Ik moet steeds aan die jongens denken.
vooral omdat ik bij het bunderbos ben opgegroeid, ik speelde daar als kind altijd.
vreselijk vind ik het gewoon. Ik hoop dat ze die jongens snel vinden.
Verschrikkelijk
Geen woorden voor
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Berber
Hear hear.
Berber/fiorucci
Hebben jullie het nu over mijn stukje over de wat vreemde nieuwsvoorziening? Begrijp ik het goed dat jullie denken dat ik vind dat ze het net zo goed zo snel mogelijk aan de hele wereld hadden kunnen vertellen (ik vond moeder/de familie zeker niet zo belangrijk).
Verkeerd begrepen. Of ik had het wat beter uit kunnen leggen.
Ik weet niet of ik dat beter uit kan leggen, maar ik bedoelde dus dat politie (en NOS) het heel groots brachten en vertelde dat er twee lichamen waren gevonden en dat het niet echt ver van de vindplaats van vader was en dat er een persconferentie zou komen. Ik bedoel niet: vertel de rest van de wereld meteen meer, maar juist: had ons veel minder verteld. Niet dat twee lichamen gevonden waren etc. Maar misschien alleen een half uur van tevoren dat er een persconferentie zou komen over de zaak. Misschien is het niet realistisch maar zoals het nu is gegaan vond ik het gewoon wat raar.
Hoe dan ook vind ik het naar wat je dacht.
Naïef
Egel, dat is een tikkeltje naïef. Zodra de politie ergens een gebied afzet en buurtonderzoek opstart, gaat de geruchtenmachine lopen. Juist ook omdat het zo dicht bij de vindplaats van de vader is. Mensen maken met hun mobiel een foto, zetten het op Twitter en voordat je het weet, zijn massa's mensen aan het speculeren over wat er aan de hand is. De 'gewone' media zullen direct de politie bellen: wat doen jullie daar, heeft het te maken met de broertjes?
Reken maar dat in deze situatie niet 'zomaar' wat wordt gedaan, daar hebben ze bij de politie goed over nagedacht. De optie 'we zeggen gewoon niets' is tegenwoordig vrijwel geen optie meer. Belangrijk kritiekpunt bij veel rampsituaties is juist dat er te weinig informatie naar buiten wordt gebracht door de autoriteiten, en dat voedt de geruchtenstroom. Nee, dan is dit toch echt een betere keuze geweest.
(en nogmaals: de NOS en de politie staan volledig los van elkaar!)
Egel
Volgens mij is ijsvogeltje de enige die op jou reageert. Berber reageert op P en Kaaskopje over het jeugdjournaal en de moeder.
Ijsvogeltje doet haar naam eer aan, dus ik zou me er niets van aan trekken.
Massahysterie
Deze zaak heeft weer geleid tot totale massahysterie. Dat begon al met die totaal overbodige zoekacties door burgers die totaal niet weten waar ze op moeten letten (lees de column van Katinka Polderman hierover in de Volkskrant, geweldig), tot de berichten hier van mensen die helemaal van de kart zijn van het nieuws. Kende jij die kinderen? Iedere dg gaan mensen dood, ook kinderen, aan ongelukken, ziektes. Maar je zo laten meeslepen, ik vind het echt van de gekke.
En dan vanmorgen op het journaal werd de vraag gesteld of er weer een persconferentie komt. Zo zinloos. Jongens waren kwijt, jongens zijn gevonden, wat voor recht heeft 'het Nederlandse volk' op nog meer info? Niets toch? En dan dat schandalige stuk in de NRC waar de hele privacy van het gezin op straat werd gegooid omdat er uit de doeken werd gedaan hoe jeugdzorg al met de familie bezig was. Wat hebben wij daarmee te maken?
Ik vin het walgelijk.
Juist goed
Ik vermoed dat de familie, na de mededeling dat het de jongens waren, even rust heeft gekregen, voordat het bekend is gemaakt. En terecht.
Dit
Was geen reactie op Peter overigens.
Goed juist
Ik denk ook dat de politie dit juist prima gedaan heeft. Zoveel informatie geven als op dat moment mogelijk is, want iedereen is begaan en de media zitten op het puntje van hun stoel. Dus je kunt het niet helemaal geheim houden. Dan liever open kaart spelen: kort meedelen wat er nu is en aangeven wanneer je meer zult weten. Prima toch.
Ondertussen zit ik de hele ochtend al met een knoop in mijn maag, die moeder: zo erg voor haar. Weet niet hoe ik nog verder zou kunnen zelf. Ik hoop dat ze echt veel hulp en steun krijgt van de mensen om haar heen.
En fijn dat we hier zelf ons gevoel en onze gedachten kunnen luchten.
