Wilders en de sp, over de smalle portemonnee

Ely

Ely, ik ben me er zeer wel van bewust dat er plekken op de wereld zijn waar vrouwen onderdrukt worden, met of geen burka of hoofddoek. Zelfs hier in Nederland
't Was ook als nuancering bedoeld, net als jouw bijdrage.

Izar

Met iemand praten betekent niet automatisch dat ik het gesprek wil beginnen. Maar stel dat een burka-dame bij mij aan de kassa zou staan (ik zit niet bij de kassa, maar bws), dat voegt niet. Ik zou het ook onplezierig vinden als iemand met een jutezak over het hoofd een gesprek met mij zou beginnen. Een van de leukigheden die ons tot mens maken is dat we gezichtsuitdrukkingen hebben. Dat maakt een gesprek anders dan bijvoorbeeld dit soort berichten op OO.

Oh...

ik zie dat Massi Nissa hetzelfde heeft uitgelegd.

Joyeux

een helm is niet verboden.

Helm verboden

Dat verbod op die helm intrigeert me mateloos. Als je die veiligheidssmoes moet gebruiken om dat boerkaverbod erdoor te douwen dan kom je er natuurlijk inderdaad niet onderuit om ook integraalhelm en bivakmuts te verbieden. Maar met die helm zie ik toch een probleempje. Dat is een normale beschermingsmaatregel voor brommer- en motorrijders. Als zo'n bestuurder van zijn voertuig afstapt om even te gaan pinnen en daarbij zijn helm ophoudt, is-ie dan strafbaar? Als hij zijn motor parkeert en naar de sigarenboer loopt, om pas voor het betreden van de winkel de helm af te zetten, is-ie dan strafbaar?

Sporters die hun gezicht willen beschermen met een masker zijn wel gedekt. Da's mooi. Een schermmasker dus, voor de dames. Heeft ook gaas. Laat wel het achterhoofd onbedekt maar daar is wel een mouw aan te passen. Comfortabel zijn die dingen niet, helaas.

Geheel terzijde, Massi, die opgemaakte ogen daar verbaas ik me altijd over. Net als over die Marokkaanse en (iets minder vaak) Turkse schonen die dan weliswaar braaf een hoofddoek ophebben maar ondertussen naar de laatste - straksluitende - mode gekleed gaan, diinclusief kekke schoentjes en wat voor fraais nog meer, dik zijn opgemaakt etc. Die chadordames zijn dan meestal wel weer consequent (in mijn ogen dan), hun gezicht is meestal niet opgemaakt. Wat voor wufts ze ondertussen onder dat ding hebben weet verder natuurlijk niemand.

Ik heb trouwens begrepen dat onder de niqaab vaak een autochtone bekeerlinge schuilgaat.

Overigens stond in het stukje waar die link van Fioruccie naar verwees weer eens een schatting van 150 niqaabdraagsters. Ik heb ooit eens gehoord hoe dat getal de wereld in gekomen was: een mevrouw die aan een universiteit werkt(e?) - de VU meen ik - en zich kennelijk met het onderwerp bezighield is ooit door de krant ofzo gebeld met de vraag hoeveel van die dingen er nou in gebruik waren. Zij plukte na enig nadenken een cijfer uit de lucht, zonder werkelijke onderbouwing, en sindsdien schrijft iedereen het van elkaar over. (ik vernam dit een paar jaar terug van naaste van die mevrouw).

Groeten,

Temet

Izar

Ik ben net als jij helemaal van 'leven en laten leven', maar daarom mag ik nog wel voorkeuren hebben, of mij bij het een ongemakkelijk voelen en bij het ander prettig. Ik neem aan dat dat ook voor jou geldt.
Ik heb het er wel eens met iemand over en diegene vindt dat mensen uit andere culturen hun kleedgewoonten uit eigen land eigenlijk moet aanpassen en dus meer westerse kleding moeten dragen. Ik ben het daar niet mee eens. Ik vind een (vergeef me de slechte benaming, maar ik weet de correcte niet) man in 'jurk' uit Afrikaans land of Aziatisch land een verrijking van ons straatbeeld en een vrouw uit Pakistan of zo in kleding die typisch is voor hún land van afkomst idem dito. Ik vind dat mooi. Maar gezichtsbedekking is toch mijn grens.

