Corona, nog de juiste koers?

Contact

AnneJ ik denk dat jij en je kinderen sowieso al wat minder behoefte hebben aan contact. Dat is geen maatstaf voor anderen. Ik heb veel jonge collega's die met de lockdown stiekum naar kantoor gingen. Zoveel behoefte hadden ze daaraan. Ik spreek veel mensen voor mijn werk en waar iedereen normaal gesproken vrij snel ter zake komt, gaat het nu eerst een kwartier over hoe k*t ze dit vinden en hoe lang het nog zal duren. Alle leeftijden, alle niveaus. Zelf doe ik afspraken ook weer meer fysiek. Alleen maar online is voor mij geestdodend. De creativiteit is weg en aan het einde van de week ben ik doodmoe en er helemaal klaar mee.

Maar ik snap dat we niet allemaal kunnen doen wat we normaal doen. Dat gaat het mij ook niet om. Ik vind dat we nu, met de kennis van nu, andere keuzes zouden moeten maken. Jongeren worden nauwelijks ziek, dus zij hoeven niet beperkt te worden. Zo lang ze maar geen risicigroepen besmetten. Dat zijn we wel met zijn allen verantwoordelijk voor. En nee de gemiddelde jongere heeft geen ouders die ouder zijn dan zestig. Dus het is geen ramp als ze ouders aansteken. Als dat wel zo is dan moeten ze afstand houden. Net als bij opa en oma.

Sociale leven

ElenaH, ze is 18, en moet anderhalve meter regel in acht nemen.
Ze wil uitgaan, flirten, nieuwe mensen leren kennen, dansen.
Ze is een knuffelkont, ze hangen tegen elkaar aan, kriebelen elkaar, verven elkaars haar en doen make-up, slapen bij elkaar in bed.
Ze start met een nieuwe mbo opleiding, vooralsnog zoveel mogelijk online.
Ze beweegt zich normaal gesproken in grote groepen vrienden, fladdert in het rond, kent iedereen. En ze is niet de enige die zo is.

En ik snap eigenlijk niet waarom ik dit aan het uitleggen ben.
Je kunt het ook gewoon aannemen. Dat er veel jonge mensen zijn die verpieteren.

Verpieteren

De jongeren die ik ken spreken ook weer volop af, daar zit het probleem niet. Maar hun daginvulling is vervangen door een scherm. Dat is heftig, dat merk ik zelf ook. Ze vinden ook dat ze niet leren wat ze moeten leren online. Ja wel de theorie, maar niet het discusseren, debatteren, leren van elkaars processen het doen. Na de les nog even napraten of samen aan een project werken. Stages zijn online. Het is een slap aftreksel van wat onderwijs zou moeten zijn. En het duurt nog even he, dus bij een opleiding die drie jaar duurt heb je maar twee jaar of nog minder fatsoenlijk onderwijs gehad. Lijkt me niet wenselijk, of je nu kapper, electricien, logopedist, leraar of psycholoog wordt.

Ik vind die prijs te hoog in deze fase met deze groep. En natuurlijk kan een enkeling wel ernstig ziek worden. Maar die kan ook onder de tram komen, bij wijze van spreken.

En inderdaad blijft de flinke stijging in de ziekenhuizen ook na vijf weken veel besmettingen uit. Er is een hele lichte stijging te zien, al wekenlang. In dit tempo kunnen we nog een jaar doorstijgen zonder problemen in de ziekenhuizen.

Zo langzamerhand

Piep: 'Zo langzamerhand wordt toch wel heel erg duidelijk dat het virus voor maar een heel klein percentage mensen onder de 60 gevaarlijk is.'
Wat je zo even met een schuin oog kunt bedenken wil nog niet zeggen dat het zo helder is dat je daarop beleid kunt maken.
Er wordt wel degelijk naar gekeken: meer jongeren besmet, relatief minder ziekenhuisopnames en minder ic. Maar dan volgt er een vraag: waarom, hoe komt dat? Is het virus aan het veranderen? Dat zou goed nieuws zijn voor iedereen. Is het immuunsysteem van jongeren beter? Zou kunnen. Jongeren overleven ook een griepgolf. Is het wel echt zo, of krijgen we straks een ic vol met jongeren? Of jongeren die nog maanden, wellicht zelfs jarenlang onder behandeling moeten vanwege restverschijnselen?
Zo'n eenvoudige observatie vraagt eerst om meer inzichten en daarna kun je pas bedenken of je dan het beleid gaat veranderen.

