Mijn zus is een autonoom/soeverein
Mijn zus heeft zich autonoom (of soeverein) verklaard. Ze heeft een bordje Ambassade op haar huis gehangen, weigert belasting te betalen en erkent de overheid niet langer. Ze denkt dat er een trustfonds van 1,5 miljoen op haar naam staat bij de belastingdienst.
In principe heb ik er natuurlijk niks mee te maken wat zij doet. Ze krijgt vanzelf deurwaarders op de stoep (die ze ook niet erkent) en dat is niet mijn probleem. Toch heb ik er nu al ellende van.
Ten eerste hebben wij hoogbejaarde ouders, waarmee het niet goed gaat. Binnen enkele jaren zullen zij overlijden. Wij hebben geen andere broers of zussen. Mijn zus geeft nu al aan dat zij geen erfbelasting over de erfenis wil afdragen. Ik weet niet wat dat voor gevolgen gaat hebben voor mij, daarover wil ik nog even in gesprek met een notaris of fiscalist. Tegelijk vind ik dat eigenlijk heel naar, beide ouders leven nog en het lijkt net of ik op hun geld uit ben.
Ten tweede is vrijwel alles wat ik doe in de ogen van mijn zus verkeerd. Ik zorg grotendeels voor mijn ouders want mijn zus maakt ruzie met dokters, apothekers en de Wmo, ze is tegen vaccineren, noem maar op. Ik ben in haar ogen een mak schaap dat de regels volgt, slaaf is van de elite, achter de overheid aanloopt die er alleen maar op uit is mijn geld af te pakken/me in te spuiten met experimentele drugs/enz. Prima als ze dat vindt, maar ze moet het ook steeds met een superieur lachje inwrijven. En op alles wat ik voor mijn ouders doe heeft ze commentaar, terwijl ze zelf helemaal niks doet (behalve dus commentaar leveren).
Mijn ouders weten de helft nog niet, die zouden zich alleen maar zorgen maken. Zij willen gewoon graag iedereen gezellig bij elkaar en dat gun ik ze ook voor de jaren die ze nog hebben. Maar ik sta inmiddels op ontploffen. Een discussie met mijn zus loopt steevast uit op een meewarig lachje van haar kant omdat ik het allemaal niet snap. Nee, zij ZIET wat er gebeurt en ben een makke slaaf van het systeem en zolang ik niet 'wakker word' heeft het ook geen zin om met mij te praten. Ze heeft een man die precies zo denkt. Mijn man staat gelukkig achter mij (hij doet nog meer voor mijn ouders dan mijn zus).
Herkent iemand dit soort gedoe en hoe ga/ging je er dan mee om? We hadden in coronatijd ook al discussies over vaccineren en toen hebben we gewoon besloten het er niet over te hebben. Maar dit autonoom/soeverein gedoe gaat nog een stapje verder. Het is eigenlijk niet meer te omzeilen...
Hm, ik dacht meteen aan een psychiatrische stoornis, omdat het ook zo ver gaat (bordje op de deur, 'soeverein' (!), geen belasting meer willen betalen, 'ze zitten achter ons aan'). Vooral na het lezen van het eerste deel van het verhaal.
Maar daarna wordt het een verhaal over iemand zoals je vaker leest. Wel maf, maar met veel medestanders die er hetzelfde over denken - leek extra versterkt naar voren te komen in coronatijd. (Of misschien hebben zij wel degelijk een psychiatrische aandoening, zou natuurlijk ook kunnen).
Jeetje, wat kun je doen..mijn eerste gedachte is inderdaad zo min mogelijk discussie aangaan. Zoveel mogelijk accepteren (voelt vast wel heel onrechtvaardig, en nog extra als ze vervolgens bijvoorbeeld commentaar heeft op wat jij wel voor jullie ouders doet).
En het zou mooi zijn als door je ouders vastgelegd wordt dat jij degene bent die zaken mag bepalen. Liefst niet alleen na overlijden, maar ook ervoor (levenstestament). Heel lastig om daarover te beginnen bij hoogbejaarde ouders.
Bij het verdelen van de erfenis doe je dan gewoon wat je moet doen. Ik heb er (nog) niet zoveel verstand van, maar als er eerst erfbelasting betaald moet worden voordat het uitgekeerd wordt, doe je dat hoe dan ook. Bij commentaar kun je dan ook zeggen dat jij de regelaar was (executeur) en jij wil het doen volgens de wet en geen gezeur krijgen. Jammer dan dat ze dan opnieuw vindt dat jij een schaap bent.
Als er pas achteraf belasting betaald moet worden (dus ieder voor zich) is het ook niet jouw probleem. Dan maak je het bedrag over, betaalt over jouw deel belasting, en als zij vervolgens de wet overtreedt door zelf geen belasting te betalen kun jij dat verder ook niet helpen.