Dit ook niet
Dit was ook geen reactie op Peter, die had ik nog niet gelezen. Wel op Egel en/of P
Peter
Ik laat me altijd meeslepen door drama's waarbij kinderen omkomen en moeder helemaal wanhopig zijn. Elke keer weer. Nu overigens ook door het op de fiets doodgereden kindje met grootouders in LImburg, net zo goed krijg ik het dan moeilijk als ik aan de ouders denk. Belachelijk inderdaad, dat moeders dat vaak hebben, zo overdreven veel emoties.
Collectieve rouw
Mij bekruipt het gevoel van collectieve rouw in Nederland. Ik denk alleen maar: gelukkig zijn die kinderen nu gevonden, zoektocht kan gestaakt worden, familie kan gaan rouwen, back to normal voor de rest van NL. Nee, gaan we met z'n allen zitten huilen en verhalen lezen en plaatsen op internet, zoals inderdaad dat prive verhaal in het NRC. Niet doen, dus. Respect daarom voor de familie (ook die van de vader want die hebben niet alleen een zoon/broer en 2 kleinzonen/neefjes verloren maar moeten ook nog leren leven met wat hun familielid gedaan heeft en ook zij worden daar waarschijnlijk door genoeg mensen op aangekeken) is nu op zijn plaats.
Stenna
Dat begrijp ik niet zo goed. Je kunt je toch niet elke keer laten meeslepen door emoties als je leest dat iemand dood is.
Begrijp me goed, ik vind het vreselijk voor die moeder dat ze haar twee zonen kwijt is en dan ook nog op zo'n gruwelijke manier en die tergende onzekerheid van twee weken niet weten waar ze zijn, echt vreselijk. Ik heb ook vreselijk met haar te doen, maar waar ik me aan erger is de vanzelfsprekendheid waarmee een deel van de rest van de bevolking "eist" om van alles op de hoogte gehouden te worden. Het gaat ons niets aan! Het gaat ons niets aan dat de scheiding niet gladhes verliep, het gaat ons niets aan hoe die jongetjes zich voelden onder de scheiding, het gaat ons niets aan waar de ouders ruzie over hadden.
En dan lees ik nog niet eens de Telegraaf ik kan me wel voorstellen wat daarin allemaal geschreven wordt.
Pardon?
"Ijsvogeltje doet haar naam eer aan, dus ik zou me er niets van aan trekken."
Pardon? Lees mijn berichtje nog even terug zou ik zeggen. Vind het nogal ongepast dat je iemand anders nu adviseert zich hier maar niets van aan te trekken.
Speculeren en 'schuld moeder'
In Algemeen Ouderschap is een draadje gestart over de vondst van de lichamen van Ruben en Julian. Daarin onstaat discussie die hier 'meer op zijn plaats is', of laat ik het anders zeggen: voor mij voelt het in ieder geval niet goed om die daar te voeren. Ik wil toch reageren op een paar dingen die daar gezegd worden, dus daarom dan maar hier.
Ik vind een cynische reactie als 'heerlijk op los speculeren' niet in orde. Het feit dat je er zelf anders mee omgaat, wil niet zeggen dat je een oordeel kunt vellen over mensen die hun emoties gieten in de vorm van praten over wat er gebeurd zou kunnen zijn. Dat het nergens heen gaat is duidelijk maar ik vind het erg neerbuigend hoe je reageert Berber.
Ik vind het bij de beesten af om om ook maar te hinten dat het de schuld van de moeder zou kunnen zijn dat de vader zijn kinderen heeft vermoord. Er kan van alles gebeuren in een mensenleven maar dat rechtvaardigt een moord op je kinderen toch niet? En dat staat nog helemaal los van of de vrouw al dan niet een hele goede reden zou kunnen hebben om de kinderen bij hun vader weg te houden. Voor mij is het best simpel trouwens: het feit dat hij dit gedaan heeft, laat zien dat ze waarschijnlijk gelijk had. Alleen heb je daar geen *%&^* meer aan.
Ik moet er misschien bij zeggen dat de rillingen over mijn rug liepen toen ik het verhaal las over de scheiding en wat er daarna allemaal is gebeurd. Ik herkende daar een beetje teveel in, zal ik maar zeggen. Ik ken de angst voor zo'n afloop, daarom raakt het me waarschijnlijk op een andere manier.
Groet, Jo Hanna
Schuld moeder?
Jo Hanna "Ik vind het bij de beesten af om om ook maar te hinten dat het de schuld van de moeder zou kunnen zijn dat de vader zijn kinderen heeft vermoord. Er kan van alles gebeuren in een mensenleven maar dat rechtvaardigt een moord op je kinderen toch niet? En dat staat nog helemaal los van of de vrouw al dan niet een hele goede reden zou kunnen hebben om de kinderen bij hun vader weg te houden. "
Precies Jo Hanna!! Schandalig.
