Hulp gevraag bij hondenverbod op schoolplein

Engeland

De bevolkingsdichtheid is in Engeland natuurlijk veel minder (2012: 259 op een vierkante km tov 403 bij ons) dus dan vallen die honden ook minder op.

Gaan we weer

Kaaskopje:
"Dat jij al lang niet in Engeland bent geweest is natuurlijk geen goede reden om zo'n losse flodder over Nederland neer te zetten. Je had dat beter eerst op kunnen zoeken."

Hmm, wat zei ik ook alweer?

"Ik ken ook geen land waar je zo idioot veel honden ziet als Nederland."

Iedere weldenkende lezer zal begrijpen dat ik met de aanduiding 'ik ken geen' op geen enkele manier pretendeer een universeel geldige uitspraak te doen.

Wilde ik dat wel dan had ik iets als 'er zijn geen landen' gebruikt.

Als ik weer eens van hysterie en omgenuanceerdheid beschuldigd wordt zou je voor de grap eens terug moeten kijken naar wat ik nou eigenlijk precies geschreven heb. Goeie kans dat er meer nuance en voorwaardelijkheid in zit dan je dacht.

Maar het is de vraag of je dat wilt, want lekker hakketakken op 'losse flodders' is natuurlijk veel leuker.

Op de krant

Mijn eerste hond kreeg ik toen ik op een flatje woonde. Die heb ik op de krant getraind. Poepen op commando, op de krant. Dat is razend praktisch voor iedereen.

Latere honden heb ik allemaal wel geleerd op commando te piesen en poepen (blijft praktisch).

schoolplein = kinderspeelplaats

"Zoals skik al schreef, er staat ook in de apv van jouw gemeente dat je niet met een hond op schoolpleinen en dergelijke mag komen. "
Dat is de interpretatie van SKik.
Amk schreef terecht dat die alleen maar opgaat als de lokatie is aangewezen als speelplaats."

Nee hoor. De APV is er heel duidelijk in. Er staat dat alle kinderspeelplaatsen altijd verboden terrein zijn voor honden en dat die niet net zoals andere specifiek aangewezen verbodsgebieden aangegeven worden met borden. En als een schoolplein geen kinderspeelplaats is, wat is het dan wel? De kinderaflever- en ophaalzone? Die schommels, klimrekken en voetbaldoeltjes staan er voor de sier? In het speelkwartier blijven de kinderen binnen want het schoolplein is geen speelplaats?

skik

skik

hier heeft de school dus geen klimrek, schommels of wat dan ook, het terrein van de school gaat tot 50cm uit de buitenmuur, de rest is een plein waar een school aangrenst en wat de school gebruikt als schoolplein, er rijden ook auto's over want anders kunnen die niet bij de bij de woningen horende parkeerplekken komen.

Aan de achterzijde is een klein pleintje voor de kleuters, dit is wel afgeschermt maar grenst aan tuinen.

De andere locatie (we hebben er maar 4) heeft als speelatribuut een electriciteitsblok, locatie nr 3 is een echte ouderwetse kleuterschool en is wel voorzien van een prachtige speelgelegenheid met een mooie poort waar het heel duidelijk is dat daar kinderen spelen. En locatie nr 4 heeft ook geen buitenruimte maar grenst aan een parkje. En het eerste wat je daar hebt is de hondenuitlaatstrook, het speeltuin deel ligt aan de andere kant.

Lang niet alle scholen zijn voorzien van goede buitenspeelvoorzieningen.

Daar komt nog bij....

Bovendien is nog maar de vraag of er met kinderspeelplein wel schoolplein bedoeld wordt. Het begrip schoolplein komt namelijk ook voor in de apv. (Artikel 2.4.10 Hinderlijk gedrag in voor publiek toegankelijke ruimten)
Last but not least: het is al helemaal de vraag of met de apv beoogd is om ouders te verbieden hun kinderen op te halen in aanwezigheid van de gezinshond.

Ik waag dat te betwijfelen.

Waarom mijn agressie

Dat mijn toon agressief is besef ik.
Maar ik mijn ervaring met hondenbezitters die de regels overtreden maakt het dat ik een soort rode waas krijg als ik lees dat mensen wel denken te mogen komen op een schoolplein met hond. Of hun hond mogen laten kakken op plekken waar het niet mag.

