Off-topic discussies
Amar
04-05-2012 om 12:09
Tip: herdenken van weggevoerde joden
Hoi,
Via de site www.communityjoodsmonument.nl/ poster kan je je eigen straat in tikken en dan kan je zien of er in jouw eigen straat joden zijn weggevoerd in de tweede wereldoorlog, zelfs op welke huisnummers zij woonden.
Ik heb dat zelf gedaan en zag dat er in mijn mooie kleine straatje 3 joodse gezinnen zijn weggevoerd en zijn vermoord in Sobibor en Auschwitz.
Ik heb zelf gedeeltelijk een joodse achtergrond, met veel mensen in de vorige generaties die vermoord zijn in de oorlog. En ik moet zeggen dat ik er wel van onder de indruk was, dat er kennelijk zo veel is uitgezocht m.b.t. de mensen die vermoord zijn. Dat je met een muisklik daar achter kan komen.
Ik vind het ook een goeie manier om dit met kinderen te doen, althans met mijn 2 puber kinderen. Het gaat dan meer voor ze leven. Ik heb ze nooit willen belasten met alles waar ik wel mee belast ben geweest
groet,
amar
Jade
04-05-2012 om 16:27
Geen idee...
...hoe dat moet. Als ik mijn adres intik kom ik op een pagina, waarbij ik namen, geboortedata etc. in moet vullen.
??
amar
04-05-2012 om 19:22
Precieze naam /adres site
hoi, sorry, ik begrijp dat mijn vorige adres niet duidelijk was. Ik heb hem nu gekopieerd:
http://www.communityjoodsmonument.nl/page/297976/nl
groet,amar
Kaaskopje
04-05-2012 om 22:30
Raak...
helaas. Twee huizen verderop van een huis waar mijn man gewoond heeft met zijn ouders. Niet zo ver bij ons huidige huis vandaan.
Jade
04-05-2012 om 23:33
Niet...
...raak (2x een ander adres ingevuld). Of ik doe iets fout of er zijn in beide straten geen mensen weggevoerd.
Biene M.
05-05-2012 om 06:53
Hier
Het stuk straat waar ik woon is na de oorlog gebouwd. Uit het oudere stuk, een straat van 250 meter, zijn 29 gezinnen weggevoerd.
amar
05-05-2012 om 08:50
Toevoeging
..als je op de namen klikt, zie je meteen ook waar ze zijn overleden.
Ik moet zeggen dat ik echt geschrokken ben. Ik wist ook helemaal niet dat er in de plaats waar ik woon zo veel joden woonden voor de oorlog. Ik ga er denk ik eens achteraan, om hier wat meer van te weten te komen.
groet,
amar
koentje
05-05-2012 om 15:31
Het zal wel aan mij liggen
maar op geen van de adressen die ik intik, komen er zoekresultaten. Ik neem aan dat je straat naam en plaats erachter moet zetten?
amar
05-05-2012 om 15:53
Nog een toevoeging
...misschien ook geldig voor jou, koentje:
als je in een wijk woont die na de oorlog is gebouwd, komt er natuurlijk niks te voorschijn.
Het enige wat je hoeft te doen is de naam van je straat in te typen (geen huisnummer) en de naam van je woonplaats.
groet, amar
Shonagh
05-05-2012 om 17:04
Triest
3 gezinnen, uit het buurhuis en 2 tegenover liggende huizen van het huis waar wij in de 70/80 jaren hebben gewoond. Nu herinner ik me ook de verhalen van een oude buurvrouw die het heeft zien gebeuren.
Holiday
05-05-2012 om 17:35
In mijn eigen huis, wat vreselijk
O wat erg. Op het adres waar ik zelf heb gewoond..een gezin van 4 mensen. Eén kind heeft het overleefd staat erbij, de anderen zijn omgekomen. Die mensen hebben in dezelfde kamer geslapen als ik, dezelfde trappen beklommen, dezelfde deurknoppen in handen gehad. Ik woon er nu zelf niet meer, het is een prachtig pand in de binnenstad boven een bakkerij. Ik ging er samenwonen destijds en heb het er heerlijk gehad. Wat een naar idee.