We weten niets
Ik plaatste de link naar dat berichtje omdat wij dus eigenlijk totaal niet weten wat er allemaal gebeurd is, en als het goed is zullen we dat ook weten. Blijkbaar is volgens dat bericht op die site er wel heel veel meer aan de hand geweest waarbij de vader in een hoek gedrukt is. Wil niet zeggen dat hoe hij gehandeld heeft afschuwelijk is. Wel dat een verhaal meerdere kanten heeft waar ik verder niet over ga speculeren.
Deze tragedie heeft alleen maar verliezers aan moeders kan én aan vaders kant, diep diep triest en verder wil ik geen oordeel vellen over moeder én vader. Maar ik vrees wel dat de familie van vaders kan het nog zwaarder te verduren hebben, zonder dat ze hier iets aan kunnen doen.
Peter, diep gewortelde angst
Niet bij iedere dood waarover ik lees nee. Bij maar wel degene die aankomen in mijn diepgewortelde en natuurlijk (denk ik) angst om mijn kind te verliezen. Dus of er nou kinderen een russische school gegijzeld worden, belgische kinderen in een busongeluk komen of amerikaanse kinderen worden doodgeschoten op school: dat grijpt me tot tranen toe aan, elke keer als ik er over hoor, zelfs jaren later nog. Dit ook.
Anderen zullen dat juist hebben zodra ze iets over partnerverlies lezen, of over aids, etc. Het gaat erom dat het dicht bij je eigen leven komt, denk ik. Dat drama grijpt erg veel mensen aan, omdat denk ik iedereen diep van binnen zich realiseert dat het ons allemaal (ouders met kinderen) zou kunnen overkomen.
Verder denk ik dat het de moeder juist wel goed doet dat er zo ontzettend veel mensen met haar meeleven. En dat er geen excuus is voor wat de vader heeft gedaan. Niemand wordt er door anderen toe "gedreven" geweld te gebruiken, dat is een keuze die jezelf maakt, wanhopig of niet. In dit geval lijkt het zelfs een tamelijk weloverwogen keuze te zijn (maar dat is weer speculeren natuurlijk).
Column suzanne bosman
http://blogs.rtlnieuws.nl/suzanne-bosman/1221-verdrietige-vondst-van-de-toevallige-passant.html
"Nee, een verrassing was het nieuws niet. Maar daarom niet minder aangrijpend. Het waren een beetje onze jongetjes geworden.
En nu moeten we ze laten gaan. Ze zijn van hun moeder, van hun familie, van hun klasgenootjes, voetbalvriendjes. In al hun verdriet."
Daar wou ik het maar bij laten.
Logisch
Och, ik vind alle belangstelling niet meer dan logisch. Het gaat inderdaad om een diepgewortelde angst, en vervolgens de zoektocht naar bewijzen waarom dit je eigen kinderen nooit zou kunnen overkomen. En hoe meer men vindt, hoe duidelijker het wordt dat het een ver-van-je-bed-show is. Geruststellend dus.
Ik denk zeker dat veel gescheiden ouders daar behoefte aan hebben. En vanuit eigen perspectief niet alleen de vader, maar ook de moeder tot schurk maken. Vanuit de verschillende perspectieven zal daar best een kern van waarheid inzitten.
En misschien klinkt het vreemd, maar ik las ook ergens dat moeder onder continu toezicht staat, om zelfmoord te voorkomen, en dat vind ik zo hard. Arm mens, wordt ze ook nog eens verplicht tot het leven met dit.
Mooi stuk in de volkskrant...
Het eindigt met:
Zoek niet naar falen in anderen, in instanties, in abstracties, maar neem in plaats daarvan je geliefde in de armen en beloof hem of haar dat, wat er ook gebeurt, je elkaar niet zult gaan haten. Dat zelfs vreemdgaan, of liegen, of geld, geen reden zal zijn om te vergeten dat je ooit van elkaar hield en dat wat je samen hebt gemaakt mensen zijn, die je een toekomst verschuldigd bent. En als het voor jullie al te laat is, als de liefde alleen nog bitter smaakt, ben dan groot genoeg om je ex te bellen en te zeggen:
'Luister, ik vind je een lul/trut en je hebt me pijn gedaan, maar ik haat je niet, want haat is voor monsters en die kunnen nooit zo iets prachtigs produceren als wat wij hebben gemaakt. Waarschijnlijk zal ik nog steeds over je bitchen tegen mijn vrienden, of af en toe een dartpijl op je foto mikken, maar nooit zal ik vergeten dat er dankzij jou mensen bestaan waar ik meer van houd dan van mezelf. En dat is het enige wat telt.'
En annej,
die opmerking over IJsvogeltje die slaat echt nergens op (vind ik).
Tja
Berber en fio: als jullie op mij reageerden: jammer want dat bedoelde ik natuurlijk helemaal niet.
