paar jaar thuis-heerlijk of stom?

Ha ha Lieverdje

laat ik nu net een andere ervaring hebben.
Dat ik echt de verwachting had dat de huizen van de thuisblijfmoeders van vriendjes van mijn kinderen veel meer spic en span zouden zijn dan ons huis, waar twee veel werkende ouders met drie kinderen wonen.
Vaak was het omgekeerde het geval, zag ons huis er schoner en opgeruimder uit.
Maar ja, zeiden die andere moeders wel eens tegen mij, jij hebt hulp en dat kunnen wij met één inkomen niet betalen.
Blijkbaar is poetsen en opruimen echt niet de hangup, hobby of prioriteit van iedere thuisblijfmoeder. En dat snap ik ook helemaal trouwens. Ik had alleen in mijn naïviteit gedacht dat juist zij een opgeruimd, beter georganiseerd en schoner huis zouden hebben dan wij. En bij sommigen is dat natuurlijk ook wel zo, maar veel minder dus dan ik ooit dacht.

Aagje

Vroeger en vroeger

Toch een kleine historische correctie, getriggerd door Biebs "We leven niet meer un de middeleeuwen en ook niet in de jaten 50..... we leven inmiddels in 2017."

Het lijkt erop dat vanaf de prehistorie of zo (okee, ik chargeer...) vrouwen altijd thuis zijn gebleven. Terwijl toch de thuisblijfmoeder vanuit historisch oogpunt een gloednieuw verschijnsel is. Tot begin vorige eeuw was een werkende vrouw een zeer vanzelfsprekend iets. Vrouwen werkten in fabrieken, op het land, in het familiebedrijf, in de winkel, als dienstmeisje bij de rijke gezinnen, noem het maar op. Ze waren een onmisbaar en zeer vanzelfsprekend onderdeel van het arbeidsproces. De hogere kringen vormden natuurlijk een uitzondering, hoewel deze vrouwen zich denk ik niet als "thuisblijfmoeder" zouden hebben geprofileerd.

Juist de emancipatie, gevoed door de christelijke moraal van het gezin als hoeksteen van de samenleving, bracht het "recht" met zich mee dat vrouwen zich bij hun gezin konden voegen en niet meer buitenshuis hoefden te werken.

Ik ben geen historicus, dus heb de exacte jaartallen niet paraat. Maar grofweg is de populariteit van het thuisblijfmoederen volgens mij beperkt gebleven tot een aantal decennia in de vorige eeuw.

Temet

"" Ik denk wel te kunnen stellen dat ik beter weet wat er in mijn kinderen omgaat, dan iemand die zijn kind doordeweeks alleen tussen 6 en 8 uur 's avonds ziet."

Want werkende ouders zijn zeven dagen per week van 7 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds van huis?"

Nee, niet 7 dagen per week natuurlijk. Maar die 3 dagen per week dat ze wel thuis zijn, moet er ook nog vanalles. Een anekdote (natuurlijk): laatst werden wij nog gebeld om 10 uur 's avonds door een ouder die bijna de hele klas afging om het kinderfeestje van zijn kind af te zeggen. Ouders hadden geen idee welke kinderen er waren uitgenodigd (of sowieso met wie het kind bevriend was) Dat zou mij nou niet overkomen... maar goed. Dit is wel een voorbeeld wat de tegenstelling tussen ft-werkende ouder en thuisblijfmoeder uitvergroot.

"Ik denk trouwens dat je gelijk hebt met je idee dat thuisblijfmoeders de zaken rond huis en haard uitvoeriger en daar meer in doen dan niet-thuisblijvers. Dat kan een extra stimulans zijn voor een baan buitenshuis. Het nadeel kan zijn dat je dan minder tijd hebt om je huis schoon te houden en dagelijks uitgebreid te koken. Aan de andere kant verwacht men dan ook niet zo snel dat je je huis schoonhoudt en dagelijks uitgebreid kookt " Het is maar net wat je belangrijk vindt natuurlijk. Overigens denk ik ook niet dat de gemiddelde thuisblijfmoeder thuis blijft omdat het huishouden prioriteit nummer 1 heeft.

nou

ik vind zoiets wel menselijk. Niet iedereen is een control freak die een precieze gastenlijst met tafelschikking bijhoudt.