Sterkte met zo'n zus!!
Wat heftig zeg. Ik heb erover gelezen, die mensen zijn compleet van het padje af.
Als je even contact met een notaris opneemt kan die je wel adviseren. Waarschijnlijk is het mogelijk dat je ouders een (levens) testament opmaken waarin jij als gevolmachtigde /executeur wordt aangemerkt. Aangezien je al het meeste doet lijkt dat ook wel logisch. Dan kan jij tzt de erfenis afwikkelen inclusief aangifte erfbelasting.
Hopelijk staan je ouders daarvoor open, kost wel wat.
Ik herken het vermijden van onderwerpen met mijn ouders, maar dat zijn bepaalde politieke zaken en dat is nog wel te doen. Dit is bijna allesomvattend. Kan je je ouders uitleggen dat gezellig met zijn allen samen zijn er niet meer in zit?
Hopelijk krijg je nog wat ervaringsverhalen.
Sterkte!
Erfbelasting is ieder voor zich, dus daar zou ik me geen zorgen over maken.
Voor de rest zou ik haar een beetje laten (Ik trek mensen die alleen maar commentaar leveren en zelf weinig toevoegen vrij slecht).
Wat ontzettend naar voor je Pennetje. Ik kwam het fenomeen pas tegen. En heb me er een beetje in verdiept. Zie bijvoorbeeld dit https://autonoomtotaal.nl/alles-over-autonoom-worden/
Het is een verdienmodel en nieuwe sektarisch beweging. Zie ook dit https://www.accountancyvanmorgen.nl/2023/07/31/belastingdienst-niet-onder-indruk-van-autonomen/
Je zus gaat hier op snel op kapot lopen, dat is dan het voordeel van deze sektarische groep.
Heel goed idee van je om vast bij een notaris een gesprek te hebben.
Ik zou je zus zien als een gebrainwasht persoon (precies zoals zij iedereen om zich heen ziet). Misschien kan je eens googelen bij steun voor familie van sekteleden.
Heel erg lastig voor je, zeker omdat je geen andere broer of zus hebt. Als ze zo extreem op jou reageert, dan zal normaal contact lastig worden. Kan je misschien steun vragen van een nicht? Heel veel sterkte.
Wat naar! Was je contact vroeger met haar wel leuk?
Ik denk eerlijk gezegd dat er niets anders op zit dan alle contact zo veel mogelijk vermijden. Wil je dat niet dan kun je proberen contact te houden maar geen discussies aan te gaan.
Kijk als zij zegt dat er met jou niet te praten valt dan zou mijn antwoord zijn ;'Waarom probeer je dat dan iedere keer weer?"
Maar het lijkt me heel lastig om te gaan met haar, terwijl jij steeds alles doet en zij vooral commentaar levert. Misschien als ze ervoor openstaat kun je met haar kleine dingetjes afspreken die zij doet: de was, iets huishoudelijks of wekelijks even langs gaan. Of uh... is dat al te veel gevraagd?
Wat betreft je vraag over de erfbelasting: die gaat automatisch al van de erfenis af. Dus dat probleem kun je skippen. Tenminste bij ons was dat zo, ik weet niet of het in alle gevallen zo is.
Sterkte! Het lijkt me rot als je al maar een zus hebt en dat contact loopt zo.
Misschien is het handig om die vraag over erfbelasting in de daarvoor bestemde rubriek (recht, werk geld) apart te zetten; daar zijn volgens mij wel mensen die het goed weten.
Ik heb de laatste 5 jaar ook voor mijn ouders gezorgd zonder steeds overleg te voeren met mijn zus; wel zo prettig zonder dat gezeik. Tot het regelen van de begrafenissen aan toe. Ik was wel blij dat mijn ouders reeds in een verpleeghuis/zorghuis woonden zodat de aangesloten zorgteams voor mij in stond qua geloofwaardigheid.
Verder was ik bewindvoerder en mentor, vastgelegd bij rechtbank waardoor men je inzage geeft in zaken die aan je ouders gerelateerd zijn.
Mijn zus was voor die vastlegging uitgenodigd maar kwam niet opdagen zodat rechtbank akkoord ging met mijn benoeming tot bewindvoerder/mentor.
Nu was ik gemachtigd de financiën te beheren, maar koos ervoor de erfenis volledig door de notaris te laten afhandelen. Zo ook de afdracht van erfbelasting. Notaris had contact met bank en uit de stukken werd mijn beheer van de finaciën goed bevonden. Onder moeilijke omstandigheden is er al snel een hoop wantrouwen; de notaris vangt die weg.
