenarts geen procedures moet verichten waar jezelf niet achter kan staan. Dat gaat dan niet alleen om het dier in te laten slapen maar ook om ingewikkelde operaties die geen nut meer hebben. Als dierenarts moet je naar eer en geweten kunnen zeggen: "dit doe ik niet". Als vervolgens de eigenaar daar anders over denkt is het aan die eigenaar om een andere dierenarts te zoeken.
Zo zijn er genoeg mensenartsen die zullen weigeren om een abortus uit te voeren en die zullen/kunnen dan doorwijzen naar een collega die dit wel wil doen.
Ik vind niet dat je als dierenarts iets moet doen wat tegen je eigen principes ingaat. Wel is het dan natuurlijk zo dat de eigenaar het recht heeft om een andere dierenarts te zoeken.
Zelf ben ik jaren geleden een keer een second opinion wezen vragen bij een andere dierenarts omdat ik het niet eens was met de eerste dierenarts. De eerste dierenarts had recht op zijn mening en ik had vervolgens recht om er een collega bij te halen om te kijken of die er ook zo overdacht.

Maylise

Tirza

Ja er is een inspectie, een beroepsvereniging en een beroepscode. Wie stelt het examen op: de universiteit , daar worden ook de vaardigheden getest (het is gewoon een opleiding)
Eninderdaad vind ik het afmaken, als je een dier doodmaakt dat nog een goede kans heeft. Euthanasie is een dier uit zijn lijden verlossen, niet doodmaken als het bedrag dat zijn behandeling je te duur is.
En de tarieven verlagen? doet een loodgieter, een supermarkt, een kno-arts etc etc dat dan ook als ik het niet kan betalen???
Wat heb je zelf als beroep? Geef je ook korting?
Enne, die consulten van vroeger, in de jaren 70, dertig jaar geleden dus, die zijn natuurlijk hoger geworden dan die 25 gulden van toen. Het geld is waarschijnlijk wel minstens 5 keer minder waard geworden? misschien wel 10 keer? en met 100 euro kom je een heel eind hoor bij je dierenarts.

Korting

Zo werkt het nou eenmaal niet, korting geven voor mensen de het te duur vinden . Ik kan niet zien of ze het niet kunnen of niet willen betalen, toch? En hetis geen hobby maar een beroep waar gewoon mijn boterham mee verdiend moet worden. Niet alle dierenartsen zijn rijk hoor.
en Tirza had het over prikken halen voor de honden waar ze met 25 gulden,30 jaar geleden, voor klaar was. Nou voor 100 euro kan je prima 2 honden laten inenten.

Het punt

waar het mij om gaat is dat niet lang alle dierenartsen op geld beluste, te lang doordokterende mensen zijn die veel te veel vragen voor hun kennis en kunde.
Er is echter een heel groot grijs gebied voor dat doordokteren. Een hond van 13 met baarmoederontsteking, die zou ik niet zo gauw opereren, maar een van 11 wel. Tenminste, als het een ras was dat normaal wel 13-14 zou worden.

Karin*

Je vergelijking tussen de tarieven van een da en een loodgieter, supermarkt en kno-arts gaat mank. Ik snap heus wel dat da's geld moeten verdienen, ik ben niet achterlijk. Maar: een da is een beroep wat (ik heb het dan even over kleine huisdieren, niet over het bedrijfskapitaal van een boer) ingezet wordt uit/voor een luxe-artikel en waar je als diereigenaar een soort van "mooi klaar" mee bent. Hier op het eiland heb je maar keuze uit 1 praktijk, bijvoorbeeld. Het is een beroep wat zijn bestaan dankt aan de welvaart in een land. Het levert een product wat mensen niet nodig hebben - en dat vind ik met supermarkt, loodgieter en kno-arts wel anders liggen. Ik denk ook, dat het een beroep is waar je de recessie merkt, net zoals ik dat denk van de luxe dierenwinkel met onzin-producten.
Verder verwoordt Harmke (in haar posting: nee, geen korting) prima wat ik bedoel.

Tirza

Antwoord

Hoeveel een operatie kost ligt aan de grootte van de hond. Grotere hond, meer narcosemiddel, meer hechtmateriaal etc, dus duurder.
En nee, ik zou een oude hond met een kwaadaardige melkkliertumor en een baarmoederontsteking niet opereren. Slechte prognose immers.
Tegenwoordig komt dit niet zo vaak meer voor, omdat moderne dierenartsen aanraden om je hond te laten steriliseren. Vroegâh wel.
En 30 jaar geleden bestond de enting tegen kennelhoest nog niet, die tegen parvo ook nog niet, dus waren ze veel goedkoper dan het bovenstaande sommetje. Alleen twee kleine cocktailentingen en een consult komt niet boven de 100 euro.
En of een dierenarts een luxe product is..tja, daarover zijn de meningen verschillend. Als je dat vindt moet je misschien gewoon niet naar een dierenarts gaan, dan hoef je je ook niet druk te maken over de kosten.

Ingridt

Je hebt helemaal gelijk. Als mensen nou eens gelijk als ze binnenkwamen zouden zeggen of ze wel of geen geld uit wilden geven, zou dat een stuk makkelijker zijn. Helaas is bijna niemand zo eerlijk.
Zelfs over al dan niet inslapen zijn mensen niet direct. Het is vaak pas na heel uitgebreid en voorzichtig en zorgvuldig navragen dat blijkt dat mensen hun zieke dier niet willen laten onderzoeken maar thuis al voor euthanasie gekozen hadden.
Hoe gaat het met je kat trouwens?