Er is wel meer goed nieuws. Er is meer bekend over welke medicijnen werken, bijvoorbeeld.
En vandaag in Trouw stond dit bericht over het geheugen van de T-cellen:
https://www.trouw.nl/wetenschap/nieuwe-studies-bieden-hoop-ook-zonder-besmetting-heb-je-mogelijk-weerstand-tegen-corona~be6cce56/
Maar ik vind 'die enkele doden' toch een wat te simpele weergave van de werkelijkheid. ot nu toe meer dan 6000, wellicht 10.000 (bovenop de andere overlijdens). Gisteren 10. Bij deze doden is nu nog vooral de vraag: kunnen we dit voorkomen? Is er medicatie, vaccinatie, bescherming tegen besmetting mogelijk, zodat we dit kunnen voorkomen. Daarom zijn die doden niet zomaar acceptabel, zoals we ondertussen wel 'accepteren' dat er mensen omkomen in het verkeer: de meeste maatregelen die we kunnen bedenken om het te voorkomen zijn wel bekend en al genomen.
Ten slotte: ik denk dat de paniek die er was in de ziekenhuizen, toen de een na de ander, en dan de ander met twee, nee met vier binnenkwam, en de een na de ander van redelijk gezond ogend plotseling naar heel ernstig ziek en niet meer te redden overging. Dat roept adrenaline op, angst ook: wat is er aan de hand, wat kunnen we doen?
Het is nu nog steeds niet zo dat er voor het ziekenhuispersoneel enige zekerheid te bieden is: oh die ene, dat blijft bij een, dus dat kunnen we wel aan. Nee, dat weten we nog steeds niet. Evenmin is nog steeds niet duidelijk waarom de een zo snel doodziek wordt en de ander niet. Er zijn een paar indicatoren bekend, maar het is nog steeds neit zo duidelijk dat de zorg bij binnenkomst al meteen kan zeggen: die gaat het wel redden en jammer, maar die niet. Er worden nog steeds nieuwe handelingsprotocollen geschreven, ik hoorde op de radio een arts zeggen dat ze inmiddels al 20 protocollen hebben geschreven. Dat betekent dat er nog steeds geen eenduidig antwoord van de zorg is op de vraag: wat moeten wij doen? En toch verwachten we dat zij het oplossen.
Wetenschappers kunnen niet meer doen dan steeds weer nieuwe vragen stellen en verder zoeken. Politici kunnen niet meer doen dan met de kennis van nu beleidsbeslissingen nemen, waarbij het gelukkig nog niet zo is, dat je in de politiek beslissingen kunt nemen, waardoor je een deel van de bevolking (de ouderen) willens en wetens, zonder extra maatregelen blootstelt aan een voor hen mogelijk dodelijke infectie.
En dan doet de publieke opinie ook nog mee. De scholen sloten, niet omdat het moest van de wetenschap of van de politiek, maar van de burgers.

Achteraf krijgt iedereen gelijk, gelukkig. Maar tot die tijd moeten we het hiermee doen.

Tsjor

Tsjor

We moeten het doen met het virus maar hoe bepalen we zelf. We leven in een democratie. Dus beleid is onderhevig aan verandering. Er zijn steeds meer inzichten, het is inmiddels echt heel duidelijk dat jongeren vrijwel geen risico lopen. Ouderen wel. Die moeten we dus beschermen, maar zij ook zichzelf. En dat geldt ook voor de risicogroepen. Vrijwel alle mensen die zijn overleden kwamen uit een risicogroep of waren 70 plus. De risicogroepen zijn ook duidelijk nu. Dat maakt wat mij betreft andere keuzes mogelijk, die op veel meer informatie zijn gebaseerd dan de keuzes tot nu toe.