Ik heb in mijn leven iets te vaak incidenten meegemaakt waarbij de eigenaar of erg agressief reageerde of deed dat het mijn schuld (of mijn kinds) schuld was. Blijkbaar is dit wat veel hondeneigenaren doen en ik krijg daar zo genoeg van.
Zoals ik al vertelde ben ik als kind lelijk gebeten. En dat baasje gaf mij de schuld, ik zou de hond aangehaald hebben, wat niet eens waar was. En mijn ouders geloofden haar ook nog. Dus mijn ouders waren ook boos op mij!

Later ben ik nog een keer over een loslopende hond gevallen op de fiets. En die eigenaar schold me verrot! Ik was 12 en net een brugpieper. Fiets kapot en te laat op school, waar ik ook nog een briefje voor moest halen.
Maar dat heb ik thuis nooit verteld. Ik heb verteld dat ik gewoon was gevallen om mijn kapotte fiets te verklaren. Ik was toen echt doodsbang dat ik nog een keer de schuld zou krijgen.

En nog meer voorvallen:

Bij mijn ouders in de straat lopen een paar honden los, omdat het ook een soort hofje is. Maar de weg die er langs loopt daar rijden veel fietsers en brommers. Dat is al meerdere keren mis gegaan. En dan loopt het vaak nog relatief goed af.
Een keer zelfs iemand met een gebroken pols omdat een hondje van de buurvrouw de weg op schoot. De buurvrouw zag het gebeuren maar ging gewoon naar binnen. Mijn moeder heeft de ambulance gebeld en heeft nog getuigd bij de politie over hoe het gebeurde. Maar er is niks mee gedaan.
Ook hier hebben mijn ouders in alle redelijkheid geprobeerd of ze haar hond niet los door de straat wilde laten lopen. Maar dat liep uit op ruzie en nu praten ze niet meer.

Mijn kind is een keer omver gelopen in het park. Die hondeneigenaar vond dat ik niet mijn kind uit de buggy moest halen omdat er honden liepen (terwijl ze er niet eens los mogen). En door mijn kinds reactie was het logisch dat het gebeurde. Ik snap het nog steeds niet.
Mijn jongste is nooit in het park geweest als baby-peuter. Ik durfde niet meer.
Ook toen de oudste leerde fietsen is ze op het speelpleintje door een hond van de fiets gegooid, kwam ook dat ze in paniek raakte omdat er een hond op haar afkwam en ze kon net los fietsen dus remmen had ze nog niet onder de knie.
Die buurvrouw heeft 3 enorme honden en lopen vaak los op dat speelpleintje (met glijbaan en wipkip).
Ook zij vond dat mijn kind het zelf had uitgelokt. Komt ze boos naar me toe terwijl ik een bloedend kind troost. Ze vond niet dat ik mijn kind goed had opgevoed omdat ze bang was! Die hond was een stuk groter dan mijn kind! Lekker dan.
De jongste heb ik daarom leren fietsen bij en vriendin in de wijk. Daar lopen geen honden.
Ik hoorde al van de buurvrouw dat zij hetzelfde had meegemaakt, haar kind (jonger dan mij kinderen)heeft ze voor op de weg leren fietsen. Minder veilig, maar je moet toch wat.

En dan die keer dat een loslopende hond op me af kwam en echt heel eng naar me gromt. Ik vroeg naar mijn idee beleefd of die man zijn hond bij zich kon houden! Nou hij schold me uit en stuurde de hond op me af. Melden bij de wijkagent heeft weinig zin gehad, want ik had er geen bewijs van. Later heeft die man zijn hond nog een keer op me af gestuurd. Ik durf daar dus ook niet meer te komen.

Ook op het schoolplein stond ik regelmatig doodsangsten uit, omdat een aantal ouder hier ook wel hun hond meenemen. Gelukkig wordt er hier nu altijd wat van gezegd; hond niet op het plein. ook niet buiten schooltijden want dan is er BSO en wordt er ook veel gespeeld. De mensen die aan het plein wonen overtreden dit buiten schooltijden wel trouwens.Dit vertelde de BSO juf me toevallig gisteren.

De lijst met incidenten en dan de aso reacties van hondeneigenaren is gewoon erg lang. Mijn beleefdheid is dus ook een beetje weggesleten in die tijd.