Wie hadden we ook alweer gevraagd? En hij zou die toch nooit vragen, of misschien deze keer wel? Weet je wat, we bellen gewoon de hele klas af, weten we zeker dat we straks niet met ziek kind plus joelende bende zitten.

Heeft eerder met chaos te maken dan met werkende ouders. Nou ja, misschien zijn TBMs wat minder chaotisch en meer controlfreakerig (niemand buiten mij kan mijn kind op de juiste manier verzorgen!).

hoe meer tijd je hebt

hoe makkelijker je tijd vermorst. En zaken als OO kunnen daarin een risicootje vormen

Ja, maar ...

Als iemand je herinnert aan wat gezonde 'arbeidsvitamines', dan is het werk weer wat eerder klaar. En tijd = geld, toch?

Huisvrouw

AnneJ: Als je thuis bent steek je je tijd in je kinderen, verzorgen en knutselen en wandelen en zingen, en dat is net werk, alleen kun je dan na het werk niet naar huis.===

Oh help, wat was ik een ontaarde moeder en huisvrouw! Mijn kinderen moesten zich vaak zelf vermaken, knutselen en spelletjes doen waren nooit mijn favoriete bezigheid, zingen mocht ik niet van ze en wandelen deden we ook al nooit samen. Zouden ze daarom een hobby gekozen hebben? Omdat moeders niks met ze deed?

Misschien doe ik de zaak van de huisvrouw geen goed, maar óndanks dat huishouden flink aanpoten kan zijn, heb ik het nóóit als onbetaald wérk gezien. Het hoort erbij. Het is je eigen huishouden en je benadeeld jezelf door het niet te doen. Mensen die huishoudelijke klussen in combinatie met kinderen nú, anno 2017, nog inzetten als 'dat is ook werk', ter verdediging van dat ze geen werk buitenshuis doen, vind ik nogal komisch eigenlijk. Het gemak waarmee we het huishouden kunnen doen is steeds groter geworden. Ik ben nu bijvoorbeeld de was aan het doen, poeh poeh! Vanavond moet ik de afwas wegwerken (in de vaatwasser zetten...). Mijn man kookt het meeste, maar ook daar hoeven we geen hout meer voor te hakken, dus is het te overzien. En eigen kinderen? Die zijn toch nooit 'werk'? Los daarvan, moet iedereen zelf weten of hij of zij werkt en er volledig voor het huishouden en/of de kinderen wil zijn. Het enige wat ik heb geleerd, is dat het slimmer kan zijn om te blijven werken.

Geen antwoord op mijn vraag

Ik heb mijn vraag niet duidelijk niet goed gesteld. Laat het nou gemiddeld genomen helemaal niet zo zijn dat thuisblijfmoeders meer tijd aan hun kinderen / huiswerk / vrijwillegerswerk steken dan werkende moeders. Bij vrijwillgerswerk is zelfs het tegenovergestelde het geval! Dus: de stelling dat het thuisblijfmoederschap in een individueel geval de juiste keuze is, kan vaak goed en overtuigend worden onderbouwd. Maar maatschappelijk gezien heeft het thuisblijfmoederschap op zich volgens mij geen duidelijke meerwaarde. Voor veel vrouwen (en hun kinderen) is de keuze voor thuisblijfmoederschap niet verstandig (geweest). En ik denk niet dat iedere thuisblijfmoeder de hele dag door tijd verkwanseld. Maar om alle taken die bij het ouderschap horen nu "werk" te noemen, dat snap ik dus niet zo.

wat is nu je vraag?

wil je weten waar tbm'ers hun tijd aan besteden?

Lieverdje

Nee. RK heeft het in haar posting over de betekenis van het thuisblijfmoederschap voor de samenleving. Ik vraag me af wat die betekenis is. Niet in een individueel geval, maar in algemene zin. Zeker omdat uit onderzoek blijkt dat vaak genoemde voordelen van het thuisblijfmoederschap helemaal niet bestaan.