Afstand Piep

Inderdaad heb je met het autisme van mijn kinderen minder behoefte aan aanraking. Het is voor hen juist nu prettiger, omdat het aantal spontane aanrakingen nogal verminderd is.

En zelf ben ik inmiddels helemaal afgekikt en doe ook niet meer aan spontane aanrakingen. Daar was ik vroeger nogal van en het was dan ook een hele ommekeer voor mijzelf. Ik ben ook een danser en een knuffelaar, geweest.

Maar ik ben het allang gewend en dan is er ook nog leven.

Gelukkig hebben mijn beide kinderen en ikzelf ook een sociaal leven. Waar inderdaad minder geleden wordt onder afstand houden. En met afstand is er veel mogelijk.
Zoon zat gisteravond op een bestuursborrel, buiten op afstand. Dochter in de middag op afstand met een beperkt aantal vriendinnen op een bootje en vannacht in het Vondelpark.
Gelukkig zijn beiden geen borrelaars en houden van fietsen naar de stad en terug.
Ik ontmoet inmiddels ook weer veel vaker mensen IRL, maar op afstand en maximaal buiten, of anders binnen met grootschalig luchten, handen wassen voor en na en tussendoor of schoonmaakdoekjes

Helemaal zonder risico is dat niet, maar wel maximaal beschermd..

Helemaal eens

Piep, ik ben het helemaal met je eens. Ook je startbericht, met de kennis van toen de juiste maatregelen. Nu weten we meer, dus opnieuw beleid bepalen.

En dat fladdermeisje is mijn dochter

AnneJ, echt fijn, dat jouw kinderen zich zo goed kunnen redden!

Doen wij dat ook AnneJ, allemaal te doen. Alleen vind ik dat het onderwijs nu prio 1 moeten krijgen, want daar is vrijwel iedereen onder de 25 (en niet de seksclubs, de theaters, het voetbalstadion, waar de meeste bezoekers 40 plus zijn).

praktisch niemand houdt zich hier aan de regels

Al maanden niet maar je ziet het niet terug in de cijfers, wel meer besmettingen maar geen tot zeer weinig ziekenhuisopnamen.
Ik maak mij wel zorgen over de jongeren, te weinig school, geen stage, dat loopt toch ook uit op een maatschappelijke ramp?

Verpieteren

Ik lees hier dat jongeren verpieteren. Nou niet alleen jongeren hoor. Ik word knettergek van de sociale afstand. Geen huisgenoten hier, geen collega's. En als er al ergens iets te doen is moet je vooral afstand houden. Ik kan niet leven als ik niet ook mag sterven. En dat doe ik liever aan corona dan aan gebrek aan sociale contacten.

Amsterdamse

'Je kunt het ook gewoon aannemen. Dat er veel jonge mensen zijn die verpieteren.'

Tja, als je focust op wat er allemaal niet kan, word je vanzelf depressief. Maar daar kun je de corona niet de schuld van geven. Dat ligt aan je dochter. Want er zijn hele hordes jongeren die er wél het beste van maken.

Sowieso snap ik dat gezeur over verpieterende studenten niet. Ze hebben al bijna twee maanden vakantie, net als elk jaar. Er zijn helemaal geen colleges, ook niet online. Hoe kwamen de schaapjes in het pré-coronatijdperk dan de zomervakantie door?

Autismeideetje

https://www.dekbed-discounter.nl/therapeutisch-verzwaringsdeken-7kg-150-x-200-cm.html

Naar een idee van Temple Grandin. Misschien is er wel een markt voor een squeeze machine of een zware deken om het knuffeleffect te benaderen?

Vooruitzicht

Het gaat om het vooruitzicht. Er is voor hoger en beroepsonderwijs geen perspectief gegeven. De studenten die ik ken hebben zich met veel pijn en moeite door de lockdown en maanden daarna geworsteld. En nu gaat het na de vakantie weer op dezelfde voet door. Zonder zicht op verbetering.