Ik ben dus echt serieus bang van honden en vooral van hun eigenaren. Ik heb in het verleden zelfs psychologische hulp gehad. Heeft mijn angst wel wat beheersbaarder gemaakt, maar bang blijf ik wel.
Door mijn angst reageren honden vaak ook erg agressief op me (denk ik) maar dat kan ik toch niet helpen?
Ik zal het dan ook wel over me af roepen dat honden altijd naar mij toe komen en ik meteen in de stress schiet, en we overwegen serieus nu om te verhuizen omdat de buurt en het park naast ons huis zo vol honden zit.
En ik wandel graag, maar merk dat het steeds slechter te combineren is met mijn fobie. Ik durf sowieso niet meer alleen te wandelen. Wat behoorlijk beperkend is. Stel je voor dat er een hond los loopt. Dat mag hier nergens maar omdat niemand zich daaraan houdt kan ik thuisblijven.
Dat maakt me (onredelijk?) boos.

Ik snap ook echt niet dat mensen dan gewoon zeggen 'och daar loopt toch niemand; dus ruim ik de poep niet op dat is zo'n gedoe'. Of ik heb zo'n lieve hond die kan wel los' of 'mijn hond mag best even over het plein'.

Ik vermoed dat mensen dat ook denken bij de groenstroken hier in de wijk. En dan schuift die norm ook steeds meer op. En dat is volgens mij de laatste 15 jaar ook met dat mooie park gebeurt.
Tja eigenlijk hebben we echt het huis van onze dromen, maar het komt het wel een beetje door de hondenbezitters (en de gemeente waar ik ook niks meer van verwacht) dat we nu toch serieus bezig zijn om ergens anders te gaan wonen. En dan in een gemeente waar ze hondenoverlast wel serieus nemen.
Hopelijk is de kans op verkoop niet te veel verkleind door de aanwezig blaffende honden.

Dus ja ik reageer buitensporig, maar ik ben het ook zo zat.

Ik vrees van niet

Goh, vervelend.
Ik ben zeer benieuwd of je een gemeente treft die de hondenkwestie zo interpreteert als jij doet. Ik vrees dat dergelijke gemeenten niet bestaan.

Lavell

"Ad Hombre:"Iedere weldenkende lezer zal begrijpen dat ik met de aanduiding 'ik ken geen' op geen enkele manier pretendeer een universeel geldige uitspraak te doen."
Dat is waar. Het volstrekt helder dat je met die uitspraak niets wilt zeggen over Tonga of mogelijk zelfs maar Vietnam. "

Vietnam ken ik dan weer wel. Daar hebben ze een aparte manier om met honden om te gaan. Je koopt ze op de markt in Hanoi, gebraden aan het spit

Tonga ken ik dan weeer niet, maar wie weet!

Ongelofelijk

Ik dacht echt dat elke school een afgesloten speelplaats heeft. Ik zit echt met open mond te lezen hoe de "pleinen" zijn waar AMK over schrijft.

Hier zijn alle scholen voorzien van een flink plein met hek wat afgesloten kan worden. Daar wordt na schooltijd natuurlijk wel gespeeld, maar daar moet dan echt voor over het hek geklommen worden.
Wij zijn duidelijk verwend in onze Vinexwijk

Maar hoe moet het dan wel?

Nooit te beroerd om iets te leren natuurlijk, dus hondenbezitters, willen jullie me bijspijkeren? Ik dacht namelijk in mijn naïveteit dat wegrennen geen foute reactie was. Want je vlucht, dus je laat hond zien dat je de "strijd" opgeeft en niet in gevecht wilt. Maar dat is fout, begrijp ik nu, want blijkbaar ziet de hond je dan plotseling als prooi (en huisgenoten als deel van de roedel?). Stilstaan en beverig "hij is brááááááááf..." roepen werkt ook niet, zag ik bij een vriendin die toen alsnog een hap kreeg. Je mag ook niet bang zijn, want dan ruikt de hond je angstzweet en dan valt hij juist aan, zo leerde men mij vroeger. Maar ik vind dat erg lastig om "niet-bang" te zijn en zelfs mijn kennelijke angstzweet bij me te houden. Schoppen mag ook niet van de eigenaar, hoewel het in een paar gevallen wel effectief was.

Wat moet ik dan wél doen om een hond bij me vandaan te houden?