Het is verder ook voor jou een stuk fijner als je de zorg voor je hoogbejaarde ouders kan delen door inschrijving in een zorgcentrum. Als een soort back-up. Nu zijn ze misschien nog goed te been, maar als eentje valt of in ziekenhuis belandt, ben je blij als ze gelijkvloers wonen en er 24/7 een zorgteam in de buurt is.
Genoeg om over na te denken; zorg voor je ouders alsof je enig kind bent en regel vanuit die positie hun zorg.
Soevereinen zien het als oplossing voor hun schulden, maar ze raken alleen maar verder in de ellende. Er heeft vlak voor de zomervakantie een artikel over in de papieren versie van het AD gestaan. Misschien ook wel online terug te vinden. Er valt eigenlijk niet met soevereinen te praten/discussiëren. Wie weet kan een juridisch loket je helpen? Heel veel sterkte en wijsheid gewenst, dit is absoluut een zeer moeilijke situatie voor je!
Flanagan schreef op 03-09-2023 om 19:26:
Ik heb de laatste 5 jaar ook voor mijn ouders gezorgd zonder steeds overleg te voeren met mijn zus; wel zo prettig zonder dat gezeik. Tot het regelen van de begrafenissen aan toe. Ik was wel blij dat mijn ouders reeds in een verpleeghuis/zorghuis woonden zodat de aangesloten zorgteams voor mij in stond qua geloofwaardigheid.
Verder was ik bewindvoerder en mentor, vastgelegd bij rechtbank waardoor men je inzage geeft in zaken die aan je ouders gerelateerd zijn.
Mijn zus was voor die vastlegging uitgenodigd maar kwam niet opdagen zodat rechtbank akkoord ging met mijn benoeming tot bewindvoerder/mentor.
Nu was ik gemachtigd de financiën te beheren, maar koos ervoor de erfenis volledig door de notaris te laten afhandelen. Zo ook de afdracht van erfbelasting. Notaris had contact met bank en uit de stukken werd mijn beheer van de finaciën goed bevonden. Onder moeilijke omstandigheden is er al snel een hoop wantrouwen; de notaris vangt die weg.
Het is verder ook voor jou een stuk fijner als je de zorg voor je hoogbejaarde ouders kan delen door inschrijving in een zorgcentrum. Als een soort back-up. Nu zijn ze misschien nog goed te been, maar als eentje valt of in ziekenhuis belandt, ben je blij als ze gelijkvloers wonen en er 24/7 een zorgteam in de buurt is.
Genoeg om over na te denken; zorg voor je ouders alsof je enig kind bent en regel vanuit die positie hun zorg.
Inschrijven voor een zorgcentrum kan niet zonder indicatiestelling. Zelfs thuiszorg is of particulier of alleen met indicatie.
Wat wel kan is gaan inschrijven voor een service appartement maar daar zijn er ook niet heel veel van.
Ik zou haar ook als gebrainwasht sektelid beschouwen. Discussies zou ik niet meer voeren. Je gaat haar niet overtuigen. https://pointer.kro-ncrv.nl/hoe-help-je-iemand-in-een-sekte-geloofsgemeenschap
Wat betreft de erfenis zou ik vantevoren goed uitzoeken wat je moet doen om zelf buiten schot te blijven en dat dan doen. Ik denk niet dat het mogelijk is om apart aangifte te doen. De executeur moet volgens mij aangifte doen. Dus als jij niet akkoord gaat met je zus als executeur (wat je dus niet moet doen) wordt er over de hele erfenis belasting betaald en zal ze boos zijn op jou. Maar goed, wat moet dat moet. Misschien is er een geitenpaadje? Vraag dus advies van een notaris of dat toch gesplitst kan worden.
https://www.doehetzelfnotaris.nl/moet-executeur-aangifte-erfbelasting-doen/amp/
Laat maar. Zie link Mija
Nooit geweten.
Ik meen mij echter te herinneren dat mijn zus en ik ieder een eigen belastingaanslag kregen. Ik ben na het overlijden van mijn ouders met de brief van de belastingdienst naar een belastingadviseur gegaan. Die heeft de aangifte verzorgd en na verloop van tijd kregen wij ieder een aanslag. Die heb ik laten betalen vanuit de erfenis. Daarna hebben we de boel verdeeld.
wow ik dacht dat die mensen enkel bestonden tijdens corona maar niet dus... heftig! Tja ik zou haar gwn laten, ze weet vast wel de gevolgen en die zijn dat ze uiteindelijk dakloos is en ergens op straat leeft. Ik snap dat dit naar is voor je ouders maar ja je kan je zus niet dwingen "normaal" te zijn. Het is klote maar niet jouw probleem. Jij kan er nu enkel voor je ouders zijn.