Ik merk dat ook bij mensen die ik spreek waarvan de werkgever heeft aangekondigd dat iedereen dit jaar in ieder geval nog geheel thuis werkt. Ze klinken moedeloos en zien tegen het najaar op. De rek lijkt eruit.

Open

https://opiniez.com/2020/08/18/de-groepsimmuniteit-is-dichterbij-dan-we-dachten/hansvantellingen/?fbclid=IwAR3nuOPz271f_TtutjpAVW2GN22ecsL6dvmbBhhaIVeWRTsCAHgd1KqqB7I

Ik sta steeds meer open voor initiatieven als deze open brief. Voor de zomer vond ik dit niet interessant, nu wel, hoewel ik niet overal achter sta.

Piep

Terwijl opa en oma gewoon hun leven kunnen leven zoals altijd, alleen maar wat afstand hoeven te houden?===

Welke leeftijd hebben opa en oma? Ik ben nog geen oma, maar heb de leeftijd wel en mijn leven ligt toch echt stiller dan voorheen. Niet elke opa en oma zit te navelstaren tot het etenstijd of bedtijd is. Heel veel 50-, 60- en ouder-plussers zijn nog actief en zijn dat nu voor een groot deel kwijt. Dat kan ook als verpieteren voelen.

Actief

Hier zijn opa en oma ongeveer 80 en zeker heel actief. En dat nog steeds, op 1,5 meter. Voor hen verandert er niets als jongeren naar de opleiding mogen. Zij houden dan nog steeds 1,5 meter afstand. Van mij, van hun kleinkinderen en tijdens hun activiteiten.

Een grote verandering voor de jeugd die weer naar de opleiding mag. Geen verandering voor opa en oma. Zij zullen sowieso voorzichtig moeten zijn totdat er een vaccin is. Wat jongeren wel of niet mogen doet dat niks aan af.

piep

"Maar het gaat ook om de kwaliteit van het onderwijs en de prioriteit die je stelt als samenleving. En wat die keuzes je kosten. En welke groep het betreft in vergelijking met de schade die het virus. Deze leeftijdsgroep wordt niet of nauwelijks ziek. Dus waarom moeten zij dan zo'n grote stap achteruit doen? Terwijl opa en oma gewoon hun leven kunnen leven zoals altijd, alleen maar wat afstand hoeven te houden?"

Hier is het anders om. Mijn twee kinderen van 16 en 18 hebben alle twee afgelopen maanden gewerkt. De jongste vanaf maart bij zijn bijbaantje 3-4 dagen per week. tijdens de afgelopen weken nog meer. De oudste heeft in de thuiszorg gewerkt. Beide waren het eindexamenkandidaten.

Ze hebben alle twee vrienden gezien, in het park, op het terras en bij mensen thuis. Geen grote groepen, maar kleine groepjes.

Mijn schoonmoeder is erg bang om carona te krijgen. Ze doet 1 keer per week vroeg in de ochtend boodschappen, ze durft niet goed naar haar clubjes omdat mensen te dicht bij elkaar zitten en er slecht geventileerd wordt. En dan zit ze maar thuis al het nieuws te volgen over corona. Ze vereenzaamd veel meer als onze kinderen.

Vingerhoedje

Dat is heel triest (vind ik ook echt), maar dat verandert dan toch niet als het hoger onderwijs weer normaal zou gaan draaien?

Piep

"Alleen vind ik dat het onderwijs nu prio 1 moeten krijgen, want daar is vrijwel iedereen onder de 25”

Behalve natuurlijk degenen die die onderwijs geven, het zijn niet altijd de promovendi van 25 die het onderwijs verzorgen.
College geven met een spatscherm, dat zou nog wel gaan, maar veel practica zijn heel lastig te geven als je op afstand wilt blijven.
En de gebouwen zijn dusdanig dat de studenten elkaar niet kunnen ontlopen, dus als onderwijs zoals gebruikelijk gegeven gaat worden gaan jongeren elkaar besmetten. En dan hopen dat ze niet meer thuis wonen, want ouders zijn zeker ouder dan 25+.