Welnee

Ik maakte niet voor niks de vergelijking met beren en haaien.
Ik hol al weg voor een spin. Ik zou je niet kunnen vertellen hoe je kunt blijven staan als je bang bent. Ik zou je bovendien niet kunnen beloven dat eventuele schade beperkt blijft.

Maar over het algemeen gebeurt er niks. Aan die mededeling heb je niks, want jij bent bang. Ik heb ook niks aan de mededeling dat die spin niks doet.
Dus zijn we zo nu en dan bang, ik voor spinnen, jij voor honden, en hebben we het daar mee te doen.

Er zijn minder honden dan spinnen, maar ook dat zal niet als geruststelling voelen.

Hm, wat zou ik doen?
Hard gillen. Ik ben baaang. Hal weeeeg.

Op elk commentaar 'maar hij doet niks' zou ik gillen. Ik heb het over mijijij. IK vind de hond eng.

Lucerna, wat te doen als je bang bent

Dat verhaal van jou deed mij denken toen ik jaren geleden op Curacao was. Ik logeerde in Julianadorp (een wijk in Willemstad) en ging 's-avonds iemand opzoeken die in dezelfde wijk woonde. De wijk bestond uit vrijstaande huizen met tuinen of erven erom heen waar er een hek erom heen was. Het was donker. Bijna elk huis had een waakhond die op het erf was en heel veel kabaal maakte als ik langs liep. Plotseling waren er op de weg waarop ik liep ook honden die op mij af kwamen. Dat was eng, want er was geen eigenaar te bekennen. Ik wist niet of die honden gevaarlijk waren. Ik was alleen er waren alleen maar een groep honden die blaffend op mij af kwamen rennen. Dus wat doe je dan? Ik wist dat rennen de boel erger kan maken. Dus ik kreeg een ingeving (wat iemand mij heel lang geleden had gezegd). Ik "neutraliseerde" mijzelf, ik deed in mijn gedachten alsof de persoon Monique niet bestond, maar alleen een groot licht was. De persoon Monique was onzichtbaar. De honden liepen mij voorbij, sommigen snuffelden even aan mij en er was verder niets aan de hand.

Ik was in eerste instantie bang, want het was donker en er was verder niemand te bekennen. Er was alleen een grote groep blaffende honden die mij interessant vonden. En ik wist, bange mensen vinden honden leuk, zij voelen zich dan machtig en je weet dan niet wat hij gaat doen. En omdat ik toch al in die situatie was en mezelf toch moest "overleven" heb ik dat gedaan.. en het heeft geholpen.

Mijn kinderen waren ook bang voor honden

Als er iemand met een hond langsliep dan renden ze weg, in het ergste geval staken ze ineens over wat heel gevaarlijk was.
Gelukkig zijn ze langzaam maar zeker daar overheen gekomen. Mijn dochter is op een wonderlijke manier van haar angst verlost.. door te logeren bij mijn broer die een hond had! Ik zag haar met de hond aan de lijn. Hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen weet ik niet, maar blijkbaar heeft ze daar gezien dat die hond alleen wilde spelen en niet gevaarlijk was.

Mijn kinderen hadden nooit negatieve ervaringen met honden gehad.

Laat mij mijn angst

Lucarna,"Maar het voordeel van onopgevoede spinnen tov onopgevoede honden is, dat ze je niet achternahollen en ook dat ze minder hard bijten. "
Maar dat is nu de kwestie bij angst. De rationele component verliest het.
Nu vind ik angst voor honden tot op zekere hoogte ook rationeel gepast, het zijn beesten (weinig hersens) met flinke tanden, nagels en spierkracht.

Maar in een gewone Hollandse omgeving, daar waar je geen zwerfhonden of erfbewakers tegenkomt, hebben honden geen enkele belangstelling voor bange mensen en geen enkele aanleiding om aan te vallen.

Je kunt je gewone bange zelf zijn, weghollen als je wil, in de boom klimmen etc.

Bang zijn is een probleem al je je ervoor schaamt, als je het idee hebt dat je er zelf iets aan zou kunnen doen, als iemand doet alsof het aan jouw gedrag ligt.