Helm

Ik bestel niet zo vaak eten wat aan de deur gebracht wordt, maar doen 'voedsel'koeriers eigenlijk altijd hun helm af bij de deur? We gaan binnenkort weer eens pizza bestellen en dan let ik toch eens op

Cobi

Dat ben ik met je eens. Ik zei eerder ook al dat ik een wet overdreven vind.

Temet

Als zo'n bestuurder van zijn voertuig afstapt om even te gaan pinnen en daarbij zijn helm ophoudt, is-ie dan strafbaar? Als hij zijn motor parkeert en naar de sigarenboer loopt, om pas voor het betreden van de winkel de helm af te zetten, is-ie dan strafbaar?
Dat zou in principe wel zo moeten zijn, aangezien een vrouw met niqaab misschien ook alleen even een halfje brood gaat halen..

Helm

Bij tanktations word je als motor- en brommerrijder in het algemeen toch zeer nadrukkelijk gevraagd om je helm af te zetten voor je gaat tanken/afrekenen.

En dan dit weer

En dan dit weer he, jongens. Nu is het hier in het westen nog niet zo heel koud, maar dat kan nog komen...Het is in dergelijke temperaturen niet heel ongebruikelijk om de muts tot op de wenkbrauwen te laten zakken en de sjaal over neus en mond op te trekken.
Waarmee het verschil met een nikaab tamelijk marginaal geworden is.

En mag dat dan wel? En zo ja, mag dan een nikaab ook als de temperatuur maar onder het vriespunt ligt?

Groeten,

Temet

Even over een ander onderwerp

Ik las dat de PVV de alimentatietermijn van 12 jaar wil verlagen. Er wordt ook vermeld dat andere partijen aan zo'n voorstel werken. Men vindt dat je als ontvanger sneller dan die 12 jaar op eigen benen moet kunnen staan in de tegenwoordige tijd. Dáár ben ik het dan weer wel mee eens.

Ik snap deze voorzet inderdaad niet

want dat betekent dat na 5 jaar een partner al zonder inkomen zit, en de kans bestaat dus dat na 5 jaar die persoon een bijstand gaat aanvragen. En wilden ze dat nu juist niet voorkomen en minderen?

Miriam

Je gaat er nu wel heel erg vanuit dat de mán heeft gewild dat ze thuis zat.
Mijn man zou mij nooit dwingen om te gaan werken. Dat zou hij mijn keuze vinden. Maar hij zou dus wel met de gebakken peren zitten als ik hem de bons zou geven. Ook mijn keuze in zo'n geval.

Sorry hoor, maar als je na 5 jaar koppelt aan 'al', dan moet ik toch een beetje lachen. Hoezo 'al'? In vijf jaar kun je een complete opleiding volgen, vrachtenvol sollicitaties versturen, enz.. Een collega van mij heeft 5 jaar aaneengesloten gewerkt en is nu ontslagen. Ze heeft maar recht op 5 maanden WW. En dan komt ze ook in de Bijstand als ze geen baan gevonden heeft. Nu zal dat waarschijnlijk wel loslopen, maar feit is dat ze dus niet de kans krijgt om 5 jaar lang op haar gemak naar ander werk te zoeken, zoals na een huwelijk van 5 jaar wel het geval zou zijn geweest. Het voorstel is om alimentatie in te korten naar waarschijnlijk 5 jaar en dat vind ik héél redelijk. Ik vind het zo achterhaald dat een vrouw/man járenlang onderhouden moet worden door de ex omdat ze met elkaar getrouwd zijn geweest. De partij waar ik altijd op stem zit ook op dit onderwerp te broeden en ik vind het hoog tijd worden.

Miriam

Excuus, ik zie dat je verderop open laat of het een hij of zij is

Ik zeg niet dat ik het geen goed plan vind

op zichzelf, alleen verwacht ik wel dat dit problemen gaat geven. En of je daarmee dan het gewenste effect bereikt?