gemiste kansen

Na al die maanden vind ik het jammer dat er geen nieuw soort normaal is ontstaan. Bv prima dat overal die hand desinfectie dingen staan. Goed plan. Lekker houden. Maar waarom staan na 5 maanden nog steeds overal die ranzige pompjes. In Scandinavië staan op veel plekken hands free zuiltjes. Overal. Alsof ze landelijk uitgerold zijn. Kan daarin nou niet gefaciliteerd worden. ? Of de manier waarop horeca registreert. Doe een professionele uitwerking en handreiking en laat niet iedereen zelf kloten met formulier. Dat soort dingen kunnen dan gewoon blijven.
Binnenkort heb ik een verjaardag. Gastvrouw wil zich terecht aan de regels houden. Dus niet thuis. Nu gaan we met 15 man naar de horeca. Dat mag wel. Dat is raar. Daarnaast ben ik zo benieuwd hoe acholen straks verder gaan. Ja ik mis echt een soort verbeterplan waar we 5 maanden tijd voor hebben gehad om bepaalde zaken te integreren in het dagelijkse leven.

Ouders

ouders zijn meestal niet boven de zestig. Boven die leeftijd loopt het risico op. Docenten kunnen bij veel studies heel goed afstand houden. Voor de practica zou je iets slims moeten bedenken, maar dat is niet veel anders dan op het vo.

Elledoris

Je tekst in #43 met name de laatste zin

Ik kan niet leven als ik niet ook mag sterven. En dat doe ik liever aan corona dan aan gebrek aan sociale contacten.

raakt mij best wel en ik ben het met je eens.

ElenaH

#45: sowieso snap ik dat gezeur over verpieterende studenten niet.... Hoe kwamen ze in het pré-Coronatijdperk dan de zomervakantie door?
Serieus?
Met op vakantie gaan; ging dit jaar niet door wegens code oranje.
Met een bijbaantje; er is een torenhoge werkloosheid, bedrijven zijn blij als ze hun vaste medewerkers aan het werk kunnen houden.
Met vooral veel gezellige dingen samen ondernemen; nou, die hoef ik vast niet uit te leggen? Er zijn niet veel ouders die zitten te wachten op groepen jongeren in huis. Hetzelfde geldt voor de horeca. In parken en dergelijke veroorzaken ze overlast.

En dit is dan dus de ‘vakantie’ die volgt op maanden waarin ze ook al kort gehouden werden, niet bij elkaar mochten komen, geen les hadden, geen stage, geen werk. Niet alle kinderen en jongeren kunnen het aan, alleen online les. Die raken de grip kwijt. En niet alle scholen/opleidingen hebben het goed voor elkaar. Zoon weet nog steeds niet hoe zijn introductieweek eruit gaat zien. Die start maandag....

Het nieuws nog gevolgd de laatste tijd? Al die jongeren die geen dagvulling meer hebben en die nu zorgen voor onrust in verschillende steden? Ik snap ze wel.

Piep

Het MBO en heel veel HBO's hebben vele malen meer aan praktische zaken dan op het vo.

Elledoris

Ik snap je. En ik vind het lastig. Want ik heb een verantwoordelijkheid. Naar mijn werk in een verpleeghuis, naar mijn ouders, naar andere kwetsbaren. Maar ik heb ook mensen in mijn omgeving die het heel zwaar hebben, die lijden onder het gebrek aan sociaal leven. Mensen die het op dit moment persoonlijk zwaar hebben en die hulp nodig hebben. En een arm om ze heen. Maar dat kan nu niet, vanwege de andere mensen om me heen. En ook daar voel ik me een beetje verantwoordelijk voor. Dat matcht allemaal maar matig... En dan heb ik zelf gelukkig niet heel erg veel last van die sociale afstand, ik heb mijn gezin en mijn werk. Het blijft schipperen.

Triva

Op het vmbo hebben ze ook praktische vakken. En bij havo en vwo technasium, natuurkunde, scheikunde. Daar hebben ze al ervaring mee. Juist die praktische vakken vereisen fysiek onderwijs. Ik hoef geen loodgieter die het vak via internet heeft geleerd. Ook geen kapper arts of docent.