Mijn advies aan mijn kinderen over welke angst dan ook: Wees vrijelijk en openlijk bang en pareer 'hij doet niks' of 'voel maar' adviezen met: Ik ben bang, punt. Ook als hij niks doet. Gaat heen dus, met die hond, kat, dat paard, die spin, de hoogte of wat ook, en vooral het particuliere advies dat doet alsof ik het eenvoudig zou kunnen verhelpen.

Hond en angst

Toevallig kwam een collega vanmorgen tijdens de koffie met het verhaal over de hondenangst van haar moeder. Die was als kind gebeten door een zwarte hond en had daar angst voor zwarte honden aan overgehouden en daar reageerden alle zwarte honden op.
Zoals die keer dat collega zat te spelen met een zwarte hond (van familie) achter een hek. De hond was vrolijk, aanhankelijk en speels. Totdat haar moeder eraan kwam, toen werd de hond een bonk agressiviteit en wilde zo door het hek heenbreken. Toen haar moeder wegliep, werd de hond weer kalm en speels.
Haar moeder was erg blij met het hek.

Toegeven aan hondenbezitters dat je kind (drie turfjes hoog) bang is voor een koe van een (loslopende) hond, krijg je als advies dat je naar een psycholoog moet. Als je als antwoord geeft dat een baasjesopvoedcursus ook heel nuttig kan zijn, krijg je boze baasjes en moet je behalve voor de hond ook nog eens bang zijn voor de baas. Terwijl een stevige korte riem een eenvoudige en goedkope oplossing is. Problemen mogen toch blijven waar ze zijn, bij baas en hond.

Hekserij

Moedermop, dat soort verhalen (hond reageert op gevoelde angst) geloof ik niet.

"Toegeven aan hondenbezitters dat je kind (drie turfjes hoog) bang is voor een koe van een (loslopende) hond, krijg je als advies dat je naar een psycholoog moet. "
Dat gebeurt. Het is nog veel erger: die honden/katten/spinnen of balkon(hoogte)bezitter, zal je direct en ter plekke willen genezen. Voel maar, probeer maar, kom maar hier.

Je hoeft je daar niks van aan te trekken. Maar ga ook niet in discussie.

Jij je angst, die ander een hond (of wat ook).

Monique D

Vraagje aan hondenbezitters

Het is bekend dat hondenpoep opgeruimd moet worden.
Hoe doe je het met diarree? Je hebt geen emmertje met sop bij je om het op te ruimen.

Toevallig is ons zeer agressieve vechthond (sorry, kan het niet laten) gisteren ziek geworden. En dus dikke ehhh dunne diarree....ja, ik ben dus naar huis gegaan om een emmer te halen met water en chloor. Niet dat het heel veel zolen aan de dijk zet, wat echt opruimen lukt dus niet. Doet hij het in het bos....nee, kan inderdaad geen emmer meenemen voor het geval dat en eer ik terug ben met mijn emmertje.....

ps voor het geval we nu krijgen "als je het weet dan had je ook ergens kunnen heen gaan waar geen mensen/kinderen komen....ik kwam er pas achter op het moment suprême

Ik begrijp je achterliggende gevoel wel wandelaar, maar mij bijvoorbeeld steekt het enorm dat ik veel tijd en energie in mijn hond heb gestoken om hem zo sociaal mogelijk de wijde wereld in te laten gaan en dus nu wordt neergezet als een asociaal met een vechthond. Ik kan oprecht zeggen dat ik mij zo goed als het kan aan de regels hou.

angst

"Maar in een gewone Hollandse omgeving, daar waar je geen zwerfhonden of erfbewakers tegenkomt, hebben honden geen enkele belangstelling voor bange mensen en geen enkele aanleiding om aan te vallen.
Je kunt je gewone bange zelf zijn, weghollen als je wil, in de boom klimmen etc."

Daar en ik het dus totaal niet met je eens. Een hond voelt/ruikt de angst. Of die nu van Angst een andere hond komt of van een mens. En dan….."je gewone bange zelf kunnen zijn en vervolgens weghollen, is wel het stomste wat je kunt doen. Een hond zal er zeker achteraan gaan.

Stil staan en de hond negeren. Gewoon omdraaien en de andere kant opkijken is het beste.