Fiorucci
05-05-2012 om 18:18
Krin
Ja, dat bedacht ik ook zo ongeveer...daarbij, ik wil dit helemaal niet weten. Ik krijg het zo koud als ik langs de Waalsdorpervlakte rijdt.
krin
05-05-2012 om 21:27
In zekere zin
wil ik het misschien inderdaad niet weten. Niet in de zin dat ik er mijn ogen voor sluit - ik zou niet eens kunnen, zoveel beelden staan er standaard in mijn hoofd. Ik wéét het, en die wetenschap voelt al zo akelig dichtbij dat het niet nog dichterbij hoeft. Zoiets. Een luxepositie, dat besef ik. En om dan namen te weten, nieuwsgierig te gaan zoeken wie precies, wanneer precies, waar precies, hoe oud precies... Het wringt, voor mij. Waarmee ik overigens niet bedoel dat ik anderen ramptoerisme verwijt. Alleen dat het voor mij zo voelt. Ik trek mijn eigen motieven in twijfel.
Ik loop graag over begraafplaatsen en bekijk dan ook de grafstenen, de namen, de data, het nagelaten woord. Ik weet niet hoe het zou voelen als ik dat een ander bij het graf van mijn vader zou zien doen. Dat zou als een inbreuk op mijn en zijn privacy voelen, misschien. Die afstandelijke, en tegelijk licht morbide interesse.
Maar inderdaad, als dit betekent dat het levend wordt gehouden, is dat goed.
Anneke
05-05-2012 om 22:19
Niet
Ik ben zo blij dat het huis van mijn ouders nieuwbouw was en dat mijn huis nieuwbouw is. Ik wil eigenlijk liever niet weten wat er allemaal vroeger is gebeurd in het huis waar ik nu gelukkig ben.
In de stad waar mijn man is geboren leefden veel Joden, er was ook een Joodse begraafplaats dus het was bij heel wat straten raak.
Ik vind het geen ramptoerisme maar ik ben blij dat ik in een huis zonder verleden woon.
Kaaskopje
05-05-2012 om 23:25
Geen ramptoerisme
Het is toch mooi dat zoveel jaar na dato mensen geïnteresseerd zijn in je lot. Ik vind dat juist een mooie gedachte. Ik wéét wat er gebeurd is, maar ik ken niemand. Zo leer je deze mensen een héél klein beetje kennen. Ze hebben een naam. Het is een monument. Wel heel confronterend.
mix
06-05-2012 om 00:10
in de straat waar ik opgroeide waarvan 2 in het portiek waar ik woonde (6 adressen per portiek)Allebei een etage lager.
Fiorucci
06-05-2012 om 09:28
Izar
De opmerking niet willen weten was van mij. En die was niet bedoeld zoals jij 'm uitlegt. Weet je, ik moet denken aan mijn oma als ik dit soort dingen lees. Zij haatte vier en vijf mei. Waarom? Omdat ze steeds herinnert werd aan alle ellende uit die tijd, wat weer garant stond voor nachten wakker liggen. En ik denk aan mijn opa, die politieagent was in die jaren, en alle nare dingen die hij zag in Rotterdam. Ik wil niet weten wie in mijn huis woonde en weggevoerd is. Omdat ik me dat enorm aantrek. Daarom. En dat had je ook kunnen afleiden aan de zin die ik erna schreef!
dirksmama
06-05-2012 om 10:16
Ik vind het niks
er zijn meer dingen die in die oorlog gebeurd zijn die niet vergeten mogen worden. Hoe erg deze genocide ook was, er zijn zoveel meer rotdingen, echt rotdingen gebeurd. Hoor je ooit iemand over het lot van de romusha's? Over de jappenkampen? Over hoeveel Chinezen gedood zijn?
Ik vind zo'n adresactie een beetje goedkoop en net als bij Fiorucci, de oorlog is in mijn familie en schoonfamile al dichtbij genoeg, ook zonder struikelstenen of raamposters.
Kaaskopje
06-05-2012 om 14:16
Zigeuners
Het is een feit dat het lot van zigeuners vergeleken met dat van Joden lang onderbelicht is gebleven. En Jappenkampen zullen in het algemeen minder leven bij het Nederlandse volk dan wat in ons eigen land is gebeurd, maar dat wil niet zeggen dat het niet bekend is en er geen aandacht voor is, dat is er zeker wel.
Kaaskopje
06-05-2012 om 14:19
Dirksmama o.t.
Ik wil het je toch eens vragen: hoeveel tijd breng jij in Nederland door en hoeveel in Indonesië? (ik hoop dat ik het niet mis heb met Indonesië) Dit vraag ik omdat ik niet altijd kan inschatten hoe ik je reacties moet 'plaatsen'.
mix
06-05-2012 om 14:27
Huh dirksmama
http://www.beleven.org/feest/indie_herdenking
Hier gaat de vlag dus ook uit op 15 augustus als ik dan niet op vakantie ben en anders wordt daarbij stilgestaan. Dit o.a. omdat een vriendin van mij in een jappenkamp heeft gezeten.