Op dat moment was er niets officieel bekend dus Taco had zijn mond moeten houden. Punt. Als je op dat moment niet kan verifiëren of klopt wat je via een smsje krijgt moet je niets zeggen.
Diepgewortelde angst
Misschien ben ik een beetje apart, maar ik voel die diepgewortelde angst niet. En mijn medeleven gaat niet zo diep dat ik er persoonlijk verdrietig door ben. Ik voel ongeloof en ook boosheid dat wéér een vader in staat is gebleken zijn eigen kinderen om te brengen en heb heel erg met de moeder te doen. Ik moet er niet aan denken... Hoe de vader zover gekomen is, is eigenlijk iets wat (inderdaad) niet met heel Nederland gedeeld zou moeten worden, dat moet ook weer zo snel mogelijk stoppen vind ik. Net als Peter heb ik ook moeite met de wijze waarop veel mensen ermee omgaan, hoewel ik wel vind dat dat aan een ieder is. Dat er mensen zijn die meteen naar Cothen zijn gegaan om te kijken, dát vind ik pas walgelijk.
Wat die angst betreft: Omdat ik mijn man totaal niet tot zoiets gruwelijks in staat acht, heb ik niet de angst dat wij ooit in zo'n situatie zullen komen. Nu zijn mijn kinderen inmiddels volwassen, maar ik kende deze angst ook niet toen ze kleiner waren. Wat ons van buitenaf aangedaan kan worden, daar ga ik niet bij voorbaat over piekeren. We hebben een periode gehad waarin dit speelde, ik ben daar lang ongerust en boos over geweest, maar dat is afgesloten. Als je elk drama op jezelf gaat betrekken, heb je geen leven meer.
In dat kader bezien begrijp ik de reactie van Peter heel goed. Dat Nederland met de situatie meeleeft en dat ook laat blijken vind ik mooi en daar is niets op aan te merken, maar dat Nederland er dan weer zo mee aan de haal gaat vind ik ook niet prettig. Op Facebook heb ik 1 foto met mooie tekst gedeeld, maar als ik zou willen zou ik er nog veel meer kunnen delen. En dat doen sommigen ook. Ik voel ook een stille tocht aankomen, of dat zo is weet ik niet natuurlijk, maar daar ben ik inmiddels zwaar allergisch voor. Ik hoop dat de moeder binnenkort haar rust mag krijgen en dat wij daarbij niet staan te pottenkijken.
Angst
Kaaskopje, niet de angst dat pa of ma de kinderen iets aandoet, maar de diepgewortelde angst dat je kinderen iets heel naars overkomt.
En ik denk zeker dat veel ex-echtelieden in (v)echtscheidingen de ander niet voor de volle 100% vertrouwt. Maar dat is speculaas en gebaseerd op veel verhalen, zonder enige eigen ervaring.
Sorry, dan heb ik je inderdaad verkeerd begrepen. Maar ik hoef jou toch niet uit te leggen dat journalisten andere belangen hebben dan de politie. Ja, ook Taco van het Jeugdjournaal. Die ambieert misschien wel een baantje bij een grote mensenjournaal. Of bij een roddelblad.
Angst niet hiervoor
Ik bedoelde het precies zoals Heksenvet aangeeft. Ben in het geheel niet bang dat mijn man ooit zoiets zou doen. Maar wel een soort van diep weggestopte, biologische angst dat je kind iets overkomt, wat dan ook. Met verkeersongelukken bovenaan (voor mij, omdat ik de statistieken helaas goed ken). Dat samen met een nogal te levendig inlevingsvermogen maakt mij zeer gevoelig voor moederleed.
Maar ik echt niet kijken ter plaatse, ook al woon ik er overigens werkelijk een steenworp vandaan. Het is meegevoel en emoties, geen sensatiezucht.
Angst
Natuurlijk hoop ik ook niet dat mijn kinderen iets overkomt, maar ik ben daar vrij nuchter in. Het heeft geen zin om ergens bang voor te zijn als daar geen directe aanleiding voor is. Toen ze jonger waren vond ik wel dat ze het gevaar niet op moesten zoeken, dus niet een park in het donker door fietsen, maar ja toen ging het dus 20 meter bij ons huis vandaan mis.
En dan stond gisteren
ook nog op nu.nl een item over een britse vader die bij Lyon zijn zoontjes heeft omgebracht.
Voor mij
was het ook niet echt angst waardoor het mij bezig hield/houdt. Maar meer het niet kunnen bevatten dat iemand zo in en in slecht kan zijn. Een vader die omdat hij schulden heeft zijn gezin ombrengt doet dat misschien wel uit liefde, maar de vader van deze jongens heeft dit zo van tevoren gepland. Ik vind dit echt heel gruwelijk.
En het is fijn dat je hier op oo daar dan even in het nette over kunt praten.
Dendy