Bij kinderen: Inderdaad wat je aangeeft: zeggen dat je bang bent voor honden. Ook kinderen aanleren nooit of te nimmer op een hond aflopen en aaien (niet de grote, maar zeker ook niet bij de kleintjes). Altijd eerst aan het baasje vragen.

mama2

"Ik begrijp je achterliggende gevoel wel wandelaar, maar mij bijvoorbeeld steekt het enorm dat ik veel tijd en energie in mijn hond heb gestoken om hem zo sociaal mogelijk de wijde wereld in te laten gaan en dus nu wordt neergezet als een asociaal met een vechthond. Ik kan oprecht zeggen dat ik mij zo goed als het kan aan de regels hou."

Je chargeert, maar daarmee wordt het wat onduidelijk. Heb je nou wel of niet een 'vechthond' (Stafford, of Pitbull oid)?

Ik begrijp dat het prettig voelt om net te doen of alle honden bezitters hier worden 'gedemoniseerd' maar dat was niet mijn insteek (sommige van mijn beste vrienden hebben honden).

Maar als mijn beste vrienden een vechthond zouden nemen was het snel afgelopen met de vriendschap. De kans daarop is gelukkig nul.

Want voor mij valt iedereen met een 'vechthond' inderdaad in de categorie gevaarlijke psychopaat, uit de buurt blijven. Gewoon voor de zekerheid En troost ik me maar met de gedachte dat als je goedopgevoede pitbull een kind te grazen neemt, het hoogstwaarschijnlijk je eigen kind is dat straks met een gezicht vol hechtingen rondloopt. Ik ben wel benieuwd hoe je dat dan voor jezelf rationaliseert.

Maar een ding is zeker, al bijt ie je kind in tweeen, die Hombre blijft een vervelend betweterig en intolerant mannetje en gelijk geven zul je hem nooit.

Wat zit de mens toch fraai in elkaar...

Het baasje

"Altijd eerst aan het baasje vragen."

Meneer (het gaat hier bijv. om een zwaar getatoeeerde Satudara crimineel met zijn grommende huisdier), mag ik uw hond aaien?

Natuurlijk jochie, hij doet niks!
Vertrouw mij maar!

Het hele punt is dat de 'baasjes' van die beesten niet te vertrouwen zijn!

eindje om

"Daar en ik het dus totaal niet met je eens. Een hond voelt/ruikt de angst. "
Een hond ruikt alles. Druks, lijken, truffels en natuurlijk angst. Maar voordat een hond werkelijk reageert op de geur moet er getraind worden.

"Stil staan en de hond negeren. Gewoon omdraaien en de andere kant opkijken is het beste."
Dit is een weinig empathische uitspraak. Er voelt niks gewoon als je bang bent. Verder weten wij ook niet in welke situatie die bangerd zit en al helemaal niet om welke hond het gaat.
Ik neem aan dat jij je hond gewoon aan de lijn hebt en dat je zo vriendelijk bent de bangerd zijn angst te laten en een stukje om te gaan.

Zo doe ik dat wel.

Oh, trouwens: diarree gaat prima van de straat met een handje zand of zaagsel.

grappig

drugs met een k

Omgaan met angst

Eens moest een vriendin,(tiener) haar oude paard achter uit de wei halen. Het was flink te pakken genomen door de 2 militairy paarden in de wei, trappen en bijten. De afdruk stond in haar kont. Aan mij de taak de leider van de 2 paarden vast te houden aan het hoofdstel. Nu was ik als de doods voor ezels, laat staan voor paarden, maar dat zielige oude paard moest uit de wei. Terwijl ik vast hield, dacht ik aan een heerlijke ijssorbet, zodat het machtige beest met die lange tanden maar niet zou voelen hoe bang ik was. Het hielp en mijn vrees voor paarden werd ook minder. Jaren later zelfs een paar keer paard gereden.

Ander beeld

Ach, bij angstige kinderen denk ik aan mijn buurmeisje van net 3.
Die heeft niet zoveel aan zen achtige instructies.

Tienerheldendom met paarden ken ik ook. Levens gevaarlijk. Uiterst verboden. Niet doen.
Maar gelukkig gaat het desondanks toch meestal goed.

Makkelijker leven

Het leven wordt een stuk gemakkelijker als je werkt aan hetgeen waar je vrees voor voelt. Niet alleen op een schoolplein, maar overal lopen honden. Het is prettiger voor een persoon ( zeker in bijzijn van de kinderen), als een vrees voor dieren afneemt, door die spanning de baas te zijn.