Wat zou u doen als u de EuroMillions won?

Triva

Ik heb de vraag over het budget gesteld: er was geen afgebakend budget, er kon het een en ander besteld worden. De waarde daarvan ging zéker over 75 euro per jaar heen. Broeken, schoenen, overhemden, truien, dat werk. Dus jullie komen er nu wel erg bekaaid van af. Zeker als de fietsonkosten erbij in zitten.

Kenfan

Het sop is de kool niet waard en omgekeerd, maar ...

" Wie het breed heeft, laat het breed hangen." Hier raak ik ongewild toch geïrriteerd over. Je zegt dat iedereen het zelf moet weten, maar dat meen je niet. Dat laat je merken met een steek onder water. Want wat je er éigenlijk mee zegt is: iemand die weinig geld tot zijn beschikking heeft, hééft niets breed te laten hangen en hoort niet aan loterijen mee te doen.

Wat mag iemand met weinig geld dan wel? Valt alles wat niet onder 'noodzakelijk' valt af omdat iemand dat geld beter kan besteden aan de serieuze zaken des levens? Dus mag iemand nooit uit eten, niet lid worden van de bibliotheek, nooit een bioscoopje pakken, een dagje treinen met een voordelig dagretour, een theatervoorstelling... niets van dat alles, omdat zo iemand wel wat beters kan doen met zijn geld?

Ik weet bijna zeker dat je nu zult zeggen 'natuurlijk mag iemand dat wel!', maar wie bepaalt dan vervolgens hoeveel diegene daar aan uit 'mag' geven? is 40 euro wat jou betreft acceptabel en 200 niet meer? Per jaar dus. En als je 200 nog acceptabel vindt (stel dat) waarom mag iemand dat niet in gebakken lucht steken? Moeten mensen altijd zinvolle uitgaven doen? Wat maakt dat jij mag veroordelen wat een ander met zijn geld doet?

Wat de hebbedingetjes betreft, is het inderdaad waar dat ik er niet altijd voor naar de winkel zou gaan, maar des te leuker is het om het dan toch als 'prijsje' te krijgen. Noem het het Mr. Bean effect. Jezelf een verrassing bezorgen en daar altijd erg blij mee zijn. Een lekkere reep, ijs, boeken, ik vind het leuk en dat mag ik ook leuk vinden. Jij hoeft het niet leuk te vinden. Zoals gezegd: ieder zijn meug, maar laat een ander zijn eigen keuzes maken zonder diegene daar de les over te lezen. Jij speelt dan wel niet in op hebzucht en afgunst, maar wel op het gevoel dat je een afkeer hoort te hebben van loterijen.

Triva

Oh, ik kreeg de indruk dat je ook een deel van je kledingkosten moest betalen. Misverstand dus. Wat de fiets betreft zou PostNL een fietsplan met reparatieservice 'moeten' hebben. Je krijgt een solide werkfiets, daar betaal je een deeltje van via je loon, ga je eerder uit dienst dan dat de fiets is afbetaald, dan wordt dat verrekend, of hij wordt teruggekocht en tweedehands aangeboden. Voor reparaties kun je afspraken maken met o.a. sociale werkvoorzieningsbedrijven, die dit voor een schappelijke prijs kunnen doen. Mijn man kan zijn fiets voor weinig laten repareren op zijn (vrijwilligers)werk. Materiaalkosten en meer niet. De fietsenmaker is 'in huis'. Dat scheelt aanzienlijk vergeleken met andere fietsenmakers.

Ik vroeg net aan mijn dochter hoe de vergoeding voor kleding bij haar is geregeld. Ze vertelde dat ze zelf bij indiensttreding 17,50 moeten betalen. Daar krijgen ze dan de complete outfit voor. Omdat ze niet spontaan tot in de details op het onderwerp doorging, vraag ik later nog maar eens of ze daar álle toekomstige kleding ook voor krijgt, want dat is me nog niet duidelijk.

Ik was de gelukkige...

Tijden meegespeeld met de staatsloterij, waar ik in 2012 "de gelukkige" was. In hun maandelijkse trekking viel de jackpot niet, maar de hoofdprijs van 1 miljoen viel op mijn lot. Vol verbazing mijn lotnummer tot in de oneindigheid gecontroleerd, maar het stond er echt. Mijn toenmalige man en ik zijn toen samen op het kantoor van de staatsloterij ontvangen, waar het voor mij pas echt tot me doordrong.
Thuis aangekomen hebben we de toekomst besproken en wat ons het handigst leek om met deze zak geld te doen. Het eerste punt was natuurlijk het huis afbetalen, waarna we een nieuwe auto hebben gekocht (eindelijk van onze verouderde Renault kangoo af...), verder niets speciaals.
Helaas hebben we daarna de grote fout gemaakt om het met mijn zussen te delen. Hierna is binnen de gemeente (niet al te groot, dus ons kent ons) het nieuws als een lopend vuurtje rond gegaan en voor we het wisten kregen we lange smeekbedes via de post. Onze overburen die, vanwege een ernstig ziek kind, al in geen jaren op vakantie waren geweest omdat de meereizende zorg te duur zou zijn, hebben we een vakantie cadeau gedaan, maar dat was achteraf geen slimme zet.
In de maanden erna kwam er zo'n 2x per week een brief op de deurmat met de vraag om geld. De toon van deze brieven werd naarmate de tijd vorderde steeds dreigender. Elke maand kregen we wel een telefoontje of iemand aan de deur, waardoor mijn man voorstelde om te verhuizen, aangezien het zo niet langer kon. Ik vond dit een erg lastige stap, omdat ik na 30 jaar er fijn gewoond te hebben toch redelijk verknocht was geraakt aan mijn stadje. Het verhuizen viel mij dus zwaar en helaas heeft onze relatie dit niet kunnen weerstaan. Het geld heeft uiteindelijk dus meer kapotgemaakt dan dat her goed heeft gedaan. Helaas laten de loterijen zelf altijd alleen maar de geluksverhalen zien.
En mijn lidmaatschap bij de staatsloterij heb ik natuurlijk inmiddels opgezegd.