Tbms

Eens Angela. Ik snap werkelijk niet waar de behoefte vandaan komt om het woord moeder aan te vullen met "thuisblijf-". Je bent Marietje en Marietje is moeder, Marietje werkt of Marietje werkt niet. Wees dan consequent en noem een moeder die niet bij haar kinderen blijft de vanhuismoeder. Uiteraard zijn werkende vaders dan ook vanhuisvaders, beide niet te verwarren met verhuismoeders en -vaders.

Woordgebruik

Omdat "thuisblijfmoeder" een gangbaar begrip is, waarvan iedereen de betekenis begrijpt: namelijk een moeder die niet werkt, maar wel een werkende partner heeft. Voor mij is het een neutraal woord, maar dat geldt kennelijk niet voor iedereen?

Ik vind het gebruik van een sekseneutraal woord juist geforceerd overkomen, juist omdat in de discussie over thuisblijfmoeders en werkende moeders, of we nou willen of niet, gender een belangrijke rol speelt. Zo is mijn man werkelijk nog nooit veroordeeld, omdat hij fulltime werkt. Thuisblijfvaders lopen, door hun sekse, weer tegen andere oordelen aan.

Ik heb werkelijk niet de behoefte een waardeoordeel te vormen over mijn medemoeders wat betreft hun keuze voor werken of niet, ik zou niet durven. Tegelijkertijd snap ik wel dat de overheid arbeidsparticipatie door vrouwen stimuleert. Dat bijt elkaar niet.

Paar jaar eruit

Soms werkt het al zo, maar we moeten zo lang werken, er is niets mis mee om er dan af en toe een paar jaar of langer uit te gaan vanwege je gezin.
Het zou geaccepteerder moeten worden om dan weer vanzelfsprekend, na bijscholing of stage, in te stromen.
Er is straks niet eens genoeg werk voor iedereen.
En het is wat mij betreft ook prima om een steile carrière omhoog te maken, en ja, sommigen lukt dat ook nog met een gezin er naast.

AnneJ

Wat jij voorstelt zou inderdaad ideaal zijn. Verse ouders kunnen er even een paar jaar eruit, het grut kan naar school tot een uur of 3, dan nog wat opvang, dus de ouders kunnen weer uit de pauzestand. Maar dan? Is hun baan zo makkelijk te vinden dat ze zomaar weer in kunnen voegen? Moet de laatste werkgever ze weer terugnemen?

Dat er straks niet genoeg werk is, lijkt mij een goede reden om het basisinkomen op de agenda van de Tweede Kamer te zetten.

Donna

Ah, zo. Het maatschappelijk nut van het thuisblijfouderschap. Als je de voordelen van de individuele gevallen bij elkaar optelt (en er zijn nog steeds veel indivuele gevallen), zal daar best enige maatschappelijke betekenis zijn.

Het is denk ik lastig te meten, want hoe meet je geluk/welzijn? Want daarom kiezen ouders ervoor om thuis te blijven voor de kinderen. Een groep zal helemaal gelukkig zijn met het opvoeden van de eigen kinderen en dat als zijn/haar levensdoel zien. Een andere groep blijft thuis omdat het alternatief (een betaalde baan buitenshuis) minder aantrekkelijk is. Als er voor iedereen een ideale baan voorhanden was: uitdagend, aansluitend bij de interesse, met voldoende salaris, dichtbij huis en met mogelijkheid tot deeltijdwerken, dan denk ik dat er uit de tweede groep niemand meer tbo'er is.

Sally

Wat is in 's hemelsnaam een IADH kind?

Ad toch!

Als frequent OO-bezoeker zou jij dat wel moeten weten!

Maar vooruit, ik ben ook niet de beroerdste en mij ontgaat ook wel eens wat: een IADH-kind is een Iets Aan De Hand-kind. En dan kun je denk ik zelf wel uitpuzzelen wat een NADH-kind is

IADH/NADH (ot)

Heb ik ook altijd een rare uitdrukking gevonden. Doe er niet aan mee. Met of zonder diagnose?
Er lopen meer gekken vrij rond dan dat er opgesloten zitten denk ik dan maar.