Staatslasten

Kaaskopje:"Mijn man zou mij nooit dwingen om te gaan werken. Dat zou hij mijn keuze vinden. "
Of het nu jouw man is of een andere, of vrouw, dat maakt niet uit. Kern is dat het in het belang van beide partners is om ook tijdens het huwelijk financiele onafhankelijkheid na te streven.
Kaaskopje:"Maar hij zou dus wel met de gebakken peren zitten als ik hem de bons zou geven. Ook mijn keuze in zo'n geval. "
Dat is hoe dan ook een zaak tussen de exen. Niet een waarvan je de rekening aan de maatschappij kunt geven (laat ex maar in de bijstand gaan).
Joyeux "Nee, ze gaan er vanuit dat je na 5 jaar in staat bent om financieel je eigen broek op te houden, dus een baan en inkomen hebt. "
Dat mogen 'ze' best doen, maar als dat niet het geval blijkt, komt de schade bij de maatschappij. Die partneralimentatie is helemaal niet bedacht om exen te spekken, maar om te voorkomen dat ze onderhouden moeten worden uit de staatskas.
Wat pas echt een vreemde situatie is, is die waarin de ex zichzelf kán bedruipen (er is een baan en een inkomen) en er tóch partneralimentatie betaald moet worden. Dat is toch een soort van staatsbemoeienis met de verdeling van de huwelijksopbrengst. Dat vind ik gek.
Overigens is het lang zo geweest dat exen (vrouwen toen nog) de partneralimentatie konden weigeren. Heeft mijn moeder ook gedaan (stone age). Maar een jaar of 15 geleden (??) is dat veranderd. Je kunt als ex niet meer weigeren als je daardoor aangewezen bent op bijstand.
Dit illustreert eens te meer dat die partneralimentatie er helemaal niet voor de partner is, maar ter bescherming van lasten voor de staat.
Groet,
Miriam Lavell

Kan wel

"Overigens is het lang zo geweest dat exen (vrouwen toen nog) de partneralimentatie konden weigeren. Heeft mijn moeder ook gedaan (stone age). Maar een jaar of 15 geleden (??) is dat veranderd. Je kunt als ex niet meer weigeren als je daardoor aangewezen bent op bijstand."
Weigeren kan wel, althans 12 jaar geleden nog wel. Ik ken iemand die net klaar is met betalen via de Sociale dienst. In het convenant was opgenomen dat partijen afzagen van partneralimentatie, maar de Sociale Dienst komt gewoon verhalen in zo'n geval.

Precies

Vic:"Weigeren kan wel, althans 12 jaar geleden nog wel. Ik ken iemand die net klaar is met betalen via de Sociale dienst."
Zo werkt dat inderdaad. Niks weigeren. Althans: als ex het zelf niet claimt, dan verhaalt de SD wel.
Vroeger was dat niet zo.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Of het nu jouw man is of een andere, of vrouw, dat maakt niet uit. Kern is dat het in het belang van beide partners is om ook tijdens het huwelijk financiele onafhankelijkheid na te streven. ===
Precies, en daarom vind ik het geen goed signaal als in de húidige tijd nog steeds 12 jaar uitgetrokken wordt voor het in stand houden van de levensstandaard van tijdens het mislukte huwelijk. Daarmee moedig je aan dat een van de partijen niet persé de behoefte voelt om financieel onafhankelijk te worden. Ex moet toch betalen en wie weet kom je in de toekomst wel weer iemand anders tegen... toch?