Die officiele herdenking ís er dus wél (zie link)
GS
06-05-2012 om 14:56
Mijn eigen oude huis waar ik ben opgegroeid, een joods gezin met net zoveel kinderen als wij, ook precies in dezelfde leeftijd als toen wij er kwamen wonen! Ze waren vertrokken zonder opgave (dus ondergedoken) maar uiteindelijk toch omgekomen in een concentratiekamp.
Dat maakt me wel nieuwsgierig hoe dat is gegaan met de huizenverkoop. Wij hebben dat huis destijds natuurlijk gewoon gekocht van de bewoners. En die weer van de vorige bewoners. Maar daarvoor? Hoe is dat gegaan eigenlijk?
Ook een gezin in het huis naast mij, toen ik later op kamers woonde. En in de straat waar mijn moeder opgroeide. Een gezin met kinderen van haar leeftijd. Heeft ze misschien wel mee gespeeld? Ik ken wat verhalen van mijn moeder over een paar joodse gezinnen in hun straat. Misschien deze mensen wel?
tonny
06-05-2012 om 15:27
Bijzonder
zeker nu het aantal mensen dat zelf WO 2 heeft meegemaakt steeds verder terugloopt. Goed initiatief, deze site.
vanochtend ging de predikant in het dodenherdenking en vroeg aan de kinderen voor ze naar de kinderdienst zouden gaan of ze wisten welk volk het meest heeft geleden in de tweede wereldoorlog. Het antwoord Joden kwam niet meteen.
Toen vroeg hij: 'wie heeft er weleens een Jood ontmoet of gezien?'
Nee, niemand...
(gelukkig begon er niemand van de kinderen over de voetbalclub van onze hoofdstad, dan had de predikant nog heel wat meer moeten uitleggen)
Als je met die onbekendheid in je achterhoofd op de site de woonplaatsen en straatnamen langs gaat, word je er extra mee geconfronteerd hoe een bevolkingsgroep die ooit vanzelfsprekend onderdeel van de samenleving was nu is verdwenen - en maar in heel bescheiden mate teruggekeerd.
mirreke
06-05-2012 om 15:40
In alle straten waar ik als student woonde!
Ik heb als student redelijk wat adressen gehad, en in al die straten hebben Joodse families gewoond die weg zijn gevoerd.
Ik vind het goed dat er op deze manier aandacht aan wordt besteed. Het ging om mensen uit de gemeenschap die temidden van iedereen zomaar werden opgepakt.
Overigens heb ik niet de indruk dat de Jappenkampen worden vergeten, en ook over de Rom wordt genoeg verteld en aangehaald. En wat dacht je van de verdelging van homosexuelen en minder- tot zwakbegaafden? Maar dat er misschien wat meer aandacht wordt besteed aan mensen die uit de directe woonomgeving zijn weggehaald lijkt mij juist goed. Denk eens aan de oorlog in het voormalig Joegoslavië, waar ook mensen uit de buurgemeenschap werden gesleurd. Denk eens aan wat er gebeurt als er asielzoekerfamilies uit hun huis worden gehaald om teruggeestuurd te worden, terwijl ze hier misschien al jarenlang wonen...
Onmenselijkheid is dichterbij dan je denkt!
amar
06-05-2012 om 15:47
Update
Hoi,
ik snap dat de reakties uiteenlopen. Maar het lijkt me eigenlijk heel simpel: als je het niet wilt weten en er niet van alles over wilt voelen, kijk je toch gewoon niét? Dan heb je er geen last van.
Ik ben zelf ergens wel blij, ik vind het nl. mooi, dat de mensen die zo systematisch vermoord en uitgeroeid
zijn, een naam hebben gekregen,een plaats ook ( mooi idee van die stapstenen in Eindhoven) hebben gekregen in onze maatschappij. Dat ze niet naamloos zijn gebleven, of als 'vermist' te boek zijn blijven te staan.
Ik heb zelf opgezocht hoe het zit met de familieleden van mijn kant. En ik vond het fijn dat ik alle gegevens er zag staan,zelfs gegevens die in mijn familie niet bekend zijn. Omdat daar nog zo veel onverwerkt leed is omdat deze mensen ( hun namen worden zelfs nauwelijks genoemd) 'weg zijn, en niet meer zijn teruggekomen'.