IADH/NADH

Heb ik jaren geleden uitgevonden om niet iedere keer alle diagnoses te moeten opsommen. Kennelijk sloeg het aan
Maar het is alleen bij OO-ers bekend.

Leven en laten leven

Mijn pleidooi voor het respecteren van de keus voor thuismoederen heeft tot opmerkelijke en nogal voorspelbare reacties geleid. Heeft het moederschap in het algemeen ingeboet aan status en aantrekkingskracht; eens te meer geldt dit voor het thuisblijfmoederschap.

Onder invloed van het naoorlogse feminisme is economische zelfstandigheid van vrouwen tot norm verheven. En in één adem door: het blijvend verrichten van betaalde arbeid door moeders tot aan hun pensionering. Dit wordt namelijk gezien als de enige weg naar het doel.

Hoe eenzijdig deze visie ook is; invloedrijk is ze wel. Wie het waagt bedenkingen ertegen te uiten, krijgt naast steun geheid ook de wind van voren. Amai. Van alles kun je in je schoenen geschoven krijgen! Bijvoorbeeld een hang naar valse nostalgie of onwil/onvermogen je aan te passen aan de moderne tijd.

Daar sta je dan met je indrukwekkende curriculum vitae en een hoofd gevuld met kritische geest! Je schenkt jezelf uit de thermoskan nog eens een kopje ouderwetse filterkoffie en neemt plaats achter je (’s ochtends nog met alcoholspray ontsmette) toetsenbord. Vooroordelen zijn er om met frisse moed tegenop te boksen, immers. En misverstanden? Die ruim je uit de weg.

Nadat je het draadje van voor naar achter hebt doorgenomen, blijkt het niet alleen een bron van ergernis maar eveneens van nuttige informatie. Geeft het tenslotte niet te denken dat een oproep tot respect voor de keuzevrijheid van vrouwen zogenoemde ‘werkende moeders’ in het harnas blijkt te jagen? Ik zou zeggen: nou en of!

Geschrokken constateer je dat je niet de enige bent, die zich niet helemaal senang voelt in de Nederlandse samenleving. Jij hebt dan wel denigrerende gemeenplaatsen te trotseren over thuisblijfmoeders en het thuisblijfmoederschap; maar wat maakt de werkende moeder zoal mee, als zij zo snel dermate in een defensieve reflex schiet, dat haar gedrag ontaardt in agressie?

En wat te denken van dat idealiseren van betaalde arbeid? Ze kunnen zich toch zeker wel voorstellen, dat jij met al je ervaring op de arbeidsmarkt wel weet wat er zoal bij komt kijken? Zouden zij bovendien dan niet beseffen, dat zelfontplooiing via studie of onbetaald werk juist ook heel goed te combineren valt met het thuisblijfmoederschap?

En dan dat gebrek aan vertrouwen in de eigen partner, in hun relatie met diegene en in de samenleving! Over individualisering gesproken ... Voor hen is het in het dagelijks leven echt een snoeihard ‘ieder voor zich, God voor ons allen’; zo komt mij voor.

Het is wel duidelijk: bij zo veel narcisme dreigt elke oproep tot menselijkheid te blijven steken in een echoput. Het vrije spel der maatschappelijke krachten kan er ruig aan toegaan; maar als iedereen elkaar zo nodig contant de maat moet meten, dan zou het wel zo consequent zijn om individuen dan ook te beoordelen op hun persoonlijke doen en laten. Ik ben zeker wel gevoelig voor groepsdruk, maar weiger me aangesproken te voelen door misplaatste grove generalisaties naar de groep(en) waartoe ik behoor.

Ik zal maar zeggen: het feminisme heeft overduidelijk nog een lange weg te gaan.

Rode krullenbol

Werk

Laastst was ik op gesprek bij een chirurg. Hij vroeg mij wat voor baan ik had igv keuze voor operatie. De info dat ik ca. twee dagen vrijwilligerswerk verricht, lag reeds op puntje van mijn tong, als aanvulling op het antwoord dat ik geen baan had. Zo gewend om in een verdedigingsmode te schieten en het stereotype beeld van een tbm tegen te spreken.
Maar de chirurg antwoordde dat huisvrouw en de zorg voor kinderen ook werk is. Toffe peer, die chirurg.