Ik heb zelf ook een omslag in denken gemaakt. Ik heb jaren thuis gezeten bij de kinderen. Weliswaar omdat ik een WAO uitkering had, maar ik vond het ook de normaalste zaak van de wereld. Maar dat vind ik het inmiddels niet meer. Ondanks dat ik met liefde ontslag zou nemen bij mijn huidige werkgever, laat ik het wel uit mijn hoofd. Mijn inkomen is net zo belangrijk voor ons gezin als dat van mijn man. Daarnaast heb ik gemerkt dat ik werkend beter in mijn vel zit dan wanneer ik het behang naar beneden staar. Dat had ik zonder de dwang om naar werk te zoeken misschien nooit ontdekt.
Ik vind het ook apart, maar misschien sta ik daar alleen in, dat de overheid met twee maten meet. Particulier moet je dus wel 12 jaar voor elkaar blijven zorgen, ook al zijn de wegen gescheiden. Maar als iemand een WAO uitkering heeft genoten zorgt de overheid niet een evenredig aantal jaren voor het in standhouden van de levensstandaard van tijdens de uitkering als de keuringsarts oordeelt dat je best kan werken. (Sorry, oud zeer) Een ex-gehuwde kan in vergelijking daarmee ook best een baan aanpakken die niet ideaal is. Ik zie niet waarom een ex 12 jaar over dat proces mag doen. Zeker voor mensen met een heel gemiddeld inkomen is alimentatie een zeer zware belasting. Zeker ook als die mensen weer een nieuwe liefde tegenkomen en daar een nieuw gezin mee stichten.

Verantwoordelijkheid van beiden

Kaaskopje:"Precies, en daarom vind ik het geen goed signaal als in de húidige tijd nog steeds 12 jaar uitgetrokken wordt voor het in stand houden van de levensstandaard van tijdens het mislukte huwelijk. "
De tijdsduur is niet van belang. Het mag wel 20 jaar zijn als het niet onafhankelijk zijn tijdens het huwelijk, feitelijk tot effect heeft dat je de boot mist op de arbeidsmarkt.
Je mist nog steeds het punt. Hoe lief het ook van jouw man zou zijn dat hij je niet zal dwingen om te werken, die zachte hand heeft als vervelende consequentie dat je niet financieel onafhankelijk bent, ook niet als je gaat scheiden.
Dan is die keuze van je man ineens niet meer lief, maar gewoon dom en ondertussen nog steeds zijn keuze.
Kaaskopje:"Dat had ik zonder de dwang om naar werk te zoeken misschien nooit ontdekt. "
Om maar iets te noemen. Die dwang mag ook best van je partner komen. In beider belang, tijdens en na het huwelijk.
Kaaksopje:"Ik vind het ook apart, maar misschien sta ik daar alleen in, dat de overheid met twee maten meet. "
Snap je het weer niet. Partneralimentatie wordt door de partner betaald. Niet door de overheid. De overheid zorgt graag dat dat zo lang mogelijk duurt, niet om die partner te spekken, maar om zelf niet te hoeven betalen. Er is geen sprake van een vergelijkbare situatie met wao of bijstand, want in die gevallen is de overheid wel de betaler.
"Zeker voor mensen met een heel gemiddeld inkomen is alimentatie een zeer zware belasting. Zeker ook als die mensen weer een nieuwe liefde tegenkomen en daar een nieuw gezin mee stichten."
Helemaal eens. Zeker dan ook voor hen van belang om daar al tijdens het huwelijk mee bezig te zijn.
Groet,
Miriam Lavell

Niet snappen, miriam

Snap je het weer niet. Partneralimentatie wordt door de partner betaald. Niet door de overheid.===
Nou ga je te snel... natuurlijk snap ik dat dit door de partner betaald wordt en niet door de overheid. Ik vind alleen dat de overheid vreemd redeneert. Particulieren moeten dus wel 12 jaar achter de kont van een ex aan blijven betalen, maar de overheid mag de handen van een burger aftrekken na een bepaald aantal jaar WAO-uitkering. Ik zie niet wat het verschil in dwang is als een ex-getrouwde spoed moet maken met een eigen inkomen vergaren zodat haar/zijn ex niet langer hoeft te betalen vergeleken met een situatie van iemand die jarenlang in de WAO heeft gezeten en binnen een paar jaar de eigen broek moet kunnen ophouden. De WAO haal ik erbij omdat ik die situatie ken, mogelijk kun je het ook op andere situaties betrekken. Dus waarom vind de overheid dat ze na een jaar of 2 (weet de regels van nu niet precies) de uitkering op 0 mogen zetten, terwijl een ex 12 jaar door moet betalen. Alleen maar omdat de belastingbetaler er dan minder last van heeft? Lekker sociaal.
Met de laatste alinea ben ik het eens en nogmaals vind ik dát dus juist een hele goede basis om vanuit te gaan. Je had er tijdens het huwelijk al over na kunnen denken, je ex hoeft niet 12 jaar te betalen als je al een eigen inkomen hébt. Zelfs niet als dat inkomen lager is dan je gewend was. Vervelend, maar niet uniek.
Dat mijn man het goed vindt dat ik geen werk zoek (dit is zoals je begrijpt een zeer denkbeeldige situatie, want ik heb werk) wil niet zeggen dat hij dus net zo verantwoordelijk is voor mijn afhankelijkheid als ik zelf. Ik vind dat je dat soort onzin echt niet meer kunt verkopen in 2012. Als vrouw/man heb je béiden dezelfde verantwoordelijkheden. Ik vind niet dat je een ex moet straffen omdat hij/zij de partner niet dwingt om te gaan werken. Die verantwoordelijkheid heeft die partner zelf. Heb je tijdens je huwelijk er niet voor gezorgd dat je een eigen inkomen hebt, dan niet piepen als het huwelijk voorbij is. Dát vind ik normaal anno 2012.