Ja, van mij mogen deze namen dus juist wel genoemd worden, of gebeiteld staan in stenen
En GS ,wat jij beschrijft over die huizen, doet me denken aan het feit dat ik vroeger altijd hoorde
over het ouderlijk huis dat was ingenomen door ........
incl.de inboedel. En dat er niks van was teruggegegeven na de oorlog.
Ik denk dat veel mensen dit niet willen weten. Het is nu ook al een tijd geleden, dat scheelt denk ik ook wel hoor.Het ligt allemaal verder weg.
Ik heb zelf iig nav deze ontdekking van gedeporteerde joden uit mijn eigen straat nagegaan hoe het precies zat
met de joodse gemeenschap in mijn stad voor en na de tweede wereldoorlog.
En ik heb de site aan mijn kinderen laten zien. Mijn zoon van 14 vroeg me toen of hij ook vermoord zou worden als hij toen had geleefd.
Dat vind ik dan belangrijke gesprekken, en ontdekkingen
die je met elkaar doet.
groet, amar
amar
06-05-2012 om 15:51
Update, beter leesbaar
Hoi,
ik snap dat de reakties uiteenlopen. Maar het lijkt me eigenlijk heel simpel: als je het niet wilt weten en er niet van alles over wilt voelen, kijk je toch gewoon niét? Dan heb je er geen last van.
Ik ben zelf ergens wel blij, ik vind het nl. mooi, dat de mensen die zo systematisch vermoord en uitgeroeid
zijn, een naam hebben gekregen,een plaats ook ( mooi idee van die stapstenen in Eindhoven) hebben gekregen in onze maatschappij. Dat ze niet naamloos zijn gebleven, of als 'vermist' te boek zijn blijven te staan.
Ik heb zelf opgezocht hoe het zit met de familieleden van mijn kant. En ik vond het fijn dat ik alle gegevens er zag staan,zelfs gegevens die in mijn familie niet bekend zijn. Omdat daar nog zo veel onverwerkt leed is omdat deze mensen ( hun namen worden zelfs nauwelijks genoemd) 'weg zijn, en niet meer zijn teruggekomen'.
Ja, van mij mogen deze namen dus juist wel genoemd worden, of gebeiteld staan in stenen
En GS ,wat jij beschrijft over die huizen, doet me denken aan het feit dat ik vroeger altijd hoorde
over het ouderlijk huis dat was ingenomen door ........
incl.de inboedel. En dat er niks van was teruggegegeven na de oorlog.
Ik denk dat veel mensen dit niet willen weten. Het is nu ook al een tijd geleden, dat scheelt denk ik ook wel hoor.Het ligt allemaal verder weg.
Ik heb zelf iig nav deze ontdekking van gedeporteerde joden uit mijn eigen straat nagegaan hoe het precies zat
met de joodse gemeenschap in mijn stad voor en na de tweede wereldoorlog.
En ik heb de site aan mijn kinderen laten zien. Mijn zoon van 14 vroeg me toen of hij ook vermoord zou worden als hij toen had geleefd. Dat vind ik dan belangrijke gesprekken, en ontdekkingen
die je met elkaar doet.
groet, amar
Coco
06-05-2012 om 15:52
"Dat maakt me wel nieuwsgierig hoe dat is gegaan met de huizenverkoop. Wij hebben dat huis destijds natuurlijk gewoon gekocht van de bewoners. En die weer van de vorige bewoners. Maar daarvoor? Hoe is dat gegaan eigenlijk?"
Ik denk dat er in die tijd nog maar heel weinig huizen echt eigendom waren van particulieren. De meeste huizen werden gehuurd. Ik geloof dat pas in de jaren vijftig veel mensen zelf een huis gingen kopen (toen werd ook vaak de mogelijkheid geboden je huurwoning te kopen).
Het is wel een bekend verschijnsel dat de bezittingen van veel Joodse mensen geroofd zijn, soms zelfs door personen aan wie ze ze vol vertrouwen in bewaring hadden gegeven. De nabestaanden kregen die spullen vaak niet terug.
amar
06-05-2012 om 15:56
Jemig, die alinea's
.. ik krijg mijn verhaal niet gewoon gepost, niet anders dan met die rare alina's. Sorry, ik hoop dat jullie desondanks de draad (daarin) nog kunnen vasthouden. Dit zijn van die dingen die me altijd bijzonder kunnen ergeren,grrrrrrrr, maar goed, dit staat nu online, niks meer aan te doen.
groet amar
Shonagh
06-05-2012 om 16:22
Boek
Ken jullie "Parnassia" van Josha Zwaan ? Dat gaat over een Joods meisje wat (even heel zwart/wit) niet "teruggegeven" werd.