Wat is de reden voor TS om tijdelijk te stoppen? Even wat meer 'leuke ' dingen doen zoals sporten overdag of de minder stress in de ochtenden?
In de prakrijk is degene die thuis blijft, de sigaar. Die kan alles regelen omdat ze toch thuis is. Die mag thuis blijven zitten wachten op af te leveren bestellingen, die mag opdraven bij schoolse activiteiten, die kan wel even als mantelzorger fungeren of de kleding bij de stomerij afgeven. Etc etc. klusjes die vroeger door beiden gedaan werden, komen nu op het bordje van de tbm-er. Echt, het ideale beeld van meer vrije tijd is een illusie.
Een tbm-er is een vliegende keep en zal zo flexibel moeten zijn als een elastiekje. Met een geheugen als een olifant.

Flanagan

Er is nog ergens een heel antieke Jan Jans & de kinderen-aflevering waarin Jans trots aan een ambtenaar met een formuliertje vertelt wat ze de hele dag doet, waarna de ambtenaar droog "huisvrouw" invult

Verder vrees ik dat de werkende moeders nu stevig gaan opstuiven omdat zij ook bestellingen moeten ophalen, schoolse activiteiten doen, mantelzorgen, stomerij regelen en dat soort dingen

Oh, en nog even dit: de term tbm, al dan niet voluit geschreven, schijnt tegenwoordig ook not done te zijn

(kortom: je kunt het nooit goed doen ;P ).

En voor ik het vergeet: als je je niet prettig voelt omdat je om wat voor reden ook baanloos bent, noem dan NOOIT dat je baanloos bent, maar doe als Jans en vertel wat je doet (als vrijwilligster, of als tbm-er - excuzes le mot). "Ik ben activiteitenbegeleidster/sporttrainer/bejaardenverzorgster/werkzaam bij de kringloop etcetera" klinkt een stuk interessanter als "ik help wel eens op school/train de f-jes op zaterdag/ga regelmatig bij mijn hoogbejaarde vader langs/doe reïntegratiewerk in het kader van de participatiewet"

Rode krullebol

Bedankt voor je heerlijk humoristische en genuanceerde post. En volgens mij raak je heel veel pijnpunten

Waar is TS?

Hebben we TS, Hillie, ooit nog teruggezien? Of wilde ze gewoon een leuke discussie losmaken?

Volgens mij heeft ze mijn vragen (eerste pagina) niet meer beantwoord.

Jammer dat je niet de moeite wil nemen op een duidelijke manier op mijn oprechte vraag te reageren, maar in de Calimero-houding schiet. We zijn het in basis fundamenteel eens, dus er is niet eens reden op in een tegen-houding te schieten.

Fransien / Rode Krullenbol

Tja, alle nuanceringen van Rode Krullenbol ten spijt, ik zie in mijn omgeving wat een echtscheiding (verlaten door man voor een andere vrouw) met een vriendin doet die ook nog eens jaren niet gewerkt heeft.

Vreselijk moeilijk om nog een baan te vinden, terwijl toch HBO opleiding en jarenlang ervaring. Daarnaast helemaal uit het ritme, moeilijk om het te organiseren met werk wat ze nu zelf probeert te doen (waar ze nauwelijks iets mee verdient). Slecht voor haar zelfvertrouwen, zie ik. En afstevenend op bijstand, terwijl ze het jarenlang (getrouwd) financieel erg goed heeft gehad.

Ik weet natuurlijk niet hoe het voor haar geweest was als ze wel altijd (part time) had gewerkt, maar zoals het nu is, ziet het er niet fijn uit. Naar hoor.

Maar ieder moet voor zich bedenken of ze financieel onafhankelijk(er) wil blijven of dat niet zo belangrijk vindt.

Het lijkt mij daarnaast vreselijk mijn hand aldoor op te moeten houden, zelfs als je het gezamenlijk hebt afgesproken dat eentje thuis blijft.

En dan snap ik vanzelfsprekend dat er situaties kunnen zijn dat een van de partners niet kan werken, door bijv. veel zorgvragende kinderen of door de eigen situatie (niet helemaal gezond).