kaaskopje

Je denkt dat het allemaal heel makkelijk is maar ik ben heel goed op de hoogte... Je kunt niet van iemand met minimumloon of net erboven nog iets van het loon halen in ruil voor een fiets. Broek en schoenen koop je zelf (korting en bon) rest is zonder ervoor te betalen. Fiets kun je overal laten repareren of zelf doen. Er zijn er met een groot contract die dus ruim boven de 100 per jaar krijgen.

Triva

Ik denk helemaal niet makkelijk. Mijn dochter kon via de grote gele M ook een fiets "krijgen" voor 25 euro per maand. Het was vrijwillig, dus ze kon ook geen fiets kopen. Je kunt iemand niet verplichten hieraan mee te doen. Je biedt iemand die het bedrag (nog) niet op de rekening heeft staan, zo de mogelijkheid om een goede fiets aan te schaffen.

Kaaskopje

Ik heb inderdaad niks met loterijen en verrassingen, en ik weet nog wel iets van kansberekening. Morgen stap ik gewoon in het vliegtuig, en de kans dat ik neerstort is groter dan dat Gaston morgen bij jou aanbelt. Het gaat niet alleen om jouw of mijn voorkeuren.

Wat ik je probeer duidelijk te maken is dat door van een postcode een lotnummer te maken IEDEREEEN ongevraagd meespeelt in de postcodeloterij. Of je nu een lot koopt of niet. Het risico als grote verliezer te worden de sneuneus van het jaar te worden in een wijk vol kersverse miljonairs koop je af met zo'n lot. DAT vind ik een verwerpelijk, niet dat jij plezier beleeft aan een dikbetaalde sigaar uit eigen doos.

Al vind ik het eerlijk gezegd dan weer wel wat vreemd dat je dan gaat zitten miepen in dat draadje over keukenmachines als ik mensen aanraad te investeren in een goede, dan in een in slechte kopie. Twee jaar niet meedoen (en in mijn ogen blijft dat echt geld over de balk smijten, sorry) en je hebt zo'n ding.

Alhoewel

Misschien was Marjon67 er beter uitgesprongen, als ze de poet had binnengehaald met de hele straat

Kenfan

Die keukenmachine doet er niet toe doen bij een discussietje als dit. Stel, ik prik nu even een rond bedrag, dat iemand elke maand 20 euro uitgeeft aan ijsjes, wat lekkers bij de koffie, nou vooruit een bezorg-pizza, zou je dan ook vinden dat iemand miept over een voor hem of haar wat hoge aanschafprijs van een keukenmachine? Of zou je dan vinden dat iemand zichzelf ook best iets mag gunnen, want waar gaat het nu helemaal over... 20 euro per maand? Jouw vooroordelen of wat jij begrijpelijk vindt, bepalen/bepaalt vermoed ik wat je acceptabel vindt.

Wat je zegt over de Postcodeloterij is waar. Ze lokken je de loterij in door 'misbruik' te maken van het gegeven dat je de boot kunt missen als je niet meedoet. Maar je bent en blijft zelf verantwoordelijk voor je eigen uitgaven, dus ook voor of je meedoet. Elke loterij met grote prijzen speelt in op dat gevoel van de boot niet willen missen. De Staatsloterij net zo goed. Alleen word je bij zo'n loterij niet geconfronteerd met een hele straat of dorp die buiten staat te juichen. En ja, daar ben ik, het braafste meisje van de klas, ook gevoelig voor. Het lijkt me super grappig om de straatprijs te winnen. Triva weet waarom.

Kenfan, nog even

Wie weet komt mijn man ooit een goede keukenmachine tegen op zijn werk. Gecontroleerd op of alles het nog doet en genoeg garantie om even te kunnen aankijken of alles inderdaad werkt en niet na een week uit elkaar valt. Zo zijn we ook aan een broodmachine gekomen en de stofzuiger. Miele....

Ik heb net twee fauteuils gekocht, samen 24 euro met bedrijfskorting. Ze vervingen een bank waar ik al een tijdje met net even teveel moeite uit kon opstaan. Dat heeft me toch een paar honderd euro bespaard. Ze zitten heerlijk en zien er goed uit. Een klein draadje los aan een kant, vandaar de prijs, maar als je het niet weet zie je het niet eens. Vanwege onze hond, die overal mag liggen en kat die vindt dat je op meubels ook fijn kunt krabben, hoef ik ook niet 'nieuw'.

Triva

Laat ik het er op houden dat ik de regeling bij mijn dochter een mooie regeling vond met 25 euro per maand. Hoe zwaar dat soort kosten bij iedereen vallen, zal per persoon schelen.