Ja, ik kan inkomen dat ik daarmee op een andere golflengte zit
Maar wat die vetpot betreft vind ik het dus heel realistisch als de overheid zou besluiten de alimentatieplicht in te korten. Ik vind het allang niet meer van deze tijd dat een gescheiden stel 12 jaar na de scheiding pas van elkaar verlost wordt. In die 12 jaar heeft een van de partijen mogelijk een nieuwe liefde ontmoet en moet dan mét die nieuwe liefde voor ex betalen. Dat die ex dat wil vind ik al raar.

Hip doen

"Ik vind het allang niet meer van deze tijd dat een gescheiden stel 12 jaar na de scheiding pas van elkaar verlost wordt. "
Dan verwar je toch wat dingen: ik denk juist dat we als burgers steeds vaker en steeds langer voor elkaar zullen moeten opdraaien. Tegenwoordig ook kinderen voor hun ouders in de bijstand of AOW. Kan rustig 12 jaar duren, of langer. Er zit geen limiet aan.
Alimentatierechten ontstaan uit een verschil in inkomen van de partners. Als de minst verdiendende 3000 euro in de maand heeft en de meest verdiende 6000, dan heeft die minst verdienende recht op alimentatie. Terwijl er geen sprake is van economische afhankelijkheid. Van 3000 per maand is goed rond te komen. Ik vind dat er aan die situatie best wat mag veranderen.
"Dat die ex dat wil vind ik al raar."
Die ex heeft alleen maar wat te willen als er keus is. Als de ex zelf een inkomen heeft en niet bij de bijstand hoeft aan te kloppen. Dan kan die ex aangeven geen partneralimentatie te willen. Dat is gewoon onderdeel van de scheidingsonderhandelingen.
Maar in de meeste gevallen is er niks te willen door de ex. Die ex heeft geen inkomen (of te weinig) en moet naar de bijstand. Vervolgens stapt de bijstand naar de meest verdienende ex om de eerste 12 jaar partneralimentatie te verhalen. Daar heeft de afhankelijke ex helemaal niks over te zeggen.
Dus: dat de overheid (familie)relaties dwingt tot het financieel onderhouden van elkaar, is juist hardstikke modern. Dan hoeft het niet uit de staatskas.
Dat exen in dit opzicht van elkaar afhankelijk worden, is wel gebruikelijk maar misschien niet zo hip. Maar ja, pas hip willen doen als het huwelijk voorbij is, is te laat.
Groet,
Miriam Lavell

Boter op het hoofd

De vraag is: Waarom wil de PVV wél dat kinderen het levensonderhoud van hun steun trekkende ouders voor hun rekening nemen en wil diezelfde PVV niet dat exen hun exen uit de bijstand houden?
Stel je de volgende situatie voor: Partneralimentatie stopt, moeder komt in aanmerking voor de bijstand, maar inwonend kind (16) heeft net een eerste echte baan boven de bijstandsnorm.
Wie moet er betalen, pa of kind? Of de staat?
Groet,
Miriam Lavell