Ik zou er vooral voor waken dat je ouders niet meegaan in de denkbeelden van je zus.
Want ze zijn kwetsbaar. Als ze stoppen met hun zorgverzekering betalen, kan dat al snel grote problemen geven met zelfs fatale gevolgen.
Verder zou ik inderdaad contact opnemen met een notaris om te kijken of jij bewindvoerder/executeur kunt worden voor je ouders.
Als de erfbelasting vooraf al wordt verrekend, dan moet je zus maar bezwaar aantekenen als haar dat niet zint (maar dat moet dan wel via het systeem waar ze niet bij hoort en tegen is). Als dat achteraf moet, betaal je ieder over je eigen deel.
Maar goed, de kans is groot dat je zus al veel eerder in de problemen komt als ze stopt met huur/hypotheek en verzekeringen en belasting etc te betalen.
Fijn, al die reacties!
Ik was net even bij mijn ouders en ben er voorzichtig over begonnen. Ze blijken geen executeur benoemd te hebben in hun testament, ze gingen er altijd vanuit dat mijn zus en ik er samen wel zouden komen. Wel ben ik, als degene die de boodschappen doet en af en toe helpt met het betalen van rekeningen, als enige gemachtigd op de en/of rekening van mijn ouders.
Mijn zus was nooit de gemakkelijkste, maar we konden het altijd eigenlijk prima vinden met elkaar. Ze heeft wel een rij redelijk sneue mannen gehad, waarvoor ze steevast partij koos als er iets aan de hand was. Het hing dus een beetje van de man-van-het-moment af hoe goed de verstandhouding was. Degene waar ze nu mee is, ziet in iedereen een narcist of borderliner en dat helpt niet echt.
Mijn ouders wonen in een prettig appartement en hebben hulp in de huishouding. Ik doe ziekenhuisbezoeken, boodschappen en zorg dat ze af en toe nog buiten komen (met rolstoel en rollator). Samen kunnen ze nog een maaltijd in elkaar draaien (er zijn altijd diepvriesmaaltijden voor moeilijke dagen) en de was doen. Ik heb gezorgd voor hulpmiddelen als een douchestoel en handgrepen, zodat ze zich in huis redelijk redden. Pippeltje deed de suggestie om mijn zus een klein taakje te geven, maar mijn zus wil dat niet. Ze vindt dat ik teveel achter mijn ouders aan loop en dat ze het zelf maar moeten uitzoeken. Ook als mijn vader een wond op zijn been heeft die zwart wordt en ook als mijn moeder bloed plast. Dan nemen ze maar een taxi naar het ziekenhuis. Ik zit zelf niet zo in elkaar. En trouwens, mijn ouders hebben mij ook jaren uit de brand geholpen als ik moest werken en er een kind ziek was.
Ik ben wel een beetje geschrokken van de link van Mija, ik ben benieuwd wat dat betekent als er geen executeur benoemd is. Dat zal ik navragen bij een notaris.
Ik zie mijn zus inderdaad als een gebrainwasht persoon. Ze zit met andere soevereinen/autonomen in allerlei telegram groepen, gaat naar lezingen en leest boeken. Ik heb me redelijk verdiept in wat ze denken (ik kende sommige van de links die werden genoemd al), maar alles in mij verzet zich ertegen. Ik kan het niet lezen zonder te denken: je bent hartstikke gek als je dit gelooft.
MamaE schreef op 03-09-2023 om 22:39:
Ik zou er vooral voor waken dat je ouders niet meegaan in de denkbeelden van je zus.
Want ze zijn kwetsbaar. Als ze stoppen met hun zorgverzekering betalen, kan dat al snel grote problemen geven met zelfs fatale gevolgen.
Verder zou ik inderdaad contact opnemen met een notaris om te kijken of jij bewindvoerder/executeur kunt worden voor je ouders.
Als de erfbelasting vooraf al wordt verrekend, dan moet je zus maar bezwaar aantekenen als haar dat niet zint (maar dat moet dan wel via het systeem waar ze niet bij hoort en tegen is). Als dat achteraf moet, betaal je ieder over je eigen deel.
Maar goed, de kans is groot dat je zus al veel eerder in de problemen komt als ze stopt met huur/hypotheek en verzekeringen en belasting etc te betalen.
Mijn ouders gaan er niet in mee hoor. Ze snappen niet hoe zus zo kan denken, maar ze maken zich wel zorgen over haar.
Mijn ouders zijn lichamelijk slecht, maar mentaal nog prima. Bewind lijkt me niet echt op zijn plaats. Als ze een executeur willen aanwijzen, moeten ze dat zelf in hun testament aangeven, heb ik begrepen. Maar ook dat zal ik nog navragen.